Tweede Blad
No. 1970 Vrijdag 22 Noveier
DE LENTEFEE
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
RugpijnNierenPillen
Kinderrubriek.
FEUILLETON
Ingezonden
Nierkwalen verouderen U!
JULES MARY.
BEHOORENDE BIJ HET
Na den middelbaren leeftijd heeft
men zoo vaak last van rugpijn, duize
ligheid, waterzuchtige zwellingen en
urinestoornissen. En dan moet vaak
gedacht worden aan overspannen
nieren.
Want gedurende uw geheele leven
passeert iedere drie minuten het bloed
de nieren om gefiltreerd en gezuiverd
te worden. Geen wonder derhalve,
dat deze organen verzwakken kunnen.
Er bestaat gevaar voor uitbreiding
van uw kwaal en daarom is het ver
standig bijtijds in te grijpen. Versterk
uw nieren met Foster's Rugpijn Nieren
Pillen, het zacht werkende middel,
dat blijkens de ervaring van zoovelen
een weldadigen invloed kan uitoefenen.
Houd uw nieren jong en flink, dan
houden deze uw flink en jong.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking a f 1.75 p. flacon
Be&te jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raad
sels zijn:
1. De Oogleden, de luikjes vóór de
oogen.
2. De foto of het beeld in den spiegel.
3. Het iwater, want dat draagt de groot
ste schepen.
4. Rad plus ijs is radijs.
En de nieuwe raadsels zijn:
1. Mijn geheel bestaat uit 7 letters
en noemt een groot beesltj. 7 3 6 js
een inetaal, 7 1 2 is een stuk.
speelgoed voor jongens, 2 5 7 is
een stuk bout, 2 1 4 is eerbetui
ging.
2. Neem het meervoud van bloemen,
i voeg daarbij1 een medeklinker, en
daarachter een visch, dan krijg je
een 'plaatsje in Noord-Holland.
3. Neem een kruipend dier, een halve
DOOR
89
Getrouw aan haar belofte, verliet zij den
sthouWiburg niet.
Daar zij echter een ontroering na den
afloop van 't stuk vreesde en 't geluk
yan Jenny niet van naderbij wilde be
schouwen, wachtte zij' niet tot 't einde.
En toen Laurens teruggekeerd een blik
olm hocg wierp, bemerkte hij', dat Marie-
Rote en haar ootm den schouwburg ver
laten hadden.
Toen hij' Gaume den volgenden mor
gen sprak, deelde hij hem zijn avontuur
mede.
Geduld, a.ntwc,crdde de agent, aan alles
koftnt een einde.
Laurens schudde zijn hoofd.
En ik, Gaume, ben er van overtuigd,
fiat wij falen zullen.
Waarom denkt ge dat?
'Omdat er nog nauwelijks eenige dagen
voor 't huwelijk verloopea moeten.
.Vier dagen, zoover ik weet.
En vandaag nog teekent men 'b con
tract.
!Vandaag te twee nur, dat weet ik
pok.
Dat' is de eerste schakel van de ket
ting;, die mijl met Eertignolles verbindt.
Best, [best„.. als ge geen vertrouwen
in fnxj stelt*,... goedGij zijb vrij.
erwt, en een 'deel van een vogel, dan
krijg je een plaatsje in de Zaan
streek.
OOM KAREL.
„ZWIEP"
V.
De kok sloeg zijn handen in elkaar van
verbazing over al het vleesch en de groen
ten en alle levensmiddelen, die de win
keliers gestuurd hadden. Daaraan had hij
minstens voor zes weken genoeg, al kwa
men er ook nog zooveel gasten.
En terwijl de Koning met Zwiep aan
tafel' zat, en van de rooie kool met kren
ten smulde, snoof hij! eensklaps met zijn
neus en riep: „Himmmm, Ruik je dat,
Zwiep? De kok heeft zeker de keukendeur
open laten staan. Ik kan hier heele-
maal' ruiken, dat hij! aan het' vleesch bra-
zijh krcon op, nam een groote kan water
van zijn waschtafel mee, en. liep dood
stil op zijn bloote voeten naar de bui
tendeur van het paleis. De edelen van het
hof siiepen natuurlijk nog allemaal, want
het was pas zes uur. De koning bibberde
natuurlijk van de kou, want het was niets
prettig, met je bloote voeten door de
marmeren gangen te loopen. Vlak. achter
de deur bleef hij- staan, maakte als een
muisje zoo stil een klein raampje in de
deur open, en wachtte op de dingen,
die kernen zouden.
