cLc
F. N. VAN POPPEL
DAMES- EN
HEERENKLEEDING
I
Bij dit or. beiioort een iroepl.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3883, Zaterdag 7 December1918,
Geurige oude Vorstenlanden 10 cent.
Prima belegen oude Vorstenlanden 12
Heerlijke Sumatra sigaar 12
's-BOSCH.
UUlLHAYVs
ileeren- en
ftinderkleediiig'.
TIJDELIJK NOG VERKRIJGBAAR:
KRAT ES,
UND VAN ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
A bonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Bij 300 stuks franco rembours door geheel Nederland.
Gelieve kleur op te geven: licht, middel of donker.
SIGAREN-MAGAZIJ N
Hinthamei'Etraat S4,
Tel. int. 49S.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Woensdagmorgen te '10 uur is president
Wilson naar Europa vertrokken. Vóór zijn
vertrek heeft hij nog een rede uitgesproken
voor het Congres.
De president wees er het Congres aller
eerst op, dat dit jaar zóó vol van wisse
lingen is geweest, dat het hem ondoenlijk
voorkwam er een volledig beeld van te
geven en de lieden van dezen tijd zijn nog
minder bevoegd te zeggen wat die wisse
lingen beteekenen dan de leden eener
nieuwe generatie. Enkele feiten zijn echter
onmiskenbaar een dee! van de openbare
zaak, die de president wilde behandelen.
De president gaf nu een overzicht van
de groote troepenzendingen, die van uit
Amerika naar Europa hadden plaats gehad
en kwam in verband met deze geweldige
prestaties en die op het oorlogsveld en
in de oorlogsnijverheid thans met da lof
tuitingen, die in de uitlatingen van bewinds
lieden onmisbaar zijn, als zij het over hun
zegepraal hebben.
Wilson liet ook niet na hulde te brengen
aan de vrouwen, die ook al hare krachten
hadden ingespannen en sprak als zijn oor
deel uit, dat de minste hulde, welke men
haar daarvoor brengen kan, bestaat in het
in politieken zin gel ij k stel*
len van de vrouw met den
man.
„En thans, zoo ging president Wilson
voort, zijn wij zeker van de groote over
winning, waarvoor al die offers worden
gebracht. Zij is gekomen, gekomen in al
haar volledigheid en met de trots en de
inspiratie van deze dagen van groote daden,
nog warm binnenin ons, wenden wij ons
opnieuw tot de taak van den vrede eeri
vrede, die beveiligd is tegen de geweld
daden van onverantwoordelijke monarchen
en van eerzuchtige militaire cliques en
maken ons gereed voor een nieuwen staat
van zaken, een nieuwe vestiging van het
Recht en van de Rechtvaardigheid.
Wij zullen in deze vrede orde en orga
nisatie brengen, niet alleen voor ons zeiven,
maar ook voor de anderen volken der
wereld, voorzoo verre zij zei ven ons zulleu
toestaan, hun van dienst' te zijn. Wij
streven naar internationale rechtvaardigheid,
niet alleen naar onze eigen beveiliging".
Hoe verder men de redevoering leest
des te belangrijker wordt ze. Vooral het
slot heeft beteekenis. Daarom toch heeft
hij het over zijn reis naar Europa. Hij
heeft natuurlijk niet verteld, wat hij op de
vredesconferentie precies in het midden zou
brengen, maar hij heeft toch duidelijk ge
antwoord op twee vragen, die voor het
toekomstig lot der wereld van het hoogste
belang zijn.
Allereerst zal Wilson zijn eigen program
handhaven, zooals hij dat ontwikkeld heeft
in zijn 44 punten en zijn vier beginselen
En dan zal de president voor de ver
wezenlijking van zijn program opkomen,
wanneer de overige Congresleden een an
deren koers zouden uit willen
Het is verblijdend en moedgevend te
lezen dat de president deze beide vragen
SKSIiJ.riOY.
EEN LEVENSBEELD.
53
De procureur Verhagen, die door de
toevallige ontmoeting met Dorus op het
concert van Polyhymnia den naam Makko
had gehoord, was door het daaropvolgend ge
sprek met dokter Abels tot de overtuiging
gekomen, dat de ware erfgenkam de jonk
man was dien hij op dien avond had hooren
spelen. Alles wat hij van dokter Abels
vernomen had, kwam overeen met hetgeen
Strijkman hem had verteld, tot op één
punt na, namelijk de verdwijning van den
knaap en zijne opname door vrouw Juttner.
