111! Mill CR lit
Laooslraa! en U Boimgierwaarii.
i MAGAZIJN
'•-BOSCH.
Grosster In Sigaren, Sipütn, Tlaï, Sipraife
Hinthamerstraat 24,
■URATES,
Kinderkleeding.
land van alten*
Uitgever: L, J« VEERMAN, Heusden.
No3811. Zaterdag 21 September1918.
FEUILLETON.
DRAAGT
ÜteiLHAWs
Heeren- en
Gorincliein.
fi
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
ii- jli n*
Tel. Int. 492
(bedrukt)
Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen
fabrieksprijzen geleverd.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Begrijpelijk is dat wij nog eens terug
komen op do Oostenrijksche vredesnota.
Ze heeft alle pennen van alle dagbladschrij
vers in beweging gebracht en zal nog heel
wat inkt noodig hebben voor ze voorgoed
ter zijde wordt gelegd. Wel is ze van
Amerikaansche zijde botweg met een wei
gerend antwoord terug gezonden. Burian
had n.l. in zijn nota gewag gemaakt van
de beginselen door Wilson geformu
leerd, volgens welke een vruchtbare be
spreking- over een mogelijken vrede gehou
den kan worden. Hierop heeft Lanssing,
de Secretaris van Staat geantwoord dat
Amerika de voorwaarden heeft mee
gedeeld, waarop het een vrede zou willen
overwegen
Die beginselen, vier in getal, heb
ben wij vroeger al eens weergegeven. Ze
handelen hoofdzakelijk over de grens rege
lingen. Volken en provinciën moeten niet
meer van de eene soevereiniteit aan de
andere versjacherd worden. Ieder volk
moet zijn eigen lot bepalen.
Maar nu de voorwaarden. Die
zijn veertien in getal. Ze handelen o. a.
over verstrekte vrijheid en scheepsrust op
de zeeën. Afdoende waarborgen, over en
weer, dat de nationale bewapeningen wor
den beperkt.
Ontruiming van het geheele Russische
gebied.
Herstelling van België.
Al het Fransche gebied moet worden
bevrijd, de bezette gebieden hersteld en het
onrecht, dat in 1871 door Pruisen aan
EEN LEVENSBEELD.
32
Juffrouw Barbara zei»wat een onge
lukkige kromme krates,® en Tournel ant
woordde adat doet er niet toe, hij heeft
talent.1
Nog nooit had Dorus zich zoo vreemd
en onbehagelijk gevoeld als in den eersten
tijd, toen hij bij Tournel was. Hij had
een gewaarwording alsof men hem in een
kooi had opgesloten 1 Instinctmatig gevoelde
hij, dat hij er misplaatst was, maar vlug
van begrip en bevattelijk als hij was, op
merkende en in zijn brein verwerkend wat
hij zag, hoorde en ondervond, verdween
dat gevoel van dwang en gedruktheid
spoedig genoeg.
HU lette op hoe de anderen deden als
zij aan tafel zaten en juffrouw Barbara
zelfs zeide »hy merkt goed op en neemt
aan hij zit nu al fatsoenlijker bij 't eten
en dat is al veel, want je kunt aan iemand
zien van welken komaf hij is, naarmate
hij aan tafel zit,«
Augusta riep nu niet meer »Bah 1 een
Bochel,® want eenige maanden waren vol
doende geweest om haar een zekere ge
negenheid voor den knsap in te boezemen,
en hem zelfs tegen de soms vrij heftige
Frankrijk is aangedaan terzake Elzas-Lot-
haringen, en dat gedurende bijna 50 jaar
den vrede van de wereld in gevaar heeft
gehouden, moet worden hersteld op een zoo
danige .wijze, dat de vrede opnieuw in
ieders belang kan worden verzekerd.
De volken van Oostenrijk-Hongarije moe
ten ten spoedigste de gelegenheid tot auto-
nomische ontwikkeling erlangen.
Er moet een onafhankelijke Poolsche
staat worden gesticht, die moet insluiten
die gebieden, welke bewoond worden door
ontegenzeggelijk Poolsche bevolkingen, die
verzekerd moet wezen van een vrijen en
veiligen toegang tot de zee, en wier terri
toriale integriteit dient te worden gegaran
deerd door een internationale overeenkomst.
Ieder lezer begrijpt dat de Duitsche noch
de Oostenrijksche regeering op deze voor
waarden zal ingaan, zoolang zij zich nog
maar eenigszins roeren kunnen.
Nu is het wel eigenaardig, dat de Ver-
eenigde Staten, zonder voorkennis van de
geallieerden, zoo hals over kop een weige
ring hebben ingezonden. De spoed waarmee
dit geschied is duidt er op, dat men in
Amerika bevreesd was voor de uitwerking
van deze nota bij de overige verbondenen.