Eu jawel, hoor. Een oogenblikje later
Werd' er weer luid gebeld, En op het
zelfde oogenblik nam de koning zijn kan
met water, en gooide die leeg, door het
raamp je heen. Daarna rukte hij1 de deur
open, en riep„Ziezoo, leelijke deugnieten
en straatschooiers, ik zal je leeren, om
me uit mijn bed te bellen.
Brutale....de id.d.d
Dé' koning begon eensklaps te stoitte-
Een felle brand heeft gewoed in de koffiebranderij van de
firma van Geenen aan de Paviljoensgracht te 's Hage. Het blus-
schingswerk.
den is. Sjonge jonge, wat zullen we mor
gen smullen."
Den volgenden morgen het was nog
heel vroeg toen de Koning nog in
diepe rust lag, werd er hard aan de
deur van het paleis gebed. De koning
schrok wakker, en mompelde: „Zeker een
straatjongen, die een belletje trekt. Die
'dekselsche kwajongens1 toch." En de ko
ning keerde zich om en probeerde weer
in te slapen. Doch' hij1 had nog geen
vijf minuten gesluimerd, of er werd op
nieuw aan de bel gerukt. Nu werd ko
ning Flippus van Boeren donk toch wer
kelijk 'boos. Hij stapte nib bed, zette
Ik stel vertrouwen in u, mijn beste
Gaume.
De dag, waarop 't contract geteekend
zou worden, was dus aangebroken.
Bertignolles was geheel en al gelukkig.
Elk gevaar scheen hem uit den weg ge
ruimd. Tot op 't laatste oogenblik had hij
Romain gevreesddit was, zooals men
Weet, zijn eenige -vrees. Om 't overige be
kommerde hij! zich weinig'. Al zijn voor
zorgsmaatregelen waren zoo. genomen, dat
hij nergens meer voor vreesde.
Fn Romain Goux keerde niet terug.
Hij is bevreesd, dacht Bertignolles.
Niet, dat hij! meende, dat Romain be
vreesd voor hem was. Zijl hadden immers
eenmaal hunne krachten gemeten.
Maar wat hem terughield en Ber
tignolles had dit steeds geweten dat
was de vrees, Jenny te doen lijden, de
vrees baar ongelukkig te maken, de vrees
haar te dooden.
Een klein feestje was ter eere van dieh
dag opgemaakt; de vriendinnen van Jen
ny waren uitgeno-odigdeen bal werd
des avonds georganiseerd en een diné
vereenigde de vrienden van Bertignolles
met de familie de Soulaimes.
Sedert eenige dagen bewoonde de mar
kiezin Fraagoise de woning van Bertig
nolles.
Op verzoek van Jenny was zijl niet
naar Nogent teruggekeerd, maar bracht
fien tijd tot t huwelijk bij 't bemin
nelijke meisje door, die in de blinde een
liefhebbende^ verstandige moeder vond.
Nu zij' zoo nabij' 't gedroomde geluk
was, was Jenny nog schooner en opge
ruimder dan ooit te voren. Zij verhaalde
aan de markiezin, die ze niet zien kon,
welke rijke en ontelbare cadeaux ze van
de vrienden van haar vader, millionnairs
als hij, ontvangen had.
ren en werd heel bleek. Want daar voor
de deur.... stond geen kwajongen, maar....
een Vorst, in een prachtig zijden pak, met
gorden kwasten en franje, en met een
schitterenden kroon op, waarin de dia
manten fonkelden. En deze vorst stond
zich te schudden als een poedel, omdat
hij de kan water pardoes in zijn ge
zicht had gekregen. Achter hem ston
den allemaal edelen en generaals in prach
tige uniformen, die erg boos keken en
met hun sabels rinkelden.
Toen de vorst zich genoeg afgeschud
had, eu koning Flippus in zijn nacht
hemd ontwaarde, riep hij boos uit: „Het
Oudheden, kostbaarheden, diamanten,
colliers van paarlen, vazen, kanten; al
les was in een zaal tentoongesteld, waai
de bezoekers ze bewonderen konden.
De markiezin glimlachte, terwijl zij lui
sterde. Zij bracht haar echter onder 't
oog, dat haar echtgenoot arm was en
«lat zij er voor zorgen moest hem in zijn
trots niet te kwetsen.
Jenny omarmde haar teeder.
