r
F, N. MN POPPEL
DAftlES- EN
HEERENKLEEDING
Uitgever: L. J. VEERMAN, Hensden.
No. 3853. Zaterêag 15 Februari. 1919.
Geurige oude Vorstenlanden 10 cent.
Prima belegen oude Vorstenlanden
Heerlijke Sumatra sigaar 12
's-BOSCH.
lECILLKTOS
SET EEUW» IIEÏÏW3
ItAIIIMAWs
Heeren- en
Kinderkleeding
TIJDELIJK NOG VERKRIJGBAAR:
DRAAGT
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Bij 300 stuks franco rembours door geheel Nederland.
Gelieve kleur op te geven: licht, middel of donker.
S1GAREN-MAGAZIJIV
99
99
BU1TENLANDSCH OVERZICHT.
Wat boven op ligt, moet er maar 't
eerste af.
We bedoelen de ja, hoe zullen we
het noemen de onwellevendheid, de
inhaligheid, de schrokkerigheid van België,
't Is om uit zijn vel te springen. De Bel
gische regeering heeft nu werkelijk het
stoute stuk begaan, om aan de vredes
conferentie haar ialijvingseischen van Ne-
derlar.dsch grondgebied voor te leggen.
»De stelling van België zoo luidt het
bericht is deze, dat de bezetting door
Nederland van den linker Schelde oever,
niet gehandhaafd mag worden, omdat die
provincie «inderdaad® Belgisch is«.
Men moet maar durven Zeeuwsch-
Vlaanderen Belgisch Wel, wel, die
arme verdrukte bewoners van dat deel-
van Zeeland. Zij zuchten onder den scep
ter van onze Koningin en hunkeren er
naar onder Belgisch bewind te komen
Zou je ze niet die Belgische heeren,
Weten ze dan niet, dat Staats-Vlaanderen
«inderdaad Nederlandsch is Neder-
lartdsch in taal en cultuur, Nederlandsch
in geest en willen, Nederlandsch ook in
zeden en gewoonten En weten ze dan
niet, dat ^le bewoners van Zeeuwsch-Vlaan-
deren niets anders begeeren dan Neder
landsch te blijven
Hoe dom, onhandig en leelijk van de
Belgische regeering. Als ze nu geëischt
had vrije doorvaart door de Schelde, ook
in oorlogslijd, zie, daar was over te
spreken geweest. Maar nu eischen dat
een stuk echt Hollandsch gebied zal wor
den afgescheurd van het levend geheel
dè,t zet kwaad bloed.
Zal de vredesconferentie deze eisch in
willigen
De Daily News zegt, dat er in verband
mei de conferentie te Parijs één punt is,
dat in het bijzonder om aandacht vraagt.
Algemeen bestaat het verlangen om tege
moet te komen aan billijke aanspraken van
België, dat zoo bitter door den oorlog ge
leden heeft. Men mag verwachten, dat
het niet moeilijk zal zijn den wensch van
België ten opzichte van de vrijheid van
de Schelde te voldoen. Maar de confe
rentie mag de territoriale aanspraken van
België ten opzichte van den linker Schelde-
oever en Nederlandsch Limburg wel zeer
nauwkeurig onderzoeken. De behoefte aan
dit gebied blijkt volstrekt niet, want er is
geen reden waarom het ontworpen Sphelde-
Rijnkanaal over uitsluitend Belgisch gebied
zou loopen. Maar de wenschen van de
bevolking behooren den doorslag te geven.
Door deze overweging zullen de besluiten
en uitspraken van de conferentie, naar deze
plechtig verklaard heeft, geleid worden.
En de wenschen van de bevolking strekken
zonder éenigen twijfel in overstelpende
meerderheid om te blijven onder Neder-
landsche vlag. Dit feit behóórt den door
slag te geven.
Daar hoor ik je.
Dit feit moet den doorslag geven en
daarom vertrouwen we, dat België hier
van een koude markt zal thuis komen.
Met zoo brutaal zijn hebzucht te toonen
heeft het zich leelijk^ in de kaart laten
kijken. Jammer, dat onze zuidelijke nabuur
7.
