Tweede Blad voor het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. üo.4814 woensdao 23 Mei Kantongerecht Heusden FEUILLETON NA WATERLOO Parlementair Overzicht. Voor Allen die Sokkelen Mijnhardt's Laxeertabletten Vragen op rechtskundig gebied BEHOORENDE BIJ HET STRAFZITTING VAN HET KANTON GERECHT TE HEUSDEN van Vrijdag 4 Mei 1928. Kantonrechter: Mr. C. W. v. Ommeren. Ambtenaar van het Openbaar Ministerie: Jhr. Mr. J. Twiss Quarles van Ufford. Griffier: Mr. W. Ruitinga. Een Boerenverhaal uit den Taunus door FRITZ RITZEL. 9 met Verstopping of moeilyken, tragen en onregelmatigen Stoelgang zyn onmisbaar. Werken vlug zonder krampof pyn. By Apothekers en Drogisten. Doos 30 ct. In onze gemeente staat eene onbewoon baar verklaarde woning, waaraan het voor geschreven kenteeken werd aangebracht. De bewoner heeft het kenteeken er af gehaald en de Burgemeester, die dit weet, neemt geen maatregelen. Is er wat tegen te doen en zoo ja, wat K. Een wethouder. 't Bast is, dat U er de aandacht van een Opper-Wachtmeester der Marechaussé* ot van een Rijksveldwachter op vestigt. Deze zyn verplicht, proces-verbaal op te maken niet omdat U het ais Wethouder zegt, maar wel omdat ze elk strafbaar feit by proces-ver baal moeten relateeren. Ook een gemeente-veldwachter moet proces verbaal opmaken, maar deze zit meer onder de plak van den Burgemeester, zoodat hy in het onderhavige geval door dezen laatste in niet geringe mate kan worden beïnvloed. HERPT. Als voorzitter van de hand- boogschuttery »Ons Genoegend alhier is gekozen de heer Ant. de Wilt Jacz. WAALWIJK. In de gehouden vergade- dering van B. en W. is het bouwen van een 4-klassige school opgedragen aan den laagsten inschry-er, den heer J. Tromp te Waalwijk. (Wjordt vervolgd Ktcuwsbtad H. E. landbouwer te Ammerzoden had bij aanhouding als verdacht van zich te hebben schuldig gemaakt aan eene overtreding der Verordening tot heffing van weggeld in de provincie Noordbra bant, aan den Majoor der Rijksveld-1 wacht te Elshout een valschen naam opgegeven. Verdachte had in de vorige zitting kend De Majoor van den Hout wordt thans als getuige gehoord. Hij verklaart alius Ik heb hem eerst te Heusden gezocht en het bleek toen dat hij niet was Ar- noldus van den Bosch, zooals hij had opgegeven. Ten slotte heb ik geïnfor meerd bij Muskens te Elshout, bij wien hij geweest moest zijn. Daar kwam ik na veel moeite te weten dat .hij te Am merzoden woonde en daar heb ik hem ook aangetroffen. Verdachte is &en zoon van een zeer flinken boer. Hij staat niet gunstig bekent. Ik heb heel wat moeite gehad om een en ander op te sporen Kantonrechter: Voor wat, hoort wat en iemand die aan de politie zooveel moei te heeft bezorgd, moet dan ook maar- een© flinke straf hebben Verdachte leef de natuurlijk in de veronderstelling dat !&e politie hem toch niet te pakken kreeg, maai- dat is gelukkig buiten den waard gerekend. Verdachte zit er warmp jes in, zoodat eene flinke boete hem niet zal hinderen. Hij krijgt van my f 40.00 of 20 dagen. >^'M. A. v. B., huisvrouw van P. d. C. te Andel had melk verkocht, waarin eene gioot© hoeveelheid vuil. Kantonrechter: Beken je wat je ten laswi wordt gelegd? Verdachte: De watten, waardoor ik de melk reinig, waren net op. Nu heb ik de zaak weer in orde. Kantonrechter: Maar beken je vuile melk verkocht te hebben? Dat wil ik weten. i Verdachte: Ja 't kan wel gebeuren, want ik had geen watten Kantonrechter: Maar je bent al eens iec-rder voor vuile melk gewaarschuwd door den Keurmeester is 't niet? Verdachte: Ja Edelachtbare Kantonrechter: Hoe het ook zij, jij Q - A *u Hansjörg