O, bloeder, zeide ze, vrees voor mij
niet. En al is miju opvoeding niet zoo
volmaakt, dan hoop ik toch met mijn
liefde 't ontbrekende aan te vullen.
Hiermede antwoordde zij op alles.
Bertignolles vergistte zich echter als liij1
meende, dat Romain Goux van zijn wraak
afgezien haxi.
Op zijn kamer, waar hij gevlucht was,
woedde een vreeselijke storm in zijn bin
nenste. Aan de eene zijde de haat tegen
Bertignolles, wiens speelbal hij geweest
was, aan de andere zijde de oneindige lief
de voor Jenny.
Welke zou hem meesleepen: de lief
de cf de haat?
Hoeveel malen had bij! niet reeds op
't punt gestaan aan den rechter van
instructie te schrijven, maar steeds werd
hij: hierin verhinderd door de vrees voor
Jenny.
Bertigbolles smeeken 't huwelijk te be
letten, dat zou noodeloos geweest zijn,
daar 't leven van Bertignolles sedert lang
geen ander doel had dan.juist dat huwe
lijk.
De gedachte was ook bij hem opge
komen, zich naar Laurens de Soulaimes te
begeven en hem te zeggen
Ik ben Lazarus Beermanu. Herkent ge
mij1?
Dan zou de graaf gedaan hebben, wat
hij had willen doen.
is wat moois. Dat is een prachtige ont
vangst, dat moet ik zeggen, eerst iemand
een kan water over zijn Zondagsche pak te
gooien en hetm dan nog uit te schelden
voor straatschooier."
,,0, neemt U me asjeblief niet kwalijk.",
stamelde koning Flippus van Boerend; nk,
„maar ik dacht, ziet U, dat het straat
jongens waren, die een belletje trokken.
Ik wist niet, dat! U het was, edele vorst
van Libardië. Het is ook neg zoo vroeg
in den morgen."
„Zoo, hm, nou, het is wat lekkers,
ik ten drijfnat. Maar één ding is waar,
het is wel wat vroeg. Dat komt, de boot
kwam te vroeg aan. Nu, ik zal dan
maar met meer boos op U zijnmaar
mogen "we dan nu ook eindelijk binnen-
ki men?"
„Natuurlijk, edele vorst, U is van har
te "welkom", zei de koning'.
(Wordt vervolgd.)
AAN DE „KUNSTLIEFHEBBERS" VAN
HEUSDEN EN OMGEVING.
Wanneer ik thans wederom eenige bij
zonderheden wil gaan vermelden omtrent
de medewerkers van den „Kunstavond",
welke „HEUSDEN'S MANNENKOOR" be
zig is te organiseeren, tegen 27 Novem
ber a.s., zal zeer zeker ook bij; velen Uwer,
die den eersten „Kunstavond", georgani
seerde door „HEUSDEN'S MANNEN
KOOR", hebben bijgewoond, de aange
name berinnering daaraan wederom in bet
geheugen opleven, en mocht het nog
nieuws zijn te vernemen dat „HEUS
DEN'S MANNENKOOR" wederom een
dergeiijken avond gaat organiseeren, dan
zal zeker deze tijding U ten zeerste ver
heugen. Maai- neen, dit is geen nieuws
meerwant, reeds voor eenigen tijd ver
meldden ide bladen het, en als een loopend
vuur heeft toen de tijding de ronde ge-
ïaan, dat de alom gevierde kunstenaar,
de heer P. KALLENBACH uit 's BOSCH,
wederom een gedeelte zijner muzikale ta
lenten hier ten toon zal komen spreiden.
Aicm heeft zich dit heuglijke nieuws
verspreid eu zeer velen ia blijde verwach
ting gebracht.
't Is een f'eit I Ook thans wederom zal
deze begaafde musicus de gast zijn van
..HEUSDEN'S MANNENKOOR". Doch de
ze maal is het niet alleen de heer KAL
LENBACH die zich welwillend bereid ver
klaard heeft medewerking te verleenen
aan dezen „Kunstavond", maar zal ook
zijn dochter, Mevrouw T. FOKKELMAN—
KALLENBACH, haar welwillende mede
werking geven, 't Is voor de eerste maal,
dat we deze begaafde en gevierde so
praan-zangeres in onze stad „HEUSDEN"
te hoeren zullen krijgen.