Er was voor den procureur weinig scherp
zinnigheid toe noodig om te begrijpen^ dat
hij met een paar oplichters te doen had
en 't kostte geringe moeite om le doorzien,
welken weg het tweetal opwiide. In over
leg met dokter Abels had hij besloten
den pandjesbaas nogmaals bij zich te ont
bieden om hem de papieren van Dorus
afhandig te maken.
Zedelijk waren zoowel Verhagen als dok
ter Abels overtuigd, dat Dorus de ware
erfgenaam was, maar wettelijk was het
niet te bewijzen, evenmin als het over
tuigend bewijs kon geleverd worden, dat
de papieren, die Strykman onder zich had,
aan Dorus toebehoorden.
In alle gevallen moest de identiteit van
Dorus Makko voldoende bewezen worden.
Maar door wien De eenige, die dit kon,
was Strijkman zelf, en natuurlijk zou deze
zijn best doen om het tegendeel vol te
houden. Er moest dus met overleg en
slimheid gehandeld worden. Dokter Abels
had zich bereid verklaard als voogd van
Dorus op te treden en de erfenis, die in
watfrheid slechts een kleine twintig duizend
gulden bedroeg, te beheeren tot dat Dorus
meerderjarig zou zijn.
Een confrontatie van Strijkman met
Dorus was het eenige middel om tot den
gewenschten uitslag te komen, en derhalve
had de procureur aan dokter Abels voor
gesteld op den bepaalden Donderdag ten
zijnen kantore de komst van den pandjes
huishouder en zijn medeplichtigen aan het
bedrog, vrouw Juttner en haar zoon, af
te wachten.
Dorus' ^overhaast vertrek uit Tournel's
woning, waarvan hij zijn beschermer met
een paar haastig geschreven regelen had
kennis gegeven, hadden dit plan evenwel
doen uitstellen totdat de jongman weer
uit Brussel zou zijn teruggekomen.
De dokter, die volstrekt niet vermoeden
kon waarom zijn jeugdige beschermeling
zoo eensklaps was vertrokken, had naar
Brussel geschreven en den stelligen wensch
uitgedrukt, Dorus op den bepaalden dag te
Amsterdam te ontmoeten, evenwel zonder
eigenlijk de reden te vermelden, waarom
bevestigend beantwoord heeft.
Aldus besloot hij zijn rede
De dappere mannen van onze gewapende
macht te land en ter zee hebben bewust
voor idealen gestreden, welke zij kennen
als de idealen van hun land. Ik heb ge
tracht deze idealen uit te drukken. Zij zijn
door staatslieden aanvaard als wezen van
hun gedachten en streven, zooals de geas
socieerde regeeringen ze hebben aanvaard.
Ik ben het aan hen verschuldigd, te zor
gen, voor zoover het in mijn vermogen ligt,
dat er geen verkeerde of onjuist opgevatte
uitlegging aan wordt gegeven en dat geen
enkele mogelijke poging verzuimd wordt
om ze te verwezenlijken.
Het is thans mijn plicht, mijn volle aan
deel te nemen bij het verwezenlijken van
datgene, tot welks verkrijging zij hun le
ven en bloed geofferd hebben. Ik kan mij
geen roepstem van den "plicht voorstellen,
welke hierboven gaat.«
Met de reis van President Wilson naar
Europa begint een nieuw stuk in de wereld
geschiedenis. Tot nu toe heeft Amerika
zich met de Europeescbe politiek al zeer
weinig ingelaten. Maar dit gaat verande
ren. De edele en hooge beginselen door
Wilson in zijn bekende program geformu
leerd zullen waarschijnlijk wel niet dadelijk
een zuivere toepassing vinden, maar toch
niet nalaten een grooten invloed uit te
oefenen op den verderen gang van het
wereldgebeuren.
Zeer aanlokkelijk lijkt ons het Ameri-
kaansche plan om een zeepolitie aan te
stellen.
De bedoeling is dat alle naties van den
bond verplicht zullen zijn om haar geschil
len aan een hof van arbitrage voor te leg
gen en de beslissing als definitief te aan
vaarden. Mocht een natie weigeren zich
's-BOSGH
Vughterstr. 87, Tel. No- 657
Uitsluitend naar maat.
hij hem wenschte te spreken.
