EER OM EER. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No4185. Woensdag 26 April 1922. FEUILLETON. Het reihtöt en verft te^elykertycl. UND VAN ALTENA Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 4.25, en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke nummers 6 cent. Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur ingewacht. BUITENLANDSCH OVERZICHT. De conferentie van Genua heeft wel met moeilijkheden te kampen. Veronder stelden wij in ons laatste overzicht, dat het gevaar voor mislukking der conferentie, ontstaan door het Duitsch-Russisch verdrag, was geweken, thans blijkt dat dit gevaar- slechts voorloopig was geweken en zich een nieuw ernstig incident heeft voorgedaan. Het onverzoenlijk optreden van Barthou, die weigert genoegen te nemen met het Duitsche antwoord, bracht de conferentie opnieuw in gevaar. Deze eischte on iid- dellijke bijeenroeping van de groote en kleinere entente, onderteekenaars van de protest-nota van '18 April. De opwinding te Genua, in verband met het optreden van Barthou, was zeer groot, men sprak zelfs van het vertrek der Fransche delegatie en van een afbreken der conferentie. Men moet respect hebben voor het ge duld van Lloyd George, die evenals minister-president Facta, blijk geeft van omzichtig beleid. Men heeft het aan hun optreden te danken, dat men er opnieuw in geslaagd is het gevaar voor bet ontijdig uiteen gaan der conferentie, te boven is gekomen. Barthou maakte bezwaar tegen het ant woord van Duitschland op het protest der geallieerden en tegen het Russische memo randum. De Duitsche delegatie heeft het verdrag met Rusland gehandhaafd, doch erin toegestemd niet meer deel te nemen aan beraadslagingen van de eerste of po litieke commissie over vraagstukken die reeds tusschen Duitschland en Rusland ge regeld zijn. De Geallieerden hadden zich met dit antwoord voldaan verklaard en daarmede scheen de zaak uit de wereld. Wat Rusland betreft, het antwoord van de Sovjet was minder bevredigend. Zij stelde den eisch dat de Russische oorlogs schulden geschrapt zouden wordendat de Europeesche mogendheden Rusland in financieel opzicht zouden bijspringen en dat zij officieel erkend zou worden, waarna zij de verantwoordelijkheid van de schulden der voormalige Tsaristische regeering aan vaarden zou. Dit antwoord is van den beginne door de Geallieerden als onbevredigend beschouwd. Zij wilden de Sovjet-regeering pas erkennen als deze de verplichtingen aangaande de oude schulden aanvaard had en deze ver Naar het Fr arisch. 69. «Ja, ik ben de gravin Poloscaï,« gaf zij verachtelijk ten antwoord, «vraag maar eens aan Port-de-Bouc, wat hij van dien adeldom denkt.* De gravin bleef kalm. «Op den eigensten avond van ons huwelijk, om redenen aangegaan, waarvan gij niets begrijpt, omdat zij betrekking hadden op een staatkunde, waarvan gij geen verstand hebt, hebt gij het goed en noodig geacht mij rechten te betwisten, die mij zeer dier baar waren. Ik had tegenover u geweld kunnen gebruiken. Ik was uw heer en meester. Maar, omdat ik u liefhad, heb ik nooit geweld willen gebruiken. Wat ik niet door kracht, door geweld kon ver krijgen, heb ik door zachtheid, door voor komendheid trachten te herwinnen. Maar gij zijt onvermurwbaar gebleven Ic «Als u tegenover mij geweld had gebruikt, had ik u gedood Ic «En daarom heb ik waarlijk veel verdriet geleden. Hier hield de graaf even op. Hij begreep, dat hij geen haarbreed vorderde. De gravin wachtte, totdat hij weer zou plichtingen niet afhankelijk gemaakt zien van de erkenning. De Geallieerden meen den evenwel dat dit Russische antwoord als grondslag voor verdere onderhandelingen aanvaard kon worden. Ook hiertegen kwam Barthou in verzet, en hij verlangde over het Russisch memo randum nieuwe besprekingen. De vertegenwoordigers van de Geallieerden en van de kleine Entente, zijn naar aanleiding van Barthou's brief aan Facta onmiddellijk in een spoedvergadering bijeengekomen en na ampele besprekingen is men het erover eens geworden geen genoegen te nemen met het Duitsche antwoord, doch