Geen Geweten.
Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 4794 Woensdag 14 Maart 1928,
FEUILLETON
Ruwe Huid
illiuieiilaiid
y pruimt toch o'óhdG.?
),J:illlüri:l=TTr
UND VAN ALTEN^
Int- Telefoon no* 19. Postrekening no. 61525.
Zij, die zich op dit Blad
wenschen te ahonneeren.
ontvangen de tot 1 April
verschijnende nummers
GRATIS
Parlementair Overzicht.
Nou. das me o'ók nvraag.
Natuurlijk, en wat" graag!
Die lekkere, sappige
Heb ik altijd in m'n zak
vaar het l
usögn en
straat ei
Dit blad verschijnt WOENSDAG «u VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en
franco per post beschikt fl.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Advertentiën van 1 6 regels 90 cent. Elke reget
meer 15 cent. Groote letters naar p!r"tsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
Onbehaaglijke uren voor de Regee-
ring De Tweede Kamv kapittelt
Vrijhandel of protectie —Argumen
tenrevue.
's Gravenhage, 8 Maart.
De Regecring heeft het den laat sten
tijd wel hard te verantwoorden. Eerst het i
Caj itulantenwetje, dat de Kam r niet wil-
de slikken. Daarna het belastingw. tja,
tot heffing van belasting van Nederlan- j
ders in het buitenland. Verworpc n, met
50 tegen 33 stemmen. Ondanks het feit,1
dat minister de Geer wel in staat was ge- j
bleken, aan te toonen, dat het wetsont-
werp niet in strijd was met de beginselen 1
van de te Geneve ondernomen pogingen 1
ter voorkoming va,n belastingontduiking
en dubbele belasting. Aan d,n anderen
kant achtte men o.a. de he.r van Vuu-
ren de verstrekte cijfers onvolledig,
De minister had wel gezegd, hoe,'eel ka-
pitaal er in de laatste jaren „gevlucht" j
was, maar verzuimde daartegenover te
stellen, hoeveel nieuw kapitaal ons land
was binnengekomen. En dan liet onsym-j
pathieke element. Keen, op een enkele j
uitzondering na (den heer Sm e\.nk)-waren
jde a.r., alsook de r.k., de v.d., 2 c.h. en
de liberalen (op 3 na) tegen. Zoodat ook
de minister van financiën het voorbeeld j
van minister Lambooy imoest volgen en
na verwerping van artikel 1 in de voor-
noemde stemmenverhouding, schorsing
vroeg. Waarna de Kamer aan een andere
vette kluif begon, namelijk het Aarde
werkwetje, dat der regeering ook al heel
wat onvriendelijke toespraken bezorgde
De argumenten der tegenstanders van
steun aan de Maastrichtsohe industrie
bewogen zich vrijwel algemeen in dezelfde
lijn dr. de Visser stelde drie vragen:
Nijpt de toestand wel zoo als wordt voor
gesteld? Moet die toestand aan overpro
ductie en dumping worden toeg schreven
Is het voorgestelde middel deugdelijk? J
Op alle drie vragen gaf dr. de Visser een
ontkennend antwoord. Waarom had de
regeering eerst op krachfigen aandrang
uit de Kamer gegevens vertrekt? Waar
om kwam men niet royaal met gegevens
over de financieels positie der Maas-
triehtsche fabrieken? Zou de wet iets
tegen dumping kunnen doen, dan zou zij
daardoor duurzaam moeten blijven. Over
de technische achterlijkheid van het be.
drijf liet de regeering zich slechts vaag
uit. De verzekeringen der belanghebbende
fabrieken nam zij echter zonder meer
aan, niettegenstaande soms; het tegen
gestelde bleek uit de, Duitsche vakbladen.
En dan de beweerde werkloosheid. Op
het oogenblik stonden er slechts 79 ar-
ROMAN VAN
REINHOLD ORTMAN.
