Tweede Blad
üo.1857 Vrijdag 19 Ocloitsr
Maria MoOlaa.
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
üiaHlerrubriek.
FEUILLETON
Kloosterbalsem
Rechtzaken.
nrsfssKiri i» At- i-i-
BEHOORENDE BIJ HET
Waarschuwingen van nierzwakte.
En de nieuwe raadsels zijn:
Zeenovelle
door Graaf HANS BERNSTORFF.
12)
T--
xm
i-M
vft. :M.
-r l M- -
mm
De Nieuwe Buiten
haven te Meppel, werd
Dinsdagmiddag door het
Gemeentebestuur off. ge
opend voor de groote
scheepvaart en de over
lading uit Rijnaken. Het
havenbassin heeft 1000
meter aanlegplaats, deels
voorzien van een steenen
kade, die binnenkort van
electr. kracht zal worden
voorzien. De scheep
vaart- en handelsstad
heeft nu een middel te
meer om tot grooter bloei
te komen.
Doe er
Klooster balsem op
„Geen goud
zoo goed'
Jtosblad
straten vaa de stad, teen ik eensklaps1
tw<* kleine meisjes zag, die druk met
elkaar in gesprek waren. Een van de
beide meisjes had ik even te veren zien
bukklen, om blijkbaar iets op te ra
ten. Toen ik vlak bij hen was, hoorde
ik. dat het tweede meisje zei: ,,Hé, wat
flauw, wat heb je nu aan zoon dood_,
gewoon touwtje? Wie raapt dat tcch
op? Haha, wat een dom kind ben jij,
:»m touwtjes te gaan oprapen!"
Het andere meisje keek een beetje sip
en weifelde, of ze het touwtje zou weg
gooien, of niet. Toen ging ik naar de
meisjes toe en zei„Jij, lief kind, rc/e>t,
je roode wangen, bewaar jij dat touwtje*
gerust hoor, het kan nog best gebruikt
wérden. En jij, meisje met je blonde
flech i vond je het zoo gek. om een ge
woon touwtje op te rapen?"
Het meisje knikte. „Zoo," zei ik, „nu,
dan zal ik, je eens iets ver teilen. Heb
Doffe pijn i'n den rug na inspanning,
of scherpe steken, als gij u na bukkep op
richt, is dikwijls het eerste verschijnsel
van ernstige nierzwakte. Spoedig daarna
kunnen urinestoornissen, hoofdpijn, éen af
gemat gevoel, duizeligheid, zenuwachtig
heid, hartkloppingen, kortademigheid, ver
magering of krachteloosheid optreden.
De nieren behooren tot de tee/ste orga
nen van het lichaam, en dergelijke ver
schijnselen waarschuwen u, datTuw nieren
verzwakt of aangedaan zijn. Verwaarloos
zulke waarschuwingen niet. Kqtn de nieren
zonder uitstel te hulp met het middel
dat zij noodig hebben. Begin onmiddellijk
met het gebruik van Foster's Rugpijn Nie
ren Pillen, het specifieke middel voor
zwakke nieren en blaas. Dit bevordert
de goede werking der nieren, en beschermt
u tegen rheumatiek, lendepijn, ischias en
urinestoornissen.
Mannen en vrouwen uit alle deelen van
Holland getuigden hoe terdege Foster's
Rugpijn Nieren Pillen werken. Het middel
is gegarandeerd zuiyer, en het is zooda
nig samengesteld, dat de nieren de juiste
hulp ontvangen, waardoor zij weder flink
werken. Daarom behaalden Foster's Pillen
ook zulke goede en duurzame resultaten.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hief vooral op) bij apotheken
en drogisten a f 1.75 per flacon. 33
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raadsels
lijn:
1. Alkmaar (lachen, knaap, mr.r, aas,
as, r).
2. Kobus kous.
3. Ei, omgekeerd wordt ie-, daarbij een
p(eer), wordt ie>—p iep.
1. Het geheel bestaat uit 10 letters
en noemt een naam. van een plaats in
de provincie Groningen.
