Bij I nr. beloon een bjjYoep LfltRKS, TIPPEL Magazijn St. Jozef. voorjaar-scisocti. Und van altena Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3885. Zaterdag 7 Juni1919. SIGAREN, SM^ElïïpÉ, TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers, 's-BOSC Hf Tel, Int. 492. FEUILLETON. 1ST ilïïWll 111ÏÏW1 eerenkleeding maat, HUHAIvft's Heeren- ei Kiiiderklèeding. GROOTHANDEL IN "I De nieuwste Vazen EETSERVIEZEN DRAAGT I* or inch cm, ft Dit blad verschijnt WOENSDAG en SATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. f i Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. Vraagt nog heden pry «courant. x^A(«4ZIJN 24 Hmthamerstraat 24 BUÏTENLANDSCH OVERZICHT. »Divide et impera.« Verdeel en heersch. Deze leus, reeds in oude tijden door de Romeinen aangeheven en toegepast, werd tijdens den oorlog en wordt nu, bij het j naderen van den vrede, telkens weer ver nomen en in praktijk gebracht. Eerst heeft Duitschland zijn vijand in nerlijk verdeeld zoeken te maken. Vooral tegenover Rusland zijn die pogingen me nigvuldig geweest. De redeneeriog was dezeHoe Duitschland ook het tsarenrijk moge verslaan, wij zullen het nooit zóó Tafel- ea Dessertmessen J in Hertshoorn Fruitmesjes en Vleeschvorkjes J Ebbenhout. Tafelcouverts J Zwaar verzilverd Theelepeltjes en Alpacca Horig-Kong en Murie Antoinette. Koffie-, ^mee- en Ontbijt- rviezen enz. voorheen JACQ. KRIJBOLDEB finthamerstraat 70. 's-BOSCH. 36. »Je hebt toch geen slechte tijding van Elise vroeg zij. »Neen, moeder,antwoordde Henriette met een stem, dieeenigszins vreemd klonk »juist heel gunstige, want zij schrijft mij dat over enkele dagen haar engagement publiek wordt. nMet wien »Met den advocaat Ravening uit Am sterdam^ zeide Henriette met haperende stem. »Arm, arm kind 1 je dacht dus nog al tijd aan hem Ik had hoop, dat je hem een weinig begont te vergeten ïlk zal hem nooit vergeten, moeder. Mevrouw Dorval omhelsde hare dochter en poogde haar te troosten.' maar het was te vergeefs, want zij wilde niet getroost worden. a Je moet niet meer aan hem denken, mijn kind Waarom zou ik niet meer aan hem kunnen verzwakken, dat het ons niet in weinige tientallen jaren in verpletterende mate over het hoofd gegroeid is. Daar tegenover bestaat maar een middel door een behendige politiek er voor te zorgen, dat het groote rijk uiteenvalt. Daarbij werd dan bij voorkeur het beeld van den sinaasappel gebruikt, die men in schijven uiteen kan pellen. De toepassing van deze beschouwingen was de politiek ten opzichte van de Polen, van de Oekrainers en andere nationale schakeeringen in het groote rijk. In het Westen probeerde men deze tactiek en daar niet met instemnning van Rohrbach u>e te passen ten opzichte van België. Want geen andere bedoeling had de Vlaamsche politiek der Duitschers voor de hooge heeren te Berlijn, Het was nog een gematigde richting, die haar in het bijzonder voorstond. Een afzonderlijk, den Duitschers genegen VJaamsch volk, zoo meende men, kon voor Duitschland de annexatie overbodig maken. Een zelfde taktiek volgen de Franschen nu in de Rijnstreek. Ze spiegelen de be volking een afzonderlijken, milderen vrede voor, als ze zich van het overige Duitsch land losmaakt. Wat Duitschland beoogde met den vrede van Brest Litofskeèn verdrag tè%s!uiten met de Oekraïne, waar door dit lancKyan Groot-Rusland zou wor den afgscheidenj dat verlangen nu ook de Franschen met betrekking tot de Rijnstreek. Laat Duitschland m|iar in afzonderlijke deelen uiteenvallen en de machtige vijand van voorheen [is tot volslagen machteloos heid gedoemd. Of het de Franschen gelukketLzal is een denken, moeder Het is het eenige wat