Bij dit nr. betioort een bijvoegsel.
UND VAN ALTE^
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden,
No3589, Zaterdag 29 Juli 1916.
FEUILLETON.
I M I.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 46 regels 50 cent. Elke regel
meer 7*/, cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
U Tot nu toe was het algemeen gevoelen
dat de beslissing in dezen, op zoo uitge
breid gebied, gevoerden oorlog vallen zou
op het Westerfront. Daar zou het zijn:
•er op of er onder*. Wat in het Oosten
en het Zuiden van Europa op de verschil
lende gevechtsterreinen plaats greep was
ook wel van belang, maar dat zou toch
nooit den doorslag geven.
Doch zie, in de laatste dagen richt zich
de aandacht al meer op wat gebeuren zal
in Zuid-Oostelijk Europa. Roemenië n.l.
schijnt van plan te zijn zich te voegen bij
de Entente mogendheden als het geschiedt
zullen er veertien volken deelnemen aan
den reuzenkrijg.
Ondanks de met elkaar in strijd zijnde
mededeelingen uit Roemenië is het wel
zeker, dat niet alleen de openbare meening
in het land zich met de militaire gebeurte
nissen in het zuidoosten van Europa zeer
ernstig bezig houdt, maar dat ook in re-
geeringskringen de houding, die Roemenië
tegenover deze gebeurtenissen zal aannemen
levendig wordt besproken. En in sommige
kringen twyfelt men er dan ook niet meer
aan of Roemenië zal zich in den wereld-
strijd mengen, om daardoor de mogelijkheid
van de verwezenlijking der Grooter-Roe-
meensche wenschen ten koste van Hongarije
te bespoedigen. In een artikel van den
Roemeenschen afgevaardigde Arnat wordt
dit binnen enkele weken verwacht. jDe
^Roemeensche mobilisatie is gereed, zeide
hy, het uur der beslissing heeft geslagen.
Geen vertraging kan of mag meer plaats
hebben
Voor Roemenië schijnt inderdaad, nu de
Oostenrijkers weer tot aan den Jablonitzapas
op de Karpathen zijn teruggedreven, het
oogenblik van »nu of nooit* te naderen.
Dat het lang geaarzeld heeft, is niet te
verwonderen. Want het zal in alle geval
naar twee kanten hebben te vechten en
de Zevenburgsche bergen bieden den Oos
tenrijkers een goede grensverdediging.
Maar, als het tot oorlog komt, zullen
wellicht de Russen aan dien kant een groot
deel van de taak van Roemenië overnemen,
om Roemenië de handen vrij te geven tegen
Buigarije, dat dan tevens door de Fransch-
I Engelsche troepen in het Zuiden zal worden
aangevallen.
door
A. DE YISSER.
9)
Mevrouw Beels had nu een heele drukte
om voor nieuwe kleeren te zorgen
ja, nu moesten alle menschen aan het
werk Handen te kort bijna.
Klaar had al eens gespeeld voor schoon
maakster en kwam nu op eens met het
zwart geworden gouden medaillon in haar
handen binnenstuiven zeggende
•Kijk nou toch eens aan, mevrouw, zoo'n
spellekind, niet waar? met zoo'n
medaillon, c
En mevrouw nam het medaillon in be
waring en liet het den dokter zien. Neen,
maar zie eens. Binnen in zat een heel mooi
vrouwenportret en de dokter schudde
al weer het hoofd en zei
•Een vreemde geschiedenis Maar
bewaar dat ding maar Bewaar het
maar U
Een poosje later was Klaar al eens weêr
komen binnenstuiven en had gezegd
Gunst nog is mevrouw, wat een aardig
kind is dat. Ze kan zulke vreemde liedjes
zingen en ze is al heelemaal thuis bij me,
maar nou wil ze die poppen hebben, daar
ze in den wagen meê speelde, t
•O neen, neen,* zei mevrouw Beels met
een vies gezicht; »die rommel is ai lang
Het spreekt vanzelf, dat Roemenië niet
aan dezen oorlog, waarin het zoozeer op
een ruime hoeveelheid munitie aankomt,
kan mee gaan doen, zonder eerst uit het
buitenland aanzienlijke munitietransporten
te hebben outvangen. De voorraad, die
in Augustus in het land was, is bij lange
na niet voldoende, en de eigen nijverheid
kon in de leemte niet voldoende voorzien.