7 2 9 10 is een vogeltje; 4 2 5 6
is een beest, 1 8 9 4 is een muur,
7 8 3 10 is een kleine roofvogel.
2. Ik heb een spreekwoord genomen.
Da woorden liet ik gewoon, in de juiste
Volgorde, staan. Maar in elk woord gooi
de ik de letters dooreen. Toen kreeg ik
de volgende rare woorden. Wie kan daar
van weer het spreekwoord maken?
HOELL TNEAV KNEILNK EHT
ESEMT
3. Wie kan in een kleine visch wel
100 kinderen bergen, door er slechts één
„O" bij te doen?
OOM KAREC.
DE: MAN WIENS LEVEN AAN EEN
DRAADJE HING.
i I.
Van de week wandelde ik zoo door de
::o i
„Sla uit!" brulde hij de menschen toe,
en met aanwending van hun laatste
krachten hanteerden ze de riemen, dat
ze tot brekens toe doorbogen.
„Peilen!"
Een man aan den spiegel liet het lood
zakken.
„Drie meter 1"
„Vallen het anker!"
Du touwen werden losgemaakt, en het
anker stortte naar beneden,
Karl Fels haalde diep adem. Maar nog
moest het gevaarlijkste oogenblik komen.
Het. draaien van de boot in de bran
ding. Een enkele golfslag kon haar deen
kenteren.
„Stuurboord rust! Riemen aan bak
boord! Sla uit! Hard."
De klank van zijn stem ging den men
schen door merg en been. Opnieuw do-
kien de riemen in het water met haas-
stige, aohterwaartsche slagen. Door met
alle macht tegen den stuurriem te gaan
liggen, hielp Eels de draaiing. Nu lag
de boot dwars op de zee. Daar steeg iets
naast hen omhoog als een glazen groen
achtige' wand met witte kroon. Een ge.
weldige zee steigerde hoog op en brak
met brullend lawaai over da boot heen,
die halfvol water kwam. De riemen vlo
gen. Gelukkig waren allemaal bijtijds ge
red. Ten minste... dat dacht men. Maar
één arbeider was er geweest, die niet
zoo snel uit de voeten had kunnen ko
men, als de anderen. En toen hij bij do
trap kwam, die naar beneden leidde,
sloegen de vlammen hem tegemoetHij
ken de trap niet meer af! Het vuur
versperde hem den weg! In zijn angst-
rende de arbeider toen de trap <p, naar
boven, en kwam zoo op het dak. Doch,
ook daar vond hij het uiet* veilig ge
noeg, want de vlammen volgden hem op
de hielen en het dak begon al te bram
.den. Dus: klom hij in een hooge labiieks-i
schoorsteen en bleef daarop zitten, als
een ruiter te paard. Het dak van het ge
bouw begejn nu ook hard te branden
tn het duurde niet lang, of het beele
gebouw was uitgebrand cn stortte in el
kaar; Alleen de schoorsteen bleef over
eind staan! De brandweer had niets uit
diDg der gemeentelijke zelfstandigheid.
Die Grondwet plaatst aan het hoofd der
gemeente den Raad. Ondergeteekenden
zijn van meening, dat het prestige vap
den Raad thans eischt, dat hij blijk
geeft er prijs op te Vtellen deze Grond
wettelijke bevoegdheid inderdaad te hand.
haven en in geen geval, om zich deze zoo
maar zonder meer te laten ontnemen.
2. H t is ondergeteekenden bekend dat
het ontslagbesluit de goedkeuring van
Ged. Staten en ten slotte van de Kroon
behoefde. Zij willen dus i\iet tornen aan
deze de Kroon toekomende bevoegdhei 1,
alleen leggen zij er dien nadruk op da-r
h°t hooger gezag het met den Raad eens
is, dat van Hoek groote schuld heeft en
geenszins vrijuit gaat. Wanneer het hoog
ste gezag een ambtenaar kwalificeert,
hem dus corrnptief verklaart en hem
ondanks dit alles toch nog de gemeen
te tjp den hals schuift, dan gelooven
ten der gemeente en verkoop ten eigent
bate." Weliswaar toont van Hoek eenigö
recu's maar uit de gemeentereken mg.