49)
„Zeer zeker niet! Maar de resultaten
zijn van. zulk een opvallenden aard ge
weest en vertoonden zulk een merkwaar,
dige overeenstemming, dat ik oersoon-
lijk met betrekking tot het resultaat van
verdere proeven niet den minsten twijfel
meer koester. Kunt u ons voor deze proe
ven nog een grooter kwantum van het. ge
neesmiddel ter beschikking st llen?"
Artois aarzelde een oogenblik, doch
knikte daarop bevestigend. „Er zijn nog
een paar honderd gram in voorraad en
ik wil u die gaarne op een klein-j hoeveel
heid na voor het beoogde doel overhandi
gen. Hebt u overigens in uw gesprek met
den hoofdarts ook nog melding van mijn
naam gemaakt?"
„Natuurlijk! Ik moest mij toch op een
wetenschappelijke autoriteit kunnen be
roepen, indien ik mij van zijn toestem
ming voor een eenigszins gewaagde proef,
neming wilde verzekeren. U moet mij
biaar verontschuldigen, dat ik tegeno
ver hem als den vermoedelijken uitvin
der doctor Artois heb genoemd."
Artois glimlachte als iemand, die wil
laten zien, dat hij niet zijn eigenlijke ge
dachten uitspreekt en zeide„Daaraan
kan ik nu helaas niets meer varanderen;
beiders uit de betrokken industrie te
Maastricht als werkeloos ingeschreven. De
liberale heer Droogleever Fortuyn had
er ook al weinig goeds van te zeggen.
De eigenlijke oorzaak der mo iiijkheden
was, dat Maastricht zich niet tqdig aan
de veranderde behoeften had aangepast
Een noodtoestand was er niet. Het was
een stap naar het protectionistische stel
sel. En dat was, zooals de heer Vliegen
betoogde, tegen het belang der Neder la,nd-
sche arbeiders. Het was principieel fu
nest. Want ging men deze industrie, die
lang een monopolie had, steunen, dan
kon men dat aan andere industrieën niet
weigeren. Dan weer een enkele voorstan
der. De heer Hermans (r.k.), die den
vrijhandelaren verweet, voor de zuidelijke
industrieelen niets te willen doen. maar
wel voor de Rotterdamsche handelaren;
die de achterlijkheid der Maastrichtsohe
industrie naar het rijk der fabelen ver
wees en betoogde dat het wetsontwerp
geen prijsverhooging zou beduiden, en
dat het een bescherming was van de
publieke gezondheid tegen mindenvaar
dig buitenlandsch product. De heer
Smeek (a.r.) verdedigde ook het nood
wetje zocht het blijkbaar in het nega
tieve, door te verklaren, wat het wetje
niet zou doen, het zou en protectie
in het ai 1 ge meen zou de technische
ontwikkeling niet tegenhouden, h ,t duur-
te-argument, was herhaaldelijk in de prak
tijk weerlegd, algemeene drang naar pro
tectie zou van dit wetje niet het ge
volg zijn, de fabrieken waren niet ach
terlijk, al gaf hij toe, dat er aan de
verkoopsorganisatie der fabrieken wel iets
kan ontbreken. En dit wetje zou juist
in de drie jaren dat het gold, prikkelen
tot vemiswing der verkoopsorganisatie.
„Kientenwegerspolitiek", noemde de h.
Oud (v.d. het, terwijl hij het laakte,
dat de regeering met dit wetje tegen
den geest van Geneve inging. De geest
van Geneve was een geest van verlaging
der rechten en hier kwam men met een
verhooging! Verder waren de gegevens
over de werkloosheid in Maastricht zeer
onbevredigend. Zelfs de heer Veraart (r.
k.) die voor het wetje was, achtte de
voorbereiding zeer onvoldoende. Sedert,
1923 had geen systematisch onderzoek
van den toestand plaats gehad. Of de
regeering ook van plan was, maatrege
len te nemen, die de noodige objectivi
teit in het cijfermateriaal waarborgen?
