Bi nr. Unhurt een üoegsel. Firma F. I m POFFEL Magazijn St. Jozef. liiiulerkleeding Und van alteha Uitgever: L. J. YEEKMAN, Heusden. No. 3887, Zaterdag 14 Juni1919. r SIGAREN, TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers. 's-BOSCH, Tel. Int. 492. 1 L. DlRKS, FEUILLETON. HIT liïïWIl I1IIWI Opening voorjur-jeijoen. 1MII LH ANN's fleereii- en Gorincliein. GROOTHANDEL IN De nieuwste Vazen EETSERVIEZEN 2)ames~ en Keerenkleeding naar maat, DRAAGT Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent.» Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. jw: Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavaila Ballet, Miss Qaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. Vraagt nog heden prysconrant. MAGAZIJN 24 Hinthamerstraat 24 BUITENLANDSCH OVERZICHT. De Raad van Vieren, zoo genoemd naar de vier vertegenwoordigers van Amerika, Frankrijk, Engeland en Italië heeft geen makkelijk bestaan, en voor deze vier hee- ren wacht er in de toekomst nog menige onaangename ontmoeting als zij in hun land zullen teruggekeerd zijn. Tenminste Wilson, Clemenceau en Or lando bevinden zich in een lastig parket. Zij kunnen het hun volk moeilijk naar den zin maken. De Amerikaansche senaat blijft tegen Wilson gekant en een groot Tafel- en Dessertmessen J in Hertshoorn Fruitmesjes en Vleeschvorkjes Ebbenhout. TafelcouvertsZwaar verzilverd Theelepeltjes en Alpacca Hong-Kong en Marie Antoinette. Koffie-, Thee- en Ontbijt serviezen enz. voorheen JACQ. KRIJBOLDER Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH. 38. »Ik beloof het je plechtig Van Dormen. Al heb ik nu een goeden, een besten vriend gekregen ik zal je toch missen, want ik was zoo gewoon alles met je te bepraten. Zul je mij niet vergeten, altijd als je weer in het land komt Zul je ons huis altijd als je eigen huis beschouwen Je schrijft maarik kom dan en dan, en je bent altijd welkom. Van Dormen stond op. »Wacht je niet even tot Ravening er is hij zou mij ko men halen om te wandelen het is goed dat je zoo vroeg kwaamt, want anders hadt je mij niet thuis gevonden.® »Dat vermoedde ik wel, en ik wilde je thuis treffen, maar nu neem ik afscheid van je.® De voordeurschel weerklonk, nDaar is hij misschien,® riep Elise. Maar Van Dormen gaf daarop geen acht. Hij nam haar hand, bracht die, tot hare ver bazing, aan zijne lippen en drukte een langen kus daarop. Vaarwel,® zeide hij »wees zoo gelukkig mogelijk.® En daarop verliet hij in ontroering het vertrek. In de vestibule kwam hij Ravening tegen. ïWel, ouwe jongen,zeide-deze, *dat hadt je niet gedacht, toen we van den gedeelte van het volk houdt zijn handel wijze geheel in strijd met zijn vroeger uitgesproken beginselen. Ook voor Cle menceau begint het getij te kenteren. Eerst werd bericht dat hij voor de opne ming der Duitschers in den volkerenbond was, maar nu wordt dit weer zoo sterk mogelijk tegengesproken. Aan de eene zijde staan degenen die Clemenceau te slap achten, en aan de andere zij die het on derste uit de kan willen hebben en van beide kanten wordt Clemenceau bestookt. De Fransche inteilectueelen (de Alliance universitaire) hebben een verklaring gepu bliceerd, waarin zij den vrede, die wordt voorb.ereid, een catastrophe voor Frankrijk noemen. En aan dit manifest is een artikel van den afgevaardigde Louis Marin, rap porteur voor de begrooting toegevoegd, waarin deze herinnert aan de rede van senator Ribot en den Franschen vraagt of zij erin toe zullen stemmen, om bij gebreke van schadeloosttelling de overwinning drie maal duurder te betalen dan de Duitschers de nederlaag. Het artikel valt de Vier krachtig aan, terwijl Clemenceau als be schermer van de Fransche belangen te Versailles