Tweede Blad No. 4845 Vrijdag 7 Seplcier jtfaria JttagdaUaa. voor het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Hand woei djes 84 iiiclerrn briek. FEUILLETON Buitenland BEHOORENDE BIJ HET doen pijn bij den arbeid en leiden vaak tot verzwering of bloed vergiftiging. Reinig ze altijd da delijk en behandel ze verder met Doos 30-60-90 ct. PUROL Zeenovelle door Graaf HANS BERNSTORFF. Van de helling van de Ned. Scheepsbouw Maatschappij te Amsterdam werd Zaterdag het passagiers schip »Ophirc met goed gevolg te water gelaten. JWcitwsblad i Beste jongens en meisjes. De oplossingen van de vorige raadsels zijn: I 1. Al is le leugen nog zoo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. 2. Winters en Wijk, wordt samen: Winterswijk. 3. Buis, huis, muis. En de nieuwe raadsels zijn: 1. Neem de namen van twee dieren, die gewoonlijk als erg dom beschouwd worden, en zet daarvoor een medeklinker, «dan krijg je den naam van een nuttig .viervoetig dier. 2. Als je den naam van een mach tig persoon neemt, en de eerste letter Idoor den medeklinker „D" vervangt, komt er iets te staan, dat men meer, in den zo mer heelt, dan in den winter. Met. K vindt men mg meestal aan het brood, len met W moet men mij bij' den sla ger zoeken. Rara, wat is dat? 3. Vul de nevenstaande figuur in. Op |den eersten regel moet een vrucht kc- tmen te staan, terwijl de beginletters van de woorden, van boven naar beneden ge lezen, weer het woord van den eersten rggel moeten vormen. x x x x x x X O O O O o X O O O O O X O O O O O X O O O O O X O O O O O 1 is een vrucht. 2 is een strijd tusschen volken. 3 is kleine vlindertjes. 4 is een jongensnaam. I A -- V_/ „Ik ben dol op de zee en rijd daarom bijna altijd langs het strand! Als ik dan uitkijk over die witte oppervlakte en het xuischen van de golven hoor, heb ik steeds het gevoel, dat het me wil ver tellen, dat het iets wonderbaars vooi pre beeft! Dikwijls denk ik, dat ik ex maar in zou behoeven te springen, om het eruit te halen, en kan urenlang wach ten of het niet naar mij toekomtEn het zal ook nog wel komen! Daarvan ben ik heel vast overtuigd, en dat gevoel wordt steeds sterker!" „Sedert wanneer hebt u dan dat. gevoel, juifrouw Magda?" vroeg Fels. „Dat weet ik niet preciesantwoordde ze. „In ieder geval reeds zeer lang, ik heb tenminste als kina reeds altijd aan het strand gezocht. Als ik dan een heel mooie schelp of zoo iets vond, was ik erg in mijn schik en bedankte er voor!" „En a^ u niets vend, had u slechten zin, nietwaar?" schertste hij. „Nu houdt u |me voor den mal!" pruil- jde Magda. „Ik praat er vast niet meer (Over met u! U bent veel te prozaïsch cm dat te begrijpen!" „Wat zcu Mijnheer Fels niet begrij pen?" vroeg Mevrouw Heydebringk, dia naderbij komend de laatste woorden van 5 is een rivier bij de hoofdstad van ons land. 6 is een fakkel. OOM K ARE ld DE MEER DAN WONDERBAARLIJKE GESCHIEDENIS VAN PETERTJE ROETMOP IN HET LAND VAN SNORKENBLRG. VIL Nu, dat was me een drukte van be lang! Uit alle kamers en kamertjes van bet paleis van Koning Slamuts vanDroo- menburg kwamen de bedienden des ko ning s en de leden van de hofhouding en de ministers en de Kamerheeren, en de graven en baronnen en edelen van het hof toegestroomd. Petertje Roetmop liep het heele paleis door om allen te wek- sen waren prachtig gepoetst en alle bus sen en potten waren al gevuld met- koste lijke suiker en zout en meel en boter cn melk en room! Verbaasd keek de kok rond. Hoe was dat mogelijk? Maar toen zag hij opeens de koksmaatjes 'acbead cm een hoekje kijken. Nu begreep hij alies. Terwijl de kapper hem schoor, en knipte, hadden de koksmaatjes alles in de keuken gepoetst en schoongemaakt en gevuld. „Sapperloot", riep da kok vroo- lijk. „Dat is nog eens