de kwestie van het Duitsch-Russische verdrag op te rakelen en opnieuw een nota tot de Duitschers te richten. In het antwoord aan Duitschland, dat door Lloyd George en Barthou en Schanzer is opgesteld, behouden de Geallieerden zich het nadrukkelijk recht voor, om ieder artikel van het Duitsch-Russische verdrag dat in strijd zou worden bevonden met bestaande verdragen waardeloos te beschouwen. Na de samenstelling dezer nota hervatte de conferentie hare werkzaamheden. Koning Emmauel van Italië is Zaterdag ochtend om 8 uur met de «Dante Alighieri* in de haven van Genua aangekomen. Een talrijke menigte heeft den koning, toen hij te Genua voet aan wal zette, toegejuicht. De koning begaf zich naar het raadhuis, waar hij de Italiaansche ministers ontving, die op qet oogenblik te Genua vertoeven. Daarna begaf de koning zich aan boord van de Conté di Cavour«, waar het de jeuner met de afgevaardigden ter confe rentie plaats vond. Het groote feestmaal, dat de koning van Italië te Genua heeft aangeboden en waar aan ook de Russische afgevaardigden aan zaten, trok vooral de aandacht, omdat de gemeenteraad van Milaan, waar koning Victor Emmanuel juist vandaan komt, welke in meerderheid communistisch is, het ko ninklijk bezoek heeft genegeerd en omdat de koning een bloedverwant is van den vermoorden Czaar. Tsjitsjerin geeft zoo doende een lesje aan zijn Italiaansche mak kers, wat geen verwondering baart, daar de Russen van den beginne af zich aan alle overleveringen van den goeden toon hebben gehouden. In een toespraak aan tafel heeft Tsjits jerin «den eersten burger van Italië* be groet en de beste wenschen voor het wei- beginnen. Zij hield zich met haar antwoord gereed. «Wat ik te Cettinje heb gedaan of niet heb gedaan mevrouw, ging u feitelijk niets aan. Gij behoefdet niet te weten, waarom ik het eene deed en het andere naliet. Op den dag, toen ik met u in het huwelijk trad, hebt gij uwe nationaliteit verloren. Gij zyt van Montenegrijnsche Oostenrijksche geworden. Begrepen De tijd ging om. Ik heb niet getracht u te doen begrijpen, wat ik bij u en om u geleden heb. Ik had u lief mevrouw, ik herhaal het hier voor u en voor de Voorzienigheid. Ik had u lief met den hartstocht van een jongen man. Elke dag trachtte ik mij uwe liefde waardig te maken, doch te vergeefs. Inplaats daarvan hebt gij mij steeds willen tegen streven, mijn naam willen te schande maken, tot op het oogenblik, dat De graaf werd kwaad. Hij stond op en wandelde op en neer, omdat hij voor zijn vrouw de aandoeningen wilde verbergen, die zij niet behoefde te zien.c «Ge spreekt van laagheid en lafheid. Als er één is, die de grootste laagheid heeft bedreven dan is het deze man, Laurent Gonenc, die van de gastvrijheid, welke hij bij mij genoot, misbruik heeft gemaakt, om mij mijne vrouw afhandig te manen.* «Dat is niet waar,* gaf de gravin ten antwoord. «Hij heeft mij u volstrekt niet afhandig gemaakt. Ik heb hem mijzelve overgegeven. Wat hij van u heeft genoten, is een wederdienst, want ge vergeet, dat tieze wonderlijke gekleurde vlokjeó <$evet\ Uw verschoten blouses weder de oorspronkelijke kleur of eert éjansch nieuwe, welke U maar wilt. DeleversZeep H-Vlaardin^en Fabr.van 5unti£jht €>n Lux. slagen der conferentie uitgesproden. Blijkens een bericht dat door den cor respondent van de «Westminster Gazette« uit Dublin verzonden is, zijn de militaire leiders van de vrijstaat- en republikeinsche troepen, dus de volgelingen van Collins en De Valera tot overeenstemming gekomen, ten aanzien van een regeling die van grooten invloed zal zijn op het herstel van den vrede in Zuid Ierland. De overeenkomst draagt een zuiver militair karakter en raakt niet de politieke strubbelingen tusschen de twee groepen. Als dit bericht waarheid bevat is het hoogst belangrijk. Want het politieke ge harrewar tusschen Collins en De Valera die er nog altijd niet door den bisschop van Dublin tee gebracht zijn de vredespijp te rooken is vrij onschuldig zoolang de geweren in rotten staan. Het onmiddel lijke gevaar voor een burgeroorlog, komt