Tweede Blad
So, 4880 Vrijdag 15 Februari
DE LENTEFEE
JCetfst- (i Wiitfer-
klndii; «aar maat,
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
VOOR HEEREN.
W H. BRIK
GORINCHE
Uit het volle leven
Kinderrubriek.
Plaatselijk Nieuws
BEHOORENDE BIJ HET
Waarschawingssignalen.
[hier is het veel leuker en echter.
Myn haren tyn kort, mijn rokken ciet leng
dn ook van dit leven, ben 'k niet meer bang.
«n geloof me, het maakt me niet slechter..
»Haar vader en moeder, zijn jaren al dood,
vereenzaamt, verarmd, verlaten,
en Maaike, die nou Mimie heet,
draagt nou een ood versleten kleed,
en zwerft alléén door de straten.
HAROLD.
Voor Allen die Sukkelen
metVerstopping of moeilijken, tragen en
onregelmatigen Stoelgang zijn
Mijnhardt s Laxeertabletten
onmisbaar. Werken vlug zooder kramp of pyn.
Bg Apothekers en Drogisten. Doos 60 ct.
>Haar blik was er schuchter; heel zaeht
[en bedeesd,
ie droeg rokken tot over haar kuiteo,
ze was altyd kalm eo netjes geweest,
voor wèrelds-gedoe beangst en bevreesd,
ag was een jong meisje van buiten
>Ze ging met haar moeder eens ver naar
[de stad,
daar zag zy het lokkende leven,
toen dacht ze Oals 'k dat ook nou eens had,
een dienst, veel verdienen, ol heerlijk was dat,
O 1 mocht ze dat toch eens beleven
»Nog droeg zij er kousen eenvoudig en zwart
twee reehls en twee links, zooals'i hoorde,
doch binnen daar klonk er een stem in
[haar hart,
die zeide, haar toe, verlos er uw smart,
er klonken verleidelijke woorden.
»De lucht van de stal, was niets meer
[voor baar,
ze droomde van poeders - odeurtjes,
»Piver, Houhigant, pompea zoo klaar
was geurig en heerlyk, ze snakte er naar
ook naar fijne dranken likeurtjes
»ook wilde ze dancing met tango en step,
bij banjo - hawaay Bioscope.
Het verlangen werd grooter, 't maakte
[haar gek,
en eindelijk zei ze 'k ga en vertrek,
en stiekum is ze gaan loopen
»Toen schreef ze neen, nooi' kom 'k
[meer terug.
FEUILLETON
JULES MARY.
12
Te Madrid vond de teiaardebestelling plaats dei- overleden Koningin- M ieder, Marie Christina, met groot ceremonieel.
De rouwstoet by het verlaten van het Koniuklyk Pa'eis.
Ean Prachtige Collectie Stoffen van
de Goedkoopste tot de Fijnste
Dessins voor
vindt U nergeDS beter en voordeeliger
dan bij
Hoek Vtsschersdijk A 290
VOOR DE lU INVROl W
CAPELLE.
Jfienwsbtad
Als uw organisme zelf u door pijp
en kwalen, een duizelig gevoel, oorsui
zingen en andere stoornissen waarschuwt,
dat de nieren en het urinezuur en andere
vergiftige stoffen niet behoorlijk uit het
bloed filtreeren, dient gij u in acht te ne
men. Gij kunt het spoedig genoeg zelf
uitmaken
Let er op of gij last hebt van rugpijn,
rheumatische pijnen, ischias of spit, een
prikkelbaar, zenuwachtig, afgemat gevoel,
een gevoel of uw ooren suizen of gon
zen, te vaak of te weinig aandrang tot
urineeren, troebel, te donker of fee licht
gekleurd water. Brandend en pijnlijk bij
de loozing. Zanderig, gruisachtig, of dra
derig bezinksel.
Elk dezer verschijnselen kan beteekenen,
dat uw nieren hulp behoeven. Gebruik dan
onmiddellijk Foster's Rugpijn Nieren Pil
len. Zij worden aanbevolen als het mid
del, dat de verzwakte nieren opwekt, die
urineloozing regelt en u bevrijdt van rug
pijn, rheumatiek en die andere ellendige
verschijnselen van nieraandoening.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken
en drogisten a f 1,75 per flacon. 29
KONING RATJETOE.
