Tweede Blad
ho km
ons kinderhoekje
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
BEHOORENDE BIJ HET
nekoek.
Voor vrouwen.
Beste jongens en meisjes,
De nieuwe raadsels zijn:
BOB EX MOP IX DBOOMLAXD.
XVII.
Bob tuurde over Mop's schouder. »Oh, we vallen weerschrok hy
toen. Boem 1 en de kinderen zaten plotseling midden op een weg, juist in
het gezicht van een klein dorpje.
»Tiedeldiedeldomtiedomtdomtdomt.«
»Zeg eens vanwaar gy komt,* riep een stem.
»W(j komen niet, wij zyn gevallen,* legde Mop uit, terwijl ze opkeek.
Vlak voor haar stond een grappenmaker, gekleed als clown en uit zyn zak
hing een lange streng knakworstjes, «Haha lachte hij. «Dat is dichterlijke
vrijheid ik ben een dichter.*
«Zoudt U ons misschien willen vertellen, waar wy nu zyn vroeg Bob.
De clow schudde vroolijk het hoofd.
«Deze inlichting zal ik u gaarne geven,
Dit is dé stad, waar alle clowns leven,
Ik noodig u uit voor een kopje thee,
Maak u gauw klaar en gaat met mij mee.
(Wordt vervolgd),
«Verduiveld aardig efl'Ct heb je daar
mee bereikt. Maar, bij Jupiter, ik wou dat
ik zooiels bij mekaar kon prakkizeeren met
al mijn oude gilette-mesjes
liiiSiriek van den Arbeid
Lente-mode.
Na de verwerping.
MIJNKIARDT's
Hoofdpijn Tabletten 60ct
Laxeer Tabletten 60 ct
Zenuw Tabletten .75 ct
Staal Tabletten 90 ct
Maaff-Tabletten 75 ct
Bij Apoth en Drogisten.
Itiiitenlainl
Nieuwsblad
I
Vrouwen vooral, hebben nu en dan be
hoefte aan de hulp van Foster's Rugpijn
Nieren Pillen. Vanaf de vorming tot voor
bij den middelbaren leeftijd treden in het
vrouwelijk organisme voortdurend veran
deringen op, die veel inspanning van de
nieren vorderen. Eveneens in het kritieke
tijdperk en in de maanden voor en na
de geboorte van kinderen, krijgen de nie
ren veel extra werk te doen. Het is;
daarom geen wonder, dat vrouwen zoo
vaak lijden aan rugpijn, afmattende pijnen,
waterzuchtige zwellingen, hoofdpijn, dui
zeligheid, zenuwachtigheid en urinestoor-
nissen.
Vrouwen behooren te weten, dat de
nieren de gewichtige levenstaak hebben
om de onzuivere stoffen uit het bloed
te filtreeren. Als de nieren verzwakt of,
overspannen zijn, wordt de bloedsomloop
geinfecteerd en het geheele gestel aan
gedaan, waardoor spit, blaasontsteking,
rheumatiek, lendezwakte enz. kunnen ont
staan. i
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zullen
voor vrouwen in tijd van nood een ze
gen blijken. Zij worden aanbevolen door
vele dankbare, verstandige vrouwen, die
haar herstel en welzijn aan het tijdig
gebruik van dit versterkend niermiddel
te danken hebben.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken
en drogisten a f 1,75 per flacon. 35
hiiitJemibriek.
De oplossingen van de raadsels van
verleden week zijn:
1. Leeuwerik (1, mes, vrees, leeuwin,
leeuwerik, drietal, Karei, hit, k.)
2. Als het kalf verdronken is, dempt
men den put.
Zoek de verborgen meisjesnnamen in
de volgende zinnen.: De kolonel liep voor
aan naast het regiment. Ma riep het jon
getje toe, dat hij moest wachten. Vader
zeiBeste kok, o, bak voor mij een pan-
2. Wie is er zoo knap, dat hij (of zij)
het getal 100 met 4 cijfers kan schrij
ven?
3. Wie heeft geen enkele teen aan, zijn
voet en is toch niet mismaakt?
OOM KAREL.
HET GEHEIM VAN INDIARANI.
