iep. Uitgever: L, J. VEERMAN, Heusden, No3691, Woensdag 25 Juli 1917. VA CANT IE. miiLLiyrov Und van ALTENA Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. 't Wordt weer vacantie. Eer de week om is zijn we er midden in. Met hoeveel verlangen zien de kin deren er naar uit. Nog zooveel weken, nog zooveel dagen, en dan is 'tvacantie! Wat zullen ze er mee doen? Ja, dat weten ze nog niet. Misschien bestaan plannen van uit logeeren te gaan, misschien komen vriendjes of familieleden bij hen lo geeren misschien ook weten ze niets van wat hun te wachten staatmaar dit eene staat vast't is gauw vacantie en dat is heerlijk. Eerst komen nog de spannende dagen van overgaan of blijven zitten, maar eindelijk stor men ze 't huis binnen en schreeuwen 't uitVacantie vacantie O, we herinneren ons nog dat heerlijke gevoel uit onze jeugd. Wat al plannen hadden we gemaakt. Laten we 't ons maar goed indenken hoe 't voor ons was, dan weten we hoe 't voor onze kinderen is, als ze met de blijde tijding thuis komen nu is 't vacantie Maar dat woord wekt bij de groote menschen nu niet meer diezelfde gevoelens op. We verheugen ons wel voor de kinderen, maar Maar voor de moeders vooral is 't dan geen vacantie. Nee, dat is 'took niet. Voor velen is 't een veel inspannender tijd dan wanneer allen geregeld aan het werk zijn. Natuurlijk, als we veel hulp hebben of een ruim huis, dan kunnen de moeders ook van vacantie spre ken. Maar dat is niet voor iedereen weggelegd, en voor veel moeders beteekent de vacantiemeer werk, meer vermoeienis en minder rust. Geen wonder dus, dat menige moeder misschien al in stilte zucht over de aanstaande vacantie en er als een berg tegen opziet. En ze denken ook aan hun school tijd terugzij vonden het toch ook wel heerlijk, maar haar vacantie was niet zoo lang en ze zuchten vijf en een halve week is veel te lang. Ik hoorde laatst een moeder, die nog al eens over de dingen nadacht, zeggendat is nu iets wat ik niet begrijp. De schooltijden worden op 8 Vertelling van Vacano. Met eene soort van kalme vertwijfeling, met oogenschijnlijke onverschilligheid liet zij zich nu de medegebrachte toiletten aan passen, en, toen de modistes zich verwij deren wilden, liet zij den heer Mussault zeggen, dat zij den volgenden dag ter zij ner beschikking zoude zijn. Den volgenden morgen wilde de mede lijdende, goedhartige doktersvrouw hare gast naar Parijs terugbegeleiden. Pauline echter sloeg haar aanbod dankbaar en be slist af, terwijl zij zeide «Dit ware slechts een dubbel scheiden, van deze heerlijke plaats, die mij zoo vroolijk heeft gezien en dan nog van u. Neen, neen, ik wil maar terstond myn gansche geluk hier achterlaten. En toen zij naast den dokter en Adriaan iri het rijtuig zittende, de laatste groeten beantwoord had, die haar van het tuinhek der villa toegewenkt werden, greep zij de handen van het jongske en ze krampachtig vasthoudend, liet zij zich uitgeput in het rijtuig achterovervallen, terwijl zij mompel de »Voor u, mijn kind, voor ui® In Parijs bracht mevrouw Eyckens het eerst den knaap naar eene kostschool, die dokter Destrée haar had aanbevolen en 5 uur gehouden, er moet op de meeste scholen geploeterd en gewerkt wor den om met de leerstof klaar te ko men, ternauwernood wordt het goed gevonden dat de Woensdagmiddag en Zaterdagmiddag vrij is. Alles geeft den indruk dat er met den tijd moet gewoekerd worden, allestotdat op eens de vacantie komt en er in vijf en een halve week niets geleerd wordt. Als nu toch de schooltijden wat korter waren (wijze mannen zeggen dat er het laatste uur op school weinig of niets meer geleerd wordt) en de vacanties wat minder lang waren, dan zou het op hetzelfde uitkomen en de kinderen zouden er zeker wel bij varen. Is het niet eigenaardig, dat men eerst het kind door lange schooltijden weken achtereen te zeer inspant om dan op een gegeven oogenblik te zeggenZiezoo, nu volmaakte rust. 