stond nog enkele oogenblik- kea besluiteloos, toen nam hij de zeis over den schouder en liep op het pad af, dat onder aan de weide over de broede beek leidde. Hij volgde den met gras begroeiden weg naar beneden en moest nog meerdere malen over de beek springen, totdat bij na een half uur bij den Grondmolen aankwam. Als een beeld van vrede en rust, stak het wit te huis af tegen het lichte groen der lage beuken, die op de berghelling groei den In het tuintje met de groenge verfde schutting keken tusschen de groentebedden rozen, violieren, muurbloe men en andere kinderen van den vroegsn zomer; achter de helder gewasschen raampjes hingen sneeuwwitte gordijnen men kon zien, dat hier orde en net heid heerschten. ÜEen oogenblik bleef Hansjörg staan •tn. liet zijn blik rusten op bet liefelijke beeld. Een behagelijk gevoel kwam over hem bij bet doffe klapperen en stam pen van den molen, het geplats van het water, dat van het molenrad omlaag viel, en hij kon het bijna niet begrijpen, dat bij 's middags den rijweg langs den molen vermeden bad, als hij er aan dacht, dat voox een van de kleine raampjes bent de verantwoordelijke persoon en jij en niemand anders hebt er voor te zorgen dat je schoone melk verkoopt en gttn melk vermengd met drek. Ziehier dit watje eens, waardoor de keurings dienst je melk heeft gezeefd, 't Ts meer dan schande zoo vuil als ze was. Je krijgt nu f 10.00 of 5 dagen, maai- als je .veer met vuilen melk aankomt, krijg je minstens f 100.00 boeten, want vuilig heid hebben je klanten niet nooiig Wees dus gewaarschuwd P. A. L. slager te Heusden had vleest h vervoerd in een kar zonder gladden bo dem en zonder het vleesch bedekt te heb ben met een zindelijken witten doek Kantonrechter: Piet, Piet waarom heb je de voorschriften niet opgevolgd Veidachte: Ik wist er niets van dat het moest. Kantonrechter: Enfin, jij bent de kwaadste nog al niet. Ik geef je echter den raad een wetje te koopen en van buiten te leeren. Dan zal ik je maar f3.00 of 2 dagen geven. O. H. K. voerman te Drunen was niet behoorlijk naar rechts uitgeweken hij het ingehaald worden door een auto. Getuige Molenbrugge, chauffeur te Dninen: Ik wou voorbij, maar verdachte week niet uit. Op 100 meter afstand hal ik reeds een sein gegeven en na dien heb ik nog wel 4 £eer geseind. Verdachte wijkt nooit uit. Getuige Priem, chauffeur te Drnnen: Hij wou onze bus ook nu niet voorbij laten en we hebben reeds dikwijls last van verdachte gehad, op 100 meter af stand hebben we signaal gegeven. Kantonrechter: Verdachte is niet ver schenen, zeker omdat hij bang was voor een standje. Dit standje loopt hij nu vrij, maar of dat beter voor hem is, is nog de vraag. Verdachte heeft na tuurlij ik weer loopen te praten met een collega en bij zich zelf gedacht -,voor die ellendige auto's ga ik toch niet op zij" Die gedachte is toch glad verkeerd, want onwil in uitwijken wordt eenige weken later op het Kantongerecht omgezet in een flinke boete. Den onwil zet ik nu om in f20.00 boete of 10 dagen hech tenis Varia uit Eerste en Tweede Kamer Voor betere wegen Schoolkwes tie De tandtechnici en nog iets. '"s Gravenhage, 18 Mei. Het is met onze brave volksvertegen- diging hollen of stilstaan De eene week willen alle 150 leden allemaal iets zeg gen en dan nog liefst zooveel mogelijk, zooveel zelfs, da.t de voorzitter van de Eerste Kamer met invoering van een spreekrantsoen dreigde. En een andere week vliegen de wetsontwerpen en con clusies onder den hamer door en wordt er amper een woord gezegd. Zoo bijvoor beeld einde vorige week bij de bègroo- ting voor het Wegenfonds. Toen