Pil wimer bestaat uit 2 manen.
Maria jWagdakna.
Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 4852. Woensdag 3 October 1928.
Parlementair Overzicht.
FEUILLETON
Tiabletten
bij Verkoudheden en Rheumatiek
Binnenland
^ND VAN altera
Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG.
Abennementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en
franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nurrmers 6 cent.
Int. Telefoon no, 19. Postrekening no. 61525.
Advertentiën van 1 6 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
CONVERSATIE.
yTocd ik leidekker was ben
'k vijf verdiepingen hoog van
een dak geduveld.
>En je was niet dood
»Wie heeft je dat verteld ?c
Zeenovelle
door Graaf HANS BERNSTORFF.
8)
::o
POLITICUS.
NIEUWSBLAD
mr liet Laid van Heusdei en Altena, ie Langstraat en U Boiielgrwaard
Kamervar ia De eerste -lagen
Over interpellaties De Eerste Ka
mer spreekt een woordje mee
Wets ontwerpen
Vie nu mocht denken, dat de Kamers,
vjaj. (vacantie verzadigd, nu aanstond*1
:pa de hervatting der zittingen, aan den
slag gingen, misrekende zich. We kwamen
bij»en, om wat werkzaamheden te re-
geien, en zoo, en gingen toen weer naar
hus. Voor ettelijke dagen. Maar wie nu
ver denkt, dat de Kamers nu o >k weer
hedemaal niets zouden doen in die va.
caitie, als in de andere, langduriger va.
jcaaties, die had het al evenzeer mis.
Br daarop wilde meneer Ruys eens even
wijzen, toen hij met een vriendelijke
flaakbetuiging voor het in hem gestelde
vertrouwen het voorzitterschap opnieuw
aanvaardde. Het leek oppervlakkig wol
zo), alsof op den derden Dinsdag in: Sep-
tenber de Kamer na een overdadige va-,
caatie aan het werk ging. Maar inder-
wfoad was dat niet zoo. Want ook tij
daas het reces ging de commissoriale
arbeid door, gaven kamerleden hun krach-
tea en tijd. En daarvoor wild© voorzit
ter Ruys n« eens openlijk de waarde&ring
der Kamer uitspreken. Hm, wien de
échoën past, die trekke hem aan. Dat
ktih menigeen in zijn zak steken.
Goed dan, de over ijverige kamer ging
subietelijk aan het regelen. Commissie®
werden ingesteld en samengesteld, voor
zitters van de afdeelingen gekozen, n.l
dr. de Visser, Nolens, Albarda, Heemskerk
en van Gijn, met als ondervoorzitters
Tan Schaik, Marchant, J. J. C. v. Dijk
'/alberse en Vliegen. Waarna we met
een specifiek© Tweede-Kamer-liefhebberii
vcort-gingen, namelijk: het aanvragen vaD
interpellaties. Eerst- m&neer v. d. Heuvel,
om vragen te stellen in verband met! den
toestand in de suikerindustrie en even
veel te nemen maatregelen. Toegestaan,
zonder er een woord aan te verspillen.
Daarna meneer Lou de Visser: vragen
aan de regeering omtrent het weigeren
vap zeer rood© frontstrijders uit Duitsch
aard die den communistischen landdag in
'A'mhem hadden willen komen opluisteren.
Nte, zei d© voorzitter, dat. was ©en af
gedane zaak, die net zoo goed bij d© be
grooting kon worden afgehandeld. Maar
daar was Moskou niet mee. tevreden.
Da-t was vrijwel ontneming van het in
terpellatie-recht, -vond hij. Meneer Oud
(v.d.) voelde voor het standpunt van
den voorzitter, maar dan moest de in
terpellatie van den Heuvel ook niet toe
gestaan worden. Niets meer aan f© doen,
tfie is al toegestaan, zei de voorzitter.