't Is ongeveer of men een kind zes dagen van de week te weinig voedsel geeft, om 's Zondags te kunnen zeg gen eet nu maar zooveel als je eenigszins mogelijk .is, want Maandag beginnen we weer je iets te onthou den wat je toch noodig zoudt hebben voor de goede ontwikkeling van je lichaam. Zou er niet veel voor zijn om te zeggen: niet overspannen, dan hoeft de vacantie ook niet om zoo te zeggen een rustkuur te zijn voor die arme afgetobde hersentjes. Dan kun nen 2, 3 weken een heerlijke tijd van ontspanning zijn, waarin genoten wordt van de vrijheid, omdat ze niet in te ruime mate wordt toebedeeld, terwijl als de vacantie 5, 6 weken duurt, de vrijheid niet meer naar waarde geschat wordtde kinderen weten niet meer wat ze doen moeten, de moeders zijn radeloosouders en kinderen verlangen er naar, dat de school weer begint, maar de schooldeuren blijven gesloten, tot de 5, 6 weken om zijn. Had die moeder zoo erg dwaas gesproken Zij zelf vond het voor haar kinderen wel prettig zoo'n lange vacantie, zij had een groot huis, grooten tuin, ontving gasten, ging zelf uit logeeren, maar 't was met het oog op minbedeelden, dat ze sprak. waar hiJ huisarts was. Zij gaf het wee- nende kind nog eene korte, teedere ver maning, om toch vooral vlijtig te zijn en zijne moeder lief te blijven hebben, sneed een lok van zijn zijdezacht, lichtbond haar af, dien zij in een medaillon wegsloot, en nam met een stommen handdruk afscheid van haren beschermer. Daarop stapte zij in een fiacre en liet zich naar de woning van den ouden heer brengen. Deze wachtte haar reeds, doch voerde haar niet naar hare vroegere kamer, maar naar een klein, allerliefst ingericht appar tement, waar juffrouw Hinrik, geheel tegen hare gewone kalme wijze in, hare meesteres onstuimig begroette. »Ik hoop, dat het u hier bevallen zal, mevrouw,zeide mijnheer Mussault vrien delijk, toen Hinrik weder wat tot beda ren was gekomen. «morgen om twee uur zal myne schoondochter hier komen om te zien of er niets aan uw toilet ontbreekt, en om vier uur zal ik u dan naar het »Café des mille colonnes® begeleiden.® Ver volgens gaf hij haar nauwkeurige inlich tingen, hoe zij haar buflëtboek te houden had en tevens eenige kiesche wenken, hoe zij zich jegens de bezoekers van het café te gedragen had. Hij eindigde met die oprechte deelneming, die noch speculatie geest, noch reclame in zijn oud hart had den kunnen uitroeien. Wanneer het weer niet al te slecht is, wil ik gaarne iederen dag naar de kost school gaan, om te vragen hoe uw jongske Had ze zoo groot ongelijk Maar 't is nu eenmaal niet anders en daarom, vaders en moeders, als ge zucht, zucht dan in stilte, zoodat uw kinderen het niet hooren. Verbeeld u, dat moeder zegt, als een kind juicht om de vacantie: Ja, 't is me wat me wat prettigs, de heele dag die rommel om me heen ik wou dat jullie maar weer naar school toe gingt. Is dat niet om al het plezier te bederven? Nee, zeker, moeder gunt het haar kinderen wel. Maar als het eens een regenachtige vacantie is, als de kin deren vervelend en lastig zijn, en als moeder dan moe is, vallen er wel eens woorden, die verbittering wek ken. Maar we hopen op een mooien zomer. En moeten de kinderen veel thuis zijn, dan maar van allerlei be dacht. Dan moet ieder van de kin deren wat huiswerk "doen, zoodat de moeders zelf al vroeg klaar zijn en gezellig met een mooi boek wat bij de kinderen kunnen gaan zitten. Dan moeten er poppekleertjes genaaid worden en de kinderen moeten er bij geholpen worden. Dan moet op klaarlichten dag maar eens ganzebord gespeeld worden en moet moeder de oogen maar eens dichtdoen als ze zoo graag zich willen gaan verkleeden. Maar 't zal niet altijd regenen. En dan moeten de kinderen zooveel mo gelijk naar buiten. Gelukkig die kleine stadjes of dorpen, waar „bui ten" zoo dicht bij de deur van elk huisje is. Denk aan de groote steden, waar men een uur en langer moet loopen eer men „buiten" is. Als moeder dan 's middags door algemeene hulp vroeg klaar is ge komen, en ze gaat boterhammen maken om die straks in tasch of trommel mee naar buiten te nemen, dan is er geen vroolijker troepje denkbaar dan die kleuters, die een paar uur naar hartelust in het gras mogen buitelen, verstoppertje, krij gertje, ja wat niet al kunnen spelen, languit in het gras kunnen liggen, bloemen kunnen plukken enz. enz. Och, 't is zoo goedkoop en eenvou dig, zulk genoegen. En zoo loonend omdat er zooveel blijheid door ver spreid wordt. het maakt. De beweging zal mij goed doen en gij