MAGAZIJN
Grossier ia Sigaren, Sigaretten, TM, Sigarenzakjes
Uitgever: L, J. VEERMAN, Heusden.
No. 3819, Zaterdag 19 October. 1918.
Hintliamerstraat 24,
Kil AT ES,
IU11 LM lil Vs
Heeren- en
liiiiderkleediiig.
Gorincliem.
Und van altena
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Tel. Int. 492
(bedrukt)
Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen
fabrieksprijzen geleverd.
BUITJ8NLANDSCH OVERZICHT.
Wat er nu op het gevechtsterrein plaats
grijpt heeft slechts de belangstelling van
zeer weinigen. Dat de Duitschers nog
immer al vechtende terugtrekken ligt voor i
de hand en of dit in sneller of langzamer
tempo geschiedt is van niet zoo groote j
beteekenis.
Maar wat er op politiek terrein verhan
deld wordt, dat zet een ieder in spanning.
Dat de vrede aanstaande is wie weet
zeer nabij lijkt wel zeker. Maar hoe
zal hij tot stand komen
Wij weten, hoe de vredesactie begonnen
is. De Duitsche regeering verzocht presi
dent Wilson «stappen te doen tot herstel
van den vrede.
Alvorens te antwoorden, moest de pre
sident antwoord hebben op drie vragen.
Dan geeft Duitschland bescheid en zegt
ik wil alle voorwaarden inwilligen die
Wilson heeft gesteld en het bezette gebied
ontruimen.
Nu verwacht, men dat Wilson al ant
woorden Goed gij zult een wapen
stilstand verkrijgen. Doch dat is niet zoo.
De president zendt een lang stuk als ant
woord, dat uitmunt door vaagheid en on
duidelijkheid. Het bestaat uit drie deelen.
Het eerste handelt over de ontruiming van
het bezette gebied en de voorwaarden voor
een wapenstilstand. «Ik kan hierin niet
beslissen,a zegt Wilson, »dat moet ik
overlaten aan de militaire adviseurs. Wij
hebben op het gevechtsterrein de over
macht, dus onze generaals moeten hierin
ook een woordje meespreken.®
EEN LEVENSBEELD.
39
Hij gaat naar het koekkastje, opent het
en kijkt er in 'k heb niets meer in huis
dat beetje bitter, zou ik dat nemen Maar
dan heb ik morgen niets,hij ruikt aan
de flesch. «Hé dat 's toch erg lekker
kom één slokje, hmm 1 'k zal de helft
nemen. Vierhonderd acht-en-zeventig gul
den naar de maan, als 't zoo doorgaat,
maakt ze me helemaal op.« Hij houdt de
flesch tegen het licht na gedronken te heb
ben en smakt met de lippen.
«'tDoet me goed; 'k was zoo rillerig;
och k zal 't maar uitdrinken en dan mor
gen niets nemen, dan komt het overeen
uit.® Hij drinkt met kleine teugjes en als
de flesch leeg is, zet hij ze weêr weg, na
zorgvuldig de laatste droppels op zijn nagel
te hebben laten loopen.
De genoten spiritus, hoe weinig 't be
trekkelijk ook zij, geeft aan zijn wangen
een hooger tint en zijn oogen beginnen te
glimmen. »Ik wou, dat ik haar nu hier
had,«zegt hij binnensmonds, »k zou haar
knijpen, ranselen hm dat 's ook al straf
baar. Zoo'n afzetster bij de vijf honderd
gulden; 'k zou haar kunnen vernielen.
Hij slaat met de rimpelige vuist op tafel.
«En hoe kom ik van haar af? Als zy
Het tweede gedeelte maakt aanmerkin
gen over de onwettige en onmenschelijke
praktijken, door Duitschlands gewapende
strijdmachten toegepast. Bedoeld wordt
hier, dat Duitschland het stelselmatige
verwoesten van steden en dorpen moet
staken bij zyn terugtocht en de duikbooten
moet terugroepen. »Er heeft een brood
dronken vernieling plaats, welke steeds is
beschouwd als een rechtstreeksche schen
ding te wezen met de regelen en gebrui
ken van het beschaafd oorlogvoeren.En
als daar niet terstond een einde aan ge
maakt wordt, zal er van wapenstilstand
geen sprake kunnen zijn.
Het derde gedeelte, beginnende met »Ten
einde geen mogelijkheid tot misverstand te
laten bestaan® eischt »de vernietiging van
de macht, die tot nu toe de Duitsche natie
heeft beheerscht." Daarvan zal, zoo zegt
Wilson, de vredesactie afhangen."
