Bü dit nr. behoort een bijvoegsel. De verdwenen Schetsen. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3567. Zaterdag 13 Mei 1916. FEUILLETON. land VAN altera Dit blad verschynt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.75, franco per post zonder prysverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/» cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. BUITEKLANDSCH OVERZICHT Al willen wy niet als profeet fungeeren, dit kunnen wij toch wei voorspellen, dat, als deze oorlog geëindigd zal zijn er heel wat veranderingen zullen plaats grijpen zoo niet, wat betreft de grenzen der ver schillende oorlogvoerende en neutrale lan den dan toch in de gezindheid en denkbeelden der menschen en in de orga nisatie van vele staten, zelfs een conser vatief volk als de Engelschen, zal wonder lijke dingen van zich zelf hebben beleefd. Engeland, dat zich bevoorrecht rekende boven het vaste land, omdat geen zijner onderdanen gedwongen kon worden voor zijn vaderland te strijden, omdat het vrij- gebleven was van de conscriptie, waarmee Napoleon het continent had begiftigd, Engeland is er toe besloten algemeenen dienstplicht in te voeren, even goed als Duitschland en andere landen. Het heeft er nog al gespannen voor het zoo ver was. Er scheen twee weken geleden zelfs een ministercrisis uit voort te zullen komen, maar zie de schuimende golven zijn tot bedaren gekomen. Men weet, dat de vak- vereen igingen zich indertijd hebben verzet tegen algemeenen dienstplicht en men heeft hen toen beloofd, dat alleen de ongehuw- den zouden worden opgeroepen. Maar 't blijkt, dat Engeland daaraan niet genoeg heeft. Nu heeft men nog getracht een soort schikking tot stand te brengen een maand zal nog gelegenheid gegeven worden voor de getrouwde mannen om zich aan te melden, komen er dan niet genoeg vrij willig, dan zullen de anderen gedwongen worden tot dienen. Doch dit beteekent feitelijk niets, want wie zich binnen een maand niet opgeeft, zal toch daarna ge dwongen worden tot dienstneming; de re geering vraagt al de strijdbare mannen van 18 tot 40 jaar. Men maakt zich echter geen groote il lusie, dat de nieuwe wet groote militaire voordeelen zal brengen. De eerste minister heeft het ontzagwekkend getal van 5.000,000 man genoemd, waarmee Engeland verplicht is de strijders tegen Duitschland by te staan 1 De regeering verwacht, dat de nieuwe wet met 200.000 man het leger zal vergrooten. Dat is niet veel, maar de «Daily Newst gelooft, dat er wel niet meer dan 100.000 43; Maar had hij het recht, het erop te wagen Een oogenblik aarzelde hijbij de gedachte aan zijn vader balde hij de vuisten, dat de nagels hem in het vleesch drongen. De miliionnair zou betalen, dat wist hy zeker, terwille van zijn naam, maar t. «Ik kan het niet langer uithouden,t fluisterde hij haastig Jell in. «Het is alsof je levend gevild wordt! Ik heb niet zoo veel geestkracht als jij. Ik kan er niet naar blijven kijken. Ik heb een idee. Mis schien gelukt het, misschien niet. Ik zal het probeeren. Hier heb je mijn geld, bied niet hooger 'op dan in shillings of halve kronen, zoo laag als het mag, en houd de zaak zoo lang gaande als je kunt, desnoods met een standje of iets van dien aard. Val flauw, of doe iets anders, als je geld opraakt. En vergeet niet, dat er althans nog een kans is. Ik galt Jell wendde zijn bleek gespannen gelaat naar hem toe. «Best,t zeide hy, terwijl hij het geld aannam. «Ik zal overwinnen,! zeide hij, «of ik schiet hem dood als een hondt. En met vlammende oogen wendde hy zich opnieuw tot den afslager. man