Bcvendien, die van meneer v. d. Heuvel
gixg over een noodtoestand, die van me
neer de Visser over ©en afgedane zaak.
Dat is een verouderd standpunt,
meende meneer Albarda (s.d.) er kon
Maria Magdalena leed ontzettend in
dezen tijd van voortdurend hopen en
bange verwachting van de een of ande
re zekerheid brengende tijding, die haar
heimelijke, vraes bevestigde. De onophou
delijke inspannning van alle krachten
overdag tijdens de eindeloze tochten van
het eene hospitaal naar het andere, de
slapelooze nachten, waarin ze met doffe
oogen voor zich uitstarend ontelbare ma
len vertwijfeld vroeg: „Waar ben ja?'"
de koortsachtige opwinding, die haar
nauwelijks het noodzakelijkste deed ga-
bruiken, teerden op haar lichaams- en
zjelekracht, zoodat ze zich dikwijls nau
welijks staande kon houden.
Met toenemende bezorgdheid zag Me
vrouw Heydebringk dezen strijd aan, en
na een ernstig gesprek met haar oude
vrienden verklaarde za tenslotte beslist
sn energiek: „Morgen vroeg reizen we
nar huisHet heeft geen zin, dat we
nog langer hier blijven 1 Als hij nog leeft,
dan zullen w© dat wel hooren, en anh
ders—
Ze verstomde voor den wilden blik,
öio Maria Magdalena haar toewierp en
het heesch uitgestooten „Nooit 1"
„Gaat u maar op reis!" ging haar
dochter hijgend voort. „Ga maar! Ga! Het
net zoo goed over een afgedane
zaak geïnterpelleerd worden. Al vond hij
het practischer, als Lou de Visser die
kwestie toch maar bij de begrooting ter
sprake zou brengen. Maar de vriend van
Moskou liet het er aiet. bij zitten.
Wist zelfs nog een achterdeurtje. Want
werd deze interpellatie niet- toegestaan,
■dan zou hij de zaak bespreken bij eeo
interpellatie, die hem al een jaar ge
leden werd toegestaan. Hij zou dan vra
gen, die voor de begrooting aan d© or
de te stellen. En nadat meneer Nolens
(r.k.) nog verklaard had, dat er bij de
interpellatie v. d. Heuvel een spoed zaak
ten grondslag lag, en bij die va-n de Vis
ser niet, aanvaardde de Kamer het voor
ste! van den voorzitter om d© interpel
latie niet toe te staan met! 46 tegen 23
stemmten (v. d., s. d. en 1 liberaal).
Waarop besloten werd, tegen 16 Octo
ber een aantal wetswijzigingen, wets-ont-
werpen enz. aan de orde te stellen, en
daarbij' ook: de interpellatie v. d. Heuvel.
Toen kwam Lo-u de Visser met zijn ach
terdeurtje, en vroeg nu ook zijn inter
pellatie over Kurt Vogel aan de orde
te stellen. Een volgende keer, suste d?
v. orzitter. Dati is kras vond Lou, en
op zich zelf genomen was zijn veront
waardiging toch wel te begrijpen. Want
klaar werd nu d© zoo juist toegestane
interpellatie- v. d. Heuvel op het. -eerst
volgende programma gezet, en zijn in
terpellatie Vogel, die al een jaar gele
den werd toegestaan, niet. Inderdaad u as
het. begrijpelijk, dat het rechtsgevoel van
al was het dan ook „maar" Lou de Visser,
dit niet kon verkroppen. Eerlijk is eer
lijk ook jegens den felsten politieken te-
gn s tan der. Maar de Kamer vereenigdé
zich ermee', nadat de voorzitter had toe
gezegd, de Visser's interpellatie bij de
eerst volgende regeling van werkzaam
heden op te nemen. Ten slotte werd
besloten in de eerstvolgende vergadering
te beslissen over de interpellatie aan.
vraag Drop (s.d.) betreffende den toe
stand in het mijnbedrijf, doodelrjke on
gevallen enz.
kan me niet schelen! Maar ik ik blijf!
