FEUILLETON.
IN QUARANTAINE.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. TT'4. r T 171?T?"DTAyi A TV O" 1 Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke *egeï
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25, 1 6U8C Oïl« meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke JSf() 4005 T^OCïlSdXlO 4 AllOUSttlS 1920 Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
nummers 6 cent. 10 uur ingewacht.
buïtenlandsch overzicht
De Poolsche troepen trekken in volslagen
wanorde nog steeds terug. Alle troepen
loopen verward door elkaar, en de op
perste legerleiding schijnt machteloos. De
Poolsche troepen hebben bijna geen mu
nitie en zijn zeer terneergeslagen, tenge
volge van de jongste Russische overwinnin
gen. De Russische cavalerie heeft Sczyszy
bereikt en zijn daardoor nog slechts 4J
Kilometer van de Duitsche grens verwij
derd. De Poolsche troepen uit Lithauen
trachten door de moerassen en de bos-
schen ^van Augussovo naar het westen te
komen, waar zij echter reeds door de
Russen worden opgewacht.
Een later bericht meldt officiëel de ver
overing van Ossowice door de Russen.
Uit alle feiten ziet men dat de Poolsche
debacle volkomen is. Wanneer men nu
leest in een bericht uit Parijs, dat de steun
der geallieerden enkel zal bestaan uit een
zending munitie en oorlogstuig, dan begrijpt
men dat het met Polen juist afloopt als
eertijds met andere kleine staten, toen deze
door de centralen onder den voet geloopen
werden, en ook niet geholpen werden of
konden worden. Het is in deze omstan
digheden te begrijpen, dat er Van een
conferentie te Londen niets meer komt.
Beschouwt men de zaken op den keper,
dan zijn de Russen reeds in oorlog met
de geallieerden. Het dreigement van Lloyd
George, dat de geallieerden Polen met alle
middelen zullen ondersteunen, wanneer de
Russen de ethnografische grenzen zullen
overschrijden, behoort than? in daden te
worden omgezet. Tot heden is dit nog
niet geschied. Wanneer nu blijkt dat de
Russen en Polen het met elkaar niet eens
kunnen worden, dan zullen de geallieerden
maatregelen moeten nemen om den rooden
vloed te keerert, willen zij zich niet be
lachelijk maken. Maar misschien hebben
de Russen Polen dan wel reeds geheel in
hun bezit.
Zooals wij reeds zeiden, zal er' van de
Londensche conferentie wel niet veel meer
komen. De Britsche regeering heeft thans
de nota verzonden aan de Sovjet-republiek.
Het voornaamste doel der conferentie bevat
het herstel van den Europeeschen vrede,
in de eerst plaats van dien tusschen Polen
en Rusland, met verzekering van de Pool
sche onafhankelijkheid, en vrede met de
randstaten. Als deze zaken in orde zijn,
zal de conferentie zich wijden aan het
(Eene vertelling uit Indië).
6)
De knal van een tweede geweerschot
maande mij, dat het nu allerminst de tijd
was voor overleggingen. Er moest gehan
deld worden. Er bleef mij dus niets over
dan het anker te lichten en weer zee te
kiezen. Onmiddelijk gaf ik de noodige be
velen. Er woei gelukkig een gunstige wind
en wij konden dus gerust onder zeil gaan.
Juist op het oogenblik, dat onze brik zich
in beweging zette, achtervolgd door de boo
ten der rumoerige Indianen, stak het politie-
bootje met het haltsignaal in den vlagge-
mast van land. Zooals van zelf sprak deed
ik, alsof ik het signaal niet opmerkte. Want
het was der politie blijkbaar te doen, om
mijn schip aan den ketting te leggen, als
een onderpand voor alle schade. En ons in
te halen behoorde tot de onmogelijkheden,
als de Albatros maar eerst eens zyn volle
vleugels zou ontplooien.
Een paar uur later was de kust buiten
het gezicht en de wind werd steeds flau
wer, en flauwer, totdat hij tegen den avond
geheel ging liggen. Het stilliggen liet mij
intusschen onverschillig. Al mijn gedach
te waren veel meer op één punt gericht
het uitbreken der cholera onder mijn scheeps
volk te voorkomen. Daar Hawkins nog
herstel der normale betrekkingen tusschen
Rusland en de geallieerden.
