24 HINTHAMERSTRAAT
import Havana's Ruime keuze sigaretten
De eenige weg.
Sigaren-M agazij n
Pracht-sorteering
AFTER-DINNER SIGAREN.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3677, Woensdag 6 Juni 1917.
II;I iLLiiTov
EL NERO.
UND VAN ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
's-BOSCH
Tel. int. 49S
We vangen dit stukje, dat over het
volksgezang zal handelen, aan met
een dwaas begin.
In zekere stad wonen een 50-tal
menschen, mannen en vrouwen, die
plezier hebben eens in de week te
vergaderen. Zij hebben school gegaan
op hun tijd, doch kennen geen a voor
een b meer en nu bekruipt hun de
lust zich gezamelijk in 't lezen te
oefenen. Natuurlijk is thans hun
eerste werk iemand op te zoeken die
in 't a-b-c volleerd is en dien vinden
en benoemen hem tot hun directeur.
Dat gaat goed. Maar aangezien 't nu
voor volwassenen toch allerzotst zou
staan met 't a-b aan te vangen, begint
de directeur maar terstond met 't le
zen, b.v. uit de Camera Obsura. De
leden der vereeniging schaffen zich
dat boek aan en men begint. De
directeur, eenmaal, andermaal, voor
de derde maal en nog éenige keeren,
brok voor brok, tot de vlugstèn cou
rage genoeg krijgen om mee te lezen,
die op hun beurt 't weer aan de
anderen voordoen en zoo komt men
na ontzettend veel moeite de eerste
halve bladzij ten einde, met dien
verstande dat er altijd nog een tiental
overblijven, die 'took na geen honderd
voorlezingen zullen machtig worden
en zich dus bepalen tot het napraten
en een halve seconde achter de an
deren aankomen.
De heeren en dames vergaderen
drie jaar trouw en met opoffering
van-tijd en geld. Doch wanneer men
na drie jaar hun een allereenvoudigst
prentenboekje voor kinderen van zes
jaar voorlegt, kunnen ze die kinder
versjes niet lezen. Zij kunnen alleen
lezen, d.w.z. napraten wat ze met
moeite hebben geleerd, doch alle
andere druk is voor hen een gesloten
boek.
Ge zoudt die lui een adreskaart
van Meerenberg uitreiken? Precies
daar zouden wij hen verder hun
oefeningen willeft laten voortzetten.
En toch wat zacht is uw oor
deeltoch wordt er alzoo gedaan
in ons land en elders.
Een enkele vraag. Wat zou er
terecht komen van het kerkgezang,
wanneer bij den aanvang der gods
dienstoefening gezangboeken werden
uitgereikt met liederen op geheel
nieuwe wijzen Niet waar, het volk
kan zingen, maar wat kan het van
het a-b-c der muziek Letterlijk niets.
En dat a-b-c is, ook na lange oefening
op de lagere scholen en in gezelschap
pen zoo totaal onbegrijpelijk en bij
al zijn eenvoud (voor ingewijden w.t.v.)
zóó samengesteld, dat men gerust
alle moeite, besteed om 't volk langs
dien weg te leeren muzieklezen, gelijk
kan stellen met het vullen van een
bodemloos vat.
37)
Het geldt hier eene rechtvaardige zaak,
den welstand der natie, van u zeiven en
van de uwen, het herstel der eer van ons
vaderland, en de verdrijving of vernieti
ging van ellendelingen, die tot dusver aan
het merg des vaderlands gezogen hebben,
en het da plicht is van eiken rechtschapen
man die te helpen verdelgen. Vivat Spanje l«
Donderend gaf de oude halle den uitroep
der mannen weer, dien deze, in geestdrift
gebracht door de woorden van den vreem
deling uitstieten.
De onbekende knikte dankend en ging
zitten. --
»Hebt gij mij of deze mannen nog iets
te vragen vroeg El Nero aan den afge
vaardigde van het centraal comité der sa
menzweerders.
»Neen, mynheer,® antwoordde de ander-
beleefd.
»Wees dan zoo goed, om dezen man te
volgen, die u op eene plaats zal brengen,
waar de heer de Noielles, zoodra hy aan
komt, u terstond zal opzoeken. Gij zult
u daar ook kunnen versterken. Mij echter
zult ge zeker wel willen verontschuldigen,
dat ik noch er u persoonlijk heenbrengen
kan, noch, behalve nu, u vaarwel kan zeg
gen, doch ik heb nog wat met mijne
mannen te bespreken en moet vervolgens
een vrij langen rit ondernemen.