III.
De koning was diep getroffen door
deze worden van Sno kie Zonder an. Maar
hij wilde den gulden toch niet terug heb
ben. „Neem hem maar gerust", zeide hij.
„Ik neb er nog veel meer vui." En
toen stopte Snoekie den gulden dan maar
zuinig weg in zijn broekzak. De koning
begaf zich juist naar een prachtige eb
benhouten kast met zilver iogelegj, om
iets lekkers voor Snoekie uit een gou-
den trommeltje te halen, toen er bui
ten in de gang voetstappen klonken. De
koning schrok en fluisterde tegen Snoe
kie „Daar komt zeker de hofmaarschalk
j aan, of de koningin 1 Kom gauw hier.
doe dal kleed om, en zeg geen stom
woord, wat iemand je ook vraagt. Ik zal
zeggen, dat je de prins Rcebiboela van
i Afganistan bent, en dat je geen woord
naar de stad, om boodschappen te doen.
Het zal vanmiddag dus wel laat worden
met eten. Doch daar schiet mij opeens
tets te binnen, wat moet Prins Roebiooela
eten? Ik heb wel eens gehoord, dat
ze ginds in Afganistan niets anders eten
dan gebakken kikkers en vogelnestjes!
Ik zal er dadelijk met den kok over
gaan spreken!"
De hofmaarschalk boog weer diep voor
den koning en Snoekie, en ging h tas-
tig been. Snoekie rilde van afgrijzen.
Zwometeen moest hij misschien nog ge
braden kikkers eten! En het ergste was,
hij niv.cht er niets van laten merken,
dat hij iets van de taar kon verstaan!
Hij wilde juist aan den koning vragen,
of die er niets aan kon doen, dat hij
geen gebakken vogelnestjes of kikkers
zou hoeven eten, toen de Hofmaarschalk
al weer terugkwam, gevolgd door den
kok, met een wit pak aan, een haoge
DOOS
fc.
Zacht herhaalt hij nogmaals:
Ik heb je zoo lief gehad, meer dam
jalles I
Vervolgens haalt zijn vinger den haan
over, langzaam, omeen schok te vermij
den.
't Schot gaat af!
Het was te Compiègne, waar 't regi
ment van Laurens in garnizoen lag, dat
hij Marie-Rosa had leeren kennen. Hij
[had haar menigmaal ontmoet op de;
Vondel wegen langs den oever der Oise
•of op de paden in 't boschsteeds
was zij vergezeld door een oude dienst
maagd, wier naam hij zelfs wist: Martine
Haar schoonheid had hem getroffen,
had zijn geest beziggehouden, zijn hart
sneller doen kloppen. Weldra kwam hij
te weten, wie zij was. De vader van Ma-
rie-Rosa kaptein van een linie-regiment,
woonde eveneens in Compiègne.
In weerwil van de ijverzucht tusschen
ïuiters en voetknechten, heeft men on
der officieren spoedig kennis gemaakt
Zonder zich bij den ouden kapitein op
te diingen, een braaf en dapper soldaat,
die voornemens was, zijn ontslag te ne
men, siaagde hij er in bij hem aan huis
te komen en Marie-Rosa te zien. Wat
geningemaakte zuurkool, waarvan men
weet, dat het zindelijk behandeld en
bewaard is, behoeft niet gewasschen te
worden; de zure smaak blijft dan natuur
lijk beter bewaard!). Kook deze een klein
uur mee en voeg dan de geschilde, gewas
schen en gesneden aardappelen aan toe.
Schil de aardappelen zoo mogelijk een
dag te voren, daar ze aan smaak win
nen ook even bevroren aardappelen ver
liezen hierdoor weer hun zoete smaak.
Doe nu zoo noodig nog wat water erbij',
breng de massa vlug aan de kook en laat
het dan verder zachtjes gaar koken
uur). Neem het spek eruit en stamp de
kool met de aardappelen zoo fijn, dat
het ér'n geheel vormt. Alleen wanneer 't
spek erg mager was, wordt nu nog
een klontje boter toegevoegd.
BOERENKOOL MET ROOKWORST.
4 struiken boerenkool
li/ï KG. aardappelen
1 rookworst van ong. 400 Gram.
1 lepel zout.
