feuilleton.
Carnaval te Nice.
Und van altena
Uitgave: Firma L, J. VEERMAN, Heusden.
No* 4270. Woensdag 21 Februari 1923.
De ScbipbreukeliooeD der
Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 61525.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en
franco per post beschikt 1.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Adcertentiën van 1 6 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
De conferentie tusschen Le Trocquer en
Bonar Law over het gebruik van spoor
wegen in het door de Britten bezette ge
bied, is jammerlijk mislukt en de Fransche
missie is onverrichter zake naar Parijs
teruggekeerd. Weliswaar meldt Havas, dat
de Engelsche regeering concessies gedaan
zou hebben, betreffende het vervoer van
steenkool en troepen, maar de Reuter-be-
richten zyn daarmede ten eenenmale in
tegenspraak en zy klinken overtuigender
dan de telegrammen van Ilavas. Volgens
de «Times® hebben de Franschen verzocht
om een ruim gebruik van den spoorweg
te mogen maken en het recht opgeëischt,
om troepen en voorraden ten behoeve van
de Ruhrbezetting daarlangs te vervoeren.
De >Times« uitte de meening, dat het ver
zoek gemotiveerd geweigerd moest worden
en voegde er aan toe, dat de Britsche re
geering niet moest toestaan dat haar neu
traliteit zelfs in de geringste graad wordt
aangetast.
Het schijnt dat Bonar Law het met de
opvatting van het groote Britsche blad
eens geweest is. Want, ofschoon er, naar
Reutor seint, noch door de Engelsehen,
noch door de Franschen een officieel© ver
klaring is afgelegd, weet de «Evening
Standard®, mee te deelen, dat de Engelsch-
Fransche conferentie vrijwel isdoodgeloopen.
Voor het oogenblik acht het Engelsch ka
binet zich niet in staat, het Fransche ver
zoek in te willigen, en de Fransche afge
vaardigden zijn huiswaarts gegaan, om hun
collega's te raadplegen over bepaalde kwes
ties, weike zij niet bevoegd zijn te behan
delen. De mislukking van de conferentie,
zegt de «Evening Standard® is te betreuren
wegens haar weerslag op de kwestie van
het blijven van Engeland in het Rijnland,
en de toekomst der Entente.
Poincaré zal heden Maandag voor de
Kamercommissie verschijnen over den poli-
tieken toestand. Als hij zich niet oorspron
kelijk hiertegen verzet had, zou men zijn
verklaring niet met zooveel spanning tege
moet zien. Nu is dat echter iets anders.
Vooral nu hij, naar zeer waarschijnlijk is,
niet vee! goeds heeft te vertellen. Had
Le Trocquer belangrijke concessies uit
Londen meegebracht, dan had de Fransche
premier min of meer triomfantelijk mede-
deelingen kunnen doen. Nu heeft hij niet
veel materiaal om zich tegen zijn belagers
Tardieu en Briand te verdedigen.
3)
«Dat zal u opbreken® brulde de kapitein
in vliegenden toorn, terwijl hy de deur der
kajuit achter zich toesmeet.
«Mij opbrekenherhaalde de dokter
spottend «dus hij gelooft nog, dat wy er
veilig komen. Ja, als er geen klippen, geen
stormen, geen kannibalen waren. De toe
komst zal bewyzen, Julius Brown, wie
gelijk heeft, gy of ik I®
III.
Toen de hofmeester de kajuit van Dr.
Arling verlaten had was hij onmiddellijk
naar den keuken gegaan, die veel weg
had van een vergaderzaal, waar men de
gevaarlijke doorvaart tusschen de Louisia-
den en de Salomons«eiIanden als punt van
behandeling had gekozen en een ieder zijn
uiterste best^ deed van de aanstaande ge
varen eene volledige, vaak overdreven be
schrijving te geven. Bij Stonemans binnen
treden werd hy met vragen bestormd en
als 't ware uit één mond klonk het«wat
heeft de dokter er van gezegd
«Hij wist nergens van® antwoordde de
hofmeester. «Hij zat in zyn studie ver-
Geen steenkool uit het Ruhrgebied en geen
medewerking van den Britschen bondge
noot De «Daily Express® verneemt welis
waar uit Dusseldorf, dat de Britsche troepen
zich uit een kleine strook van het door
hen bezette gebied zullen terugtrekken,
maar dit bericht behoeft nog bevestiging
en bovendien is het maar van matig belang.