Hij heeft ons het leven gered tllij heeft
u dubbel gered, toen hij u in zijn ar
men opving! Verpletterd had u op den
grond gelegen, als hij er niet geweest was.
Gestorven ben ik haast van ontzetting,
teen ik zag, dat( u het balkon niet be
reikte, en ik heb gejuicht van waan
zinnige vreugde! toen hij u -omhoog beur
de: *Nu ligt hij misschien ergens, ge
wend, eenzaam, alleen! Geen mensch
helpt hem, en ik zou weggaan, eer ik
zekerheid heb! Nooit? Nooit of je nim
mer Dat
„Halt!" onderbrak de oude heer Pat.
terson haar! „Zweer niets, wat je niet
volbrengen kunt, Magda! We hebben al.
les gedaan, wat menschen mogelijk was
Ik heb geen hoop meer!"
„Maai- ik wei!" riep Maria Magdalena
met gloeiende wangen en vurige oogen,
waaruit weer de oude energie straalde.
„Ik wieet, dat hij leeft! Ik voel het! Ik
•weet het zoo zeker, als ik zelf leef!
En al moest ik te voet huis aan huis
navraag doen, ik zal hem vinden! Ik ga
Diet mee!"
Ze sloeg haar armen over elkaar en
keek somber uit het raam.
Toen trad Frank Patterson op haar
toe, nam haar hand en zei rustig: „Mag
da ga met je moeder naar huis! Ja
kunt dat hier niet langer uithouden, of
j© richt je zelf te gronde!"
„Wat gaat er aan mij verloren!" mom
pelde Maria Magdalena.
„Hoor nu eens!" ging Frank voort.
„Je gaat met je moeder mee, daarvoor
beloof ik je nog veertien dagen hier te
blijven en met alle middelen de naspo
ringen voort te zetten! Als ik den Duit-
5-cber in dien tijd niet vind, dan
reio ik vanuit Chicago nog eens hier-
^anapinV
Let vooral op den naam Sanaplrin daar dtit tabletten
wettig beschermd ïiln tegen namaak en vervaliching
Pri)» 25- *0 en 75 ct.
De Eerste Kamer deed plechtig. Be
noemde commissies. En wa.s vervuld van
vreugde.... deelde van harte gevoelens...
verheugde zich.... begroett© met voldoe
ning... betreurde mede.... luisterde aan-
dachting.... nam met ingenomenheid ken
nis... was dankbaar gestemd... verheugde
zich.... was dankbaar..., stemde m... van
ganscher harte.... enz. Vanwaar al die
vreugde en dankbaarheid en voldoening
en ingenomenheid? O, de senaat was im
mers bezig een adres van antwoord op
de Troonrede op te stallen, en had daar
toe dit staatsstuk in alinea's geknipt
en daartusschen „vreugde", „ingenomen
heid", „.dankbaarheid" en „instemming"
betuigingen gezaaid. Waar-na men de al
dus vriendelijk geccmmentari©enJe r© 1©
door een commissie aan II. M. de Ko
ningin aanbood. En H. M. daarvoor weer
Haar dank aan de Kamer deed toekomen.
Na deze eerbiedwaardige formaliteiten
ging de senaat plechtig... naar huis.
Tot nadere bijeenroeping.
I)an werd er bij de Tweed© Kamer
een wetsontwerp ingediend, t-ot wijziging
van de Ouderdomswet 1919, waarbij voor
gesteld wordt de gelegenheid t-ot vrij
willige verzekering, thans'beperkt tot ou
derdomsvoorziening, uit te breid-n tot-
de voorziening in zake van de weduwe
in geldelijke gevolgen van het overlij
den van den echtgenootkostwinnar, ter
wijl op dit punt ook wettelijk© invalidi
teitsverzekering een aanvulling' onder
vindt. Ten einde het karakter van aan
vulling op de invaliditeitswet te doen
uitkomen, is hét maximum der te verzeke
ren weduwenrente gesteld op f 6 per
heen om te informeeran. In ieder geval
telegrafeer ik je naar San Francisco en
aan je vader, zoodat je ook bericht hebt,
al,- je daarginds aankomt! Ga maar!
