MAGAZIJN Hinthamerstraat 24, Grossier in Sim Sigaretten, Tabak, Sigarenzakjes Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3793. Zaterdag 20 Juli 1918, FEUILLETON. KRAT ES, BAHLMAiTs lïeeren- en Kinderkleediiig. Goriiiciiem» Und van altena Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uür ingewacht. Tel. Int. 492 (bedrukt) Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen fabrieksprijzen geleverd. BUITENLANDSCH OVERZICHT. Het vijfde Duitsche offensief is losge broken. Het is gericht tegen het Fransche front van Chateau-Thierry tot aan de Main de Massiges. De aanval strekt zich uit over een breedte van 80 K.M. Het re sultaat is tot nu toe, vergeleken met de vorige stooten, die het Duitsche leger toe bracht, gering. Wel zijn er wat gevan genen gemaakt, een 18.000 en ook hebben de Duitschers wat vorderingen gemaakt, maar het succes is toch zeer klein. Naar de ingekomen berichten doen zien zijn er feitelijk drie gevechtsterreinen waarop de Duitschers aanvallen. In de eerste plaats het terrein van den strijd tusschen Jaul- gonne tot ten O. van Dormans, waar het Duitsche leger van v. Boehn de Marne op verschillende plaatsen over is getrokken ten tweede dat tusschen Marne en Ardre en ten derde het front ten O. van Reims. De overtocht van v. Boehn over de Marne, tegen het verwoede Fransche en Italiaansche artillerievuur in, is Maandag ongetwijfeld een stout stuk geweest en wordt dan ook in het bericht van het Duitsche hoofd kwartier het «succes vatl den dag<r ge noemd. Maar voor een succes van be- teekenis is die overtocht op zichzelf niet voldoende. De Duitschers zijn daar, met de rivier achter zich en verbindingslijnen, die over fel bestookte bruggen heenloopen, in een beperkte ruimte samengedrongen en omgeven door een linie van de geallieer den, die wel een zakvorm aangenomen, maar toch stand gehouden heeft. Boven dien doen de Franschen en Amerikanen van het zuidelijk stuk van den boog af verwoede tegenaanvallen, die in het Duitsche avoridbericht vermeld worden en waarover het Fransche avondbericht nadere bijzon derheden mededeelt. De Duitschers moeten daar óf op den duur een sterke brugge- hoofdstelling maken en daarin een verde digende taktiek volgen, óf zich door gewel dige excentrische stooten lucht verschaffen. Ook op de andere terreinen is de voort gang der aanvallers niet groot, zoodat dit offensief ook wel geen beslissing zal brengen. De Franschen zijn ditmaal ook in het geheel niet verrast geworden. Zoo schrijft generaal Maurice in de Daily Chronicle Al eenigen tijd geleden was bekend, dat de Duitschers ten O. van Reims een aan val voorbereidden. De vijand schijnt zoo weinig moeite genomen te hebben, om deze toebereidselen te verbergen, dat deze aan val, voor wij meer weten, verdacht moet lijken. Het jaar schiet op, de Amerikanen stroomen toe. Daarom moet Hindenburg ditmaal iets werkelijk van belang bereiken of erkennen, dat zijn veldtocht van 1918 met een mislukking geëindigd is. Nu leidt een aanval aan beide zijden van Reims tot niets, dat op den militairen toestand aan het westelijke front zeer vitalen invloed kan oefenen. Reims zelfs is voor de Fransehen niet meer dan een naam geworden en de mogelijkheid dat de stad verloren zou gaan, is al lang geleden ver disconteerd. Als men ziet hoe het, sedert den aanval van den Duitschen kroonprins, aldoor als een lastige vooruitspringende stelling in de Fransche linie heeft gelegen, kan men zeker aannemen, dat Foch aj EEN LEVENSBEELD. 14 Zij toont een paar rozenknoppen met een takje jasmyn en nadert met luchtigen tred haar vader, die het hoofd achterover buigt en zoo zijn morgenkus in ontvangst neemt. Zij steekt een rozenknopje in zijn knoopsgat, kust hem nogmaals op beide wagen en zegt lachend: «Dat is voor mijn knorrigen papa, omdat hij te laat is opgestaan. «Je weet je aardig uit de klem te red den, Albertientje «Neen, heusch, papa, ik ben al een uur op.c «Nu goed, kind, ik zal je voor dezen keer gelooven, schenk me maar gauw een kopje thee in.c «Dadelijk, papa.