Tweede Blad
No. 4845 Vrijdag 7 Seplcier
jtfaria JttagdaUaa.
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
Hand woei djes
84 iiiclerrn briek.
FEUILLETON
Buitenland
BEHOORENDE BIJ HET
doen pijn bij den arbeid en leiden
vaak tot verzwering of bloed
vergiftiging. Reinig ze altijd da
delijk en behandel ze verder met
Doos 30-60-90 ct. PUROL
Zeenovelle
door Graaf HANS BERNSTORFF.
Van de helling van de Ned. Scheepsbouw Maatschappij te Amsterdam werd Zaterdag het passagiers
schip »Ophirc met goed gevolg te water gelaten.
JWcitwsblad
i Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raadsels
zijn:
I 1. Al is le leugen nog zoo snel, de
waarheid achterhaalt haar wel.
2. Winters en Wijk, wordt samen:
Winterswijk.
3. Buis, huis, muis.
En de nieuwe raadsels zijn:
1. Neem de namen van twee dieren,
die gewoonlijk als erg dom beschouwd
worden, en zet daarvoor een medeklinker,
«dan krijg je den naam van een nuttig
.viervoetig dier.
2. Als je den naam van een mach
tig persoon neemt, en de eerste letter
Idoor den medeklinker „D" vervangt, komt
er iets te staan, dat men meer, in den zo
mer heelt, dan in den winter. Met. K
vindt men mg meestal aan het brood,
len met W moet men mij bij' den sla
ger zoeken. Rara, wat is dat?
3. Vul de nevenstaande figuur in. Op
|den eersten regel moet een vrucht kc-
tmen te staan, terwijl de beginletters van
de woorden, van boven naar beneden ge
lezen, weer het woord van den eersten
rggel moeten vormen.
x x x x x x
X O O O O o
X O O O O O
X O O O O O
X O O O O O
X O O O O O
1 is een vrucht.
2 is een strijd tusschen volken.
3 is kleine vlindertjes.
4 is een jongensnaam.
I A --
V_/
„Ik ben dol op de zee en rijd daarom
bijna altijd langs het strand! Als ik dan
uitkijk over die witte oppervlakte en het
xuischen van de golven hoor, heb ik
steeds het gevoel, dat het me wil ver
tellen, dat het iets wonderbaars vooi
pre beeft! Dikwijls denk ik, dat ik ex
maar in zou behoeven te springen, om
het eruit te halen, en kan urenlang wach
ten of het niet naar mij toekomtEn
het zal ook nog wel komen! Daarvan
ben ik heel vast overtuigd, en dat gevoel
wordt steeds sterker!"
„Sedert wanneer hebt u dan dat. gevoel,
juifrouw Magda?" vroeg Fels.
„Dat weet ik niet preciesantwoordde
ze. „In ieder geval reeds zeer lang, ik
heb tenminste als kina reeds altijd aan
het strand gezocht. Als ik dan een heel
mooie schelp of zoo iets vond, was ik
erg in mijn schik en bedankte er voor!"
„En a^ u niets vend, had u slechten
zin, nietwaar?" schertste hij.
„Nu houdt u |me voor den mal!" pruil-
jde Magda. „Ik praat er vast niet meer
(Over met u! U bent veel te prozaïsch
cm dat te begrijpen!"
„Wat zcu Mijnheer Fels niet begrij
pen?" vroeg Mevrouw Heydebringk, dia
naderbij komend de laatste woorden van
5 is een rivier bij de hoofdstad van ons
land.
6 is een fakkel.
OOM K ARE ld
DE MEER DAN WONDERBAARLIJKE
GESCHIEDENIS VAN PETERTJE
ROETMOP IN HET LAND VAN
SNORKENBLRG.
VIL
Nu, dat was me een drukte van be
lang! Uit alle kamers en kamertjes van
bet paleis van Koning Slamuts vanDroo-
menburg kwamen de bedienden des ko
ning s en de leden van de hofhouding en
de ministers en de Kamerheeren, en de
graven en baronnen en edelen van het
hof toegestroomd. Petertje Roetmop liep
het heele paleis door om allen te wek-
sen waren prachtig gepoetst en alle bus
sen en potten waren al gevuld met- koste
lijke suiker en zout en meel en boter
cn melk en room! Verbaasd keek de kok
rond. Hoe was dat mogelijk? Maar toen
zag hij opeens de koksmaatjes 'acbead
cm een hoekje kijken. Nu begreep hij
alies. Terwijl de kapper hem schoor, en
knipte, hadden de koksmaatjes alles in
de keuken gepoetst en schoongemaakt
en gevuld. „Sapperloot", riep da kok vroo-
lijk. „Dat is nog eens aardig van „jelui!"
