ga DE TOWEÜ VAN LONDEN, HET PRINSESJE. U fi Uitgever: L. J. YEERMAN, Heusden, No3711. Woensdag 3 October 1917. FEUILLETON. De Ro de Bastide. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prysverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Dit is de titel van de wonder-mooie oorspronkelijke novelle, welke bij den aan vang van het nieuwe kwartaal in h t llnsxree;d Zondagsblad verschijnen Haat. 17. Wij kr.nr n onze lezers, voor zoover zij r.mei het Geillustreerd Zondagsblad Kgeabomteei i mochten zijn, niet genoeg aa lei. zich toch op i eze uitgave te aborneeren. i danks <ibuitengewone kosten hier aan voo'ai in dezen tijd verbonden, harid- haai't dooj zijn groot aantal mooie illustra tie; prachtige verhalen en billijken prijs n sl hts 45 cents per kwartaal van 13 nummers (franco per post T 0.52Vs) geillustreerd Zondagsblad zien ais een de fraaiste en verreweg de goedkoopste illustratie van ons land. Op aanvra,.; wordt steeds gaarne een proefnummer gratis toegezonden. DE UITGEVERS. Slot. Een der rens heet de Bloed- torei). T« do - meer dan de andere het tooneel v den geweest V n duisteren gruwelda- Wie vermag dit te zeggen Zijn bloedige geschiedenis heeft hij zoo ped als de andere. Bin nen zijne mum zijn in 1483 de kin deren van Ediard IV vermoord, welk Qa huns vadeh dood, door hun bloed- dorstigen oom tichard van Glocester, later koning Rbhard III, in den Tower geplaatst o. ara. Hunne lijken rus ten, naar mei zegt, aan den voet van den trap in den witten toren. In een donker, vensterlooze kamer des bloed tor ers zou Hertog George van Clarence,goeder van genoemden Eduard IV in 1478 gedood zijn en wei zeidzaan genoeg door ver drinking in ee: vat malvezij wijn De iaatsten, welke in den Tower het schavot bklommen, waren de lordë Kilmarnock, Balmerino en Lovat in 1746. Als laatste bewoner des Moedtorens wedt genoemd een be- 7 (Uit et Fransch «Misschien stak morgen boven op het rad der fortuin, jieschien tign ik dan even kaal als nu, min le hoop Dus je gaat met mijn fortui mee gelukkig, dan zal ik je beschermen ongelukkig, dan zie je me rriet vyeer e; je kunt voor mijn part doen, wat je \<t. Verg dus geene be lofte van mij, kj ik misschien niet zou kunnen houden :k heb behoefte aan mijne vrijheid van han len. Adieu dus! ik hoop voor ons beiuert dat wij elkaar spoedig terugzien U En meteen hakte de geheimzinnige vreemdeling eenpiewegifig naar den zee kant. x>Maar ze„ danp minste aan Elisabeth... Een vloek in e vreemde taal was het ee ge antwoord dat hij ontvingde V-V eliPg verdien en het geluid zijner voetstappen stierf* de verte weg. Mei, bleef igerust en aangedaan achter. »\\at oet ik finnen? vroeg hij zich zeU at. a. -t ik wac^n op de twijfelachtige ,t belofte v;u- een Oekende Mag ik op z.'iikó losse 'VOOideL]iisabeth aan haar lot Vie ijjje man "Wat wilt J Ondanks zijnepvliegeude manieren had hij iets, dat mLantrok. Maar deet kend politicus uit onze eeuw, Sir Frances Burdett. Doch met al de genoemden is de lijst dergenen, die in den Tower ge smacht hebben in de verste vérte niet uitgeput. Van de meesten weet men echter niet in welke der talrijke kerkers ze gezeten hebben. Zoo b. v. diende den Tower aan den Franschen koning Johan II den Vrome, bene vens zijn zoon en vele Fransche grooten geruimen tijd tot gevangenis toen ze in 1356 door Eduard, den zwarten prins geslagen waren en eerst na betaling van drie millioen goudstukken en 't afstaan van ver scheidene provinciën, kregen ze in 1360 hun vrijheid weêr. Doch de koning, wien 't onmogelijk was deze ongehoorde som te betalen, moest zich weer gevangen geven en stierf in den Tower in 1364. Zoo bracht de oudste zoon van den Schotschen ko ning Robert III achttien jaren en de koning van Engeland Hendrik IV zes jaren hier door, waarna de laatste van den Tower naar den troon ging om een jaar later weer naar zijn gevangenis terug te gaan, waarin hij in 1471 vermoord werd. Doch liever dan al deze ellende op te sommen, willen we ten slotte nog een blik werpen in de kamer, die de kroonjuweelen bevat. Deze is ook b.et eeidg.? vertrek, tot hetwelk, een