mij nog geluk kan geven. Mevrouw Dorval zweegzij zag dat thans haar poging vruchteloos zou zijn maar zij hoopte dat de tijd ook deze wond zou heelen. Doch er kwam weinig verandering. Zwij gend deed Henriette wat zij doen moest, maar geheel werktuigelijk. Blijkbaar wa ren hare gedachten steeds afwezig. Het duurde eenige dagen eer zij er toe kon besluiten^ Elise geluk te wenschen zij zag er tegenop dien brief te schrijven. Toch begreep ze, dat zij zich ook aan dezen plicht niet kon onttrekken ook dezen drink beker moest zij drinken. Zij schreef een briefmaar toen hij af was, verscheurde zij dien nogmaals zette zij zich neder, maar het resultaat was niet beternu meende zij, dat de woorden niet hartelijk genoeg waren en dat bij Elise door die koelheid vermoedens zouden kunnen op komen dan weder was de brief, haars inziens, te deelnemend, te vroolijk en had zij een gevoel alsof zij hare beste vriendin bedroog. Eindelijk had zij iets klaar, wat haar wel niet geheel bevredigde, maar dat zij, omdat langer wachten zeker door Elise hoogst vreemd gevonden zou worden, toch verzond. Het was alsof een pak van haar hart viel, toen de brief weg was. Nu hoopte zij in lang geen tijding meer van Elise te zullen krijgen. Maar ook deze hoop werd niet vervuld. Had Elise in het eerst maar tweede. Immers de verontwaardiging over het drijven van eenige Duitschers in het Rijnland is algemeen. Men spreekt van hoogverraad en de voor- loopige president van de republiek neen zekere Dr. Dorter,gelijk Wolff het blijk baar opzettelijk uitdrukt, is dan ook in staat van beschuldiging geèteld. De man had nog inderdaad den treurigen moed tot Scheidemann'een schrijven te richtten, waar in hij van de stichting der nieuwe republiek kennis gaf, onder mededeeling dat aan de vredesconferentie verzoch; is verkiezingen voor de landsvergaderingen om Rijnland te mogen uitschrijven en vertegenwoordigers naar de vredesconferentie zelf te mogen zenden. De betrokken bevolkingen willen echter in nun groote meerderheid van deze onder Fransch »toezicht« gestichte republiek niets weten. In verschillende plaatsen is een algemeene staking uitgebroken, de procla maties zijn niettegenstaande strenge straffen gedreigd werden, afgescheurd, de leider der Hessische socialisten en voorzitter van den Landdag van dezen staat, Adeling, is ge arresteerd, omdat hij tot staking had op gezet en de Duitsche ambtenaar van Stein, die krachtig protesteerde bij den Franschen Kolonel Pinot, werd uitgewezen, onder mede deeling, dat de steden, die zich verzetten zouden tegen de nieuwe republiek, van toevoer van levensmiddelen afgesneden zul len worden. Hoe verschrikkelijk \lpor het Duitsche volk zoo geknecht te worden Alles wordt in het werk gesteld om aan het land te slaan en het voorgoed te verhinderen nog eenmaal groot en sterk in de rij der vol keren weer te keeren. Dat blijkt ook wel uit de vredesvoor waarden voor Oostenrijk. Indien ze worden een vluchtig briefje in haast geschreven, om te zorgen dat haar vriendin het groote nieuws, niet van een vreemde zou hooren, nauwelijks was haar engagement publiek geworden en had zij het antwoord van Henriette ontvangen, of ze schreef haar een langen brief vol van ontboezemingen over haar geluk, van uitingen over de talrijke voortreffelijke eigenschappen van Ravening, waarvan zij er dagelijks nog nieuwe ont dekte. Voorzeker wist zij niet, dat bij eiken volzin, dien zij schreef, het hart van hare beste vriendin van smart zou ineen krimpen, dat elk harer woorden Henriette als een dolksteek zou treffen. »lk vraag mij herhaaldelijk af, lieve, zoo schreef zij, »hoe het toch komt, dat ik zoo