Het is beter zoo! Je moet ook aan ja
moeder denken!" voegde hij er zachtjes
bij, en langzamerhand gelukte het hem,
Magda's tegenstand te overwinnen.
Den volgenden morgen brachten de ben
de heeren de dames naar hat station.
Krampachtig omspanden Magda's vin
gers Frank Pattersons hand.
„Doe, wat je kunt! Ik bouw op je!"
zej dat duidelijker dan woorden.
Frank keek haar in de oogan ,-,n knik-
ta alleen met zijn hoofd.
„Good passage! hope to see you again!"
Even no-gi een wuiven, en da train
bruiste weg! Toen eerst vond Maria Mag
dalena de opluchtende tranen! Eerst heet
gloeiend als gesmolten lood drongen ze
in haar oogen, tot langzamerhand het
wilde snikken voor een stil schreien
plaats maakte. Haar moeder het haar
rustig begaan, greep nu en dan alleen
de hand van haar dochter en streelde
en drukte die zacht.
Met eentonig geratel en gedreun vloog
de trein voorwaarts. In gelijkvormige een
tonigheid liepen de telegraafpalen schijn
baar achteruit- vliegend voorbij de raamp
jes, terwijl het landschap als in een
caleidoscoop telkens veranderde. Maar
Maria Magdalena's oogen zagen echter
noch de bonte beelden noch de roerlooze
palen. Ze waren dood, en alleen als een
naar het Oosten rijdende trein passeerde,
kwam er leven in. Dan staarden ze dien
verlangend na, tot ook het- laatste
rookwolkje in de verte verdwenen was.
Haar gedachten begeleidden hem nog
lang, om plotseling te keeren en den ei
gen trein vooruit te ijlen. Hopend en
week, welk bedrag beantwoord aan de
maximumrente krachtens de verzekering
welke ingevolge de invaliditeitswet kan
worden verkregen. De kosten dar wedu-
wenrenteverzekexing zouden door pre-
miën moeten worden gedekt, zoodat de
staat geenexlei bijdrage verleent. Verder
wordt de mogelijkheid geopend, dat bij
Gv«iijden van den verzekerde voordat
■het recht op rente is ontstaan, de be
taalde premiën goeddeels worden terug
betaald. Ten slotte stelt de minister
veer, het maximum be verzekeren ouder
domsrente-bedrag van f 20 _per week te
rug te brengen op f10 per week.
Een onderwerp, waarover de Kamer
waarschijnlijk wel het noodige in het
midden zal hebben te brengen.
Een reeds ernstige autobotsingen en
aanrijdingen.
Drie dooden en tal van gewond en.
Men meldt uit Venlo:
In den nacht van Vrijdag op Zater
dag, omstreeks 2 uur gebeurde er in de
naburige Duitsche gemeente Gelsenkir#
eken een autoongeluk, dat twee slacht
offers eischte. In de richting Gelsenkir-
cl-tn reden twee motorrijwielen in flinke
vaart, waarvan de laatste trachtte de
eerste te passeeren. Bestuurder van laat-t
st? motor was een agent, terwijl op het
duo een kastelein had plaats genomen.
