erwaari 1 F, N. VAN POPPEL DAMES- EN HEERENKLEEDING Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden* No, 3887, Zaterdag 21 December1918, Geurige ómle Vorstenlanden 10 cent. Prima belegen, oude Vorstenlanden 12 Heerlijke Sumatra sigaar 12 's-BOSCH. IIMIf.HAWs tleeren- en fiinderkleediiig (i p p 1 U Und van altena L'ISsl-JSEI m TIJDELIJK NO» VERKRIJGBAAR: Zij, die zich op het volgende kwartaal wen- sehen te abonneerenont vangen de nog verschij nende nummers gratis DRAAGT ft I» i L li i Dit blad verschijnt Y/OENSDAG eri ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 1—6 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote Ieders naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en. Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Bij 3ÖÖ stuks franco rembours door geheei Nederland. Gelieve kleur op te geven: licht, middel of donker. SIG- A-REFtf-MAG- AZIJN Hi nthamei'straat 34, Tel. isit. 493. mansas: BUITEiLANDSCH OVERZICHT. President Wilson vertoeft nog immer te Parijs. Hij wordt er gehuldigd door hoog en laag, jong en oud. Tot de vertegen woordigers van de Amerikaansche pers heeft hij gezegd De ontvangst is zoo geweldig geweest, dat ik niet weet, hoe ik er over spreken moet. fk vond het heerlijk zoo ontvangen te worden, maar ik vond het heerlijk om een bepaalde reden, die geen persoonlijke reden is. Het'is meer dan edelmoedige hartelijkheid dat ik van dit volk ondervind. Neen, er is een achter grond vol gedachten in de hulde mij be wezen, Dit soort van gevoel aan te tref fen in deze wonderlijke schoone stad heeft een combinatie van onfroeringen gewekt, die iemand niet meer dan eens in zijn leven zal ondervinden. Maar de president is naar Parijs geko men tot iets meer dan toegejuicht te wor den. Hij zal ter vredesconferentie zijn stem, zijn raad, zijn wénsch en wil doen hoören. Begin Januari, zoo zegt men, zal die con ferentie beginnen. Intusschen heeft Wilson alreeds een be spreking gehouden met Clemenceau en het heet, dat ook Balfour nog deze week zal ai1!? jKTON. kT, EEN LEVENSBEELD. 57 Strijkman ziet strak voor zich totdat de deur weder geopend wordt en dokter Abels, gevolgd door Dorus, binnentreedt. Als'deze Strijkman ziet glijdt een bijna onmerkbaar lachje over zijn trekken, maar het verdwijnt als hij Kobus Ju tuier bemerkt, die hem nieuwsgierig en onnoozel aankijkt. Dorus ziet zijn dubbelganger medelijdend aan. De weduwe begrijpt plotseling dat ailes reddeloos verloren is en siaat op, ais wilde zij heengaan. Zij wenkt haar zoon om ook op te staan. «Blijf zitten, juffrouw Strijkman ziet Dorus onbeschaamd aan en zegt plotseling «Je kunt zeggen wat je wilt, maar be wijzen kan je niets. Waar zijn je pam- pieren?« antwoordt Strijkman brutaal en verward tevens. »Die zul jij wel hebben met het goed van vader, dat je uit de latafel hebt ge nomen op dien avond. «Ik weet van geen lataf'eL« Het is alsof door den aanblik van den ouden pandjeshuishouder de herinnering hoe langer hoe levendiger bij Dorus wordt, en de dag waarop zijn vader stierf komt hem akelig overkomen. De voornaamste leiders van den oorlog zuilen dan bijeen zijn om samen reeds de voorbesprekingen te houden voor de ihtergeallieerde conferentie een aanvang neemt. Of er nog veel te verwachten is van die voorbesprekingen is voor ons nog altijd de vraag, De oorlogshoeren der Entente hebben nu eenmaal reeds te Londen hun standpunt vastgesteld en dat zullen zij natuurlijk ook bij de besprekingen met Wilson verdedigen. Hun overeenkomst moet op een drietal punten volkomen zijnallereerst zal de bestraffing van den keizer worden geëi3cht. Dan zullen de Duitschers moeten betalen tot aan de grens van hun vermogen zonder echter eponomisch daardoor genekt te wor den en in de derde plaats is men niet voornemens