Bii dit nr. behoort een bijvoegsel. UND VAN ALTENA Uitgever: L. J. YEERMAN, Heusden. No. 3581. Zaterdag 1 Juli 1916. FEUILLETON. I M I. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7V» Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. BÜITENLANDSCH OVERZICHT. Het was 28 Juni twee jaar geleden dat de moord te Serajewo op Aartshertog Frans Ferdinand en zijn gemalin door een Servisch sluipmoordenaar werd gepleegd. Gelijk wij ons herinneren wilde Oostenrijk toen tegen Servië een straf-expeditie voeren, een ex peditie waarvan Oostenrijk uitdrukkelijk had verklaard, dat ze niet een verovering, maar slechts een tuchtiging bedoelde. Maar de mobilisatie der Oostenrijksche troepen was de vonk in het kruitmagazijn. De wereld oorlog werd er door, niet veroorzaakt, maar verhaast. 't Is gelijk Georges Brandes schrijft in Politikende oorlog is het logische gevolg van 10 jaar hartstochtelijken en rusteloozen wedijver tusschen de centrale mogendheden van Europa en de entente. Aan het slot van zijn artikel schrijft BrandesDe Duit- schers huichelen niet als strijden zy voor iets anders dan voor de macht, die hun, naar hun opvatting, toekomt. Engeland en Frankrijk daarentegen schijnen in de in beelding te leven, dat zij in het gevolg van Rusland voor vrijheid en recht, voor gerechtigheid en de gelijkstelling van kleine volken, in het kort voor alle idealen der menschheid strijden. Het zou belangwekkend zijn, te weten, voor welk ideaal Rusland nu vecht, of voor welk ideaal Engeland vecht, wanneer het zooveel mogelyk Duitsche kinderen aan den hongerdood prijs geeft, wanneer het den staat van beleg over Ierland verklaart, wan- neer het de onafhankelijkheid van Perzië vernietigt, wanneer het met den naam der nationaliteiten op de lippen, een half dozijn kleine nationaliteiten aan de russificeering uitlevert. Of voor welk ideaal Frankrijk en Engeland strijden, wanneer ze het kleine Griekenland wurgen. Het kan voorkomen, dat een land dat voor zijn eigen belangen strijdt, tegelijk de beschaving dient. Engeland heeft dat zoo gedaan. In alle twee eeuwen kan het ge beuren, dat er een staatsman opstaat, edel en onbaatzuchtig als Washington, die, toen de vrijheidsoorlog tegen Engeland met be hulp van een Fransch leger onder Lafayette was gelukt, bij het uitbreken van den oor log tusschen Engeland en Frankrijk zich onzijdig verklaarde. Dat wil zeggen, niet als Wilson en de hebzuchtige Amerikanen van tegenwoordig, maar zoo dat hij op door A. DE VISSER. HOOFDSTUK I. In het Bosch. Door de donkere,, dichtgewelfde beuken laan van een kasteel in een onzer zuide lijkste provinciën, trok op een zonnigen morgen van de maand Juli een bonte troep. Hij bestond uit een hoog geel ge verfden, zoogenaamden kermiswagen, zoo'n woning op vier wielen, getrokken door een ma- geren voseen geleider, die met zijn bonte muts en gelen kiel minder drukte had het paard te mennen dan wel dat arme dier te bevrijden van de vele vlie gen, en een bont opgeschikte vrouw van oogenschijnlijk vijftig jaar. Ze vonden die koele laan verkwikkelijk, dat kunt ge denken, als ge u voorstelt, dat ze den geheelen morgen reeds (en ze waren vroeg uitgegaan) den barren straatweg hadden gevolgd. Langzaam en kalm ging het voorwaartssomtijds werd het eentonige van de reis afgebroken door het druk gepraat van de vrouw, wier scherpe, luid klinkende stem wel door anderen kon verstaan worden dan alleen door den straffe des doods of van gevangenis allen uitvoer van wapenen en munitie naar de oorlogvoerende landen verbood. Anders handelen