MAGAZIJN Grossier ia Sigaren, Sigaretten, TM, Sigarenzakjes Uitgever: L, J. VEERMAN, Heusden. No. 3819, Zaterdag 19 October. 1918. Hintliamerstraat 24, Kil AT ES, IU11 LM lil Vs Heeren- en liiiiderkleediiig. Gorincliem. Und van altena Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Tel. Int. 492 (bedrukt) Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen fabrieksprijzen geleverd. BUITJ8NLANDSCH OVERZICHT. Wat er nu op het gevechtsterrein plaats grijpt heeft slechts de belangstelling van zeer weinigen. Dat de Duitschers nog immer al vechtende terugtrekken ligt voor i de hand en of dit in sneller of langzamer tempo geschiedt is van niet zoo groote j beteekenis. Maar wat er op politiek terrein verhan deld wordt, dat zet een ieder in spanning. Dat de vrede aanstaande is wie weet zeer nabij lijkt wel zeker. Maar hoe zal hij tot stand komen Wij weten, hoe de vredesactie begonnen is. De Duitsche regeering verzocht presi dent Wilson «stappen te doen tot herstel van den vrede. Alvorens te antwoorden, moest de pre sident antwoord hebben op drie vragen. Dan geeft Duitschland bescheid en zegt ik wil alle voorwaarden inwilligen die Wilson heeft gesteld en het bezette gebied ontruimen. Nu verwacht, men dat Wilson al ant woorden Goed gij zult een wapen stilstand verkrijgen. Doch dat is niet zoo. De president zendt een lang stuk als ant woord, dat uitmunt door vaagheid en on duidelijkheid. Het bestaat uit drie deelen. Het eerste handelt over de ontruiming van het bezette gebied en de voorwaarden voor een wapenstilstand. «Ik kan hierin niet beslissen,a zegt Wilson, »dat moet ik overlaten aan de militaire adviseurs. Wij hebben op het gevechtsterrein de over macht, dus onze generaals moeten hierin ook een woordje meespreken.® EEN LEVENSBEELD. 39 Hij gaat naar het koekkastje, opent het en kijkt er in 'k heb niets meer in huis dat beetje bitter, zou ik dat nemen Maar dan heb ik morgen niets,hij ruikt aan de flesch. «Hé dat 's toch erg lekker kom één slokje, hmm 1 'k zal de helft nemen. Vierhonderd acht-en-zeventig gul den naar de maan, als 't zoo doorgaat, maakt ze me helemaal op.« Hij houdt de flesch tegen het licht na gedronken te heb ben en smakt met de lippen. «'tDoet me goed; 'k was zoo rillerig; och k zal 't maar uitdrinken en dan mor gen niets nemen, dan komt het overeen uit.® Hij drinkt met kleine teugjes en als de flesch leeg is, zet hij ze weêr weg, na zorgvuldig de laatste droppels op zijn nagel te hebben laten loopen. De genoten spiritus, hoe weinig 't be trekkelijk ook zij, geeft aan zijn wangen een hooger tint en zijn oogen beginnen te glimmen. »Ik wou, dat ik haar nu hier had,«zegt hij binnensmonds, »k zou haar knijpen, ranselen hm dat 's ook al straf baar. Zoo'n afzetster bij de vijf honderd gulden; 'k zou haar kunnen vernielen. Hij slaat met de rimpelige vuist op tafel. «En hoe kom ik van haar af? Als zy Het tweede gedeelte maakt aanmerkin gen over de onwettige en onmenschelijke praktijken, door Duitschlands gewapende strijdmachten toegepast. Bedoeld wordt hier, dat Duitschland het stelselmatige verwoesten van steden en dorpen moet staken bij zyn terugtocht en de duikbooten moet terugroepen. »Er heeft een brood dronken vernieling plaats, welke steeds is beschouwd als een rechtstreeksche schen ding te wezen met de regelen en gebrui ken van het beschaafd oorlogvoeren.En als daar niet terstond een einde aan ge maakt wordt, zal er van wapenstilstand geen sprake kunnen zijn. Het derde gedeelte, beginnende met »Ten einde geen mogelijkheid tot misverstand te laten bestaan® eischt »de vernietiging van de macht, die tot nu toe de Duitsche natie heeft beheerscht." Daarvan