® Met ongedwongen bevalligheid plaatst het /neisje zich aan de tafel. Terwijl zij thee inschenkt en het ontbijt verder ge reed maakt, slaat haar vader met welge vallen elk harer bewegingen gade en denkt «Wat ziet ze er toch lief uitze heeft juist de oogen van haar moeder en het zelfde weelderige, blonde haar't is alsof ik mijn goede Anna verjongd en frisch weer voor me zie, en nogmaals richt zich zyn blik op het portret tegenover hem. Alberline ziet er werkelijk allerbekoor lijkst uithare rijzige gestalte komt in de met kant omzette witte peignoir geheel tot haar recht. Op haar fijn besneden ge laat strijdt het dons van den perzik met de kleur der meiroos en der Jelie om den voorrang. Achttien zomers lachen u aan uit haar groote, donkere oogen, die door fijn gebogen wenkbrauwen overschaduwd, eenigszins vreemd afsteken bij den over vloed van aschblond haar, dat zich noode in den sierlijk gewonden wrong laat be dwingen. De wijde mouwen van de peig noir gunnen een onbescheiden blik op den poezelen ronden arm en het kokette muil tje, dat zich even van onder de plooien van haar kleed laat zien, schijnt voor een kindervoetje berekend. «Nog een kopje, papa vraagt het meisje, terwijl zij met een sierlyke bewe ging het zilveren trekpotje opneemt. «Zeker, en je kunt me ook nog een broodje geven.c Terwijl zij het een en ander gereed maakt, ziet haar vader op zijn horloge en zegt«'t Is al bijna weer tijd om uit te rijden, Tientje, nog een klein kwartiertje en «En nog juist tijd genoeg om u even een wals van Chopin voor te spelen,® en opstaande voegt zij er bij«Ja, jaik ken mijn vadertje, zijn muziekstuk moet hij hebben voor hij uitrjjdt, niet waar ?c «Kind I je bederft me I® «Of u my, papa Albertine staat op klaar is geweest, om Reims te ontruimen, als dit noodig bleek, en dat hij sterke li nies naar achteren toe heeft gemaakt op den berg van Reims. Ten O. van Reims zou een opmarsch van de Duitschers hen voeren naar Ch&lons en de hoofdlijn van het spoorwegverkeer tusschen Parijs en Verdun, maar die hebben de Duitschers al eenige weken lang onder het vuur van hun kanonnen gehad ter plaatse waar zij tusschen Dormans en Ch&teau-Thierry den noordelijken oever van de Marne raakt, zoodat een pogen in de richting van Cha lons hun niets zou opleveren wat zij al niet hadden. Maurice zegt dan, dat het doel van de Duitschers kan zijn de Franschen te dwin gen hun reserves te gebruiken en hen uit het Noorden aan te voeren, als voorberei ding voor een aanval op het front van Amiens of nog meer naar het Noorden. Of het kan zijn dat zij de aanvalbasis tegen Parys willen verbreeden of het kan ook werkelijk een groote poging zijn, met het doel om een zoo groot mogelijk gedeelte van het Fransche leger te verslaan, zonder eenig bepaald geografisch doel. Op het oogenblik is het volmaakt onmogelijk, om te zeggen tot welke van deze verschillende wegen Hindenburg besloten heeft. Het is ook mogelijk, dat hij nog geen besluit genomen heeft en afwacht, wat in de eerste dagen bereikt wordt. Met alles blijkt dat de Franschen tevre den kunnen zijn. De onverwoestbare kracht van dit zwaar geteisterd volk dwingt eer bied af. Het vecht op leven eu do :d, en zal het niet opgeven hoe het ook wordt gebeukt. Vooral de kleine machinegeweer- posten in stevige betonnen «pillen huizen® hebben den vijand veel last veroorzaakt, Deze posten boden met fabelachtigen moed tegensland. Op de heuvels van Morronvil- liers hield een twintigtal daarvan, door enkele enkele mannen bezet, de Duitschers twee uur tegen. Een peleton van 25 man onder een luitenant vocht tot het omsin geld was. Toen zetten de mannen het ba jonet op het geweer en baanden zich dwars door de Duitschers heen hun weg naar de eigen linies. Deze mannen moesten hun dapperheid grootendeels