»Ik begrijp niets van uw overhaast ver
trek nu drie weken geledenschreef hij, »gij
zijt mij daaromtrent nog altijd eene op
heldering schuldig, die ik u verzoek mij
te Amsterdam te komen geven. Ik zal u
aanstaanden Woensnag in het Hótel des
Pays-Bas verwachten. Reken er op, dat
gij een paar dagen, misschien langer zult
moeten blijven, in uw eigen belang, uw
toekomst hangt er gedeeltelijk van af.
Toen Dorus dien brief ontving, kwamen
hem de woorden suw toekomst hangt er
gedeeltelijk van af«, geheel en al duister
voor. In den gemoedstoestand, waarin hij
zich op dat oogenblik bevond, werd hij
door allerlei denkbeelden bestormd. Zou
Tournel geraden hebben dat hij Augusta lief
had Was het mogelijk dat zij voor hem
gevoelde, zooals hij voor haarzou hij
verkeerd hebben gezien, dat die blonde
jonkman haar hart bezat Zijn hoofd
duizelde, 't Warrelde in zijn brein en de
hoop streed in zijn ziel tegen zijn verstand.
Hij schaamde zich nu, dat hij zoo onbe
kookt en onnadenkend had gehandeld en
durfde nauwelijks zijn weldoener onder de
oogen komen.
Wat zou deze hem wel zeggen, hoe
zou hij hem ontvangen en wat moest hij
wel antwoorden aan den man, aan wien
hij zoo oneindig veel verschuldigd was
Gedurende den langen weg van Brussel
naar Amsterdam maakte hij honderd plan
nen. Nu eerst besloot h\j ronduit alles
aan de uitspraak van het hof te houden
dan zal de internationale politievloot in
actie komen, Dit schijnt de grondgedachte
van het Amerikaansche plan te zijn, het
welk Wilson, als voorzitter van de Ameri
kaansche vredesdelegatie, aan de vredes
conferentie zal voorstellen. Het belang
wekkendste gedeelte van het voorstel is dat
alle Duitsche schepen, die krachtens het
wapenstilstandsverdag zijn uitgeleverd, aan
de uitvoerende gezaghebbers van den vol
kenbond zullen wordeu overgedragen, als
de kern van de internationale politievloot.
Nog altijd wordt er geredekaveld over
wat met den gewezen Duitschen Keizer
gedaan moet worden. Het is te begrijpen
dat men zijn uitlevering en terechtstelling
eischt. Gelet op de ontzaglijke ellende die
deze oorlog over de wereld heeft uitgestort,
gegeven alleen de millioenen dooden, maar
ook de duizenden en duizenden verminkten,
blinden en krankzinnigen, die geheel haar
verder leven een droevig bestaan voortsle
pen, heelt de menscheid het recht dat er
recht gedaan worde. Men moet voor de
toekomst weten, hoe men zich te gedragen
heeft tegenover hen die de lont in het
kruit geworpen hebben.
Is de oorlog inderdaad een misdrijf, zoo
als door tal van historieschrijvers in de
laatste jaren onomwonden is verklaard, dan
is het meer dan dwaas, dan is het een
voudig krankzinnig, dat men de schuldigen
kalm laat loopen en zelfs nog in de ge
legenheid stelt, zich te omringen met een
luxe, die maar voor weinig menschen is
weggelegd.
Welk bewaar zou er kunnen zijn om in
de vredesvoorwaarden de bepaling te doen
opnemen, dat de nieuwe Duitsche regee
ring verplicht is alle diplomatieke beschei
den, alle internationale documenten en alle
particuliere correspondentie van hoogge
plaatste personen over de laatste vijf en
twintig jaar volledig te publiceerën
Dat men echter de schuldigen in de ge
legenheid moet stellen zich te verdedigen,
spreekt van zelf. Hen eenvoudig zonder
vorm van proces te laten fusiieeren of zelfs
maar op te sluiten op een afgelegen eiland
zou onrecht zijn.
Wat de geallieerden met den ex-keizer
van plan zijn is nog niet vastgesteld, maar
dat hij voor ons land een niet zeer be
geerden gast is, is begrijpelijk.
Terwijl Wilson zijn reis naar Europa
aanvaardde zijn de bewindslieden der En
tente te Londen met elkander in conferentie
aan dokter Abels te zeggen, dan weer
zocht hij een geldige reden voor zijn ver
dwijnen te vinden, maar telkens stuitte hij
daarbij op onoverkomelijke moeielijkheden.
Eindelijk stond toch het besluit by hern
vast, alles ronduit te zeggen, hoe moeielijk
't hem ook vallen zou.
