Bi] dit nr. iieiieort een tipoepel,
C. DE KEMP,
IN GOUD EN ZILVER,
Waterpoort, Heusden.
YIOLA.
RAAMSDONKSVEER.
Correspondentschap Ie Klasse.
ri, J. ABBINK.
^•and van altena
Uitgever: L. J. VEERMAN, Hensden.
No. 4208 Zaterdag 15 Juli 1922
Reparatie-Inrichting.
PEOLLÉim
KEIZERSDIJK F. 81.
912 uur.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden i .25,
en franco per post beschikt f 4.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
BÜITENLANDSCH OVBRZICST
Indien er geen wonder gebeurt zal de
Haagsche conferentie het lot deelen van
die te Genua en op een mislukking uit-
loopen, en is die mislukking ook thans
weder aan de Russen te wijten. Deze
zijn niet genegen om in de kwestie van
het particulier bezit werkelijke concessies
te doen. Niet alleen willen zij niets hooren
van een teruggeven van het particulier
eigendom, doch ook wat zij na veel tegen
stribbelen willen toestaan is ten eenenmale
onaannemelijk. De Russen, doen het thans
voorkomen of zij tot vergoeding bereid
zouden zijn geweest, mits de hun verleende
kredieten naar genoegen waren uitgevallen.
Naar verluidt zou deze vergoeding echter
slechts hierin bestaan dat de Russen
misschien bereid waren geweest tot erken
ning van obligaties, die eerst over 15 of
25 jaar betaalbaar waren. Blijven de
Russen op dit punt staan, dan kan het
niet anders of de conferentie moet op een
mislukking uitloopen.
De Corr. van da N. R. Ct. zegt niet te
begrijpen waarom de Russen naar Den
Haag zijrr gekomen, daar hun in Genua
toch reeds duidelijk gebleken was dat met
dergelijke opvattingen niets was aan te
vangen. De Rassen willen de mislukking
natuurlijk van zich af en op de schouders
der overige leden, in hoofdzaak op Frank
rijk en België schuiven,
In het Oranjehotel te Scheveningen
heeft de Russische gedelegeerde Litwinoff
Woensdagavond een persconferentie ge
houden, waarin hij zeide
Ik geloof, dat de conferentie in haar
laatste stadium is gekomen door de hou
ding van de niet-Russische commissie
gedurende de twee vergaderingen van
heden. In strijd met hetgeen in de vorige
zittingen geschiedde, waarin de niet-
Russische gedelegeerden verschillende con-
Door L. J. FIKKEE.
11)
En bij deze vraag veegde hij nogmaals
met de handen langs de oogen, waarna
hij met eenen diepen zucht het paardetuig
opnam en ijverig met poetsen doorging,
nu en dan met een zachten snik zijn hoofd
schuddende.
ïNu, jongen, ik ben ditmaal over je
tevreden,® antwoordde de waard, die in
zijn hart volstrekt niet zoo kwaad was, als
hij het wel eens wilde doen voorkomen,
aen daarom zult je vanmiddag een lekkere
pint bier met een stuk van een ossenrib
hebben, dat beloof ik je.<r
Zonder op de dankbetuigingen van den
knaap te letten, liep hij den stal weder
uit, weinig vermoedende, dat de bengel
een ontzettend scheel gezicht achter hem
trok en triomfantelijk het paardetuig iiT
eenen hoek schopte, waarna hij zoo spoedig
mogelijk zijn schat voor den dag haalde
en zorgvuldig in een lapje wikkelde, het
welk hij niet minder zorgvuldig onder zijne
kleederen verborg. Hierna ging bij op zijn
hoofd staan en bleef zoolang in die houding,
tot hij bloedrood in zijn gezicht werd en
zijne ooren begonnen te suizen. Toen liep
hij naar de bergplaats voor het hooi, strekte
cessies van ons trachtten te verkrijgen,
beproefden ze thans ons vast te leggen
aan opvattingen, welke als voorwendsel
konden dienen om het afbreken der onder
handelingen van de conferentie te recht
vaardigen.
Wij weten niet, wat er nu morgen zal
gebeuren wanneer we weer een bijeenkomst
zullen hebben met de commissie voor
de credieten. Die bijeenkomst zal waar
schijnlijk een soort van godsdienstige plech
tigheid zijn. Wij zijn van meening, dat
het mislukken van de conferentie besloten
is door de niet-Russische commissie en
dat ze zoeken naar een middel om die
mislukking te rechtvaardigen waartoe zij
trachten bepaalde antwoorden uit ons te
knijpen om dan de conferentie af te breken.