de staatslieden nooit uit zedelijke beweegredenen, altijd slechts uit politieke. Alle volken zijn zelfzuchtig en ze zijn het altijd geweest. Geen land, en het allerminst een groote mogendheid in onze dagen, offert millioenen menschen en millioenen ponden sterling voor een an der dan voor een politiek doel en voor ekonomische belangen van het volk. Vooreerst zullen dan ook de oorlogen niet uit de wereld zijn. De naijver blyft, de honger naar fand blijft, de expansie behoefte, de rassenhaat, de geldzucht en zelfzucht ze blijven en zoolang de regee ringen voortgaan andere natieën te willen fnuiken in hun handel en ontwikkeling zullen de botsingen en oorlogen niet te vermijden wezen 1 Ook de huidige oorlog vindt voor ver reweg het grootste deel zijn oorzaak in genoemde motieven. Met verwoedheid wordt hij nog immer voortgezet en van verslapping aan een der beide zijden is nog niet veel te bespeuren. Duitschland, en, bij monde van den Hongaarschen minister-president, ook Oos- tenrijk-Hongarije, hebben in den laatsten tijd wel bij herhaling te kennen gegeven, dat zij bereid waren over vrede te onder handelen. De ontvangst van deze uitlatingen in de landen van de entente was echter niet gunstig. Zij werden of als huichelarij, óf als bewijs van zwakte uitgelegd. Dat dit de Duitsche regeering er niet van weer houdt, genoemde uitlatingen te herhajen, heeft men nog dezer dagen met de zoo genaamde indiscretie van Scheidemann ge zien, waardoor andermaal werd te kennen gegeven, dat de Duitsche regeering geen annexatieplannen met België of Noord- Frankrijk heeft. Van Duitsche zijde is gezegd, dat nu verder de bondgenooten der entente, gezien eenmaal het feit, dat de centralen zich bereid hebben verklaard op schappelijke grondslagen over vrede te onderhandelen, aansprakelijk zijn voor de voortzetting van den oorlog en al den aan kleve van dien. Welk nut deze argumen- tasie misschien moge hebben, de entente- bondgenooten aanvaarden haar niet. Wat haar woordvoerders er tegen aanvoerden, komt ongeveer op het volgende neer Gij centralen wilt nu wel over vrede onder handelen en gij zegt daarbij dat spreekt geleider, die, hetgeen ze zei, weinig ant woord waardig keurde. Maar hier, in die eenzame laan, had zij weinig kans om beluisterd te worden op den geheelen weg zelfs hadden ze nog geen enkel levend wezen ontmoet. En toch was het der moeite wel eens waard geweest, dat bonte troepje te ziendie sterk sprekende kleuren van geel en groen maakten een scherpe tegenstelling met het frissche groen der beuken. Zoo mochten ze al een geheel eind die trotsche, hooge laan zijn doorgereden, toen de aandacht der vrouw werd getrokken door iets wits, dat zij op eenigen afstand in 't gras meende te ontdekken. Ja haar gezicht was al zoo goed niet meer als voor jaren, ze versnelde daarom haar tred en toen ze dichter bij hetgeen ze in de verte had opgemerkt, gekomen was, stond ze stil en sloeg, ik zou haast zeggen stom van verbazing, de handen in elkaar. Goeie God zei ze met haar schelle stem. »Hoe komt hier nou, zou je zeggen, zoo'n lief dotje van een hondje van een kind En voor ze deze woorden had uitge sproken, lag ze al op de knieën bij een engelachtig meisje van circa twee en een half jaar, dat, gezeten op een soort sjaal, zich vermaakte met de bloempjes te pluk ken, die ze in het gras vond. ïLekker dotje,c zei de vrouw. »Hebben ze jou hier neêrgezet Leelijke menschen I.... zoo maar in 't gras wel, wel....c en ter- vanzelf ziet op de kaart hoe de toe stand op de gevechtsterreinen is, die toe