zult u geruster gevoelen, wan neer ik u dagelijks bericht kom brengen. Vaarwel dus voor lieden. Morgen blijf ik aan uwe zijde, om een oogje te houden over uw debuut in uwe nieuwe betrekking,® «Ja, mijn debuut,dacht Pauline bitter, nadat de oude heer zich verwijderd had. «O, ja, ik zal voortaan op het tooneel staan, om door een ieder aangegaapt te worden, eene comediante, wie alleen talent en roem ontbreken zullen. Den volgenden namiddag pront twee uur trad de schoondochter van den heer Mus sault bij hare nieuwe buffetjuffrouw binnen, zij bracht een kapper mede, over wiens kunstwerk zij zelve een wakend oog wilde houden. Deze wond de prachtige, zwarte haren van Pauline in een kunstigen toren- vorm, die in geen enkel opzicht met de fijne, voorname trekken der schoone vrouw harmonieerde, en hoezeer deze zich ook voorgenomen had, om zonder tegenspraak alles te dulden, zoo gevoelde zij bij die voorbereidingen toch de vrouw in zich ont waken en waagde zij eenige bemerkingen. Mevrouw Massault viel haar echter kortaf in de rede met de verklaring, dat dit hare zaak was, waarvan zij meer verstand had. Daartegen viel niets meer in te brengen, en Pauline onderging nu geduldig alle be werkingen, waaraan men haar op last van hare nieuwe meesteres onderwierp. Nadat de kapper zijn moeilijke taak had ver richt, trok men haar een karmozijnrood En we zijn nu eenmaal aan het „samen doen", we strijken samen, koken samen, wasschen samen de moeders zouden ook samen kunnen doen wat betreft het uitgaan met de kinderen. Vandaag neemt moeder A. de kinderen mee van moeder B. en C. Morgen worden haar kinderen meegenomen door moeder B. enz. De kleintjes thuis, die niet mee kun nen, krijgen dan toch behoorlijk hun verzorging en ieder is ten slotte blijde Moeder en kinderen en vader, die als hij thuiskomt zulke opgewekte gezichten ziet. Moge de aanstaande vacantie in vele gezinnen gezellige, vroolijke dagen zijn. BUITENLANDSCH OVERZICHT. Nog juist kon in ons vorig blad verslag gegeven worden van de rede door den den nieuwen rijkskanselier gehouden, en menig lezer zal teleurgesteld gedacht heb ben »van weinig beteekeriis«. Er zijn geen nieuwe banen gewezen, noch wat de Duitsche oorlogs- en vredespolitiek, noch wat de binnenlandsche politiek betreft. Duitschland zal aldus dr. Michaëlis »alleen oin gewelddadige veroveringen te maken, den oorlog geen dag langer voeren, wanneer een eervolle vrede te verkrijgen is. Plicht is in de eerste plaats, dat wij een vrede sluiten, die gunstig doorwerkt. Het zal niet te veel gezegd zijn, als men door die woorden een annexatie of politieke voogdij ook al worden die verkregen door »over!eg en vergelijk«, wat bij het sluiten van een vrede altijd plaats vindt niet uitgesloten acht. »Het gebied van het vaderland is on aantastbaar.® De afstand van eigen land wordt niet in beginsel afgewezen, maar de spreker gaat hier zoo ver mogelijk. Dat daartegenover ook het gebied van den vijand zal worden geëerbiedigd, zoekt men in de rede tevergeefs. «Wanneer wij vrede maken, moeten wij in de eerste plaats bereiken, dat de gren zen van het Duitsche rijk voor altijd be veiligd zijn.® Ook hier mist men het toegeven van dien eisch ook voor den tegenstander De duurzame verzoening der volken® wordt verder alleen gepredikt met het oog oog op den economischer! oorlog, waarmede de entente na den vrede heeft gedreigd. fluweelen kleed aan, dat de schoone vor men harer armen en schouders vrij liet. Vervolgens opende mevrouw Flora Mus sault een juweelkistje, dat zij had mede gebracht, en kreeg daar een kostbaar, maar- plomp diamanten halssnoer uit, dat zij Pauline omdeed, terwijl zij te gelijkertijd hare fijne handgewrichten met zware gou den armbanden omsloot. En een paar schr eden achteruittredend, riep zij met een blik van voldoening op het gansche toilet «Prachtig ziet ge er zoo uit, mijn waarde I® Pauline wierp een blik in den spiegel en gevoelde zich in verwarring gebracht, vernederd door haar smakeloozen en grilli- gen opschik. De gedachte aan haar kind verjoeg ook weldra weder deze pijnlijke gewaarwording, die echter opnieuw en thans verstrekt bij haar opsteeg, toen zij bij het heengaan een omslagdoek van hare dienstbode