de Duitsche Koloniën terug te geven. Aldus beweert de New York World en deze bewering verdient o. *i. wel geloof, waar elk dier punten reeds meermalen door de geallieerden sinds de jongste Londensche conferentie te berde is gebracht. Men voelt, dat op die manier de vredes conferentie zelf een paskwil dreigt te wor den. Intusschenliet is nog altijd mo gelijk, dat Wilson de geallieerden tot andere gedachten brengt, maar wij zijn nog altijd in dit opzicht wat pessimistisch gestemd. De geaillieerden schijnen nu eenmaal voor nemens ons iri elkander gestorte werelddeel te herstellen op...r. hun manier, die er een is, welke al het voordeel aan hun zijde brengt en slechts nadeel, niets dan nadeel beteekent voor de centralen en hélaas ook voor de onzijdige» als loon voor hun strikte duideiijk voor den geest. Jij hebt de papieren en niemand anders. »Zijn ze dit Vraagt de procureur, ter wijl hij Dorus de stukken die op tafel lig gen, toereikt. Dorus ziet ze in en antwoord «Ja, me neer dit is mijn geboortebewijs en de trouwacte van mijn ouders. Dien brief ken ik niettenminste ik herinner mij den inhoud niet,« r>Alia komt Strijkman. «En dit portretje,vraagt de heer Ver hagen, hem de photographie voorhoudend. «Dat ken ik wel, dat is van mijn oom, vaders bro^-...« Als de onnoozele Kobus, die tot dusverre, schijnbaar zonder deel te nemen in - 't geen voorvalt, is blijven zitten, het portretje ziet, staat hij op en zeöt er op wijzend «Oome, oorne en fluistert: «Is 'tzoo goed, moeder Bij het woord »oome« is het alsof Dorus zich plotseling iets herinnerthij brengt de rechterhand aan zijn hoofd, denkt een oogenblik r.a, als zocht hij in 't ver verle den en zegt dan «Ja zoo is 'toome Verwonderd ziet de procureur hem aan hij houdt nog altijd het portretje in de hand en keert het om en om ais Dorus zegt: »'k Herinner 't mij, meneer! Dat staat er op ik heb ec sis jongen met pot lood 't woord oorne op geschreven.® «Dat's sterk Verhagen beziet aan dachtig de rugzijde van het lijstje en het blauwe papier waarmee het beplakt is. onzijdigheid. En Wilson moge een machtig man zijn, maar of hij tegen een zoodanigen geest op kan, moet men betwijfelen. Maar in Januari zal dan toch de groote vredesconferentie samen komen. De Duit schers welke tegen dien tijd klaar moeten zijn met hun Nationale Vergadering, want de entente wil niets met de Ar(beiders) sol(daten) raden te doen hebben. Deze arsolraden uit heel Duitschland vergaderen nu te Berlijn met de bedoeling de Nationale Vergadering in het leven te roepen. Het wordt gelukkig steeds duidelijker dat de m«firderheidssocialisten (dat zijn de gema tigden) de baas zijn in de arsolraden. De bolsjewikische partijen zullen dan wel een toontje lager gaan zingen. Het gaat er anders al heel rumoerig toe op het congres dezer raden. Men scheldt en raast er van geweld. De aanbiedingen elkander eruit te gooien vlogen over en weer. Er waren, zegt de Berlijnsche correspondent van de N. R. Ct., wel lieden, die vrede trachtten te stichten, maar de kolk van opwinding en woede kwam niet tot bedaren vóór dat de harde schreeuwers uitgeput waren. Op den tweeden dag verschenen plotse ling een aantal soldaten in de vergaderzaal die onmogelijke eischen steiden aart de re geering. Onder schrikkelijk lawaai werd besloten niet terstond een antwoord te ge ven en de vergadering werd geschorst. Den volgenden dag werd bepaald dat niemand meer in de zaal zou worden toegelaten die er niet hoorde. Tegen twaalf uur deelde de voorzitter mede, dat zich een ni^hve delegatie had aangemeld, die dreigde, dat heden 250.000 arbeider-s zullen staken, als het congres de delegatie niet ontving. «De voorzitter, wij volgen nu het verslag van de N. R. Ct., 's-BOSeH Vughterstr. 