blijkt toch duidelijk dat deze trouwboek-)
jes door de gemeente zijn betaald. Djel
Raad kan niet beoordeelen waarop dia
recu's van Van Hoek betrekking hebbem
Mogelijk blijft natuurlijk dat hij ze wel
overwogjen, wel eens een enkele ieaajj
zelf betaalde. 1
5. De verhouding tusschen Raad, B.
en Wi en den Burgemeester eenerzijdé
en Van Hcsek als secretaris anderzijdé
is van dien aard, dat van een behcorlijké
samenwerking geen sprake kan zijn. D|^
schuld vian dit alles berust bij den sec-l
retaris.
AAM»
..ye?
::x::&£0:':ï-N
yy
y'-.
-
»-•>: -••• v- y
rir V x M-'Ofc-
ov. -
V
jeJui nooit gehoord, dat er een man is
g-ewfeest, wiens leven aan een wollen
draadje hing? Nee, echt aan "en wol.-
len draadje. Nooit gehoord? Nu, clan
zal ik je dat verhaal eens vertellen. Maar
laten w-e dan op die bank daar gaan
zitten, want het is een heele geschiede--
cis hoor."
We gingen gezellig, ik in het mid,
den, op d© bank zitten en toen vferteldq
ik de geschiedenis van:
De man wiens leven aan een draad
je hing.
Het is heel lang geleden. En het ge
beurd je in den tijd, dat er nog geen- au-!
tomobielen waren en geen vliegmachi-
net en geen motorfietsen. Wel vijf en
dertig jaren geleden 1 Dat L een heele
tijd, hé?, Nu, toen atond er in -engroo
te stad in Amerika, een groote fabriek.
Nu weten jelui zeker wel, dat de hui
zen en fabrieken in Amerika dikwijls
feel en' veel hooger zijn, dan in ons
Land. Er zijn daar wel huizen, met vijf.,
en zestig verdiepingen! En wij in ons
land vinden een huis met 5 (verdiepingen
al erg hoog! Dus je kunt wel begrijpen,
dat. die huizen in Amerika verschrik
kelijk hoog zijn. Die groote fabriek nu,
waarover ik je daar even sprak, was ook
eig hoog, namelijk twaalf verdiepingen
Nu gebeurde er op zekeren dag iets
heel naars. Er brak brand uit in de
groc-te fabriek en alle menschen moes
ten uit het gebouw vluchten, zoo liarfcl
ze maar konden loopenNu, dat deden ze
dan ook hals over kop. liet geheele
gebouw stojnd al in lichterlaaie^ toen
de laatste arbeiders er uit kwamen vlie
gen uit de dollen, en de door schuim en
water verdoofde mannen verloren hun be
zinning.
„Deruit! Deruit!" schreeuwde een van
hen en maakte aanstalten om ever boord
te springen.
„Aan de riemen!" donderde Karl Fels,
die zich in de tuimelende, wankelende
boot slechts met moeite staande kon
houden.
Reeds maakte- een tweede breker zich
gereed tot den sprong. Als hij den bar
kas bereikte, zouden ze allen verloren
zijn.
„Riemen bij aan stuurboord! Sla uit!"
De metalen klank van Fels' stem bracht
de bemanning- weer tot bezinning. Drie,
vier riemen begonnen te werken, cn de
halfvolle boot gehoorzaamde aan den
druk. Echter niet snel genoeg, en haar on.
dergang scheen onvermijdelijk, als zij door
door den stoot van de brekend i zee ge-,
treffen werd.
En die kwam. Schuimend en bruisend
stortte hij neder als een roofdier in zijn
sprong.
Stom, met starre blikken wachtten da
matrozen het einde af, de vuisten ge
klemd om den greep van de nutte! ooze
riemen.
Daar „Riemen bij aan weerszijden!"
wekte de dreunende roep van den eer
sten officier hen uit hun verstijving, en
mechanisch gehoorzaamden ze het be
vel zonder eenig vermoeden, hoe de red.
ding tot stand gebracht was. Achter
hen woedde en raasde de branding op
het rif. Wat daar nog naast, hen golfde
en ruischte, was niets. Gewone zee.
