rnir tietLaii vu Ktislti en Alten, fis Lanystraat ei de Bomielerwaard
UITSCHOT sigaren
s-Boscn C U b A
Bij dit nr. Detioort een bijvoegsel.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3950 Zaterdag 24 Januari. 1920.
DE MISDAAD ZIJNS
BROEDERS.
Magazijn St. Jozef.
r
i
Bij 3oo stulcs fra.nco.
FEUILLETON.
RAIILNAWs
Heeren- en
Kiiiderkleeding.
Rookt onze
5 cent pi*ima>
Groothandel in Sigaren, Sigaretten, Tabak.
m Voorradig Pirate, Player, Ascot, enz, enz. m
IZZlgKlCZ:18BH=1--ZZ BsJi
m
Oud-Hollandsch tinwerlc.
Tafel- Dessertmessen, Fruit-;Boter-
DRAAGT
Gorinclieui.
Und van altena
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25,
en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
9 I MAGAZIJN /V| Till A
BÜITENLANDSCH OVERZICHT
De aanvraag tot uitlevering van den
gewezen Duitschen keizer is overhan
digd. Langen tijd scheen het alsof er
niets van zou komen. Er scheen dan ook
geen reden voor te zijn. Maar Lloyd
George had zulke ondoordachte verkiezings
beloften gedaan. Die Duitsche keizer zou
en moest gevonnisd worden. En een deel
(niet het beste) van de Engelsche natie is
belust op deze sensatie. Een keizer op de
bank der beschuldigden Voor farizeesche
gemoederen geen kostelijker gelegenheid
om in eigen braafheid zich te vermeien.
Wij overwinnaars, de wrekers der Ge
rechtigheid Wij die onze handen mogen
wasschen in onschuld, die het gekwetste
wereldgeweten recht zullen doen.
't Is misselijk.
Ziehier de nota door de Geallieerden
aan onze regeering gericht
De Nederlandsche regeering is bekend
met de onaantastbare redenen, die gebie
dend eischen dat de weloverwogen schen
ding der Internationale verdragen, alsmede
dejsystematische miskenning van de heiligste
voorschriften van het volkenrecht, ten
aanzien van alle personen, welke er bij
betrokken zijn, ook de hoogst geplaatste,
de bijzondere sanctie krijgen, waarin door
het vredescongres werd voorzien.
De mogendheden brengen in het kort
onder zooveel andere misdaden in herin
nering de cynische schending van de
5.
Toen echter het dorp zich langzamerhand
begon uit te breiden en het eene huis na
het andere verrees, begonnen de Zigeuners
van lieverlede te verdwijnen, hoewel enkele
troepen nog jaarlijks eenigen tijd kwamen
doorbrengen in het onbebouwd gedeelte van
het bosch.
De tegenwoordige stad Norwood ligt op
korten afstand van Londen en is op een
heuvel gebouwd, vanwaar men een prachtig
uitzicht heeft op het omliggende bosch.
Op dezen somberen Novemberdag was er van
dat prachtige uitzicht echter niet veel te
zien. Daarbuiten was het mistig en duister
en verlaten, terwijl een boodschapper naar
Ravenwoud ging, om de treurige tijding
van den dood des bezitters en de gevan
geneming van diens geliefden neef te
brengen.
Isabella Muurse was twintig jaar oud en
had een zeer innemend, fijn besneden en
schoon gelaat, een prachtig figuur en don
kerblauwe oogen met lange wimpers. Haar
gelaat was niet alleen schoon, maar het
droeg ook den stempel van een edel, rein
hart. Zy was Frank's eerste en eenige
liefde geweest en het jonge paar hield
onzijdigheid van België en Luxemburg, het
barbaarsche en medoogenlooze stelsel van
gijzelaars, de deportaties in massa, de
oplichting van jonge meisjes uit Rijssel,
die zonder bescherming aan de ergste
aanrandingen werden overgeleverd, de
stelselmatige verwoesting van heele streken
zonder militaire noodzaak, den onbeperkten
duikbootenoorlog met het onmenschelijk
aan hun lot overlaten van de slachtoffers
in volle zeeontelbare misdaden tegen
niet-strijders en overheden. Van al deze
misdaden komt de verantwoordelijkheid,
althans de moreele, te rusten op den
oppersten leider, die ze gelast heeft of
die misbruik heeft gemaakt van zijn vol
macht om inbreuk te maken op de heiligste
voorschriften van het menschelijk wezen.