Zoo althans begrijpen wij den toestand.
De Russische gedelegeerden hebben reeds
hun voornemen te kennen gegeven om
Zaterdag te vertrekken.
De daling van den mark houdt de ge
moederen in bewegivg en schept een
buitengewoon ernstigen. De Duitsche
regeering heeft uitstel van haar verplich
tingen gevraagd, niet alleen voor dit jaar,
doch ook voor 1923 en 1924.
De Duitsche regeering beroept zich bij
haar verzoek op de economische bezwaren,
welke zij reeds vroeger iri het licht heeft
gesteld. Zij laat duidelijk uitkomen dat
zij »door den nood gedrongen wordt®, een
noodtoestand die nog ongunstiger geworden
is door de daling van den markenkoers.
Er zal tenslotte niets anders overblijven
dan dat het verdrag van Versailles wordt
herzien en Duitschland minder schadever
goeding te betalen zal krijgen. Vooral de
Engelsche gaan dit meer en meer inzien.
Want als de mark daalt, en weer daalt,
heteekend dit, dat Duitschland alweer minder
Engelsche goederen zal kunnen koopen, en
alweer meer eigen fabrikaat zal kunnen
slijten in landen waar men anders nog het
Engelsche neemt.
Eu de mark zal blijven dalen, net zoo
lang tot de schadevergoeding tot een mini
mum teruggebracht is.
De Duitschers laten met voordacht de
valuta kelderen, wordt er sedert lang be
weerd, en beweren ook thans weer velen.
't Is ook zeer wel mogelijk, dat de groote
Duitsche geldmannen er door allerlei mani
pulaties schuld mee aan hebben. Of eigenlijk
dat staat wel vast. Maar 't gaat dan toch
ten koste van het overgroote deel van het
zich daar» behaaglijk uit en peinsde over
zijnen toekomstigen rijkdom, als Jurgen de
marskramer zou komen, om hem zijn vondst
af te koopen voor veel geld.
Intusschen was de waard de gelagkamer
binnengetreden en liep daar onrustig heen
en weer, nu en dan eenige onverstaanbare
woorden mompelend. Niet lang had hij
aldus op de komst van den houtvester
gewaeht, toen deze met zwaren stap aan
kwam, op den waard toeliep en hem harte
lijk de hand schuddende, op vroolijken toon
uitriep: Wel, wel, kameraad is het
wezenlijk waar, dat ge mij verlangt te
spreken, of heeft die kleine schelm van een
staljongen mij weer wat op de mouw
gespeld
Bij deze woorden liet hij zich op eenen
stoel neervallen en zag den waard half
lachend, half vragend aan.
»Ga daarginds bij het raam zitten, Worp®
antwoordde de waard ernstig, ïde jongen
heeft u de waarheid gezegd ik moet u
werkelijk spreken, en ik ben recht blijde,
dat gij terstond gekomen zijt. Ik moet
u spreken over iets zeer vreemds, over
iets erg buitengewoons. Maar kom hier
bij het raam zitten, Worp want niemand
mag ons hooren.
De toon, waarop de waard deze woorden
sprak, was zoo ernstig, dat de houtvester
die zoo iets volstrekt niet van zijn anders
immer vroolijken en opgeruimden kameraad
gewend was, hem verwonderd aanzag en
min of meer gejaagd vroeg: »Wat is er
Duitsche volk, dat er dus absoluut niet
aansprakelijk voor te stellen is.
En nu het omlaaggaan van de mark
ook meer en meer de franc-waarde vermin
dert, begint men zelfs te Parijs te wankelen,
en een blad als de Petit Parisien durft de
mogelijkheid opperen, dat een moratorium
onvoldoende zou zijn om een daling der
mark met de gevolgen daarvan, gelijk prijs
stijging en algemeene economische inzinking,
tegen te gaan. Dan zou men tcch tot een
internationale leening zijn toevlucht moeten
nemen om Duitschland in staat te stellen
zijn verplichtingen na te komen. Poincaiè
heeft herhaaldelijk verzekerd, zegt het blad,
dat een dergelijke leening vroeg of laat
onontbeerlijk zou worden.
Zullen wij misschien eerstdaags het
bankierscomité weer bijeengeroepen zien
Omtrent den strijd in Ierland tusschen
GI evestigd:
TELEF. 15.
