Tweede Blad
NO. 4904
ïriiöaa 5 April
DE LENTEFEE
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
FEUILLETON
UROL
BEHOORENDE BIJ HET
Het water waarschuwt U.
üaiHiemibiiek.
In het gemeentehuis te Qrootegast werd Vrijdag j.l. een gedenksteen onthuld ter
nagedachtenis der op 18 Jan. vermoorde vier Rijksveldwachters. Burgemeester
Bonnema heeft den steen onthuld.
JULES MARY.
Jtarcblad
Js gij last hebt van een brandende,
smartelijke pijn bij de loozing, of de
urineVlik is en troebel, met een schér
pen geur, zanderig of met bloeddeeltjes,
bestaat \r geen twijfel of uw nieren zijn
verzwaktX Neem Foster's Rugpijn Nieren
Pillen, want uw nieren hebben behóefte
Let ook Vip de hoeveelheid geloosde
urine. Als gK zeer groote of zeer kleine
hoeveelheden \oost, als gij te vaak of te
weinig aandranV krijgt, wijst dit vrij zeker
op nierzwakte, Yn dat i s ernstig genoeg
er bestaat gevaat voor bloedvergiftiging
en de schadelijke Vevolgen op iedere ze
nuw, spier of weefsel van uw lichaam.
Stel het niet dit neem Foster's Rug
pijn Nieren Pillen. Verwaarloozing kan
ernstige gevolgen metVich brengen. Fos-
ster's Pielen worden iri Holland sinds
vele jaren gebruikt en ztjn alom bekend
om hun goede resultaten. Ven kent geen
beter middel tegen nierzwaVe, blaas- en
u/inestoornissen, rugpijn, spirv waterzuch-
re zwellingen, rheumatiek eirvandere ge
volgen van schadelijke stofferK die bij
trage werking der nieren in het bloed ach
terblijven. Laat Foster's Rugpijn Nieren
Pillen u gezond maken en houden.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met\geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken
en drogisten a f 1,75 per flacon. S3
inert eti alles was stil en vredig. Je ton de
bijen hcoren zoemen. Op de boerderij
.-Vredelust" scheen alles als het wa
re in diepe slaag verzonken. De boer
wa- blijkbaar ergens in huis bezig. Het
vee graasde in de weide en het erf lag
geheel verlaten. Alleen op de bank vóór
ïeti huis zat een zwarte poes. Nu. dat
vas natuurlijk niets bijz< aders. JIn bijua
:lk huis kun jt* liaast een poes vin-
len. En (lat die zwarte poes al den
ieelen middag op de bank vóór de boer
derij gezeten had. 'was ook niets bij
zonders. Dat gebeurde wel meer. Maar
tcch Kijk. als je héél erg goed
had toegekeken, dan had je kunnen zien,
dat de poes erg treurig keek. Ja, er liep
(een, heel klein traantje over haar poe-
éenwang en drupte zóó ma-ar in haar
witte snor, die ook al treurig naar be
neden hing. En zóó had de poes nu al
den heelen middag gekeken. Af en toe
stcnd ze eens op, sprong van de bank
en üej het grasveld over, cm den weg
af 1 e zien. Maar de weg lag geheel
verlaten, en er was kip noch kraai te
zien. Blijkbaar wachtte de poes op ie
mand? Ze keerde dan weer bedroefd naai
de bank voor liet huis terug en keek
treurig voor zich heen. Een poos later
echter, kon je zien, dat poes zich plotse-
o
MIJ
RRT's
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raad
sels zijn:
1. Als het kalf verdronken is dempt
men den put.
2. Eet Haantje van den toren.
3. Ekgteroogen.
En de nieuwe raadsels zijn:
1. Wie kan mij zeggen, waar de Kroon
prins van Engeland de eerste lepel
heeft vastgehouden,
j 2. Een molenaar kwam op zekeren
morgen in zijn molen. Daar zag
hij in elk der vier hoeken, vier
zakken meel staan. En op elke zat
zaten vier oude katten. En elke
cude kat had vier jongen bij zich.
Wie kan mij zeggen, hoeveel voeten
er toen in den molen waren?
3. En dit is weer een spreekwoord
raadsels. De letters in elk woord
zijn dcoreen geworpen. En nu moe-
t ten jelui ze weer op hun plaats, zet
ten. Probeer het eens
EWI NEE DONH ILW ALSAN
AKNj LWE ENE TOSK DIENVN
OOM KAREL.