bevoorrecht word boven alle anderen, waarom in mijn leven zooveel zonneschijn is, terwijl het uwe zoo treurig verloopt, en gij het toch zooveel meer verdient dan ik om gelukkig te zijn. "Wilt ge gelooven, dat het overgroote geluk, dat ik smaak, mij wel eens beangst maakt De wereld is nu eenmaal zoo niet, dat zij zooveel ge not geeft en ware het niet, datikdikwgls aan Albert en aan u dacht, dan zou ik zeggen ik ben volmaakt gelukkig. Maar men gewent zoo vreeselijk gauw aan het geluk en daarom ben ik zoo angstig, want als er eens een verandering zou komen, als ik mijn Eigar weer moest verhezen, ik zou het niet kunnen dragen, ik ben er zeker van, dat, ru ik eenmaal weet wat het is, zóó lief te hebben en zóó bemind worden, uitgevoerd zal Duitsch-Oostenrijk geen levens kracht meer bezitten. Het is feit, dat zonder volksstemming Zuid-Tirol en de Zuid-Westelijke hoek van Karinthië aan Italië,de Zuidelijke arrondisse menten van Karinthië met Klagenfurt en Voelkermarkt, geheel zuid-Westelijk Stier marken met inbegrip van Marburg en Radkersburg aan den Zuid-Slavischen staat zijn toegewezen, terwijl aan den Tsjecho Slowaakschen staat niet alleen alle Duitsche gedeelten van Bohemen, Moravië en Silezië met inbegrip van het*kanon Anaim en de gouw van het Bohemer Woud moeten wor den afgestaan, maar bovendien nog de Noord-Oostelijke hoek bij Eeldsberg en aan zienlijke strooken langs de March in Be neden-Oostenrijk. De eens* zoo trotsche en machtige Donau- monarchie, welker kern dit Duitsch-Oosten rijk toch steeds geweest is, wordt tot dien kern teruggebracht, die in sommige op zichten zelfs nog besnoeid wordtOos ten r ij k zal een staat zijn van zes millioen inwoners, hebbende een oppervlakte van 50 60.000 vierkante mijlen. Dat is wat er overblijft van de Oostenrijk-Hongaarsche monarchie, die een bevolking telde van 59 millioen, een opper vlakte bewonende van 261 vierkante mijlen. De verbittering van de Weensche pers tegen het vredesverdrag voor Oostenrijk wordt steeds heftiger. Het algemeen oor deel, dat ook is uitgedrukt in de opschrif ten boven de hoofdartikelen in de bladen van heden, luidtonaannemelijk. De Ar- beiterzeitung noemt het ontwerp onuitvoer baar eb- onmogelijk, de Christelijk Sociale Reichspost, spreekt van een karrikantuur van een vredesverdrag. De leden te Weenen ontvangen berich ten melden het afbreken van de betrek kingen tusschen Duitschland en de entente en het vertrek vari-.de Duitsche delegatie, waardoor de sombere^stemming in Weenen nog verergerd werd. De opwinding hieu is onbeschrijfelijk. Er worden reusachtige protestbewegingen op touw gezet. De nationale vergadering en de gemeen teraad bereiden een geweldige actie voor, waarin alle partijen eensgezind zijn. Men ziet met spanning de houding der Tsjechen in Weenen tegemoet. Wat een beroering toch in de wereld En het einde is er nog niet. Nu komen er weer berichten in van geweldige sta kingen te Parijs. De ondergrondsche spoor- ik het niet zou overleven. Ik kan zijne liefde niet meer missen. En juist het ge voel, dat ik dat niet kan, maakt mij zoo beangst, want hoewel hij gezond is en sterk, er kan hem toch ook wat overko men, niet waar »Zij kan hem niet missen en ik moet hem wel missen,prevelde Henriette voor zich. »Maar ik geloof haar, zij zou het besterven, het zou een te zware slag voor haar zijn.c Het duurde lang zeer lang eer Henriette besluiten kon dezen brief te beantwoorden, of liever zij beantwoordde dien in het ge heel niet, want toen zij later weder, eens aan Elise schreef, bewaarde ze een volko men stilzwijgen over al datgene, waarover Elise in hare verrukking zoo had uitgeweid. Elfde