Geen Geweten. Uitgave: Firma L. J. YEEEMAN, Heusden. No. 4774, Woensdag 4 Januari 1928, FEUILLETON y pruimt toch ó<M.G.? Kantongerecht Heusden Binnenland Dit blad vereehjjut WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG. Aboaneoaentsprgg: per 3 maanden f 1.25, en franco per poet beschikt fl.49. Afzonderlijke cummers cent. lit- Telefoai na. it. Pastrekeoiag so 61525. Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel meer 15 cent. Groote lettere naar pL-^tsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 nor en Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht. REINHOLD ORTMAN. 29) - W- I - - voor het Land van Heusdsn en Altoiaje LBiiostr ^AND VAN altena orwaar STRAFZITTING VAN HET KANTON GERECHT TE HEUSDEN van Vrijdag 16 December 1927. Kantonrechter: Mr. C. W. v. Ommeren. Ambtenaar van het Openbaar Ministerie Jhr. Mr. J. Twiss Quarles van Ufford. Griffier: Mr. W. Ruitinga. 69 zaken staan op de rol genoteerd, waarvan vier kinderzaken. De in de vorige zitting uitgestelde zaak contra A. v. S. chauffeur te Meeu wen wordt allereerst in openbare zitting behandeld. Hem wordt ten laste gelegd dat hg met zijn autobus de met paard bespannen kar van Van Berkel te Heus den te Genderen zou hebben aangereden en door zijn schuld schade zou hebben .veroorzaakt. Alsnu werden gehoord als getuigen Wil- helmina van Emden, huisvrouw ran A. de Graaff en Cornelia Hendrika Bax. Beide getuigen verklaren dat de bus reeds stilstond toen de aanrijding plaats had en dat de schuld van de aanrijding was gelegen in het achteruitloopen van het paard. De Kantonrechter zegt dat hg door de verklaring dezer getuigen het aan ver dachte ten laste gelegde niet wettig en overtuigd bewezen acht zoodat hij ver* dachte vrij spreekt J. C. S. arbeider te Veen was met zijn hond het veld ingegaan. De hond was een haas achterna gestoven op het land van H. v. d. Heuvel. Verdachte had zgn edel dier niet teruggeroepen. Verdachte bekent onder toevoeging dat hg er niet over had gedacht dat daar een haas zou liggen. Kantonrechter: Jullie weten anders te iVeen drommels goed waar wild zit en ik zie jou er wel voor aan dat jij speci aal goed op de hoogte bent van legers van hazen. Opperwachtmeester van der PlasVer dachte is een eerste klas mollenvanger en probeert ook altijd liazen te vangen. Kantonrechter tegen verdachteHoor je nou wel hoe het oordeel van den Op perwachtmeester over je is. Maar enfin, je bent ook al niet rijk met aardse he goederen gezegend en daar wil ik re kening mee houden. Je krijgt f 5.00 of 3 dagen, maar als je nu weer hier komt voor het vangen van hazen of mollen dan zal ik jou eens mollen en dat zal je niet meevallen. Ook D. J. K. werkman te Wouörichem Had met zijn hondje een doodonschuldige (wandeling gemaakt, 't Hondje kwam on gelukkigerwijs op het land van de erven van Tienhoven en joeg daar en fai- samt op. Verdachte: Wie zegt dat mijn hond Bien f ai sant heeft opgejaagd. DJ veld wachters hebben het nooit kunnen zien. KantonrechterJa joggle, maar jij weet niet wat veldwachters al niet kunnen en vooral Hogeboom en den Buchener, die jou verbaal hebben gegeven, zijn ke- ROHAN VAN ::o::> In honderd verschillende tonen jubel den de kleine vogeltjes in de twijgen en het lichte briesje, dat vanuit zee landwaarts gleed, scheen gelijk een le venver wekkenden adem alles een verjon gingskuur te doen ondergaan. Op een smal pad dicht bij de hooge duinen schreed Ingeborg Wallroth door het zacht ruischende woud voort. Zij had haar stroohoed over den arm ge hangen en telkens, wanneer het sterk kronkelende pad s chijnbaar in het dichte struikgewas geheel verdween, gleden de takjes van het kreupelhout langs haar Japon en door heur haar, zonder dat dit kleine ongemak haar vreugde in deze een zame wandeling zou hebben kunnen ver storen. Zij had op dezen heerlijken lentemorgen xteds een flink eind afgelegd; want het hoerenhuis van Lindow, waar zij sinds svfcken als gast vertoefde, lag een uur meer landwaarts aan den