De vreemde afgevaardigde boog dankend
voor El Nero.
»Ik neem uwe gastvrijheid in dank aan,®
zeide hij, »mijn naam zal de markies de
Noielles u zeggen, dien ik onvoorwaarde
lijk nog spreken moet, aangezien ik recht-
streeksche opdrachten van het Comité voor
hem heb hij zal toch vast komen
»Heb maar geen zorg,« antwoordde El
Nero glimlachend »lang zal het niet duren
of hij zal hier bij u zijn.®
De vreemdeling boog nogmaals, schudde
den kapitano de hand en volgde den hem
voorgaande Jose.
x>Alle duivels,fluisterde hij voor zich
uit, »deze stem, waar kan ik haar al eens
meer gehoord hebben, maar ik ken
dezen heer niet.®
Toen de vreemdeling de kerk had ver
laten, klopte Pedro, op een wenk van El
Nero, met den greep van zyn dolk op de
tafel en het levendige gesprek onder de
aanwezigen maakte terstond plaats voor
eene diepe stilte.
»Voor ik u heen laat gaan, vroeg ik u
nog, of niemand uwer iets heeft kunnen
ontdekken van het verblijf van de ontvoer
de dochter van den vroegeren toldirecteur
Ge weet het, de markies de Noielles is de
bruidegom van de verdweriene en heeft
niet alleen zelf eene groote belooning ge
steld op de ontdekking van de tegenwoor
dige verblijfplaats der jonge dame, maar
In Engeland, Frankrijk, in het mu
zikale Duitschland, ook in ons land
gaan er stemmen op en worden er
krachtige pogingen in 't werk gesteld
om dat aloude a-b-c van koppen,
staarten en vlaggen op zij te zetten
en een nieuw, maar reeds bekend
alfabet in te voeren.
Groot behoeft het niet te zijn. We
hebben aan zeven teekens precies
genoeg.
Daarvoor dienen de cijfers 1 tot
7. In deze cijfers kan men alle moge
lijke muziek uitdrukken, van 't Wil
helmus af tot de Opera toe. Wanneer
men deze teekens nu de alombekende
namen ut, re, mi enz. geeft en voor
de tusschentonen cijfers met een
streepje er dwars doorheen gebruikt,
is men, voor koraalmuziek althans,
geheel klaar.
Ziehier Gez. 22 vs. 1.
1 2 3 1 3 4 5 3
Rust mijn zieluw God is Koning,
6 5 5 3 4 4 3
Heel de wereld Zijn gebied;
5 5 5 2 8 4 3 2
Alles wisselt op Zijn wenken,
1 2 3 4 3 2 1
Maar Hij zelf verandert niet.
Wie heeft niet dikwijls opgemerkt
hoe zangvereenigingen, na met veel
vuur aan 't werk getogen te zijn, al
spoedig den eersten ijver verloren,
hoe de leden, de een na den ander,
de repetitiën verzuimden en eindelijk
geheel weg bleven, hoe de vereeni
ging na eenige flikkering van
hoop voor de toekomst, ging
kwijnen en eindelijk stuiptrekkend
den adem uitblies. Wat is in zoo'n
geval de gewone troost? Deze er kan
hier (vul in elke plaats die u'teerst
invalt) ook niets blijven bestaan 1
'tls echter gemakkelijk te verkla
ren. Op den duur kan niets ter wereld
een mensch belangstelling inboezemen
waarvan hij geen begrip kan krijgen,
dat hem niet aanspoort zich in te
spannen. Hoe zal iemand jaar in, jaar
uit met eèn boek in handen zitten,
waarvan de taal hem volkomen vreemd
blijft 1 't Verveelt hem, hij werpt het
ver van zich. Na een tijd lang met
inspanning gezongen te hebben, na
uitvoeringen zelf van omvangrijke
stukken, staat de zanger uit het volk
nog even ver in 't lezen als toen hij
ook ik, die jegens den markies groote ver
plichtingen heb, verzeker den ontdekker in
ieder opzicht volkomen bescherming en
daarenboven, behalve mijn dank, nog vijftig
gouden douro's. De dag der ontvoering is
u bekend, uit ingewonnen inlichtingen blijkt
echter, dat de geschaakte gedurende meer
dere dagen vervoerd en naar een, in de
noordelijke provincies gelegen landgoed van
graaf Castilio is gebracht. Ik verzocht u
op onze laatste bijeenkomst om nasporingen.
Is er iemand onder u, die iets te berichten
heeft
Uit de groep der mannen drong een
jonge borst naar voren.