wilde zoo ongeveer elk lid van de Tweede Kamer den minister duidelijk maken,hoe zeer hij aan snelle uitvoering der voor genomen wegverbeteringen en diverse an dere wenschelijkheden als daar zijn brug genbouw enz. hechtte. De minister giug gr niet al te diep op in. Hield zich op de vlakte en gaf te kennen, dat het kon vriezen, maar dat het ook kon dooien. Dat wil zeggen: het voorloo- - -- - A zeker een lief meisjesgezicht, omlijst door zwarte vlechten, naar hem had uitge zien. Ja, Paulien! Zoodra hij in haar na bijheid kwam, voelde hij zich aange trokken als de mot door het licht 1 Wat moest dat worden als zijn strenge moe der te weten kwam, Mat hij met zoo'n eenvoudig meisje ging moeder, die hem dagelijks voorhield dat hij toch eindelijk eens aan trouwen moest gaan denken, en wel met een rijke boeren dochter? Als hij aan zijn moeder dacht, dan overviel hem een beklemmende angst, want ondanks zijn 23 jaren kwam hem een zelfstandig handelen en denken te gen den wil van die energieke vrouw in, voor als een ongehoorde brutaliteit, waartoe hem de moed geheel ontbrak Een gerammel aan een van de raamp jes onderbrak zijn gedachtengang en de heldere stem van Paulien riep hem toe: „Hé, Hansjörg, leef je nog? Wil je niet even binnenkomen?" In een oogwenk waren alle bedenkingen van den jongen boer verdwenen Ter wijl hij zijn zeis tegen het tuinhekje zet te, liep hij vlug de steenen trapjes af naar de huisdeur en trok het meisje, dat hem tegemoet kwam, hartelijk naar zich toe, terwijl hij een zoen op haar frissche lippen drukte. Ongeduldig liet Paulien zich deze liefkoozing welgevallen en trok den jongen man aan de hand de kamer in, waar ze een eindje van hem af ging staan en op zeer beslisten toon vroeg: „Waarom zien we elkaar heelemaal niet meer, Hansjörg? Dat is nu al bijna veer tien dagen, dat je niet meer gekomen bent „Veertien dagen? Och nee! Veertien dagen alWat gaat die tijdstotterde de jongen verlegen. „Weet je, Paulien, we hebben zoo vreesdijk veel te doenl We pi ge wegenplan voor vijf jaren was een minimum. Wat evenwel niet wilde zeg gen, dat er bovendien nog niet meer zou gebeuren. Wat? Ja, dat zei de mini ster niet. We moesten maar moed hou den. Zoodat al de heeren, met al hun wenschen, hoewel niet geheel tevreden gesteld, toch een hart onder den riem gestoken kregen. Eenige punten waren er, die de minister beslist van de band wees Van bijdragen van het Rijk voor de ge meentelijke traversen wilde hij niets we ten En dan die Wegenraad, die door den h?cr v d. Waerden bij motie geeischt was en waarvoor vele leden een lans braken. De minister had geen Wegenraai noudig, om met hém' en zijn ambtena ren over de uitvoering van de wegenwet te redekavelen, die natuurlijk een woord je zou willen zeggen in de weggelibelas- ting en mee zou willen administreeren in het beheer van de wegen. Dat kon z.exc. alleen wel. Geen pottenkijkers dus. Maar de Kamer had nu eenmaal haar zinnen gezet op een Wegenraad en nam met 59 teven 19 stemmen de motie- v. d. Waer- aan (tegen o.a. a.r., v.d. en 4 c.h.). Maar de minister had nog te kennen ge geven, dat hij toch de bevoegdheid van den Wegenraad veel beperkter zou ma ken, dan de heeren Kamerleden wel wenschten. Een andere kwestie was de interpel latie-Ketelaar over een schoolkwestie te Ootmarsum. Daar had een r.k. kerk bestuur een nieuwe school gewensoht, waarop de burgemeester het leegstaande openbare schoolgebouw aanbood Maar de raad voteerde eenvoudig een nieuw schoolgebouw, wat duizenden meer zou kosten. Waarop de burgemeester vernie- ting van dit raadsbesluit bij Gedepu teerde