«Heb je het in je koffer
«Neen, ik draag het altijd by me, maar
zoo dat niemand het zien kan.®
«Het portret van je moeder is er zeker
in
«Er is niets in. Daarin zal zijn portret
of een lok van zijn haar komen of nooit
iets in elk geval zal het met mij begra
ven worden.®
Elise huiverde. Was het de avondlucht
of iets anders Was het de gedachte
aan den dood van hare vriendin, of wel
was de huivering daaraan toe te schrijven,
dat zij voor het eerst kennis maakte met
een hartstocht, dien zij tot nu toe alleen
uit de boeken kende
Henriette bemerkte de huiveringzij
trok Elise naar zich toe en zeide «Maar,
lief kind, je bent eigenlijk nog te jong om
van zulke dingen te hooren toch is het
misschien maar beter dat je er van hoort,
want wie weet hoe gauw je iets dergelijks
zult ondervinden.®
«Maar,® merkte Elise op, «is het wel
goed van je, Henriette, dat je zoo je hart
aan hem hecht Als er toch eens niets
van kwam, dan zou je daardoor voor je
geheele leven ongelukkig kunnen worden.®
«Wie zegt dat er niets van komen kan
riep Henriette vrij heftig uit. «Kan ik
het helpen dat ik geloof hecht aan die
spontane liefde, dat ik zelfs de overtuiging
heb dat dit eigenlijk de eenige waarach
tige liefde is, omdat daarbij al het con-
ventioneele op den achtergrond staat, omdat
er geen sprake is van stand,'noch van
fortuin, noch van geboorte, noch van iets
van dien aard. Elise, heb je Goethe's
«Wahlverwantschaften® al gelezen Elise
knikt van neen. «Neen, dat is ook geen
lectuur voor zulk een jong meisje.®
«Maar geloof je dan werkelijk, dat als
uit zulk eene spoedig opkomende liefde eèn
huwelijk tot stand komt, er dan veel waar
borgen zyn dat zulk een huwelijk gelukkig
zal wezen
«Ja zeker, geloof ik dat, en wat meer
is, ik heb er een bewijs van in mijn naaste
familie. Ik heb je, geloof ik, wel eens
verteld, dat ik een broeder heb gehad, veel
ouder dan ik welnu, dat was een eerste
meisjesgek met een innemend uiterlijk en
altijd aardig, waren de dames zeer op hem
gesteld ik geloof dat hij had kunnen*krij-
gen wie hij wilde, maar hij scheen niet te
willen trouwen en spotte altijd met het
huwelijk, zeer tot teleurstelling van mijne
moeder, die hem juist zoo graag getrouwd
wilde zien, in de hoop dat hij daardoor
ook tevens wat ernstiger zou worden. Zij
had de hoop al opgegeven, toen zij op ze
keren dag een brief van hem kreeg waar
tot zulke stappen is overgegaan. Neêrland
en België zijn voor de toekomst op elkaar
aangewezen. Maar als een van de partijen
zóó onvriendschappelijk begint, is er van
goede kameraad weinig te verwachten.
De Duitsche republiek heeft nu toch ein
delijk een officieele president gekregen. En
wel Ebert. Hij is gekozen te Weimar rnet
277 van de 379 uitgebrachte stemmen.
In een korte rede verklaarde deze de
benoeming aan te riemen. Dat de voor-
loopige regeering van het Duitsche rijk
veilig is in de handen van dezen sociaal
democraat, blijkt uit zijn opmerking, dat
het eerste gebod voor hen, die de vrijheid
liefhebben, is de vrijheid te beschermen en
te herstellen, waar zij worden aangetast.
Als een Eichhorn deze woorden gesproken
had, zou er alle reden zijn te vreezen, dat
hij die vrijheid zeer eenzijdig uitlegde en
wel als de vryheid van een zeer klein deel
der bevolking, om de groote meerderheid
te terroriseeren. Wij weten nu gelukkig
uit Ebert's korte voorloopige regeerings-
periöde als volkscommissaris, dat hij zóó
het woord vrijheid niet vertolkt, doch
gelukkig in den zin, waarin ook de burger
lijke democraten haar uitleggen.
Wel eigenaardig dat de bevolking te
Weimar deze benoeming, waarbij verge
leken een koningskroning maar geringe be-
teekenis heeft, zoo d$od nuchter opnam.
De straten waren stil als gewoonlijk. Geen
vlag of ander teeken wees op de groote
nationale beteekenis.
De regeering had de stemming toch wel
anders gewepscht. Men zegt, dat zij tegen
over den burgemeester van Weimar den
wensch uitgesproken had, dat hij ovaties
organiseeren zou voor den pasgekozen pre
sident. De burgervader zou geantwoord
hebben, dat het hem aan goeden wil niet
's-BOSCH
Vughtarstr. 87, Tel- No- 657
Uitsluitend naar maat.
ontbrak, doch wel aan menschen. Dit ver
haal heeft een groote mate van waarschijn
lijkheid, omdat de Weimarianen het heele
complex van gebeurtenissen niet met over-
groote sympathie schijnen te beschouweu.