Hoofdstuk. Eenige dagen, nadat het engagement van Elise met Edgar Ravening publiek was geworden, stond Van Dormen des namid dags vóór twee uur op de stoep van het huis op de Keizersgracht, waar de familie Dorbeck woonde. Hij zag er vermoeid uit, zijn bleek gelaat droeg de sporen van af matting, misschien van nachtwaken. Toen hem open gedaan werd, verzocht hij aan den huisknecht hem bij juffrouw Vannissa aan te melden. De knecht liet hem in de zaal en verwijderde zich. Het waren ang stige oogenblikken, die Van Dormen daar alleen doorbrachhoe vurig bij ook naar weg loopt niet meer. Het bedrijf van aller omnibusmaatschappijen en trams ligt even eens stil. De smeden hebben het werk neergelegd uit solidariteit met de metaal bewerkers. Waar moet dat heen? Zijn al deze beroeringen aanwijzingen dat wij een nieuwe wereld-orde tegen gaan. Zal er ten slotte gelijk de Homme Libre het uitspreekt moe ten komen een volkomen wijziging van het kapitalistische stelsel in den zin van een redelijke gelijkmaking der inkomsten voor elke catagorie van burgers, werkgevers of werknemers? Gaan wij een nieuwe, een blijdere we reld tegemoet, waarin het verschil van standen zal worden opgeheven en iedere arbeider eerlijke belooning zal ontvangen voor zijn arbeid, of hij minister is dan wel vuilnisman Zal zulk een maatschappij, op sociaiistischen leest geschoeid, goed kunnen marcheeren Altemaal vragen die duizende hoofden en harten bezig houden in onze dagen en waarop het antwoord maar niet zoo makkelijk te geven is. Ten slotte nog meegedeeld dat men in Engeland bezig is wat stukjes vuile wasch van den oorlog voor den dag te halen. Asquith, die zich eenmaal minister af en in de oppositie, de uiterste reserve heeft opgelegd zoolang de oorlog duurde, heeft thans uit zijn tent gelokt door een klacht van generaal French in de Daily Telegraph over gebrekkige medewerking van de regeering-Asquith in zake de ver schaffing [van munitie niet meer ge schroomd, zich met een medevoering in het onderhoud verlangd had, dat hij met Elise zou hebben thans zag hij er tegen op, want hij wist welke inspanning het hem zou kosten om niets van zijn inwen dige ontroering te laten blijken. Elise liet zich niet langer wachtenvlug werd de deur opengedaan en ze kwam binnen met een vroolijken, veerkrachtigen tred, die al leen reeds zoo getoond hebben hoe zij zich gevoelde, wanneer haar lachend gezichtje daarvan niet al dadelijk getuigenis had af gelegd. Zij ging Van Dormen te gemoet, stak hem beide handen toe en zeide »Wat ben ik blij je te zien. Waarom ben je juist uit de stad gegaan, toen ik zoo graag eens met je had willen spreken »lk moest,stamelde Van Dormen. »Een zieke vriend' die te Teplitz was, vroeg mij dringend hem eens te bezoeken. ïMaar zoo lang,* zeide Elise. jHet is een heel eind weg, en dan, mijn vriend wilde mij niet eerder laten gaan. Maar laat ik je nu eens eerst mijn hulde brengen bij je engagement.* Hulde brengen,* zeide Elise lachend. »Wat is dat een rare uitdrukking.* »Toch is zy juist. Want je hebt in kor ten tijd eene verovering gemaakt, die nog aan geen van de Amsterdamsche meisjes in verscheidene jaren is mislukt.* »Denk je, dat ik er op uit was om te veroveren Foei, ik vind het een leelijke uitdrukking. Wordt vervolgd.) NIEUWSBLAD mf ht Liid van Heisdei en Aiteia, in Langstraat ei in Bonelerwaard t>Dezelfde, die hier bij ons was vroeg mevrouw Dorval haar dochter aanziende maar zij behoefde geen antwoord af te wachten de tranen die Henriette niet weer houden kon, waren het duidelijkste blijk, dat hare onderstelling juist was geweest.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1