De geschiedenis, die ik je nu ga ver
tellen is waar gebeurd. In den dierentuin
te Londen heeft men een groote olifant,
Indiarani geheeten, die eiken, dag de kin
deren op zijn rug laat rijden. Duizenden
kinderen in Londen hebben op den rug van
Indiarani gezeten. Geduldig wachtte hij
altijd, dat de kinderen met behulp van
een trapje op zijn rug waren geklommen
en wandelde dan fijn. met ze den tuin
rond. Maar op een goeden middag, toen
er wel twintig kinderen stonden te wach
ten, om op den rug van Indiarani te
gaan rijden, bleef de olifant plotseling
stokstijf staan en verzette geen poot meer.
De oppasser werd boos, nam een stok met
een ijzeren haak en prikte er Indjarani
mee in zijn rug. Maar de olifant schudde
boos het hoofd, lichtte zijn eenen poot
op, zwaaide dreigend met zijn slurf en
weigerde iemand op zijn rug te laten
zitten. Toen begon de oppasser den. oli
fant uit te schelden, maar njiets hielp1.
De directeur van den tierentuin kwam er
aan te pas. Hij zou zelf op den olifant
gaan zitten, om te laten zien, dat Indi
arani tegen hem zeker niet brutaal durfde
zijn. Maar de olifant stak zijn slurf in
een emmer water, en spoot een dikke straal
water tegen het hoofd van den directeur,
zoodat zijn hoed afviel en hij drijfnat
werd. Wat was de directeur kwaad. Maar
toen hij met den puntigen. stok Indiarani
in zijn beenen wilde prikken, keek de oli
fant hem eens boos aan, stampte met zijn
dikke pooten op den grond en, knorde
heel boos, zoodat de directeur van schrik
hard wegliep. Ten einde raad stuurde men
een telegram naar Indië, het land waar
de olifant vandaan kwam, en. vroeg om
een Indischen olifan.tenoppasser te sturen,
om Indiarani tot gehoorzaamheid te dwin
gen.
Eenige weken later kwam een kleine
bruine man uit Indië in. den dierentuin
aan. Toen hij den olifant zag, sprak hij
zacht tegen hem in een vreemde taalGoe
den dag, Indiarani, beste vriend, vertel
me eens, waarom beTi je zoo lui? Waar
om wil je geen kindertjes meer op je
groote sterke rug laten zitten?
De olifant keek den kleinen bruinen
man aan, schudde zacht zijn grooten kop
en liep toen naar het olifan.tenhuis. De
bruine man volgde hem daar. De olifant
ging zitten en de 'bruine man nam naast
hem plaats. En toen vertelde de groote
olifant, Indiarani, aan den kleineji brui
nen olifanten,oppasser uit Indië.
Mahoet, zeide de olifant, zoo zacht
dat de kleine bruine man hem alleen
kon verstaan, ik ben niet lui. Ik heb dui
zenden kinderen op mijn rug gedragen. En
ik zou ze nu nog dragen als ik
niet zoo'n pijn in. mijn rechtervoorpoot
had gehad. Kijk maar eens...
Mahoet keek. Daar zag hij, dat een
groote splinter in den voet van, den Oli
fant was gedrongen. Deed je dat erg pijn,
Indiarani, vroeg de kleine man, vriende
lijk. Heel erg, zei Indiarani en wiegde
droevig zijn slurf. En de oppasser wiide
of kon me niet begrijpen. En, toen werd
hij kwaad op me en begon tegen mie te
razen en te tieren, en, toen heeft Mj mfe
geprikt met een ijzeren haak. En dat had
ik niet verdiend, Mahoet, nee, dat had
ik niet verdiend, want ik had jarenlang
mijn best gedaan. Toen kwam de directeur,
en die wilde op mijn rug gaan zitten, en
toen heb ik zijn hoed van zijn hoofd ge
spoten. Wat was hij kwaad en hij: schold
me nog erger uit, dan de oppasser. Ook
hij wilde me nog prikken. Terwijl ik
toch al 5*>o'n pijn in mijn poot had. Ze
waren allemaal erg boos op me, niemand
zei een vriendelijk woord tegen me en
dat kon ik niet verdragen.