En toen had je moeten zien, hoe de
koksmaatjes glunderden van plezier!
Juist zou de kok een groote pan ne
men, om het beslag voor een reuzen-
pudding te gaan aanmaken, toen de deur
van de keuken open ging. En wie stapte
daar binnen?
Koning Slamuts van Droomenburg! Met
zijn schitterende krooij op en zijn her
melijnen mantel om. Hij had blijkbaar
uit te hallen, meent spr. dat dit slechts
j een noodmaatregel is geweest, omdat men
teen geen betere oplossing wist. De maat-
legel die thans wordt voorgesteld moge
misschien nog wel niet geheel vol
doen, het idiale moge er niet mede be
reikt zijn een groote verbetering is hij
zeker.
De heer v. Willigenburg kan de woor
den ran den heer Michael niet geheel
oudere brij ven. B. en W. willen hier wij
zer zijn ails de Minister. B. en W. leggen
den nadruk op de hygiëne, doch vergeten
een ding, dat het uitponden moeilijker
werdt gemaakt en daarvoor meer geld
moet worden uitgegeven, terwijl de Mini
ster zich op het standpuntheeft geplaatst
dat het z.g. uithollen toelaatbaar is. Spr.
wil zijn opmerking niet gereduceerd
zien, als van geen waarde, het gemeente
bestuur beeft niet alleen op de hygiene
te letten, doch ock op het belang van
ken, en de hof kapper-was in een groote
zaal druk bezig alle baarden, met tien
stuks tegelijk in te zeepen. Petertje hielp
hem daarbij trouw. Hij maakte emmers
vol zeepsop en draaide telkens den slijp
steen, om het mes van den kapper te
scherpen, dat de vonken er af vlogen!
En de ka.pper die schoor maar en knipte,
dat het een lieve lust was, en zong daar
bij vroolijke liedjes, zoo vroolijk, dat al-'
le leden van de hofhouding, dia op hun
beurt zaten te wachten, of reeds onder
het mes waren, lustig begonnen inea te
zingen, zoodat het niet lang duurde, of
het Paleis -weergalmde van het gezang
van de hofhouding. En toen eindelijk
alle hoofden keurig geknipt wa ren en
alle baarden afgeschoren, en iedereen lek
ker rook naar haarwater, waren allen
zoo tevreden en blij, dat ze zingend aan
het werk gingen, dat ze tien jaar ge
leden hadden laten liggen, om te gaan
slapen. Allen wilden nu eens beproe-
vten of het waar was, dat je net zoo
vroolijk zou zijn als de ka-pp r en de
koning en Petertje Roetmop wanneer je1
je werk deed, met de bedoeling, om er
een ander plezier mee te do©n. De kok,
die het laatste geknipt was, riep vroo
lijk uit: „Wel, duizend vette oliebollen'.
Nu zal ik eens de lekkerste pudding ma
ken, die er bestaat, en clan zal ik eens
kijken, of ik jelui allemaal niet kan la
ten smullen!"
Op een draf liep hij naar de keu
ken. De pannen glommen allemaal als een
spiegel, en alle vorken en lepels en mes
haar dochter had gehoord en nu eerst de
jongelui vriendelijk begroette.
„O, het was maar een klein meenings-
veAchil betreffende onze hoop en wen-
sehen, Mevrouw 1" riep Karl Fels.
Verwonderd hoorde Mevrouw Heyde
bringk toe en blikte vorschend van den
een naar den ander, waarbij de opgewon
denheid van haar dochter haar niet ont
ging en bliksemsnel flitste een gedachte
dcor haar hoofd! Had de zeeoffficier
tegen Magda nu reeds, nadat nauwelijks
de. eerste kennismaking voorbij was, de
een of andere toespeling gemaakt over
een hoop, die hij later verwezenlijkt zou
willen zien? Dat zou haar toch niet aan
genaam geweest zijn, 'hoewel ze zijn om
standigheden kende en hij haarzelf gis
terenavond zeer goed bevallen was. Een
tweede blik op het volkomen onbevangen,
glimlachende gezicht van den jongen man
gaf haar gedachten echter snel een an
dere richting en toen Magda nu riep'
„Neen, Mama, het is heelemaal g-een
klein, maar zelfs een heel groot verschil
van meening, en we hebben al flink ge
kibbeld!" lachte ze en zei: „Kinderen,
clat komt omdat jullie nog altijd niet
ent beten hebt! Och, neemt u mij deze
familiariteit niet kwalijk, Mijnheer Fels -'
Het viel me zoo uit den mond!" riep
!ze toen echter verschrikt.
