Bij I nr. beloon een bjjYoep
LfltRKS,
TIPPEL
Magazijn St. Jozef.
voorjaar-scisocti.
Und van altena
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3885. Zaterdag 7 Juni1919.
SIGAREN, SM^ElïïpÉ, TABAK.
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers,
's-BOSC Hf Tel, Int. 492.
FEUILLETON.
1ST ilïïWll 111ÏÏW1
eerenkleeding
maat,
HUHAIvft's
Heeren- ei
Kiiiderklèeding.
GROOTHANDEL IN
"I
De nieuwste Vazen
EETSERVIEZEN
DRAAGT
I* or inch cm,
ft
Dit blad verschijnt WOENSDAG en SATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
f i
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
Vraagt nog heden pry «courant.
x^A(«4ZIJN
24 Hmthamerstraat 24
BUÏTENLANDSCH OVERZICHT.
»Divide et impera.« Verdeel en heersch.
Deze leus, reeds in oude tijden door de
Romeinen aangeheven en toegepast, werd
tijdens den oorlog en wordt nu, bij het j
naderen van den vrede, telkens weer ver
nomen en in praktijk gebracht.
Eerst heeft Duitschland zijn vijand in
nerlijk verdeeld zoeken te maken. Vooral
tegenover Rusland zijn die pogingen me
nigvuldig geweest. De redeneeriog was
dezeHoe Duitschland ook het tsarenrijk
moge verslaan, wij zullen het nooit zóó
Tafel- ea Dessertmessen J in Hertshoorn
Fruitmesjes en
Vleeschvorkjes J Ebbenhout.
Tafelcouverts J Zwaar verzilverd
Theelepeltjes en Alpacca
Horig-Kong en Murie Antoinette.
Koffie-, ^mee- en Ontbijt-
rviezen enz.
voorheen
JACQ. KRIJBOLDEB
finthamerstraat 70. 's-BOSCH.
36.
»Je hebt toch geen slechte tijding van
Elise vroeg zij.
»Neen, moeder,antwoordde Henriette
met een stem, dieeenigszins vreemd klonk
»juist heel gunstige, want zij schrijft mij
dat over enkele dagen haar engagement
publiek wordt.
nMet wien
»Met den advocaat Ravening uit Am
sterdam^ zeide Henriette met haperende
stem.
»Arm, arm kind 1 je dacht dus nog al
tijd aan hem Ik had hoop, dat je hem
een weinig begont te vergeten
ïlk zal hem nooit vergeten, moeder.
Mevrouw Dorval omhelsde hare dochter
en poogde haar te troosten.' maar het was
te vergeefs, want zij wilde niet getroost
worden.
a Je moet niet meer aan hem denken,
mijn kind
Waarom zou ik niet meer aan hem
kunnen verzwakken, dat het ons niet in
weinige tientallen jaren in verpletterende
mate over het hoofd gegroeid is. Daar
tegenover bestaat maar een middel door
een behendige politiek er voor te zorgen,
dat het groote rijk uiteenvalt. Daarbij
werd dan bij voorkeur het beeld van den
sinaasappel gebruikt, die men in schijven
uiteen kan pellen. De toepassing van deze
beschouwingen was de politiek ten opzichte
van de Polen, van de Oekrainers en andere
nationale schakeeringen in het groote rijk.
In het Westen probeerde men deze
tactiek en daar niet met instemnning
van Rohrbach u>e te passen ten opzichte
van België. Want geen andere bedoeling
had de Vlaamsche politiek der Duitschers
voor de hooge heeren te Berlijn, Het was
nog een gematigde richting, die haar in
het bijzonder voorstond. Een afzonderlijk,
den Duitschers genegen VJaamsch volk, zoo
meende men, kon voor Duitschland de
annexatie overbodig maken.
Een zelfde taktiek volgen de Franschen
nu in de Rijnstreek. Ze spiegelen de be
volking een afzonderlijken, milderen vrede
voor, als ze zich van het overige Duitsch
land losmaakt. Wat Duitschland beoogde
met den vrede van Brest Litofskeèn
verdrag tè%s!uiten met de Oekraïne, waar
door dit lancKyan Groot-Rusland zou wor
den afgscheidenj dat verlangen nu ook de
Franschen met betrekking tot de Rijnstreek.
Laat Duitschland m|iar in afzonderlijke
deelen uiteenvallen en de machtige vijand
van voorheen [is tot volslagen machteloos
heid gedoemd.