Dat begrijp ik, zei Mahoet, terwijl hij
zachtjes den slurf van den olifant streel
de. Dan trok hij den splinter u(lt den,
poot van den grooten olifant en sprak
heel vriendelijkZoo, Indiarani, nu is de
splinter weg en de pijn ook. En. denk nu
maar, dat de blanke oppasser en de di
recteur niet hebben geweten, dat je zoo'n,
pijn had. Ze zullen nu heel goed en
vriendelijk voor je zijn, dat zal ik ze ver
tellen. Zul je dan weer trouw en flink
de kinaeren, die zoo graag op je sterken
rug zitten, door het park rijden?
Indiarani beloofde het. Toen sprak Ma
hoet nog heel lang en zacht met Indiarani
over het verre land, Indië, waar hij van
daan kwam. En hij ging eindelijk heen,
nadat hij den olifant heel vriendelijk en
beleefd vaarwel gezegd had.
Den volgenden dag droeg Indiarani de
kinderen weer op zijn sterken, rug, als
steeds tevoren. En tjij zwaaide vroolijk,
met zijn slurf en zijn kleine staartje, toen
de blanke oppasser hem vriendelijk toe
sprak en hem zei, dat het hem speet,
dat hij hem uitgescholden had. Want zie
je, een die/-, zelfs een olifant, is heel ge
voelig voor vriendelijkheid.
is het niet geheel juist, aangeri|en in, de
laatste jaren verschillende werklozenkas
sen zijn opgericht ten behoeve van, de
arbeiders, die zich wel tegen werkloos
heid willen verzekeren, doch er princK
piëel bezwaar tegen hebben, dat dit steeds
gepaard moet gaan met het lidmaatschap
eener vakvereeniging. De belangrijkste v'er-
eeniging die voor dit dóel is opgericht,
is wel de Landelijke Vereeniging tot on
derlinge verzekering tegen de nadeelige
gevolgen van werkloosheid en ziekte te
Rijswijk. De Vereeniging, die nog slechrs
kort werkt, is vooral het laatste jaar snel
in bloei toegenomen en telt thans onge
veer 1050 leden. De Vereeniging, die,
zooals gezegd, zich ten doel stelt arbei
ders tegen de nadeelige gevolgen van,
werkloosheid te verzekeren, zonder dit
deze zich daarvoor eerst met vele kosten
bij een vakvereeniging behoeven aan te
sluiten, heeft in vrijwel elke plaats van
eenige beteekenis een correspondent en
gezien het sympathieke doel is het niet
te verwonderen, dat zij door tal van ge
meentebesturen wordt aanbevolen..
Vrouwenrubriek
Behalve de werkloosheidsbestrijding is
ook de werkloosheidsverzekering van be
lang. De naam drukt echter niet geheel
juist de beteekenis uit. Immers het is geen
verzekering tegen werkloosheid, doch een
verzekering tegen de geldelijke, nadeelige
gevolgen van werkloosheid. Wanneer een
arbeider werkloos wordt, heeft hij geen
verdiensten meer en staat hij dus bloot aan
armoede en verval. Hij blijft echter volko
men in staat om te werken en. door den
nood gedwongen zal hij dikwijls werk
aannemen tegen lager loon dan aan de an
dere arbeiders wordt gegeven. Deze twee
overwegingen, het uitzicht op armoede en
het gevaar voor daling van het loonpeil,
hebben de vakorganisaties der arbeiders
er toe gebracht een verzekering in het le
ven te roepen, waardoor hunne leden
door premiebetaling gedurende den tijd,
dat zij werken, zich een bepaalde uitkee-
ring verzekeren in tijden van werkloos"
heid. Nadat deze verzekering reeds hier
en daar door de Overheid werd gesteund,
is in December 1926 bij het Werkloos
heidsbesluit 1917, ingevoerd door Minis
ter Treub, deze steun officieel vastgelegd
en wordt sindsdien door Rijk en gemeente
een subsidie van tezamen 100 pCt. gegeven
op de premies, die de leden betalen. D'e
kassen hebben zelfbestuur behouden, de
reglementen moeten echter aan. verschillen
de voorschriften voldoen en goedgekeurd
worden door den Minister. De uifkeering
bij werkloosheid mag nooit meer zijn dan
70 pCt. van het normale loon, terwijl ook
de duur van de uitkeering beperkt is.