De mogendheden kunnen zich niet voor
stellen, dat de Nederlandsche regeering
met minder afkeuring dan zij zelf de ge
weldige verantwoordelijkheid van het ex-
keizer zou beoordeelen. Nederland zou zich
niet van zijn internationalen plicht kwijten,
wanneer het weigerde zich, overeenkomstig
zijn middelen, te vereenigen met de andere
naties, ten einde de begane misdaden te
vervolgen of althans de bestraffing daarvan
niet in den weg te staan.
Hun verzoek richtend aan de Neder
landsche regeering, meenen de mogend
heden het bijzonder karakter daarvan te
moeten aantoonen. Zij hebben de verplich
ting de uitvoering van artikel 227 te ver
zekeren, zonder zich door argumenten te
laten terughouden. Het betreft toch in
deze omstandigheden geen openbare be
schuldiging van juridisch karakter, maar
zeer veel van elkander.
Reeds meer dan een uur verwachtte
Isabella haar echtgenoot en haar oom thuis
uit de stad en ze begon zich ongerust te
maken over hun wegblijven. Het gewone
etensuur was reeds lang voorbij en nog
kwamen zij niet. Isabella werd steeds
angstiger en haalde zich allerlei vreeselijke
ongelukken voor den geest, die hun mis
schien overkomen waren. Eindelijk werden
er buiten op het kiezelpad voetstappen ge
hoord en werd er hard aan de bel ge-
trokkon.
»Daar zijn zij eindelijk. Wat zou hen
toch zoo lang hebben opgehouden Ik hoop
toch, dat Frank de muziek niet heeft ver
geten, die hij beloofde voor mij mede te
brengen.®
Zij haastte zich naar de deur en had
deze reeds geopend, eer de knecht tijd had,
dit te doen, weinig vermoedende, welk
droevig nieuws haar wachtte. Zij hoopte
haar echtgenoot te begroeten, maar op den
drempel stond een agent, die haar een
briefje overhandigde. Het handschrift van
haar man herkennende, werd ze doodsbleek,
terwyl ze het omslag openscheurde.
^Station Norwood®.
»Mijn liefste vrouwtje. Ik heb
treurige tijding voor u, lieve. Oom en
ik verlieten samen de stad met den trein
van vyf uur, we vielen beiden in slaap
•n toen ik by onze aankomst aan het
een daad van hooge internationale politiek,
voorgeschreven door het wereldgeweten,
waar in de rechtsvormen alleen is voorzien
om aan den beschuldigde waarborgen te
verzekeren, zooals de openbare rechtspraak
er nooit gekend heeft.
De mogendheden houden zich overtuigd,
dat Nederland, dat steeds zijn eerbied voor
het recht en zijn liefde voor gerechtigheid
heeft getoond, en dat een der eerste was
om zijn plaats in den Volkenbond op te
eischen, niet met zijn moreele autoriteit
de schending van de voornaamste begin
selen van de solidariteit der naties zal wil
len dekken en eveneens zal willen pogen
de herhaling van een dergelijke ramp te
voorkomen.
Het Nederlandsche volk heeft er in de
hoogste mate belang bij niet den schijn op
zich te laden, dat het den voornaamsten
bewerker beschermt, door hem op zijn
grondgebied in veiligheid te houden en zijn
berechting, die door de stem van millioenen
slachtoffers wordt geëischt, te vergemak
kelijken.
Reeds vroeger wezen wy er op dat het
dagen van een tegenpartijen voor een
rechtbank bestaande louter uit naar wraak
dorstende rechters onredelijk is. Moet
Wilhelm II berecht worden, dan kan dit
alleen geschieden door een neutraal ge
rechtshof.
Maar, zoo merkt de N. R. Ct. op, ook
in ander opzicht schijnt het voorgenomen
proces weinig aanbevelenswaardig. Men
moge over den persoon, om wien het pro-
GROOTE KEUZE
Eetserviezen, Koffie- en
Ontbijtserviezen.
Waschstellen.
en Kaasmesjes.
GFJEJEfcO ZILVER - ALPACCA
Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken,
S uikerlep eltj es.
