ulSügP
r AltüiL de Laaastriat e
iik trvnr
Rook ons SUCCESMERK,
SENORIO de 10 cents sigaar,
Hinthamerstnaat 24, 's«»B0SGt!
Bij or. behoort bgvoeosel.
Tel iat. 412
Magazijn St. Jozef.
Uitgever: L J. VEERMAN, Heusden.
No, 4004- Zaterdag 31 Juli1920.
samengesteld uit de edelste tabakken
en hoogtijne kwaliteit.
g Groothandel in sigaren, sigaretten, tabak.
IN QUARANTAINE.
UND VAN ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1 .25,
en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
-JEBC
BUITENLANDSCH OVERZICHT
De rede van den minister Simons, ge
houden in de jongste vergadering van den
Duitschen Rijksdag, heeft bij verschillende
groepen van den Rijksdag groote veront
waardiging gewekt. Hieruit valt natuurlijk
op te maken, dat de minister van buiten-
landsche zaken geen onbelangrijke mede-
deelingen heeft gedaan. Nu wij tamelijk
nauwkeurig vernemen, wat Simons gezegd
heeft, laat die verbolgenheid zich ook wel
verstaan. Duitschland schijnt niet gelukkig
met zijn ministers van buitenlandsche zaken
te mogen zijn. Minister Von Kühlman,
die meende vast in den zadel te zitten,
wekte zoodanig de woede der conserva
tieven op, toen hij een rede hield, waarbij
hij verklaarde, dat de oorlog niet alleen
door militaire krachtsinspanning zou kunnen
eindigen, dat hij genoodzaakt was een deel
zijner rede terug te nemen. Thans is Dr.
Simons, die te Spa inderdaad bewezen had
een staatsman van groote bekwaamheid te
zijn, ook genoodzaakt geweest een deel
zijner rede, die hij te Berlijn gehouden
heeft, terug te nemen. Vooreerst was men
in den Rijksdag verontwaardigd over Si
mons groote vriendelijkheid tegenover de
Entente. In zijn zeer lange rede sprak
hij, volgens den Berlijnschen correspondent
van het Handelsblad, achtereenvolgens over
de kolenquaestie, de ontwapening, den
Poolsch-Russischen-oorlog, Millerand, Lloyd-
George, het vlagincident, Unter den Linden,
fc'ElUILLKTON.
dr. Dorten, Bela Kun, den Franschen ge
zant in München, enz. enz. waarbij de
stroopkwast zulk een overwegende rol speelde
dat de Rijksdag vaak in stomme verbazing
»hoort, hoort«, »hallo« of xmou, nou
schreeuwde. Doch dr. Simons kwam even
eens met kracht voor Duitschlands rechten
op. Hij oefende scherpe critiek op het
verdrag van Versailles, zoowel als op de
besluiten van Spa.
Hij zeide onder meer: »Wij erkennen
onze tegenstanders als overwinnaars, maar
niet als rechters" hij laakte de Entente
diplomaten in Spa, die de Duitschers in
de eerste zitting niet gegroet, noch zich
aan hen voorgesteld hadden. Maar toen
kwam de stroopkwast weder. Een com
pliment voor de Belgen, omdat de Duit
schers in Spa zoo netjes ondergebracht
waren. De kanselier en hij zoo'n rustig
villatje hadden gehad en het eten zoo goed
was geweest. Een compliment voor Mil
lerand, die de groote overwinnaar van Spa
was geweest. Een compliment voor Lloy 1
George, die getoond had zooveel begrip
van de Duitsche toestanden te hebben enz.
De rede van Dr. Simons heeft dus een
allesbehalve aangename indruk gemaakt en
inzonderheid valt dit in het oog, waarin
het over Rusland handelde. Uit het \er-
slag daaromtrent vernemen wij het vol
gende
»De Russische Sovjet-regeering is door
ons erkend op het oogenblik, dat wij in
Brest-Litowsk met haar in vredesonderhan
delingen getreden zijn. (Zeer juist). Sinds
dien hebben wij deze erkenning nooit te
ruggenomen. Wij hebben weliswaar in
(Eene vertelling uit Indië).
5)
»Vader, laten we hem in alle stilte be
graven. Laat niemand eenig spoor meer
vinden van zyn graf. Ik zal het niet eens
met bloemen bestrooien. Mijn eenige ver
langen zal zijn, er in eenzaamheid mijn
tranen te gaan storten.