»Ik geloof met zekerheid te weten waar
de sennorita is 1® riep hij levendig uit.
d Mijne geliefde, de dochter van een armen
onderdaan van een landgoed by San-Sebas-
tiano, was bijna precies op denzelfden tijd
verdwenen als de jonge dame. Ik was
woedend, aangezien men mij verzweeg,
waar Dolores was, totdat ik eindelijk ont
dekte, dat deze bediende bij eene senno
rita was, die op het kasteel van don Cas
tilio bij ons dorp gevangen gehouden wordt.®
»Wat!« riep El Nero uit, en zijne stem
klonk zoo onheilspellend als het brullen van
een gewonden leeuw, zoodat de jonge man
verschrikt terugweek en angstig zweeg.
dO, spreek spreek Verzocht El Nero
met nadruk, »wat weet ge nog meer?®
Anders niets, dan wat ik u reeds heb
gezegd,® antwoordde de jonge man, »maar
gister klom ik over den parkmuur en trachtte
begon. Zijn stem zal omvangrijker,
voller en leniger geworden zijn, zijn
gehoor scherper en dat is veel,
maar voor hem nog zeer weinig
maar in de kunst van muzieklezen,
ook wanneer het een simpel liedje
geldt, is hij nog even weinig gevorderd
als toen hij begon. Hij gevoelt dat
hij tegenover de koppen met staarten
en vlaggetjes, die kruisen en mollen,
die geheimzinnige sleutels vooral,
staan blijft als een hulpelooze schip
breukeling tegenover den oneindigen
oceaan, 't maakt hem gemelijk dat
hij 't ziet, maar niet kan doorgronden
en hij trekt zich van lieverlede terug
om mee te zingen in dat koor van
de verafstaanden„hier kan niets
blijven bestaan 1"
Geef die jongelui een notenschrift
in handen, dat ze begrijpen en waar
mee ze, ook zonder hulp, terecht
kunnen en we zijn zeker dat de lust
om zich in gezelschappen te veree
nigen, zal toenemen en deze in plaats
van te kwijnen, zullen bloeien.
We hebben hier van het cijferschrift
iets medegedeeld, maar slechts een
klein deel. 't Is niet, gelijk rfien al
licht zou denken, een hulpmiddeltje,
een z.g. ezelsbruggetje, neen een vol
ledig, methodisch uitgewerkt noten
stelsel, waarin alle muziek kan ge
schreven worden, ook de instrumentale.
Om het te leeren, behoort men moeite
te doen, natuurlijk, maar dan leert
men het ook wis en zeker, terwijl
men in de oude noten, ook na veel
zingens en hoofdbrekens, nog even
wijs blijft als men altijd geweest is.
De goede methode om ons volk te
leeren zingen is er dus en wat de
muziek betreft die zij moeten zingen,
is die er ook? Ja zeker, kent gij het
zangboekje: kun je zingen, zing dan
mee. Een heerlijk boekje vol bekende
melodiën, die ieder onwillekeuring
mee gaat neuriën als hij ze hoort,
maarniemand kent er de woor
den goed van en daarom zingt niemand
ze. De muziek staat er in cijferschrift
bij en wie zich daar een beetje in
geoefend heeft en wat muzikaal aan
gelegd is kan van dit boekje genieten
Wo man singt da lasz dich ruhig nieder
Böse Menschen haben keine Lieder
(begeeft u gerust in gezelschap van
Dolores te spreken te krijgen, 't Was
echter te vergeefs, wel sloop ik tot bij het
slot, op welks veranda Dolores met de jonge
dame zat, en hoorde zelfs, hoe mijne ge
liefde eenmaal de sennorita bij haar naam
riep, om haar op iets te wijzen.
»Bij den naam o, spreek. Hebt ge
den naam verstaan
»Ja, sennor heel goed zelfs, zij riep
Manuela.®
»Manuela,« herhaalde El Nero diep ge
schokt, en moest gaan zitten, want de
knieën knikten onder hem. Manuela
Zij is het I
Met verbazing zagen de mannen de op
gewondenheid, van den koenen, zelfs de
grootste gevaren onwrikbaar onder de oogen
zienden kapitein. Schielijk vermande deze
zich echter.