„FRIKADEL"
I.
Het was een heerlijke zomerdag. De
Zen scheen warm en er was geen wolkje
aanj de lucht. Buiten geurden de bloe-
IIoofdpyHvTablptten 60 ct
Rlespijn-r^bietten 60 ct
Laxeer TaoMten
Zenuw TableHen
Maagf-Tablette
Bij Apoth. en
hond, had nu vele jaren lang al op
de boerderij gepast, en zijn meester trouw
gedienl. Maar den laatsten tijd was de
baas hoe langer hoe kaorriger en gieri-
gei* geworden. En toen er op een goe-
den dag een koopman op de boerderij
1 kwam had de baas Frikadel aan
I den koopmanverkocht voor acht-
j tien stuivers. Dat was verleden week
gebeurd. Ik hoef jelui natuurlijk niet
te vertellen, dat de poes en Frikadel
daarvan erg veel verdriet hadden. Maar-
Frikadel had, toen hij met den koop
man de boerderij verliet en de baas
begeerig de achttien stuivers natelde,
in het voorbijgaan tegen de poes ge
fluisterd „Troost je maar, Poes, ouwe
kameraad, troost je maar, ik kom terug,
(vast en zeker: Ga eiken middag op
del bank voor het huis op den uitkijk
b. prccos-verbaal van kascpneming bij
den gemeen te-ontvanger d.d. 5 Maart j.l..
aar.<-erende in inkomsten f 100i5/.<5?2 in
uitgaven f96408.35, zoodat in kas was
f 4349.40V2.
c. telegram van den Minister van Bin-
nenlondsche Zaken en Eandb uw d.d. 13
i Februari j.l. houdende mededeeling dat
de toekenning eenér Rijksbijdrage in de
kosten van steunverleening aan vorst-
werklc zen ernstig zal worden overwo
gen.
Al deze stukken worden voor kennis
geving aangenomen.-
d. circulaire van den Minister van
Arbeid, Handel en Nijverheid houdende
niededeeling dat het gewenscht is de
vererdening op de keuring van waren
aantevullen met een bepaling, dat ook
de melkveehouders onder de bepalingen
der verordening komen te vallen. B. en
W. stellen voor een dergelijke bepaling
optenemen, terwijl de Gezondheidscom-
missie blijkens uitgebracht advies zich
met deze wijziging kan vereenigen. Met
algemeene stemmen wordt daarna beslo
ten de vererdening met het door den Mi
nister voorgestelde aan te vullen.
Daarna komt aan de orde een verzoek
van de Vereeniging tot stichting en in
standhouding van scholen met den Bij-
wezige leermiddelen, benevens gedeelte
gang, privaten en bergplaats, aan bo
vengemelde vereeniging in eigendom over
te dragen, een en ander, behoudens goed
keuring door Gedeputeerde Staten, met
ingang van 1 April a.s.
De Voorzitter deelt neg mede Öat hier
uit kosten zullen voortvloeien, aange
zien de bergplaats voor de openbare
school vervalt en hiervoor een nieuwe
dient te worden geplaatst, Het hgt in
de bedoeling de werkzaamheden in de
zc mervn cantie te doen uitvoeren, tot welk
tijdstip de bergplaats aan de openbare
school blijft. De kosten van. een en ander
zullen den Raad nader worden mede-
geloeid.
Het lid Viveen zegt dat uit het ver
zoek blijkt dat successievelijk een op
schuiving plaats heeft van het openbaar
naar het bijzonder onderwijs. Hij stelt
de vr.'Ui wat daarvan de oorzaak is. In-
dien deze is dat het openbaar onderwijs
slechter is, meent hij dat het de plicht
van den Raad is dit te onderzoeken. Hij
twijfelt er aan dat de toeneming een ge
volg is van de godsdienstige gezindheid,
der ouders, en zegt dat er hier, evenals;
het geval was bij het oprichten dei*
school, andere oorzaken zijn. Verschillen
de ouders zijn namelijk afhankelijk van'
DOOR
25
Marie uitte bijna een vreugdekreet.
Dien morgen had zij een brief van Lau
rens ontvangen, die zijn schrift verdraaid
had, want 't was noodig, dat men te
'Ncgent niets van de betrekkingen merkte,
die tus&chen hem en 't jonge meisje be
stonden. In dien brief zeide hij
„Ik ben ongelukkig, want gij zijt mijn
„eenig geluk, en dat is mij ontnomen.