Uit den aard der zaak moest die munitie
uit of althans over Rusland komen. Of
het nu al van het vorige jaar October af
is, dat er in Archangelsk een munitietran
sport, dat voor Roemenië was bestemd,
heeft klaargelegen en daar werd opgehou
den, is niet met zekerheid uit te maken.
Maar wel is zeker, dat het een aanzien
lijken tijd is vastgehouden en er tusschen
Roemenië en de mogendheden der entente
onderhandelingen over de doorzending heb
ben plaats gevonden. Al zijn er eenige
tegenstrijdige berichten geweest, het is
naar onze meening boven twijfel verheven,
dat tnans de eerste munitietrein in Jassy
is aangekomen. Volgens Roemeensche
berichten heeft dit transport den weg van
St. Petersburg naar de Roemeensche grens
zelfs in vijf dagen minder dan de reizigers
treinen afgelegd en is er dus nu met de
verzending opeens geduchte haast gemaakt.
In verband met dat larige ophouden vooraf,
is de doorzending van dit munitietransport
dus een feit van groote politieke beteekenis.
Het is een blijk, dat er tusschen Roemenië
en de entente een verdere toenadering heeft
plaats gevonden.
Het is bekend, dat Bratianu, de Roe
meensche minister-president, in de laatste
dagen met de gezanten van de entente-
mogendheden besprekingen heeft gevoerd
en volgens berichten van verschillende
zijden hebben de besprekingen inderdaad
resultaat afgeworpen, en wel dit, dat de
entente haar vriendschappelijke gezindheid
tegenover Roemenië door de levering van
munitie metterdaad zal bewijzen. Met die
levering is dan ook, zooals boven gezegd,
een begin gemaakt.
In het blad Adeverul, dat de entente
goed gezind is, staat een militaire be
schouwing, die volgens den correspondent
van het Berliner Tageblatt te Boekarest,
door niemand minder dan generaal Gardescu,
die een paar weken geleden nog in het
Roemeenschs hoofdkwartier gewerkt heeft,
is geschreven.
De beschouwing van dezen Roemeenschen
generaal komt op het volgende neer Men
weg. Neen, die wil ik ook niet weêr in
huis hebben.
»Nou,« zei Klaar, ïdaar zeg ik ook niks
tegen, mevrouw, maar dan ga ik even een
boodschap doen en voor ons pleegkind een
nieuwe, mooie pop halen. Mag ik dat.
Ons pleegkind,lachte mevrouw, maar
ze vond het toch wel aardig, zooals Klaar
er over dacht. *Ga je gang maar,* ant
woordde ze.
En Klaar zei tegen Mimi: Wacht nu
eens even heel zoet hier in de keuken,
hoor I» Maar lang behoefde ze niet te wach
ten, want kijk eens, daar stormde Klaar
weêr binnen met een pop Neen, maar
mevrouw moest haar eens zien zoo
lief zulke aardige, blonde krulletjes
blauwe oogen, roode wangetjes. *Wat ma
ken ze dat goed toch lief,zei Klaar, »en
luister eens gcffed luisteren, Mimi
Klaar trok de mooie pop aan een touwtje.
•Kijk waaratje ze doet de
lipjes open Pa Pa o grut
en nu aan het andere touwtje.
Ma ma piepte de pop.
•Nu maar, 't is snoezig, 't Is waaratje
aardig, gilde Klaar ïKom hier, nou
zal Mimi de pop hebben. Ziedaar mijn beste
Dat is nou het eerste present van klaar
hoor, voor jou.*
En Mimi, met een kleurtje van opge
togenheid op de wangen, ging er direct
meê zitten spelen.