Evenwel, dat Maastricht achterlijk zou
zijn, geloofde hij niet. De industrie ver
keerde aldaar in abnormale moeilijkhe
den. Subsidie had zij niet noodig, men
vroeg niet om geld. Het eenige middel
was dustijdelijke verhooging van het
invoerrecht. Daarentegen betoogde de h.
van Gijn, dat de bewering van een we
reldfirma als Philips in Eindhoven, die
zei dat de ovens in de glasfabrieken in
Maastricht verouderd zijn, indruk had
gemaakt. Daarom staat de regeering niet
sterk tegen het argument der achterlijk
heid van Maastricht. En het wetje torn
de bepaald aan onze handelspolitiek. Het
geen de heer Kortenhorst (r.k.) weer
maar u zult mij moeten bevestigen, dat
ik bij de overhandiging van het midrlel
niet van mij zelf, doch van een vriend
heb gesproken."
„Zeker, zeker! Wanneer het noolig
mocht zijn, wil ik u dat gaarne beves
tigen," lachte de ander. „Zoo lang ik
echter den grooten onbekende niet van
aangezicht tot aangezicht heb 1 en ken-
nen, zult u mij wel willen toestaan mijn
gelukwenschen hier in dit vertrek uit te
spreken."
Artois maakte een lichte buiging en
de uitdrukking op zijn gelaat droeg ei
stellig niet toe bij, den arts van de on
juistheid van zijn vermoeden re over
tuigen. Nadat hij nog een oogenblik over
de ervaringen van den afgeloopen dag
in het ziekenhuis had gesproken, vroeg
doctor Kalkstcin: „De bereidingswijze van
het middel zal natuurlijk voorloopig uw
i geheim blijven, niet waar? U zult er een
patent opnemen en in een ommezien mil-
lionnair worden. Dat is een geluk, waar
om men u zou kunnen benijden, indien
uw verdienstelijkheid tegenover de menscb
heid tenslotte toch niet grooter was dan
dat geluk."
„Kom, kom, zoo ver zijn we nog lang
niet," weerde Artois bescheiden af. „Maar
het zou misschien niet kwaad zijn, wan
neer de algemeene aandacht wat- op de
zaak gevestigd werd. Een uitvoering uit
treksel zonder in nadere bij zond rheden
te treden, in de groote geneeskundige tijd
schriften, zou stellig de zaak ten goe
de komen."
Het was mijn bedoeling u om koestem-
ming voor de publiceering van zulk een
uittreksel te verzoeken, doctor! Mis
schien schrijft u echter hovendi n zeil
nog iets over uw ontdekking, zonder na-
bestreed. Deze trachtte ook aan te too
nen, dat de economische volkenbonis-
conferentie teGenevo niets met dit wets
ontwerp te maken had. En repressaillet
waren niet te vreezen. Daarentegen, werd
het verworpen, dan zouden' we ons ge
zag te grabbel gooien, daar we dan vrees
hadden getoond voor buitenlandse he re-
pressailles. We zouden ons dan lamlen
dig gedragen. Terwijl Zuid-Limburg het
zou voelen als een slag in het- gezicht.
Voor de eenheid van het land moest- het
worden aangenomen. Hetgeen de heer van
Gijn bangmakerij noemde. En nadat de
heeren Lovink (c.h.) en Kersten nog hun
stem tegen het ontwerp gemotiveerd had
den, kwam de minister zijn stmartekini
verdedigen.