„Maar, Mevrouw, daarover hoeft u zich
toch niet te verontschuldigen!" antwoor-
de Karl Fels. „Ik verheug me» er in
tegendeel over, dat u mij niet heelémaal
a.ls een vreemde beschouwt, en uw doch
ter heeft me ook al verlof gegeven, om
haar zooals al haar vrienden juffrouw
Magda te noemen
„Dat is uitstekend!" prees Mevrouw
Heydebringk. „Ik hoop, dat u uw vriend
schap voor mijn man ook op moeder en!
dcchter zult overdragen, Mijnheer Fels!"!
juist een beetje het land geregeerd met
zijn ministers.
(Wordt vervolgd.)
Vervolg raaisverslag
SPRANG-CAPELLE.
De Voorzitter zegt dat het natuur
lijk in de bedoeling ligt om voor liet
gebruik van het slachthuis een zeker
recht te heffen. De Secretaris leest de
ontwerp verordening voor. liet tarief be
draagt voor een paard of rund f6.—
voor een pink f4.75, voor een kalf, veu-
enl of varken f 3.50 voor een schaap of
geit f0.50, alles inbegrepen behalve het
slachten. Hiervoor moet 1' 2.50 betaald
worden voor het slachten van een var
kan b.v. een bedrag dat men thans ook
moet betalen. De kosten voor het uit
hollen van een varken bedragen dus f 6.—.
De heer v. Willigenbrug merkt op dat
bij dit bedrag nog het vervoer heen en
weer naar het slachthuis komt. Spr.
blijft er bij dat naar zijne meening, zij,
die een varken slachten om hun pacht
le betalen te zeer worden bemoeilijkt.
Weth. Michael merkt op dat het _ge-
meente-bestuur zich aan de wet lieeft
te houden en daarbij er zooveel mogelijk
voor heeft te zorgen dat het slachten
op hygiënische wijze plaats heeft. B. en
W. hebben gemeend dat zij op de voor
gestelde wijze de goedkoopste manii r h b-
ben gevonden. Wat het afwijken van Jut
raadsbesluit betreft waarbij het slechts
vergund wais 2 stuks van eigen veestapel
Dat spreekt vanzelf!" haastte deze zich
te antwoorden en bood haar zijn arm,
dm haar naar beneden in de eetzaal
te geleiden, terwijl Maria Magdalena ach
ter hen aan slenterde en daarbij met
heimelijk welgevallen de hunnengestalte
van den Duitschen zeeofficier monsterde.
„Aan boord en in het buitenland is
(men ook niet zoo zwaar op de hand
wat betreft het kennis aanknoopen als
in ons lieve oude Duitschland," babbelde
Mevrouw Heydebringk verder. „Als ik er
aan denk, hoe ik mijn man twintig jaar
geleden leerde kennen, dat was ook op
een stoomboot: Wij hadden elkaar nooit
eerder gezien en stegen toch als gelukkig
verloofd paar in Sydney aan land. Het
was, zocals men dat noemt, liefde op
het eerste gezicht
Dit thema werd teen aan de ontbijttafel
verder tusschen hen beiden afgewerkt,
en Karl Fels vertelde meerdere voor
beelden van kameraden, dien het net
zoo gegaan was. Vergeefs echter tracht
te hij, Magda aan het- gesprek te doen
deelnemen. Ze luisterde schijnbaar in het
geheel niet en antwoordde tenslotte op
een directe vraag slechts kort:
„Daar weet ik niets vanaf!" Daarna
'stond ze op en ging heen.
„Is juffrouw Magda nerveus?" vroeg
Karl Fels aan haar moeder. „Daarnaar
ziet ze er eigenlijk niet uit!"
„God zij dank, niet antwoordde Me
vrouw Heydebringk lachend. „Magda is
integendeel kerngezond en absoluut
Duitsch! Al spreekt ze natuurlijk ook
vlot Engelsch, toch beschouwt ze het
Duitsch als haar moedertaal, want mijn
man, noch ik hebben ons ooit vernederd,
ons Duitscherschap te verloochenen en
da Engelsche taal en gewoonten aan fca
nemen. Waarover hebt u beiden toch
da kleine boeren.
Michael. W'ij moeten dus maar terug
gaan naar den tijd der middeleeuwen.
v. Willigenburg. Dat hoeft niet zoo ver
behoeven wij niet terug te gaan.