in de eerste plaats van de zijde der mili tairen. Montenegro u ook gastvrijheid verleend heeft, en dat gij het aan de vijanden wilde overleveren. Toen ik wist, dat ge verrader waart, had ik in de vlakte kunnen afdalen, mijn broeders vereenigen, die niet ten strijde ware uitgetrokken, hun de waarheid zeggen en u hun overleveren, gelijk de ingewanden van het hert aan de honden. Mijnheer de graaf Poloscaï, dat alles had ik kunnen doen De gravin was opgewonden, zij zag er dreigend uit. De graaf wist wel, dat de vaderlandsliefde bij haar altijd den boventoon voerde. Hij liet haar uitspreken. Daarna vervolgde hij «Wat ge niet mocht doen, was het spelen met de eer van uw echtgenoot.* «Welke eer De eer, die u aanzette, om Port-de-Bouc door sluipmoord te laten ombrengen «Als ik toen alles geweten had, zoude ik u beiden, u en uwen minnaar, voor mijne woning kunnen hebben laten ophangen. Ge kent toch de straf, die de Montenegrijnsche vrouwen ondergaan, wanneer zij echtbreuk plegen Men kleedt ze uit, men geeft ze zweepslagen, men brandmerkt ze, men slaat ze een touw om den hals en geeft ze den vogels des hemels ten prooi. Maar ik vermoedde niets. Zonder u blijk te geven van mijn achterdocht, dacht ik, dat het slechts een gril van uw karakter was, toe te schrijven aan de omstandigheden, waar onder wij ons bevonden. Ik vroeg mijn regeering om overplaatsing. Toen ben ik Collins heeft opnieuw een dapper stukje verricht door te Killarney een rede te houden temidden van hem met revolvers en geweren bedreigende vijanden. Klaar blijkelijk maakt zijn en Griffiths onver vaard optreden zelfs indruk op de rebellen en een indruk, die hen tot nadenken stemt. BUITENLAND. Treinroof. In een trein van Marseille naar Toulon hebben twee roovers in de tunnel bij Blancarde een kistje met 220.000 francs gestolen. Dit geld, bestemd voor het station La Cistad, werd door een spoorweg ambtenaar in den bagagewagen vervoerd. De roovers bonden den ambtenaar en sprongen, nadat de trein de tunnel had verlaten, uit den wagen. Ze zijn nog niet gevonden. o Arbeidsconflicten in Engeland. De poging om de onderhandelingen tusschen de arbeiders in het machinevak en de 47 \akvereenigingen in de aanver wante vakken voort te zetten, is definitief afgebroken. Bij gevolg zullen, tenzij de onderhandelingen worden hervat, vermoe delijk ook de arbeiders der 47 vakvereen. worden uitgesloten, waardoor nog 600.000 arbeiders komen bij de 250.000 man der machine-arbeiders, die reeds zijn uitgesloten, Een recordreis. Het s.s. «Pine Tree State« heeft alle snelheidsrecords voor Amerikaansche schepen op de Stille Zuidzee gebroken, toen het op 30 Januari te Seattle in den staat Washington aankwam na de reis van Yokohama naar William Head te hebben gemaakt in 8 dagen, 19 uur en 30 minuten. De post werd te Victoria, op het eiland Vancouver, ontscheept en vandaar per vliegtuig naar Seattle gebracht. Het schip bracht een lading zijde aan ter waarde van drie en een half millioen dollar, die in New York aankwam 13 dagen en 18 uur nadat zij Yokohama had verlaten. Het vroegere record was 14 dagen en 4 uur, welk record dezen winter werd gemaakt door het zusterschip de »Meystone State.* o Door vioolspel genezen. Zekere Charles Larsen uit Sydney in Nieuw Zuid Wales heeft, naar de «Daily Chronicle* vertelt, het geluk gehad, door het op de viool hooren spelen van een hierheen getrokken. Zij luisterde niet meer. Met de ellebogen op de knieën, het hoofd in de handen, de oogen starend op één punt gericht, scheen zij te droomen. De graaf bemerkte het. «Gij luistert nietzeide hij op toornigen toon. «Zyt gij bevreesd om voor mij te blozen Wat moet ik nu doen «Wij moeten scheiden, voor altijd van elkander gaan.* «Daarin bedriegt ge u.