Die moesten er eens ooren naar hebben
gehad, dat zou toch al te kras zijn ge
weest. En daarom hebben de bewind
hebbers te Washington maar dadelijk ge
zegd waar het op stond, want nu moeten
Engeland en Frankrijk of ze wilden of niet
wel in hetzelfde schuitje mee. Immers
nu de Ver. Staten als sterkste bondgenoot
de nota van de hand hebben gewezen, kun
nen de overigen bezwaarlijk anders doen.
uitvallen van nicht Barbera te beschermen.
Dorus van zijn kant deed alles wat
mogelijk was om zich aangenaam te maken
hij bewees duizend kleine diensten in het
huishouden, zonder dat men er hem om
vroeg, en zijn oogen glinsterden van vreugde
als Augusta hem met een vriendelijken
blik er voor dankte.
Met juffrouw Barbara stond hij soms
op niet al te goeden voethaar meestal
knorrige toon van spreken hinderde hem,
en haar humeur in mineur gestemd was,
stond het zijne in denzelfden toon een
maal zelfs, toen zij om de een of andere
kleinigheid boos geworden, zich het woord
»kermiskiant« liet ontvallen, vergat hij
zich zoo ver, dat hij haar »een serpenU
noemde.
Bijna had dit woord aan zijn verblijf
bij Tournel een plotseling einde gemaakt,
en 't was Augusta, die hem overreedde
aan nicht Barbara vergiffenis te vragen
voor dit woord. -
Trouwhartig zei Dorus»'k Doe het
omdat u het hebben wilt, jongejuffrouw,
en ik zal haar zeggen dat 't mij spijt,
maar dat ze toeh een serp
«Stil, Dorus I zoo moogt ge niet spreken,
je hebt ongelijk,® antwoordde Augusta,
terwijl ze haar hand op zijn arm lei.
»Ben ik dan nu nog een kermisklant?®
»Neen, dat niet, maar je bent somtijds
wel ruw.«
Ben ik dan een heiden, zoo als zij zegt,
omdat ik me in de kerk verveel, en lie\er
Maar dit houdt in, dat de verwoede strijd
tot in het oneindige worHt verlengd. Ieder
beseft toch dat de centralen nog waarlijk
niet aan het -einde van hup krachtsinspan
ning zijn gekomen. Al moge tijdelijk een
verslapping zich hebben voorgedaan en een
terugtocht over de heele linie noodzakelijk
zijn gebleken, daarom zijn de middenrijken
nog waarlijk niet vleugellam geslagen. Wij
kunnen er van verzekerd zijn, dat de wor
steling in onverminderde kracht zal blijven
voortgaan. Wellicht gepaard gaande met
een voortdurende terugtrekkende beweging
der Duitschers, maar toch zoo, dat zij, als
overwonnen naties, niet om genade zullen
behoeven te soebatten.
Het Duitsche volk heeft natuurlijk nog
zijn liefde voor het vaderland en duldt ook
nu niet dat het vertrapt wordt. Zoo heel
bijzonder schreef Theod. Wolff in het Ber
liner Tagebialt»Men zegt dat wij niet
meer het noodige zelfvertrouwen bezitten.
Wie door Duistschland reist, in welke
richting ook, zal overal in de gelegenheid
zijn, vast te stellen, dat zulke praatjes geen
grond hebben. Nergens in Duitschland
wordt ernstig twijfel geuit aan de eigen
toekomst, ieder ziet én gevoelt de diepe
krachten, die niet kunnen worden geknakt.
Als zelfvertronwen een vertrouwen in zich
zelf is, dan kan men zeggen, dat het krach
tig en onverminderd in liet volk leeft. Niet
de pessimistische zin tot twijfelen, die den
lust tot daden fnuikt, niet het fatalistische
wieglied, dat de doodgraversmelodie van
moede volken is, treft men aan.
»Wel echter komt iu alle kringen en
alle lagen steeds sterker de twijfel tot uiting,
of de methoden nog levensvatbaar zijn,
volgens welke men het Duitsche volk tot
dus ver patriarchaal en olympisch heeft
geleid.