En hij begon zijn verdediging met de
veelzeggende mededeeling dat de indruk
werd gevestigd bij de verwerping van
het belastingwetje, dat zich een nieuwe
meerderheid had gevormd van r.k., s.d.,
v.d., enkele verdwaalde Yrijheidshonders
en c.h. Thans was echter die indruk
weggenomen, zoodat aan de eventueel©
stemming over dit ontwerp door de re
geering dus geen politieke beteekenis kan
worden gehecht. Dus aangenomen of ver-
worpen, het doet er niet ctoe: de regeering
blijft. En daarna stak de heer de Geer
van wal. Verklaarde zich roerend eens
met de vrijhandelaars, en betoogde, dat
dit ontwerp geen proefballon is. Geneve
had de warme sympathie der regeer in g
en tot overeenkomsten die den vrijhan
del dienen wa.s de regeering te allen tijde
bereid. Waarom dan dit ontwerp? Om
dat het een noodlijdende industrie gold,
geconcentreerd in een bepaalde streek, die
door haar ligging in oorlogs- en crisis
tijd ernstig is behandeld. Dezelfde si
tuatie als van het Schoenenwetje. En
het was geen afwijking van onze handels
politiek. De fabrieken waren niet ach
terlijk, de outillags voor sanitair aarde
werk kon vast de beste van Europa
wedijveren. En in het ontwerp was de
tijdelijkheid (3 jaar) gegecreteerd. Dum
ping was hier de oorzaak va.n den toe
stand. Maar na drie jaar zou do Maas-
trichtsehe industrie voldoend; verjongd
en versterkt zijn, om een nieuwen aan
val met succes te weerstaan. Verder
noemde de minister de vrees voor re pms-
sailles overdreven.
Daarna de replieken. Waarbij weinig
nieuws gezegd werd behalve dan, dat
de communistische heer de Visser ter
bestrijding van de werkloosheid aanbe
val, de Sovjet Unie te erkennen, waar
door een afzetgebied van een zesde deel
der aarde voor deze industrie zou wor
den geopend. En voor de rest een her
haling der argumenten pro en contra-
Ten slotte dusde stemming En met
52 stemmen*egen 40 stemmen werd het
van Handen en Gelaat verzacht
en geneest men zeer spo*dn» met
Doos 30, Tube 80 ct. PUROL
tuurlijk te veel van den slui r op te
lichten, waardoor het geheim zou word-n
prijsgegeven. Ik sta in nauwe relatis met
de redactie van een belangrijk genees
kundig weekblad en als ik uw opstel
morgen in mijn bezit kan hebben, dan
wil ik er bij het groote gewicht van
het te behandelen onderwerp borg voor
zijn, dat het reeds in het volg nd num
mer van ons voornaamste gene skundig
tijd schrift geplaatst zal worden."
Artois scheen een oogenblik na te den
ken; toen antwoordde hij: „Ik ben u
voor uw vriendelijk aanbod zeer dank
baar en ik sla het dan ook niet zon
der meer af. Maar ik kan daarover niet
oogenblikkelijk een beslissing nemen
Zoudt u morgenmiddag in het zieken
huis voor mij te spreken zijn?"
„Ten allen tijde! Ik verzoek u geheel
over mij te beschikkenwant het gaat
hier immers niet zoo zeer om een gunst,
die ik u bewijs, als om een di nst, die
aan de geheele menscliheid bewezen
wordt-"
„Dan zal ik u thans het nog voorradige
poeder mregeven. Morgen zal er direct
met de bereiding van een nieuw, grooter
kwantum begonnen worden
Hij begaf zich naar de aangrenzende ka
mer cn kwam spoedig daarop met het
tweede glas van Valentin Düringhoffen
terug.
„Als dit verbruikt zal zijn, is er onge
twijfeld al weer nieuwe voorraad aanwe
zig," zeide hij. „Het zal mij zeer ver
heugen, als u ook morgen daarmes geen
slechte resultaten bereikt."
„In het belang van den groo cn onbe
kende, niet waar?" vroeg doctor Kalk-
stein, terwijl hij glimlachend afscheid
nam. „U kunt niet gelooven doctor, hce
veelbesproken aardewerkwet je verworpen.
Het derde regeeringséchec....
Politicus
Twee kindexen vergiftigd.
Te Eist zijn 2 kinderen van 3 en 6
jaar van den heer G. N. na het gebruiken
van leverworst overleden. Er moeten in
de worst vergiftige bestanddeelen ge
weest zijn. De vader werd na het gebruik
der worst ongesteld en het een-jarig
kind braakte na het. gebruik hevig, doch
bleef in leven. De worst is opgezonden
naar den keuringsdienst te Arnh.m
Mijnongelukken.