Als een dag of wat later Francois de
kleine Mimi eens had weêr gezien wel
inoet zich niet verbeelden, dat alles van
een leien dakje zal gaan. Het terrein in
Zevenburgen, dat de Roemeniërs willen
veroveren is bergachtig en de Hongaren
zullen, trots alles, hardnekkigen tegenstand
bieden. De verovering van Zevenburgen
zal op zijn minst een jaar duren. De
staatslieden hebben tot plicht om nauw
keurig te onderzoeken hoeveel munitie wij
zelf hebben en hoeveel wij van Rusland
kunnen krijgen. Want als er niet genoeg
munitie is, dan loopt het spaak. Toen
de Russen in 1915 niet genoeg munitie
hadden, is het toch goed met hen afge-
loopen, maar dat komt door de oneindige
uitgestrektheid van de Russische vlakten.
Roemenië kan zich zooiets niet veroorloven.
Gaan we in den oorlog, dan moeten we
zorgen bij den vrede het Roemeensche
gebied in Oostenrijk-Hongarije werkelijk
te hebben bezet. Daarom is het wensche-
lijk, dat eerst de troepen der bondgenooten
in Saloniki hun opmarsch beginnen en een
Russische troepenmacht van 150,000 tot
200,000 man zich aan onze Zuidgrens
opstelt om door de Dobroedzja te mar-
cheeren.
Aldus de Roemeensche generaal. Men
ziet, dat hij niet schuwt, de moeilijkheden
onder oogen te zien.
Van Oostenrijksche zijde heeft men Roe
menië gedurende den heelen oorlog ge
wantrouwd en er is een tijd geweest, dat
aan de Zevenburgsche grens de centralen
een troepenmacht hadden staan om Roe
menië in observatie te houden. Dat was
o.a. het geval gedurende den veldtocht
tegen Servië. Maar of het nu nog zoo
is, is onbekend.
Dat gaat daar dus spannen. Als het
werkelijk gaat gelijk de geruchten loopen
zal Bulgarije allereerst leelijk in het nauw
worden gebracht. De Roemeniërs trekken
van de eene zijde op en Serrail de
aanvoerder der Ententetroepen die in Sa
loniki de gunstige gelegenheid tot aangrijpen
afwachten van de andere zijde. Er
zijn er die voorspellen dat dit het verder
verloop zal zijnBulgarije door de Entente
vernietigd, gelijk eens Servië door de Cen
tralen. Oostenrijk-Hongarije zóó in het
nauw gebracht, dat het afzonderlijk vrede
zal moeten sluiten. Eindelijk Duitschland
teruggedrongen binnen eigen grenzen en
tot een smadelijken vrede gedwongen
Wij zien het nog niet. Als Roemenië mee
doet wordt dat natuurlijk voor de middel-
Europeesche mogendheden een niet te on
ik wed, hij had haar niet herkend.
Het gelaat veel frisscher het blonde
haar netjes in krullen, nieuwe nette kleeren
aan, ze was nu ook vrijer en veel meer
't huis Als mevrouw Beels en de dokter
haar zoo eens in stilte gadesloegen als ze
zat te spelen dan konden ze den
uitroep niet weêrhouden
Wat een aardig deerntje is het toch!*
Mevrouw, die er wel eens tegen op had
gezien, verheugde er zich over, dat zij dat
arme kind maar tot zich had genomen.
Maar Mimi vond het in de eerste dagen
toch niet zoo prettigerg vreemd zelfs, dat
ze maar niet zoo ongehinderd en onverlet
op straat kon loopen, dat ze niet doen kon,
wat ze graag wou. Dat ze telkens een
zachte berisping moest hooren, om zich aan
orde te gewennen en meer van die dingen,
ja, daarover schreide ze wel eens. En dan
dat mooie ledikant, waarin ze des nachts
slapen moest, en die kleurige dekens
wel, geregeld woelde zij zich bloot, 't Hielp
niets, al meende Klaar er nog zoo hard
over te moeten brommen.
Daar waren ook van die stille uurtjes,
waarin mevrouw Beels zoo eens met haar
zat te praten, haar mooie prenten liet zien
en daarin aanleiding vond om er het een en
ander van te vertellen. En als ze 's avonds
in haar bedje lei dan zei ze haar kort ge
bedje op, dat mevrouw Beels haar geleerd
hadmaar 't was Mimi eerst zoo vreemd,
ze had nooit iets anders gehoord dan vloe
ken en ver wenschen. God was volgens
derschatten tegenstander. Maar Bulgarije
is sterk en gelijk gezegd Zeven
burgsche bergen zijn maar niet zoo te over
schrijden. Dat de Duitschers spoedig ge
noopt zullen worden uit N.-Frankrijk en
België terug te trekken gelooven wij voor
hands niet. Wel hebben de Engelschen
weer een nieuw succes aan de Somme
behaald. Het dorp Pozières is n.l. nu in
zijn geheel in de handen der Engelschen.
