XAQAZXJI
ij i nr.
Und van altena
ZELFOPOFFERING.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusdeu.
No. 4096 Zaterdag 18 Juni. 1921
L
Rook ons SUCCESMERK,
SENORIO de 10 cents sigaar,
Iel. int. 411.
Hinthamerstraat 24, 's-BOSCH.
i
FEUILLETON.
lUIILMAWs
Heereu- en
Kiiiderkleeding.
samengesteld uit de edelste tabakken
en hoogtij ne kwaliteit.
Groothandel in sigaren, sigaretten, tabak.
Gorinclieiu.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
A bonnementsprijs: per 3 maanden 1.25,
en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nummers. 6 cent.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
□SM
SKID
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Sir Hamar Greenwood, de minister voor
Ierland, heeft in het Lagerhuis medegedeeld,
dat de jongste pogingen om een wapen
stilstand in Ierland te weeg te brengen,
tot niets geleid hebben.
Zoowel Sir J. Graig als Lloyd George had
den hun bereidwilligheid te kennen gegeven,
om met de leiders van Sinn Fein bijeen te
komen, maar de laatste hadden geweigerd.
Wat Sir James Graig betrof, schijnt deze
de uitnoodiging aan de Valera gezonden
te hebben, maar zij werd afgeslagen.
Nu de toestand zoo was, verzocht Green
wood alle partijen om zich tegen den
tegenwoordigen opstand aaneen te sluiten.
Als die opstand bedwongen was, moest
men zich vereenigen om Noord- en Zuid-
lerland aan te moedigen zich over een
grondslag met de grootst mogelijke finan-
cieele zelfstandigheid, en hun geschillen
zeiven te regelen.
Volgens de «Daily Mail* zal, indien het
Zuidelijke parlement op 28 Juni niet offi
cieel bijeenkomt, een onderdrukking van
de Sinn Feinsche opstandelingen op groote
schaal beginnen. Het gebied van de krijgs
wet zal worden uitgebreid tot geheel Ier
land, uitgezonderd Ulster. Een aantal
klopjachten tegen de opstandelingen zal
beginnen. Daarvoor zal Ierland in verschil
lende districten verdeeld worden, die e'k
stelselmatig afgezocht en omsingeld zullen
worden. Militairen, politie en hulptroepen
(eene novelle door Louise.)
3)
«Dat is zij,* riep Charlotte, en zonder
hare tante, die sprakeloos van bevreemding
haar onwillekeurig volgde, reden van hare
handelingen te geven, schelde zij aan het
eenvoudige ijzeren hek dat haar van de
landwoning afscheidde, en vroeg aan den
bediende die haar opende, met gejaagden
toon: «wie woont hier?*
«Freule Josephine Ducastel,« gaf deze
ten antwoord, en eer hij er iets bij kon
voegen dat de freule geene bezoeken van
vriendin, veelmin van vreemden ontving,
snelde het meisje, als door eene onweer
staanbare macht aangetrokken, de trappen
op, een zijvertrek in en met den kreet
«Josephine, zijt gij het lag zij in de
armen van het schoone meisje.
De tante, die Charlotte gevolgd was en
hare nicht nu eerst begon te begrijpen,
zeide den bediende in korten woorden, dat
zij zijne meesteres kende en haar nood
zakelijk moest zien.
Josephine was schoon, al had het ziele-
lijden eene vroegtijdige bleekheid over het
gelaat der achttienjarige verspreid. Blonde
zullen versterkt worden.
Krassin, de vertegenwoordiger van Sovjet-
Rusland, om te trachten handelsrelaties
tusschen zijn land en Engeland tot stand
te brengen, vertoeft weer sinds eenigen
tijd in Londen.
De Londensche correspondent van de
Petit Parisien heeft een onderhoud gehad
met Krassin, die eeriige opheldering gaf
over de redenen, die Lenin er toe heb
ben gebracht de hulp van buitenlandsche
kapitalisten in te roepen. Zijn betoog komt
hierop neer dat Lenin inziet dat het buiten
land slechts zeer langzaam de zegeningen
van de bolsjewistische revolutie zal gaan
beseffen, veel langzamer dan hy tot dusver
had gedacht. Vandaar dat hij nu tot een
vergelijk tracht te komen met de binnen-
landsche oppositie (de Russische boeren) en
met de buitenlandsche (de kapitalisten), die
hij eerst wou verpletteren.