rand van het boech, dat daar aan het park van het landgoed grensde. Het oude, kinderlooze echtpaar, dat het eenvoudige heerenhuis bewoonde, had in nauwe familierelatie met de overle den echtgenoot» van den professor ge reis, die weten wat jij niet weet. VerdachteMèr ze kunnen me toch nooit gezien hebben. KantonrechterGelukkig dat je niet als als strooper bekend staat en ik daarom voor dit maal nog consideratie met je kan gebruiken. Maar in het vervolg moet je je hond terugroepen. Verdachte: Ik heb hem teruggeroepen, maar hij wou niet komen. Kantonrechter: Dan doe je dien lam men hond maar weg, dan heb je er geen ellende meer van ook. Ik wil je nu nog eens zacht aanpakken en daarom geef i k je f 3.00 of 2 dagen D. B. landbouwer te Poeder ogen had met paard en wagen een lijk vervoerd naar Woudrichem, waar het op de R. K. begraafplaats moest worden begraven. Verdachte had zijn wagen te Woudri chem midden in de straat gezet zoodat de passage gestremd was en een proces verbaal er het gevolg van was. Kantonrechter: Hoe zit dat? Verdachte: Ze hadden me gezeed dè:k de kar nie zoo dicht bij de stoep van de kerk mocht zetten. Kantonrechter: Wie hadden je dat ge zegd. Verdachte: Dè weet ik nie. Kantonrechter: Maar ik wil dan toch wel eens precies weten hoe de vork aan den steel zit en daarom gelast ik de dagvaardig van den Opperwachtmee ster de Rrjck tegen de volgende zitting. L. J. chauffeur te Dussen had met zijn autobus eene aanrijding gehad on der Oudheusden met eene vrachtautomo biel, hetgeen door verdachte's niet vol doende uitwijken was veroorzaakt. Verdachte is niet verschenen. C. van Willigen, chauffeur te Brakel, als getuigen gehoord, komt vertillen dat verdachte absoluut niet uitweek en dat lig getuige's auto eerst zag toen bij plm. 2 Meter van hem af was. Toen haalde verdachte uit. KantonrechterDaar hebben we nu weer een gevolg van het zitten suffen of slapen achter het stuur van een auto. We zullen die slapers wel eens wakker maken en daarom veroordeel ik verdacht© tot f 50.00 boete of 25 dagen hechtenis. D. S. bakkersknecht te Woudrichem had op 6 November 1927 's avonds te plm. 7 uur met zijn zaklantaarn oen scherpe lichtstraal gericht in het gelaat van een autobestuurder, die toevallig de kantonrechter uit Heusden in eigen per soon was. Twee marrechaussée's, die met den kantonrechter meereden, hadden pro ces-verbaal opgemaakt. Kantonrechter: Ik had meerdere klach ten gekregen over het belichten van autobestuurders met zaklantaarns en daar dit hoogst gevaarlijk is, wou ik maar in eens een einde maken aan dat gevaar lijk spelletje, 't Spijt me wel dat jij nu een van de ongelukvogels bent, die we te pakken hebben gekregen en dat jij nu mede als voorbeeld moet worden gesteld. Verdachte: Ik wou alleen maar naar l plasjes kijken. Kantonrechter: Maar zoek jij dan plas sen in het gezicht van een autobestuur der; dat is een erg vreemde plaats. Je krijgt nu f 10,00 of 5 dagen van me en als je dezelfde grap nog eens uithaalt, dan zal ik je eens een paar weken laten opsluiten. Wees dus gewaarschuwd en zeg het je vrienden. De Leeuwarder veemarkt. Leeuwarder veemarkt, die drie jaar ge leden haar 50-jarig bestaan vierde, kan 1927 herdenken als een recordjaar. Het voorgaande jaar was het aantal aangevoerde stuks vee 260.000; over het ifgeloopen jaar was de aanvoer over de 300.000. De hoogste aanvoer per marktdag werd bereikt op 6 Mei 1927. Op dien dag steeg het getal tot. 10.051. Met het cijfer van 300.000 staat de Leeuwarder veemarkt in ons land boven aan. Rotterdam, waar evenwel tweemaal per week marktdag is, komt nog liooger. Naar wij vernemen zijn er reeds plannen om de veemarkt in Leeuwarden uit te breiden, daar vooral met het oog op de beschikbare ruimte voor aanvoer per vrachtauto het terrein moet worden ver- TE AMSTERDAM werd de bekende tooneelkunstenaar Frees van Diepenbeek gehuldigd, ter gelegenheid van zyn 40-jarig jubileum als tooneelkunstenaar. Eerste rij v. I. n. r. J. H. Vonk, secr. Fr. van