»Niet te miskennen is het, dat men zich
afwendt van de denkbeelden, die rnen het
volk heeft ingehamerd, onder voorwendsel,
dat slechts zoo de tuchteloosheid, die voor
andere volken zoo noodlottig is geweest,
kon worden vermeden.®
Men heeft genoeg van de regeerings-
kunstenaars zegt Wolff, die zich naar alle
kanten weten te draaien, meer dan genoeg
heeft men van de Al-Duitschers, die Vikings
in den armstoel. Het is begrijpelijk, dat
degenen, wier positie daardoor in gevaar
komt, zeggen en misschien "ook gelooven,
dat de geest van tegenstand te bieden in
het volk aan het verminderen is. Maar
het Duitsche volk zal niets prijs geven, wat
t'huis viool studeer
»En waarom ga je er dan naar toe
»Omdat u het graag heeftom juffrouw
Barbara doe ik 't waarachtig niet.«
»Zoo, maar je moet er om je zelf heen
gaan.«
»0rn mij zelf?
Ja, 'omdat God 't wil.®
»Hm!tzal God wat kunnen schelen
of een jongen als ik in de kerk komt.«
»Foei, Dorus, je moogt niet spotten.®
Augusta kon nauwelijks een lach bedwingen.
»Ik spot niet.«
»Dat doe je wel, je bent ook nog wel
een beetje heiden, want als wij aan tafel
's middags bidden, dan
Dat is ook geen bidden,jongejuffrouw.®
»Niet, wat is dan bidden
»Dat weet ik zelf niet recht.®
»Heb je dan nooit gebeden, wezenlijk
gebeden
»Ja éénmaal,plotseling werd Dorus'
gelaat ernstig en bleek, zijn oogen vestigden
zich een oogenblik als op iets, dat in de
verte alleen voor hem zichtbaar was, en
hij herbaalde zachtjes»Ja, éénmaal, toen
heb ik, geloof ik, wezenlijk gebeden.
Verwonderd keek Augusta hem aan,
terwijl zij vroeg: dWanneer Dorus?®
»Toen zij stierf, daar 's morgens vroeg
in de .herberg te - Groenendaal. Ziet u,
jongejuffrouw, destijds wist ik het zelf niet,
maar nu geloof ik dat ik toen gebeden
heb, en zóó bidden ze in de kerk niet,
ook niet op de catechisatie, waar ik naar
het noodig heeft om te leven. Alleen re
kent het onder dédinger. die het noodig heeft
om te leven, tegenwoordig ook de vernieu
wing van zijn staatswezen. Het voelt, dat
het eindelijk van de bewaarschool af moet,
dat men het vermogen van een volk, om
zich te ontwikkelen, niet aan banden moet
leggen, maar moet bevorderen.
Waarlijk, wie iets van den Duitschen
geest verstaat, zal het den schrijvers toe
stemmen, dat men zulk een volk maar niet
een, twee, drie van de baan knikkert, al
zijn die knikkers ook van staal.
Er is in de laatste dagen aan het wes
telijk front weer verwoed gestreden. De
Duitschers houden stand. Zij hebben hun
kanonnen in stelling kunnen brengen en
hiertegen nu moeten de geallieerde troe
pen storm loopen over een terrein dat ge
heel omwoeld is, zoodat de aanvaller met
minder succes van zijn tanks gebruik kan
maken. Hoe fel ook fn de lucht gestreden
wordt, blijkt uit de volgende telegrammen.
Berlijn, 18 September. Wolff.) Officieel
Boven het slagveld van Verdun hebben
onze luchtstrijdkrachten op 13, 14 en '15
September in weerwil van de overmacht
in getalsterkte bij den vijand en het on
gunstige weer groote successen behaald.
In deze drie dagen hebben onze jacht-
vliegers 44 vijandelijke vliegtuigen en bal
lons neergeschoten.
Blijkens nadere berichten zijn op het
geheele front 13, 14, en 15 Sept. 95
vliegtuigen en 27 ballons geveld. Wij
hebben op dezelfde dagen slechts 10 vlieg
tuigen en 27 ballons verloren.
Londen, 17 September. (Reuter). Offii-
cieelOp den 16en was er aan het Brit-
sche front aanzienlijke werkzaamheid in de
lucht. Niettegenstaande krachtige vijan
delijke tegenwerking hebben wij tal van
foto's kunnen nemen Wij hebben de
vijandelijke batterijstellingen geducht schade
toegebracht en verscheiden branden en
ontploffiingen teweeggebracht. In den loop
van den dag hebben wij zes ton bommen
afgeworpen en in den daaropvolgenden
nacht nog 15 ton op vijandelijke vlieg
kampen. Er is overdag véél gevochten en
wel op aanzienlijken afstand ten oosten
van de linie. Onze vliegers hebben 45
vijandelijke machines geveld en 20 omlaag
gedreven. Wij missen zestien vliegtuigen.