Sti c op de boerenkool d.w.z. verwijder
de harde middennerven. Wasch ze en
zet ze op met ruim kokend water en zout
en laat ze daarmee een uur koken. Laat.
ze op een vergiet uitlekken en hak ze.
Leg nu onderin de pon de geschilde en!
gewasschen aardappelen, doe er zooveel
Water op, dat ze half onderstaan en;
een halve lepel zout, leg hierop de ge
wasschen rookworst, waarin hier en daai
gaatjes zijn geprikt en tot slot de ge
hakte boerenkool. Laat alles daarna gaai;
worden (Vz uur), haal de worst uit d©
pan en stamp de kool met de aardap
pelen door elkaar.
Een stamppot kan voedzamer gemaakt
worden, door tegelijk met de aardappelen!
1 kdpje rijst en 2 kopjes water toe
te voegen of door de geheel klaarge
maakte stamppot te vermengen met on-
g eve er drie kopjes groene erwten, witte
boomed, e.d., die van te voren apart zija
gaai geklokt. Ik deze gevallen kan men
een gedeelte van de worst laten verval
len en dus b.v. met 200 Gr. volstaan.
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raad
sels zijn
1. De Schoenspijker.
2. Omdat er meer oude dan jonge
vrouwen in wonen.
3. Trek in eten.
En de nieuwe raadsels zijn:
ning Ratjetoe en keek daarbij, alsof hij De kok bladerde even in het dikke
1. Het is een griezelig iets: het heeftzeggen wilde: Wie is die vreemie sin- boek, las een stukje, wreef zijn oogen
geen vleesch, noch been, en toch.jeur die U daar bij U heeft? uit, keek nog eens, en las toen stomver-
heeft het vier vingers en een duim! Rara, De koning begreep den blik en zei b&asd voor:
wat is dat? vroclijk: „Beste hofmaarschalk, begroet
2. Wie kan mij zeggen, wat van Am- mijn jeugdigen vriend, Prins Roebboela
van ome taal begrijpt!" witte muts op en een groot slagersmes
Voordat Snoekie nog één woord kon op zij. Bovendien droeg de kok een heel;
zeggen, had de koning hem een groot zij- groot dik boek zóó zwaar, dat hij het
den kleed, met gouden borduursel er bijna, niet alleen dragen kon. „Majesteit",
op dat op een rustbank gelegen had zei de hofmaarscha.k, „De kok heeft
om de schouders geworpen. Snoekie zijn be-oemde „kookboek voor konin-
trok het kleed om zich heen, zioodat gen, keizers, graven en andere adellij-
alleen zijn hoofd er maar uitstak. Hel ke pert enen" meegebracht. Dat heeft hij i Coupe en afwerking wordt ten VOllt^
volgend oogenblik werd er geklopt. nog van zijn grootvader geërfd. Hij zegt door on8 gegarandeerd
Binnen", riep de koning. Do deur dat hierin alle gerechten van alle lau- f j
ging ogen en daar kwam de hof- kien der wereld geschreven staan! 8 r "r
maarschalk binnen, in een deftig cos
tume, met vele gouder tressen. Toen hij maar eens in je boek op-, wat de men-
Snoekie zag, boog hij diep voor ko- schen in Afganistan eten!"
sterdam naar Haarlem loopt, zonder zich van Afganistan, die zoo juist is aange-
te bewegen? komen, om ons een bezoek te brengen.
3. Van welk woord van vijf letters, Het is alleen maar jamimer, dat de Prins
blijft er niets meer dan een over, wan- geen woord van onze taal begrijpt of
neer mc-n de eerste twee letters er af spreekt, en dat er ook niemand aan ons
neemt? hot' is, die zijn taal machtig is."
4. Dit is een vreemd geval. Waar gij De Hofmaarschalk boog diep voor Snoe-
zelf bijstaat, voor Uwe eigen oogen, be- kie Zondervan, en deze knikte terug, hoe
weeg ik mij. Maar toch blijft mijn li- wel zijn hart klopte als een moker.
(Wordt vervolgd.)
Eenige stamppotten.
1 KG. zuurkool
1 i/i K.G. aardappelen
400 Gr. versch spek
J/2 E. water
1 lepel zout.