87, Tel- No. 657 Uitsluitend naar maat. «Het staat er, je hebt gelijk. Zie dokter, daar, met potlood bijna uitgewischt, maar 'tis toch nog te lezen.® «Wat zeg je nu, baas Strijkman Deze haalt de schouders op en zwijgt, maar dat zwijgen is een halve bekentenis, want hij siddert en zijn knieën knikken. «Komaan, baas Strijkman, ik zou in uw plaats maar de waarheid bekennen, je ziet, het helpt je niet om te willen volhouden dat Een kioppen op de deur doet den pro cureur even ophouden en »binner.« roepen «Meneer, de juffrouw beneden heeft haast, zij verzoekt beleefd of u haar nu ook te woord kunt staan «Laat haar binnenkomen,® en 't woord tot Strijkman richtend, vervolgt de heer Verhagen »Wij hebban medelijden met u, omdat ge een oud man zijt en geven u de gele genheid om hier, zonder met het gerecht kennis te maken, de waarheid te bekennen. Wilt ge soms liever dat wij er tien ofifi- cier van justitie in mengen ?c Vrouw Juttner zit op heete kolen en is op 't punt om iets te zeggen. «Weet u wel, dat er eenige artikelen in ons wetboek zijn, gericht tegen poging tot bedrog en oplichting, tegen 't weder rechtelijk zich meester maken van eens andermans naam of goed Op nieuw klopt men aan de deur, en als zij op het «binnen® van den procureur geopend wordt, verschijnt juflrouw Ram op wijst op het onredelijke van de voortdu rende storing door de Berlijners, maar zegt dat hij een staking van zulk een grooten omvang met haar gevolgen voor de bevol king niet op zijn verantwoording wil nemen en stelt dus voor, dat de fractieleiders ook deze delegatie nog buiten de iaal zal ontvan gen, maar dan verder geen enkele meer. In de zaal zal men echter niemand foe- laten. Juist heeft de voorzitter dit gezegd, wanneer er een arbeider met een roode vlag komt binnengehuppeld eri achter hem aan een rij van plakkaatdragers. Een ge-, brul van verontwaardiging vervult de zaal. Het schouwspel was onbeschrijfelijk zot en zou als tooneel in een revue een storm achtig lachsucces hebben gehad. De man nen stonden daar eenigszins verlegen in de rij, hielden hun witte schilden op lange stangen zwaaiend in de lucht, als onbehol pen figuranten. De aanvoerder met de roode vlag wilde spreken, maar de zaal met haar geschreeuw en de president met zijn bel maakten dat onmogelijk. Ten slotte gelukte het hem voor te lezen wat hij op het hart had, en dat was het be kende spartacusprogram. Daarna trok de delegatie, zwaaiende met plakkaten weer af.« Het is wel bespottelijk, dat zulke dwaze kerels toegang verkrijgen op het congres der arsolraden en er aan het woord komen. Tot een wel geordende staat van zaken is het waarlijk in Duitschland nog niet ge komen. In Engeland zullen dë verkiezingen spoe dig beginnen. Vroeger duurder, zulke al- gemeene verkiezingen weken, maar nu za! het in een dag afgeloopen wezen. De uit slag wordt echter niet dadelijk bekend ge maakt. Om de.soldaten het stemmen mo gelijk te maken, wordt n.l. de eindtelling eerst den 28sten December gehouden. Gelijk wij weten zijn er hoofdzakelijk drie groepen. Eerst die waar Lloyd George het middelpunt van is. De onverzoenlijke partij tegen Duitschland. Het zijn de con servatieven. Dan zijn er de liberalen, de menschen van den vrijhandel. Ten. deele staan ze fel gekant tegen de coalitiepartij van Lloyd George. En eindelijk is er de machtige arbeiderspartij. Algemeen wordt verwacht dat Lloyd George het winnen zal, maar dat zijn politieke loopbaan al heel spoedig zal eindigen. Uit België nog immer berichten over annexionistische begeerten. Limburg en Zeeuwsch-Vlaanderen blijven in veler oog den drempel. NauwÜjks heeft Dorus haar gezien, of hij herinnert zich ook haar persoon en naam, en op haar toetredende zegt hij «Dat is juffrouw Ram, als ik mij niet ver gis Allen zwijgen. Verwonderd blijft de vrouw staan, ziet hem oplettend aan, en verbreekt de stilte door te zeggen «Kra- ies Och, neem me niet kwalijk, meneer, dat viel daar zoo klakkeloos uit mijn mond. Uwé is Doru3, Dorus Makko, is 't niet zoo Heere heere wat ben je veranderd, maar ik ken je toch direct weerom «Door mijn bochel, hè?