aardig van „jelui!" En toen had je moeten zien, hoe de koksmaatjes glunderden van plezier! Juist zou de kok een groote pan ne men, om het beslag voor een reuzen- pudding te gaan aanmaken, toen de deur van de keuken open ging. En wie stapte daar binnen? Koning Slamuts van Droomenburg! Met zijn schitterende krooij op en zijn her melijnen mantel om. Hij had blijkbaar uit te hallen, meent spr. dat dit slechts j een noodmaatregel is geweest, omdat men teen geen betere oplossing wist. De maat- legel die thans wordt voorgesteld moge misschien nog wel niet geheel vol doen, het idiale moge er niet mede be reikt zijn een groote verbetering is hij zeker. De heer v. Willigenburg kan de woor den ran den heer Michael niet geheel oudere brij ven. B. en W. willen hier wij zer zijn ails de Minister. B. en W. leggen den nadruk op de hygiëne, doch vergeten een ding, dat het uitponden moeilijker werdt gemaakt en daarvoor meer geld moet worden uitgegeven, terwijl de Mini ster zich op het standpuntheeft geplaatst dat het z.g. uithollen toelaatbaar is. Spr. wil zijn opmerking niet gereduceerd zien, als van geen waarde, het gemeente bestuur beeft niet alleen op de hygiene te letten, doch ock op het belang van ken, en de hof kapper-was in een groote zaal druk bezig alle baarden, met tien stuks tegelijk in te zeepen. Petertje hielp hem daarbij trouw. Hij maakte emmers vol zeepsop en draaide telkens den slijp steen, om het mes van den kapper te scherpen, dat de vonken er af vlogen! En de ka.pper die schoor maar en knipte, dat het een lieve lust was, en zong daar bij vroolijke liedjes, zoo vroolijk, dat al-' le leden van de hofhouding, dia op hun beurt zaten te wachten, of reeds onder het mes waren, lustig begonnen inea te zingen, zoodat het niet lang duurde, of het Paleis -weergalmde van het gezang van de hofhouding. En toen eindelijk alle hoofden keurig geknipt wa ren en alle baarden afgeschoren, en iedereen lek ker rook naar haarwater, waren allen zoo tevreden en blij, dat ze zingend aan het werk gingen, dat ze tien jaar ge leden hadden laten liggen, om te gaan slapen. Allen wilden nu eens beproe- vten of het waar was, dat je net zoo vroolijk zou zijn als de ka-pp r en de koning en Petertje Roetmop wanneer je1 je werk deed, met de bedoeling, om er een ander plezier mee te do©n. De kok, die het laatste geknipt was, riep vroo lijk uit: „Wel, duizend vette oliebollen'. Nu zal ik eens de lekkerste pudding ma ken, die er bestaat, en clan zal ik eens kijken, of ik jelui allemaal niet kan la ten smullen!" Op een draf liep hij naar de keu ken. De pannen glommen allemaal als een spiegel, en alle vorken en lepels en mes haar dochter had gehoord en nu eerst de jongelui vriendelijk begroette. „O, het was maar een klein meenings- veAchil betreffende onze hoop en wen- sehen, Mevrouw 1" riep Karl Fels. Verwonderd hoorde Mevrouw Heyde bringk toe en blikte vorschend van den een naar den ander, waarbij de opgewon denheid van haar dochter haar niet ont ging en bliksemsnel flitste een gedachte dcor haar hoofd! Had de zeeoffficier tegen Magda nu reeds, nadat nauwelijks de. eerste kennismaking voorbij was, de een of andere toespeling gemaakt over een hoop, die hij later verwezenlijkt zou willen zien? Dat zou haar toch niet aan genaam geweest zijn, 'hoewel ze zijn om standigheden kende en hij haarzelf gis terenavond zeer goed bevallen was. Een tweede blik op het volkomen onbevangen, glimlachende gezicht van den jongen man gaf haar gedachten echter snel een an dere richting en toen Magda nu riep' „Neen, Mama, het is heelemaal g-een klein, maar zelfs een heel groot verschil van meening, en we hebben al flink ge kibbeld!" lachte ze en zei: „Kinderen, clat komt omdat jullie nog altijd niet ent beten