menige veer moet laten, Er komt dus verandering in de gezind heid ten opzichte van Clemenceau en dat kan natuurlijk groote gevolgen hebben. De geheimzinnigheid, waarmede deze voorts de publicatie van Tiet vredesverdrag heeft ver hinderd, heeft daar natuurlijk ook geen goed aan gedaan. In dit opzicht is men in Amerika nu al verder, daar het verdrag dóar nu volledig bekend geworden is, zij het dan niet met medewerking van Wilson, zomer zoo vertrouwelijk keuvelden over het huwelijk, dat ik zoo gauw geslaagd zou zijn. En hoe nog welik heb een eenig juweeltje gekregen.® »Dat heb je,® zei Van Dormen op eenigs- zins gedwongen toon. »Houd haar daar om in waarde. Jij kent ze goed zeide Ravening. »Nu, dan kun jij ook nagaan, hoe gelukkig ik ben,® ïDat geloof ik,® zeide Van Dormen, »ik hoop van harte dat je ook gelukkig zult blijven, maar vóór alles, maak haar ge lukkig.® Als ik dat vaste voornemen niet had, dan was ik geen knip voor mijn neus waard.® »Het voornemen is niet alles, Ravening.® »Je hebt haar gesproken Heb je haar ook gevraagd of zij gelukkig was »Dat was niet noodig zij vertelde het mij van zelf.« »Dus je twijfelt er niet aan »Geen oogenblikmaar ik wilde zoo gaarne dat zij het bleef. x>Laat dat maar aan mij over,« zeide Ravening lachend, terwijl Van Dormen hem de hand tot afscheid gaf. Ravening trad de zaal binnen, waar Elise hem met ongeduld verbeidde. Een vurige omhelzing, eene omhelzing, zooals die alleen tusschen twee jonggeliefde plaats heeft, en beiden namen op de sofa plaats. j>Daar juist ging Van Dormen weg,® zeide Elise, je hebt hem misschien nog aan de die aan den Senaat liet seinen, dat publicatie van een tekst, die aan wijziging blootstaat, niet gewenscht is. Maar de Senaat heeft zich daar niet aan gestoord en het door een journalist Amerika binnengesmokkelde ontwerp op voorstel van Borah als openbaar stuk laten drukken. Het aspect is dus niet bijzonder gunstig voor de geallieerden en dat juist in een tijd, dat dit zoo gewenscht moet worden geachtongetwijfeld zal dit alles den Duit schers nu ten goede komen. Er zijn trou wens nog meer feiten, die voor de geal lieerden hoogst onaangenaam zijnde stakingen te Parijs en in de Fransche steenkoolnyverheid duren nog voort en al schijnt die te Parijs af te nemen en de geest der stakers bovendien vrij gemoedelijk, het is toch een onaangename gedachte voor Clemenceau, dat men het conflict nog niet heeft kunnen oplossen. Bovendien schijnen er ernstige dingen te Toulouse te, zijn ge schied wat er precies gebeurd is, is iets dat men vanwege de censuur niet te weten komt en bovendien is er dan nog de interpellatie der socialisten inzake de muiterij op Fransche oorlogschepen in de havens van Odessa en Sebastopel, die gisteren gehouden zou worden nadat zij reeds eenmaal -werd uitgesteld. Genoeg zorgen dus voor de regeering in een tijd, dat zij geheel wordt beziggehouden door de laatste werkzaamheden aan een met moeite tot stand gebracht vredesverdrag. En ook Orlando gaat moeielijke oogen- blikken tegemoet, als het vergelijk over Fiume, dat den nationalen trots van dè Italianen - een knak zal geven, in Italië bekend zal worden. En om daar. in, dit verband, ook even op te wijzen, ook de Belgische vredesaf- met en zonder bylevering van stof. - Vughterstr. 87, Tel. No- 657, 's-HERTOGENBOSCH. deur ontmoet. »Ik heb in de gang nog even met hem gesproken,zeide Ravening. »Ik vroeg hem of hij nog niet een oogen blik zou willen blijven, omdat hij je dan kon zien, maar hij scheen haast te hebben.® »Hij scheen mij ook eenigszins vreemd toe, maar ik heb hem maar een oogenblik gezien. »Ja,« antwoorde Elise, ahij had vandaag een ietwat gedwongen toon, maar ik houd altijd veel van hem.