« Glimlachend ziet Dorus haar aan en voegt er bij «daar is hij dan toch goed voor.« Vrouw Ram knikt en laat er op volgen sik dacht dat je al lang dood wasï,. Hé! daar is Strykman ook. »Wil u even gaan zitten, juffrouw en tot dokter Abels zich wendend, zegt de procureur zachtjes «Ziezoo, dat was het bewijs, dat ik voor mezelf noodig had;-nu is de zaak gezond Juffrouw Ram's woorden en haar tegen woordigheid, hebben den pandjesbaas geheel en al van zijn stuk gebracht, en vrouw Juttner, die begrijpt dat alles verloren is, begint onder een vloed van tranen de toe dracht der zaak te verhalen. Zij bekent alles, en eindigt met te zeggen«Och God meneer de avekaat, ik heb 't waar achtig alleen gedaan omdat ik voor dien stakker een onbezorgd bestaan dacht te ftorinclieni. het onmisbaar bezit voor België. De Bel gische regeering heeft zich ook al over do zaak uitgelaten. Ten minste over de grief dat wij Duitsche soldaten door Limburg hebben doen trekken zonder ze te inter neeren. De Belgische rëgeering maakt er ons n.l. een verwijt van, dat, terwijl aan de Duitsche troepen de doorgang door ons land werd opengesteld, de vrijlating van de hier geïnterneerde Belgen wérd gewei gerd. Doch wat is het geval Op 4 October, toen de oorlog nog in onvermin derde hevigheid woedde, heeft de Belgische regeering het verzoek gericht tot onze 're- geering «de Belgische geïnterneerden op haar eigen verantwoordelijkheid in vrijheid te stellen, voornamelijk op grond, dat aan hen geen voldoende voedsel kon worden verschaftWij leggen er nadruk op, dat dit verzoek werd gedaan in vollen oorlogs tijd, en dat de Belgische regeering de in williging ervan dus niet kan hebben geacht in strijd met de neutraliteit te zijn. De Belgische regeering was toen van oordeel dat inwilliging van dat verzoek niet in strijd met de onzijdigheid zou zijn geweest. Maar in welk licht komen dan de protesten te staan, die door de geallieerde gezanten, ook door den Belgischen gezant, tegen den doortocht der Duitschers, d.w.z. tegen de Eiiet-interneering van de ontwapende Duit schers zijn geuit? Was dan hetgeen volgens de Belgische regeering door deNederlandsche op eigen verantwoordelijkheid kor. worden gedaan, toen de strijd nog in alle intensiteit weid gevoerd, ongeoorloofd zoodra de strijd krijgen die ouwe schelm hield niet op, omdat mijn Kobus zoo op dien daar leek. <s «Niet huilen, moeder, niet huilen,® roept eensklaps de onnoozele.-- «Serpent,® sist Strijkman binnensmonds, Medelijdend ziet Dorus zijn evenbeeld aar We zullen nu verder de zaak maar in han den der politie geven, dunkt u niet, dokter »Och neen meneer, kijk eens naar dien ongelukkige» jongen en heb medelijden I® smeekt de weduwe. «Politie vraagt vrouw Ram verwqp- derd.« «En wat zeg jij nu, baas Strijkman «Doe wat je niet laten kunt, meneer L Bevend iaat hij zich op zijn stoel vallei Mijnheer Verhagen, mag ik u een ver zoek doen,® vraagt Dorus. «Zeker «Laat de politie en het gerecht buiten spel, niet om dien ouden schelm, maar om hem hij wijst op Kobus. «Wil je een verklaring onderteekenen, dat gij dit jongmensch herkent als Doru- Makko, den zoon van Nicolaas Makko, en dat deze papieren zijn wettig eigendom zijn «Ben ik dan van alles af?« «Wanneer hier dokter Abels, die als voogd voor den minderjarige zal optreden, de zaak niet verder wil zoeken, ja anders. «Nou, anders «Zal ik het gerecht in den arm nernen, en «Geef maar hier, ik zal teekenen,® (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1