hebt! Och, neemt u mij deze familiariteit niet kwalijk, Mijnheer Fels -' Het viel me zoo uit den mond!" riep !ze toen echter verschrikt. „Maar, Mevrouw, daarover hoeft u zich toch niet te verontschuldigen!" antwoor- de Karl Fels. „Ik verheug me» er in tegendeel over, dat u mij niet heelémaal a.ls een vreemde beschouwt, en uw doch ter heeft me ook al verlof gegeven, om haar zooals al haar vrienden juffrouw Magda te noemen „Dat is uitstekend!" prees Mevrouw Heydebringk. „Ik hoop, dat u uw vriend schap voor mijn man ook op moeder en! dcchter zult overdragen, Mijnheer Fels!"! juist een beetje het land geregeerd met zijn ministers. (Wordt vervolgd.) Vervolg raaisverslag SPRANG-CAPELLE. De Voorzitter zegt dat het natuur lijk in de bedoeling ligt om voor liet gebruik van het slachthuis een zeker recht te heffen. De Secretaris leest de ontwerp verordening voor. liet tarief be draagt voor een paard of rund f6.— voor een pink f4.75, voor een kalf, veu- enl of varken f 3.50 voor een schaap of geit f0.50, alles inbegrepen behalve het slachten. Hiervoor moet 1' 2.50 betaald worden voor het slachten van een var kan b.v. een bedrag dat men thans ook moet betalen. De kosten voor het uit hollen van een varken bedragen dus f 6.—. De heer v. Willigenbrug merkt op dat bij dit bedrag nog het vervoer heen en weer naar het slachthuis komt. Spr. blijft er bij dat naar zijne meening, zij, die een varken slachten om hun pacht le betalen te zeer worden bemoeilijkt. Weth. Michael merkt op dat het _ge- meente-bestuur zich aan de wet lieeft te houden en daarbij er zooveel mogelijk voor heeft te zorgen dat het slachten op hygiënische wijze plaats heeft. B. en W. hebben gemeend dat zij op de voor gestelde wijze de goedkoopste manii r h b- ben gevonden. Wat het afwijken van Jut raadsbesluit betreft waarbij het slechts vergund wais 2 stuks van eigen veestapel Dat spreekt vanzelf!" haastte deze zich te antwoorden en bood haar zijn arm, dm haar naar beneden in de eetzaal te geleiden, terwijl Maria Magdalena ach ter hen aan slenterde en daarbij met heimelijk welgevallen de hunnengestalte van den Duitschen zeeofficier monsterde. „Aan boord en in het buitenland is (men ook niet zoo zwaar op de hand wat betreft het kennis aanknoopen als in ons lieve oude Duitschland," babbelde Mevrouw Heydebringk verder. „Als ik er aan denk, hoe ik mijn man twintig jaar geleden leerde kennen, dat was ook op een stoomboot: Wij hadden elkaar nooit eerder gezien en stegen toch als gelukkig verloofd paar in Sydney aan land. Het was, zocals men dat noemt, liefde op het eerste gezicht Dit thema werd teen aan de ontbijttafel verder tusschen hen beiden afgewerkt, en Karl Fels vertelde meerdere voor beelden van kameraden, dien het net zoo gegaan was. Vergeefs echter tracht te hij, Magda aan het- gesprek te doen deelnemen. Ze luisterde schijnbaar in het geheel niet en antwoordde tenslotte op een directe vraag slechts kort: „Daar weet ik niets vanaf!" Daarna 'stond ze op en ging heen. „Is juffrouw Magda nerveus?" vroeg Karl Fels aan haar moeder. „Daarnaar ziet ze er eigenlijk niet uit!" „God zij dank, niet antwoordde Me vrouw Heydebringk lachend. „Magda is integendeel kerngezond en absoluut Duitsch! Al spreekt ze natuurlijk ook vlot Engelsch, toch beschouwt ze het Duitsch als haar moedertaal, want mijn man, noch ik hebben ons ooit vernederd, ons Duitscherschap te verloochenen en da Engelsche taal en gewoonten aan fca nemen. Waarover hebt u beiden toch da kleine boeren. Michael. W'ij moeten dus maar terug gaan naar den tijd der middeleeuwen. v. Willigenburg. Dat hoeft niet zoo ver behoeven wij niet terug te gaan. Michael. Ik noem een tijdvak van 6 jaar teruggaan tot de middeleeuwen. U Ziegt dat wij verder gaan als lo