»Dat mag niet«, hernam de vader, na
even te hebben nagedacht. »Als hij van
zyn schip of van Calcutta uit wordt gezocht,
en indien Taria, die, zonderling genoeg,
altijd nog maar niet terug is, aan het bab
belen gaat, dan wordt zijn graf tenslotte
toch nog gevonden en de verdenking valt
dan in de eerste plaats op mij.
ïWek dan den politiedokter en den tuin
manraadde Margot aan, die aan haar
eens opgevatte plan vasthield. »In hen
hadden wij twee getuigen, die een proces
verbaal zouden kunnen onderteekenen.
Dit maakte het voorstel reeds aanneme
lijker, doch Durand weifelde nog altijd wat
te doen, totdat de luide siag vau de klok
aan den muur hem er aan herinnerde, dat
het dringend tijd werd een besluit te ne
men. Margot moest hem beloven, binnens
huis te blijven, waarna hij onmiddelijk er
op uitging om de twee mannen te wekken.
Beiden kwamen zieh al spoedig in het
vertrek van den Commissaris aanmelden,
waar zich ook de dochter bevond. Dat er
iets verschrikkelijks was voorgevallen, be
grepen de beide mannen, die uit hun slaap
waren geroepen, dadelijk bij het binnen
treden.
De tuiman, een nog vrij jeugdige In
diaan, verzette zich niet tegen het voor
stel van Durand. De chef van de politie
moest alles maar voor zijn verantwoording
nemen een hoogere macht kende de jongen
niet. Anders was het met den arts, die
zeer beslist weigerde om deel te nemen
aan deze duistere onderneming. Toch liet
hij er zich ten slotte toe overhalen door
Margot. Den blik uit hare groote donkere
oogen, waarin hij eenmaal gehoopt had,
doch tevergeefs, een liefde te zullen lezen,
die de zijne beantwoordde, kon de anders
zoo plichtgetrouwe man niet weerstaan.
Margot keerde in haar vertrek terug en
aanschouwde, achter de venstergordijnen
verborgen, hoe de drie mannen stilzwijgend
het huis verlieten, om in het park den
droevigen arbeid van het begraven van een
doode te gaan vervuilen. De Commissaris
droeg de zorgvuldig met een doek omhul
de lantaarn en de arts eenige potten met
ontsmettingsmiddelen, terwijl de tuinman
zich naar zijne hut begaf, om zijn spade te
halen.
»Sewa«, riep de arts den Indiaan na.
*Wij moeten het lijk met kalk bedekken.
Daar ginder bij de nieuwe gevangenis vindt
gij veel meer dan wij noodig hebben.
onze betrekkingen allerlei wisselingen be
leefd. Toen graaf Mirbach in Moskou
vermoord werd en toen de Sovjet-republiek
niet in staat was ons de moordenaars in
handen te leveren om hen te bestraffen,
hebben wij de betrekkingen afgebroken.
Sinds dien tijd zijn olficeele betrekkingen
nooit meer tusschen ons opgenomen.
Wij zijn echter niet van plan, om die
reden de Sovjet-republiek als een paria
te behandelen, omdat haar methoden ons
niet bevallen. Wy hebben zelf teveel onder
de behandeling van paria geleden om deze
behandeling een ander op te willen leggen.
Ik zie de ontwikkeling in het Oosten wel
licht niet met die bezorgdheid tegemoet
als velen uwer.
Het is geen wonder, dat deze woorden
groote beweging wekten en dat de onaf
hankelijker), zich zoo bovenmate verheug
den, dat hun blad »de Freiheit,« reeds de
bereidheid der onafhankelijker) uitspreekt
dezen burgerlijken minister alle crediet toe
te staan, dat men eon burgerlijk minister
kan geven.
En wat de kwestie van Rusland betreft,
zegt het blad, dat de Engelsche en Ita-
liaansche Arbeiderscommissies heel anders
over den economischen arbeid van Sovjet-
Rusland denken, dan de jninister van bui
tenlandsche zakeri. Minister Simons vindt
dus bij de burgerlijke pers weinig sympa
thie voor zijn woorden. De coalitiepartijen,
hoewel ontstemd over Simons rede, zijn
niet van zins de regeering het vertrouwen
te onthouden. Intusschen is Simons in de
GROOTE KEUZE
Eetserviezen, Koffie- èn
Ontbijtserviezen.
Waschstellen.
Oud-Rollcindsch tinwerk
Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter
en Kaasmesjes.
GFlSttO ZILVER -ALPACCAl
Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken,
Suikerlepeltjes.