Voor verwisseling' van Bank
papier en Specie, Discontee
ring, Beleening, Bewaar
geving, Assignatiën, enz.
is het Kantoor geopend van
Nadere inlichtingen verschaft
gaarne
De Correspondent,
gebeurd, dat ge zoo geheimzinnig spreekt
»Dat zai ik u vertellen maar wees zoo
goed, mij eerst even te zeggen, of er mogelijk
iemand aan die gindsche deur staat, die
ons beluisteren kan.®
De houtvester trad snel op de aangewezen
deur toe, opende haar en wierp eer.en
onderzoekenden blik in de gang, welke zich
daarachter bevond. Niemand bemerkende,
sloot hij haar weder en trad op den waard
toe, die zwijgend voor zich uit staarde.
»Daar is niemand,® zeide Worp »gij
kunt gerust spreken. Het schijnt dan wel
eene zaak van groot gewicht te zijn, waar
over ge mij wenscht te hooren.
nVan groot gewichtnu, dat weet
ik juist nog niet,® antwoordde de waard,
»maar zeker is het, dat de zaak mij vreemd
en onbegrijpelijk voorkomt. Luister.®
En zich naar den houtvester overbuigende,
vroeg hij op fluisterenden toon, als vreesde
hij, dat iemand buiten Worp hem hooren
zou »Gij herinnert u zeker den tijd nog
wel, toen wy beiden nog in dienst van
den ouden heer Vorster waren
^Natuurlijk,® fluisterde Worp terug.
»Die heerlijke dagen vergeet ik nooit.
»Ik evenmin. En ook niet, dat wij menig
maal met hem en de twee jongeheeren op
reis gingen, nietwaar
>Neen. Maar waarom vraagt ge dit
»Dat zult ge aanstonds hooren, luister
maar verder. Toen de oude Vorster stierf,
kregen de beide zoons een geweldigen lust
in reizen en trekken, en wij moesten hen
de regeeringstroepen en de ongeregelde
republiekeinsche benden, deelt een corres
pondent van de »Daiiy News® mede, dat
uit verschillende gedeelten van Ierland de
republikeinen in goede orde en bijna zon
der te vechten terugtrekken naar Cork, dat
volgens den correspondent nu het nieuwe
terrein van den burgeroorlog zou worden.
Een ander bericht meldt, dat het hoofd
kwartier van het republikeinsche leger van
Mallow naar Linerick in de provincie Mun
ster zou zijn verplaatst.
Van verschillende andere plaatsen worden
nog voortdurend nieuwe overwinningen be
richt van de Vrijstaters, die voortgaan
kleine afdeelingen republikeinen te omsin
gelen en gevangen te nemen en te Belfast
heeft Sir James Craig dezer dagen nog
verklaard, dat Ulster zich hield aan de
plannen ter verdediging van zijn grens,
zooals die door wijlen maarschalk Wilson
waren uitgewerkt.
Overigens begint de groote meerderheid
van het Iersche volk meer dan genoeg te
krijgen van den strijd. De menschen zijn
er beu van, niet alleen de hoogere standen
en de middenklasse, maar ook de breede
lagen van het volk, die niet veel meer
moeten hebben van de leiders der onver
zoenlijke!), die uit verblindheid of uit per
soonlijke eerzucht den heilloozen strijd nog
maar steeds willen voortzetten. In de stra
ten van Dublin zingen de jongens in koor
»De Valera moet hangen Kort tevoren,
ook na do verkiezingen nog, zou zoo'ri
kreet een relletje, of wellicht een straat
gevecht hebben veroorzaakt, en zouden
degenen die dat duifden roepen van een
koudekermis zijn thuisgekomen. Dat het nu
een populair liedje geworden is, bewijst we!
hoe deerlijk de republikeinen zich vergist
hebben in de openbare meerling, die ze
zóó hebben getart, dat ze zich tegen hen
verklaart,
BUITENLAND.
De straf verlicht.
Koning Alexander van Yoego-Slavië heeft
de doodstraf van den communist Stryitsch
die hem trachtte te vermoorden, veranderd
in 20 jaren dwangarbeid.
Duistere misdaden.
Zaterdag en Zondag zijn in Bulgarije
enkele sensationeele misdaden gepleegd.
Een bekend democraat werd Zaterdagavond
voor zijn woning doodgeschoten en een
overal vergezellen.®
»Juist.®
»Nu ongeveer twintig jaar geleden huwde
de oudste zoon, terwijl de jongste, die toen
nog nauwelijks den leeftijd van acht jaren
bereikt had, bij zijnen gehuwden broeder
thuis kwam en hem zoodoende op alle
buitenlandsche reizen vergezelde.