»De inneming van Pozières*, zegt de
correspondent van de Daily Telegraph, *is
voor de Duitschers langs de heuvellinie van
Thiepval tot het bosch van Foureaux het
begin van het einde. Pozières was een
van de geweldigste Duitsche bolwerken
tegenover la Boiselle*.
Dit lijkt ons volkomen juist uitgedrukt,
mits men de woorden »het begin van het
einde voor de Duitschers* niet als op zich
zelf staand beschouwd, maar als een één
heid met de daarbij behoorende beperking
•op den heuvelrug van Thiepval naar het
Foureauxbosch*.
Van dien (lagen) heuvelrug zijn de Duit
schers reeds een aanzienlyk deel kwijt en
zij zullen de rest ook nog wel verliezen.
Wat zij er nog van hebben, is voorname
lijk het dorp Thiepval en een terreinver
hevenheid ten Noorden van het nu door
de Engelschen genomen Pozières. Daar
achter wordt het landschap nog wat zwak
ker glooiend.
De vooruitgang der Engelschen ontwik
kelt zich dus wel in een gunstige richting
(dwars op de verder Noordelyk gelegen
hoofdstellingen der Duitschers). Maar het
gaat langzaam. Het dorp Pozières zelf
moest huis voor huis worden genomen.
Menig huisje ging weer verloren en moest
opnieuw worden bestormd, voor de Engel
schen het definitief in bezit hadden.
Als het op deze manier verder gaat,
gaat het langzaam en vóór dat zelfs het
nog overgebleven stuk van den zooeven
genoemden heuvelreeks den Duitschers zal
zijn ontrukt, zullen van beide kanten nog
duizenden in het zand byten.
En ook nadat die heele heuvelreeks zal
zijn bezet, zijn er geen aanwijzingen, dat
het terrein veel minder gelegenheid tot
weerstand zal bieden dan datgene wat nu
reeds veroverd is. Want die zacht glooiende
heuvels leverden geen bizondere obstakels
op. Die waren meer de dorpen, de boer
derijen, de molens en de suikerfabrieken,
en die zijn er ook verder naar het Noorden
genoeg. Maar de boschgevechten, die zoo
haar idéé iets ja, ze wist er zelf geen
naam aan te geven, maar waar men alleen
over vloeken kon, en ze 's avonds de handjes
vouwen moest en zeggen
•Goede God, liefderijke Hemelvader!*
toen ging er op eenmaal een geheel ander
licht voor haar op. En toen mevrouw Beels
haar vertelde, hoe lief en hoe goed die
Vader in den hemel was, toen vond ze er
een zekere toevlucht in, om, als ze eens
een berisping gehad had, maar altjjd weer
haar avondgebedje op te zeggen, ja, ze
deed dit bij elke gelegenheid dat ze meende
dat het noodig was.
Ze dacht zich wel eens verongelijkt en
als ze daar dan over schreide, dan ging
ze pruilend in een hoek staan en zei haar
gebedje heel zachtjes op.
Maar toeh dat ongewone en vreemde,
dat onordelijke, 't was in de eerste weken
het ergste; langzamerhand week dat en
mevrouw Beels zag wel in, dat van haar
pleegkind een flinke meid kon groeien.
Het was aardig om te hooren hoe Klaar
met Mimi kon omgaan. Wanneer haar
werk aan de kant was, ging ze bij het
meisje zitten en had ze een schat van uit
gezochte verhaaltjes, die 't kind natuurlijk
de levendigste belangstelling inboezemden.
Als 't dan zoo van roovers en schieten
was, dankwam er bij Mimi nog zoo'n
schemering boven van dat oude leventje in
de tent, waar ze de poppen mekaar Ivel
had zien doodschietenmaar lang bleef ze
er niet bij stilstaan, want dat oude leventje
hardnekkig en zoo bloedig zijn geweest, die
hebben de Engelschen achter den rug.