Het is dus duidelijk, dat men heeft te
doen met een verlengstuk van de vorige
nota van den president.
Er wordt een verzoek gedaan. Het
eerste antwoord is ik moet u eerst eenige
vragen, voorwaardenstellen, «alvorens
te antwoorden."
Die vragen worden bevestigend beant
woord, de voorwaarden worden ingewilligd.
Zie zoo, wat komt er nu Een antwoord
op het verzoek »Ja« dan »Neert« Geens
zins nieuwe voorwaarden.
Van dezen kant bezien, ziet het nieuwe
document van president Wilson er niet zoo
gunstig uit.
Ons lijkt de heele houding van den pre
sident slap en zijn persoon onwaardig.
mij avond of morgen maar niet besteelt
daar is ze niets te goed voor;® hij bukt
zich naar 't luik in den vloer. «Zou ze
weten, dat hij daar staat Neen, dat heeft
ze toch niet afgeloerd, maar...« Hij i3
op 't punt het luik te openen als een klop
pen op de voordeur hem doet opschrikken.
«Wat is dat? Zoo laat nog iemand;
wie kan dat -wezen
Met de lamp in de hand sloft hij naar
voren.
«Wie is daar
«Ikke 1
«Wie is ikke
«Doe maar open Strijkkie Ik ben
't maar
«Godzegenme, zij is 't waarachtig Wat
zou ze nu weer willen hebben Met on
zekere haud schuift hij den grendel van de
deur, opent het slot en laat juffrouw Jutt-
ner binnen, die zonder plichtplegingen in
't kamertje gaat, op zijn stoel plaats neemt
en zegt
«Dat dacht je niet, dat ik vanavond nog
zou terugkomen Ja hoe later op den
avond, hoe schooner volk.«
«Wat moet je
«Jongens, wat ben jij beleefd 1 en ik
kom je nog al waarschuwen.
«Waarvoor
Om op je tellen te passen toen ik van
avond op mijn kamer kwam, zeiden de
buren dat er iemand geweest was, zooveel
als een rechercheur van de politie, zoo'n
stille, weet je Hij kwam om naar mij
Eerst stelt hij voorwaarden aan Duitsch
land, Deze worden aangenomen. Dan
doet hij nieuwe vragen, krijgt antwoorden
die hij zelf bevredigend* vindt. Komt weer
met nieuwe eischen voor den dag en
zegt dan, als gij die inwilligt dan is het
nog niet eens zeker dat ik uw verzoek
om vredesbemiddeling een gunstig oor zal
leenen.
Het is als een boer die een verkooper
te woord staat. De handelsman wil een
koe koopen. De boer vraagt «Zoudt ge
er 200 rijksdaalders voor neer willen leggen
De kooper doet wat hem gevraagd wordt
en ziet de f500.in den binnenzak van
den boer verdwijnen, maar hoort dan de
leuke opmerking: «Dank u nu zal ik bet
beest uit de stal halen, als ge er nog een
paar honderd gulden bij betaalt. Een leelijk
geval voor den koopman. Toen de eerste
maal de voorwaarde werd gesteld f 500,
veronderstelde hij natuurlijk dat hij de koe
had. Maar nu er nieuwe voorwaarden
gesteld worclen en het niet eens vaststaat,
dat hij dari zeker zal zijn van den verkoop
moet hij wel terstond naar.de deurwaarder
om zich recht te verschaffen en als hy
dat niet doetja dan moet hij wel
een zeer. bizondere reden hebben om de
koe volstrekt te willen koopen, en de boer
snapt dat hij hem nog heel wat meer kan
afzetten.
Zoo is het nu met Duitschland. Wat
doet het Breekt het verontwaardigd de
onderhandelingen af nu boer Wilson het
zoo bedot
In het minst niet. Zelfs verklaarde
Burian, de Oostenr, Hong, minister van
buitenlandsche zaken.
«De hoop,® zoo zegt hij woordelijk, «dat
de vijandelijkheden spoedig zullen worden
gestaakt, koester ik onverzwakt,® en
verder«in de nota van Wilson is geen
enkel pun t, dat deze hoop noemens
waard zou kunnen verzwakken.
En Burian spoort zoo tusschen de regels
Duitschland aan, vooral toch verder toe te
geven, opdat, rnen te Berlijn toch vooral
niet zou denken, dat men bij tegenspor-
religheid nog eenigen steun van Oostenrijk
zou kunnen ondervinden.