Precies, kameraad. Verder maar.®
Eindelijk besloot de oudste zoon, met
zijn vrouw en zijn eenig dochtertje Emma
dat toen nauwelijks een jaar was, zich
weder in het ouderlijk huis metterwoon te
vestigen. Zoo deed hij, en sedert leeft
myriheer Lodewijk zoo stil en rustig mogelijk
in het huis. Dat alles weet ge zoo goed
als ik, nietwaar?®
»Ja«
»Zeer goed. En ge weet ook, dat mijn
heer Frederik, die nu bijna acht en twintig
jaar oud is, twee jaar geleden weder eene
groote buitenlandsche reis heeft gemaakt,
en dat wij beiden weder met hem mede
gingen Dat herinnert ge u immers nog?
Ja, nietwaar
»Zeer zeker. Wij zijn naar Parijs ge
weest en naar Bern, en toen naar Napels
en eindelijk naar Rome.®
nGoed onthouden, Worp« viel de waard
haastig in, ïen toen naar Rome. In al
die andere plaatsen bleven wij maar eenige
dagen, op zijn hoogst een week maar in
Rome scheen het onzen meester buiten
gewoon goed te bevallen want wij zyn
er langer dan twee maanden gebleven. Weet
gevangenisinspecteur werd eveneens ver
moord.
Voorts werd ten huize van een socialis-
tischen advocaat een pakje bezorgd, dat
bij opening door zijn particulieren secretaris
ontplofte en dezen doodde. Ook de echt-
genoote en een kind van den advocaat
werden door de ontploffing ernstig gewond.
Te Wranja trachtte een bende het
koninklijk paleis binnen te dringen. Bij het
gevecht met de paleiswacht werd een
schildwacht gedood.
lievige ontploffingen te Cuxhafen.
Een zeer zware ontploffing heeft, naar
de Tel. meldt, plaats gehad aan de Elbe-
mortding bij Cuxhafen. Alle telefoon- en
telegraafverbindingen met Hamburg zijn
gestoord. Ook het spoorwegverkeer naar
Cuxhafen is gestremd, waaruit valt aan te
nemen, dat de spoorlijn is beschadigd. De
Oberpostdirector te Hamburg deelt mede,
dat het depot voor zeemijnen te Groden
bij Cuxhafen in de lucht gevlogen is. In
de stad Cuxhafen zijn alle vensterruiten
vernield. De vuurtorens moesten gedoofd
worden.
Tot ver in den omtrek is een groote
vuurgloed uit de richting Cuxhafen zicht
baar. Berichten van loodsen uit Bruns-
bütte! zeggen, dat bij het voorbijvaren van
Cuxhafen verschillende zware explosies
werden waargenomen. De marine-com-
mandantur van Cuxhafen heeft den inwo
ners der stad en aangrenzende plaatsen
bevel gegeven om hun wonir gen te ont
ruimen, daar gevaar bestaat voor verdere
ge nog wel
Worp staarde zijn makker eenige oogen-
blikken zwijgend aan, alsof hij trachtte te
raden, waar hij heen wilde toen antwoordde
hij kalm ïJa, dat alles herinner ik mij
zeer duidelijk.
»Kunt ge u mogelijk ook nog herinneren,
Worp, wat er op zekeren avond, toen wij
nog maar pas in Rome waren aangekomen,
gebeurde in de Strada Felice, juist op den
hoek van de Strada Pia
»Zeker,« antwoorde Worp, die nu begon
te begrijpen, welken kant de waard op
wilde, »wij kwamen juist door die straat,
toen een fiacre2) in dolle vaart kwam
aanrollen en ieder oogenblik tegen de muren
dreigde te slingeren. Een jonge dame stak
het hoofd uit het portier en gilde om hulp.
Onze meester sprong op het hollende paard
toe, bracht het tot staan en redde zoo het
meisje van een vreeselijk gevaar. Dat bedoelt
ge immers
Juist Worp, dat bedoelde ik,antwoordde
de waard levendig knikkend, »en nu verder.
Wat gebeurde er verder
»Wat er verder gebeurde? Wel, onze
meester bracht die jonge dame, geloof ik,
naar haar huis in het Corso, en ging na
dien tijd menigmaal dien kant uit, als ik
mij niet vergis.®
1) Twee elkaar kruisende, zeer voorname
straten te Rome.
2) Huurrijtuig.
Wordt vervolgd.)
MEUWSBL
r fief Liny ui Hèisogi en AltonaJe Laiastrari ofi
erwaard
f i- f$P
j mi—miiiiwiiwiiBiM WilII ii I«m wm.mii' ■wmpp;