Staten vroeg. Toen begon de mi sère van twee ambtelijke slordigheden Gedeputeerde Staten treuzelden met het verzoek om nietigverklaring en zonden het ten slotte aan het verkeerde adres door, liet Dept. v. Onderwijs, in plaats van aan de Kroon. Onderwijs liet het weer liggen, omdat het niet voor Onder wijs bestemd was, waarna de termijn van schorsing van het raadsbesluit ver liep en dus dit besluit van kracht werd, Toon het eindelijk zoo ver was, had mi nister Kan- die destijds minister Was zink verving gemeend, dat hij nu ach teraf het Raadsbesluit niet meer kon vernietigen, omdat er dan heelemaal geen school zou komen. En tocli meende mi nister Kan en ook minister Waszink, dat de burgemeester groot gelijk had. Nu was het eenige wat nog gedaan kon werden. Gedeputeerde Staten „opstoken" de uitvoeringsbesluiten van den gemeen teraad van Ootmarsum, als liet op gel den voor schoolbouw aankwam, niet goed te keuren. Maar dat vonden sommige le iden ook weer niet in den haak. En het eind van het liedje was, dat de minister dan toch nog maar ernstig in overwe ging zou nemen, het betrokken raadsbe sluit „vertraagd" te vernietigen. Een ding siond in ieder geval als een paal bo ven water. Een nieuw gebouw zou er iu Ootmarsum voor -Ie gevraagde school niet komen. En dat was de bedoeling vsn den heer Ketelaar Na deze wijdloopige discussies, nam de Kamer eensklaps een aanloop en sprong over een heele serie agenda-pun ten zonder boe of ba heen. De nominatie voor den Hoogen Raad kwam er zonder kunnen geen knecht krijgennu moet ik zelf zoo aanpakken, dat ik 's avonds doodmoe ben! Ik heb ook vee van de markt moeten halen; nu zijn we in oen hooitijd dien langen weg van de boerderij naai' hier, daar gaat wel meer dan een uur mee heen „Nou, vroeger vond je den weg toch niet zoo lang!" viel het meisje hem in de rede. „Toen was je iederen avond zoo op tijd, als de belastingman op Mar tini! Maak me toch niks wijs! Ik beval je zeker niet meer! Maar als je gelooft, dat ik me voor den gek laat houden, dan heb je het toch mis! Ze stond voor hem met fonkelende oo- gen, haar regelmatig ovaal gezichtje zag vuurrood. De besliste trek die om haar kiemen mond lag deed vermoeden, dat dit meisje zich niet zou laten gebrui ken als speelgoed, dat men weggooit, wlanneer men er genoeg van heeft. Ze was wel in staat ging het Hansjörg docx zijn hoofd om naar zijn moeder te gaan en hem, die honderdmaal be loofd had met haar te zullen trouwen, als haar eigendom op te eisehen. Al "kreeg hij het benauwd bij deze ge-: dachte, toch scheen hem het bezit van dit mooie meisje, dat zoo liefelijk en slank in haar eenvoudige heldere japon voor hem stond, op dit oogenblik ba- ven alles begeerenswaard. De opwinding waarin ze zich bevond, verhoogde nog haar bekoorlijkheid en deed het beeld van de andere, waarvoor hij de banden, die hem hier bonden, had willen verbre ken, geheel vexbleeken. Hoe kon hij die andere toch boven Paulien stellen, Pau lien, van wie iedere beweging, zooals nu weer die onnavolgbare wending van haar hoofdje, hem in verrukking bracht, met haar koolzwarte oogen, die hem tot in het binnenste van zijn ziel brandden! slag of «stootde aanbeveling van het col lege werd overgenomen. De Surinaamscke bankwet werd z.h.s. goedgekeurd, de wij ziging van de stoomwet ook Over hit voorstel v. d. Waerden tot wederinstel ling van een Kort Verslag maakte men geen woord vuil. Zeker, omdat het, na dat bij eerste stemming de stemmen staakten, bij de herstemming toch ver worden zou worden. Alleen bij een adres van eenige tandtechnici en ie conclusie van de commissie