met den dood heb ben gekocht, maar den heelen dag hielden ze hun officieren op de hoogte van den vooruitgang des vijands. Deze heldhaftige verdedigers van de dekkingszóne kunnen zich beroemen het leeuwenaandeel dei- zege te hebben gedragen. Zoo zegt het en slaat het kostbare instrument open. «Chopin, papa «Neen, Tientje, speel liever iets van Mendelsohn ik weet niet hoe het komt, maar ik ben vandaag niet opgewekt. «Nietscheelt er wat aan, papa Het meisje wipt vlug van de pianokruk op, vat haar vaders hoofd tusschen haar beide handen en, terwijl zij hem in de oogen ziet, vraagt ze: »U is immers toch wel? Glimlachend ziet dokter Abels haar aan en antwoordt«Zeker, kind 't is maar een van mijn mistroostige buien kom speel nu, kind «Zul je dan weer vroolijk worden, lieve, beste, oude papa?« «Ja, ja, malle meid 1« Albertine preludeert even en weldra ruischen de toonen, die haar geoefende vingers aan het schoone instrument ont lokken door de kamer. Plotseling houdt het meisje op met spelen en vraagt «Papa, waarom speelt u toch nooit meer op je vioolu speelt zoo goed «Och, kind «En u heeft zoo'n prachtig instrument.® «Ik heb er geen tijd meer voor, Alber tientje, en bovendien sedert je moeder dood is, heb ik er den rechten lust niet meer in wij maakten altijd samen muziek en «Mama is nu al bijna twee jaar dood, is 't niet zoo, papa «Ja, kind, en Henri al anderhalf jaar.c 't Is een oogenblik stil, doodstil in de kamer. De dokter staat langzaam op en Reutertelegram dat melding"maakt van hun onvervaardheid. Het behoeft ons niet te verwonderen, dat de vraag gedaan wordt, of dit offen sief ten slotte maar een schijnbeweging is om op een ander punt den tegenstander te verrassen. Wij zullen moeten afwachten Wat de volgende dagen brengen maar als de Duitschers niet meer vorderingen maken dan ze tot nu toe deden, is deze vijfde krachtsontplooiing eer een fiasco dan een overwinning. Het behoeft ons niet te verwonderen, dat de vraag gedaan wordt, of dit offensief ten slotte maar een schijnbeweging is om op een ander punt den tegenstander te verrassen. Wij zullen moeten afwachten wat de volgende dagen brengen maar als de Duitschers niet meer vorderingen maken dan ze tot nu toe deden is deze vijfde krachtsontplooiing eer een fiasco dan een overwinning. De al-Duitsche pers is zeer ontevreden over de aanvullende verklaring van den rijkskanselier nopens België. In de Deut sche Tageszeitung sluit graaf Reventlow zich bij het antwoord aan, dat graaf Wes- tarp in den Rijksdag heeft gegeven en be treurt de verklaring in haar geheel. De Post noemt de woorden van Hertling alles behalve gelukkig, terwijl in de Deutsche Zeitung «in het belang der Duitsche toe komst® een scherp protest tegen het be schouwen van België als pand aangeteekend wordt. Het blad zegt o.a. elke regeering, die den oorlog zegevierend wil eindigen, moet het bij het sluiten van den vrede als een der voornaamste doeleinden be schouwen dat België politiek, militair en economisch vast in orize handen blijft. In dien de verkiezing van graaf Hertling in derdaad beduidt, dat men volkomen van België wil afzien, zouden alle partijen, die naar een Duitschen vrede streven een scherpe houding van strijd tegenover de regeering van graaf Hertling moeten aan nemen. Evenwel blijft de mogelijkheid nog steeds bestaan dat graaf Hertling de woor den nopens de noodzakelijke waarborgen ook op België betrokken wil zien, doch wij moeten toegeven dat onze hoop hieromtrent nog slechts gering is. In dezelfden geest schrijven alle Duit sche bladen, die uit dezen oorlog een grooter en machtiger Duitschland willen zien ie voorschijn komen. Of von Hintze, de opvolger van Kuebl- mann, dit doel mede nastreeft strijkt zich een paar maal met de hand over 't voorhoofd. Albertine's vingers dwa len over de toetsen. Zacht en innig klinkt de melodie van «Es ist bestimmt in Gottes rath«, uit den vleugel. Pianissimo