„Sedert gij bij mijn moeder z-ijt, heb
„ik u niet meer gezien. Ik haast mij, naar
„u toe te snellen, om u zelf te hooren
„zeggen, dat ge me nog bemint. Om. 9
^,uur zal ik aan de tuindeur bij de
„Mama wezen. Tracht daar heen te gaan.
„Gij zult me daardoor een groot ge-
„ncegen doen en mij een weinig moed
„geven
Zij had dien brief gekust en daarna
•verbrand, om zich niet te verraden. Des
middags had zij wel aan die samen
komst gedacht, maar geen reden gevon-
;o,m er heen te gaan.
Die reden had de blinde haar nu zelf
gegeven.
In haar vreugde, zonder verder na te
denken, nam zij de hand der markiezin
«n kuste haar vurig.
.Wat is er mijn kind? zeide ze goedig
lingj oprichtte en de ooren spitste. Ze
had zeker wat gehoord. En jawel hoor,
op den landweg kwam heel in de verte
eeni stofwolkje aan. Die stofwolk werd
al grccter en grooter, en kwam hoe lan
ger hoe dichter bij. En eindelijk kwam,
im een stolfwolk gehuld, een hond het
erf1 op stuiven, regelrecht cp de bank
van de poes toe. Poes begon eensklaps
te snorren van blijdschap en sprong op
den grond, om den hond kopjes te ge
ven) en zijn stoffige pooten te likken.
De. hond was erg moe. Zijn tong hing
uitj zijn bek en hij hijgde zóó erg, dat
hij! de eerste vijf minuten geen woord
kon| uitbrengen. Onderwijl gaf de poes
hem) maar aldoor kopjes en streek met
zijn heele lichaam langs hem heen. Zóó
blij was poes, den hond te zien. Wat
wa.s er toch gebeurd? Dat zal ik je
vertellen. De poes en de hond Frika
del' heette hij. waren van heel jong
af al bij elkaar geweest op hoeve „Vre
delust" en ze hielden veel van eikaar
Op de boerderij woonde alleen maar een
heel oude bcgr, met een nog ouder knecht.
De boer was erg rijk. Maar hoe jam
mer ik het ook vind om het te zeggen
hij was ook erg gierig. Frikadel, de
zitten, en let op of je in de verte een
stofwolk ziet aankomen. Zorg, dat onze
geheime schuilplaats niet ontdekt wordt,
hoor." Daarna had Frikadel vroolijk ten
afscheid met zijn staart gekwispeld, en
was heengegaan
(Wordt vervolgd.)
Vergadering van den raad der gemeente
WOUDRICHEM op 27 Maart 1929,
des namiddags 7 uur.
i Voorzitter de heer Jac. van der Lely.
Secretaris de heer Chr. van Rijswijk.
Tegenwoordig de leden Viveen, Spie
ring, Kentie, Spoor, van Wendel de Joo-
de en Holster.
Afwezig is het lid van der Wiel.
De Voorzitter opent de vergadering
niet het uitspreken van het formulier
gebed, waarna de notulen der vorige
vergadering door den Secretaris wor
den ge.ezen en onveranderd worden goed
gekeurd
Ter tafel komen de Volgende ingekomen
stukken
a. mededeeling* van Gerrigje Hartman
dat zij de benoeming tot schoonmaakster
van Raadhuis en le Openbare school aan
neemt.
Niets, mevrouw, niets. Ik geloof niet,
'dat gij u voor kunt stellen, hoe ge
lukkig ik mij bij u voel, hoe lief ik u
heb.
Lief kind, antwoordde de markiezin
feeder. En terwijl zij 't jonge meisje
naar liaar toetrok, omhelsde zij haar ge-
ruimen tijd en drukte toen een kus op
haar voorhoofd.
Marie-Rosa ging niet naar binnen, maar
liep den tuin door en opende de' tuin
deur, die op de Marne uitkwam. Die
deur was gemeenlijk gesloten, maar Ma
rie wist, dat Michel er pas doorgegaan
was. De deur stond dus nog aan.
De markies schijnt- zijn broeder nu
evenveel te haten, dacht ze, als hij hem
voorheen lief hadArme, arme Lau
rens.
Zij vergiste zich niet.
De deun- was open. De markies had
haar aan laten staan en de sleutel niet
omgedraaid.
't Sloeg negen uur.