« »Zou het ook kunnen zijn,« zeide Rave^ ning, »dat hij te veel van jou hield, om het aangenaam te vinden dat ik nu de eerste persoon bij je ben Zou hij er ook op gerekend hebben die plaats in te ne men »Edgar waar denk je aan riep Elise op verbaasden toon uit. »Hij is alleen een oud en goed vriend van mij, en een vriend, zooals er misschien geen tweede is. Ja, dat is nu eens een man, op wien je vol ledig rekenen kunt. Een hart van goud.® Ravening zag haar aan, alsof hij zeggen wilde»Ben ik dat dan niet Zij be greep dien blik. *Ja, jij bent ook een beste man, een eenige®, hier drukte zij zijne hand, en ont ving in antwoord daarop een langen kus, J>en ik geloof ook dat je zielsveel van mij houdtmaar dien indruk van trouw geef je zoo niet, al geloof ik volkomen, dat je de trouwste man ter wereld bent.« »Zoo geef ik daar den indruk niet van gevaardigden en allen die met hen zoo zielsgraag Nederland een hak hadden gezet, zullen zich niet prettig gevoelen nu geble ken is, dat de Raad van Vieren er niet van hooren wil Limburg en Zeeuwsch- Vlaanderen van ons land af te scheiden. Een zeker deel van de pers is er uiterst verbolgen over, zelfs zijn er bladen die zeggen wil Nederland niet goedschiks de begeerde landstreken afstaan, dan maar kwaadschiks. Middelerwijl heeft België's koning eindelijk een telegram aan onze Koningin gezonden om Haar dank te be tuigen voor wat ons volk voor de berooide Belgen in oorlogstijd heeft gedaan. Beter laat dan nooit. Op waardige wijze heeft onze Vorstin dat telegram beantwoord, waarin de wensch wordt uitgesproken dat de beide naburige volken op vriendschap- pelijken voet met elkander zullen verkeeren in den vervolge. In een uitvoerige nota, die uitnemend is gedocumenteerd heeft het hoofd der Oosten- rijksche delegatie de Entente medegedeeld, »dat het Duitsch Oostenrijkscho volk door de voorwaarden, waaraan het zich zou moe ten onderwerpen, de onontbeerlijke midde len voor het behoud van een zelfstandig economisch leven en het in stand houden van de staats- en burgerlijk rechtelijke orde eenvoudig zou moeten missen. Wij zeiden, hierboven, dat Renner zijn beweringen uitnemend heeft gedocumen teerd, doch het is niet ons doel de lange reeks van zijn bewijzen, dat de Entente Oostenrijk onmogelijke eischen heeft voor gelegd, hier te vermelden. Wij volstaan dan ook met de vermelding van dat gedeelte der nota, waarin een voorste) wordt gedaan in verband met de economische betrekkin gen. »Wij stellen, aldus Renner, ter bespoe diging van de vredesonderhandelingen voor om de afwikkeling der economische betrek kingen tusschen de landen, onder wie het gebied van de monarchie verdeeld is, op te dragen aan een speciale commissie, waar in, onder voorzitterschap van de afgevaar digden der geallieerde groote mogendheden, ook wij zouden kunnen bijdragen tot de vlugst mogelijke en meest rationale her nieuwde regeling dezer betrekkingen. Een dergelijke wijze van behandeling jou tevens den raad der groote mogendheden ontlasten van alle bijkomstige vraagstukken, die voor ons en onze buren van het hoogste gewicht zijn, doch minder beteekenis hebben voor de algemeer.e wereldorde. De vrede zou kunnen worden gesloten zonder het eind zeide Ravening, eenigszins verstoord, omdat Elise vond dat hij in iets bij een ander man achter stond. »Neen, kijk, als ik met Van Dormen geëngageerd was, dan zou ik weten, dat, wat er ook gebeuren mocht, ik toch altijd bij hem de eerste zou zijn.