daarop, die Jen mini ster adviseerde aan de bezwaren van de belanghebbenden tegemoet te komen, werd een en ander gezegd, meestentijds in sympathie met de conclusie Want zoo vroeg men, wat moeten de menschen, wit-n hun bevoegdheid is ontnomen, nu beginnen? Zoo drongen sommige leden aan op een beroepsinstantie, andere op een examen, dat dan vooral op de prak tijk gericht moest zijn. Nu, als de zaak zoo stond, voelde de minister het meest voor een examen. Of hij dan, als de betrokkenen aan het -examen voldoen, hen den titel van tandarts zal geven? Aanvankelijk niet. Er werd genoeg ge daan, wanneer gepoogd werd ^en zuivere uitwerking te geven aan de wet die er was, toen hij minister werd. En hierop nam de Kamer de conclusie aan met 68 tegen 5 stemmen. Zoodat aan „de be zwaren van belanghebbenden tegemoet zal worden gekomen". Bij de behandeling van het wetsontwerp tot nadere regeling ten aanzien van de uitoefening der geneeskunst werd een a- mende-ment van de commissie van rap porteurs aangenomen (met 48 tegen 6 siemmen) om ook de tandheelkundigen onder het wetsvoorstel te doen vallen Niettegenstaande de minister tegen het mendement van de commissie van rap- aan het uitsterven" waren Het wetsont werp zelf werd met 38 tegen 14 stemmen goedgekeurd. Bij de begrooting van het Zuiderzee- fonds bepleitte de heer Drop (s.d.) de belangen der arbeiders bij de Zuiderzee werken, hun arbeidsvoorwaarden en huis- vesting, waarvan hij een zwart beeld op-hing. Ook meneer Sme-enk (a.r.), als mede de heer Bakker (c„h.) en meneer v. d. Bilt (r.k.) braken een lans voor be tere arbeidstoestanden. De minister vond echter, dat de heer Drop schromelijk overdreef, als hij zei: Wat voor de huis vesting is gedaan is geen cent waard, en „de toestand is menschonteerend". Dat was niet waar! Maar natuurlijk, spr zou gaarne verbeteren, wat te verbe teren viel, al moest men niet vergeten, dar de werken niet in eigen beheer wor den uitgevoerd en men dus met aanne mers te doen heeft. Meneer Drop kon het echter niet op zich laten zittenreen motie in te dienen, om de regeering de noodige maatregelen te doen nemen voor de huisvesting en ontspanning der axoei- ders, en dat nog wel met spoed. De Kamer vond dit na 's ministers verze keringen overbodig, en verwierp de mo tie met 36 tegen 17 stemmen (v.d. en s.d.). Een sympathiek geluid deed de Leer Duymaer van Twist (ar.) hooren bij art. 18, inzake een betere behartiging van de belangen der Zuiderzeevisschers Do Zuiderzee-steunwet moest op de hel ling! En daarom vroeg hijwijziging der Zniderzeewet, de visschersoredieten weer buiten de Zuiderzeesteimwet te plaat sen en het bedrag van twee ton op dit art. weer belangrijk te verhoogen. Ook de heer v. d. Bilt (r.k.) had het over de Nee, met haar kon en mocht hij niet bre ken, het zou een ongeluk voor zijn ge- heeie leven zijn, als liij haar niet tot vrouw kreeg daarvan was Hansjörg in dit oogenblik vast overtuigd, Daar om klonken zijn woorden ook innig en warm, toen hij tegen het meisje zei: „Maar Paulien, hoe kun je zooiets den ken? Ik jou voor den gek houden? Het liefst zou ik ons vandaag nog bij den dominee laten inschrijven; maar je weet toch, hoe mijn moeder is!" .