Vraag prijscourant voor Gero zilver.
voorheen
JACQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
station ontwaakte, bemerkte ik, dat hij
dood was. Meer dan het feit weet ik
niet en ik kan geen oorzaak opgeven
van zijn plotselingen dood, maar het
schijnt noodig te zijn, dat ik hier blijf,
tot het lijk geschouwd zal zijn en waar
schijnlijk zal ik later mee naar het poli-
tie-bureau moeten gaan, om inlichtingen
te geven. Misschien zal ik niet vóór
morgen thuis kunnen komen. Maak u
niet bezorgd liefste, over mijn veiligheid
en kom niet bij mij.
Uw liefhebbende echtgenoot,
FRANK®.
»0, wat beteekend dit Waar is mijn
man riep zij uit.
»Op het politie-bureau, mevrouw. Alleen
op verdenking.®
ïOp verdenking van wat vroeg ze
scherp.
»Van moord, mevrouw 1® »Hemel, ze
is flauw gevallen I®
De dienstbode legde haar meesteres op
een rustbank, terwijl de politie-agent zich
naar de dokter spoedde. Dr. Mitchell kwam
spoedig op Ravenwoud en daar hij dezelfde
geneesheer was, die het lijk van den heer
Wilson onderzocht had, behoefde hij niet
te gissen naar de oorzaak van Isabella's
plotselinge ongesteldheid. Een blik op den
brief, die uit haar hand gevallen was, zeide
hem, dat zyn veronderstelling juist was.
Een oud vriend van den overleden koop
ces draaien zal, denken, gelijk men wil
en de onthullingen van de laatste maanden
hebben zyn aanzien zeker het tegendeel
van verhoogd dit helpt niet, dat het
proces voor de menschheid eene hoogst
verderfelijke werking zou hebben. Het
zou geen proces zijn, dat in enkele dagen
of weken kon afloopen. Integendeel, indien
het inderdaad eerlijk en met alle waar
borgen voor den beschuldigde, waarvan
het vredestractaat spreekt, wérd gevoerd,
zou het vele maanden, wellicht jaren ver
gen, eer de zaak tot klaarheid gebracht
was. Het zou een proces zijn, waarin de
heele vuile wasch van de Europeesche
politiek van voor 1914 overhoop gehaald
werd en tentoongespreid, en waarbij de
golven van wrok en naijver hoog opspatten
zouden.
Het is verwonderlijk, dat degenen, die
het nu op de uitlevering toeleggen, niet
eerst eens overwogen hebben, of de man,
dien treffen wil, dit alles wel waard is.
Wij leven in een tijd, waarin voor alles
aan opbouw gedacht worden moet en naar
toenadering tusschen de volkeren moet wor
den gezocht, zal niet de geheele samen
leving tot een grooten chaos ineen storten.
Er is behoefte aan rust, en het is van het
hoogste belang, dat de hartstochten, die nu
reeds zoo lang den vrijen loop hebben ge
had, aan banden worden gelegd. Men kan
waarlijk niet vatten, hoe op het oogenblik
de menschheid zou kunnen worden gediend
door een geding, dat, hoe ook bedoeld,
onvermijdelijk Europa opnieuw en voor
langen tijd in beroering zou brengen en
alle lagere gevoelens, die onder ons slui
meren, weer klaar wakker zou roepen.
Ook dit zijn wellicht geene overwegin
gen, die onze regeering bij de beoordeeling
van de uitleveringsaanvrage te berde kan
brengen. Het geldt hier een vraagstuk
van staatsmansbeleid, en het staat zeker
niet aan Nederland daarbij Lloyd George c.s.
op de vingers te tikken. Doch alweer,
dit mag ons er niet van terug houden,
ook dezen kant te doen uitkomen en op
den voorgrond te stelten, dat ons land op
het oogenblik aan de algemeene samen
leving der volkeren geen grooter dienst kan
bewijzen, dan door de uitlevering te weigeren,
zoodat het eindoordeel over Wilhem II aan
den geschiedschrijver zal kunnen verblijven.
Te Berlijn is deze week het begin ge
maakt met een proces dat heel wat stof
opjaagt. De gewezen Staatssecretaris dr.
Helfferich is n.l. wegens beleediging van
man en diens gezin zijnde en daarenboven
een zeer zorgzaam en voorzichtig geneesheer,
liet hij den brief in zijn eigen zak glijden
en verzocht de dienstboden, Isabella naar
haar eigen vertrek te brengen, de strengste
rust en kalmte aanbevelende en belovende,
dat hij spoedig een 'bekwame verpleegster
zou zenden, om haar te verzorgen. Isabella
lag den ganschen nacht bewusteloos en toen
de morgen aanbrak lag zij in een ijlende
koorts. Niettegenstaande al de goede zorgen
van den dokter en de verpleegster werd zij
niet beter, eer zij weder tyding van haar
echtgenoot ontving.
