r I Magazijn St. Jozef, L. DERKS, Uitgever: L* J. VEERMAN, Heusden. No* 3911, Zaterdag 6 September1919. SIGAREN, TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers. 's-BOSCH, Tel. Int. 492. FEUILLETON. EST I1ÏÏWIS SIIÏÏWI HMILflANiYs IEeemi- en Itiiulerkleediug GROOTHANDEL IN Gorinchein. *-and van ALTENA Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur ingewacht. ligsCDOP: "SB*| L-SB. Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. Vraagt nog heden pryscourant. MAGAZIJN 24 Hinthamerstraat 24 ihkdhs: BUITENLANDSCH OVERZICHT «Mijnheer di EditeurIk heb weer een brief van mijn Pa gekrij en schrijf hij Uit de hollandse dagbladen lees ons, dat de Belgise regeering een stuk van di Hollander zijn land wil afnemen. Mulle raas machtig en wonder ons een beetje di Hollander maar niks zeg. Di Hollander laat maar aldoor hulle steenen huis door di belgise dagbladen met klippen bombar deer, al is di huis sterk, als dit een beetje lang duur, gaat toch di venste rs en deuren kapot. Waarom bombardeer di Hollander, de glazen huizen waarin di Belgise regee ring woon, ook niet een beetje met klip pen In een land, waarin een klompje mensen (die Firma Van der Grootbekke Co., wat in de oorlog naar Holland, England en de Riviera gevlucht het en zich daar dikpens geëet het, en dag voor dag, onder een lekkere zoopje duizende Duitser het afgemaak), 5 miSlioen Vlamse mensen als slaven behandel, wat goed ge noeg is geweest 4 jaren in di modder te vecht, wat geen scholen het en geen mooie job kan krij, is nog banje watt te verbeter. Zoo schreef dezen dag een vader uit Z. Afrika aan zijn zoon, Een kostelijke kerel die «Boer« wiens zoon in de N. R. C. telkens de brieven van zijn vader publi ceert. Hij voelt met ons mee en kan niet hebben die wij, langzame Nederlanders, ons maar straffeloos laten bekruipen I Hij zou er maar zoo'n paar Afrikaansche klippen 62. Elise stond op. «Kom ik ga mijn da- gelijksch epistel aan Edgar schrijven, zeide zij. Henriette ging met haar mede naar de zitkamer. Toen bedacht Elise zich, dat haar schrijfportefeuille nog boven was. «Gebruik de mijne maar,« zeide Henriette, «die ligt daar op de tafel, c Zij sloot die voor haar vriendin open en ging weder naar den tuin met haar boek. Elise schreef haar briefje, dat, daar zij dagelijksch van zich liet hooren, weinig nieuws bevatte en spoedig- gereed was. Zij zocht naar een couvert, maar er lag er geen voor de handdaarop zag zij of Henriette ze ook in de zakken der jporte- feuille had geborgen. Daar viel haar oog op een adres, geschreven door haar man. Eerst was zy verwonderd, maar toen be dacht zij zich, dat dit de brief zou zijn, dien hij aan Henriette had geschreven om haar te vragen over te komen. Zij was haar man voor het schrijven van dien brief altijd hoogst dankbaar geweest, maar het had haar toch benieuwd wat hij; geschreven had, dat Henriette zoo plotseling van opi nie veranderd was. Zij nam den brief uit den zakhij was los in het couverteen tegen het nare gebouw der Belgische verwatenheid geslingerd willen zien. Leer ze mores die konkelaars, zet klemmen voor die lui, die als mollen onder den grond werken om straks, als het geniepige werk voltooid is, hun slag te slaan. Nu 't is niet kwaad, dat onze staatslie den en gezanten bezadigd te werk gaan. Ze hebben trouwens ook hun tanden laten zien. Niet alleen de bewoners van Zeeuwsch- Vlaanderen en Zuidelijk-Limburg hebben in protest op protest hun verontwaardiging uitgesproken over de brutale landhonger- eischen dar Belgische annexioriisten, maar ock onze vertegenwoordigers hebben in krasse bewoordingen gezegd, dat Nederland voor verstandige besprekingen vatbaar was, maar zijn gebied niet zou laten ha venen. Ter eere van het Belgische volk zij gezegd, dat de pers der meerderheid, der onderdrukte, vernederde en gehoonde meer derheid van dat volk, dat de Vlaarasche