Wat Frankrijk noodig heeft is grootere
vrjjheid van beweging en algeheele op
heffing van den Britschen slagboom aan
den Rijn. De Fransche ministerraad heeft
Zaterdagochtend vergaderd om het rapport
van Le Trocquer aan te hooren en Poincaré
heeft vervolgens aan zijn collega's een
overzicht gegeven van den buitenlandschen
toestand. Dit is dus een soort generale
repetitie geweest. De Belgische minister
president zal zich naar Parijs begeven om
met den Franschen premier overleg te
plegen. De diplomatie is in levendige actie,
er wordt druk geconfereerd en dit bewijst
wel dat er nieuwe plannen in de maak
zijn. Vermoedelijk zijn de regeeringen te
Parijs en te Brussel in niet geringe onge
legenheid geraakt door het hardnekkige
verzet der Duitsche bevolking.
De Ruhrkwestie heeft in het Britsche
Lagerhuis tot belangrijke besprekingen
geleid.
Voordat het debat aver het gemeen
schappelijke amendement van de liberalen
en nationaal-liberalen betreffende een beroep
op tusschenkomst van den Volkenbond in
de kwestie van het Ruhrgebied en den
wensch, dat de Vereenigde Staten deelnemen
in de bespreking van het vraagstuk der
schadeloosstellingen begon, werd aan Bonar
Law een vraag gesteld betreffende de jongste
Engelsch-Fransche onderhandelingen te
Londen. De eerste minister weigerde een
verklaring af te leggen hij zeide, dat de
Britsche regeering zekere voorstellen had
gedaan aan Frankrijk, dat echter nog geen
antwoord daarop was ontvangen, en dat
zij, voor zij dit ontving, liever niet de zaak
zou willen bespreken.
Nadat oud-minister van onderwijs Fisher
en Robert Cecil hadden gesproken kwam
Lloyd George aan 't woord en begon zijn
rede. Hij zeide, dat het van belang was,
dat de Fransche en Britsche democratieën
samen zouden gaan en samen zouden
handelen, zoover zij konden, maar de vriend
schap voor Frankrijk beteekent niet, dat
wij elke daad aan elk Fransch ministerie
moeten goedkeuren, welke den vrede dei-
diept en het speet mij wel, dat ik hem
het gelukzalig studieuurtje met een ramp
zalige tijding moest vergallen. Wat zette
hij groote oogen op
De dokter wilde maar niet gelooven, dat
de Oude zoo'n waagstuk durft ondernemen
«Ja zeker een waagstuk« bevestigde de
smid Harry. «Toen we te Hongkong lagen,
ik geloof drie dagen vóór de afvaart, zag
ik tijdens een onweer, waarbij de «Iron®
getroffen werd, die onheilspellend blauwe
vlammetjes flikkeren, eerst op den ba-
zaansmast en kort daarop nog op den
grooten mast. Heb ik jullie er niet op
gewezen
«Ja® hernam de hofmeester «ik heb ze
duidelyk gezien, je bedoelt het St. Elms
vuur. Alleen het bijgeloof ziet in de vlam
metjes de voorteekenen van een naderend
onheil. Het St, Elmsvuur is niets anders
dan electriciteit, die van de aarde naar
de wolken getrokken, van de punten der
goede geleiders afstroomt.
«Dat kan wel zijn® hernam Harry, maar
het komt toch al mooi uit. Overmorgen
begint de vertooning.®
«Je bedoelt het drama verbeterde Bill
de kajuitsjongen.
«Zooals je wilt® vervolgde de smid «over
een paar dagen zitten we op de klippen
vast en dan, wel te rusten jongens 1®
«Maar wy moeten nu spijkers met kop
pen [slaan,® sprak Smeatson, de timmer
man, «we weten dat de Oude een stijfkop
is, een of twee man zijn niet in staat hem
wereld op het spel zet. In de jongste
actie van Frankrijk met betrekking tot de
schadeloosstellingen was iets verontrustends.
