Tweede Blad So, 4880 Vrijdag 15 Februari DE LENTEFEE JCetfst- (i Wiitfer- klndii; «aar maat, voor het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. VOOR HEEREN. W H. BRIK GORINCHE Uit het volle leven Kinderrubriek. Plaatselijk Nieuws BEHOORENDE BIJ HET Waarschawingssignalen. [hier is het veel leuker en echter. Myn haren tyn kort, mijn rokken ciet leng dn ook van dit leven, ben 'k niet meer bang. «n geloof me, het maakt me niet slechter.. »Haar vader en moeder, zijn jaren al dood, vereenzaamt, verarmd, verlaten, en Maaike, die nou Mimie heet, draagt nou een ood versleten kleed, en zwerft alléén door de straten. HAROLD. Voor Allen die Sukkelen metVerstopping of moeilijken, tragen en onregelmatigen Stoelgang zijn Mijnhardt s Laxeertabletten onmisbaar. Werken vlug zooder kramp of pyn. Bg Apothekers en Drogisten. Doos 60 ct. >Haar blik was er schuchter; heel zaeht [en bedeesd, ie droeg rokken tot over haar kuiteo, ze was altyd kalm eo netjes geweest, voor wèrelds-gedoe beangst en bevreesd, ag was een jong meisje van buiten >Ze ging met haar moeder eens ver naar [de stad, daar zag zy het lokkende leven, toen dacht ze Oals 'k dat ook nou eens had, een dienst, veel verdienen, ol heerlijk was dat, O 1 mocht ze dat toch eens beleven »Nog droeg zij er kousen eenvoudig en zwart twee reehls en twee links, zooals'i hoorde, doch binnen daar klonk er een stem in [haar hart, die zeide, haar toe, verlos er uw smart, er klonken verleidelijke woorden. »De lucht van de stal, was niets meer [voor baar, ze droomde van poeders - odeurtjes, »Piver, Houhigant, pompea zoo klaar was geurig en heerlyk, ze snakte er naar ook naar fijne dranken likeurtjes »ook wilde ze dancing met tango en step, bij banjo - hawaay Bioscope. Het verlangen werd grooter, 't maakte [haar gek, en eindelijk zei ze 'k ga en vertrek, en stiekum is ze gaan loopen »Toen schreef ze neen, nooi' kom 'k [meer terug. FEUILLETON JULES MARY. 12 Te Madrid vond de teiaardebestelling plaats dei- overleden Koningin- M ieder, Marie Christina, met groot ceremonieel. De rouwstoet by het verlaten van het Koniuklyk Pa'eis. Ean Prachtige Collectie Stoffen van de Goedkoopste tot de Fijnste Dessins voor vindt U nergeDS beter en voordeeliger dan bij Hoek Vtsschersdijk A 290 VOOR DE lU INVROl W CAPELLE. Jfienwsbtad Als uw organisme zelf u door pijp en kwalen, een duizelig gevoel, oorsui zingen en andere stoornissen waarschuwt, dat de nieren en het urinezuur en andere vergiftige stoffen niet behoorlijk uit het bloed filtreeren, dient gij u in acht te ne men. Gij kunt het spoedig genoeg zelf uitmaken Let er op of gij last hebt van rugpijn, rheumatische pijnen, ischias of spit, een prikkelbaar, zenuwachtig, afgemat gevoel, een gevoel of uw ooren suizen of gon zen, te vaak of te weinig aandrang tot urineeren, troebel, te donker of fee licht gekleurd water. Brandend en pijnlijk bij de loozing. Zanderig, gruisachtig, of dra derig bezinksel. Elk dezer verschijnselen kan beteekenen, dat uw nieren hulp behoeven. Gebruik dan onmiddellijk Foster's Rugpijn Nieren Pil len. Zij worden aanbevolen als het mid del, dat de verzwakte nieren opwekt, die urineloozing regelt en u bevrijdt van rug pijn, rheumatiek en die andere ellendige verschijnselen van nieraandoening. Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel etiket let hier vooral op) bij apotheken en drogisten a f 1,75 per flacon. 