mini ster, doch deze maakt wetten met mazen, waar heele varkens en koeien doorheen kunnen. v. Willigenburg. Ik meen dat de opzet van het gebouwtje alleen geweest' is voor noodslaclitingen. Michael. De oorspronkelijke opzet is dit ook geweest, doch liet ligt op den! weg van een gemeentebestuur om te trachten een betere toestand te schep pen. Wij scheppen nu de gelegenheid dat de menschen zooveel uitponden als ze zelf willen, waardoor de slagers worden belemmerd zooveel te rekenen als zij willen, terwijl het slachten niet meer plaats behoeft te hebben bij mesthoopen of in vuile stallen. Voorzitter. De menschen kunnen toch uiï.hailen zooveel als zij willen. v. Willigenburg. Daar komen wel klach ten over en krijgt het. gemeente-bestuur wel adressen over. Verheijden. Die slachter aan het slacht huis, is dat een vakman? Voorzitter. Natuurlijk. De heer Kraak zegt da.t de menschen nu verplicht worden, bij uitponden .aan het slachthuis te doen slachten, dit kost f6.— waarbij zeker nog een gulden voor vanmorgen al gekibbeld, zooals Magda zegt Karl Fels, die van plaats verwisseld had en Magda's stoel had inbeslaggeno- men, vertelde de moeder het gesprek. „Daar- ziet u het echte Duitsche; bloed!" riep Mevrouw Heydenbringk. „Ondanks alle levendigheid en energie, die in haar zit, kan ze soms urenlang voor zich heen zitten droomen. Roep je haar dan, dan zet ze een paar oogen op, alsof ze uit een heel andere wereld terugkomt. Maar op alle vragen, antwoordt ze al leen: Laat me maar! Ik weet nieiti, waar ik was! en er is niets uit haar te krij gen." Nadenkend keek Karl Fels voor zich uit, en toen hij zich de gestalte, het; gezicht en de blauwe oogen voorstelde, lav am de wensch in hem op, zelf eens zoo'n vraag aan het jonge meisje te stel len. Wanneer dat gebeuren zou, wist hij niet. Maar aan het strand moest het zijn, waar hij met Maria Magdalena alleen was. t Onwillekeurig vlogen zijn gedachten het schip, dat hen beiden droeg, ver vooruit! Daar in het zuiden, aan de kust van Australië bleven ze rusten en grijpbaar duidelijk zag hij de plaats voor zich Een klip stak ver naar voren in de zee, die in onophoudelijk schuimen en ruischen er tegen sloeg. Een smal strand slin gerde zich aan den rechterkant in groo- het vervoer komt. De kleine boeren die uithallen om hun pacht te betalen, wor den nu belemmerd, terwijl aan den an* deren kant de slagers nog meer concur* rentie kan worden aangedaan als thans. De heer Michael gelooft niet dat d» concurrentie voor de slagers grooter zal worden, de uithallers verkoopen het niet goedkooper als de slagers. Spr. heeft een vijftal beroepsslagers hierover ge sproten en die zeiden allen voer diea maatregel maar door, wij zijn niet bang van die concurrentie, wij koopen de var kens wil duurder op. De hygiene wordt er verder door bevorderd. Spr. kent per sonen die van uithallers vleesch namen, doch het niet lusten en het nan de kat of hond gaven. Het voorstel van B. en W. wordt hier op in s temming gebracht en aangenomen met 5 tegen 4 stemmen. Voor stemden de heeren Verheijden, Michael, Middel koop, Timmermans en Vos tegen de he3* Ten Rijken, v. d. Hoeven, Kraak en y, Willegenburg. Aanbieding gemeente-rekening 1927. Deze geeft voor den gewonen dienst een ontvangst aan van 142.355.79 en een uitgaaf van 137.558.06Va batig saldo al-> zoo 4797.73V2 voor den kapitaaldienst zijn de cijfers respectievelijk f 20.619.14 en 20.544.60 batig saldo dus f74.54. Deze rekening wordt als gebruikelijk in handen gesteld van een commissie bestaande uit de heeren Rijken, Sneep en Vos. Aanbieding gemeente-begrooting 1929$ sluitend voor den gewonen dienst in ont vangst en uitgaaf met een bedrag van 139.781.98V2 voor den kapitaaldienst mek een bedrag van f 10.074.54. Deze begroo ting wordt in handen eener commissie gesteld, bestaande uit de heeren Ver heijden, Kerst en Kraak. Vaststelling staat oninbare en nog in verhalen posten zal in besloten vergas dering worden behandeld. Mededeelingen De Voorzitter deelt mede dat de ver* bouwipg van de school in de Niéuw- straat gegund is voor een bedrag van f 518.