Juist toen zij er in slaagden de voor
hen rijdenden motor te passeeren, nader
de van den anderen kant de zware vracht
auto met aanhangwagen van de firma
M. alhier, en een botsing was door de
enorme vaart van den motor niet meer
te vermijden. Met vreeselijk geweld vloog
de motor tegen de vrachtauto op, waar
lij den agent het hoofd totaal verbrij
zeld werd. Zijn duorijder vloog-in een
boog over de vrachtauto heen en beland
de tusschen auto cn aanhangwagen. Bij
den politie-agent ken geen hulp meer
laten, terwijl de kastelein bij aankomst
in het ziekenhuis den laats ten adem uit-
lies. De chauffeur met zijn helper wer
den in verhoor genomen, doch enkele u-
ren. later weer op vrije voeten gesteld.
Het onderzoek duurt voort.
o
Gasferstikking.
Maandagmorgen toen die melkboer geen
gehoor kreeg bij de twee alleenwonende
oudjes J. en G. Oude Damink, won©ade
Beukstraat te Oldenzaal, togen de bu
ren op onderzoek uit. Toen ook dezen
geen antwoord kregen op kloppen, vea-ar-
schmvden zij de autoriteiten, die de deur
forceerden. Hun ontdekking was zeer tra
gisch
Beide vrouwen werden levenloos aan
getroffen door gas verstikking, de een op
een stoel, de andere achterover op den
grend. Bij hert vallen schijnt zij de gas
slang gegrepen te hebben, waardoor het
ongeluk veroorzaakt is.Dit moet Zondag-
vreezend zag ze de aankomst in Fran
cisco tegemoet ©n de apathische rust
week voor een nerveuze ongedurigheid,
die haar nauwelijks op haar plaats duld
de. i
Zelfs de gigantisch©!, majestueuze, stec-
nen rust van de Rocky Mountains met
hun grootschen opzet van omhoogrijzcn.de
rotsen, steil afhangende wanden en diep
uitgeslepen kloven, was niet in staat
haar gedachten af te leiden, en hoe
nader de reizigers aan het einddoel van
hun tocht kwamen, des te opgewondener
werd Maria Magdalena.
„Frico!"
Maria Magdalena slaakte een diepe
zucht, toen de trein eindelijk stilhield
en ver voorovergebogen uit het raam
luisterde ze of niet baar naam werd
geroepen.
Daar! „Despatch for Miss Heyde
bringk!" Den roep eentonig herhalend.
Jiep een beambte langs de rij wagons.
„Hier!" riep Maria Magdalena luid en
nam het dichtgevouwen ^papier in ont
vangst, dat de bode haar met' een on.
verschillig gezicht overreikte. Hij had
ook geen vermoeien van de beteekenis,
die het had en bleef in afwachting van
een fooi staan.
Een zilveren dollar rinkelde naast hem
op het plaveisel en de smalle hand,
die het telegram in ontvangst had geno
men, verdween in het binnenst© van den
wagen.
Met bevende vingers probeerde Maria
Magdalena het papier te openen.
„Geef het mij!" smeekte haar moeder,
maar het jonge meisje schudde het hoofd.
Zacht krakend ontvouwde het! papier
zich en fladderde op den grond. Een en
kele blik was voldoende geweest, om
den korten vreeselijken inhoud te zien'
avond reeds geschied zijn. De beide vrout
wen waren ongehuwd eu hun leeftijd
reikte reeds boven de 80 jaren. De lif-i
ken zijn naar het R. K. Ziekenhuis overs
gebracht.
Het feest der K. M. Al
H. M. de Koningin beeft het voorn emeaaf
een bezoek te brengen aan Breda ter gas
kgenheid van de herdenking van hert!
100-jarig bestaan der Koninklijke Mili-<
tnire Academie.
I
Een goede vangst.
Donderdagavond omstreeks 9 uur beSl
merkte de Voorburgsche politie, dat tweaj
personen zich op verdachte wijze in d©8
ze gemeente ophielden. In het park
„Vreugd en Rust" wisten zij zich ecbs
ter aan het oog d©r politie te onttrek!
ken, door zich aldaar in de boschje» ta
verbergen. 'Het park is toen door dan inü
specteur van politie en den agent Kla!
renberg afgezocht. Hoewel zij in het e©rst
niet te vinden waren, werden zij ten laat'!
ste toch opgemerkt, staande onder een
raam aan de achterzijde van de school,
Het bleek toen, dat een ruit reeds van
stopverf was ontdaan, terwijl onder hqjtf
raam een boor met stopverf werd gevonj"
den.