stand zal by onderhandelingen niet buiten beschouwing kunnen worden gelaten. Maar hier ligt juist de kern van de heele kwes tie. Die toestand, dien men op de kaart ziet, zou als grondslag moeten dienen voor onderhandelingen, indien zij door beide partijen als definitief werd erkend. Maar dat doet de entente geenszins. Zij beschouwt dien toestand, die op het oogenblik voor de centralen gunstig is, niet als blijvend, zij is overtuigd daar verandering in te kunnen brengen, en daarom zal zij dat doen, alvorens over vrede te willen praten. Maar wanneer zal dat tijdstip aanbre ken Zeker, de Russen hebben Oosten rijk een geduchten klap toegebracht maar hun offensief is al weer tot staan gebracht. Op het Wolhynische oorlogstooneel is door de versterkingen, die de Duitsche bondge nooten zoo snel mogelijk naar de gevaar lijkste punten hebben gezonden de op- marsch der vijanden geheel gestuitja in een tegenoffensief werd daar alweer een deel van het door de Russen bezette ge bied heroverd. Ook in de Boekowina is het overal weer stilstand. De Oostenrij kers hebben nu den terugtocht gestaakt en zijn vol hoop den tegenstander het hoofd te kunnen bieden. Ook aan het Italiaansche front geen voortgang meer. De terugtocht der Oos tenrijkers is ook hier geëindigd. Het is nu maar de vraag of zij stand zullen hou den tegen de aanvallende partij. Italië's nieuwe minister-president Boselli heeft in bombastische bewoordingen uiting gegeven aan de vreugde, die hem en het volk vervult nu de Oostenrijkers weer zijn uitgedreven uit hun land. Het is thans niet het oogenblik voor programma's begon hij maar voor daden. Het streven van het kabinet, uit welks naam ik de eer heb te spreken, is in deze profetische ure bovenal gericht op de grootsche onderneming, waardoor de rechten der volken en de rechten der be schaving de zege zullen behalen. Bij dit streven zullen wij innig en volhardend samenwerken met onze bondgenooten. Wij zullen alle kracht aanwenden ter willevan al wat ons in den oorlog, dien wij ter vervulling van onze rechtmatige eischen en die onzer bondgenooten voeren, zal kunnen sterken, en terwille van al wat de geestkracht der natie kan bevorderen en wat zal beantwoorden aan het voor- wijl ze het kind over de blonde krulhaar streek, ontdekte ze een dik, gouden me daillon, dat de kleine om den hals had. »Ei, ei,« zei ze zacht en terwijl ze deze opmerking maakte, kreeg haar gelaat een leelijken, listigen trek. 't Was of haar iets te binnen schoot, zoo plotseling stond ze op, knikte voldaan met het hoofd, nam het kind, dat wel wat verwonderd opkeek, op hare armen, terwyl ze (misschien vreesde ze voor een luid geschreeuw), het door allerlei lieve naampjes en zachte woordjes trachtte stil te houden. En daar had ze weinig moeite mede. 't Kind keek met de helder blauwe oogen zoo vertrouwelijk naar dat tanige, gele vel van die - oude, als bevond het zich won derwel te huis in dat nieuwe gezelschap. >Fran$ois,« zei die schelle stem een oogenblik later, doch nu wat zachter, ïkijk eens hier, wat een alleraardigste engel van een kind ik daar op den weg vind zitten. De aangesprokene bromde zoo iets tus schen de tanden van»Laat den aap blijven waar ie was ...-.« Maar toen ze hem iets toevoegde van »rijkelui's kind. misschien profijtelijk.als 't er eens eene oproeping komttoen trok hij de schouders onverschillig op en liet den vos even stilstaan, om haar met haar lieven last in den wagen te doen stijgen. ï't Schijnt haar te malen!