Do geallieerden willen dus een heel an
dere conferentie dan de bolsjewisten. Deze
willen alleen praten over den vrede met
de groote mogendheden, en niet over den
vrede met de randstaten, want de regee
ring te Moskou denkt er over om alle rand
staten op te ruimen. Het antwoord van
Sovjet-Rusland zal dan ook wel afwijzend
zijn. Rusland wenscht een oorlog tegen
de randstalen, omdat het aan Duitschland
wil grenzen, aan het land, dat voldoende
voorbereid is, voor de ontvangst van het
bolsjewistische zaad.
Het is te hopen dat de toestand te don
ker wordt ingezien, maar alles wijst er
toch op, dat de geallieerden uit de feiten
zullen moeten bekennen, dat hun politiek
ten opzichte van Duitschland ongelukkig is
geweest. Duitschland hebben ze, na zijn
onderwerping nog altijd door behandeld ais
den gevaarlijksten vijand, en hebben ver
geten, dat er een ander gevaar is uitge
groeid tot een verschrikkelijke bedreiging
onzer oude Europeesche beschaving.
Zal men ter elfder ure, het gevaar nog
leeren beseffen Het schijnt wel van ja.
De Duitsche minister Churchill, die zelf
zulk een groot aandeel heeft aan dezen
bedroevenden loop van zaken, want hij
is toch de man, die altijd opkwam, om
Polen te steunen, maakt zich nu op, om
voor Duitschlands hulp te pleiten. Indien,
zoo redeneert hij, Polen het onderspit zou
moeten delven, zou Duitschland dan in
staat zijn een slagboom op te stellen
tegen het uit Rusland dreigend gevaar.
Indien Duitschland in staat was de mensch-
heid dezen grooten dienst te bewijzen, zou
het hiermede zijn fout weder goedmaken
en kon een ernstige samenwerking van
Engeland, Frankrijk en Duitschland plaats
hebben, waarvan net heil van Europa af
hangt. Churchill ziet thans dus in, dat
het tegenwoordige Duitschland nog een
groote beteekeriis hebben kan in de ge
schiedenis van Europa in de eerstvelgende
jaren.
In België is het ook allesbehalve rustig
de laatste dagen. De Belgische Kamer kon
vorige week haar vergadering niet voort
zetten, doordat een groot aantal betoogers
de vergaderzaal binnendrong en er meer
dan een uur een vreeselijk lawaai maakte.
De betoogers waren oud strijders, die uit
alle oorden van het land naar Brussel wa
ren gekomen om te demonstreeren voor
gisteravond aan boord was geweest, werden
wij allen door den dood bedreigd. Wat
wij aan ontsmettingsmiddelen in voorraad
hadden, werd gebruikt om mijne matrozen
het innemen van de opiumdroppels gemak
kelijk te maken, liet ik ze hun, vermengd
met cognac, uitreiken. Kortom tot voor
koming van het gevaar werden alle krach
ten ingespannen.
Om middernacht deed ik nog eens de
ronde en voordat ik mij te rusten begaf,
wierp ik nog even, aan mijne gewoonte
getrouw, een blik op den barometer. Ik
ontstelde zulk een snelle daling was
dat mogelijk Het bleek van wel, want
de anéroïde-barometer stond even diep en
de magneetnaald bewoog zich onrustig heen
en weer. En dan die onheilspellend don
kere loodzware nevelen, welke lucht en water
omhulden, zooals mij thans op eens opviel
Er was geen twijfel aan, wij werden nog
door een tweeden vijand bedreigd, door een
van die beruchte Indische wervelwinden,
welke bijna elk jaar bij een overgang tus
schen twee verschillende moessons zoo tal
rijke offers aan schepen en menschenlevens
komt vragen.
Tijdens de morgenwacht brak het onwe-
der los. Het kwam dus niet onverwacht,
maar wat beteekenden alle maatregelen van
verweer tegenover de geweldige kracht der
elementen, door den Taifoon losgebroken.