zullen komen. De bevolking van het Vereenigd Koninkrijk is niet zoo bijzonder groot, telt maar 40 millioen inwoners en daarvan zijn de Ieren nog vrijgesteld van den krijgsdienst, wat echter niet weg neemt, dat vele Ieren reeds meevechten aan het Westerfront. Doch verondersteld, dat Engeland daardoor 200.000 man meer naar het vasteland kan zenden, een zeer bijzondere aanwinst is dit nog niet, en men kan zich moeilijk voorstellen, dat zij den doorslag zullen geven in den strijd van zoovele millioenen. Een Engelsch minister heeft eenige maanden geleden meegedeeld, dat by het groote offensief er op gerekend moest worden, dat Engeland elke week 30.000 man naar het front kon zenden ter vervanging van de gevallenen, door dit nieuwe wetsontwerp zou men den oor log volgens die berekening op zijn hoogst zeven weken kunnen rekken. Om bij Engeland te blijvenEr zijn eenige Doemaleden (leden van de Russische volksvertegenwoordiging) op bezoek in En geland. De Russen zyn wel aan 't trek ken in deze dagen. Russische soldaten naar het Westelijk front om de Franschen Wapenbroeders bij te staan en Russische kamerleden naar Londen om den band vaster aan te snoeren. Aan een banket dat de Engelsche regeering hun heeft aan geboden heeft Asquith, de eerste minister, een toespraak gehouden, waarin hij de Russische vrienden heeft opgehemeld. Alles koek en ei, botertje tot den bóom. Neen, maar, die Russen waren toch zulke flinke soldaten en zulke innig geliefde bondge- nooteri. Een van de schoonste resultaten van ons bondgenootschap aldus minister Asquith is de volkomen overeenstem ming, bereikt tusschen de Russische en de Engelsche regeering ten opzichte van de zaken in het Oosten. Ik herinner mij den tijd, dat de belangen van deze twee rijken, zoowel in Europa als in Azië als tegenge steld en niet overeen te brengen werden beschouwd. De wederzijdsche houding was aanhoudende waakzaamheid, ik kan haast zeggen verdenking en meer dan eens dreigde afbreking van de betrekkingen. Deze mis verstanden zijn gelukkig voorbij. En of het in Turkije of in Perzië is, overal waar Engelsche en Russische belangen met el kaar in aanraking komen zijn wij tot een gemeenschappelijke politiek gekomen, die wij beiden besloten zijn loyaal en in onder linge overeenstemming te volgen. Daarom is de overeenstemming tusschen uwe mi- «Hij zal het doen ook,« dacht de jonge man, terwijl hij de zaal uitliep. Waar achtig, hij zal het doen. Goede hemel als het my eens niet gelukteEn ik weet niet eens, hoeveel ik noodig heb!t XXX. De meeste menschen die dicht bij de deur van het verkooplokaal stonden, meen den dat Charles er vandoor ging met een voorwerp van waarde, en deden een ver- geefsche poging om hem tegen te houden anderen dachten, dat hij een ontsnapte krankzinnige was, en haastten zich, om uit den weg te komen. Charles lette nergens op, hy werkte zich tusschen de menschen door en vloog de straat op. Hij was een goed looper, en de afstand van Potton en Sampson naar de Bank was misschien nooit in zoo'n korten tijd afge legd als door hem. Ademloos stormde hij de bank binnen. Als hy er zoo hard was uitgestormd, had de wachthebbende portier hem zeker bij den kraag gepakt. Nu keek hij hem slechts wantrouwend na tot Let loket. «Mijnheer Belson, de directeurIk moet den directeur spreken lt hijgde Charles, en de verbaasde klerk had hem nog nooit in zulk een haast gezien. »Hij is uit, mijnheer, t zeide de klerk, met een verontschuldigden blik tegen een dikke oude dame, die onhandig te werk ging met bankpapier, een gouden beursje, nister