zal, zoo zegt Wilson, de vredesactie afhangen." Het is dus duidelijk, dat men heeft te doen met een verlengstuk van de vorige nota van den president. Er wordt een verzoek gedaan. Het eerste antwoord is ik moet u eerst eenige vragen, voorwaardenstellen, «alvorens te antwoorden." Die vragen worden bevestigend beant woord, de voorwaarden worden ingewilligd. Zie zoo, wat komt er nu Een antwoord op het verzoek »Ja« dan »Neert« Geens zins nieuwe voorwaarden. Van dezen kant bezien, ziet het nieuwe document van president Wilson er niet zoo gunstig uit. Ons lijkt de heele houding van den pre sident slap en zijn persoon onwaardig. mij avond of morgen maar niet besteelt daar is ze niets te goed voor;® hij bukt zich naar 't luik in den vloer. «Zou ze weten, dat hij daar staat Neen, dat heeft ze toch niet afgeloerd, maar...« Hij i3 op 't punt het luik te openen als een klop pen op de voordeur hem doet opschrikken. «Wat is dat? Zoo laat nog iemand; wie kan dat -wezen Met de lamp in de hand sloft hij naar voren. «Wie is daar «Ikke 1 «Wie is ikke «Doe maar open Strijkkie Ik ben 't maar «Godzegenme, zij is 't waarachtig Wat zou ze nu weer willen hebben Met on zekere haud schuift hij den grendel van de deur, opent het slot en laat juffrouw Jutt- ner binnen, die zonder plichtplegingen in 't kamertje gaat, op zijn stoel plaats neemt en zegt «Dat dacht je niet, dat ik vanavond nog zou terugkomen Ja hoe later op den avond, hoe schooner volk.« «Wat moet je «Jongens, wat ben jij beleefd 1 en ik kom je nog al waarschuwen. «Waarvoor Om op je tellen te passen toen ik van avond op mijn kamer kwam, zeiden de buren dat er iemand geweest was, zooveel als een rechercheur van de politie, zoo'n stille, weet je Hij kwam om naar mij Eerst stelt hij voorwaarden aan Duitsch land, Deze worden aangenomen. Dan doet hij nieuwe vragen, krijgt antwoorden die hij zelf bevredigend* vindt. Komt weer met nieuwe eischen voor den dag en zegt dan, als gij die inwilligt dan is het nog niet eens zeker dat ik uw verzoek om vredesbemiddeling een gunstig oor zal leenen. Het is als een boer die een verkooper te woord staat. De handelsman wil een koe koopen. De boer vraagt «Zoudt ge er 200 rijksdaalders voor neer willen leggen De kooper doet wat hem gevraagd wordt en ziet de f500.in den binnenzak van den boer verdwijnen, maar hoort dan de leuke opmerking: «Dank u nu zal ik bet beest uit de stal halen, als ge er nog een paar honderd gulden bij betaalt. Een leelijk geval voor den koopman. Toen de eerste maal de voorwaarde werd gesteld f 500, veronderstelde hij natuurlijk dat hij de koe had. Maar nu er nieuwe voorwaarden gesteld worclen en het niet eens vaststaat, dat hij dari zeker zal zijn van den verkoop moet hij wel terstond naar.de deurwaarder om zich recht te verschaffen en als hy dat niet doetja dan moet hij wel een zeer. bizondere reden hebben om de koe volstrekt te willen koopen, en de boer snapt dat hij hem nog heel wat meer kan afzetten. Zoo is het nu met Duitschland. Wat doet het Breekt het verontwaardigd de onderhandelingen af nu boer Wilson het zoo bedot In het minst niet. Zelfs verklaarde Burian, de Oostenr, Hong, minister van buitenlandsche zaken. «De hoop,® zoo zegt hij woordelijk, «dat de vijandelijkheden spoedig zullen worden gestaakt, koester ik onverzwakt,® en verder«in de nota van Wilson is geen enkel pun t, dat deze hoop noemens waard zou kunnen verzwakken. En Burian spoort zoo tusschen de regels Duitschland aan, vooral toch verder toe te geven, opdat, rnen te Berlijn toch vooral niet zou denken, dat men bij tegenspor- religheid nog eenigen steun van Oostenrijk zou kunnen ondervinden. Burian