pers voor zoover wij het kunnen overzien zonder uitzondering gentleman Hijmans en trawanten verloochent en verafschuwt. Van de rechts staande «Standaard« tot het linksche «Ons Vaderlanddat beteekenis- vol van «bezet Vlaanderen« spreekt, is men diep verontwaardigd. De Katholieke «Standaardliet zich zelfs zoo ongenadig uit over de Belgische regeering, dat de Belgische posterijen weigerden het blad in eenige steden aan de abonné's te doen toekomen Hoe kras die bladen zich uitlaten moge blijken uit de volgende aanhalingen uit «Ons Vaderland* oogenblik kwam het in haar op, dat het misschien beter was niet aan hare nieuws gierigheid te voldoen, want het was een brief van een ander, dien zij ging lezen maar toch, hier kon geen sprake zijn van onbescheidenheid meende zij, als zij een brief las van haar man aan haar vriendin over een onderwerp, dat haar bekend was, en terwijl zij dit zich zelve wijs maakte, had zij den brief, hoewel met een eenigs- zinè kloppend hart, reeds geopend. Maar nauwelijksch was zij begonnen te lezen of zij dacht er niet meer aan, dat zij een minder geoorloofde daad pleegde, want wat daar stond nam al hare gedachten in. Zij kon hare oogen niet gelooven zij sloeg het blad haastig om, om te zien of zij zich niet bedroog, maar neen de handteekening van Edgar stond er onder en toen, toen kwam in eens de vreeselijke waarheid haar voor de oogenzij was gehuwd en ongelukkig ge huwd met den man, die al de gedachten van haar vriendin vervulde. Zij kon in het eerste oogenblik niet denkenhaar hoofd bonsde geweldig alsof het zou barsten zij wist niet welk gevoel zij in haar hart voelde opkomen tegen haar man en haar vriendin. Nogmaals las zij den brief, stop te dien haastig weg, juist op de plaats waar zij hem gevonden had en snelde toen naar haar slaapkamer. Zij moest ongestoord kunnen denken. Hoe was het mogelijk Maar toen zij langzamerhand alles naging wat er tusschen haar man en haar met betrekking tot Henriette was voorgevallen Wie nog een greintje eergevoel heeft moet walgen van de politiek van onze Belgische regeering.* «De gemeens ploerten »In hun eigen binnenste waren ze aan het beramen wat ze met de lippen ver oordeelden.* «Regeering, we walgen voor u I* Daar is geen woord Fransch bij. Ons dunkt, minister Hymans, kan het daar mee doen. Het ontwerp-vredesverdrag is dus aan Oostenrijk overhandigd. Het bestaat uit 181 artikelen, wier plechtige onderteekening moet plaats hebben op Zondag 7 September in de zaal van het Steenen Tijdperk in het kasteel van St. Germain. De geleibrief bij dit vredestraclaat zegt o.a. over de opmerkingen van de Oosten- rijksche delegatie, dat na het uiteenvallen van de Donaumonarchie, Oostenrijk niet meer behandeld mag worden als vijandige staat Het Oostenrijksche volk draagt, evenals zijn Hongaarschen buurman, in zeer groote mate de verantwoordelijkheid voor het on heil, waaronder Europa de laatste vijf jaar gebukt is gegaan. De oorlog is uitgelokt door het ultimatum, dat de Weensche regeering tot Servië gericht heeft, en dat binnen 48 uren de inwilliging eischte van een reeks eischen, die neerkwamen op het ontnemen van de onafhankelijkheid aan dezen buurstaat. De Servische regeering willigde binnen den gestelden termijn alle eischen in op die na, die neerkwamen op het af stand doen van zijn zelfstandigheid. Niet- GROOTE KEUZE Eetserviezen, Koffie- en Ontbijtserviezen. Waschstellen. Oud-Hollandsch tinwerk Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter en Kaasmesjes. GERO ZILVER -ALPACCAl Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken, Suikerlepeltjes. i Vraag prijscourant voor Gero zilver. voorheen JACQ. KRIJBOLDER Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH. zijn bezwaar om de huwelijksreis naar Zwitserland te maken zijn verzet tegen haar plan om Henriette na den dood van haar moeder te bezoeken de blijdschap, die