i| lil ir. Mort een OivoepL J EBT HÏÏWIi IIIÏÏWI Magazijn St, Jozef. D E RKS, Uitgever: L, J. VEERMAN, Heusden, No3895 Zaterdag 12 Jidi1919, 1 SIGAREN, KlIIlfli» TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers. 's-BOSCH, 'Tel. Int. 492. fj fjj M FEUILLETON, BAHLMANN's Heeren- en liiiirierklceding (*orincheui. n si GROOTHANDEL IN W% De nieuwste Vazen EETSERVIEZEN land van altena Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging, Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 4—6 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. •is JKHCZMm: Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. "Vraagt nog lietlen prjjscourant. JMA.GLA.Z Ï.J 1ST gsfo ggfgh QSft\ f§\ 24 Hinthamerstraat 24 RUÏTENLANDSOH OVERZICHT Woensdagmiddag is het wetsontwerp tot ratificatie van het vredesverdrag aangeno men. Het ging daarbij in de Nationale Vergadering nog al rumoerig toe. De tribunes waren zeer dicht bezet. President Feuerbach opende de vergadering om kwart voor elf. De voorz. deelde mede, dat de Duitsche nationale volkspartij de volgende motie heeft ingediendDe wetgevende nationale vergadering besluit tot ratificatie over te gaan onder het volgende nadruk kelijk voorbehoud le dat vóór het van kracht worden van artt. 227 tot 230 door volkenrechtskundigen van naam wordt uit gemaakt of het volgens de erkende begin selen van het volkenrecht veroorloofd, noodzakelijk of gerechtvaardigd geacht kan worden om een gerechtshof met terugwer kende kracht in te stellen, ter berechting van vermeende vergrijpen, die vroeger zou den zijn begaan of wei nog nimmer toe gepaste straffen, te erkennen 2e dat in het belang der rechtvaardigheid een neu traal gerechtshof wordt ingesteld tot het onderzoeken van de vraag betreffende de schuld aan den oorlog. Müller de minister van buitenlandsche zaken, zegtWij handhaven voor van daag en voor altijd ons eensgezinde pro- tost tegen deze verdrag geworden geweld pleging, maar tevens handhaven wij ook onze belofte om het verdrag na te komen fot aan de uiterste grens van ons kunnen. Wij hebben de ratificatie bespoedigd om dat ons de opheffing van de blokkade in het vooruitzicht is gesteld. Als het woord vrede nog niet geheel en al zijn beteeke- nis verloren heeft, moeten ook onze krijgs gevangenen terugkeeren. Wij danken van ganscher harte de onzijdige landen en den Paus, die onze gevangenen genezing en ontspanning hebben geschonkeh. Wij zijn niet bij machte om te verhinderen, dat er van Duitschland een stuk wordt afge scheurd zonder dat men zich bekommert om het recht van zelfbeschikking. Wij kunnen echter de Duitschers die daarin wonen de verzekering geven, dat wij hen nimmer zullen vergeten. Wij gelooven dan ook, dat zij ons evenmin ooit zullen vergeten of verloochenen. Voor het overige zullen wij onze Duitsche woning met in spanning van al de krachten, die ons over gebleven zijn, zoo inrichten, dat bij onze zusters en broeders, die van ons af zijn gescheurd, het gevoel van nationale saam- hoorigheid wakker zal blijven, totdat naar wij hopen binnen niet al te langen tijd langs vreedz^men weg in een we zenlijken volkenbond alle nationale vraag- stukken, waarover thans nog strijd gevoerd wordt, een rechtvaardige, dat wil zeggen een op den wil des volks gebouwde op lossing hebben gevonden. (Levendige toe juichingen.) Hierop werd het woord gevoerd door de vertegenwoordigers der verschillende partijen, die de een voor, de ander na, protesteerden tegen dezen onmogelijker! vrede. De democraten, Duitsch nationalen en de Duitsche volkspartij verklaarden dit 46. Eiise had Van Dormen vóór zijn vertrek naar Indië niet meer gezien. Wel had hij aan zijne beloften voldaan, en had hij vóór zijn plaatsing aan boord van een naar In dië bestemd oorlogschip, bij de familie Dorbeck een bezoek gebracht, met het doel afscheid van Elise te nemen, maar door haar vervroegd huwelijk was zij eerder naar