Of het de Franschen gelukketLzal is een
denken, moeder Het is het eenige wat
mij nog geluk kan geven.
Mevrouw Dorval zweegzij zag dat thans
haar poging vruchteloos zou zijn maar zij
hoopte dat de tijd ook deze wond zou
heelen.
Doch er kwam weinig verandering. Zwij
gend deed Henriette wat zij doen moest,
maar geheel werktuigelijk. Blijkbaar wa
ren hare gedachten steeds afwezig.
Het duurde eenige dagen eer zij er toe
kon besluiten^ Elise geluk te wenschen zij
zag er tegenop dien brief te schrijven. Toch
begreep ze, dat zij zich ook aan dezen
plicht niet kon onttrekken ook dezen drink
beker moest zij drinken. Zij schreef een
briefmaar toen hij af was, verscheurde
zij dien nogmaals zette zij zich neder,
maar het resultaat was niet beternu
meende zij, dat de woorden niet hartelijk
genoeg waren en dat bij Elise door die
koelheid vermoedens zouden kunnen op
komen dan weder was de brief, haars
inziens, te deelnemend, te vroolijk en had
zij een gevoel alsof zij hare beste vriendin
bedroog.
Eindelijk had zij iets klaar, wat haar
wel niet geheel bevredigde, maar dat zij,
omdat langer wachten zeker door Elise
hoogst vreemd gevonden zou worden, toch
verzond. Het was alsof een pak van haar
hart viel, toen de brief weg was. Nu hoopte
zij in lang geen tijding meer van Elise te
zullen krijgen. Maar ook deze hoop werd
niet vervuld. Had Elise in het eerst maar
tweede. Immers de verontwaardiging over
het drijven van eenige Duitschers in het
Rijnland is algemeen.
Men spreekt van hoogverraad en de voor-
loopige president van de republiek neen
zekere Dr. Dorter,gelijk Wolff het blijk
baar opzettelijk uitdrukt, is dan ook in
staat van beschuldiging geèteld. De man
had nog inderdaad den treurigen moed tot
Scheidemann'een schrijven te richtten, waar
in hij van de stichting der nieuwe republiek
kennis gaf, onder mededeeling dat aan de
vredesconferentie verzoch; is verkiezingen
voor de landsvergaderingen om Rijnland te
mogen uitschrijven en vertegenwoordigers
naar de vredesconferentie zelf te mogen
zenden.
De betrokken bevolkingen willen echter
in nun groote meerderheid van deze onder
Fransch »toezicht« gestichte republiek niets
weten. In verschillende plaatsen is een
algemeene staking uitgebroken, de procla
maties zijn niettegenstaande strenge straffen
gedreigd werden, afgescheurd, de leider der
Hessische socialisten en voorzitter van den
Landdag van dezen staat, Adeling, is ge
arresteerd, omdat hij tot staking had op
gezet en de Duitsche ambtenaar van Stein,
die krachtig protesteerde bij den Franschen
Kolonel Pinot, werd uitgewezen, onder mede
deeling, dat de steden, die zich verzetten
zouden tegen de nieuwe republiek, van
toevoer van levensmiddelen afgesneden zul
len worden.
Hoe verschrikkelijk \lpor het Duitsche
volk zoo geknecht te worden Alles wordt
in het werk gesteld om aan het land te
slaan en het voorgoed te verhinderen nog
eenmaal groot en sterk in de rij der vol
keren weer te keeren.
Dat blijkt ook wel uit de vredesvoor
waarden voor Oostenrijk. Indien ze worden
een vluchtig briefje in haast geschreven,
om te zorgen dat haar vriendin het groote
nieuws, niet van een vreemde zou hooren,
nauwelijks was haar engagement publiek
geworden en had zij het antwoord van
Henriette ontvangen, of ze schreef haar een
langen brief vol van ontboezemingen over
haar geluk, van uitingen over de talrijke
voortreffelijke eigenschappen van Ravening,
waarvan zij er dagelijks nog nieuwe ont
dekte. Voorzeker wist zij niet, dat bij
eiken volzin, dien zij schreef, het hart van
hare beste vriendin van smart zou ineen
krimpen, dat elk harer woorden Henriette als
een dolksteek zou treffen.