De totale inkomsten van de werkloc-
zenkassen bedroegen in de jaren 1921 tot
en met 1926 ongeveer 55 millioen gul
den, waarvan 34 millioen gulden, door het
Rijk en gemeenten werd bijgedragen.
Er zijn thans ongeveer 300,000 arbei
ders tegen werkloosheid verzekerd.
In het bovenstaande schreven wij', dat
de werkloosheidsverzekering bij de vakver-
eenigingen van arbeiders berust. Hoewel
dit in hoofdzaak zeer zeker het geval is,
Alles wel beschouwd is er niets buiten
gewoon bizonders aan de nieuwe lente
modellen. De ontwerpers der nieuwe toi
letten hebben waarschijnlijk gedacht, dat
het verstandiger is niet te trachten een,
radicale verandering plotseling in, te voe
ren; tegenwoordig gaan rij pp meer sub
tiele wijze te werk en brengen de ver
anderingen langzamerhand, zoodat wij nau
welijks bemerken wat er gebeurt, tot de
verandering volledig tot stand is gekomen.
Als voorbeeld hiervan hebben wij de over-
blousende taill elijnToen het voor het
eerst aangekondigd werd, dat vesten in.
de mode zouden komen, had ie.lereen ter-
I stond voorstellingen van, het ingepinde
vest onzer grootmoeders en een stroom
van protest ging er op. Dus zeiden de
ontwerpers er niets meer over, doch gin-
gen rustig aan het werk en langzamerhand
i begonnen wij te begrijpen, dat alle nieuwe
mantels en alle nieuwe toiletten op de een
of andere wijze een geprononceerde taille-
lijn hadden, al werd dat effect dan ook
in het begin slechts bereikt door plooi-
g roe pen of een losjes omgeknoopte cein
tuur. Nu hebben wij deze nieuwe model
len zoo van ganscher harte opgenomen,
dat wij, als wij een rechtaf model zien,
denken: „wat staat dat gek" en vergeten,
dat het nog niet zoo lang geleden, is, dat
wij vast besloten waren nooit meer iets
anders te dragen. Dat bewijst wat men
met zachtheid kan bereiken.
Jumperpakjes Zijn voor de dracht van
het begin der Lente zeer populair en veel
der nieuwe modellen worden gedragen met
een jumper en rok van verschillende stof,
zooals het model, afgebeeld onder no.
1305. De rok is van geel kasha gestreept
met twee tinten blauw, terwijl de jumper
van geel-kleurig laken is! Op den jumper
is een kraagje en manchetten, aangebracht
in 'dezelfde kleur als de donkerste tint
blauw van de strepen op den rok,
Knippatronen zijn verkrijgbaar in de
maten 42, 44, 46 en 48 onder opgave
van no. 1305.
Kosten 55 cents.
Het bolero-effect is met zeer veel suc
ces aangebracht in het avondtoilet, afge
beeld onder no. 1306. Hef toilet wordt
gemaakt van gestrookte kant in een, heel
lichte perzik-tint en de strooken van den
rok zijn afgezet met dezelfde stof, waar
van het vest gemaakt is, zijnde zachtrose
satijn. Het korte bolero-tje is eveneens
van satijn doch de kleur hiervan is een
diep, donker rose.
Knippatronen zijn, verkrijgbaar in de
maten 42, 44, 46 en 48 onder opgave
van no. 1306.
Kosten 55 cents.
Het Hoera'tje, dat uit de paar duizend
keelen op het Binnenhof opsdhakle, toen
de uitslag van de stemming bekend werd*
over het Ned.-Belgisch verdrag, toont ei
genlijk maar aan hoe de menschen. zich
na de weken van spanning opgelucht ge
voelde, dan wel dat het de ge£;t in het
volk weergeeft. Dat men in Rotterdam;
jubelde is beter te begrijpen en dat het
daar uit een werkelijk groote ingenomen
heid met den uitslag voortkwam staat
vast, maar overigens....
Van het verworpen tractaat kan men, met
gerustheid zeggen, dat het „hoogere poli
tiek" was. O, het lag op ieders lippen
en iedereen becritiseerde of bewonderde
het, maar toch lag het buiten het begrip
der massa, en wie weet, zelfs nog buiten
het begrip van velen onzer volksvertegen
woordigers. Daarvan zijn wij overtuigd.