Gebruik hiervoor mager, zoogenaamd
chaam onbeweeglijk. En als ik stilsta, Daarna sprak de hofmaarschalk tot den doorregen spet, wasch het en zet, net
dan lieg. ik. Rara wat is dat? koning: „Majesteit, de koningin heeft °P met bet kokende water en het zout.
mij opgedragen., U mede te deelen, dat Laat het ongeveer een half uur koken en
OOM KAREL. j zij met de gouden koets is uitgerelen voeg' hieraan dan de zuurkool toe (ei-
met haar schoonheid begonnen was, werd
voltooid door haar zachtheid en haar
opa-echt karakter.
Laurens was weldra vurig op haar ver
liefd. Hij, die honderden schitterende
avonturen gehad had, werd nu, daar hij
ditmaal oprecht beminde, beschroomd en
(durfde zijn liefde niet verklaren, be
vreesd bij de gedachte, dat zij hem wel
licht niet beminde. Overal zocht hij de
tegenwoordigheid van Marie-Rosa be
proefde alleen met haar te wezen, maar
slaagde daarin nooit; zelfs uit de een
voudigste woorden, die hij tot haar richt
te, sprak zijn vurige ziel. Zóó kwam hij
piet verder! Wel is waar had hij haar
zien blozen of verbleeken, wanneer hij
plotseling voor haar stond. Haar stem
iiaperde, zij weifelde dan te spreken en
haar oogen keken verward rond. Dit al
les had hij gemeend te zien. Vergiste
hij zich niet? Het raadsel bleef onoplos
baar.
Vervolgens werd zijn leven wanordelijk
l— zijn twee gro-ote speelschulden en
zijn omslag.
In Compiègne was hij ziek geworden;
zijn eerste uitgang was naar kaptein
Velladier, den vader van Marie-Rosa.
Deze had kortelings zijn ontslag ge
nomen. Hg behoorde niet meer tot 't
leger. Hij maakte plannen om Compiègne
te verlaten; hij had te Parijs bij een
broeder van hem, een kleine betrekking
aangenomen, waarvan de opbrengsten, ge
voegd bg zijn pensioen, voldoende waren,
om goed te leven.
De kaptein en Marie-Rosa zaten te mid
den van koffers en kisten, toen Martine
Velladier kwam waarschuwen, dat de
graaf de Soulaimes hem wilde spreken.
Het gelaat van den ouden officier
betrok plotseling zichtbaar; hg scheen
een grooten tweestrijd te voeren. Op 't
zeitde oogenblik, keerde Marie-Rosa, die
alles gehoord had, zich om en wischte
een traan uit haar oogen. Hij nam zijn
do< hter in zijn armen en omhelsde haar
teeder
Ga, zeide hij, laat mij alleen met hem....
Waarom weent ge?Ge bemint hein
dus nog?
Helaasik heb hem van ganscher harte
lief. Och, wees niet te hard tegen hem.
Toen de jonge man binnentrad, verwon
derde hij zich reeds, dat hij Marie-Rosa
niet zag, die hij verwacht had bij haar
vader te zien.
En toen hij spreken wilde, strekte de
kapiein zijn hand uit en verhinderde 't
hem.
Mijnheer de Soulaimes, ik ben een der
twee of drie officieren uit 't garnizoen
van Compiègne, wien 't toeval bij uw
laatst avontuur gevoerd heeft. Ik weet,
dot uw kolonel uw eer gered heeft en
'dat gij hebt willen sterven; ziet ge
mijnheer, ik heb nooit van veel op
hef in mijn leven gehouden, maar voor
:t leger heb ik altijd meer dan genegen
heid gevoeld, een soort goddelijke ver-
eeiing. Gij hebt 't leger beleedigd. Wilt
ge me nu eens vertellen wat gij hier
komt doen?
Zender iets te zeggen, boog Laurens
zijn hcofd. Nauwelijks kon hij eenige
wooTden stamelen.
Mijnheer, ik smeek u er om, doe mg
niet zoo lijdenIk ben reeds te veel
gestraft.
Een oogenblik zwegen beiden. De kap
tein vatte weer 't eerst 't woord op, en
hei na m
Gij hebt mij nog niet geantwoord. Wat
kc-mt gij hier doen?
De jonge man begreep, dat alles in
stortte, dat zijn mooie liefdesdroomen
wegvlogen, en dat Rosa-Marie nooit de
zijne zou wezen. De schok was zóó lie- j
vig, dat zijn moed hem ontvielHij kon
zgn tranen niet meer bedwingen.