Boschjes zijn er voorloopig aan hun linker
flank niet meer.
Pozières ligt aan den weg van Albert
naar Bapaume. Even voorbij Pozières en
iets hooger dan het dorp ligt een molen
en het is waarschijnlijk, dat de Duitschers
daar ter plaatse een nieuwe stelling heb
ben betrokken. Van dien molen zal men
spoedig wat hooren.
Als er gevechten aan den gang zyn, kan
men iedere nieuwe gevechtsactie naar be
lieven als het vervolg en het complement
van de voorgaande beschouwen of als het
begin van een volgende. De correspondent
van de Daily Telegraph doet het laatste,
maar men kan ook zeggen, dat met'de
vermeestering van Pozières nu een reeks
stellingen van West naar Oost in het bezit
van de Engelschen is gekomen, die tezamen
een geheel vormen, en de pogingen, om
daaruit op te rukken, een nieuwe periode
in den grooten slag zullen vormen.
Wij weten niet of die pogingen snel
genoeg zullen slagen om tot een doorslaand
succes te leiden, maar, gelijk reeds opge
merkt, voor de derde maal heeft generaal
Haig de aankomst van weer nieuwe ver
sterkingen gemeld, en daarom is een slechts
langzame en moeilyke vooruitgang te ver
wachten, die groote offers vaq beide zijden
zal vergen. En als de voortuitgang zoo
langzaam blijft gaan, is, althans hier ter
plaatse, geen doorslaand succes meer te
verwachten. De tegenstander heeft te veel
tijd om telkens weer op zijn verhaal te
komen en den verderen opmarsch nieuwe
moeilijkheden in den weg te leggen.
Waarlijk de Duitschers zijn vooreerst
niet uit het veroverde gebied verdreven
Ten slotte nog het belangrijk nieuws
dat de Russen de stad Erzingjan in han
den hebben.
Na de inneming van Erzeroem op 16
Februari hebben de Russen eerst hunne
positie in Armenië bevestigd en uitgebreid
door zich langs de kust te vestigen en
daardoor zich te beveiligen tegen een over
val van de zeezijde. Zoo werd dan de
kuststrook geleidelijk onder Russisch be
wind gebracht en op 18 April werd Tre-
bizonde, de bekende Turksche havenstad
aan de Zwarte Zee door de Russen bezet.
Thans is ook de Armenische stad Erzing
jan in handen der Russen gevallen. Erzing
jan is een stad in het vilajet Erzeroem,
niet ver van den westelijken Eufraat
en die oude liedjes begonnen UT net voor
te komen of zij ze wel eens gedroomd had
of zoo iets, zoo zelfs, dat Klaar menig
maal tegen mevrouw zei: »Ze herinnert
zich toch van dien ouden boel niets meer,
mevrouw, net niets
Ja, die Klaar maakte zich erg druk met
haar, die leerde haar ook een kous breien,
maar daar mocht de nieuwe Mama niets
van weten, voordat ze op een morgen zoover
was gevorderd dat ze die edele kunst alleen
verstondheel triomfantelijk ging Klaar
toen met haar naar binnen en zei
•Nou mevrouw, kijk nou eens 1*
•Kom aan Mimi, nu breien.*
En ja wezenlijk, Mimi kon breien, heel
alleen.
•Dat vind ik nu al eens heel aardig,*
zei mevrouw Beels. xDaar hebben jullie
met je beidjes eer van en als het nu op
de school weer eens vacantie geweest is,
dan gaat Mimi ook eens wat anders leeren.*
Dat vond Mimi heerlijk. En Klaar knip
oogde eens tegen haar zie je, Klaar
had haar zoo vlug 't breien geleerd, dat ze
dacht, ik kan wel meerl en toen ze met
Mimi weer in de keuken was, zei ze tegen
het kind
•Nou je breien kunt, zal ik je ook de
letters eens leeren, hoor! dan ken je ze,
voor je op school komt.*
En dan keken die blauwe oogen haar zoo
erg vertrouwelijk aan en als Mimi een groot
mensch was geweest, zou ze meer dan eens
gezegd hebben: Wordt vervolgd
NIEUWSBLAD
voor Het Land van Neusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.