Hoe waren ze echter aan den wissen
dood ontsnapt?
Op het oogenblik van het grootste ge
vaar had Karl Eels zijn stuurriem op
den bqdem vpn het rif vastg zet en
kunnen richten, want hot vuur was te
machtig geweest. Toen nu de menschen
naar boven keken, naar die «eenzame
schoorsteen die daar nog overeind stond,
zagen zie, heel hoog in de lucht, dén ar
beider zitten, die wanhopig met zijn
zakdoek wuifde.
(Wordt vervolgd).
DE SECRETARIS-KWESTIE
TE HALSTEREN.
Mjen schrijft aan de Bossche Ct.
We maakten in ons blad reeds melding
vian het feit dat bij K. B. van 26 Sep.
in beroep goedkeuring is onthouden aan
het besluit van den Raad dezer gemeente
waarbij aan A. van Hoek ontslag werd
\erleend uit zijne betrekking van Secre
taris en ambtenaar van den Burgerlijken
Stand dezer gemeente. De Koninklijke
b slissing was gebasseerd op het beken,
de „non bis in idem"-beg-insei, zoodat)
de nieuwe Raad niet bevoegd was van
Hogk te. ontslaan, omdat, de oude Raad
hem reeds een straf had opgelegd.
Thans is aan den Burgemeester vér-
zocht een spoedeischende vergadering te
beleggen en daarop als eenig punt aan
de orde te stellen, het ontslag van den
heer van Hoek. Deze raadsvergadering
zal vermoedelijk einde deze week worden
gehouden. De aanvragers der urgente
raadsvergadering voegen bij hun verzoek
een uitvoerige toelichting waaraan wij'
het volgende ontleenen:
i. Het besluit van de kroon heeft niet
alleen het rechtsgevoel der ingezetenen in
geen enkel opzicht bevredigd, het is ook
te beschouwen als een ernstige aanran
den spiegel van de boot met schier bo-
venmenschelijke kracht tegen den woe
denden aanval opgehouden. Zoo had de
ontzettende stoot den boeg omgeworpen
en de barkas uit de branding van het
rif het diepe vaarwater ingesüngerd.
Bliksemsnel als de gedachte bij hem
opgekomen was, had hij haar ten uit
voer gebracht, en al werd de boot ook
tot boven de banken volgeslagen, al vloog
de riem ook krakend in splinters, de red
ding was gelukt.
„Vier man water hoozen!" beval Karl
Fels. Zijn stem klonk vast en rustig,
en ijverig zetten vier mannen zich aan
het werk om met emmers het water over
boord te gieten, terwijl de barkas naar
den „Pinguin" terugroeide, dien ze na
oen half uur bereikten.
„Drommels, dat scheelde g*een haar!"
ontving kapitein Herbert zijn eörsten of
ficier, toen hij zich aan boord meldde.
„Ik dacht al, dat u zou kenteren en
wou juist de kotter uitzetten, om u
op te visschen!"
„Er mankeerde! ook niet veel aan!"
antwoordde Fels.
„Ligt het anker?"
„Om u te dienen! De kabel kan strak
gezet worden. Dat was het. werk van een
oogenblik en voor de rest van den nacht
lag het schip zoo veilig mogelijk.
„Laat u de menschen maar naar kooi
gaan!" beval de commandant. „Ook de
officieren moeten gaan rusten. Ik zal
zelf aan dek blijven."
„Laat mij boven blijven, kapitein!"
sprak Pels tegen. „Slapen kan ik toch
niet 1" En na eenig aarzelen gaf de an-
der toe.
I Karl Fels liep aan dek op en neer.
Van het rif brulde de branding' hem te-
gemofct, en de wind flcot klagend door
bei wand. Rondom hem. was alles den-
ondergeteekenden te mogen aannemen*
flat het hooger gezag zich weinig om de
belangen der gemeente bekommert.