Nordenstein teruggekeerd dat aanvan kelijk haar plan was, en had Van Dormen haar dus niet meer gevonden. Zij had hem dit niet kunnen melden, omdat zij niet wist, waar hij zich toen bevond, maar had me vrouw Dorbeck opgedragen hem te zeggen, dat zij erop rekende dat hij nog bij hem op Nordenstein zou komen. Dit had hij tot hare teleurstelling niet gedaan, maar hij had kort vóór zijn vertrek naar Indië aan haar vader een briefje geschreven, waarin hij hem en zijne dochter een harte lijk vaarwel toeriep, en waarin hij tevens vroeg of zij ook iets hadden mede te ge ven naar Indië voor Albert. Van Batavia zou hij dit dan naar Atjeh verzenden. La ter hoorde Elise van Mevrouw Dorbeck, dat toen Van Dormen getracht had haar een bezoek te brengen, zij en haar man afwezig waren en hij dus de boodschap niet gekregen had. Het deed Elise goed dit te vernemen, want zij behoefde nu niet te geloven, dat Van Dormen, hare goede vriend, dien zij nog altijd een ruime plaats in haar hart gaf, eenigermate op haar ver stoord was. Wel had het haar een wei nig bevreemd, dat zijn briefje aan haar vader en niet aan haar geadresseerd was, terwiji hij vroeger altijd aan haar schreef maar zij meende dit misschien te moeten toeschrijven aan de omstandigheid, dat hij uit discretie niet met een geëngageerd meis je correspondentie hield. Van Henriette had Eiise in den laatsten tijd zeer weinig vernomenalleen een brief bij gelegenheid van haar huwelijk waarvan de toon niet zoo hartelijk was, als Elise bij die gewichtige gebeurtenis zou gawenscht hebben zij betuigde daarin niet eens haar spijtr, dat de voorgenomen reis naar Zwit serland geen plaats kon hebben. Het moest Eiise wel opvallen, dat Henriette in hare brieven lang zoo hartelijk niet was als in haar bijzijn was het mogelijk, dat eene afwezigheid van ongeveer één jaar, want zoo lang was het nu geleden sinds zij van haar afscheid nam. een zoo gewichtige ver andering in het gemoed van Henriette had teweeggebracht Hadden zij toen elkan der niet blijvende, trouwe vriendschap be loofd? Maar het zou zoo ook niet zijn, want wispelturig, dat was Henriette zeker niet. Hoe snakte Elise er naar, om haar eens te spreken, om te zien en te gevoe len dat werkelijk hare vriendschap niet ver wetsontwerp niet te kunnen aannemen. Dr. Traub (Duitsch Nationaal) zeide o. a. Wij zijn ons de gevolgen van een ver werping ten voile bewust. Het verdrag is onuitvoerbaar, dat zullen wij niet laten te herhalen. Durft men het te wagen om zijn handen uit te strekken naar de beste leiders van ons volk, dan roepen wij Han den thuis I De eer is ons alles 1 De wond, die deze vrede slaat, mag en zal nooit of te nimmer helen. (Stormachtige toejuichin gen van de rechterzijde. Appaus op de tri bune, dat door den voorzitter wordt onder drukt). Na schorsing der vergadering kwam het voorstel der Duitsch-nationale volkspartij in behandeling. De verschillende partijen zeg gen hunne meening. Uit naam van het Centrum spreekt Groeber, die verklaarde, dat de Duitsch-natiouale fractie met deze motie slechts partijpolitiek be oogt, welke woorden aanleiding geven tot een hevig tumelt, Vlat wel een kwartier aanhield. Minister Müller maakte de toe stand nog erger, toen hij het verwijt van Groeber onderschreef. De rust keerde eerst weer toen Delbrück in een zakelijk be toog de geschiedenis van het ontstaan van het voorstel uiteen zette. Het voorstel der Duitsch-nationale fractie werd met groote meerderheid verworpen. Daarop is de ratificatie van het vredes verdrag goedgekeurd met 208 tegen 115 stemmen, 100 leden hebben zich van stem ming onthouden. AI mag men het voorstel der Duitsch- Tafel- ea Dessertmessen i in Hertshoorn Fruitmesjes en Vleesehvorkjes Ebbenhout. TafelcouvertsZwaar verzilverd Theelepeltjes S en Alpacca Hong-Kong en Marie Antoinette. Koffie-, Thee- en Ontbijt serviezen enz. voorheen JACQ. KRIJBOLDER Hirithamerstraat 70. 