29 KONING RATJETOE. III. De koning was diep getroffen door deze worden van Sno kie Zonder an. Maar hij wilde den gulden toch niet terug heb ben. „Neem hem maar gerust", zeide hij. „Ik neb er nog veel meer vui." En toen stopte Snoekie den gulden dan maar zuinig weg in zijn broekzak. De koning begaf zich juist naar een prachtige eb benhouten kast met zilver iogelegj, om iets lekkers voor Snoekie uit een gou- den trommeltje te halen, toen er bui ten in de gang voetstappen klonken. De koning schrok en fluisterde tegen Snoe kie „Daar komt zeker de hofmaarschalk j aan, of de koningin 1 Kom gauw hier. doe dal kleed om, en zeg geen stom woord, wat iemand je ook vraagt. Ik zal zeggen, dat je de prins Rcebiboela van i Afganistan bent, en dat je geen woord naar de stad, om boodschappen te doen. Het zal vanmiddag dus wel laat worden met eten. Doch daar schiet mij opeens tets te binnen, wat moet Prins Roebiooela eten? Ik heb wel eens gehoord, dat ze ginds in Afganistan niets anders eten dan gebakken kikkers en vogelnestjes! Ik zal er dadelijk met den kok over gaan spreken!" De hofmaarschalk boog weer diep voor den koning en Snoekie, en ging h tas- tig been. Snoekie rilde van afgrijzen. Zwometeen moest hij misschien nog ge braden kikkers eten! En het ergste was, hij niv.cht er niets van laten merken, dat hij iets van de taar kon verstaan! Hij wilde juist aan den koning vragen, of die er niets aan kon doen, dat hij geen gebakken vogelnestjes of kikkers zou hoeven eten, toen de Hofmaarschalk al weer terugkwam, gevolgd door den kok, met een wit pak aan, een haoge DOOS fc. Zacht herhaalt hij nogmaals: Ik heb je zoo lief gehad, meer dam jalles I Vervolgens haalt zijn vinger den haan over, langzaam, omeen schok te vermij den. 't Schot gaat af! Het was te Compiègne, waar 't regi ment van Laurens in garnizoen lag, dat hij Marie-Rosa had leeren kennen. Hij [had haar menigmaal ontmoet op de; Vondel wegen langs den oever der Oise •of op de paden in 't boschsteeds was zij vergezeld door een oude dienst maagd, wier naam hij zelfs wist: Martine Haar schoonheid had hem getroffen, had zijn geest beziggehouden, zijn hart sneller doen kloppen. Weldra kwam hij te weten, wie zij was. De vader van Ma- rie-Rosa kaptein van een linie-regiment, woonde eveneens in Compiègne. In weerwil van de ijverzucht tusschen ïuiters en voetknechten, heeft men on der officieren spoedig kennis gemaakt Zonder zich bij den ouden kapitein op te diingen, een braaf en dapper soldaat, die voornemens was, zijn ontslag te ne men, siaagde hij er in bij hem aan huis te komen en Marie-Rosa te zien. Wat geningemaakte zuurkool, waarvan men weet, dat het zindelijk behandeld en bewaard is, behoeft niet gewasschen te worden; de zure smaak blijft dan natuur lijk beter bewaard!). Kook deze een klein uur mee en voeg dan de geschilde, gewas schen en gesneden aardappelen aan toe. Schil de aardappelen zoo mogelijk een dag te voren, daar ze aan smaak win nen ook even bevroren aardappelen ver liezen hierdoor weer hun zoete smaak. Doe nu zoo noodig nog wat water erbij', breng de massa vlug aan de kook en laat het dan verder zachtjes gaar koken uur). Neem het spek eruit en stamp de kool met de aardappelen zoo fijn, dat het ér'n geheel vormt. Alleen wanneer 't spek erg mager was, wordt nu nog een klontje boter toegevoegd. BOERENKOOL MET ROOKWORST. 