van buitenlandsche zaken en mijn ambtgenoot Grey van onschatbare waarde. Welzeker maar is het nu heusch alles klare wijn tusschen beiden Ge moet èens vragen, wat Engeland zal doen, als Rusland vraagt om Konstantinope), of om uitbreiding van zyn macht in het Oosten. Dan zult gij een zuur gezicht en nog wat meer, te zien krijgen. Het slot van de rede luidde «Zoo zullen wij vereend blijven tot de strijdkrachten, die ons nu nog weer staan, terneer zijn geveld en dan zullen wij te zamen het geschokte samenstel van de Europeesche beschaving herstellen.Nu voorloopig hopen wy nog gespaard te blij ven, vooral voor de Russische beschaving. Terwyl de heeren banketteeren en rede neeren, zijn de legers op de verschillende gevechtsterreinen nog immer verwoed aan het strijden. Rondom Verdun gaat het heet toe. Dat is maar stormloop op storm loop, doch weinig verandering. De Fransche linie ten westen van de Maas, steunend op heuvel 304 en den Mort Homme, waarvan wij in het blad van Woensdag spraken, wordt fel bestooktze houdt het tot nu toe uit. Hoeveel troepen op dit bedreigde terrein wel zijn saamgetrokken, blijkt uit de mededeeling, dat de Franschen hier een- en-vyftig divisies hebben saamgetrokken. Dit, zegt het Duitsche hoofdkwartier, is ruim het dubbele van het getal manschappen, die wij hier tojt nog toe in het vuur hebben gebracht. Bovendien strijden aan Fransche zijde heel wat vreemdelingen mee. Zoo zijn er bijv. achtduizend Spanjaarden in het Fransche leger en men zou nog heel wat andere «onzijdigent kunnen noemen, die zich als vrijwilligers in de Fransche gelederen door dapperheid onderscheiden. Zoo is er, naar wij in de Figaro lezen ook een eskader vliegers, dat uitsluitend uit Amerikanen bestaat en onder bevel van een Amerikaansch officier, Amerikaansche onderofficieren en korporaals staat. Frasier Curtis en Norman Prince zijn de leiders van het korps, dat grootendeels uit studen ten bestaat. Verscheidene Amerikaansche vliegers hebben reeds het Fransche oorlogs- kruis verdiend. Het antwoord, dat de Vereenigde Staten aan Duitschland op zijn jongste nota heeft gegeven is te Berlijn aangekomen. De regeering te Washington verklaart uitdruk kelijk, dat de nieuwe Duitsche duikbooten- politiek het voornaamste gevaar voor de verbrekingen van de goede betrekkingen uit den weg ruimt. Om alle misverstand een mof, een zakdoek en een hondje, dat Charles juist op den staart had getrapt. «Hij is op het oogenblik uitgegaan met uw vader. Charles deinsde terug. «Met wien?« riep hij. «Met uw vader, met den heer Freek. Is u hen niet tegengekomen zeide de klerk verbaasd. «Toen u binnenkwam sloe gen zij juist links af.t «Mijn vader I Goede hemel l Links af, zegt u?t En Charles vloog van het loket naar de deur. Doch dat ging maar zóó niet. De portier lag op de loer, hij begreep, dat er iets niet in den haak moest zijn. Zóó mocht niemand de bank verlaten, al kwam hy ook nog zoo haastig binnen. En de oude dame gilde bij de botsing tusschen de twee mannen. Doch wie of wat had Charles op dat oogenblik kunnen tegenhouden? In een oogwenk lagen beiden op den grond, en tegelijk was Charles weer op de been en de vestibule uit. Links af,t dacht hij, en volgde die richting. Weldra bemerkte hij echter, dat er, zoover hij zien kon, in de breede straat niemand liep die op zijn vader geleek. En toen klonk achter hem een schreeuw en een zware ademhaling, en opeens stond de portier naast hem zonder hoed en vol stof. «Niet dien weg, niet dien weg, myn heer Freek,riep hy hjjgend. «Het spjjt te vermijden, legt de