„Hoe je moeder is, dat weet ik niet; naar dat jij een lafaard ieent, dat weet ik! Het zou beter zijn, als ik je nooit van mijn leven gezien had!" De stem van het meisje had veel van haar boosheid verloren, maar kreeg nu dien trillenden klank, die op onderdrukte tranen wijst. Ze keerde zich om, haalde een zakdoek uit de vouwen van den rok en snoot haar neus, toen ging ze naar «en van de kleine raampjes en keek zwij gend naar liet met bloemen bezaaide voortuintje. „Kom, Paulien, wees maar weer goed en buil niet!" begon de jongen weer, ter wijl hij hartelijk haar neerhangende rech terhand greep. „Als je liet hebben wilt, dan zal ik weer iedereen avond bij je komen Waarom ben je dan gisteren -en eer gisteren en vanmiddag niet voorbijge komen, nu je toch op de wei bent?" vroeg ze weer scherp. „Och, ik ben het pad naar beneden ge gaan, omdat dat richter is!" „Eni 's avonds ben je het pad ook weer opgeklommen, is het niet." „Ja zeker, want als ik niet op tijd thuis ben, maakt moeder iederen keer ©in spek takel van je welste! Ik denk wel eens, dat ze het moet hebben gemerkt!" „O, jou leugenaar! Hoe wil je dan 's klachten der Zuiderzeevisschers, terwijl de heer Zadelhoff (s d.) de ellende in vele visschersgezinnen besprak. Niemand was tevreden over de uitvoering der Zui derzee steunwet, vond meneer Bakker Nu, de minister bleek vol goeden wil, be loofde de wet op „de helling" te bren gen en te zorgen voor een aanvullen de begrooting, als er meer geld n- odig was. Waarna de begrooting z.h.s. werden aangenomen. De Eerste Kamer nam met een vaartje, nr- de antwoordrede van den minister terzake van de opmerkingen naar aan- le'ding van de Indische begrooting, de Guiaeaosche begrooting, de wijziging van de Ongevallenwet (fabrieksartsen), het Opiumwetje en het Radio-wetje enz aan. Stippen wij nog aan uit de „Indische rede" van minister Koningsberger, -;lat hij na zou gaan, of er in individueel© ge- va1 len voor de oud-ge pensionneerden nog iets te doen zou zijn, en dat liij zeker ge.oofde, dat het Nederlandsch gezag te afzienbaren tijd in Nederlandsch In- dië moest blijven prevaleeren. Verder had hij den G.G. reeds verzocht een eind te maken aan het roekeloos omspringen met de zeldzame dieren in Indië, terwij Ier reeds vijftig „Nationale parken" waren Waaronder verschillende zoo groot als een Nederlandsche provincie en een, zoo groot als Nederland! Op dat punt kon de heer Polak dus wel gerust zijn! Politi-. as, avonds bij me komen? „Als moeder denkt, dat ik naar bei ben! Dan ga ik door de schuur en den tuin er van door!" Over de openhartigheid, waarmee de jongen zijn streken opbiechtte, moest' Paulien lachen. „Je bent er me eenl" zei ze. „Hij is ang voor zijn moeder als een kleine jongen! Krijg je ook nog wel eens een pak slaag, Hansjörg?,, Hij bromde verlegen sen paar onver- st'; anbare woorden, maar trok meteen paitij van haar vroolijkheid door haar naar zich toe te trekken. De verzoening werd gesloten en steeds weer gaf Hans jörg zijn meisje de verzekering dat ze eens als meesteres op de Rodeberger- Loeve haar intrede zou nemen Het was hem daarmee ook volkomen ernst. Ma»' toen hij na een lang afscheid met de zeis over den schouder over den straat weg naar huis liep, doken de onderdrukte bedenkingen over de vervulling van zijn wenschen in heviger mate weer op. Hoe waagde hij het er aan te denken, om zijn moeder de eenvoudige molenaars dochter als zijn vrouw in huis te bren gen De strenge opvoeding, die Hansjörg gekregen had, deed het hem bij zijn op- pcjvlakkig karakter als vanzelfsprekend oorkomen, dat zijn moeder bij zijn hu welijk de beslissende stem zou hebben Hansjörg was, zooals men dat noemt, een goeie kerel, maar die ook geen greint je mannelijke standvastigheid en zelf standigheid bezat. Zich door zijn moe der laten leiden en besturen, dat was hem zoo tot een gewoonte geworden, dat ie der verzet tegen haar wil hem een on mogelijkheid leek.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1928 | | pagina 5