4 struiken boerenkool li/ï KG. aardappelen 1 rookworst van ong. 400 Gram. 1 lepel zout. Sti c op de boerenkool d.w.z. verwijder de harde middennerven. Wasch ze en zet ze op met ruim kokend water en zout en laat ze daarmee een uur koken. Laat. ze op een vergiet uitlekken en hak ze. Leg nu onderin de pon de geschilde en! gewasschen aardappelen, doe er zooveel Water op, dat ze half onderstaan en; een halve lepel zout, leg hierop de ge wasschen rookworst, waarin hier en daai gaatjes zijn geprikt en tot slot de ge hakte boerenkool. Laat alles daarna gaai; worden (Vz uur), haal de worst uit d© pan en stamp de kool met de aardap pelen door elkaar. Een stamppot kan voedzamer gemaakt worden, door tegelijk met de aardappelen! 1 kdpje rijst en 2 kopjes water toe te voegen of door de geheel klaarge maakte stamppot te vermengen met on- g eve er drie kopjes groene erwten, witte boomed, e.d., die van te voren apart zija gaai geklokt. Ik deze gevallen kan men een gedeelte van de worst laten verval len en dus b.v. met 200 Gr. volstaan. Beste jongens en meisjes. De oplossingen van de vorige raad sels zijn 1. De Schoenspijker. 2. Omdat er meer oude dan jonge vrouwen in wonen. 3. Trek in eten. En de nieuwe raadsels zijn: ning Ratjetoe en keek daarbij, alsof hij De kok bladerde even in het dikke 1. Het is een griezelig iets: het heeftzeggen wilde: Wie is die vreemie sin- boek, las een stukje, wreef zijn oogen geen vleesch, noch been, en toch.jeur die U daar bij U heeft? uit, keek nog eens, en las toen stomver- heeft het vier vingers en een duim! Rara, De koning begreep den blik en zei b&asd voor: wat is dat? vroclijk: „Beste hofmaarschalk, begroet 2. Wie kan mij zeggen, wat van Am- mijn jeugdigen vriend, Prins Roebboela van ome taal begrijpt!" witte muts op en een groot slagersmes Voordat Snoekie nog één woord kon op zij. Bovendien droeg de kok een heel; zeggen, had de koning hem een groot zij- groot dik boek zóó zwaar, dat hij het den kleed, met gouden borduursel er bijna, niet alleen dragen kon. „Majesteit", op dat op een rustbank gelegen had zei de hofmaarscha.k, „De kok heeft om de schouders geworpen. Snoekie zijn be-oemde „kookboek voor konin- trok het kleed om zich heen, zioodat gen, keizers, graven en andere adellij- alleen zijn hoofd er maar uitstak. Hel ke pert enen" meegebracht. Dat heeft hij i Coupe en afwerking wordt ten VOllt^ volgend oogenblik werd er geklopt. nog van zijn grootvader geërfd. Hij zegt door on8 gegarandeerd Binnen", riep de koning. Do deur dat hierin alle gerechten van alle lau- f j ging ogen en daar kwam de hof- kien der wereld geschreven staan! 8 r "r maarschalk binnen, in een deftig cos tume, met vele gouder tressen. Toen hij maar eens in je boek op-, wat de men- Snoekie zag, boog hij diep voor ko- schen in Afganistan eten!" sterdam naar Haarlem loopt, zonder zich van Afganistan, die zoo juist is aange- te bewegen? komen, om ons een bezoek te brengen. 3. Van welk woord van vijf letters, Het is alleen maar jamimer, dat de Prins blijft er niets meer dan een over, wan- geen woord van onze taal begrijpt of neer mc-n de eerste twee letters er af spreekt, en dat er ook niemand aan ons neemt? hot' is, die zijn taal machtig is." 4. Dit is een vreemd geval. Waar gij De Hofmaarschalk boog diep voor Snoe- zelf bijstaat, voor Uwe eigen oogen, be- kie Zondervan, en deze knikte terug, hoe weeg ik mij. Maar toch blijft mijn li- wel zijn hart klopte als een moker. (Wordt vervolgd.) Eenige stamppotten. 