Burian is dus zelfs geestdriftig met de
nieuwe nota van Wilson ingenomen. Hij
ziet, dater nieuwe voorwaarden worden
gesteld, hij weet, dat die voorwaarden de
laatste nog niet hoeven te wezen, en hij
vindt dat prachtig 1 (intusschen kondigen
de Weensche bladen aan, dat Oostenrijk
te informeeren en. had van alles gevraagd,
en
«Nou, en Strykman ziet haar angstig
aan.
«Zij wisten niets1, daarom konden ze
niemendal zeggen
«En wat zou 't dan verder?
«Ze zeien, dat hij gevraagd had of ik
de moeder was van Kobus of z'n pleeg
moeder, en of jij ook al vroeger kennis
aan mij had gehad, en al ,-zoo meer.«
«Godbewaarme
En dat er sprake van was dat jij op
een erfenis loerde afijn, de man wist
zoo wat den heelen boel naar 't scheen
Natuurlijk loog vrouw Juttner ongeveer
alles, wat zij zeide. De waarheid was,
dat er iemand van Verhagen's kantoor was
geweest om naar juffrouw Blornmers te
informeeren, wie zij eigenlijk was, of zij
er reeds lang woonde enz. De buren had
den hem, zooals van zelf spreekt, weinig
inlichtingen kunnen geven, en de man was
onverrichter zake weer vertrokken.
De slimme weduwe evenwel besloot da
delijk van deze omstandigheid tot baar
voordeel partij te trekken, door Strijkman
een schrik aan te jagen, en hem zoodoende
hoe langer hoe meer in haar macht te
krijgen. De vrek was alles behalve op
zijn gemak, en antwoordde «'t Is een
ellendig ding hoe komt zoo'n stille op 't
idéé, ik heb nooit wat met de politie uit
staande gehad.
«Niet Och kom
spoedig overeenkomstig Wilson's plannen,
tot een statenbond zal worden gemaakt
Maar nu Duitschland zelf. De pers foe
tert zoo wat, maar niet erg overtuigd,
èn dat is begrijpelijk, want de officieuse
Norddeutsche Allgemeine Zeitung heeft een
verklaring uitgegeven, die als van de re
geering afkomstig mag worden beschouwd,
waarvan de slotpassage eenige boekdeelen
spreekt. Wat zal de Duitsche regeering
doen Zij zal ook op deze nota antwoor
den in den geest van verzoening en geleid
door den wensch spoedig een einde aan
den oorlog te maken.
Dat dit zoo is blijkt uit het volgende
bericht
De Duitsche legerleiding heeft
de militaire maatregelen in over
eenstemming gebracht met de
stappen voor den vrede.
De Duitsche legers hebben be
vel ontvangen om alle verwoes
ting van plaatsen te staken, ten
zij men daartoe door den militai
ren toestand, als het verdedi
gingswerken geldt, volstrekt ge
dwongen mocht zijn.
Desniettemin is te verwachten, dat, bij
het wijken stap voor stap, waarden zullen
verloren gaan, die niet door geld zijn te
vervangen, voorzoover namelijk de ver
woesting inhaerent is aan de oorlogvoering
zelf, in het bijzonder bij de beschieting
var» Duitsche stellingen door de artillerie
van den tegenstander.
Duitschland ligt dus wel op de knieën.
Wel zijn er stemmen die tegen een «vrede
door toegevenzich doen hooren en wor
den er onder het volk duizenden vliegende
blaadjes verspreid om toch vol te houden
en zich niet te laten vertrappen maar de
regeering begeert den vrede. In verband
hiermede is het van belang dat de Rijks
dag eerlang twee gewichtige wetsontwerpen
te behandelen zal krijgen.
Het eerste ontwerp heeft betrekking op
artikel 11 van de grondwet, volgens het
welk de Keizer alleen het recht heeft om
de kwestie van oorlog en vrede te beslis
sen. Volgens de than3 geldende wetsbe
palingen behoeft de keizer alleen de toe
stemming van den Bondsraad in geval van
eeri aanvalsoorlog. Het nieuwe wets
ontwerp bepaalt, dat voor een
oorlogsverklaring de toestem
ming van den Rijksdag in ieder
geval noodig is.