Michael. Ik noem een tijdvak van 6
jaar teruggaan tot de middeleeuwen. U
Ziegt dat wij verder gaan als lo mini
ster, doch deze maakt wetten met mazen,
waar heele varkens en koeien doorheen
kunnen.
v. Willigenburg. Ik meen dat de opzet
van het gebouwtje alleen geweest' is voor
noodslaclitingen.
Michael. De oorspronkelijke opzet is
dit ook geweest, doch liet ligt op den!
weg van een gemeentebestuur om te
trachten een betere toestand te schep
pen. Wij scheppen nu de gelegenheid dat
de menschen zooveel uitponden als ze
zelf willen, waardoor de slagers worden
belemmerd zooveel te rekenen als zij
willen, terwijl het slachten niet meer
plaats behoeft te hebben bij mesthoopen
of in vuile stallen.
Voorzitter. De menschen kunnen toch
uiï.hailen zooveel als zij willen.
v. Willigenburg. Daar komen wel klach
ten over en krijgt het. gemeente-bestuur
wel adressen over.
Verheijden. Die slachter aan het slacht
huis, is dat een vakman?
Voorzitter. Natuurlijk.
De heer Kraak zegt da.t de menschen
nu verplicht worden, bij uitponden .aan
het slachthuis te doen slachten, dit kost
f6.— waarbij zeker nog een gulden voor
vanmorgen al gekibbeld, zooals Magda
zegt
Karl Fels, die van plaats verwisseld
had en Magda's stoel had inbeslaggeno-
men, vertelde de moeder het gesprek.
„Daar- ziet u het echte Duitsche; bloed!"
riep Mevrouw Heydenbringk. „Ondanks
alle levendigheid en energie, die in haar
zit, kan ze soms urenlang voor zich
heen zitten droomen. Roep je haar dan,
dan zet ze een paar oogen op, alsof
ze uit een heel andere wereld terugkomt.
Maar op alle vragen, antwoordt ze al
leen: Laat me maar! Ik weet nieiti, waar
ik was! en er is niets uit haar te krij
gen."
Nadenkend keek Karl Fels voor zich
uit, en toen hij zich de gestalte, het;
gezicht en de blauwe oogen voorstelde,
lav am de wensch in hem op, zelf eens
zoo'n vraag aan het jonge meisje te stel
len. Wanneer dat gebeuren zou, wist hij
niet. Maar aan het strand moest het
zijn, waar hij met Maria Magdalena alleen
was. t
Onwillekeurig vlogen zijn gedachten het
schip, dat hen beiden droeg, ver vooruit!
Daar in het zuiden, aan de kust van
Australië bleven ze rusten en grijpbaar
duidelijk zag hij de plaats voor zich Een
klip stak ver naar voren in de zee, die
in onophoudelijk schuimen en ruischen
er tegen sloeg. Een smal strand slin
gerde zich aan den rechterkant in groo-
het vervoer komt. De kleine boeren die
uithallen om hun pacht te betalen, wor
den nu belemmerd, terwijl aan den an*
deren kant de slagers nog meer concur*
rentie kan worden aangedaan als thans.
De heer Michael gelooft niet dat d»
concurrentie voor de slagers grooter zal
worden, de uithallers verkoopen het
niet goedkooper als de slagers. Spr. heeft
een vijftal beroepsslagers hierover ge
sproten en die zeiden allen voer diea
maatregel maar door, wij zijn niet bang
van die concurrentie, wij koopen de var
kens wil duurder op. De hygiene wordt
er verder door bevorderd. Spr. kent per
sonen die van uithallers vleesch namen,
doch het niet lusten en het nan de kat
of hond gaven.
Het voorstel van B. en W. wordt hier
op in s temming gebracht en aangenomen
met 5 tegen 4 stemmen. Voor stemden
de heeren Verheijden, Michael, Middel
koop, Timmermans en Vos tegen de he3*
Ten Rijken, v. d. Hoeven, Kraak en y,
Willegenburg.
Aanbieding gemeente-rekening 1927.
Deze geeft voor den gewonen dienst
een ontvangst aan van 142.355.79 en een
uitgaaf van 137.558.06Va batig saldo al->
zoo 4797.73V2 voor den kapitaaldienst zijn
de cijfers respectievelijk f 20.619.14 en
20.544.60 batig saldo dus f74.54.
Deze rekening wordt als gebruikelijk
in handen gesteld van een commissie
bestaande uit de heeren Rijken, Sneep
en Vos.
Aanbieding gemeente-begrooting 1929$
sluitend voor den gewonen dienst in ont
vangst en uitgaaf met een bedrag van
139.781.98V2 voor den kapitaaldienst mek
een bedrag van f 10.074.54. Deze begroo
ting wordt in handen eener commissie
gesteld, bestaande uit de heeren Ver
heijden, Kerst en Kraak.