vreemde zonder plichtplegingen wordt toegelaten alle andere mogen slechts na bijzondere vergunning be zichtigd worden. Het deel van den Tower, in 't welk deze schatten be waard worden heet Wakefield-Tower. Op een draaischijf en met een stolp goed afgesloten bewegen zich deze historische gedenkstukken van het Engelscbe hof voor het'oog des toe schouwers, het eene kleinood naast het andere, doch elk uit verschillende tijden afkofnstig; die van groote waarde zijn echter niet ouder dan uit den tijd 'van Karei II (f 1685). Het jongste bestaat uit de kroon der thans regeerende vorsten, in den vorm van een kalotje van purperrood fluweel met zilveren strepen en rondom met diamanten ingezet't weegt 1 K.G., doch heeft een waarde van 1.340.000 gulden. De overige, uit vorige eeuwen af komstige kronen en rijksinsignes, in 't bijzonder de gouden rijksappel en scepter, hebben ook hun roman ge had. Het was onder de regeering van Karei II, dat een Iersch overste, Thomas Blood geheeten, een avon turier die zich door de regeering zeer benadeeld waande, op de ge dachte kwam de kroonjuweelen te stelen. Met behulp van enkele vrien den gelukte het hem den bewaker te overvallen en vast te binden. Een der roovers nam de kroon, een ander de rijksappels. Blood zelf trachtte den scepter in tweeën te vijlen, om hem gemakke lijker te kunnen medenemen..Terwijl hij hiermede bezig was, werden de heer en door toevallig voorbijkomende lieden gestoord. Het gelukte den waker zich te bevrijden en de dieven werden gevat. Hun proces maakte groot opzien zelts de koning woonde de verhooren bij en aan deze omstandigheid had Blood zijn behoud te danken. Hij verhaalde dat er vroeger een samen zweering bestaan had om Karei te dooden, doch de eerbied voor Z. M. had hem van de daad teruggehouden. Evenzoo had hij zijne vrienden, die ongeveer honderd bedroegen, steeds aangemaand de hand van den ge- kroonden vorst af te houden. Of deze nu n dood, gesteld dat men voor den niet geslaagden dief stal hem zoo zwaar straffen wilde, niet wreken wilde, kon hij onmoge lijk weten. Het is van beteekenis bij de be oordeeling der toenmalige staatkun dige en maatschappelijke verhoudin gen, te weten, dat deze uit vleierij en dreiging bijeengezochte leugen zulk een indruk op Karei II maakte dat hi) bang werd en den inbreker niet slechts genade schonk, maar hem nog een jaargeld van f 6000 toelegde. Op 31 Oct. 1841 verkeerden de Engelsche kroonjuweelen in nog groo- ter gevaar, aangezien op "dien dag een hevige brand in den- Tower uit barstte, welke een groot deel der magazijnen en wapenverzamelingen vernielde slechts door buitengewone inspanning mocht het gelukken de schatkamer met haren rijken inhoud ik niet verkeerd met liem mijn hart open te leggen Als hij eens een vriend van Linguard was Als hij mij eens ging ver raden Hij ging in het gras op den kant van den weg zitten en dacht lang na. »Neen,« riep hij eindelijk uit, «alles be wijst mij, dat zijne belangstelling goed ge meend was Toch beu ik blij, dat ik hem mijn plan niet heb medegedeeld. Welnu, waarom zou ik het van nacht niet uit voeren De komst van dien vreemdeling zal Linguard en zijn knecht vooreerst be zig houden, en zoodoende heb ik minstens vrij spel, om mijne Elisabeth te spreken Ja, ja, ik zal het wagen. Misschien krijg ik nooit weer zulk eene gunstige ge legenheid.» Hij stond onmiddellijk op en liep dwars door het veld naar de Roode-Bastide, alsof hij vreesde den vreemdeling ten derde male te zullen ontmoeten. III. EEN AVOND OP DE BASTIDE. De Roode Bastide verhief zich aan het einde der diepe, boschrijke vallei, waarover wij reeds gesproken hebben Het was een groot, oud, langwerpig ge bouw met twee vleugels, uit verschillende tijdperken afkomstig, maar beide even ver valien. Het ontleende zijn naam aan de kleur der baksteenen, waarvan het opgetrokken was kortom het was eene sombere, on vriendelijke woning, die er bij nacht be te vrijwaren. Zietdaar 't voornaamste uit de ge schiedenis van den Tower, eerst een kasteel van Willem den Veroveraar, later een koninklijk paleis, nog latei- een