Er was niets in den stand van het schade-
loosstellingsvraagstuk op heden, dat zulk
een heftige oplossing eischte.
In een overzicht van de geschiedenis der
schadeloosstellingen heeft Lloyd George
verder met nadruk gewezen op verschil
lende voorstellen, die Poincaré heeft ge
weigerd aan te nemen. Feitelijk was er
maar een tekort van tien percent in de
kolenleveringen en het was moeilijk te ge
looven, dat het verkrijgen der schadeloos
stellingen het eenige doel was voor de
bezetting van het Ruhrgebied. Hij geloofde,
dat de schadeloosstellingen gerechtvaardigd
en verstandig waren en hij betreurde daar
om deze actie, welke in de toekomst de
schadeloosstellingen in gevaar brengt.
Lloyd George eindigde met te vragen
Wie kan zeggen, wat er gebeuren zal
Gij kunt Duitschland verpletteren, maar
wie wint Ik ben een sterk voorstander
van de veiligheid van Frankrijk, doch welke
veiligheid zal het verkrijgen in het Ruhr
gebied Indien we weikelijke vrienden
zijn van Frankrijk, zullen wij ons best doen
om het te bevrijden uit zijn eigen onder
neming voordat het te laat is. Hij deed
een beroep op de regeering om op te tre
den, en hy uitte zijn wensch, dat de
Britsche regeering zich tot de Vereenigde
Staten zou wenden opdat beide landen
daarna bemiddelend zou optreden bij Frank
rijk.
De toestand in Ierland is weer uiterst
verward.
De Valera schijnt een definitieve poging
te hebben gedaan om zich van de uiterste
extremisten af te scheiden. Hij wordt
daaiin echter ten zeerste belemmerd door
miss Mac Swiney, die de Valera in het
openbaar gedreigd heeft, dat hij het gezag
over de Iersche rebellen zal verliezen, in
dien hij van zijn eens ingenomen standpunt
zal terugkeeren.
De leider van de troep rebellen, die
verantwoordelijk zijn voor den moord op
dr. O'Higgins, den vader van den minister
van binnenlansche zaken van den vrijstaat,
is in hechtenis genomen en zijn identiteit
is vastgesteld. Hij is naar de gevangenis
van Dublin overgebracht en zal zoo spoedig
mogelijk voor een krijgsraad verschijnen.
van zijn plan te brengen, maar, als wij
eens collectief, dat wil zeggen als één man
naar hem toegaan, om hem te verzoeken
van zijn plan af te zien dan geloof ik wel,
dat hij zich nog bedenken zal.®
Er heerschte stilte in de vergadering.
«Kom® riep de smid, die het lange stil
zwijgen vervelend vond, «is er nu niemand,
die zijn mond durft opendoen. Wat zeg
jij er van Dobson
«Ik houd mij onzijdig
«En ik ook® liet de hofmeester er op
volgen.
«Wy hebben nog een dag in beraad®
hernam de smid, «dan is het te laat, dan
helpt er geen bidden of smeeken aan, dan
heeft de «Seabird® den weg naar ons aller
verderf ingeslagen. Vertrouwt niet te veel
op het schip, in twee minuten kan het ge
beurd zijn en dan, wee zijn gebeente, die
er nog levend afkomt. Een half jaar ge
leden voer hier de «Zwaluw® met een
bemanning van 15 koppen enlOSChinee-
zen als passagiers. De kapitein zou wel
een broertje van den onze kunnen zijn.
Het was een even groote waaghals. Daar
men niet voldoende voor levensmiddelen
had gezorgd nam de «Zwaluw® om Sydney
spoedig te bereiken den zelfden weg, dien
wij nu volgen. Den eersten den besten
nacht werd het schip uit elkaar geslagen.
De passagiers verlieten het wrak en zetten
koers naar een eilandje, dat zij in de verte
zagen. Nauwelijks hadden de arme duivels
den wal bereikt of een zwerm wilden
II.