Moge onder het bestuur van Ebert het
geslagen en geschokte rijk weer tot rust
en welvaart komen. Doch dan zullen nog
heel wat wateren door de Rijn stroomen,
voor dat Duitschland weer zijn oude sterke-"
positie herwonnen heeft. A^s het aan Frank
rijk ligt, komt het er nóóit weer bovenop.
Dit blijkt wel uit zijn pers en uit de plan
nen die de Fransche gedelegeerden ter
vredesconferentie ontvouwen en waarmee
zij ingaan tegen de Amerikaansche en En-
geische inzichten.
De opvatting van de tegenwoordige
Fransche regeering houdt vast aan de po
litieke methodes, die onder meer zijn ge
volgd te Versailles in 1871, in 1918 te
Brest-Litofsk, in 1815 te Weenen, kortom
aan de methode, die tot dusver hij eiken
vrede met min of meer succes in praktijk
is gebracht. Van deze methode heeft pre
sident Wilson verklaard, dat zij voor altijd
in discrediet is gebracht. Maar de Fran-
schen achtten, gelijk men weet, deze uit
spraak wat voorbarig.
Zij meenen dat men moet zorgen voor
een beslissende militaire overmacht op den
vijand. Dus geen ontwapening, maar een
zich handhaven door geweld.
Volgens de beginselen die door president
Wilson worden gehuldigd, kan echter een
vrede die op geweld berust, ook al is dit
geweld nog zoo sterk, nimmer duurzaam
zijn. De geschiedenis heeft dit geleerd, de
vrede dient te berusten op recht.
Nu is er nog een andere zienswijze, voor
gestaan door de Engelschen en deze is
Laat ons voor den eersten tijd met de
Franschen meegaan en dus de overwonnenen
door geweld dwingen -onze eischen in. te
willigen. Maar daarna moet men de be
ginselen van Wilson toepassen om zoo te
komen tot een algemeenen wereldvrede
Het heeft er veel van dat het Britsche plan
tot uitvoering zal komen. Ook de Engelsche
pers is veel milder in haar oordeel over
Duitschland dan de Fransche. Zoo schrijft
generaal Maurice in de Daily News naar
aanleiding van de Fransche plannen om
Duitschland nog meer aan banden te leggen
Er zijn nu koele hoofden noodig, als men
niet wil, dat alles wat men reeds bereikt
hééft, in duigen valt.
Er zijn hier in Parijs een aantal men-
in hij meldde, dat als hij ooit zou trouwen
hij dan dien dag zijne aanstaande vrouw
had gezien. Wat was er gebeurd Voor
een geopende ophaalbrug, die hij moest
passeeren, had hij eenig oogenblikken naast
een jónge dame gestaanhij wist niets
van haar af, niet eens of zij getrouwd of
ongetronwd was. Hij volgde haar en kwam
er zoo achter wie zij was. Welnn. die
kennismaking heeft een huwelijk ten ge
volge gehad, zoo gelukkig als er misschien
geen ander geweest is. Zij heeft later ook
erkend dat hij dadelijk op haar een diepen
indruk had gemaakt. Vier jaar zijn zij
getrouwd geweesttoen zijn ze naar Indië
gegaan. Eenige dagen na hun aankomst
te Batavia krijgt- mijn broeder de cholera
en sterftnog geen zes weken waren
voorgegaan of het vrouwtje lag naast haar
man op het kerkhofzij was van hartzeer
gestorven.®
Met eene van aandoening trillende stem
had Henriette dit laatste verhaaldhare
vriendin pinkte een traan weg.
«Vraag mij dus niet meer,® ging Hen
riette voort, sof ik geloof of zoo'n huwe
lijk gelukkig kan wezen. Het is mogelijk,
dat sommige menschen voor zulk eene
plotseling opkomend gevoel van liefde niet
vatbaar zijn wie zaL het beoordeelen
Maar ik ben het, evenals mijn broeder, en
evenals hij vertrouw ik ook, dat aldus het
gevoel van liefde bij mij moet ontstaan,
zal het 't ware gevoel wezen.®
Elise zat in overpeinzing verzonken het
verhaal van hare vriendin had haar teri
zeerste ontroerd, maar naar hare meening
was het niet volledig er ontbrak iets aan
en juist iets, waaraan zij een groot gewicht
hechtte. Zij wilde gaarne weten of hij
die beide dagen te Clarens tot Henriette
reeds van liefde had gesproken of althans
daarop gezinspeeld, maar zij durfde het
niet vragen. Had hij het gedaan en had
hij later niets van zich laten hooren, dan
had hij slecht gehandeld eu Henriette moest
dan niet meer een ziekelijke liefde voeden
had hij het niet gedaan, was het dan niet
hoogst ongelukkig, dat zij op een kennis
making van twee dagen zulke luchtkasteelen
bouwde
«Waar denk je aan, Elise 1 vroeg Henriette.