« »En heb je dan dat gevoel bij mij niet »Om je de waarheid te zeggen, neen 1 Begrijp me niet verkeerd, Edgar ik weet dat je zielsveel van me houdt, dat je me bemint zoo vurig ais maar eenigszins kan, maar toch kan ik het gevoel niet van mij afzetten ik heb je liefde nu, maar zal ik die houden »Zeg me wat ik doen moet, om dat ge voel by je te doen verdwijnen. Ik weet werkelijk niet, hoe ik dat aan moet leggen. Ik kan nu toch niet anders doen, dan je onuitsprekelijk liefhebben, en je dat tot vervelens toe zeggen »Zeg het mij gerust. Het zal mij nooit vervelen. Ik geloof dat dat het liefste is, wat een meisje hoort. Denk niet, dat het mij ooit te dikwijls zal zijn.® »Nu liefste engel, dit is zekernooit heeft een man een meisje meerJiefgehad, dan ik jou liefheb,zeide hij hartstochte lijk, en sloot haar zoo vast in zijne armen, dat hij vreesde dat hij dit teere lichaam te forsch had behandeld. Maar al had Elise hierbij ook pijn gevoeld, zij zou die nooit geuit hebben, want het was een pijn, die haar het hoogste genot verschafte. »Ik weet dat je me liefhebt, en ik ben van het werk dezer commissie en de defini tieve oplossing van de haar voorgelegde vraagstukken af te wachten. De Renner laat dan op zijn voorstel eenige opmerkingen volgen, waaruit klijkt, dat hij nog steeds goede bedoelingeu bij de Entente veronderstelt doch de min gelukkige be slissing ten opzichte van Oostenrijk toe schrijft aan het feit, dat men de Oosten rijkers niet gehoord heeft. Het stuk eindigt met de duidelijke waar schuwing, dat indien de entedte in het geheel niet naar rede zou willen luisteren, de tegenwoordige regeering on eerder het bijltje bij neer zou leggen dan hr?ar onder- teerening onder bet doodvonnis van Duitsch- Ooslenrijk te plaatsen. De geheele Duitsch Oostenrijk- sche pers noemt de vredesvoorwaarde! van de Geallieerden volstrekt onaanneme iyk. Zelfs de Nene Tag, die zooals bekend is, in scherpe oppositie tege de buitenland- sche politiek van het ministerie Reaner- Bauer is, maakt op die reget geen uitzon dering. Men kan zegt het blad, het ons voorgelegde ontwerp-verdrag noch or derteekenen, noch er over in onderhande ling treden, want niemand kan zijn eige; doodvonnis onderteekenen. Niets kan erger zijn, dan wat dit ver drag Duitsch-Oostenrijk wil aandoen. Een bezetting van het land door troepen dei Entente is niet waarschijnlijk en zou geer. grooter kwaad zijn dan onderteekenin^ Ook de bezetting van Weenen door do Tsjechen zou niet erger zijn dan de zeil er zoo zielsgelukkig door, Edgar. Ik won maar, dat ik niet zoo dwaas was die an dere gedachten in mij te laten opkomen. Maar ik geloof dat de overmaat van ge luk dat doetzij maakt dat men haast niet gelooven kan, dat het zóó zal blijven voort duren.® »Mocht dat zoo zijn, wat ik niet geloo.' laat ons dan toch dankbaar wezen voor het groote geluk, dat wij nu hebben, e ons niet te veel verdiepen in de toekomst. »Neen, je hebt gelykwant als weai- tijd na wilden gaan wat zou kunnen ge beuren, dan zouden wij al ons genot ver gallen.® »Maar, liefste heb je nu al eens gedacht,® vroeg Ravening, »over hetgeen ik je gis teren vroeg »Wat bedoel je?« vroeg Elise. »Nu, wanneer we zullen trouwen.® »Neen, daaraan heb ik zeker nog nitt gedachtwe zijn pas geëngageerd Waar om dan nu al aan trouwen te denken »Het is waar, het is gauw,® antwoordde Ravening. »maar een lang engament i- mij altijd een gruwel geweestik heb het steeds bij andere menschen afgekeurd, en ik wil dus zelf het voorbeeld niet geven.® ïNatuurlyk zal ik er over denken, en er mijn vader over spreken, Edgar, omdat j;j het wenscht,® antwoordde Elise, »maar u*. begrijp niet, als je je zoo volkomen geluk kig gevoelt als ik, hoe je dan nu al aan verandering kunt denken.® (Wordt vervolgd). NIEUWSBLAD isor liet Lanó vai Heisiion 01 Altgna, dg Lmptraat ei de Binielorwaard A

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1