* bromde hij, terwijl hij zijne hand tegen de spaken van het voorste rad zette om den vos het Ir* van vertrouwen en dapperheid onzer iauige soldaten en matrozen. Wel ja, galm het maar uit dat het alomme davert»Rechten der volken en rechten der beschaving* 1 1 Daar vecht Italië dus ook al voor't is voor het volk te hopen dat het dit zelf gelooft. Wij doen het niet. Ook in het Westen geen belangrijke veranderingen. De Engelschen gaan voort te doen alsof zij spoedig tot een belang rijke actie zullen overgaan. Maar tot nu toe blijkt er weinig van en de Fransche schrijvers laten zich eenigszins sceptisch hierover uit 1 Ook zij bereiden het volk voor op de mogelijkheid van de ontruiming van Verdun. Met meer kracht dan ooit pogen de Duitschers door de Fransche li nie heen te breken en het is te verwach ten dat hun troepen weldra tot den aan val op het plateau van Souville zullen over gaan het laatste bolwerk aan de Noord oostzijde van Verdun. Marcel Hutin, de bekende medewerker van de Echo de Paris, zegt dan ookBest mogelijk, dat de Duitschers, wanneer ze het eenmaal gezet hebben op dit doel, het met knodsslagen blijven behameren tot het oogenblik waarop Verdun hoegenaamd geen strategisch belang meer zal bezitten en zijn beteekenis zal verliezen tegenover gebeurte nissen die zich elders afspelen. Opdat echter een offensief resultaat hebbe, moet het zich uitstrekken over een zeer breed front. Vooral moet het weken lang kunnen wor den voortgezet. Het ware haast te wen- schen, dat zulk een beweging geen 41 te snelle resultaten opleverde, want dan zou men een halt moeten vreezen, en dat mag juist niet. Denk aan het offensief in Cham pagne in September 4915: 25,000 krijgs gevangenen in twee dagen, doch daarna geen vorderingen meer. Hutin besluit dan met deze ontboeze ming De bondgenooten houden zich goed. Men hebbe echter geduld De strijd zal nog lang duren en uiterst hevig zijn. Volgens een telegram uit New-York heeft generaal Trevino de (Mexicaansche) bevel hebber in El Paso bevolen, dat de Ameri- canen, die te Carrizal gevangen genomen waren, naar Juarez (de grensplaats) zullen worden overgebracht en in vrijheid gesteld. Indien dit waar is zal de kwestie tusschen de Ver. Staten en Mexico in der minne geschikt kunnen worden. In de nota van Wilson werd toch de onmiddellijke invrijheidstelling dier Americaansche bur* aantrekken gemakkelijker te maken. Maar zij, in den wagen met haar ge vonden kind, maalde volstrekt nietze was al bewondering over de mooie kleertjes en de fijne schoentjes, het prachtige blonde haar, het fijne gezichtje, ja in één woord over alles. Waar ze zich maar geen denk beeld van maken kon, dat was, hoe het kind daar zoo, precies als neergesmeten, zitten konNeen, daar begreep ze werkelijk niets van en ze waren reeds lang de beukelaan uit en weer buiten 't grondgebied van het kasteel op den straat weg gekomen, toen ze nog met het aar dige kind zat te spelen, het eindelijk eenige van de mooie kleertjes uittrok en het me daillon afdeed, een rood doekje om de schoudertjes spelde en het te slapen legde, voor in den wagen op een rustbank. Ze zat een heelen tijd lang met haar listig gelaat het [onschuldig gezichtje aan te kijken. Allerlei tegenstrijdige plannen schenen haar door het hoofd te gaan. Nu eens sloeg ze zich met de vlakke hand voor het voorhoofd, als had ze iets gedaan, wat niet in den haak was, dan weer liet ze haar arm rusten. vEr kan nooit kwaad van komen,mom pelde ze eindelijk in zichzelf. »Nooit, hoe 't ook gaatStelde politie kwam er achter.welnou. het kind zat er verlaten. het schreide zou ik dan.... Ik