Zooals ik u in een vorig artikel mede
deelde is Carnaval de vijf-en-veertigste uit
de lucht komen vallen, en nu schijnt het,
dat hij langs de zon vallende, deze eenigs-
zins heeft beleedigd met een van zijn vele
grappen. Het gevolg hiervan is dat de
zon, die hier anders alle feestelijkheden
pleegt bij te wonen, sedert de komst van
Carnaval, afwezig is gebleven en zich achter
donkere gordijnen verschuilt. Men moetechter
niet denken, dat dit feit de feestvreugde
heeft kunnen verstoren integendeel, met
eiken feestdag stijgt de vroolijkheid, de
uitgelatenheid, stijgt ook het aantal cos
tumes en maskers, die men op straat
tegenkomt.
De feestelijkheden vinden hier tweemaal
per week plaats Donderdags en Zondags.
Na de feestelijke intocht volgde Zondag
groote optocht, waarin allerlei voorstellingen,
meest op Nice zelf betrekking hebbende,
voorkwamen. Maar het hoogtepunt in de
feestweken, de dag, waar iedereen naar
uitziet is de «Bataille de Fleurs« de groote
strijd, waarin millioenen bloemen als pro
jectielen gebruikt worden. En dit is wer
kelijk iets, wat men nergens anders ziet
of zien kan, iets, waarom Nice dan ook
terecht wereldberoemd is. Dit is ook het
eenigste, waaraan de duizenden vreemde
lingen, die hier op het oogenblik verblijven,
krachtdadig deel nemen.
De strijd vindt plaats op de groote bou
levard, die langs de zee looptover een
afstand van een paar Kilometer heeft men
hier tribunes opgeslagen, stoelen aangedragen
en vlaggen en andere versieringen aange
bracht. En langs den weg beweegt zich
den geheelen middag een stoet met bloemen
overladen rytuigen, automobielen en andere
voertuigen heen en weer, te midden var>
duizenden menschen, die zich aan beide
zijden van den weg geschaard hebben. Om
de honderd meter vindt men bloemenver-
koopsters, die het materiaal voor het ge
vecht moeten leveren, en die door de strijd-
lustigen bestormd worden. Onder de op
wekkende muziek van een achttal korpsen,
die langs den weg geplaatst zijn, zet de
stoet zich in beweging, om gedurende eenige
uren zich van alle kanten te laten bewon
deren. Een kleine driehonderd voertuigen
nam aan het feest deel en velen ervan
getuigden, èn van de vindingrijkheid van
stormde uit een boschje op de ongeluk-
kigen aan. Aan vluchten viel zoo spoedig
niet te denken. Er werd een verwoed
gevecht geleverd. Slechts vier matrozen
konden aan het bloedbad ontsnappen. Veer
tien dagen lang zwierf het viertal zonder
voedsel of drank rond, totdat ze eindelijk
door een Amerikaan werden opgenomen.
Een Fransch fregat, dat zich onmiddellijk
naar het bewuste eilandje begaf, om zoo
mogelijk nog eenigen te kunnen redden
vond de overblijfselen van een afschuwelijk
kannibalenmaal. Denkelijk zijn enkelen als
gevangenen weggevoerd en waar ze nu zijn,
wat met hen gebeurd is dat weet alleen
de Voorzienigheid
Plotseling riep een stem luid over dek
«Zeeroovers I Kannibalen® en bijna tege
lijkertijd klonk het«Alle hens aan dek I®
«Een onverwacht avontuurriepen
sommigen.
«Een goed begin 1® antwoordden anderen.
«Bravo jongens® brulde de smid, terwijl
hij in woeste vaart de overigen vooruit
stormde, naar het dek, waar het krijgs
geschreeuw der wilden het scheepsvolk
onheilspellend in de ooren klonk.