Krassin hing een droef tafreel op van
de ellende die in Rusland heerscht. Er is
nijpend gebrek aan verkeersmiddelen, aan
brandstof en aan werktuigen. Het gemis
aan werktuigen voelt vooral de boer zwaar,
die naar Krassin wel wilde erkennen
niet van plan is het bolsjewisme te om
helzen «omdat Lenin en Krassin zulke
mooie oogen hebben.Ze willen waar
voor hun geld en graan en om hen
te vriend te houden zoekt Lenin thans
toenadering tot de buitenlannsche kapitalis
ten met voordeelige aanbiedingen om de
hulpbronnen des lands te ontginnen,
ln Duitschland heeft men zich verbaasd,
dat men in Engeland zoo verontwaardigd
is over de vrijspraak te Leipzig van den
lokken hingen ordeloos en toch bevallig om
de effen slapen en den blanken hals, eene
enkele hing over haar hoofd, maar zij merkte
het niet. Wie niet van de zielskrankheid
van het arme meisje was bewust, zou ligt
die achteloosheid voor de verstrooiing van
het spel hebben aangezien, maar wie Jose
phine kende, moest diep bewogen zijn met
haar lot, als hij haar daar neer zag zitten
bij die ruischende harp en dien droevigen
zang, en toch wezenloos. Bij de plotse
linge omarming van Charlotte echter schrikte
zij op, een oogenblik scheen hare bezinning
terug te keeren, zij opende hare kwijnende
blauwe oogen en vroeg «Keert gij einde
lijk weer
De toon, waarop deze woorden gesproken
werden, sneed de beide bezoeksters door
de zielvooral toen de krankzinnige die
twee vreemden aanschouwde waar zij eenen
geliefden blik meende te ontmoeten, weer
machteloos de oogen sloot en uitriep
«vergeefs 1
Daar stonden nu de twee vrouwen tegen
over het machtelooze meisje, onbewust wat
zij tot haar hulpe konden bijbrengen. Eene
kamenier schellen was het doelmatigst,
doch Charlotte weerde de hand harer tante
af. «Wat hebt gij aangevangen, kind
zeide de oude dame.
«Laat mij, laat mij lieve tante, ik zal haar
tot haar zelve brengen, ik gevoel het, ik
heb er de kracht, het vermogen toe.*
En neerknielend naast de lijderes, een arm
om haar ranke gestalte geslagen, fluisterde
kapitein-luitenant Neumann, den comman
dant van de duikboot, die het hospitaal
schip «Doan Castle* getorpeteerd heeft.
De vrijspraak werd gedaan op dezen grond,
dat hij van zijn superieuren last bad ont
vangen, alle schepen tot zinken te brengen
en dus ook in dit geval eenvoudig op bevel
van zijn superieuren gehandeld had. Dit
is volgens de Duitsche wet in orde, vol
gens de Engelsche echter blijkbaar niet
daar toch volgens deze wet een soldaat
behalve zijn plichten en verplichtingen als
zoodanig, daarenboven nog alle verplichtin
gen en plichten van een gewoon burger
moet nakomen. Dit is weer een geval,
waaruit blijkt, dat de geallieerden met de
bestraffing van de zoogenaamde «oorlogs
misdadigers* op den verkeerden weg zijn.
Het zou daarom ook aan het algemeene
rechtsgevoel grooter bevrediging verschaft
hebben, als men, na de grooten vrij uit
te hebben laten gaan, ook de kleinen had
laten loopen en mee had gewerkt, om over
heel de oorlogsverdwazing de spons te halen.
De zaak der geallieerden kan er nauwelijks
mee gediend zijn, of deze of gene Duitscher
nu nog een tijd in de 'gevangenis zit. Men
weet nu al, dat, als het ooit weer oorlog
zou worden tusschen groote beschaafde en
wetenschappelijk toegeruste naties, de gru
welen van 1914/18 zich niet alleen zouden
herhalen, maar bij de inmiddels n euw be
dachte zouden verbleeken.
Het verzet tegen de Engelsche politiek
in Klein Azië blijft algemeen. Koning
Konstantijn is nu scheep gegaan naar het
gevechtsterrein Venezilis heeft de bespre
kingen niet de regeering te Londen hervat.
Dit alles voorspelt voor de Franscbe politiek
niets goeds te eer, daar volgens de laatste
berichten sowjet troepen als steun voor de
Kemalisten op weg zijn.