Wat een ontzettende storm vermocht, wist
ik reeds sedert lang. Hier wist ik niet
wat ik gelooven moest, toen de storm onze
het kamergebouw op den dag, dat het
wetsontwerp in behandeling zou komen,
tot stichting van een fonds voor behoeftige
oud-strijders. Van 12 uur af, zoo lezen
wij in een telegram van den correspondent
van de N. R. Ct., verdrongen de oud
strijders zich in een aanzienlijke menigte.
De betooging van oud-strijders tegen de
volgens hun meening onvoldoende uitkee-
ringen aan oorlogsinvaliden bestond uit een
optocht, die om half één op het Rogiers-
plein opgesteld werd en om half twee on
geveer in de nabijheid van het parlement
in de Wetstraat aankwam. Aan het hoofd
liep een delegatie die aan den voorzitter
der Kamer de wenschen der oud-strijders
kenbaar zou maken, terwijl Belgische en
Leeuwenvlaggen in den stoet meegedragen
werden.
De Wetstraat bleek afgezet door een
politiecordon de optocht werd niet door
gelaten en alleen de delegatie mocht pas-
seeren, werd in het parlementsgebouw
binnengelaten en door den voorzitter der
Kamer ontvangen.
De deputatie kwam terug en deelde mede
dat de toelage aan oud-strijders nog's mid
dags in de Kamer ter sprake zou komen
en dat een beslissend antwoord over een
uur te verwachten was. Dit bericht bleek
echter niet voldoende om de opgewonde
gemoederen tot bedaren te brengen. Vooral
wekte het feit, dat de politie rr.et gendar
men versterkt was, de woede der menigte op.
Plots drongen tegen vier uur de oud
strijders vooruit, braken door het politie
cordon, en al vechtende, al huilende, de
eerien getild op de schouders der anderen,
stormde die geweldige massa, de vaandels
voorop, vooruit naar het parlement toe.
Met den kop van een vlaggestok werden
de ruiten van de ingangsdeur ingeslagen.
Enkele betoogers sprongen langs de opening
binnen en spoedden zich al de deuren te
openen.
Waar dit niet ging werden nogmaals de
ruiten stukgeslagen en die buiten stonden
werden door hunne makkers binnengelokt.
Dan ging het bij een stormloop verder
door de trappen op naar Senaat en Kamer.
Stoelen, tafels, banken werden op zijde
geworpen. Soldaten en deurwaarders boden
slechts flauwen tegenstand. Er steeg een
oorverdoovend geschreeuw op. Vrouwen
huilen en vluchten, ruiten vliegen stuk in
een reusachtig gerinkel Zwaar ploffen de
stappen der invallers op de planken vloeren.
Het is een ontzaglijk schouwspel. Met
groote zeventig centenaaars zware reddings
boot opnam en over boord wierp. Onze
oude brik lag echter als een meeuw op het
water en leed door het onweer blijkbaar
geen noemenswaarde schade.
Twintig uren achtereen op eene en de
zelfde plek te blijven staan, op een schip
dat heen en weer roltaldaar gedurende
dien tijd bloot te staan aan een geweldi
gen regen, dien den wind ons in het ge
laat zwiept alleen hij, die ooit iets der
gelijks heeft doorgemaakt, weet wat dit
alles zeggen wil. En voeg dan ten over
vloede daar nog bij al de gedachten die mijn
brein doorwoelden.
«Gij hadt den supercargo moeten nood
zaken, zich aan een geneeskundig onder
zoek te onderwerpen,® zoo verweet ik mij
zelf. «Gij hadt die onrijpe bananen, en
die bedorven limonade over boord moeten
werpen gij hadt den jongen man moéten
opsluiten, in plaats van toe te staan, dat
hij zich aan de nachtelijke nevelen bloot
stelde. Nu is hij ellendig gestorven, die
goedhartige levenslustige vent; zijn meisje
blijft wanhopig achter en de moordende
cholera zoekt overal in de stad hare onge
lukkige slachtoffers.
En de blikken van mijn scheepsvolk dat
daar onder de beschutting der verschan
singen op een stond gehoopt, ook zij ver
weten mij «Gij alleen draagt de schuld,
als onze moeders, onze vrouwen en kinderen
te vergeefs op onzen terugkeer zitten te
wachten Gij hebt ons in den Taifoon ge-
duizenden zijn de oud strijders het parle
mentsgebouw binnengedrongen, terwijl dui
zenden op straat zijn blijven staan en juichen
en jubelen.