3. Een der meest ernstige van Hoek
tc-n laste gelegde- feiten, n.l. het decla-
reeren van hoogere bedragen aan het
Rijk dan aan de rechthebbenden voor-
het waken enz. bij veeziekten werden,
uitbetaald', is niet- in het ontslagbesluit
opgenomen. Toch durven ondergeteeken)
den zich aan den deskundige Mr. Dr.
Buriks te refereenen, en dit feit vo?^
komen bewezen te achten. Deze gelden
immers werden bij wijze van voorschot
uit de gemeentekas uitbetaald; vast-)
staat dat de rechthebbenden niet ont
vingen de bedragen die door het Rijk
werden uitbetaald, terwijl de secreta-.
ris alle schuld ontkent. De vraag dient
dus gesteld: „Leggen alle politieamb
tenaren en gemeente-werklui een valscha
verklaring af, en spreekt alleen de eeri
ling van Hoek de waarheid? Zulks willeb
c ndergeteekenden niet aannemen. Resit
dus de tweede vraag: Hoei is het feit ge
pleegd? Als uit de gemeentekas een voor.
schot werd opgenomen, berekend naar
een uurloon van f0.60 en slechts 25'
of 30 cent uitbetaald, terwijl aan het
Rijk toch 60 cent wordt gjedeclardeoxL
wordt ontvangen en tol het volle bedrag
terug in de gemeentekas gestort, dan
achten ondergeteekenden dit fe-it vol
komen bewezen. Niet de gemeentekas
cuaar de rechthebbenden zijn benadeeld.
Terecht wordt dit. door den deskundige
aangevoerd.
4. Eveneens is niet opgenomen het
feit, „Aankoop van trouwboekjes op kos-j
keralleen uit het zijvenster van de
kajuit viel een breedé lichtstreep en
toen Fels door het dekvenster keek, zag
hji den commandant aan de tafel over de
kaart gebogen zitten, waarop hij met
passer en liniaal werkte.
Rusteloos heen en weerloopend over
woog Eels alle mogelijkheden, om het
schip los te krijgen, en vluchtig kwam
de gedachte bij hem op dat de „Pin
guin' dan naar Sydney in het dok moest
en of hij daar Maria Magdalena weer
zou zien?
Maria Magdalena! Had ze zijn brief
uit New-York gekregen? Meer dan een
half jaar was verloopen sedert dien vree-
selijken nacht in het brandende hotel.
Het leek hem een eeuwigheid. Maar
dat was nu immers allemaal bijzaak: als
bet maar gelukte om den „Pinguin" los
te maken.
Doch hoe hij ook nadacht, hij kon geen
uitweg vinden.
Reeds week de nacht voor de scheme
ring. In het zenith nam de hemel een
lichtere kleur aan, die vlug overging!
in helder rocdtegelijkertijd ging de
wind liggen en de zee werd spiegel-
glad.
Uit de kajuit klonk de schel van den
commandant, en dadelijk daarop meldde
de wacht: „De kapitein verwacht u!"
Dadelijk ging Fels naar binnen, maar
hij schrok toen hij zijn meerdere in hetl
gezicht keek. De oogen lagen diep in
hun holen gezonken, da trekken waren
scherp geworden, en aan de slapen ver
leenden zich grijze plekken in het don
kere haar.
„Goeden morgen, Fels!" begroette hij
den binnenkomende. „Ik heb alies eens
goed overlegd. Blijven zitten kunnen we
hier niet, dat is duidelijk. Dus moeten
w losmaken, het gaat zooi t. gaat. Y ant
is het gewone gezegde, al» men zich
heeft gesneden, gestooten, gebrand,
geklemd of geschramd. Die verzacht,
zuivert en er blijven géén litteekens.