Toen dokter Mitchell alles voor de zieke
had gedaan, wat in zijn vermogen was,
riep hij den ouden, vertrouwden huisknecht
en de huishoudster bij zich en vertelde hun
in korte woorden de treurige tijding van
den dood van den heer Wilson. Mijnheer
Frank is naar aanleiding van deze zaak
gevangen gehouden,zeide hij, »en ik moet
u waarschuwen, de praatjes, die u waar
schijnlijk over dit treurige geval zullen be
reiken, zooveel mogelijk voor u te houden.
Boven, alles, zorgt, dat de zieke niets van
al die berichten verneemt.®
De oude bedienden beloofden zijn raad
gevingen te zullen opvolgen en zij beschaam
den het vertrouwen niet, dat in hen ge
steld was.
Den volgenden morgen kwam de ervaren
verpleegster en nam onder leiding van den
dokter de zorg voor de zieke op zich. Er
werd naar Brighton getelegrafeerd, omj
minister Erzberger ter verantwoording
geroepen.
Helfferich wijt de nederlaag van Duitsch-
land te deele aan het drijven van Erzberger.
Hoe de strijd tusschen deze twee onver
zoenlijke tegenstanders wordt gevoerd moge
blijken uit de volgende aanhalingen. Zoo
zeide Helfferich Deze Duitsche Rijkskanse
lier die 'drinkt en lacht, terwijl hij de ver
nedering van zijn land bezegelt is een type
van politieke corruptie. Hy heeft zich by
het uitoefenen van grooten invloed dikwijls
laten leiden door zijn eigen financieele be
langen en die van zijn vrienden. Ik bestrijd
in hem den politieken zakenman en aldus
de politieke corruptie. Groote beweging
kwam er onder het publiek toen hij nog
zeide
»Toen Erzberger in 1903 of 1904 als
afgevaardigde naar Berlijn kwam, was hij
een onvermogend man, die erg bescheiden
leefde. Hoewel hij er als journalist wel
wat bijverdiende, was dat toch niet vol
doende om in weinig jaren een zeker ver
mogen bijeen te krygen. Bij het begin
van den oorlog heeft Erzberger trouwens
de journalistiek vaarwel gezegd.
Zyn vermogen is gedurende de vier oor
logsjaren tot stand gekomen en voorname
lijk uit inkomsten, die hy had verkregen
door zich als politicus en als parlementslid
bij zaken te interesseeren. Dat hij veel
geld heeft, bewijst o. a, het feit, dat hij
met Kerstmis aan de Mathiaskerk te Trier
50.000 Mark heeft toegezonden en men
Herbert Muurse te ontbieden, maar daar
er geen antwoord werd ontvangen, maakte
men de gevolgtrekking, dat hij, zooals dik
wijls voorviel, van huis was. Mevrouw de
weduwe Muurse, de zuster van den heer
Wilson, de moeder van Herbert en Frank,
kwam dadelijk in antwoord op een telegram,
en, hoewel diep geschokt, nam zij de zorg
voor het huishouden op zich, tot haar
schoondochter hersteld en hare zoons terug
gekeerd zouden zijn.
Kort nadat de gevangene met zijn be
wakers het station had verlaten, kwam op
nieuw een trein uit Londen binnengestoomd
en de portiers en de beambten, die de
kaartjes moesten opvragen, waren op hun
post. Maar geen van hen zag, hoe de
deur van het vertrek, grenzende aan de
wachtkamer, geopend werd erf hoe een
gedaante gehuld in een militaire jas,
de wachtkamer doorliep en door de thans
ongesloten en onbewaakte deur naar buiten
trad, en zich ongemerkt voegde bij de
reizigers, die het station verlieten. Deze
persoon gaf zijn kaartje af, evenals de
overigen en werd er, evenals ieder ander
ongehinderd doorgelaten. Na eenigen tijd
den hoofdweg gevolgd te hebben, sloeg
hij een zypad in en bereikte weldra langs
allerlei paden «n lanen een klein gehucht.
(Wordt vervolgd
NIEUWSBLAD