's-BOSCH. minderd was. Zy dacht er over om in een brief haar te vragen, of zij ook reden had gegeven, waarom Henriette recht had verstoord op haar te wezen. Met hare gewone neiging tot zelfbeschuldiging had zij spoedig iets gevonden het was waar, dat zij door haar engagement, haar huwe lijk en al de drukte daaraan verbonden, niet het minst door het samenzijn met Ed gar, Henriette in het laatste halfjaar min der geschreven had zou haar vriendin den ken, dat nu zij getrouwd was, zij hare vriendschap niet meer noodig had Neen, dat mocht zij niet gelooven, en daarom nam Elise zich voor, nu zij voor goed in eigen huis was geïnstalleerd, geregeld cor respondentie met Henriette te houden. Zij begon verontschuldigingen te maken over hare schijnbare mindere hartelijkheid schijnbaar, want door haar huwelijk, dit verklaarde zij, was de vriendschap voor Henriette en ook de behoefte, die zij daar aan had, in geenen deele verminderd. Toch gevoelde Elise dat na haar huwe lijk die -vriendschap, al was zij dan ook niet minder groot, een andere phase was ingetreden. Kon zij vroeger aan hare trou we vriendin alles, alles melden, wat haar betrof, kon zij geheel openhartig met haar spreken, thans was dit niet meer het ge val. Er waren nu zaken, en juist zaken, die haar het hoogste belang inboezemden, en waarmede zij geheel vervuld was, waar over zij tegenover hare vriendin het stil zwijgen moest bewaren. O, hoe hunkerde nationalen niet verstandig noemen, begrijpe lijk is het toch wel. Dat men den vroegeren Keizer de hand boven het hoofd wenscht te houden en niet duldt dat hem te Londen smaadheid wordt aangedaan laat zich zoo goed verstaan (dat beoogen toch onder meer de genoemde artikelen 227 en 230), De vorige maal wezen wij op de ver schillende personen die voor den gewezen Keizer in de bres willen springen. Ook Prins Hendrik van Pruisen heeft een tele gram gezonden aan den koning van Enge land om van den eisch tot uitlevering van den gewezen keizer af te zien. Hij zegt daarin o.a., dat hij van den 26en Juli 1914 af, toen hij van zijn bezoek bij koning George in Duitschland terugkeerde, tot den dag der mobilisatie (2 Augustus Red.) toe bij den keizer was en kan getuigen, dat de keizer en zijn raadslieden al het mogelijke deden om den oorlog te voor komen. Hij is bereid om alle praatjes, die in strijd met de waarheid jarenlang over den keizer hebben geloopen te weer leggen en stelt zich ter beschikking van den koning om hem behulpzaam te zijn de waarheid nopens de oorzaken van den oorlog en hun gevolgen aan het licht te brengen. Of het wel tot zoo'n rechtsgeding tegen Wilhelm van Ilohenzollern zal komen wordt algemeen betwijfeld, 't Is ook te dwaas om alleen los te loopen. Met de Duitsche finantiën ziet het er wel treurig uit. Minister Erzberger heeft gezegd bij de indiening der belastingwet ten wij willen geen staatsbankroet, dat zou aan Duitschland alle crediet ontnemen. De vermoedelijke jaarlijksche uitgaven zul len zijn 17% milliard mark. Daar zal nog wat bijkomen, zoodat het totaal bedrag dat noodig is op 25 miljard wordt begroot, 't Is om te rillen. Vóór den oorlog be droeg de opbrengst der belastingen niet meer dan 2 milliard. Wat nu gevraagd wordt is dus meer dan tienmaal zooveel. Hoe zal het Duitsche volk zulk een enorme som jaarlijksch kunnen opbrengen Dat is immers niet mogelijk. Ons dunkt dat al heel spoedig wijziging gebraeht zal moeten worden in de vredes voorwaarden. Duitschland zal zijn best doen de verplichtingen na te komen, maar van een kikker is het kwaad veeren pluk ken. Waar niet is verliest de keizer zijn recht. De Iramstaking te Berlijn dunrt nog voort. De spoorwegstaking te Hannover is uit. zij er naar omdat alles eens oprecht met Henriette te bespreken, maar dat was on mogelijk. In alles wat haar in hare ver houding tot haar man betrof, stond zij al leen, geheel alleen op de wereld, en dit gevoel had voor het