* «Wat 1 wilt ge mij dan dwingen bij u te blijven «Dat nu wel niet. Maar ik ben geen boer van het geslacht der Tsernagoré. Ik moet mijn naam bewaren, mijn roem, uw naam, den goeden indruk, dien men van u heeft. Ik wil niet mevrovw, dat de wereld zulk een schandaal van ons beleeft. Het is voor mij voldoende, dat ik ongelukkig ben, ik wil mij niet in een belachelijk dag licht stellen. In een woord, zoowel voor u als voor mij, wensch ik, wil ik, eisch ik, dat de algemeene gedachte, welke omtrent ons in omloop is, verandere. Daarom heb ik het volgende besloten. Morgenavond zal er eene kleine feestelijke bijeenkomst plaats vinden. De uitnoodigingen zijn heden morgen verzonden. Men zal den Liefdes zang spelen mevrouw, maar alles zal zijn, alsof wij in de volmaakste harmonie met elkander leven. Op een bepaald tijdstip, wanneer het oogenblik daartoe gunstig is, zal ik op uw heengaan naar Montenegro bekend wijsje, het geheugen terug te krijgen, hetwelk hij door een val op het hoofd had verloren. De persoon in kwestie had na het on geval zes weken in het ziekenhuis gelegen, zonder dat hij in staat was zich zijn naam of die zijner bloedverwanten te herinneren. Op zekeren avond evenwel, toen een der verpleegsters op een viool een bekend wijsje speelde, dat hij ook vaak by zich thuis had gehoord, kreeg hij plotseling het ge heugen terug. Hij beschrijft deze gebeur tenis met de volgende woorden Ik ging op de veranda en hoorde iemand viool spelen. Ik scheen mij het wijsje te herinneren, doch de naam ervan schoot mij niet te binnen. Ook de dienstdoende zuster wist het niet en een oogenblik stond ik te peinzen. Toen, plotseling, schoot mij de naam van het liedje door het hoofd. Daarna herinnerde ik my dat ik het wijsje thuis had gehoord. Ik hoorde zoo iets als een hevig gekraak. Toen herinnerde ik mij alles weer. Eigenaardig is het, dat Larsen gedurende den tijd, dat hij zijn geheugen kwijt was vaak met opmerkenswaardige juistheid gesprekken met de geneesheeren voerde over Noorsche mythologie en oud Grieksche geschiedenis, onderwerpen waarvoor hij zich steeds had geinteresseerd. Een expeditieleider opgegeten. Een Reuter-telegram meldt, dat in de streek van Samara ernstige hongeronlusten zijn uitgebroken, waarbij een aanval op de magazijnen der hulpexpedities werd gedaan. Verschillende dezer magazijnen werden totaal leeggeplunderd en daarna vernield. Volgens een telegram uit Reval aan «Berlingske Tidende* is de leider van een der Amerikaansche hulpexpedities, die in de omgeving van Samara werkzaam is, bij deze onlusten door de bewoners gedood en opgegeten. Het Reuterbericht bevestigt deze daad van kanibalisme. Een fortuin in een stroozak. Een oude krantenverkooper Sensat, wel bekend in de rue Lepic te Parijs, waar hij jaren woonde, was sedert enkele dagen niet meer verschenen. De commissaris van politie in deze wijk, door de buren ge waarschuwd, begaf zich naar de woning van Sensat. Men vond den 74-jarigen grijsaard dood te bed, bezweken aan een verstopping in de bloedvaten. Bij een zinspelen, waar familieplichten u roepen. Op deze wijze zal uw vertrek niets vreemds inhouden en zal ik bevrijd zijn van het antwoorden op tal aan mij gerichte vragen. Hebt ge mij begrepen «Zeer goed. Waar moet ik heen «Dat ligt aan u. Als ge maar ver weg gaat. Als ge niet weet, welken weg ge zult nemen, hebt ge toch nog uw geliefde die u kan vergezellen. Maar aangezien ik niet wil, dat de gravin ten koste van haar minnaar leve, zal ik haur een jaar geld toekennen van 12.000 gulden, dat zij kan ontvangen op de plaats, welke zij my zal melden. Na eene scheiding van zes maanden zult ge wel zoo goed willen zijn, mij te zeggen, waar ge woont. Ik heb gisterenavond onze trouwacte nagezien, zij kan gemakkelijk vernietigd worden.* >0,« hernam de gravin, die geen kracht genoeg bezat hare vreugde aan den dag te leggen. «Ja mevrouw. Ieder onzer kan vrij zijn. Ik heb uitgeproken. Gij zyt vrij u terug te trekken. Kan ik morgen op u rekenen?* «Zeker.* «Dank u.< De graaf gaf de gravin een teeken, dat hij alleen wilde zijn en toen zij was ver trokken, verwonderde hij er zich over, hoe hij nog zoo lang zijn koelbloedigheid had kunnen bewaren. Wordt vervolgd.) MEIWSRLt» mor list Laid vai Hmtien en Attena, ds Langstraat en de Bomsielerwaard "[wink

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1922 | | pagina 1