verlangde en mevrouw Flora met hare zware stem daar tusschen riep «Een doek? Waarvoor? «Maar ik kan toch in dit toilet niet over straat gaan «En waarom nietIk ben wel vijftien jaren naar de zaak gegaan,antwoordde mevrouw Mussault bits. En zwijgend onderwierp Pauline zich. Het buffet stond midden in de groote zaal van het café, het was een soort van vergulde ladetafel, waarachter zich als bezienswaardigheid van den eersten rang de troon van Napoleon bevond, met zijn lichtblauw fluweelen omtrek. De rijkskanselier aanvaardt de vredes- motie van den Rijksdag dan ook alleen, «zooals ik (hij) haar opvat Het standpunt blijfttot dezen oorlog is Duitschland door geen veroveringszucht gedreven Duitschland heeft niet, aange vallen de vrede kan daarom in de toe komst alleen verzekerd worden, als Duitsch land zijn grenzen beveiligt. Hoe het dat doen wil, door annexaties, politieken invloed, bufferstaten of (en) zachtere voorwaarden, daarover wenscht het zich niet uit te laten. Duitschland blijft echter genegen om eerlijk en vredelievend te praten, indien - zoo heet het verder de vijand van verove- ringslust en van het plan om den tegen stander neer te werpen afziet. Alleen in deze bereidwilligheid zou men een basis van wederzijdsche gelijkheid en verzoenings gezindheid, een lichtpunt kunnen vinden. Maar daarnaar heeft de entente geen ooren. Hoor slechts wat Carson, het nieuwe lid van het oorlogskabinet, gezegd heeft naar aanleiding van Michaëlis rede Als de Duitschers vrede wenschen, zijn wij bereid morgen aan den dag te onder handelen, niet met het Pruisendom, maar met de besten van de Duitsche natie. Bij wijze van voorbereiding tot zulke onder handelingen, verzoeken wij den Duitschers naar voren te komen en «als ernstig be wijs van hun oprechtheid en als bewijs dat zij geen gebied wenschen te verkrijgen of geweld jegens anderen willen gebruiken« in onderhandelingen te treden, op voor waarde dat zij eerst hun troepen achter den Rijn terugtrekken. Kan men zich nu dwazer eisch indenken Hoe kan men nu ooit verwachten dat Duitschland op zulke gronden tot onderhan deling zal zijn te bewegen, 't Is me nog al eventjes een eisch Eerst zult ge alles prijs geven wat gij hebt verworven, eerst met gebonden handen u overleveren en dan willen we met elkaar spreken, 't Is immers te gek om alleen los te loopen. Het antwoord, dat Lloyd George, de Engelsche minister-president, op de rede van den rijkskanselier heeft gegeven is al even ruw. Hoop op toenadering is er niet in te vinden, Lloyd George heeft in Mi chaëlis woorden slechts een schijn-onafhan- kelijkheid voor België, een schijndemo- cratie voor Duitschland en een schyuvrede voor Europa gevonden en dat hoewel hij de rede driemaal had gelezen, «zoekend naar iets dat hoop kon geven op het einde van dezen bloedigen strijd en zijn zwaarvergulden, door een adelaar gekroonde rugleuning. Voor de fraaie, met lage zijden schoentjes bekleede voetjes der buffetjuffrouw was een witzijden voeten bankje geplaatst. Toen Pauline binnentrad, sloeg zij verlegen en angstig de oogen neer voor de weerkaatsingen van het beeld ha rer gestalte, die haar uit de reusachtige spiegels in het rond tegenstraalden, en was blij toen zij op hare plaats kon gaan zitten. Doch ook hier wachtte haar eene nieuwe kwelling. Er was geene mogelijkheid om zich aan de talrijke blikken te onttrekken, die haar van alle zijden eanstaarden, want de zaal was stampvol en achter den gla zen wand, die het koffiehuis van de pas sage van het Palais-Royal scheidde, had zich eveneens een nieuwsgierige menigte verzameld, die door de ruiten gaapte. Me vrouw Eycbens kon maar niet begrijpen, wat dit te beduiden had en waarom ge heel Parijs zich om haar sscj. dringen. Z'j wist niet, dat ree^, achttal dagen de couranten x van bijzonderheden omtrent derii^ Napoleon en «het schoonste i 'V wereld,de achter-achterkleind<£? Rubens, die men als buffetjuffroin^ geerd had. Te midden van de i denheid enhet gedrang, dat er heen heerschte vervulde zij haar v boekhoudster en vluchtte in deze bezigi.^ den als in een schuilhoek voor de vrijpos tige nieuwsgierigheid en voor hare eigene verwarring. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1