1 KG. zuurkool 1 i/i K.G. aardappelen 400 Gr. versch spek J/2 E. water 1 lepel zout. Gebruik hiervoor mager, zoogenaamd chaam onbeweeglijk. En als ik stilsta, Daarna sprak de hofmaarschalk tot den doorregen spet, wasch het en zet, net dan lieg. ik. Rara wat is dat? koning: „Majesteit, de koningin heeft °P met bet kokende water en het zout. mij opgedragen., U mede te deelen, dat Laat het ongeveer een half uur koken en OOM KAREL. j zij met de gouden koets is uitgerelen voeg' hieraan dan de zuurkool toe (ei- met haar schoonheid begonnen was, werd voltooid door haar zachtheid en haar opa-echt karakter. Laurens was weldra vurig op haar ver liefd. Hij, die honderden schitterende avonturen gehad had, werd nu, daar hij ditmaal oprecht beminde, beschroomd en (durfde zijn liefde niet verklaren, be vreesd bij de gedachte, dat zij hem wel licht niet beminde. Overal zocht hij de tegenwoordigheid van Marie-Rosa be proefde alleen met haar te wezen, maar slaagde daarin nooit; zelfs uit de een voudigste woorden, die hij tot haar richt te, sprak zijn vurige ziel. Zóó kwam hij piet verder! Wel is waar had hij haar zien blozen of verbleeken, wanneer hij plotseling voor haar stond. Haar stem iiaperde, zij weifelde dan te spreken en haar oogen keken verward rond. Dit al les had hij gemeend te zien. Vergiste hij zich niet? Het raadsel bleef onoplos baar. Vervolgens werd zijn leven wanordelijk l— zijn twee gro-ote speelschulden en zijn omslag. In Compiègne was hij ziek geworden; zijn eerste uitgang was naar kaptein Velladier, den vader van Marie-Rosa. Deze had kortelings zijn ontslag ge nomen. Hg behoorde niet meer tot 't leger. Hij maakte plannen om Compiègne te verlaten; hij had te Parijs bij een broeder van hem, een kleine betrekking aangenomen, waarvan de opbrengsten, ge voegd bg zijn pensioen, voldoende waren, om goed te leven. De kaptein en Marie-Rosa zaten te mid den van koffers en kisten, toen Martine Velladier kwam waarschuwen, dat de graaf de Soulaimes hem wilde spreken. Het gelaat van den ouden officier betrok plotseling zichtbaar; hg scheen een grooten tweestrijd te voeren. Op 't zeitde oogenblik, keerde Marie-Rosa, die alles gehoord had, zich om en wischte een traan uit haar oogen. Hij nam zijn do< hter in zijn armen en omhelsde haar teeder Ga, zeide hij, laat mij alleen met hem.... Waarom weent ge?Ge bemint hein dus nog? Helaasik heb hem van ganscher harte lief. Och, wees niet te hard tegen hem. Toen de jonge man binnentrad, verwon derde hij zich reeds, dat hij Marie-Rosa niet zag, die hij verwacht had bij haar vader te zien. En toen hij spreken wilde, strekte de kapiein zijn hand uit en verhinderde 't hem. Mijnheer de Soulaimes, ik ben een der twee of drie officieren uit 't garnizoen van Compiègne, wien 't toeval bij uw laatst avontuur gevoerd heeft. Ik weet, dot uw kolonel uw eer gered heeft en 'dat gij hebt willen sterven; ziet ge mijnheer, ik heb nooit van veel op hef in mijn leven gehouden, maar voor :t leger heb ik altijd meer dan genegen heid gevoeld, een soort goddelijke ver- eeiing. Gij hebt 't leger beleedigd. Wilt ge me nu eens vertellen wat gij hier komt doen? Zender iets te zeggen, boog Laurens zijn hcofd. Nauwelijks kon hij eenige wooTden stamelen. Mijnheer, ik smeek u er om, doe mg niet zoo lijdenIk ben reeds te veel gestraft. Een oogenblik zwegen beiden. De kap tein vatte weer 't eerst 't woord op, en hei na m Gij hebt mij nog niet geantwoord. Wat kc-mt gij hier doen? De jonge man begreep, dat alles in stortte, dat zijn mooie liefdesdroomen