Er zijn drie mogelijkheden of de Grieken
winnen, of de Turken, of geen van beide
legers. Het eerste zou den Franschen vol-
sterkt niet passen, zij hebben een levendige
herrinnering bewaard aan wat hier Konstan-
tijn's trouweloosheid in de schietpartij tegen
de Fransche matrozen bij het Zappeion«
wordt genoemd. Men denkt daarbij vooral
aan het lot der Fransche bezettingstroepen
in Cilicië. Winnen de Turken dan zal het
zelfgevoel der Mohammedanen ook in de
Fransche bezitting sterk worden aangewak
kerd. Blijft de strijd oubeslist met andere
woorden, rukken de Grieken niet in Angora,
de Kemalisten niet in Smyrna binnen, dan
kan de veldtocht lang slepen.
zij op haar zoetsten toon.
«Josephine, ik heb u lief, ik veroordeel
u niet.*
Het was of eene wonderbare ingeving
haar de juiste snaar had doen treffen, weer
klank vond in de ziel der ongelukkige.
Weer scheen een straal van rede het mar-
merkoude aangezicht te bezielen. Josephine
bloosde, zuchtte en stamelde «en hij dan,
veroordeelt hij mij niet Toen, als wist
zij dat hier geen antwoord mogelijk was,
richtte zij zich op en Charlotte met een
teerderen blik aanziende, sprak zij op den
toon der hoogste erkentenis
«Wie zijt gij toch vreemdelinge, die het
ongelukkige meisje in hare eenzaamheid
komt bezoeken, nooit nog heb ik u aan
schouwd er» toch ken ik u, toch heb ik
meer in die sprekende donkere oogen ge
lezen. Gij zijt de vriendin naar wie ik
smachtteGoddank ik ben niet meer
alleen.
Josephine, die slechts bij vlagen door de
droeve zielskwaal werd aangetast, zooals
zij zelve verklaarde, kwam langzamerhand
geheel tot zichzelve het onderhoud werd
allengs levendig. Charlotte verklaarde zoo
veel mogelijk de reden harer onverwachte
verschijning uit het lied dat zij beluisterd
had, want zij vreesde de droeve weeze te
kwetsen door haar 't harde oordeel mede
te deelen, waarbij zij voor 't eerst haar
naam had hooren noemen. De avond vlood
onopgemerkt heen, alle huisgenooten ver
wonderden zich over de volkomene kalmte
Men begrijpt Engelands bezwaren tegen
de macht der Turksche nationalisten tus
schen Britsch Indië en den Archipel, maar
dit besef overbrugt de tegenstelling niet.
Ook de versterking van het Britsche smal
deel voor Koristantinopel doet onaangenaam
aan. Aan een vermeestering van de stad
door de nationalisten gelooft men voorloopig
niet. De overeenkomst tusschen hen en de
bolsjewiki gesloten, welke den nationalisten
Koristantinopel toekent, acht men hier on
voorzichtig. Niets immers waarborgt, dat
Rusland niet een goeden dag zijn oude
politiek zal hervatten.
BUITENLAND.
Zuinigheid.
De door den oorlog opgelegde zuinigheid
is in helaas maar heel enkele gevallen een
goede gewoonte gebleven. Zoo gebruikte
het technische personeel van een groote
Engelsche courant ieder jaar 2600 Kilo
poetskatoen. Werd dat vuil, dan gooide
men het vroeger weg. Doch enkele ge
demobiliseerde soldaten kochten het vuile
poetskatoen voor 8 shilling per 200 Kilo
op, maakten het schoon en verkochten het
weer voor 30 shilling aan den oorspron-
kelijken eigenaar. Zelfs de drukinkt en
de olie die er uit kwam leverden nog een
extratje op.
o
Sabotage.
In Frankrijk doen onbekend blijvende
personen den laatsten tijd telkens pogingen
om treinen te doen ontsporen, het laatst
weer in de buurt van het Gare du Nord
te Rouen, waar een wissel defect was
gemaakt. Men denkt aan daden van sabo
tage van bei spoorwegpersoneel.
o
Hongersnood.
De sanitaire toestand in Kief is de laatste
weken zeer verergerd en dreigt in een
catastrophe te ontaarden. De bevolking,
die nog in de stad gebleven is, sterft in
massa van honger. Gedurende eenige da
gen zijn meer dan twee duizend personen
van honger gestorven. Een buitengewone
commissie heeft een oproep tot de boeren
in bet district Kief gericht, met het ver
zoek om zonder eenige vertraging levens
middelen ter beschikking van de stervende
bevolking te willen stellen. Deze berichten
zijn afkomstig van de te Kief verschijnende
officieele «Witnik«.
o
der jonkvrouw, die by het uitleiden der
gasten den bediende last gaf nimmer, op
welk uur ook, deze dames af te wijzen.