Diepenbeek, Mevrouw van Diepenbtek, A. Groen, voorzitter, en Schumacher 2 secr. (Comité). staan en reeds dikwijls was Ingeborg uitgenoodigd eenige weken in het voor jaar of in den zomer op het bekoorlijk gelegen landgoed te komen doorbrengen. Wallroth had er intusschen nooit toe kunnen komen in zulk een lanee schei ding met zijn kind toe te stemmen en eerst nu, toen zij op den dag van haar verloving met doctor Siegmund Artois zeer beslist den wensch te kennen had gegeven, voor onbepaalden tijd naar Lin dow te gaan, had de professor van zijn kant geen tegenwerpingen meer gemaakt. Alleen tegen haar plan, om nog voor zijn bruiloft te willen vertrekken, was hij veiontwaardigd opgekomen en Ingeborg bad zich tenslotte naar zijn wensoh ge schikt, hoewel hei haar zichtbaar een buitengewone zelfoverwinning had ge kost. De 'dag, die door de drie het meest bij het huwelijk betrokken personen met vrees werd tegemoetgezien hoewel op verschillende wijze was gelukkig zon der eenigen waarneembaren wanklank ver- loopen. De jonge vrouw had er welis waar eenigzins bleek en lijdend, r aar toch altijd nog zoo bekoorlijk en opge wekt uitgezien, dat men zeer zeker aan de echtheid van haar geluk kon gelooven; de weduwe van den raadsheer van Man- stein was met haar zachten glimlach en haar sierlijke witte haren zulk een stra lende en eerbiedwaardige bruidsmoeder geweest, zooals men er slechts zelden aan een bruiloftsmaaltijd aantreft. Wan neer ook maar een honderdste gedeelte van tul die goede wenschen in vervul ling mocht gaan, die in talrijke toasten op het welzijn van den professor en diens gezin werden uitgebracht, dan mocht hg zich met de zijnen tot aan het eind van hun leven wel als de meest bengdenswaardigsten aller stervelingen beschouwen. Niet gering evenwel was de verrassing van de uitgenoodigd© gasten geweest, toen de professor in aansluiting op een bewogen dankbetuiging overeenkomstig de afspraak met zijn toekomstigen schoonzoon de verloving van zijn eeni ge dochter openlijk bekend had gemaakt. In den kennissenkring der Wallroth's was men vrij algemeen de meening toege daan, dat de schoone Ingeborg als het kind van een beroemden vader en als erfdochter van een ongetwijfeld zeer aan zienlijk vermogen, slechts een schitte rend huwelijk zou doen. Haar verloving met een tot nu toe geheel onbekenden joDge man, van wien men elkander bo vendien toefluisterde, dat hij geheel on bemiddeld was, scheen er evenwel weinig op te wijzen, dat zulke verwachtingen gegrond waren. Volgens de wetten der hoffelijkheid echter had men de onver wachte mededeeling niet des te minder als iets zeer verheugends en bijna van zelfsprekends opgevat. Een nieuwe toevloed van gelukwen- schen en toasten waren er het gevolg van geweest en bij de algemeene opwin ding was het eigenlijk niemand opgeval len, dat op het gelaat van de jongver- loofde de uitdrukking van die innige ge lukzaligheid ontbrak, waarvan zij in dit schoonste oogenblik van haar leven toch noodzakelijk vervuld moest zgn. Onmiddellijk na het bruiloftsdiner wa ren toen de jonggehuwden vertrokken, om korten tijd aan de Noord-ltaliaansche meren door te brengen. Het afscheid van Ingeborg van haar nieuwe stiefmoeder 'had niemand bijgewoond en niemand twij felde er dientengevolge aan, dat het een zeer innig en teeder afscheid was ge weest. Tenslotte kon het ook niemand bi zonder opvallend toeschijnen, dat de dochter van den professor eveneens nog dienzelfden avond de hoofdstad verliet, om tot aan 'den terugkeer van het jong gehuwde paar ergens op een landgoed door te brengen. In gezelschap van haar kamenier was zij naar het station gereden op het perron door haar verloofde opgewacht, die haar zgn laatste afscheidsgroet in den vorm van een waarlijk schitterend bou quet rozen overhandigde. „Wij zullen elkander heel vaak schrij ven niet waar, dierbare Ingeborg?" Dat waren de laatste woorden geweest, die zij voor het sluiten van het portier nog uit zijn mond gehoord had en de