De zeeroovers, die in groote getale op
de Seabird kwamen aanzetten, behoorden
tot het ras der Papoea's en de ethnologie
noemt ze, ter onderscheiding der andere
volksstammen, die de verschillende Austra-
Wat hier verhaald wordt is werke
lijk gebeurd. Red.
de décorateurs èn van den schitterenden
rijkdom aan bloemen in deze streek. En
vanaf de voertuigen en de tribunes begon
onmiddellijk de groote bloemen veldslag in
al haar hevigheid. Bouquetten viooltjes
kruisten takjes mimosa, anjers in allerlei
kleuren vlogen heen en weer, en weldra
was de heele optocht overdekt met ontel
bare kleine bouquetjes. Heel de lange weg
was herschapen in een geurenden bloemen
tuin. En ziet, daar komt uit de blauwe
verte een vliegtuig aan, gevolgd door een
tweede, die beiden, waarschijnlijk niet te
vreden over den gang van het gevecht,
van uit de lucht honderden bloamen naar
beneden werpen en met luide toejuichingen
welkom geheeten worden. Het gevecht is
nu op zijn hevigst en de bloemen vormen
als het ware een koepel boven de ver
schillende wagens. Men heeft geen handen
genoeg om de bloemen op te vangen en
weg te werpen en de grond is herschapen
in een bloementuin. En steeds rijden weer
nieuwe wagens aan, de een al rijker op
gesierd dan de andere. Daar nadert een
auto, overdekt met roode anjers en witte
hyacinthen, op de achterzijde is een groot
groen raam aangebracht, waartusschen een
groote roode spin haar web van witte hya
cinthen geweven heeft. Iets verder een
victoria, getrokken door twee schimmels,
overladen met paarsche violen en orchideëen
waartusschen groote vlinders van paarsch
zijde rondfladderen.
Te ver zou het mij voeren, u alle wa
gens te beschrijven, laat ik u slechts nog
eenige bijzonderheden mededeelen.
Men heeft gevraagd, wat de kosten zijn
van zoo'n versiering en van één van de
rijtuigen, waaraan trouwens de eerste prijs
is toegekend, kan ik u de som noemen.
Deze bedraagt een twintig duizend francs,
volgens de tegenwoordige lage koers in
guldens f 3500. Maar als ik u vertel, dat
het meerendee! van de gasten hier Ameri
kanen en Engelschen zijn, waarbij er zijn,
die jaarlijks een miljoen of meer te verteren
hebben, dan is het wel te begrijpen.
Het aantal toeschouwers was geweldig,
en werd geschat op zeventig tachtig
duizend.
En toen eenige kanonschoten het einde
van dezen zeer geslaagden middag aankon
digden stroomde dan ook een onafgebroken
menschen massa door de straten luidruchtig
hun instemming met dit mooie feest be
tuigende.
NICE, Febr. '23 H.
lische eilanden bewonen, Melanesiërs. Het
zijn moedige en woeste kanibalen, die
met hun ranke kano's van schors of uit
geholde boomstammen in den kortst mo
gelijken tijd de grootste afstanden kunnen
afleggen. In vele opzichten gelijken zij op
de Nieuw-Guineërs en sommigen, zooals de
Salomon-eilanden vertoonen een zekere mate
van ontwikkeling, welke men tevergeefs
bij de overige bewoners van den Austra
lische!) Archipel zoekt en vindt. Rij deu
laatsten volksstam is nog het kannibalisme
aanwezig, dat voorheen het bezoeken dezer
streken zeer gevaarlijk maakte. Menig
schip, dat in deze streken verscheen, had
een hardnekkigen strijd te voeren met deze
Melanesische menscheneters, die met ware
doodsverachting de worsteling tegen eiken
indringer van vreemden bodem aanvaarden.
Overigens leven zij van de vischvangsl
en daar zij dan uren, ja dagen ver in den
Oceaan wegdwalen, is het niet onwaar
schijnlijk, dat zij bij deze gelegenheid de
Seabird ontmoetten, die het hard zou heb
ben te verantwoorden.
«Honderdduizend kannibalen,® riep de
dokter uit, toen hij, op het dek gekomen,
de zwarte massa met een tooneelkyker be
spiedend, de over de watervlakte snel voort
glijdende lichte prauwen op de Seabird zag
aanvliegen, «hoe komen die kerels hier.
Wy zyn verloren, kapitein, tegen die over
macht verliezen wij het altijd. Straks klim
men zy onder het vuren tegen ons schip als
katten op.® Wordt vervolgd
tLamha
AltenajeLanptragt en de Bommetsrwair^