aanhankelijke persoon tje iets hoogst onaangenaams. Toch, hoe wel zij op dit punt ook aan hare vriendin niets zou hebben, toch verlangde zij vurig haar eens bij zich te zien, en Elise schreef dit aan Henriette, en voegde er bij, dat zij wel begreep dat als haar moeder zoo bleef sukkelen als in den laatsten tijd, er wel geen sprake van kon zijn, maar dat, als haar moeder eens wat beter werd, ziJl toch vooral over moest komen, al kon het dan ook maar voor korten tijd wezen. «Vrouwtje,® zoo zegt Ravening, terwijl hij van zijn kantoor thuis gekomen, haar een hartelyke kus geeft, «nu wordt het toch langzamerhand tijd om de vrienden eens te vragen. Zij zouden anders denken dat ik mij met je begraven wilde.® «Goed,« zegt Elise, maar blijkbaar doet het voorstel haar niet aangenaam aan. Ed gar bemerkt dat, en zegt «Je hebt er toch niets tegen, liefste «Neen, Edgar, als jij het wenscht, dan wil ik het ook graag.® «Altijd, als ik het wensch roept Ed gar eenigszins mismoedig uit. «Maar heb je er dan voor je eigen tegen «Tegen niet. Maar ik heb het volstrekt niet noodig. Ik heb aan mijn man ge noeg,® zegt zy, een liefdevollen blik op hem ÜRAAGT Doch niet alleen in Duitschland, ook elders broeit het. Zoo hebben in de laatste tijden in Italië hevige onlusten plaats gehad, veroor zaakt door de schaarste en de duurte dér levensmiddelen. De Times van 7 Juli ver meldde, dat die troebelen zich over het geheele land uitstrekken. Zoowel in Genua als in Palermo hebben ze plaatsmaar het ergste is het in Toscanië en in de Romagna. In Florence is de toestand zeer ernstig geweestverscheidene dagen lang was er wilde wanorde. Te Livorno is het ook hevig toegegaan. In Rome is het tot nu toe nog vrij rustig geweest, daar de ge meenteraad reeds sedert eenige weken de taak der prijsverlaging ter hand genomen heeft. Het officieuse agentschap Stefani seint over de onlusten in Italië, dat er in ver schillende plaatsen botsingen plaats hadden tusschen lieden uit de onderste lagen der bevolking en de politie. Dat geschiedde onder meer te Florence, Genua Toronto, Brescia, Palermo. In eenige steden had men gewonden en enkele dooden te betreuren. Er hadden in eenige plaatsen protest-sta kingen plaats. Te Rome deden zich ook eenige incidenten voor, maar de politie wist ze spoedig te onderdrukken. Aldaar is een anarchistisch complot ont dekt. Gelukkig maar, want de heeren waren van plan de stad met handgranaten en ander helsch tuig te bewerken. President Wilson is weer in de Ver. Staten terug en zal er heel wat harde nooten te kraken krijgen. werpende. «Noodig hab ik het ook niet, Elise. Maar wij kunnen ons toch niet blijven af zonderen. Wil je het nog wat uitstellen, goed, laten we er dan de eerste veertien dagen niet over spreken. «Neen, zeker niet, beste man, ik doe het met pleizier, als jij er genoegen in hebt.® «Nu, dat genoegen is ook voor mij zoo bijster groot niet, maar ik vind, dat wij er niet buiten kunnen. Toen ik nog on getrouwd was, heb ik bij mijn vrienden al tijd buitengewoon veel gastvrijheid genoten gaat het nu aan om, nu ik getrouwd ben, in eens te zeggen «nu heb ik jelui niet meer noodig?® Dat zou een beetje ondank baar zijn, niet waar «Zeker,antwoord Elise, «neen, wij moeten ze wel eens vragen.® Zij bespeur de zelve niet, dat zij onwillekeurig eenigs zins den nadruk op het woord «moeten« had gelegd. Maar Edgar ha$ dat zeer goed gevoeld, en zeide beslist «Wij stellen het dinertje nog wat uit. Op een dag of wat komt het niet aan.® Hij neemt de courant op en gaat daar in zitten lezen. Elise gevoelt dat hij niet geheel tevreden ishij scheen er op ge steld te zijn om zijn vrienden eens te vra gen, en alleen door en om haar gaat het nu niet door. Zij gaat naar hem toe, legt hare hand onder zijn kin en zegt vleiend Wordt vervólgd.) NIEUWSBLAD 3 ei Aitesaje Langstraat en de Bsnimelerwaarti

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1