regeering der Ver eenigde Staten er den nadruk op, dat de concessies van Duitschland niet afhankelijk mogen zyn van onderhandelingen tusschen de Vereenigde Staten en een andere oorlog voerende mogendheid. Maar Duitschland heeft in zijn laatste nota zyn concessies daarvan niet afhankelijk gesteld. De Duit sche regeering heeft daarin slechts te ken nen gegeven, dat het haar leed deed, dat de humane gevoelens van de Amerikaansche regeering zich niet ook over de millioenen Duitsche vrouwen en kinderen uitstrekten zij heeft gezegd het verschil in gevoelig heid der Amerikaansche regeering niet te begrijpen zij heeft gezegd, dat de neutralen niet van Duitschland kunnen vergen, dat het zich van een doeltreffend wapen zal onthouden, indien het den tegenstanders vergund blijft middelen te bezigen, dié met het volkenrecht in strijd zyn. «De Duitsche regeering, c zoo stond ten slotte in de nota te lezen, «is er van overtuigd, dat de Amerikaansche regeering zulk een voorne men niet koestert.c Dat alles staat in de Duitsche nota, maar de concessie wordt desniettemin volstrekt gegeven, de duik boot-commandanten hebben hun nieuwe orders reeds, er is geen sprake van een voorwaarde, die vooraf moet worden ver vuld. De Duitsche regeering geeft enkel te kennen, dat zjj van Amerika verwacht, dal het nu bij Engeland ook zal weten door te zetten, wat het vroeger reeds in ettelijke nota's heeft geëischt. Wordt deze verwachting niet vervuld, dan staat d« Duitsche regeering voor een nieuwen toe stand, voor welken zij zich vrijheid van besluiten moet voorbehouden. Dat is der halve een zaak van de toekomst. Wat Amerika zal doen tegenover Engeland, moet nog worden afgewacht. Zou het ook ingaan op de laatste zinsnede der Duitsche nota, waarin werd gezegd, dat Duitschland niet ongenegen was over de vrede te onderhandelen Voortdurend duiken in den laatsten tijd vredesgeruchten op. Zoo verneemt de Daily News uit New- York, dat het de Duitsche vredesvoorstellen kan meedeelen. De vermeende voorwaar den zijnherstel van de bezette gedeelten in Frankrijk en België; oprichting van bufferstaten in Polen en op den Balkan, die vrij van Russischen invloed zullen zijn, maar niet noodzakelijk onder Duitsch gezag behoeven te staanteruggave van de Duit sche koloniënbezit van de Dardanellen in «bevriende handent. Terwijl de corres- mjj, mijnheer, het was een misverstand; ik hoop dat u zich niet bezeerd heeft, mynheer. Daarheen, den hoek om.« «Dat is waar ook hy bedoelde links van hem af,< dacht Charles. «Wat een ezel ben ik 1 Dank je wel, portier, dank je wel, ik heb geen klein geld by mij, een vol genden keer. Als ik hem nog maar vind.t En hij vloog weer de straat terug. Er was maar één hoek, die de portier kon bedoeld hebben, en Charles rende er omheen, juist tegen een anderen man aan, die van den anderen kant kwam. »Hè!c steunde die andere man en viel met een slag op den grond. Dit zou Charles niet weerhouden hebben, doch het was een dikke man en bij zijn pogingen om over hem heen te springen en tevens zelf z(jn evenwicht te bewaren, struikelde Charles en viel op één knie. Toen keek hij den gevallen man aan en herkende hem. «Mijnheer Belson It riep hy. «Mijn va der? Waar is hy? Welken weg is hy opgegaan ?c Terwyl hij dit vroeg, zag hij een andere gestalte den volgenden hoek omslaan, en den verbaasden en verschrikten heer Belson in den steek latend, stormde hy weer ver der. Ditmaal was hy voorzichtiger bij het omslaan van den hoek. Opeens gaf hij een schreeuw, want daar, op eenigen af stand, stapte zyn vader juist in een