is dus zelfs geestdriftig met de nieuwe nota van Wilson ingenomen. Hij ziet, dater nieuwe voorwaarden worden gesteld, hij weet, dat die voorwaarden de laatste nog niet hoeven te wezen, en hij vindt dat prachtig 1 (intusschen kondigen de Weensche bladen aan, dat Oostenrijk te informeeren en. had van alles gevraagd, en «Nou, en Strykman ziet haar angstig aan. «Zij wisten niets1, daarom konden ze niemendal zeggen «En wat zou 't dan verder? «Ze zeien, dat hij gevraagd had of ik de moeder was van Kobus of z'n pleeg moeder, en of jij ook al vroeger kennis aan mij had gehad, en al ,-zoo meer.« «Godbewaarme En dat er sprake van was dat jij op een erfenis loerde afijn, de man wist zoo wat den heelen boel naar 't scheen Natuurlijk loog vrouw Juttner ongeveer alles, wat zij zeide. De waarheid was, dat er iemand van Verhagen's kantoor was geweest om naar juffrouw Blornmers te informeeren, wie zij eigenlijk was, of zij er reeds lang woonde enz. De buren had den hem, zooals van zelf spreekt, weinig inlichtingen kunnen geven, en de man was onverrichter zake weer vertrokken. De slimme weduwe evenwel besloot da delijk van deze omstandigheid tot baar voordeel partij te trekken, door Strijkman een schrik aan te jagen, en hem zoodoende hoe langer hoe meer in haar macht te krijgen. De vrek was alles behalve op zijn gemak, en antwoordde «'t Is een ellendig ding hoe komt zoo'n stille op 't idéé, ik heb nooit wat met de politie uit staande gehad. «Niet Och kom spoedig overeenkomstig Wilson's plannen, tot een statenbond zal worden gemaakt Maar nu Duitschland zelf. De pers foe tert zoo wat, maar niet erg overtuigd, èn dat is begrijpelijk, want de officieuse Norddeutsche Allgemeine Zeitung heeft een verklaring uitgegeven, die als van de re geering afkomstig mag worden beschouwd, waarvan de slotpassage eenige boekdeelen spreekt. Wat zal de Duitsche regeering doen Zij zal ook op deze nota antwoor den in den geest van verzoening en geleid door den wensch spoedig een einde aan den oorlog te maken. Dat dit zoo is blijkt uit het volgende bericht De Duitsche legerleiding heeft de militaire maatregelen in over eenstemming gebracht met de stappen voor den vrede. De Duitsche legers hebben be vel ontvangen om alle verwoes ting van plaatsen te staken, ten zij men daartoe door den militai ren toestand, als het verdedi gingswerken geldt, volstrekt ge dwongen mocht zijn. Desniettemin is te verwachten, dat, bij het wijken stap voor stap, waarden zullen verloren gaan, die niet door geld zijn te vervangen, voorzoover namelijk de ver woesting inhaerent is aan de oorlogvoering zelf, in het bijzonder bij de beschieting var» Duitsche stellingen door de artillerie van den tegenstander. Duitschland ligt dus wel op de knieën. Wel zijn er stemmen die tegen een «vrede door toegevenzich doen hooren en wor den er onder het volk duizenden vliegende blaadjes verspreid om toch vol te houden en zich niet te laten vertrappen maar de regeering begeert den vrede. In verband hiermede is het van belang dat de Rijks dag eerlang twee gewichtige wetsontwerpen te behandelen zal krijgen. Het eerste ontwerp heeft betrekking op artikel 11 van de grondwet, volgens het welk de Keizer alleen het recht heeft om de kwestie van oorlog en vrede te beslis sen. Volgens de than3 geldende wetsbe palingen behoeft de keizer alleen de toe stemming van den Bondsraad in geval van eeri aanvalsoorlog. Het nieuwe wets ontwerp bepaalt, dat voor een oorlogsverklaring de toestem ming van den Rijksdag in ieder geval noodig is. Het tweede wetsontwerp zal den r ij k s- «Waarachtig niet 1« «Nou 'k heb 't dan wel eens anders gehoord, ze hebben me ereis verteld, dat jy er niet vies van bent om goed te koo pen dat op den kop is getikt. De juffrouw, die beneden me woont, zei tenminste «Ik heb uwé met dien ouwen Strijkman zien loopen hoe je aan dien vent komt begi ijp ik niet, uwé is zoo'n bedaard, stil, ordentelijk mensch, en hij «Ze kent me niet eens «Of ze je kent't is een ouwe vrek kige duitendief, die al lang op 't rooie dorp moest zitten, zei ze.