Na de rede van Minister v. Karnebeek
is de stemming onder het volk er feitelijk
nog slechter op geworden. Zeker, men
had groot respect voor verscheidene der
tegenstanders, maar., v. Karnebeek had in
het hart van het geheele Nederlandsche
Volk een bijzonder plaatsje, men zag te
gen hem op als tegen een staatsman, van
meer dan buitengewone gaven, en in a! de
jaren van zijn ministerschap heeft men
hem feitelijk zonder meer zijn gang laten
gaan. Wat hij deed, was welgedaan.
En nu moest juist deze minister het
veld ruimen voor andersdenkenden. Wij
zijn er van overtuigd, dat verreweg het
grootste deel onzer bevolking tot de be
sliste tegenstanders van het tractaat be
hoorden, maar nu het eenmaal uit de we
reld geholpen is, zal er toch bij vele de
onbestemde vrees naar voren komen, dat
Van Karnebeek misschien in de toekomst
toch nog gelijk kan krijgendat zijn woor
den inderdaad op waarheid berustten en,
dat zijn blik een verziende is geweest.
Het is zelfs nu na alles wat er gebeurd
is immers nog moeilijk om aan te ne
men, dat juist deze minister zich zoo
vergist zou hebben; al hoopt men het
voor het welzijn van Nederland, toen za
men het moeten afwachten.
Maar terzake. Zooals het tractaat c
was kon men er alleen nadeelen in vinde
en geen voordeden, zoodat verwerpin:,
dus een logisch gevolg was. Laten wij ho
pen, dat de toekomst spoedig zal uitma
ken, dat de Eerste Kamer verstandig ge-,
handeld heeft.
Minister v. Karnebeek zal aftreden. De
ontroering in den lande, dat de beminde
diplomaat, de knappe vertegenwoordiger
van ons land bij alle belangrijke gebeurte
nissen, zijn departement verlaten gaat is
algemeen. Nog nooit is een bewindsman
afgetreden, die zooveel achting onder alle
rangen en standen genoot en ook nog]
nooit is er een heengegaan., die zooveel
twijfel en ongerustheid achterlaat.
Want dit mogen wij met gerustheid zeg
gen het Nederlandsche Volk is verheugd,
dat het verdrag niet tot stand komt;, het
voelde het als een smaad, maar dat het
daardoor het vertrouwen in den minister
verloren zou hebben is niet waar. Inte
gendeel, men voelt het zelfs eenigszins
als iets ongerijmds, dat hij aftreedt, men
is geneigd te vragen, waarom eigenlijk?
Laten wij hopen dat bij de samenstelling
van een volgend kabinet, de portefeuille
van Buitenlandsche Zaken wederom aan
hem wordt toevertrouwd.
De Belgische pers is slecht te spreken
over de afwijzing van hun nationale ver
langens. Wie zou het anders verwacht
hebben? Het is alleen zoo vreemd, en het
valt voor ons moeilijk te begrijpen, dat het
Belgische Volk al die maanden lang niet
anders gedacht heeft dan wat in het trac
taat stond billijk en goed was. Het moet
toch zelf gevoeld hebben, dat hun ver
langens wel wat ver gingen. Maar enfin,
mogelijk zullen de redevoeringen der te
genstanders in onze kamers ook over de
grenzen van sommigen, de oogen openen.
KATTENMEPPER DOOR KATTEN GE
DOOD.
Leka Bodjomov, een man van 70 jaar
werd een dezer dagen doot voor de deur
van rijn huis in Bassamity een, plaatsje
in Zuid-Slavië gevonden. Zijn lichaam wasi
met bloedige krabben bedekt en de arts'
constateerde, dat de man gestorven was
tengevolge van bloedverlies. De bloedige
krabben waren afkomstig van kattenangels.
B. was steeds een zonderling geweest,
Dertig jaar geleden had hij' zijn vrouw,
die werkelijk een mooie verschijning was
uit de deur gejaagd, omdat hij haar van
ontrouw beschuldigde. Sindsdien leefde hij
alleen.
Zijn vrouw had indertijd een kat bezeten,
waar rij veel van hield. B. was jaloersch