»lk vraag mij herhaaldelijk af, lieve,
zoo schreef zij, »hoe het toch komt, dat
ik zoo bevoorrecht word boven alle anderen,
waarom in mijn leven zooveel zonneschijn
is, terwijl het uwe zoo treurig verloopt,
en gij het toch zooveel meer verdient dan
ik om gelukkig te zijn. "Wilt ge gelooven,
dat het overgroote geluk, dat ik smaak,
mij wel eens beangst maakt De wereld
is nu eenmaal zoo niet, dat zij zooveel ge
not geeft en ware het niet, datikdikwgls
aan Albert en aan u dacht, dan zou ik
zeggen ik ben volmaakt gelukkig. Maar
men gewent zoo vreeselijk gauw aan het
geluk en daarom ben ik zoo angstig, want
als er eens een verandering zou komen, als
ik mijn Eigar weer moest verhezen, ik zou
het niet kunnen dragen, ik ben er zeker
van, dat, ru ik eenmaal weet wat het is,
zóó lief te hebben en zóó bemind worden,
uitgevoerd zal Duitsch-Oostenrijk geen levens
kracht meer bezitten.
Het is feit, dat zonder volksstemming
Zuid-Tirol en de Zuid-Westelijke hoek van
Karinthië aan Italië,de Zuidelijke arrondisse
menten van Karinthië met Klagenfurt en
Voelkermarkt, geheel zuid-Westelijk Stier
marken met inbegrip van Marburg en
Radkersburg aan den Zuid-Slavischen staat
zijn toegewezen, terwijl aan den Tsjecho
Slowaakschen staat niet alleen alle Duitsche
gedeelten van Bohemen, Moravië en Silezië
met inbegrip van het*kanon Anaim en de
gouw van het Bohemer Woud moeten wor
den afgestaan, maar bovendien nog de
Noord-Oostelijke hoek bij Eeldsberg en aan
zienlijke strooken langs de March in Be
neden-Oostenrijk.
De eens* zoo trotsche en machtige Donau-
monarchie, welker kern dit Duitsch-Oosten
rijk toch steeds geweest is, wordt tot dien
kern teruggebracht, die in sommige op
zichten zelfs nog besnoeid wordtOos
ten r ij k zal een staat zijn van
zes millioen inwoners, hebbende
een oppervlakte van 50 60.000 vierkante
mijlen. Dat is wat er overblijft van de
Oostenrijk-Hongaarsche monarchie, die een
bevolking telde van 59 millioen, een opper
vlakte bewonende van 261 vierkante mijlen.
De verbittering van de Weensche pers
tegen het vredesverdrag voor Oostenrijk
wordt steeds heftiger. Het algemeen oor
deel, dat ook is uitgedrukt in de opschrif
ten boven de hoofdartikelen in de bladen
van heden, luidtonaannemelijk. De Ar-
beiterzeitung noemt het ontwerp onuitvoer
baar eb- onmogelijk, de Christelijk Sociale
Reichspost, spreekt van een karrikantuur
van een vredesverdrag.
De leden te Weenen ontvangen berich
ten melden het afbreken van de betrek
kingen tusschen Duitschland en de entente
en het vertrek vari-.de Duitsche delegatie,
waardoor de sombere^stemming in Weenen
nog verergerd werd.
De opwinding hieu is onbeschrijfelijk. Er
worden reusachtige protestbewegingen op
touw gezet.
De nationale vergadering en de gemeen
teraad bereiden een geweldige actie voor,
waarin alle partijen eensgezind zijn. Men
ziet met spanning de houding der Tsjechen
in Weenen tegemoet.
Wat een beroering toch in de wereld
En het einde is er nog niet. Nu komen
er weer berichten in van geweldige sta
kingen te Parijs. De ondergrondsche spoor-
ik het niet zou overleven. Ik kan zijne
liefde niet meer missen. En juist het ge
voel, dat ik dat niet kan, maakt mij zoo
beangst, want hoewel hij gezond is en
sterk, er kan hem toch ook wat overko
men, niet waar
»Zij kan hem niet missen en ik moet
hem wel missen,prevelde Henriette voor
zich. »Maar ik geloof haar, zij zou het
besterven, het zou een te zware slag voor
haar zijn.c
Het duurde lang zeer lang eer Henriette
besluiten kon dezen brief te beantwoorden,
of liever zij beantwoordde dien in het ge
heel niet, want toen zij later weder, eens
aan Elise schreef, bewaarde ze een volko
men stilzwijgen over al datgene, waarover
Elise in hare verrukking zoo had uitgeweid.