Het tweede wetsontwerp zal den r ij k s-
«Waarachtig niet 1«
«Nou 'k heb 't dan wel eens anders
gehoord, ze hebben me ereis verteld, dat
jy er niet vies van bent om goed te koo
pen dat op den kop is getikt. De juffrouw,
die beneden me woont, zei tenminste
«Ik heb uwé met dien ouwen Strijkman
zien loopen hoe je aan dien vent komt
begi ijp ik niet, uwé is zoo'n bedaard, stil,
ordentelijk mensch, en hij
«Ze kent me niet eens
«Of ze je kent't is een ouwe vrek
kige duitendief, die al lang op 't rooie
dorp moest zitten, zei ze.®
«Dat zal ze me waar maken
«Bedaar nou, Strijkkie, 't mensch had
het zelf van een inspecteur, die lange
blonde, je weet wel, die laatst bij je ge
weest is om .c
«Jawel, ik weet wien je meent.®
«Nou, dat is een verre neef van haar,
en die zei«We loeren al lang op dien
ouwen pandjeshuisbaashij zet de men-
echen af, neemt woekerwinsten, en op
een goeien dag rukken we hem in.®
«Maar mensch, je bazeltik heb nooit
met de
«Hou je gemak; ik zeg't immers alleen
om je te waarschuwen nou weet je dat
ze op je viegeleeren,® herhaalde vrouw
Juttner, aan wie de angstige uitdrukking
van Srtykman's gelaat en het beven van
zijn handen niet ontgaan was.
«Ze kunnen me niets maken, niets,
niemendal
DRAAGT
kanselier verantwoordelijk
maken.
Hieruit blijkt wel, dat de wind uit een
gansch anderen hoek gaat waaien en men
de wereld toonen wil, dat Duitschland voor
taan niet meer autocratisch, door den Keizer
alleen, 'maar democratisch, door het volk,
geregeerd zal worden. Wij kunnen het
niet nalaten deernis te voelen met het
Duitsche volk. Wat zè,l het zich gekwetst
voelen in zijn nationale liefde. Wat zal
het een zwaar offer zijn den nek te moeten
krommen onder den ijzeren voet der over
winnaars.
Nog woedt de strijd in N.-Frankrijk en
België. Duizenden en duizenden vluchte
lingen spoeden zich voort uit de bedreigde
streken. Als voortgejaagde dieren trekken
zij langs de wegen in de richting van onze
grens. Daar wordt reeds ailes in gereed
heid gebracht om de ongelukkigen te ont
vangen. Er is een treindienst ingesteld die
er dagelijks 20.000 zou kunnen transpor-
porteeren. De vluchtelingen bevinden zich
nog zuidelijk van Brussel. Wanneer ze
hier zullen zijn is onbekend. Misschien
bereiken ze niet eens ons land, wanneer
zeer spoedig de vrede mocht komen.
Inmiddels is alles klaar om hen op te
nemen. Wij verwachten dat Nederland
ook nu zal doen, wat het, kan om het lot
dezer ellendigen te verzachten, maar het
gebrek dat hier te lande zelf heerscht zal
tot groote zuinigheid nopen.
«Dat moet je nou niet zoo zeggen, va
derlief je zal wel wat op je boekje heb
ben, en als zij een hond willen slaan, kun
nen ze wel een stok vinden maar wees
maar bedaard, ik zal je wel op de hoogte
houden, hoor I Je begrijpt, ik ben wat
erg op je gesteld, en 'k heb veel liever niet
dat ze jou in de doos stoppen, want 'k
moet je eerlijk zeggen, 't leven bevalt me
zoo een boel beter dan uit schoonmaken
te gaan. Ja, of jij nou al in je eigen
moppert, dat hoor ik niet eens meer
Zeg nou ik toch hier ben, kijk eens even
tjes of je niet een halfsleten broek voor
Kobus hebtde zijne wordt dun, en je
begrijpt van die paar centen, die je mii
geeft, kan dat niet af.®
Een violetkleurige tint verft Strijkman'?
gelaat, en de vuisten ballend vlak vooi
haar oogen; roept hij eensklaps «Dier 1
wat let me of
«Ga je gang maar, als je't hart hebt.«
Zij ziet hem sarrend aan.
«Mijn deur uit
Zeg, 't hoeft geen mooie broek te zijn,®
antwoordt zij, kalm zitten blijvend.
«Er uit, of!«
«Nou voor vanavond zal ik je zin eens
doen schreeuw maar zoo niet, ik ben
slaperig Ze staat op, en gaat langzaam
naar de deur tegen den deurpost staat
een parapluie vrouw Juttner bemerkt haar,
en met de woorden.
moierwaar
Wordt vervolgd.)