6. Doordat het hooger gezag uitdruip
Lelijk de schuld van Van Hoek erkent eri
hem desondanks toch handhaaft, gaa1|
van dit besluit- een niet- te ontkennen!
demoraliseerenden invleed op de inge-j
zetenen uit. De eerbied voor het- gezagj
wendt hierdoor zoo ernstig aangetast, daij
ondergeteekenden hieraan onmogelijk,
hunne medewerking kunnen verleenen. -
7. Zijn aan den Burgemeester gegeven
woord om vrijwillig ontslag te nemen!
heeft Van Hoek gebroken. i
j8^ De handhaving van Van Iloek get-
schiedt alleen met een beroep op did
theorie „men mag iemand niet tweemaaj
dra ff en voor hetzelfde feit". Als een)
ambtenaar de gemeente voor f 1000 be-)
nadeelt -en hij wordt deswegje door d©n
Raad gestraft door ontslag, mag dan
de strafrechter niet meer ingrijpen, om)
dat de schuldige al gestraft, is, en oml
gekeerd als de strafrechter zoo'n ambtej
naar veroordeelt, moet dan de Raad hém
zoodra hij zijn gevangenisstraf heeft uitM
geboet, direct weer in zijn functie her.)
stellen? Waarvoor dienen de periodiek-ai
verkiezingen, als de nieuwe Raad mja-afi
onvoorwaardelijk, heeft te aanvaard-sa^
«vaartoe de oude Raad besloot? De kon-)
Stkwenties dezer theorie zijn op ad'm-i-i
nistratief.rechtelijk gebied onhoudbaar.1
Ondergeteekenden zijn trouwens ia;nj
meening dat theorieën wel een goedé
plaats kunnen innemen in een studeer kan
rner, doch hier dient rekening te wor4
acn gebonden met d© werkelijkheid, did
weer eens den spot drijft mét de theo
rie i
Tusschenkomst van den nieuwen conn
missaris der Koningin?
In verband met een door een viertal!
leden van den Raad gedaan verzoek oio
belegging eener urgentie raadsvergade-t
ring; heeft het College van B. en WL!
Woensdag een bespreking gehouden metj
den nieuwen, commissaris der Koningin ini
N.-'Brabant, betreffende de secretaris-,
kwestie.
De aangevraagde raadsvergadering zaj
Vrijdag 19 dezer worden gehouden.
Bossche Rechtbank
Stond terecht P. V., geboren te Raanas-1
donk, wonende te Sprang.Capelle, t;erzak©
dat hij op 26 Juli 1928 aldaar W. SuD
sters, schoenmaker te Sprang-Capelle metl
een mes heeft gestoken.
Het O. M. eischte 3 maanden gevang©)
ni straf. j
In -een uitvoering pleidooi betoogde d©
mijn schip verlaat ik onder geen voor,)
waarde)" I
„Lang kunnen we natuurlijk nie-t waelte
ten. Want we hebben nog maar voor drié
weken proviand naar de opgave van den
kwartiermeester van gisterenmiddag. Eü
blijft eventueel alleen de mogelijkheid
Eels keek zijn meerdere vol verwachting
aan.
„Er blijft dan alleen de mogelijkheid,
herhaalde die langzaam, en Fels merk-i
te, )dat hem het spreken zwaar viek
„dat we geschut, minitie en alle oVer.)
tollige gewicht over boord werpen."
„Maar kapitein!" riep Fels.
„Wat wilt u?" ging de commandant)
voert. „Er is geen andere uitweg. Of
weet u er een?"
Fels ontkende.
„Dus!" zei kapitein Herbert. „Dan deem
we 't zoo. Mooi is weliswaar wat an.)
ders, maar—! Drommels nog toe, zijnl
eigen schip ontwapenen! Dat is me nog
nooit overkomen! Liever lag ik er naast!
cp den grond!" i
Hij balde zijn vuist en staarde dooij
het zijvenster naai- buiten.
„Zouden we niet heter de takelage)
weg kunnen werpen?" meende Fels na!
e°n oogenblik nadenken.
„Nee!" besliste de commandant. „Dié
hebben we misschien nog noodig; hetj
geschut voorloopig niet."
„Een oogenblik nog, kapitein," riep
Fels. „Bremer, hoeveel water hebben wé
aan den spiegel, en wat voor grond?"
„Zestig meter! Zand en koralen!" anli)
woerdde de navigatie officier.
Wordt vervolgd).