In de zittingszaal van de Kamer was
men rustig aan het beraadslagen toen plot
seling in de wandelgangen een lang en ge
weldig geschreeuw weerklonk. Een groep
oud-soldaten stormt binnen met een Bel
gische vlag en slaat de deurwaarders en
andere personen, die hen willen tegen
houden, op zij. Honderden betoogers drin
gen de zittingszaal binnen.
Er ontstaat een handgemeen. Ilubin
slaat verscheidene aanvallers af, en gooit
ze op den grond, de afgevaardigde Berloz
wordt aan de hand gewond. Enkele ra-
zenden klimmen op de lessenaars en brul
len onsamenhangende woorden, gemengd
met gefluit. Kwajongens, te jong om oud
strijders te zijn, steken cigaretteu op en
strijken lucifers af. Het meerendeel der
afgevaardigden is op zijn plaats gebleven
enkelen vechten met betoogers. Deze over
weldiging draagt een ruw en gemeen ka
rakter. Zij duurt ruim een uur. Dan
trekken de betoogers af, in de hoop op de
publieke tribune te kunnen komen, maar
deze zijn ontruimd en de toegangen zijn
zorgvuldig gesloten.
Na het vertrek van den bandeloozen
troep zette de Kamer haar werkzaamheden
voort, nadat de afgevaardigde Hubin er
nog op aangedrongen had, dat de minister
van binnerdandsche zaken en de burge
meester gestraft zouden worden wegens het
onvoldoende beschermen van het parlements
gebouw.
Het heet, dat een vervolging zal worden
ingesteld tegen »Ons Vaderlandhet blad
van de frontpartij, dat men als de aan
stichter van de relletjes beschouwt.
Een later bericht meldt ons nog de na
volgende bijzonderheden
De betooging der Vlaamsche oud-strijders,
die de Internationale zingende naar het par
lementsgebouw trokken en waarbij zich tal
van incidenten voordeden, welke de politie
niet kon beletten, was een massa-betooging,
zooals Brussel riog nimmer gezien had. Toen
de betoogers het neutrale gebied hadden
overschreden, en voor het parlementgebouw
stonden, weerklonk plotseling het hoornsig
naal«Aanvallen in stormloop.De menigte
stormde het parlementsgebouw binnen, na
de politie te hebben overweldigd en sloeg
alles kort en klein. Bij het gevecht, dat
hierop volgde, tusschen betoogers en afge
jaagd.®
Een donderend gebrul der opgezwiepte
golven een siddering van het geheele schip,
daarna een gekraak en gesplijt het was
gedaan. Het dek werd overstroomd met
een zee van water, waaruit hier een hoofd,
daar een been, ginds een arm omhuog stak.
De stortzee had den stuurman zoo geducht
tegen de verschansing geslingerd, dat ik
zijn beenderen hoorde kraken als ik hem
niet bij zijn oliejas had gegrepen en zoo
bij mij op het kajuitdek getrokken, dan
zou de arme stakker binnenboord zijn ver
dronken.
En toch was alles nog goed atgeloopen.
De zee had de dekbooten, de watervaten
en de zware ijzeren pompen gedeeltelijk
vernield en tot splinters geslagen, maar wij
misten geen enkelen onze mannen. Daaren
tegen dreigde de brik onder den ontzag
gelijken druk der op dek staande water
massa steeds meer op zijde over te gaan
hellen. Nog een tweede dergelijke stortzee
en het schip zou zinken.
«Kapt de masten.
Dat was gemakkelijker bevolen dan ten
uitvoer gebracht, want de eene zijde lag
diep onder water en toen de take lage
eindelijk krakend over boord stortte, was
zij nog met honderd touwen aan het schip
verbonden, die alle een voor een moesten
gekapt worden. Eerst daarna richtte het
schip zich langzaam weer op het was
een wrak geworden, een wrak zonder mas
ten en, naar al spoedig bleek, enorm lek.
vaardigden, werden o.a. de minister van
oorlog en de socialist Hubin gewond. Alle
lessenaars der afgevaardigden zijn stukge
slagen. Het aantal betoogers, dat het parle
mentsgebouw is binnengedrongen, wordt op
2000 geschat. De gendarmerie te paard
is met de betooging slaags geraakt.