Zij hoorde 't kiezelzand knarsen op 't
pad, dat naar de fabriek leidde. Zij boog
haar hoofd en bemerkte nu een man van
hooge gestalte, die weldra verdween. Wel
licht was 't een wandelaar.
Die wandelaar was Romain Goux.
Zij bleef niet op den weg staan, vree-
zende, dat de markies en Gilberte haar
plotseling ontmoeten zouden. Hoe zou
zaj dan kunnen verklaren, waarom ze
hier was. Waarvan zou men haar niet ver
dacht] hebben. Men zou haar wegjagen.
Zij ging cp een bank, die bijna geheel
achter :t groen verscholen was, zitten;
bijna op- 't zelfde oogenblik ging een
deur open en hoorde zij zacht zeggen
Marie. Lieve Marie.
Zij stond op en viel in de armen van
Laurens.
Zij omhelzen elkaar met kloppend hart
en in hun bedwelmende vreugde den
ken zij er zelfs niet aan te spreken.
Marie, Marie, wat heb ik je lief.
O, laurens, mijn Laurens, ik ben zoo
gelukkig.
't Schijnt mij toe, of ik, sedert ik weet-,
dat gij bij mijn lieve moeder, bij Michel
en Gilberte zijt, niet zoover van mijn
moeder meer verwijderd ben.
O, Laurens, alken dag spreek ik met
je moeder over haar jongsten zoon.
Wees voorzichtig, je niet te verraden.
Zij vermoedt 't misschien reels?
Neen, neen, want zij begint altijd, met
over je te spreken. met zachte ver
wijten, omdat je haar zoo veriaten hebt..
Arme moeder, zeide hij weenend.
Maar nooit is zij er kwaad om. Zij aan
bidt) je en wijt je afwezigheid slechts
aanj zichzelfEn ook ik vergeef je
en verwacht je spoedigDaar ik
merkte, dat 't haar moederhart goed
jcleed, ever je te spreken, ondervroeg
ik haar over je jeugd, je levenvanaf
je vier-en-twintigste jaar ken ik je, als-
af ik je eigen moeder was.
Wat ben je toch goed.
Je moeder gevoelt zich dan zoo geluk
kig over je te sprekenVooral over
je jeugd spreekt ze gaarneDcor die
duizende kleine gebeurtenissen, zoo be
minnelijk en lief, krijg ik een beter in
zicht in je leven, Laurens, en ook schijnt
't mij, in je hartIk heb soms
zonderlinge gedachtenalsof ik altijd
bij je geweest ben.'t eerst met je ge
speeld, hebenze eerste tranen met jou
vergoten hebmet jou mijn eerste
vreugde gesmaakt heben ik heb je
er des te liever om
bel alhier d.d. 11 Februari j.l. om in
verband met de omstandigheid dat met
aanvang van den nieuwen cursus de bij
zondere school 100 leertingen zal tellen
in eigendom te mogen ontvangen het
lckaal met de aanwezige meubelen van
de le Openbare school, direct grenzende
aan de lokalen der bijzondere school,
met ingang van 1 April a-.s.
De Voorzitter deelt mede dat de voor
genomen onttrekking van bedoelid lokaal
aan den openbaren dienst ter algemeene
kennis is gebracht en hiertegen geen
bezwaren zijn ingekomen. Burgemeester
en Wethouders stellen voor met intrek
king- van het besluit van 20 Depember
1928, waarbij gemeld lokaal in bruik
leen aan de betrokken vereeniging werd
afgestaan, het lokaal aan den openba
ren dienst te onttrekken en met de aan-
stoeiehi^n ravotten graag, maar
vallen enwbezeeren zich dan oek
dikwyls. cstfg daarom altijd in
huis voor ^eenVdpos
Doos 30
cent.
eenige werkgevers, die hun met den hou-,
g'erdood bedrrjgen tFlcltèft Hhft kin
deren niet naai- de christelijke school*
sturen. Aangezien het bier evenwel een
maatregel betreft die het onderwijs
gcede komt, hetgeen hem zeer ter harte'
gaat, kan hij, ondanks bovenstaande prak
tijken, zijn stem aan het voorstel geven.
Het lid Spiering is van meening dat
het niet op den weg van den Raad ligt
te onderzoeken om welke reden het aan-
tal kinderen op' de christelijke school
toeneemt, doch dat wij slechts hebben te'
beeordeelen of de vereeniging wettelijk
recht beeft op een derde lokaal.