4 Vraag prijscourant voor Gero zilver.
LH C D1/ Q voorheen
ULrtlVO, JACQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
De geroepene knikte met het hoofd,
schoof een versche betelpruim tusschen zij
ne tanden en liep toen zoo snel mogelijk
naar de bedoelde plek.
Op hetzelfde oogenblik echter was het
met Margot's zelfbeheersching gedaan en
met een halfgesmoorden gil zonk het arme
kind bewusteloos neder.
Tegen de ochtendschemering werd ik
door een luid geschreeuw en rumoer uit
rnijri slaap gewekt. Nog half bedwelmd
door een benauwden droom, meende ik
eerst dat mijne matrozen bij het dwijlen
van liet dek slaags waren geraakt met de
stuurlui. Ik sprong zoo snel overeind, dat
ik met mijn hoofd tegen het muskietennet
aansloeg. Deze tegenspoed, waarover ik
anders zou hebben gelachen, agiteerde mij
nu nog veel meer. Om mij te bevrijden
uit de mazen van het net, dat mijn leger
stede geheel en al overspande, scheurde ik
het gauw vaneenik trok ijlings enkele
kleedingstukken aan en vloog met revolver
en ploertendooder gewapend naar het dek.
Mijn vrees bleek hier ijdel, want de
verwaande muiters stonden zoo vreedzaam
mogelijk tegen de verschansing en dreven
den spot met eenige opvarenden van een
boot buitenboord, van waaruit een aantal
Indianen in een verschrikkelijk taaltje van
een mengelmoes van Indisch, Engelsch en
Fransch allerlei smaadwoorden en bedrei
gingen uitten.
»Wie dat Koeterwaalsch verstaat, is een
volgende vergadering teruggekomen op en
kele van uitlatingen, en wel zoo, dat de
onafhankelijken, die hem eerst zoo gehul
digd hadden, aan het slot van zijn rede
riepen, dat hij capituleerde.
De onderteekening van den vrede met
Turkije wordt uitgesteld, omdat de Turk-
sche gedelegeerden, die op weg zijn, nog
niets van zich hebben laten hooren. Het
zal nu Zaterdag of Maandag worden, zegt
men. In dien tusschentijd is er een on
aangenaam geschil tusschen Italië en Grie
kenland over de twaalf eilanden, de Dode-
kanesos, gerezen.
In het vredestracfaat met Turkije draagt
dit laatste rijk de Dodekanesos, die Italië
na den oorlog met Turkije over Tripoiis
bezet had gehouden, voorgoed aan Italië
over. Griekenland en Italië kwamen in
Juli 1919 overeen, dat Italië op zijn beurt
de eilanden weer aan Griekenland zou af
staan tegen vergoedingen in het dal van
de Leander in Klein-Azië. Italië' klaagt
nu dat het in Klein-Azië niet alles heeft
gekregen, waar het recht op had, en wei
gert de afspraak over de Dodekanesos te
genover Griekenland gestand te doeu dit
laatste wil daarom zijn handteekening niet
zetten onder het vredestractaat, dat de
overdracht van de eilanden aan Italië be
krachtigt. Dit is begrijpelijk, maar toch
eenigszins komisch, omdat Griekenland bij
den vrede met Turkije den grootsten 'buit
(Thracië en Smyrna) binnenhaalt. De strijd
heeft geheel het karakter van een conflict
tusschen verbitterde erfgenamen en is een
slecht voorteeken voor de toekomstige ver
houding tusschen beide landen.
BUITENLAND.
De Prausche oogst
De overvloedige Fransche oogst dreigt
te niet te gaan, omdat er geen handen
genoeg zijn om binnen te halen.
Senator Cauvin heeft tot de pers een
dringende oproep gericht, waarin hij ver
klaart, dat iedereen mannen, vrouwen,
kinderen en grijsaards te hulp moeten
komen.
o
lukraak in een museum.
Donderdagnacht werd in Jhet museum
te Gotha inbraak gepleegd. Inbrekers
klommen langs den bliksemafleider 1 naar
boven, drongen in de zalen door. Gestolen
werden antiquiteiten, waardevolle horloges,
ringen en kunstvoorwerpen. Eenige door
baas kapitein zei de eerste stuurman,
die mij tegemoet trad. »Voor« zoover ik
er uit wijs kan worden, beweren de kerels,
dat wij de quartaine geschonden hebben.