Beide personen zijn naar het poiitiebuii
reau overgebracht, alwaar bleek, dat hak
twee Amsterdammers waren, genaamd T«
en R., die reeds verscheidene vonnissen
achter den rug hadden.
Zij hebben bekend, plan gehad te heb!
ben om in te breken m bedoelde school,
O
De arrestatie van Liebormann.
De beruchte Liebermann, die zulk eed
belangrijke rol heeft gespeeld gedurendd
het proces tegen de directeuren van do
Veendammer Hypotheekbank is zoo&ls
bekend tenslotte te Helsingfors gear
resteerd. Na zijn vlucht uit Amsterdam®,
vertelt het; Hbl., begaf Liebermann zie li
naar Brussel, waar hij zich een tijd langj
schuil hield. Toen hij daar den grond ta
heet voor zich vond worden, verhuisde hij
naar Riga, zijn geboorteplaats. Te Riga'
woonde hij op een valschen pas. Op raad!
van zijn hospes besloot hij naar Helsing-i
fors te vluchten. Voor TOO dollar wared
de matrozen van een naar Finland! veiM
trekkend schip bereid, Liebermann in het
ruim van het schip naar Helsingfors bei
brengen. Maar vlak voor het v-rtrek van
de boot werd hij door douane-ambtenaren
ontdekt en aan wal gezet.
Intusschen hebben eeniga flesschentrik^
kers het geheim van Liebermann verno
men. Een hunner meldde zich aan de wol
nirig van Liebermann aan, stel ie zich1
voor als rechercheur, die opdracht had!
Liebermann te arresteeren. Voor 1000
Hollandsche guldens was de „reeher!
cheur" echter bereid, Liebermann met
rust te laten. Den volgenden dag kwam
een andere „rechercheur", die zich met
200.000 Finsch mark tevreden stelde.
Liebermann besloot Riga ten spoedigste
te verlaten, hetgeen hem ook, dank rijn.vaH
„Niets. Frank."
Mevrouw Heydebringk hoefde het niet
eerst op te rapen; de uitdrukking vani
Magda's gezicht zei haar alles. Zwijgend!
stond ze op en verliet, gevolgd door
haar dochter, den coupe, om zich daw
deiijk aan "boord van de boot te begat
ven, die hen naar Sydney zou brengen*
Onderweg gaf Maria Magdalena alleen:
een telegram af voor Frank Patterson.
„Verder zoeken! Magda!"
Nog denzelfden avond ging het schip
in zee* !j|j
„Eindelijk! Drommels, wat heeft dat
een tijd en moeite gekost, om u er door te
halen!" bromde een diepe basstem. Eete
pand greep naar Karl Fels' pols en legjj
de de vingers er onderzoekend op.
„Rustig blijven liggen!" sprak dezelfde
stem verder, toen Fels trachtte zich opj
te richten en den bezitter van de bast
siem aan te zien.
„Zevenendertig, achtendertig, negenent
dertig! All right. Zonder koorts. Nu, bod
vcelen we ons anders?"
„Waar ben ik eigenlijk?" vroeg Kaxï
Fels terwijl hij zijn hoofd op het kust
sen omdraaide en nieuwsgierig om zicH
heen keek. Hij had groen idae, hoe hij
in deze aardig aangekleed©, vriendelijk
ke kamer, waar het zonnelicht door dal
vroolijke ramen naar binnen stroomde*
en in het gemakkelijke, zachte bei w,
geraakt.
„Dat heeft tijd tot later," bromde
basstem. „Hoe voelt u zich?"
(Wordt vervolg».
ÉÉM
.,.'V