Vaststelling staat oninbare en nog in
verhalen posten zal in besloten vergas
dering worden behandeld.
Mededeelingen
De Voorzitter deelt mede dat de ver*
bouwipg van de school in de Niéuw-
straat gegund is voor een bedrag van
f 518.— zoodat de begrooting met f 50.—
is overschreden.
Dat bericht is ingekomen van de P.N,
E.M., dat niet tot electrificatie van
Sprang en Vrijhoevc-Capelle kan worden
overgegaan wegens te gering aantal aan
sluitingen. Dat de gasfabriek te Kaats
heuvel 50 kubieke meter gas per jaar in
rekening zal brengen aan de aangesloten
men verbruikt of nieb omdat gebleken
is, dat er altijd eenige hoeveelheid gaa
verloren gaat.
De heer v. Willigenburg vraagt waar
om deze maatregel nu wordt toegepast*
tot heden was dat niet zoo.
De Voorzitter zegt dat dit waarschijn
lijk aan den nieuwen Directeur ligt, dia
alles schijnbaar secuur nagaat.
De heer «Timmermans vraagt of da
P.N.E.M. ook een onderzoek heeft in
gesteld naai* het aantal te verwachten
aansluitingen. Uit de discussie blijkt dalt
hiervoor geen voldoend onderzoek is in
gesteld. Op voorstel van den heer Verhcijl-
üen, gesteund door den heer v. Willi*
genburg wordt het schrijven van de P.N.
E.M. in handen van B. en W. gesteldi
om een nader onderzoek in te stellen.
Hierop wordt de openbare vergadering
gesloten en gaat de raad over in ge*
heime zitting. V.
Vaische munters.
De recherche te Brooklyn heeft een in
ternationale v al s c he-m untersbanrle ont-i
maskerd, die aldaar een geheime werk
plaats had ingericht. Daar werden behal
ve Amerikaansche, ook Spaansche en Ita-
liaansche bankbiljetten vervaardigde
waarvan eenige duizenden in omloop zijn
gekomen. De nagemaakte biljetten war
ren heel moeilijk van de echte te onder
scheiden. Het hoofd van de bende, een
maal hetzelfde gevraagd, zonder dat u|
antwoordt
„Neemt' u mij niet kwalijk, Mevrouw
stamelde hij verward. „Ik dacht
„Jat, u zag eruit, alsof u een visioen
hadriep Mevrouw Hey debringk lachend!.
„Bent u ook zoo'n Duitsche droomerïl
Dat past toch eigenlijk niet voor een
zeeofficier 1"
In plaats van te antwoorden stond Karl
Fels op en vroeg: „Willen we naar boven
gaan?" -
Hij moest Magda spreken, of ze hetr
zelfde gedacht had
Daar voor, heelemaal voor aan den
boeg bemerkte hij een slanke, hoogop-
gerichte gestalte, die, met de handen
licht steunend op de reeling, als in droo
men verzonken met wijdgeopende oogen
in de verte staarde.
Heel zacht kwam hij naast haar en riep
haar naam: „Juffrouw Magda!"
Langzaam wendde Maria Magdalena
haar gezicht naar hem en keek hem aan!
Een zeldzaam waas van allesvargetenda
afwezigheid lag in de blauwe oogen.
„Juffrouw Magda!" begon Karl Eelg
opnieuw. „Waar was u zoo even?"
„Ik?" Het scheen, alsof het jonge meis-
j'e zich eerst bezinnen en bedenken moestj
om de vraag te kunnen beantwoorden.
,,Ik zat op de klip!" ging Magda, voortij
f en dat klonk zoo eenvoudig en natuur*
I lijk, alsof er op de heele wereld maa*
te bogen, omlijst door donkergroene wou
den! Op de smalle zandstreap kwam een
paai- geloopen! Hij en zij! En op de klip
namen ze plaats, dicht tegen elkaar ge
drukt en toen —I
Hij schrok op en keek om
Een hand had zich op zijn arm ge-1
k-fd en de stem van Mevrouw Heyde-i zee ruischte: 't komt.! 't komt! en ik
bringk klonk in zijn oor: „IYat scheeltj was nameloos gelukkig!"
een enkele klip was, waarop ze had kun
nen zitten.
„U ook?" stiet Karl Fels uit, die zicij
bij dat antwoord gloeiend heet voeldel
weiden
„Ook? Ik was daar heel alleenI" zei
Maria Magdalena, langzaam. „Maar dg
eraan, Mijnheer Fels? Ik heb u al drie-
(Wordt vervolgd).