In Macedonië zijn de geallieerden ook met
een offensief aan den gang. Zij zijn er een heel
stuk opgeschoten. De toekomts moet leeren,
hoe dit offensief zich V6i'der ontwikkelen zal.
toe moet.«
j>Moet
»Nu, waar ik naar toe ga, als u dat
liever hoortjuffrouw Barbara heeft 't mij
gebakken, dat ik er heen moet, om.
»Ha, ha, Dorus, wat sla je weêr door,®
lachte Augusta.
»Dokter Abels vond het ook goed, en
daarom
Zie je wel dat je nog een heiden bent en
ruw wie zegt er nu ^gebakken®.
»Ik zai het niet meer zeggen, jonge
juffrouw
Langzamerhand veranderde Dorus zoowel
innerlijk als uiterlijk. De invloed van de
beschaafde omgeving, waarin hij zich bevond,
dééd zich duidelijk merkbaar gevoelen.
Ontsnapte hem nu en dan nog eens een
ruw woord of een onhebbelijke uitdruk
king, dan was een verwijtende blik van
Augusta, of een fronsen der wenkbrauwen
van Tournel voldoende, om hem te doen
begrijpen dat hij verkeerd had gedaan.
Met ijver en lust had hij zich op de studie
van zijn viool-methode toegelegd, en als
hij voor zijn lessenaar stond met het in
strument onder de kin en den strijkstok
in de hand, netjes en eenvoudig gekleed,
zag hij er niettegenstaande zijne mismaakte
gestalte, fatsoenlijk uit.
't Kostte hem geen geringe inspanning
om weer van voren af aan de geheele
Violinschule van Kreutzer door te studeeren,
maar Tournel hield niet op, om hem het
groote nut van die studie voor oogen te
lu de lucht.
Engelsche vliegtuigen hebben 13 ton
bommen geworpen op de dokken van
Brugge 11 vijandelijke vliegtuigen en 1
kabelballon werden vernietigd. 7 toestel
len buiten gevecht gesteld, terwijl de En-
gelschen vier toestellen missen.
Een groep van vijf vijandelijke zeevlieg
tuigen, die de Oostkust van Engeland
naderden, werd door twee zee- en twee
landvliegtuigen aangevallen. Eén vijande
lijk vliegtuig werd vernield de overigen
trokken oostwaarts terug.
Ook werden Duitsche torpedojagers bij
het havenhoofd van Zeebrugge aangeval
len. Drie Duitsche vliegtuigen werden
daarbij verhield en twee stuurloos neerge
dreven. Twee Britsche keerden niet terug.
De slag in frankrijk.
Parijs, 18 Sept. AvondberiehtInden
loop van den dag hebben de Franschen ir
verbinding met het Britsche leger vorde
ringen gemaakt bewesten Quentin tussehen
Holnon en Essigny-le-Grand. Op een front
van een 12-tal K.M. schoten de Franschen
het verbitterde verzet der Duitschers ten
spijt, over 2 K.M. gemiddeld op.
De Franschen hebben het gebied pal
bewesten Franciliy-Sélency bereikt, het
bosch van Savy en Fontaine-les-Clercs
veroverd.
Verder zuidwaarts houden de Franschen
de zuidelijke randen van CJontescourt en
zijn ze Essigny-le-Grand genaderd.
houden, en toen een half jaar verlooper
was, zei de oude muziekmeester, hem goed
keurend de hand op het hoofd leggend
»je gaat goed vooruit, Dorus, je stand is
goed, de stokvoering wordt beter, en je
toon is vëel krachtigerwanneer je zóó
je best blijft doen; dan kun je al gauwer
dan ik dacht naar een conservatoire gaan.
Hoe glinsterden de bruine oogen van
den knaap by zulk een loftuiting, en hoe
vriendelijk vroeg hij dan»mag ik nu
ook nog eens een half uurtje fantaseeren
Niet al te dikwijls stond Tournel het hem
toe, en deed hij het, dan zei hij met een
barsch gezicht: »nu, een kwartiertje "dan,
maar langer nietje speelt toch nog niets
degelijks.
Dorus had eens moeten weten, dat,
iederen keer als hij zijn fantasie op de
viool den vrijen teugel liet, zijn mentor
in de kamer beneden of er naast zat te
luisteren, en dat hij dikwijls Augusta riep,
om met hem te hooren naar »die wildzang®,
die hem herhaaldelijk de woorden ontlokte
't Is bepaald eenig, dai's een discipel daar
ik pleizier van zal hebben.®
Gedurende den tijd dat Dorus bij Tournel
in huis was, kreeg hij behalve muziek,
dank zij de vrijgevigheid van dokter Abels,
in allerlei andere vakken les. 'tWas on-
geloofelijk welke moeite de jongen zich
gaf om te leeren.
(Wordt vervólgd,)
t
CUBA