Gisteravond is kabinetsraad gehouden. De
regeering liet het ontwerp van Janson varen,
hetwelk door de oud-strijders was bestreden
en nam het principe der dotalie aan.
Manifestanten begaven zich om 8 uur
naar het blad de Soir wierpen de auto
omver en verbrandden de couranten op staat.*
De oud-strijders hebben dus hun zin ge
kregen. Het kan zijn, dat het billijk is,
dat men dit deed, maar het blijft jammer,
dat hun geweldpleging nu door hen zal
worden aangezien als het middel, dat ge
holpen heeft. Gelukkig evenwel, dat de
minister van Justitie duidelijk verkaard heettt,
dat zij, die de relletjes hebben uitgelokt,
gestraft zullen worden. Wat burgemeester
Max betreft, die ook Kamerlid is, deze
heeft medegedeeld, dat hem geen verzoek
was gedaan, om te demonstreeren, dat hij
alle maatregelen heeft genomen, toen de
betooging begon, maar dat ze tegenover
deze menschenmassa volstrekt vruchteloos
waren.
By het uiteengaan der vergadering had
den incidenten plaats tusschen verschillende
Kamerleden. Remortel, den afgevaardigde
der oud-strijders, verweet men, dat hij zelf
zich aan het front laf gedragen had, wat
tot een onderlinge scheldpartij aanleiding
gaf.
""buitenland
Me moord op staatsraad Brooke.
Te Dublin is een moord gepleegd op dén
69-jarigen staatsman Frank Brooke, den
voorzitter van de Dublin en Zuid-West Iersche
Spoorweg-Mij. Hij woonde buiten en kwam
te Dublin om daar een directievergadering
van zijn maatschappij bij te wonen. Nauwe
lijks was hij in het stationsgebouw gekomen
en zat hij in de directiekamer te praten
met een mededirecteur, of drie jonge man-
men drongen zijn bureau binnen, die zonder
een woord te zeggen, a bout portant acht
revolverschoten op hem losten die hem on
middellijk dood ineen deden zakken. De
aanval ging zoo snel in zijn werk, dat de
heer Brooke geen gelegenheid had zijn eigen
revolver te trekken.
0
«Terug naar Pondichery,« luidde thans
het wachtwoord. Madras lag te ver noor
delijk met het eene aan den noodmast
bevestigde zeil liep de brik nauwelijks drie
knoopen en het was buitendien de vraag,
of zij de kust nog zou kunnen bereiken,
vóórdat zij zou zinken. Al wa3 er honderd
maal quarantaine, men zou ons in dezen
benarden toestand geen hulp weigeren.
Bijna op dezelfde plek, welke wij vijf
dagen geleden hadden verlaten, wierpen
wij de reserveankers uit. Het schip wag
gelde heen en weder en de hooge deining
rekte onze kettingen dat zij er van ram
melden. Toch hielden zij vast. Niettegen
staande onze noodsignalen kwam echter
geen enkele boot buitengaats, en wel, naar
wij al spoedig bemerkten, met het oog op
de vreeselijke branding. Door den verre
kijker kon men duidelijk een groote men-
schenmenigte aan het strand zien, die alle
pogingen in het werk stelde, om ons te
hulp te komen te vergeefs.
«Vrijwilligers in de boot.«
Een zestal mannen waren bereid hun
leven voor de anderen te wagen vier waren
echter voldoende voor de eenige kleine boot,
die ons nog was overgebleven. Ik nam de
stuurriemen en met vliegende vaart ging
het nu op land aan. Tot het moment
dat de eerste brandingsgolf zich vertoonde,
behield ik vrijwel mijn tegenwoordigheid
van geest, maar daar werd op eens mijn
oog verduisterd.
(Wordt vervolgd).
1 NIEUWSBLAD S
voor iietLaiiil van Heusiisn g» Altena, de Laigstraat en de Bommelerwaard