— zoodat de begrooting met f 50.— is overschreden. Dat bericht is ingekomen van de P.N, E.M., dat niet tot electrificatie van Sprang en Vrijhoevc-Capelle kan worden overgegaan wegens te gering aantal aan sluitingen. Dat de gasfabriek te Kaats heuvel 50 kubieke meter gas per jaar in rekening zal brengen aan de aangesloten men verbruikt of nieb omdat gebleken is, dat er altijd eenige hoeveelheid gaa verloren gaat. De heer v. Willigenburg vraagt waar om deze maatregel nu wordt toegepast* tot heden was dat niet zoo. De Voorzitter zegt dat dit waarschijn lijk aan den nieuwen Directeur ligt, dia alles schijnbaar secuur nagaat. De heer «Timmermans vraagt of da P.N.E.M. ook een onderzoek heeft in gesteld naai* het aantal te verwachten aansluitingen. Uit de discussie blijkt dalt hiervoor geen voldoend onderzoek is in gesteld. Op voorstel van den heer Verhcijl- üen, gesteund door den heer v. Willi* genburg wordt het schrijven van de P.N. E.M. in handen van B. en W. gesteldi om een nader onderzoek in te stellen. Hierop wordt de openbare vergadering gesloten en gaat de raad over in ge* heime zitting. V. Vaische munters. De recherche te Brooklyn heeft een in ternationale v al s c he-m untersbanrle ont-i maskerd, die aldaar een geheime werk plaats had ingericht. Daar werden behal ve Amerikaansche, ook Spaansche en Ita- liaansche bankbiljetten vervaardigde waarvan eenige duizenden in omloop zijn gekomen. De nagemaakte biljetten war ren heel moeilijk van de echte te onder scheiden. Het hoofd van de bende, een maal hetzelfde gevraagd, zonder dat u| antwoordt „Neemt' u mij niet kwalijk, Mevrouw stamelde hij verward. „Ik dacht „Jat, u zag eruit, alsof u een visioen hadriep Mevrouw Hey debringk lachend!. „Bent u ook zoo'n Duitsche droomerïl Dat past toch eigenlijk niet voor een zeeofficier 1" In plaats van te antwoorden stond Karl Fels op en vroeg: „Willen we naar boven gaan?" - Hij moest Magda spreken, of ze hetr zelfde gedacht had Daar voor, heelemaal voor aan den boeg bemerkte hij een slanke, hoogop- gerichte gestalte, die, met de handen licht steunend op de reeling, als in droo men verzonken met wijdgeopende oogen in de verte staarde. Heel zacht kwam hij naast haar en riep haar naam: „Juffrouw Magda!" Langzaam wendde Maria Magdalena haar gezicht naar hem en keek hem aan! Een zeldzaam waas van allesvargetenda afwezigheid lag in de blauwe oogen. „Juffrouw Magda!" begon Karl Eelg opnieuw. „Waar was u zoo even?" „Ik?" Het scheen, alsof het jonge meis- j'e zich eerst bezinnen en bedenken moestj om de vraag te kunnen beantwoorden. ,,Ik zat op de klip!" ging Magda, voortij f en dat klonk zoo eenvoudig en natuur* I lijk, alsof er op de heele wereld maa* te bogen, omlijst door donkergroene wou den! Op de smalle zandstreap kwam een paai- geloopen! Hij en zij! En op de klip namen ze plaats, dicht tegen elkaar ge drukt en toen —I Hij schrok op en keek om Een hand had zich op zijn arm ge-1 k-fd en de stem van Mevrouw Heyde-i zee ruischte: 't komt.! 't komt! en ik bringk klonk in zijn oor: „IYat scheeltj was nameloos gelukkig!" een enkele klip was, waarop ze had kun nen zitten. „U ook?" stiet Karl Fels uit, die zicij bij dat antwoord gloeiend heet voeldel weiden „Ook? Ik was daar heel alleenI" zei Maria Magdalena, langzaam. „Maar dg eraan, Mijnheer Fels? Ik heb u al drie- (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1928 | | pagina 5