Het lid Spoor vraagt of de openbare
school voldoende lokalen overhoudt, het
geen door den Voorzitter bevestigend
wordt beantwoord.
Het v orstel van B. en W. wordt daar
na met algemeene stemmen aangenomen.
De Voorzitter deelt daarna mede dat
B. en W. voorstellen de woning aan de
Landpi ortstraat, laatstelijk bewoond door
B. J. Viveen en in eigendom toebehoo-
rende aan Mej. S. J. Bron, welke niet
meer door bet aanbrengen van verbe
teringen in bewoonbaren staat kan wor
den gebracht, onbewoonbaar te verkla-
Da arna doet hij baar vragerfövgr allen,
die bij zoo langen tijd niet gezien heeft.
Zij is wel verplicht, hem te vertellen, dat
Michel nooit zijn naam noemt.
Laurens laat zijn hoofd zinken, als
zij vervolgt
Gij moet den tijd afwachten, Laurens,
dat de tijd zelf dien indruk uit 't hart
van uw breeder wischt, maar oogen-
bi ikke lijk is 't beter, fdat gij hefri niet
tracht te zien, want indien uw moeder in
zijn nabijheid van u spreekt, betrekt
zijn goed, zacht gelaat plotseling. En
ini zijn oogen kan men, ik moet 't wel
zeggen, den toorn opmerkenja toorn
en ik weet niet welke bloedige
veracht ing
Hij zal mij nooit vergeven.
Geduld en moed Laurens. Is Marie-
Rossi er niet meer? Heb ik niet bij je
mceder en je broer de kleine lentefee gé
bracht, cm haar bloemen van teeder-
heil daar te laten bloeien?
En ik, Marie, ik ben bevreesd, dat gij
eenmaal hun verachting daarvoor zult
oogsten, en dat gij met mij dan den
last van hun toorn dragen zult.
Vertrcuwen, zeg ik je, vertrouwen.
Zijl zijn op de bank gaan zitten, on
zichtbaar door 't dikke groen. Zij heeft
haai; hoofd op zijn schouder gelegd en
hij kust haar op 't voorhoofd.
Eensklaps zegt Laurens zacht tot Ma
rie
Waar is mijn moeder nu?
Op haar gewone plaatszit ze te
mijmerenOver u denk ik.
Mijn God, wat zou ik haar gaarne zien,
naar1 haar toesnellen.... stil, om haar
gade te kunnen slaan, en zonder dat ze
mij merkt, !t Schijnt me soms toe, alsof
er jaren verk open zijn, sedert- ik haar 't
laast gezien heb
Zult ge voorzichtig wezen?
Zeker. Ik zal haar niet aanspreken. Zij
aal mijn tegenweordigheid niet vermoe
den. Helaas. Ik ben genoodzaakt, mij voor 1
mijn; moeder te verbergen. Wat zou ik
haai* zeggen moeten? W'at zou ik moe- 1
ten antwoorden, indien ze me iets vroeg.
Zij, die mij het dierbaarst zijn, hebben die
mij niet verstooten? Mijn moeder weet 't
niet, dat is waar, en zij moet 't mpar
niet weten. Een onvoorzichtigheid zon
mij kunnen verraden. Ik zal baar niet-
öanspreken, wees daar zeker van.
Dan zoudt ge wellicht naar uw moeder
kunnen gaan, maar ge moet spoedig te
rug keeren.
O, dank je, lieve Marie, dank je voor
't( geluk, dat je me verschaft.
ï*aat! mij eerst even zien, of zij nietj'
naar binnen is gegaan.
Gauw Marie, want de minuten zijn ge
steld.
Zij snelde weg en kwam weldra terug.
Ga, zeide ze, uw moeder is in baar
stoel in slaap gevallen, 't Weer is zoo
zachtik 'ben bevreesd, dat zij kou zal
vatten. Ga, gij kunt haar zonder vrees
n--deren.
En gij Marie?
Mijn. plaats is bier. Uw broeder kan
terugkeeren en u bemerken. Ik blijf bier
wachten en zal u bijtijds waarschuwen,;
rekeni op mij.
Gij denkt toch aan alles....
Met van vreugde kloppend hart, begaf
hij( zich naar den tuin. Hij kende dien
tuin neg van vroeger.
Marie-R-osa kon hem reeds niet meer
zien.
Plotseling bleef hjj staan.
(Wordt vervolgd.)