heb geroepen en geschreeuwd of er niemand was in de buurt, wien het toe behoorde. Dat kleine kind zou toch gers geëischt. Maar de spanning blijft nog dreigend. In Mexico is de stemming al gemeen anti-Americaansch en uit met haat bezwangerde wolken schiet schrikkelijk de oorlogsbliksem neer. BUITENLAND. Petrogad, 29 Juni. Gisteren hebben de Russen op het zui delijk deel van het front 221 officieren en 10.285 manschappen gevangen genomen. Het proces-Casement. Londen 29 Juni. Casement (de leider der Iersche revolutie) is schuldig bevonden aan hoogverraad en ter dood veroordeeld. Als Amerika ten strijde mocht trekken. De correspondent te Washington van de Morning Post® schrijft: »Zoo er een oorlog met Mexico mocht uitbreken, dan zal, volgens de meening van Wilson's militaire adviseurs, de vlugste weg om dien te beëindigen en den vrede met Mexico te herstellen, zijn, reeds dadelijk bij den aanvang der vijandelijkheden een overweldigende troepenmacht daarheen te zenden. In dat geval zou het Mexicaansche leger na één verpletterenden slag zijn kracht verloren hebben en zou het Mexicaansche volk begrijpen, dat het van de genade der Yereenigde Staten afhangt en dat verder verzet nutteloos zou zyn en slechts een grooter verlies aan menschenlevens zou veroorzaken. Militairen, die verklaren, dat de campagne met een leger van niet minder dan 250.000 man met succes kan ondernomen worden, wijzen er op, dat de bevloking van Mexico 15.000.000 lelt en dat zoodra de oorlog verklaard zal zijn, iedere burger naar de wapenen zal grijpen om den gehaten Yan kee uit het land te jagen. Dit valt echter te betwijfelen, omdat, in de 1ste plaats (zoo de berichten die te Washington binnen komen, juist zijn), de groote massa der Mexicanen zich van een inval der Yankees even weinig zou aantrekken als van de vraag of Carranza of Villa of een andere avonturier in naam in Mexico-city regeert. Ofschoon, naar beweerd wordt, alle Me xicanen strijden voor vrijheid, democratie, en andere edele aandriften, blijkt uit zeer betrouwbare berichten, die te Washington zijn aangekomen, dat er nooit meer dan 100.000 personen aan eenigen opstand heb ben deelgenomen. D. w. z. dat nooit meer dan een onderdeel van een procent der niet verklappen, dat ze het niet gedaan had Wel zeker .c en zoo ver volgde ze in zichzelf voortpratende »Toen er niemand was, heb ik 't opgeno men om er alle mogelijk onderzoek naar in te stellen.Laten ze mij dan eens bewijzen,* zei ze gejaagd.»dat ik het gestolen hebdat kunnen ze immers niet 1 en als het uitkomt je kunt zien, 't is een rijkelui's kind, misschien wel van 't kasteel,want wat een mooi gouden medaillon 1 dan zit er misschien een goede belooning op en ze verviel na die alleenspraak weêr in een diep gepeins, terwijl de kleine rustig doorsliep. »Maar gesteld eens er wordt nooit eenige navraag naar gedaan.zei ze weer fluisterende wat dan Welnu, dan kan dat knappe kind ons helpen bij onze voorstellingen.Juist een goed ding. het trekt de menschen en dat moeten wy precies hebben »Maaren zij opende het raampje, dat het dichtst bij den voerman was en zei xFranfois Houd eens even op ïOphouden vroeg de ander stuursch. »Ja »Ho!« riep Franfois en de vos liet het zich geen tweemaal zeggen om eens even te rusten. »Franpois,« zeiden de lippen van het tanige gezicht, J»de reisroute moet veran derd worden zooveel mogelijk achter af en achterom en maar hoe eer hoe beter de grenzen over 1* Wordt vervolgd NIEUWSBLAD voor Dot Land van neusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1