wegvlogen, en dat Rosa-Marie nooit de zijne zou wezen. De schok was zóó lie- j vig, dat zijn moed hem ontvielHij kon zgn tranen niet meer bedwingen. Och! mijnheer, mijnheer, zeide hij, ik smeek u nogmaals, veracht mij toch niet. Als ge wist, hoe ik berouw gevoelde. Hef is te laat, het zij zoo.... En toch kan ik niet vertrekken, u verlaten, zon- jder mijn hart voor u te openen. j Een enkele hoop is mij nog overgeble ven. En wanneer die mij ontnomeh weidt.ben ik verloren. En zonder iemand te noemen, daar hij bemerkte, dat de oude soldaat hem be grepen had, vervolgde hij Ik bemin haarIk bemin haarLaat mij, mij voor haar verantwoorden, mijn verleden herstellen. Wellicht bemint zij mij ook? Zij heeft mijn hart moeten begrij pen; ik aanbid haar evenveel, als ik 't haar niet heb durven bekennen. Spreek mijnheer, ochindien gij mijn wanhoop kondet begrgpenl Ik weet 't ik had goed gezien... dat gij mijn dochter lief had En zij, zij? zeide hij, zijn handen wriri gende onder de foltering van dien ver- schrikkelijken krisis. Och, dat is oogenblikkelijk voor u van weinig belang! Heb medelijdenmedelijden Nooit zult gij 't weten! Nooit haar wederzien En Laurens, verwilderd, bijna. gek, richtte zich naar de deur en riep uit: Zeg haar dan, zeg haar, dat haar liefde (mij gered zou hebbenen als ik nog slechter word, als ik nog lagei zink dan hebt gij dat zoo gewild. Nauwelijks was hij op straat of Marie- Rosa kwam 't vertrek van haar vader J.l. Zaterdagavond speelde in het café van Mej. Wed. A. v. d. Haart al hier de aldaar gevestigde biljartvereeni- ging „Het Kalme spel" een vriendschappe- lijken wedstrijd tegen de Sprangsche bil jarts ereeniging. De uitslag was als volgt Capelle Sprang P. Verduijn W. v. Ham, 75-48 P. Sprangers J. v. Willigenburg 75—7Q H. Dekkers J. Nieuwenhuizen 75—73 P. Sprengers J. v. Willigenburg 75—70. A. v. Moergestel Haverhals 75—51 M. Boeser H. Maaijers 75—68 Totaal 425-385 Onze vroegere dorpsgenoot, de heer; binnen. Zij had alles gehoord. Zij weende niet meer, zij was doodsbleek en een vreeselijke smart scheen haar binnen ee nige minuten verouderd te hebben. Zij maakte haar vader er geen verwijt vanzij hoopte niets meer. Maar haar, stilte was pijnlijker, dan alles, w&fc zij hem zou hebben kunnen verwijten. Vergeef mij, mijn kind, mompelde hij, vergeef mij Hij drukte een kns op 't voorhoofd van 't jonge meisje. Haar voorhoofd was nife weer effen. Zij huiverde, alsof zij een hevige koude gevat had. Plotseling wan kelde zij en viel op den grond. Vader, vader, ik sterf. Onbewegelijk bleef zij liggen, bezwijmd met een hand op 't hart-, omdat zg ge veeld had, dat daar ongetwijfeld ietsi breken zou Laurens had zich naar Parijs begeven en stortte zich daar in dat bestaan, waar van wij reeds gesproken hebben. Makr de liefde voor Marie-Rosa behield de over hand, en de diepe wonde heelde met den dag. Wat was er ondertusschen met Vel ladier gebeurd? Waar verborg hij zijn kind? Laurens had alles in 't werk ge steld, om dit te weten te komen. l In de verwarring van zijn leven, ia de dwalingen, die* hij om zich zag ver dikken en waar hg uit instinct begreep, dat zgn eer verminderde, zag hij eea klein onzeker lichtje te voorschgn ko men, waarheen hg uit alle krachten gTeep, maar dat, evenals een dwaallicht# zich weer verwyderde, wanneer hij 't naderde. Het was Marie-Roea. (Wordt vervolgd.) j

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1929 | | pagina 5