Toen klemde zij Charlotte in de armen en
zeide gij zult mijne vriendin zijn, gij wilt,
gij moogt mijn lijden deelen en ik zal ge
lukkiger zijn.*
Zoo was er dan slechts een oogenblik
noodig geweest om dien onverbreekbaren
band te sluiten, die door geen aardsche
macht te verbreken is zoo had dat enkele
oogenblik in twee wezens, die elkander
nooit hadden ontmoet, maar die aan elkan
der ontbraken, vertrouwen en vriendschap
vaak eerst de vruchten van vele jaren, doen
ontkiemen, Charlotte was er gelukkig, Jose
phine minder ongelukkig door.
Weinige dagen slechts kon Charlotte te
Clermomt vertoeven, maar dikwijls, bijna
gedurig, zagen de beide vriendinnen elkan
der, Josephine had nog wel bij wijlen vlagen
van zwaarmoedigheid, maar ze weken wel
dra wanneer zij arm in arm met Charlotte
over de bergen dwaalde. Deze, te kiesch
om een vertrouwen af te vragen waarop
zij nog geen recht meende te hebben, ver
meed zorgvuldig iedere zinspeling op het
ongeluk harer vriendin. Den dag vóór haar
vertrek, toen zy weer door de omstreken
wandelden en de roode tinten bewonderden,
die de dalende herfstzon op planten en
hoornen, op berg- en heuvelkruinen neer-
goot, hadden zij langzaam en zonder het
te weten een gemakkelijk bergpad beklom-
DRAAGT
De plunderingen in Ciiina.
350 soldaten gedood.
Een ooggetuige meldt, dat een aantal
plunderaars met hun buit per trein uit
Wuchang naar^het Noorden zijn gevlucht.
Plaatselijke troepen achtervolgden de
plunderaars en konden hen onder vuur
nemen. Circa 350 werden gedood.
Het werk te Muuehen hervat.
Het werk is Dinsdagmorgen te München
overal zonder uitzondering en zonder eenige
rustverstoring hervat. De burgerlijke bladen
verschijnen weer. In weerwil der alge
meene staking is de ontwaping geregeld
doorgezet.
o
De mynwerkersstaking.
De mijnwerkers stemmen gedurig voor
het hervatten van het werk.
De stemming in South Wales toonde
tot dusver een overweldigende meerderheid
tegen het voorstel der eigenaars. Ook te
Aumonford zijn de mijnwerkers ongeveer
allen voor de verwerping daarvan.
o
Een gunstige oogst.
Volgens een mededeeling van den minister
voor voedselvoorziening in Duitschland aan
het «Berl. Tageblatt«, zal dit jaar, voor
zoover het zich laat aanzien, de oogst gunstig
uitvallen hij zal in elk geval veel beter
zijn dan die van 't vorig jaar en kan in
elk geval een goede gemiddelde oogst wor
den genoemd.
men. De meisjes stonden stil en wierpen
een blik op den wijden omtrek, die zich
als eene heerlijke schilderij voor hare voeten
uitstrekte. «Zóó droomde ik,« barstte Jose
phine uit, ik meende dat al het schoon dat
het leven mij van zoo nabij toonde, het
mijne was, en mijn droom is vervlogen,
afgronden en stroomen liggen er tusschen
dat heil en mij en ik bleef alléén. Mijn
moeder is niet meer, mijn vader is verre
en hij Heldere tranen rolden ovrr
de bleeke wangen der jonkvrouw.
Toch herstelde zij zich. «Charlotte,
zeide zij, «hebt gij wel eens nagedacht
over de gevolgen die de omwenteling voor
ons Frankrijk kan hebben?* Charlotte
verbleekte. Die onverwachte vraag wekte
in haar levendigen geest eene lange reeks
van denkbeelden op, die haar meer dan
eens hadden bezig gehouden. Haar toon
werd somber, haar donker oog schitterde
van ongewonnen gloed.* De revolutie,*
sprak zij en zag met bevreemding het teerdere
meisje aan dat naast haar stond, «derevolutie
zal veel heil, maar ook veel, oneindig veel
jammeren over ons vaderland brengen. Daar
zullen ketenen verbroken, maar tallooze
kerkers ontsloten en met slachtoffers ver
vuld worden.
Wordt vervolgd.)
r iigt Ian
en Alten de Lamstraat n de Boiineierwaard
B
-