Een ernstig mijnongeluk is in de mijn
Herschels—Waldau geschied. Bij de op
stijging van een liftkooi brak het touw
en stortte de kooi in de diepte. Een be
ambte werd zwaar gewond. Door red
dingsmanschappen werd daarop, tegen het
verbod in, het defecte materiaal gebruikt
voor het vervoer van den verongelukte.
Opnieuw stortte nu de kooi neer, tenge
volge waarvan de zwaar gewonde beamb
te en een mijnwerker onmiddellijk ge
dood werden en een andere mijnwerker
zoo zwaar gewond werd, dat aan zijn
herstel getwijfeld wordt.
Uit Osterfeld wordt gemeld, dat ook
daar een ernstig mijnongeluk heeft plaats»
gehad. Drie mijnwerkers werden door een
wagen, die ontspoord was, tegen den
wand van de mijn gedrukt. Een hunner
stierf kort daarop, terwijl de 2 anderen
zoo ernstig gewond werden, dat zij naar
het ziekenhuis moesten worden overge
bracht.
-o
Voc.tbalwcdstrijd Holland-België.
Zondagj is te Amsterdam op ,het stadion
de voetbalwedstrijd Holla,nd-Belgie ge
speeld.
Deze wedstrijd eindigde met 1—1.
4
Sa men werkende Zend ing s c or por af i es
Gedurende de maand Februari bedroe
gen de inkomsten der Samenwerkende
Zendingscorporaties f 33.000.—, welk be
drag een nieuwe teleurstelling is, wan
neer men bedenkt, dat er elke maand
ten minste f70.000.— voor den geregelden
gang van het Zendingswerk moet inko
men. Het kostte da,n ook moeite om de
traktementen over Februari uit te kee-
ren, terwijl de opening van de credieten
voor Indië in het eind van Maart weer
belangrijke geldsommen vordert. In ver
band hiermee hebben de Hoofdbesturen
der Samenwerkende Zendingscorporatics»
een circulaire gezonden aan allen, die
in het Zendingswerk belangstellen, om op
dezen toestand te wijzen en een dringend
beroep te doen op aller medewerking
-o—
Beide bovenheenen gebroken
Vrijdagmiddag raakte de zoon van den
heer K. Sikltema te Uithuizen in den ko
renmolen van zijn vader tusschen een van
de spillen, met het gevolg, dat hij beide
bovenheenen brak en ernstig aan het
hoofd werd gewond. Hij werd in deernis-
wekk°nden toestand naar het ziekenhuis
te Groningen vervoerd.
O
Door een geweerschot gedood
Te Winschoten-Bovenburen was de tui
nier J. Kloosterhuis Hzn. bezig met het
schoonmaken van een jachtgeweer. Daar,
hij meende, dat het ongeladen was, ging
hij er nog al onvoorzichtig mee le werk.
Plotseling ging echter een schot af en
zakte K. doodelijk getroffen ineen. Het
bleek, dat het schot in het hoofd was»
terechtgekomen. Het slachtoffer was 27
jaar oud en ongehuwd.
O
Ernstig vergiftigingsgevaltwee kin
deren overleden.
In het gezin van G. N. te Bemmel
hebben zich vergiftigingsverschijnselen*
voorgedaan na het gebruik van worst.
Twee kinderen vftn 3 cn 6 jaar zijn na
het eten van worst plotseling overleden.
De vader werd ernstig ongesteld, terwijl
een 1-jarig kind na het gebruik van de
worst hevig begon te braken, hetgeen zijn.
behoud was.
De worst is naar den Keu rings raad te
Arnhem opgezonden.
Vergeten schoolkind.
Donderdagmiddag omstreeks vijf uur
kwam een jongetje aan het politiepost
huis aan het Leidscheplein te Haarlem
vertellen, dat in de school op den hoek!