«Aan alles wat je mij hebt verteld.
Weet je wel zeker, Henriette, dat hij je
lief had
«Ja, dat weet ik zeker,® was het antwoord.
Elise bleef onbevredigd? Zij kon niet
nagaan waarop die zekerheid zich grondde.
Een groep van stemmen werd in den
tuin gehoord. Beide meisjes schrikten op
en bemerkten nu eerst dat het onder de
hoornen stikdonker was geworden. Men
zocht haar, want de heer Vanissa was ge
komen om haar te halen.
Een hartelijke begroeting had plaats er.
daarna het afscheid van de directrice der
school, van Elise voor goed, van Henriette
voor den duur der vacantie.
Eenige oogenblikken later rolde het rij
tuig op den straatweg in de richting van
Gorincliein.
schen, die pas in Duitschland zijn geweest.
Zij kunnen met gezag over den toestand
daar spreken, en het is niet moeielijk om
nauwkeurige inlichtingen over de gebeur
tenissen daar te krijgen. Het is daarom
goed dat de feiten bekend worden. Nie
mand die een gevoel van verantwoordelijk
heid heeft, beweert dat er eenige waar
schijnlijkheid bestaat, dat Duitschland den
oorlog zal trachten te hernieuwen, maar
wel is er gevaar, dat wij Duitschland door
een politiek van speldeprikken tot vertwij
feling brengen en de ordelijke regeering,
die het nu nog bezit, omverwerpen. Het
zou dan alleen mogelijk zijn onze vredes
voorwaarden door te zetten door recht-
streeksche toepassing van geweld. Hel
denkbeeld om bij elke vernieuwing van den
wapenstilstand een nieuwe strook Duitsch
gebied door de geallieerden te laten be
zetten, zou een stoot in die richting geven
en men gelooft niet, dat het hetzij bij de
Engelsche, hetzij bij de Amerikaansche
grootmachtigden steun vindt.
Dat het niet alles koek en ei is tusschen
de bondgenooten ter vredesconferentie blijk!
uit de rede die Lloyd George gehouden
heeft in het Lagerhuis
Hij verzekerde onder andere, dat dn
vredesconferentie wezenlijk haar best deed
om vrede met Duitschland te sluiten maai
er waren zulke moeilijke kwesties. En tjr
de eerste plaats noemde hij daaronder d<
grensaf bakening in het Westen. Hier word
dus door een officieel persoon bevestigd
dat Frankrijk meer wil hebben dan Elzas-
Amhem voort. Het was zeer donker
daar de wolken zich in het laatste uui
hadden saamgepakt en men voor reget
vreesde, had de heer Vanissa de kap vat
de landauer doen sluiten. Het gesprei
wilde niet best vlotten de heer Yaniss.
had een zeer vermoeienden dag gehad ei
was tot slapen geneigd, terwijl Elise l-
zeer verdiept was in hare gedachten
Op haar jong, zeer ontvankelijk gemoec
hadden de mededeelingen harer vriendii
dén diepsten indruk gemaakt. Zij wa.-
onafgebroken bezig te overwegen, welk<
de beste weg zou zijn om Henriette
kennismaking te Clarens te doen vergeten
want dat hare verwachtiag nog eenma:.
vervuld zou worden, achtte zij al ze>;,
onwaarschijnlijk.
Het rijtuig was nu op een gedeelte vai
den weg gekomen, waar, door het diclr
loof der hooge hoornen, een volslagen duis
ternis heerschte. De koetsier, die gemot
had, dat hij, volgens het aanvankelijk
plan van den heer Vanissa, vóór het dot,
ker te huis zou zijn, had zijne lantaar
niet medegenomen, zoodat men zich in et
zwarten nacht voortbewoog. Plotselii.
wordt een geroep vernomen; daarop hiei
het rijtuig rnet een schok stil, een hevigt
zweepslag wordt gehoord, daarna een ande
slag en een gilvervolgens de stem vai
den koetsier en die van den vreemdei
aanrander, welke laatste Elise en hau;
vader meenden te herkennen.
üst Land vaa Heusden
de Laiastraat en de Biiitltriurl
a
Hinthamerstraat S4,
Tel. int. 49S.
Wordt vervolgd.)