Elfde Hoofdstuk.
Eenige dagen, nadat het engagement
van Elise met Edgar Ravening publiek was
geworden, stond Van Dormen des namid
dags vóór twee uur op de stoep van het
huis op de Keizersgracht, waar de familie
Dorbeck woonde. Hij zag er vermoeid uit,
zijn bleek gelaat droeg de sporen van af
matting, misschien van nachtwaken. Toen
hem open gedaan werd, verzocht hij aan
den huisknecht hem bij juffrouw Vannissa
aan te melden. De knecht liet hem in de
zaal en verwijderde zich. Het waren ang
stige oogenblikken, die Van Dormen daar
alleen doorbrachhoe vurig bij ook naar
weg loopt niet meer. Het bedrijf van aller
omnibusmaatschappijen en trams ligt even
eens stil. De smeden hebben het werk
neergelegd uit solidariteit met de metaal
bewerkers. Waar moet dat heen? Zijn al deze
beroeringen aanwijzingen dat wij een nieuwe
wereld-orde tegen gaan. Zal er ten slotte
gelijk de Homme Libre het uitspreekt moe
ten komen een volkomen wijziging van het
kapitalistische stelsel in den zin van een
redelijke gelijkmaking der inkomsten voor
elke catagorie van burgers, werkgevers of
werknemers?
Gaan wij een nieuwe, een blijdere we
reld tegemoet, waarin het verschil van
standen zal worden opgeheven en iedere
arbeider eerlijke belooning zal ontvangen
voor zijn arbeid, of hij minister is dan wel
vuilnisman Zal zulk een maatschappij,
op sociaiistischen leest geschoeid, goed
kunnen marcheeren Altemaal vragen die
duizende hoofden en harten bezig houden
in onze dagen en waarop het antwoord
maar niet zoo makkelijk te geven is.
Ten slotte nog meegedeeld dat men in
Engeland bezig is wat stukjes vuile wasch
van den oorlog voor den dag te halen.
Asquith, die zich eenmaal minister af en
in de oppositie, de uiterste reserve heeft
opgelegd zoolang de oorlog duurde, heeft
thans uit zijn tent gelokt door een
klacht van generaal French in de Daily
Telegraph over gebrekkige medewerking
van de regeering-Asquith in zake de ver
schaffing [van munitie niet meer ge
schroomd, zich met een medevoering in
het onderhoud verlangd had, dat hij met
Elise zou hebben thans zag hij er tegen
op, want hij wist welke inspanning het
hem zou kosten om niets van zijn inwen
dige ontroering te laten blijken. Elise liet
zich niet langer wachtenvlug werd de
deur opengedaan en ze kwam binnen met
een vroolijken, veerkrachtigen tred, die al
leen reeds zoo getoond hebben hoe zij zich
gevoelde, wanneer haar lachend gezichtje
daarvan niet al dadelijk getuigenis had af
gelegd. Zij ging Van Dormen te gemoet,
stak hem beide handen toe en zeide
»Wat ben ik blij je te zien. Waarom
ben je juist uit de stad gegaan, toen ik
zoo graag eens met je had willen spreken
»lk moest,stamelde Van Dormen. »Een
zieke vriend' die te Teplitz was, vroeg mij
dringend hem eens te bezoeken.
ïMaar zoo lang,* zeide Elise.
jHet is een heel eind weg, en dan, mijn
vriend wilde mij niet eerder laten gaan.
Maar laat ik je nu eens eerst mijn hulde
brengen bij je engagement.*
Hulde brengen,* zeide Elise lachend.
»Wat is dat een rare uitdrukking.*
»Toch is zy juist. Want je hebt in kor
ten tijd eene verovering gemaakt, die nog
aan geen van de Amsterdamsche meisjes
in verscheidene jaren is mislukt.*
»Denk je, dat ik er op uit was om te
veroveren Foei, ik vind het een leelijke
uitdrukking.
Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
mf ht Liid van Heisdei en Aiteia, in Langstraat ei in Bonelerwaard
t>Dezelfde, die hier bij ons was vroeg
mevrouw Dorval haar dochter aanziende
maar zij behoefde geen antwoord af te
wachten de tranen die Henriette niet weer
houden kon, waren het duidelijkste blijk,
dat hare onderstelling juist was geweest.