haar telkens bleek, als Henriette wei gerde om te komen, dan werd haar lang zamerhand alles duidelijk. En ook als zij nog eens herdacht de weinige en zoo on gewoon koele brieven, die zij van Henriette had ontvangen bij haar engagement en haar huwelijk, dan kon zij die nu verklaren toen had zij, alleen in hare illusiën levende, er niet genoeg met hare gedachten bij stil gestaan, maar nu begreep zij, dat die brie ven niet anders hadden kunnen zijn. Zij sloot haar kastje open en haalde die brie ven te voorschijn ze herlezende, werd zij meer en meer bevestigd in hetgeen zij nu wel moest gelooven. En daarop werd zij vervuld met een onuitsprekelijk medelijden voor Henriette, die niets had dan hare liefde voor Edgar, en die had zij haar ont roofd. Het hielp niet of zij zich al voor hield, dat zij daaraan geheel onschuldig was zij rilde bij de gedachte, welk gevoel hare vriendin voor haar had moeten hebben, toen zij hoorde van haar engagement. O het was verschrikkelijk, na te moeten den ken, dat het lezen der brieven, die zy toen, zoo overvloeiende van geluk, aan Henriette schreef, een ware marteling voor deze moest geweest zijn. En daarop volgde een on begrensd gevoel van bewondering voor Hen riette. Nooit had deze iets laten blijken altijd had zij vermeden in aanraking met temin heeft de Oostenrijksch-Hongaarsche regeering, onder afwijzing van alle onder handelingen en alle voorstellen om op den grondslag van het Servische antwoord tot overeenstemming te bornen, onmiddellijk de vijandelijkheden tegen Servië geopend, zoo doende in koelen bloede den weg opgaand, die recht naar den wereldoorlog toevoerde. Het is thans duidelijk gebleken, dat dat ultimatum niets was dan een voorwendsel om te komen tot een oorlog, die de auto cratische regeering te Weenen, in nauwe overeenstemming met de Duitsche regeering reeds lang had voorbereid en waarvoor zij nu het oogenblik gekomen achtte. Een van de clausules die pijnlijk doet gevoelen de afhankelijkheid van het over wonnen land is wel de bepaling strekkende om Oostenrijk te verhinderen zich bij Duitschland aan te sluiten, zonder dat daarin de volkenbond is gekend boven dien heeft de Raad te Parijs besloten van Duitschland te eischen dat het Art. 61 van de grondwet zou schrappen, in welk artikel bepaald wordt, dat «Duitsch-Oostenrijk na zijn aanhechting aan het Duitsche Rijk het recht zal krijgen deel uit te maken van den Rijksraad enz.« De Raad heeft er geen gras over laten groeien en Clemenceau heeft als voorzitter der vredesconferentie reeds een nota laten overhandigen, waarin het schrappen van genoemd artikel geëischt wordt binnen veertien dagen, daar het strijdig wordt geacht met het vredesver drag, waarin Duitschland de onafhanke lijkheid van Oostenrijk erkent en toegeett, dat daarin alleen met goedvinden van den raad van het volkerenverbond verandering kan worden gebracht. En de eisch gaat vergezeld van een bedreigingAls de Nationale Vergadering niet binnen 14 dagen het artikel heeft ingetrokken zullen er maatregelen genomen worden, die o.a. eon verlenging van den duur der bezetting inhouden. Duitschland krijgt toch menige bittere pil te slikken. Machteloos naar buiten, verscheurd van binnen, tegen zichzelf ver deeld, kan het dan ook niets anders doen, dan toegeven aan de eischen die de over winnaars het stellen. Te Ludwigshaven is het nu weer rustig en hebben de arbeiders het werk hervat. Kranige kerels toch die niet dulden, dat de Fransche tegen het Duitsche rijk ageer den en alle pogingen om Beieren los te scheuren van het overige land steunden. De Beiersche regeeringheeft de burgerij Edgar en haar te komen alleen nu, om dat zij ziek was en na den dringenden brief van haren man, had zij het gedaan. Maar waarom had deze dien brief geschre ven, als hij niet wilde dat zij met Hen riette in aanraking kwam? In degeheele handelwijs van