taxi, die zich naar gewoonte reeds in beweging zette eer het portier gesloten was. pondent van de Times te Washington seint De Duitschers hier zijn hard aan het werk om een atmosfeer van vrede te scheppen. Graaf Bernstorff verteld aan zijn kennissen, dat er dezen zomer een wapenstilstand en waarschijnlijk vrede zal komen. Deze profetie berust op de zoo gezegde uitputting van al de oorlogvoe renden. Er worden pogingen gedaan om de openbare meening in Amerika te doen gelooven dat Frankrijk bijkans op zijn laatste beenen loopt, dat Rusland niets meer doen kan, althans niet tegen Duitschland en dat Engeland geen lust heeft meer te doen dan het doet. Men verwacht, dat president Wilson, indien Duitschland of Oostenrijk of beiden voorstellen gedaan hebben, in die voorstellen zal treden. Het zou niet slechts zijn plicht zyn zulks te doen, maar het zou ook, politiek gespro ken, verstandig van hem zijn dat te doen. Het zou hem behoeden voor het verwijt van de pacifisten en de pro-Duitschers, dat hy zorgeloos is ten opzichte zijner verant woordelijkheid of de plannen van de bond- genooten der entente voorstaat. De Engelschen willen in elk geval nog van geen vrede weten. Toch begint men ook daar naar het einde te verlangen en wel merkwaardig is de volgende uitlating in de Times «Vol vertrouwen kan men zeggen dat wel de eenige voorwaarde, waarop de Duitsche zet ten behoeve van den vrede hier gehoor zou vinden, zou zyn, dat de pngingen van ons (de Engelschen) om dezen zomer aan den stilstand (op het gevechts terrein) een einde te maken, mochten falen, t Falen dus de pogingen der Engelschen om dezen zomer de Duitschers uit België en Frankryk te verdrijven, dan zou En geland wel wat voor een vredesbemiddeling voelen. Dit schijnt ons van Engelsehe zijde een merkwaardige uitlating. Wy voor ons hopen, dat het zoover mag komen. Misschien is dit nog de beste op lossing: geen der grootmachten volslagen overwinnaar, en dan«Europa - ge leerd door de ontzettend harde les der laatste jaren één grooten Statenbond, samenwerkend om de geslagen wonden te heelen, eendrachtelijk zich keerend tegen het gevaar dat uit China en Japan dreigt voor de Westersche beschaving. Wij begonnen met veranderingen die dezen oorlog brengen zal. Hoe schoon zon het zijn, als deze laatste er door tot stand kwam. Maar al is een taxi in beweging, dan heeft zij nog niet dadelijk haar vollen gang en Charles was nog goed bij adem. In woesten ren haalde hij de taxi in, klemde zich er aan vast, rukte het portier open, en viel dwars voor zijn vader heen, die hem niet herkende en uit alle macht poogde hem er uit te werpen. «Vader, niet doen,t riep Charles, terwijl hij zich lachend, en nauwelijks een woord kunnende uiten, tegen die pogingen verzette. «Het is uw verloren zoon.t «Mijn zoonlc Hij voelde hoe zijn vader hem losliet, en hem toen opnieuw stevig beetpakte. «Charles! Lieve hemel! En ik had je bijna op straat gegooid !t x Charles krabbelde overeind en trok het portier dicht waarom zich een troepje jon gens verzameld hadden, daar de chauffeur in de opwinding van het oogenblik gestopt had. Toen stak hij het hoofd buiten het por tier en riep den bestuurder toe: «Zoo hard je kunt, naar het verkoop lokaal van Potton en Sampson It «Goddank, dat ik u gevonden heb,c zeide hij toen tegen zyn vader. «U zult mij het leven redden, en Palzer en Jell en haar erbjj. Och, och! Wat een gelukkig toeval.t WorcU vervolgd.) MEUWSBLAB voor Het Land van Heusdsn ea Altena, de Langstraat en de Bomielerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1