't Is Woensdag-avond. In een der ruime
kamers van het Hótel des Pays-Bas brandt
een knappend vuur in den open haard
een carcellamp verspreidt een aangenaam
zacht licht door het vertrek en over de
tafel, waarop een flesch wijn en een paar
glazen staan.
In een gemakkelijken fauteuil zit dokter
Abels tegenover hem, met de handen op
de leuning van een stoel gesteund, staat
Dorus. Hij is bleek en zenuwachtig
Vriendelijk vraagt dokter Abels Je bent
dus zoo even aangekomen
»Ja, dokter
ïJe bent vermoeid, dat kan ik aan je
zien, ga zitten
Dorus plaatst zich zwijgend tegenover
hem in den stoel.
De vriendelijke oogen van den dokter
vestigen zich met een ernstige uit
drukking op Dorus' gelaat. Er ligt in den
blik waarmede hij zijn beschermeling aan
ziet een zacht verwijt, als hij vraagt
»Wat heb ik je gedaan, Dorus, dat ik
je vertrouwen niet meer bezit ?a
ïU, dokter
»Ja, ik luister eens, beste jongenje
DRAAGT
Goiiiiclieiii.
geweest over hun houding op de aanstaande
vredesconferentie. Veel is er nog niet van
de besprekingen bekend, maar Reuter meldt
dat de geallieerden het onderling volkomen
eens zijn om Duitschland tot de uiterste
grens van zyn vermogen de oorlogslasten
te laten betalen en dat voorts zij, die ver
antwoordelijk zijn voor bedreven wandader,
hoog of laag, gerechtelijk vervolgd en be
straft zullen worden.
In Duitschland blijft de politieke toestand
duister en onzeker. Het Centrum wil Rijn-
land-Westfalen als een zelfstandige republiek
formeeren. In deze streek, die de gealli
eerden bezetten zullen, heerscht een. on
beschrijfelijke wanorde. Onlusten, plunde
ringen, moordpartijen zijn er aan de orde
van den dag. Allerlei gespuis maakt ei
het leven voor de rustige burgerij onveilig
en ondragelijk.
In België gaat een onvriendelijke gezind
heid tegen Nederland zich meer én mee;
openbaren. Zoo wordt aan de N. R. C,
geschreven door een Hollandsch reiziger in
België
Belgische militairen namen in een café
tegen ons een dreigende houding aan, om
dat wij Hollanders waren. Wij wilden on?
natuurlijk verdedigen tegen hun beschuldi
gingen, maar zij waren van oordeel, dat
spoedig de tijd zoude aanbreken, waarop
wij voor onze wandaden zouden worden
gestraft. Toen we onze vertering wilden
betalen en ze een briefje van 20 frs.-in
onze handen zagen, heette het»Zie je,
da&r is ons geld gebleven, in Hollands...
hebt me gegriefd door die plotselinge vlucht
ik gebruik met opzet dat woord, want je
overhaast vertrek mag bijna dien naair
hebben. Waarom ben je niet bij mij ge
komen om mij te zeggen, wat er gebeurd
is, op of na het bal van Polyhymnia
Dorus zwijgt verlegen.
»Is 't waar, Dorus, wat juffrouw Bar
bara zegtBen je toen 's nachts dronken
thuis gekomen, en is 't omdat je je daar
over schaamde, dat
»Dronken, dokter, ik Dat 's onwaar,
geheel onwaar.Een gloeiend rood van
verontwaardiging kleurt zijn wangen. Als
een weerlicht vliegt hem de gedachte dooi
't hoofd »Ook dat nog, dronken denker,
ze en Augusta zal 't gelooven Met
vaste stem herhaalt hij «dat is gelogen U
»Ik geloof je 't doet mij genoegen, dat
't niet zoo is, maar wat bewoog je dan,
om
ïOiii zoo overhaast heen te gaan Och,
dokter, zie mij niet zoo uitvorschend aan
ik wil u, hoe moeielijk 't mij ook valt,
alles zeggen, maar lach mij niet uit.ec
Waarom zou ik je uitlachen
Omdat IOmdatik weet hat
nieten plotseling zijn stoel met een
ruk naar dien van den dokter schuivend,
vat Dorus met beide handen de rechter
hand van zijn beschermer, en terwijl hij
dien krampachtig drukt, zegt hij dof: «Om
dat ik zoo ongelukkig was en nog ben...«
MEIIWSBL4D
Mir let inivan Heusden en litem ie Langstraat en tie BoiielervaarL
Wordt vervolgd.)