»Ge zult morgen avond, wanneer de
duisternis valt, van zeven uur af op mij in
San Sebastiano bij het laatste huis links
van den weg naar Bilbao wachten. Ik beveel
u allen bij dezelfde straf, die iederen ver
rader treft, een onvoorwaardelijk stilzwijgen
tegenover een ieder, verstaat ge mij goed,
tegen een ieder. Pedro zal u het hand
geld van het comité uitbetalen en er uit
mijne eigene middelen voor een ieder uwer
een gouden douro byvoegen. Houdt u ten
allen tijde gereed om mijne verdere bevelen
ten uitvoer te brengen, weldra zal er voor
u lieden en voor ons allen een betere tijd
aanbreken. God geve het ten minste. Tot
weerziens
menschen die zingen want slechte
menschen zingen niet.
Dan schrijven ze verder: alle slappe
gedachtelooze zingen is uit den booze.
En wordt er niet meestal op straat
en in huis op deze manier gezongen
Laat ze maar eens even aan uw
geest voorbijgaan vankleine Anna
zat in de maneschijn tot Moeder
'k heb zoo'n lieve jongen en
'tls een long way to Tipperary.
Zingen is zoo opwekkend, zingen
is zoo verfrisschend, zingen is zoo ge
zond. De longen vullen zicR vooral
in de buitenlucht met heerlijke zuivere
lucht. Daarom zing in huis, zing in
't vrije veld, zing zoolang ge leeft,
maar vooralzing goed.
BUITEKLANDSCH OVERZICHT.
Het kost wel eens moeité^om met op
gewektheid verslag uit te brengen van wat
op het groote wereldtooneel plaats grijpt,
't Is altijd weer hetzelfde dat zich aan het
oog voordoet. Wel een bonte dooreen-
warreling van allerlei - voorvallen en ge
beurtenissen, maar er is geen schot in.
Eén grauwe, fletse, kleurlooze voorstelling
van altijd weer dezelfde tooneelen. Als er
nu maar uitzicht was op wat nieuws. Op
wat de aandacht onweerstaanbaar boeit.
Als er nu maar eens één enkel lichtpuntje
was in het sombere en treurige tafereel
dat zich dag aan dag voor ons oog ontrolt.
Maar wij wachten tevergeefs We zouden
kunnen volstaan met te zeggen Er is
niets nieuws van belang te melden. De
zaken, de afgrijselijke moordzaken, worden
op denzelfden voet voortgezet.
Daar hebt ge allereerst het Russsiche
tooneel. Het zwarte rouwgordijn is er
nog altijd neergelaten. Ze spelen daar
achter de coulissen. Of liever de men
schen, die daar in het vreeselijk treurspel
dat nu al bijna drie jaren duurt, een rol
hebben te vervullen, houden nu pauze. Ze
zijn zich aan 't verkleeden en zullen straks
wel weer verschijnen. Hoe uitgedoscht
Wat zullen zij op de planken brengen
Vredespalmen De witte vaan van ver
zoening De roode vlag van een nieuwe
omwenteling Het vlammende vuur van
een krachtig offensief tegen de centralen?
Het is alle drie mogelijk. Voorloopig
kunnen we nog maar gissen. Dat het er
spant is wel zeker Zoo. vernemen wij uit
Stockholm
Volgens den algemeenen indruk der
Met deze woorden verliet de aanvoerder
der smokkelaars, nogmaals zijn mannen
toewenkende, de vergaderplaats.
De met El Nero medegekomen muildier-
ruiter was Jose geweest, de vreemdeling
echter dezelfde adjudant van maarschalk
Serrano, die destijds op de vergadering der
samenzweerders te San Sebastiano de gids,
en bij het duel de secondant van don Pel-
loro was geweest.
Toen hij heden de kloosterkerk verliet,
om Jose te volgen, gevoelde hij een hevig
verlangen naar rust, maar bovenal bespeur
de hij een grooten eetlust.
Sinds drie dagen onderweg, had hij ge
durende al dien tijd bijna niet geslapen
en sinds den morgen zoo goed als niets
gegeten.
HÜ was derhalve evenzeer verblijd
als verrast, toen Jose hem, nadat hij hem
de kerk uitgevoerd had, in de oogen schijn-
lijk niet minder vervallen boerderij door
een half gebroken deur eerst in huis en
vervolgens in een kleine, gezellig ingerich
te kamer bracht, die aan de achterzijde
van het gebouw lag.
Hier vond de adjudant niet alleen alle
gemakken, maar zelfs, na verloop van een
half uur, een wel is waar eenvoudig maar
uitstekend toebereid avondmaal met voor
treffelijke wynen.
Wordt vervolgd.
Het Laif vie Heusleo en Altena. lie Langstraat en le Bimielerwaard.
Uitsluitend EERSTE klasse lab