staatsgevangenis. De tand des tijds heeft zich ook op dit oude ge bouw niet onbetuigd gelaten en thans openen de op zijne muren geplaatste kanonnen hun metalen mondei! slechts wanneer 't geldt een grooten feestdag aan te kondigen. BÜÏTENLANOSCH OVERZICHT. Nog altijd is de toekomst vau België in 't geding. De vorige maal wezen wij er reeds op dat men er der Duitsche regee ring een "verwijt van had gemaakt in haar antwoord op de Pausclyke nota niets over haar toekomst plannen met België te heb ben gezegd. Welnu, zoo heeft de Rijks kanselier geantwoord Het zou onverant woordelijk zijn geweest, indien wij stellige verklaringen over die afzonderlijke vraag stukken hadden gegeven. Men kan van ons niet meer eischen dan dat wij onze genegenheid tot onderhandelen betuigen. Wareri wij in bijzonderheden getreden, dan zou dat kan uit de houding der vijandelijke pers nu reeds stellig worden opgemaakt het wachtwoord in het kamp der tegenstanders zijn geweestde Duitsche tegemoetkomingen moeten als keateekenen van Duitschland's slinkende kracht worden aangemerkt en derhalVe naar onmiddellijk daaruit volgt als kredietpost worden ge boekt. Wij zouden den vrede geen stap nader zijn gekomen. Integendeel, de over tuiging bij de tegenpartij, dat alleen de slechte staat van zaken ten onzent ons genoopt kon hebben, een houding aan te nemen, die niemand, op diplomatiek gebied thuis, ook maar in de verste verte zou kunnen verklaren, zou vast en zeker den oorlog hebben verlengd. Ik maak voor de rijksregeering aan spraak op het recht, waarop de toonaan gevende staatslieden van alle vijandelijke staten voor zich aanspraak maakten en nog tot het jongste verleden aanspraak maken. Ik moet het standpunt der rijks regeering recht duidelijk maken, waarvan wij ons niet zuilen laten afdringen voor het oogenblik moet ik er van afzien om onze oorlogsdoeleinden scherp te omschrij ven en onzen onderhandelaars de.handen te binden. paald geheimzinnig uitzag. De voorgevel zag uit op een hobbeligen weg en tusschen beide bevond zich een slecht onderhouden bloementuin met een ijzeren traliehek. De tuin aan de achterzijde was door zulk een hoogen muur omringd, dat men de aangrenzende steile rotsen moest be klimmen, om er van buiten af een blik in te kunnen werpen. De voornaarpste bewoners der Roode Bastide zaten in de tuinkamer. De weinige meubelen waren oud eu wormstekig. Aan de wanden hingen eenige berookte portretten in olieverf, die elkaar uit hunne zwarthouten lijsten toegrijnsden. Het eenig versiersel der zaal, want eene zaal mocht men deze kamer gerust noe men, was een half dozijn porseleinen va zen op den breeden, marmeren schoorsteen mantel, die elk een grooten oranjeappel droegen. Eene koperen lamp, met eene reusach tige kan, wierp een mat licht over hare naaste omgeving en liet de rest van de zaal in meer dan half donker, terwijl de buitenlucht door de slecht sluitende venster luiken sluipende, af en toe de vlam deed flikkeren en soms dreigde haar uit te blazen. Aan het einde der groote, eikenhouten tafel, in welker midden deze lamp geplaatst was, zat de heer Linguard, eigenaar en bewoner der Roode Bastide in lijvige re gisters te bladeren en te schrijven, en vlak tegenover hem hielden mevrouw Meursan- ges en hare dochter zich met dameshand werkjes onledig. Zij spraken tot elkander met gedempte stem, of liever mevrouw Meursanges sprak met groote woordenrijkheid, terwijl Elisa beth met neergeslagen oogen toeluisterde en nu en dan een enkel woord of een zucht tot antwoord gaf. Dit eentonige gefluister was intusschen te zwak om den heer des huizes in zijne administratieve bezigheden te storen, en vaak verloor het zich geheel onder het ge loei van de labechade in den schoorsteen en langs de vensters. De heer Linguard had in weerwil van den afkeer, dien hij algemeen inboezemde, op het eerste gezicht geen hard of terug stootend voorkomen. Hij was een man van bij de zestig, eenigszins zwaarlijvig en met langzame, af gepaste manieren. Zijn gelaat, dat voor een deel wegschool achter een grooten, zilveren bril, en -vele plooien en rimpels