Lcidschevaart—Westergracht, een kame
raadje va,n hem za;t opgesloten. Een agent'
ging kijken en inderdaad bleek dat in
een der lokalen een 6-jarig jongetje zat,
terwijl de school reeds op slot was. Het
hoofd der school werd gewaarschuwd en
j door diens bemiddeling' werd de opger
j slotene verlost. Een onderwijzeres! heeft
het laatst de school verlaten en dus
blijkbaar het vent je vergeten.
nieuwsgierig ik ben hem eens in leven
den lijve voor mij te zien."
Toen hij weer alleen was, sloot Artois
geheel tegen zijn gewoonte in, de deur
van zijn werkkamer en verdi pte ich
voor de derde maal in Düringhofl'ens
omvangrijk manuscript.
„Er is geen twijfel mogelijk, dat men
het volgens deze aanwijzingen kan be
reiden," monpelde hij zacht voor zich
heen. „Maar het is een waanzinnige ge
dachte want als hij, ondanks alle®, toch
eens beter werd als hij toch v.ens her
stelde."
Hij sloot de dicht beschreven vell.n
papier in een la van zijn schrijftafel,
trok zijn overjas aan en verliet het huis.
Een kwartier later klom hij de steile trap
op, die naar de woning* van deurwaarder
Leopard leidde en belde aan.
De huisvrouw was het, die hem met
een heel bedroefd gezicht open deed. Op
zijn vraag naar Düringhoffeiis gezond
heid, streek zij met de punt van haar
schort langs haar oogen en sprak op
klagenden toon: „Er is geen hoop meer,
mijnheer, heelemaal geen hoop! Sinds mid
dernacht ligt hij nu al bewegingloos en
buiten bewustzijn en de dood sta<t,t hem
al duidelijk op het gezicht te lezen. Pre
cies zoo'n witte, spitse neus bad ook
mijn broeder zaliger, eer hij stierf. Och
hemel, het is verschrikkelijk, zulk een
jonge man; en wat voor druktj en be
weging zullen wij tenslotte nog hebben
met de begrafenis!"
„Maak u daarover maar geen zorgen.
beste juffrouw- Leopard," verzekerde Ar
tois beleefd. „De arme Düringhoffen heeft
vrienden, die gaarne bereid zijn, ieder
offer voor hem te brengen. Is doctor
Giersberg vandaag al bij hem geweest
„Hij is juist binnen, al voor de derde
maal vandaag."
„Misschien kan ik wachten, totdat de
doctor bij den patient vandaan komt.
Het zou toch mogelijk kunnen zijn, dat
Het zou toch mogelijk kunnen zijn, dat
hij den zieke wat beter beeft gevonden."
Dat scheen evenwel niet het geval ta
zijn, toen doctor Giersberg, enkel minuten
later uit de kamer van Düringhoffen trad1.
Hij was zeer rood en had er stellig in
zijn leven nooit grimmiger uitgezien dan
op dit oogenblik. Hij maakte aanstalten,
Artois voorbij te loopen zonder hem e n
woord waardig te keuren, maar toen de
privaat-docent hem als het ware den.
weg versperde, zei hij wrevelig: „Ah, bent
u daar ook al? De hemel mag weten
hoeveel nieuwsgierige mensehen er wel
om zoo'n ziekbed rondsnuffelen! Dan den
ken al die goede vrienden waarschijnlijk!,
dat zij een mooie daad verrichten, als ze
voorzichtig hun neus om het hoekje van
de deur steken en vragen: Hoe gaat het
er mee?"
„Het is waarachting niet louter nieuwst
gierigheid, die mij hierheen drijft, doc
tor," antwoordde Artois, die door de iiv
onische woorden van doctor Giersberg
geenszins beleedigd scheen, „maar de
meest oprecht een innigste deelneming
in het lot van mijn ongelukkigen vriend.
Ik zou zoo graag tenminste een heel
zwak vonkje hoop meegenomen hebben."
(Wordt vervolgd.)