Och! mijnheer, mijnheer, zeide hij, ik
smeek u nogmaals, veracht mij toch niet.
Als ge wist, hoe ik berouw gevoelde.
Hef is te laat, het zij zoo.... En toch
kan ik niet vertrekken, u verlaten, zon-
jder mijn hart voor u te openen. j
Een enkele hoop is mij nog overgeble
ven. En wanneer die mij ontnomeh
weidt.ben ik verloren.
En zonder iemand te noemen, daar hij
bemerkte, dat de oude soldaat hem be
grepen had, vervolgde hij
Ik bemin haarIk bemin haarLaat
mij, mij voor haar verantwoorden, mijn
verleden herstellen. Wellicht bemint zij
mij ook? Zij heeft mijn hart moeten begrij
pen; ik aanbid haar evenveel, als ik 't
haar niet heb durven bekennen. Spreek
mijnheer, ochindien gij mijn wanhoop
kondet begrgpenl
Ik weet 't ik had goed gezien...
dat gij mijn dochter lief had
En zij, zij? zeide hij, zijn handen wriri
gende onder de foltering van dien ver-
schrikkelijken krisis.
Och, dat is oogenblikkelijk voor u van
weinig belang!
Heb medelijdenmedelijden
Nooit zult gij 't weten! Nooit haar
wederzien
En Laurens, verwilderd, bijna. gek,
richtte zich naar de deur en riep uit:
Zeg haar dan, zeg haar, dat haar liefde
(mij gered zou hebbenen als ik
nog slechter word, als ik nog lagei
zink dan hebt gij dat zoo gewild.
Nauwelijks was hij op straat of Marie-
Rosa kwam 't vertrek van haar vader
J.l. Zaterdagavond speelde in het
café van Mej. Wed. A. v. d. Haart al
hier de aldaar gevestigde biljartvereeni-
ging „Het Kalme spel" een vriendschappe-
lijken wedstrijd tegen de Sprangsche bil
jarts ereeniging.
De uitslag was als volgt
Capelle Sprang
P. Verduijn W. v. Ham, 75-48
P. Sprangers J. v. Willigenburg 75—7Q
H. Dekkers J. Nieuwenhuizen 75—73
P. Sprengers J. v. Willigenburg 75—70.
A. v. Moergestel Haverhals 75—51
M. Boeser H. Maaijers 75—68
Totaal 425-385
Onze vroegere dorpsgenoot, de heer;
binnen. Zij had alles gehoord. Zij weende
niet meer, zij was doodsbleek en een
vreeselijke smart scheen haar binnen ee
nige minuten verouderd te hebben.
Zij maakte haar vader er geen verwijt
vanzij hoopte niets meer. Maar haar,
stilte was pijnlijker, dan alles, w&fc zij
hem zou hebben kunnen verwijten.
Vergeef mij, mijn kind, mompelde hij,
vergeef mij
Hij drukte een kns op 't voorhoofd van
't jonge meisje. Haar voorhoofd was nife
weer effen. Zij huiverde, alsof zij een
hevige koude gevat had. Plotseling wan
kelde zij en viel op den grond.
Vader, vader, ik sterf.
Onbewegelijk bleef zij liggen, bezwijmd
met een hand op 't hart-, omdat zg ge
veeld had, dat daar ongetwijfeld ietsi
breken zou
Laurens had zich naar Parijs begeven
en stortte zich daar in dat bestaan, waar
van wij reeds gesproken hebben. Makr de
liefde voor Marie-Rosa behield de over
hand, en de diepe wonde heelde met den
dag.
Wat was er ondertusschen met Vel
ladier gebeurd? Waar verborg hij zijn
kind? Laurens had alles in 't werk ge
steld, om dit te weten te komen.
l In de verwarring van zijn leven, ia
de dwalingen, die* hij om zich zag ver
dikken en waar hg uit instinct begreep,
dat zgn eer verminderde, zag hij eea
klein onzeker lichtje te voorschgn ko
men, waarheen hg uit alle krachten
gTeep, maar dat, evenals een dwaallicht#
zich weer verwyderde, wanneer hij 't
naderde.
Het was Marie-Roea.
(Wordt vervolgd.) j