eerst volgende weken hadden haar bewezen, dat hij het met zijn voorstel in ieder geval ernstig meende. Om den anderen dag bracht de postbode een brief, waar van de omslag zijn schrift droeg en pre cies zoo onderhoudend en aangenaam, als zijn gesprekken steeds als gast aan tafel bij den professor waren geweest, was ook de inhoud van deze meestal tamelijk uit voerige brieven. Dat daarin van allerlei andere zaken meer sprake was dan van zgn liefde, drosg ex in niet geringe mate toe bij, de levendige briefwisseling voor Ingeborg spoedig tot een aangenaam tijdverdrijf te maken. Had zij eerst slechts met te genzin en als onder een lastigen dwang geantwoord, zoo verschafte haar het on schuldig gekeuvel, dat zich eigenlijk in niets onderscheidde van de correspon dentie met een of andere vriendin, spoe dig oprecht genoegen en het kon zelfs groot. Volk! Slachtoffer van het ijs. In Hurwenen is de 18-jarige van Zr. bij 't vangen van waterhoenders in een wak geloopen en verdronken. Tegen, den avond is 't lijk gevonden. Niet onder het ijs, maar.... onder een kopje koffie. Een gezin te Alphen a. d. Rijn door leefde eenige angstige oogenblikken. Een dochter des huizes zou een emmer metl vuil gaan ledigen in den Rijn. Zij bleef lang uit, en de huisgenooten maakte zich! ongerust. Toen men haar niet zag- sprong) een broer in de bijt. Men was radeloos* De vader die reeds ter ruste was gegaan,j kwam uit zijn bed en.... sprong ook in de bijt om te zien of zijn dochter toch' misschien onder het ijs was geraakt! Maar neen, ze zat onder een kopje kof-i fie te praten bij een buurvrouw. Slachtoffers van het ijs. De 70-jarige van Ekster te- Zuid-Schar woude ging met zijn kleinzoontje een sledetochtje op het ijs maken. Hij reecü in een wrak. De oude man is- verdronken het jongetje is gered. Te Axel is een 10-jarig zoontje van1 den heer K. door het ijs gezakt en ver dronken. Bij Fort Uitermeer op de Vecht zijn de 14-jarige Jan H. en de 12-jarige Frans H. uit Weesp door het ijs gezakt. Jan werd gered, Frans verdronk. Te Haastrecht is de 14-ja.rige Moons' door het ijs gezakt en verdronken. Zijn broer, die ongerust was geworden door het lange uitblijven van den jongen, ging op onderzoek uit. Hij geraakte op de>-. zelfde plaats eveneens onder het ijs, doch! bon worden gered. De 20-jarige landbouwer Gast is door het ijs van 't Kanaal Almelo—Vriezen^ voorkomen, dat zg ongeduldig naar den; postbode uitkeek, als deze zich eens wat verlaatte. Aan een terugkeer naar de hoofdstad1 dacht zij voorloopig evenmin als aan de( groote verandering, welke haar leven bin-i nenkort zou ondergaan. Zij had eT zonder, lang na te denken in toegestemd, toen men haar voorstelde den huwelijksdag te bepalen in het begin van den herfst en zij had daarbij eigenlijk geen ander gevoel gehad dan een van stille vreug* de over het vooruitzicht, dat er nog eeax heel lange zomer van heerlijke eenzaamn beid op het Lindower landgoed voor haar, lag. Lange wandelingen zooals vandaag had zij wel reeds vaker ondernomenmaar aangezien de mooiste plekjes juist aart de andere zijde van Lindow lagen, richtte zij haar schreden voor de eerste maal de-: zen kant uit, die haar totaal onbekend! was, toen zij bemerkte, dat bet recht! voor haar uit lichter tussohen de stam men werd veer haastte zij eenigszins haar pas en een uitroep van blijde verrassing ontsnapte haar onwillekeurig, toen zij plotseling uit de duisternis van heb bosch te voorschijn tredend een geheel veranderd, bekoorlijk landschap voor zich zag. Uitgestrekte, sappig groene weiden, slechts hier en daar door kleine boom*' groepen onderbroken, vertoonden zich aan baar blikken, zoo ver haar oogen reikten, terwijl op vrij korten afstand de aardige huisjes met roode daken van een flink dorp haar een vriandelijken groet echen nen toe te roepen. Temidden dier roode daken verhief zich hoog boven zijn onv- geving een slanke kerktoren. (Wordt vervolgd,)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1928 | | pagina 1