droeg, was niet mooi, maar ook niet dom. Zijne kléeding herinnerde aan zijne vroe* gere boekhoudersjaren en was van grof laken, maar zorgvuldig geborsteld. Boven de ellebogen waren valsche mou wen bevestigd, die zijne jas tegen de wrij ving op de schrijftafel moesten beschermen. Eene welgekamde, blonde pruik troonde op zijne kale kruin. Onder het bereik zijner hand stond op de tafel een hoornen snuifdoos, waaruit hij bij geregelde tusschenpoozen met duim en Als de leden van het Hooge Huis en de pers zich met ons op dit standpunt plaatsen zou de toestand onberekenbaar vergemakkelijkt worden en ontwikkeld worden en ruim baan gemaakt voor den vrede ten zegen van het vaderland. Toen daarna de Staatssecretaris von Kühlmann het woord nam dikte hij deze meening nog wat aan. Hij zeide liet in ronde woorden Er bestaat geen Duitsche nota over België. Dat is een verzinsel, waarschijnlijk van Fransche herkomst. Wij begrijpen dat alle belanghebbenden er zeer op gesteld zijn te weten wat de Duitschers met ons zuidelijk buurland voor hebben en dat ook wij Nederlanders een oogje in het zeil .moeten houden. Zoo schreef dszer dagen Prof. de Louter, handelende over onze neutraliteit Zoolang de partijen tegen elkander op wegen en geen van beiden op eene beslis sende overwinning kan bogen, is Nederland betrekkelijk veilig. Zoodra daarentegen de weegschaal duurzaam overslaat, vertoont zich een aantal problemen, waarbij het lot van het vaderland ten nauwste is betrok ken. Het allernaast raakt ons het toekom stig lot van België. Is eene inlijving bij Duitschland, hoe onwaarschijnlijk ook, voor ons een dreigend gevaar, niet minder .is dit een volledig herstel onder de uitslui tende leiding der Westersche mogendheden. Dan zal namelijk de vraag rijzen, of her stel binnen de oude grenzen wel voldoen de is om nieuwe aanslagen te voorkomen en ue geleden schade to vergoeden. Dan zal onder den invloed van Belgische en Britsche imperialisten want die zijn er evengoed als in Duitschland een be- geerig oog worden geslagen op Nederland- sche landstreken eri waterwegen en het grootste beleid en de krachtigste wil noo- dig zijn om Nederland's rechten te hand haven en tegen miskenning, ondank en afgunst, te verdedigen. Daarom vooral is de toekomstige vrede voorzeker eene vurig begeerde gebeurtenis, maar ook eene zv^t- re beproeving, die ieder rechtgeaard Ne derlander, die niet leeft bij den dag, met bijzondere spanning tegemoet ziet. «Daarom, mijn vaderland, waak en werk zoolang het nog dag is. Waan niet, dat de hemel helder is, omdat de zon des vre- des dit dierbaar plekje drie jaren lang met wisselenden glans bescheen. Hoe geweldi ger <le ontbonden krachten om zich grijpen, des te grooter gevaren ons omringen. Be zwijkt straks een der oorlogspartijen of vinger een greep deed. Kortom, op zijn uiterlijk en zijn manieren afgaande,- zou men hem voor een ouder- wetsch, eigenzinning, welgesteld burger man of rentenier gehouden hebben, maar in geen geval voor een woekeraar, smok kelaar en lichtmis, waarvoor het landvolk hem hield. Evenwel zou een tweede onderzoek hem minder gunstig geweest zijn zijne gemaakte ambtenaarsmanieren boezemden wantrou wen in zijn giimlach was zoetsappig en geveinsd zijne oogen, die van tijd tot tijd vluchtig op de beide dames gericht wer den, hadden een duivelachtigen glans. Als hij er niet om dacht, waren zijne be wegingen hoekig en ruw alleen eene aan houdende waakzaamheid over zich zelf kon zijne natuurlijke onstuimigheid in toom houden. Zijne geheele persoon bezat een karakter van 'valschheid en aanstelling, dat een opmerkzaam waarnemer niet in zijn voordeel zou uitgelegd hebben. De beide dames, zijne kostgangsters zon der kostgeld, verdienen ook eene afzonder lijke vermelding. Mevrouw Meursanges was eene vrouw met veel verbeelding, luidruchtigheid en beweging. Haar laag voorhoofd, ruw aan gezicht, saamgenepen lippen en schelle stem verrieden een bekrompen verstand, eigenwijsheid en afkeer van tegenspraak, en haarcostuum was hiermede in overeen stemming. Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1