Edgar kwam haar zooveel vreemds voor. Waarom had hij haar nooit verteld, dat hij Henriette kende Had hij zich tegenover haar over iets te schamen Zou hij haar werkelijk zijne liefde ver klaard, haar werkelijk ten huwelijk ge vraagd hebben en haar daarna in den steek gelaten Neen, dit kon Edgar niet gedaan hebben, dat nooit. Al had men het haar verteld, dan zou zij het toch niet geloofd hebben. Maar wat was er dan toch tus schen hem en Henriette voorgevallen Als er niets gebeurd was, waarom had Hen riette, die wel hartstochtelijk was, maar toch 200 verstandig dacht, dan zoo vast op hem gerekend En waarom had hij dan niet dadelijk tegen haar gezegdik ken uwe vriendin. Hij moest zich tegenover haar eenigszins schuldig gevoelen, dit bleek uit al zijne handelingen. Maar moest zij hem dan niet ten hoogste dankbaar wezen, dat hij, niettegenstaande dit alles, haar in zoo iieve bewoordingen voor zijne vrouw dringend verzocht bij haar te komen Was dit dan geene opoffering van zijn kant, des te grooter, omdat hij nooit kon vermoeden, dat zij den omvang daarvan zou leeren kennen Nog doorstroomde een vloed van ge- D1UAGT van Ludwigshaven een pluimpje gegeven voor hun vaderlands lievende houding en den Frarischen generaal doen weten dat hij zich voortaan strikt onzijdig had te houden. Gelijk de Duitsche matrozen eenige maan den geleden zoowat hun heele oorlogsvloot naar den kelder hielpen, heeft nu een jong Duitsch officier 12 van de 16 luchtschepen, die het Duitsche rijk aan Engeland moest uitleveren, vernietigd. De Daily Mail is hierover uiterst verontwaardigd. Dit blad eischt duchtige bestafling van deze euvel daad en gaat opgewonden voort: «Wan neer zal het land de zeer aanmerkelijke geldsommen ontvangen, die den druk van de belasting zullen verminderen,zooals Lloyd George op 21 Juli beloofd heeft En welke stappen worden er gedaan voor het proces tegen den vroegeren keizer te Londen, dat hij ook, eenige weken vroeger, beloofd heeft? De ongerustheid van de Daily Mail is alleszins verklaarbaar nu men zoo weinig meer van beide dingen hoort. Senator Knox wil nu zelfs dat de Vereenigde Staten van hun portie in de schadeloosstelling af stand zullen doen, en de gemeente Beriijn heeft hare boete in goud voor den ver moorden Franschen sergeant alleen kunnen betalen, dank zij de hulp van een Duitsch philantroop. Met de «aanmerkelijke som men* waarnaar de Engelsche belasting betalers verlangen, ziet het er inderdaad bedenkelijk uit. o dachten het brein van Elise, toen zij de stem van Henriette hoorde, die haar toe riep, of zij haren brief nog niet geëindigd had. Haastig nam zij het besluit, zoo mo gelijk niets te laten blijken en te trachten op de gewone manier met Henriette om gaan nu wist zij volstrekt nog niet wat haar te doen stond voorloopig moest zij zich dus houden alsof zij niets wistlater, als zij kalmer was en alles rijpelijk over wogen had, zou zij haar besluit nemen. Maar het veinzen ging Elise zoo moeie- lijk af. Henriette zag dadelijk dat zij bij zonder ontroerd was, maar op de vraag, wat haar scheelde, antwoordde Elise«Niets, lieve, ik ben maar een beetje zenuwachtig dat gebeurt me wel eens meer.* Hen riette was eenigszins ongerust en vroeg of ze ook aan Edgar zou schrijven om dade lijk over te komen, maar dit werd door Eiise op haastigen toon afgeslagen. De middag en de avond gingen langzaam voor bij Henriette bespeurde, dat Elise niet in staat was om een geregeld gesprek te voe ren en dat zij zeer gejaagd was, terwijl Elise voor de eerste maal in haar leven wenschte, haar vriendin niet bij zich te hebben. Vrij vroeg begaf zij zich naar haar slaapkamer en bleef daar geruimen tijd zitten, alvorens zich ter ruste te be- geven. YIEIWSBLt» voor het Laiit! van Haysieii en Altoiia, de Langstraat en dg Bofninelerwaard Wordt vervolgd

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1