eindigt zij, springt plotseling van haar zitplaats op en valt haar vader om den hals, terwijl zij haar hoofd aan zijn borst verbergt en zachtjes zegt«Maar wij hebben elkaar toch nog, niet waar «Ja, mijn schat, ja «Mijnheer, het rijtuig is voor roept de huisknecht die in de tuindeur verschijnt. «Ik kom, Jacob adieu Tientje 1® Dokter Abels werpt haar, in de tuindeur staande nog een kusthand toe en begeeft zich door den tuin naar het koetshuis, waar onder de porte-cochère zijn rijtuig gereed staat. Terwijl hij instapt, wendt hij zich tot den huisknecht met de woor den «Jacob, denk er om, dat je van middag wat soep brengt aan vrouw Teu- nissen en dë flesch wijn, die in de eet kamer op het buffet staat, bij den ouden Stoffels, in het Hanqnstraatje, je weet wel waar het is.® «Jawel, dokter, waar jk laatst dat mandje en die kleeren «Juist. Het portier valt met een slag dicht Barend de koetsier klapt even met.de tong, de twee bruinen trekken aan, stappen de poort uit en weldra rolt het rijtuig in snelle vaart den weg op. Jacob ziet het na en terwijl hij de.groote staldeuren sluit, UltAAGT De Vossische Ztg. komt op tegen he thans gangbare oordeel, dat von Hintze we een al-Duitscher moet zjjn omdat hij vroe ger de candidaat van Tirpitz en van d< al-Duitschers is geweest voor buiten landscin zaken. Toen von Jagow aftrad, ging dt strijd in hoofdzaak om den onbeperkter duikbootoorlog en daar Hintze er een voor stander van was, vonden Tirpitz en de al Duitschers hem den aangewezen man. O hij ook een geestverwant van hen is, za de tijd moeten leeren. Hoe men tegenovei hem dient te staan, hangt meent d» Vossische alleen af van de vraag Wa wil hij, wat zijn zijn plannen, welke mid delen wil hij bezigen, die «ten slotte« aai den oorlog een einde kunnen maken. «Ten s!otte«, want, naar de overtuiging van de Vossische moet Duitschland zici( nog op een langen oorlogsduur voorberei den. Engeland zal geen kamp geven, voo het inziet dat Duitschland anders den strijt nog zeer lang zal kunnen volhouden zonde zichzelf al te zeer te verzwakken, en ir staat zal zijn hem te verplaatsen naar gé bieden, waarbij het politieke bestaan var het Britsche rijk onberekenbare schade kar lijden. De Vossische raadt dan aan den invloec der Engelschen van den Stillen Oceaan to de Perzische golf zóó te ondermijnen, da Engeland genoopt wordt vredesondérhan delingen aan te knoopen. Of dat moge lijk is Alles wijst er wel op, dat de volkerei nog niet genoeg geleden hebben. Wan neer zal de ellende hoog genoeg gesteger zegt hij bij zich zalven: »,tls toch eer goed man, die een boel voor ^en andei over heeft, jammer, dat hij zoo mankeliek is tusschenbeiden.« Albertine is weer aan de piano gaar zitten. Haar kleine handen glijden vaardig en snel over de toetsen ze speelt eer concertstuk. Breed en vol ruischen de ac-, coorden der introductie en als een zoei vloeiende stroom van harmonie volgt eer adagio, dat als een lied van liefde en lus tot het hart spreekt en doordringt tot he diepste der zielnu eens jubelen de tonen dan weer klagen zy vol weemoed en smart Het meisje gevoelt wat ze speelthaai onberispelijke aanslag en hare vaardighek komen heerlijk uit, als zij bij het scherzc met het meeste gemak de zwaarste passagee overwint. Als een vogel, verscholen ir het gebladert, juicht de discant en de bas- noten klinken als een menschenstem, dk zingt van weelde en van geluk. Zi speelt voort, terwijl haar oogen schitteren en haar wangen zich hooger kleuren. Alles om haar heen heeft zij vergeten op dit oogenblik leeft zij alleen in de muziek. Daardoor bemerkt ze ook niet, dat ze een toehoorder heeft't is een knaap, die tegen de openstaande tuindeur geleund, ademloos toeluistert. Zijn oogen zijn strak op de liefelijke verschijning vóór hem gevestigd en met gevouwen handen luistert hy toe geen enkele toon ontsnapt hem. [Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1