Wij zouden een choleralijder naar de kust
hebben gezonden en meer soortgelijken on
zin. Dat heele nest daar schijnt half gek
te zijn alleen uit choleravrees.
»De qurantaine geschonden vroeg ik
en ijlde, zonder een nadere bevestiging af
te wachten, in de kajuit terug. Als Haw
kins misschien ten slotte doch neen,
zoo dol dwaas zou hij toch niet zijn.
Terwijl ik nog probeerde die gedachte
uit het hoofd te zetten, stond ik al reeds
voor de deur zijner hut.' Ik klopte; klop
te nog eens maar kreeg geen geluid. Daar
op opende ik de deur de hut was leeg.
Op het kleine klaptafetlje stond nog de
opiumtinctuur, waarvan ik Hawkins gister
avond een droppel of waf op een klontje
suiker had zien gebruiken. Daarnaast lag
een briefje waarop de volgende haastig ge
schreven woorden waren te lezen
»Ik houd het niet langer uit aan boord
en zwem naar land toe. Mijn meisje heb
ik kennis gegeven van mijn plan. Het zal
dus alles goed afloopen. Maak je om mij
nentwille niet ongerust en vergeef ook deze
laatste streek aan uwen trouwen
Fred. Hawkins.
Nog staarde ik op het papiertje, ver
baasd over hetgeen ik daar vernam, toen
DRAAGT
BAH LHANN's
Heeren- m
Kiiitlerkleeding;
Gorinclteiti,
de inbrekers verloren voorwerpen w«rden
in de nabijheid van het museum terugge
vonden. Yan de daders ontbreekt elk spoor.
o
Zelfmoord.
Te Koningsbergen in Pruisen schoot de
53-jarige deposito-kasbeheerder van de^
Ostpreusische Landschafibank zich dood^
Naar gebleken is had de beambte, die reeds
25 jaar in dienst was, waardepapieren ter
hoogte van 800.000 mark verduisterd.
De papieren had hij verkocht en het geld
verspeeld op wedrennen. De verduistering
dateert van slechts enkele weken geleden.
o
Bet grensverkeer gesloten.
Berlijn, 27 Juli. Naar van officieele
zijde vernomen wordt is bij de directie der
Invoerrechten te Emmerik a.d. Rijn een
telegram van het- rijks-commissariaat voor
den in- en uitvoer ingekomen, volgens het
welk, in afwijking van de tot dusver gel
dende bepalingen, het kleine grensverkeer
aan de geheele Hollandsche grens met in
gang van 26 dezer voor on bepaalden tijd
gesloten zal zijn.
o
Oiulerwljzerswedden iit België.
Brussel. Een nieuw wetsvoorstel voor
verhooging der onderwijzerswedden is als
volgt ingediend Aanvang 4500 frcs. Eind-
wedde 9000 frcs., daarbij bestuurs- en
woningvergoeding en 600 frcs. duurtetoe-
slag en 185 frcs. per kind. Alles met
terugwerkende kracht tot 1 Mei j.l.
o
de eerste stuurman naar beneden kwam
en mij al van verre toeroep »Daar komen
nog meer booten Wij zouden de cholera
in Pondichery hebben binnengebracht, be
weren de Indianen en zij dreigen, dat zij
ons schip in brand zullen steken. Zal ik
de wapens uitdeelen
In drie sprongen was ik weer aan boord.
Ja, de man had niet overdreven. Daar
kwam waarachtig een heele flotille naar
ons toe. De geweren en messen blinkten
en schitterden onder het schijnsel der op
gaande zon in enkele booten had men bran
dende fakkels.
»Gij hebt vannacht dien vervloekten En-
gelschman die aan cholera leed, op de kust
gezet,schreeuwde de een, »De politie
heeft het lijk gevonden«, riep de ander.
Te vergeefs poogde ik de lieden tot be
daren te brengen. De woede der inboor
lingen nam veleer toe en vóórdat ik er op
voorzien was, vloog met fluitend geluid al
een kogel mijn oor voorbij. Nu ontstaken
echter ook mijne manschappen in toorn
zij wierpen blokken hout en steenkool naar
de booten en eischten, dat ik hun wapenen
zou geven, om tenminste zichzelf te kunnen
verdedigen.
Wat te doen Er was natuurlijk niet
aan te denken, om met onze aanvallers
een gewonen zeeslag te gaan leveren. Te
minder, daar de woede der Indianen blijk
baar eenigeri grond had. Als nu eerst
de politie
Wordt vervolgd
EUWSBL