® «Dat zal ze me waar maken «Bedaar nou, Strijkkie, 't mensch had het zelf van een inspecteur, die lange blonde, je weet wel, die laatst bij je ge weest is om .c «Jawel, ik weet wien je meent.® «Nou, dat is een verre neef van haar, en die zei«We loeren al lang op dien ouwen pandjeshuisbaashij zet de men- echen af, neemt woekerwinsten, en op een goeien dag rukken we hem in.® «Maar mensch, je bazeltik heb nooit met de «Hou je gemak; ik zeg't immers alleen om je te waarschuwen nou weet je dat ze op je viegeleeren,® herhaalde vrouw Juttner, aan wie de angstige uitdrukking van Srtykman's gelaat en het beven van zijn handen niet ontgaan was. «Ze kunnen me niets maken, niets, niemendal DRAAGT kanselier verantwoordelijk maken. Hieruit blijkt wel, dat de wind uit een gansch anderen hoek gaat waaien en men de wereld toonen wil, dat Duitschland voor taan niet meer autocratisch, door den Keizer alleen, 'maar democratisch, door het volk, geregeerd zal worden. Wij kunnen het niet nalaten deernis te voelen met het Duitsche volk. Wat zè,l het zich gekwetst voelen in zijn nationale liefde. Wat zal het een zwaar offer zijn den nek te moeten krommen onder den ijzeren voet der over winnaars. Nog woedt de strijd in N.-Frankrijk en België. Duizenden en duizenden vluchte lingen spoeden zich voort uit de bedreigde streken. Als voortgejaagde dieren trekken zij langs de wegen in de richting van onze grens. Daar wordt reeds ailes in gereed heid gebracht om de ongelukkigen te ont vangen. Er is een treindienst ingesteld die er dagelijks 20.000 zou kunnen transpor- porteeren. De vluchtelingen bevinden zich nog zuidelijk van Brussel. Wanneer ze hier zullen zijn is onbekend. Misschien bereiken ze niet eens ons land, wanneer zeer spoedig de vrede mocht komen. Inmiddels is alles klaar om hen op te nemen. Wij verwachten dat Nederland ook nu zal doen, wat het, kan om het lot dezer ellendigen te verzachten, maar het gebrek dat hier te lande zelf heerscht zal tot groote zuinigheid nopen. «Dat moet je nou niet zoo zeggen, va derlief je zal wel wat op je boekje heb ben, en als zij een hond willen slaan, kun nen ze wel een stok vinden maar wees maar bedaard, ik zal je wel op de hoogte houden, hoor I Je begrijpt, ik ben wat erg op je gesteld, en 'k heb veel liever niet dat ze jou in de doos stoppen, want 'k moet je eerlijk zeggen, 't leven bevalt me zoo een boel beter dan uit schoonmaken te gaan. Ja, of jij nou al in je eigen moppert, dat hoor ik niet eens meer Zeg nou ik toch hier ben, kijk eens even tjes of je niet een halfsleten broek voor Kobus hebtde zijne wordt dun, en je begrijpt van die paar centen, die je mii geeft, kan dat niet af.® Een violetkleurige tint verft Strijkman'? gelaat, en de vuisten ballend vlak vooi haar oogen; roept hij eensklaps «Dier 1 wat let me of «Ga je gang maar, als je't hart hebt.« Zij ziet hem sarrend aan. «Mijn deur uit Zeg, 't hoeft geen mooie broek te zijn,® antwoordt zij, kalm zitten blijvend. «Er uit, of!« «Nou voor vanavond zal ik je zin eens doen schreeuw maar zoo niet, ik ben slaperig Ze staat op, en gaat langzaam naar de deur tegen den deurpost staat een parapluie vrouw Juttner bemerkt haar, en met de woorden. moierwaar Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1