Als ik nu in gedachte even terug ga,
naar 15 Februari 1928, den dag dat ook
de heer KALLENBACH voor het eerst
zijn intrede in „HEUSDEN" deed als vi-
o .I-solist, dan zie ik weer voor mijln geest
die geheel gevulde zaal van „Het Wapen
van Amsterdam", gevuld met belangstel
lenden, die van heinde en verre waren
gekomen, ondanks het noodweer van dien
avond, om van het meesterlijke spel va.n
zulk ecu viool-virtuoos te kunnen genie
ten, dan hoor ik nog dat daverend applaus
na elk der nummers door hem gegeven,
dan zie ik nog voor me dat enthousiaste
publiek, waaraan het gelukken mocht aa,n
het slot van den avond den kunstenaar
nog een toegift af te dwingen. Geen
wonder, dat het voor den Edelachtb'. Heer
Burgemeester v. EGGELEN, Eere-Voor-
zitter van „HEUSDEN'S MANNENKOOR"
Gesprongen
Handen
Winterhanden
'Wintervoeten
Ruwe Huid
Maar op 't laatste oogenblik weifelde
hij nog zulk een ernstig bë3luit te ne-
men. I I j
Daaroim had hij' tot nog toe gewacht.
Maar evenals Marie-Rose wist hij, wat
er in de woning van Bertignolles voorviel.
Hij wist, dat 't huwelijk op 't stadhuis
eu in de kerk bepaald was op Maan
dag! van de volgende week.
Tevens dat 't contract, geteekend werd.
Toen hij daaraan dacht, riep hij uit:
Neen, neen, dat zal niet gebeuren. Ik
wil 't niet.
't Was daarom, dat hij zich onbevreesd
op straat waagde, en naar de woning van
Bertigbolles liep om zijn plan te vol
voeren.
Maar, daar werd hij' plotseling zwak,
en beefde hij'.
Hij' ontvluchtte, dwaalde door Parijs,
bracht dagen lang door, zonder zelfs aan
eten te denken.
Dien avond bevond hij zich weer voot
't huis van Bertignolles.
Niemand bespiedde hem.
't Scheen wel of Gaume en alle be
langhebbende personen verdwenen waren,
of zij van hun voornemen afgezien had
den.
Hij' bemerkte niet, dat men bem be
spiedde, want niemand was in zijn nabij
heid te zien.
't Was de avond na 't téekenen van 't
contract, 't Contract was in den loop
van den namiddag geteekend. Dien avond
danste men, zooals reeds medegedeeld
werd.
Romain Goux stond aan de overzijde
der straat oip 't trottoir en staarde, in ge
dachten verzonken, naar 't hnis voor
hem.
Pictseling- stak hij de straat over.
't Hek is half geopend.
na dat alles een geenszins gemakkelijk©
taak was, de juiste woorden te vinden
om den heer KALLENBACH naar waar
de hulde en dank te brengen voor zijn
onvolprezen prestaties.
Wij' mogen er ons in verheugen, dat
de lieer KALLENBACH schijnbaar ook
voldaan van „HEUSDEN" huiswaarts ig
'gekeerd. Er bestaat geen twijfel, of de
lieer KALLENBACH zal deze maal met
niet minder geestdrift worden ontvan
gen en ondervinden dat zijn welwillend
heid op. zeer hcogen prijs gesteld wordt.
„HEUSDEN'S MANNENKOOR" zal al
het mogelijke doen, hem en zijn doch
ter, het verbluf alhier zoo aangenaam, mo
gelijk te maken, hopende, dat deze nog
lange niet de laatste keer zal zijn. da<i
?ij| aan een „Kunstavond" alhier medewer
king zullen verleenen.
Verschillende bijzonderheden betreffen
de het kunstenaarsleven van den heeif
KALLENBACH, heb ik vorig jaar in
den feestgids onder „Een Woordje Voor
af" mogen vermelden, en daarom wil ik
me nu beperken tot het verstrekken van
eem'ge gegevens betrekking hebbende op
de 2de soliste van dezen „Kunstavond":
Mevr. T. FOKKELMAN—KALLENBACH.
Even te voren heb ik deze betiteld
als sopraan-zangeres. Zeer zeker zal ze
mijl deze bemaning niet ten kwade duiden..
Ik weet zeer goed, dat ik Mevrouw T,
FOKKELMAN-KALLENBACH niet mag
rekenen tot de velen, die al zingende
hun bestaan moeten vinden, noch tof. de
even zoo velen, die er op uit zijn hun ta
lenten financieel yoordeel te doen ople
veren, dooh dat zij' haar stem alleen maar
bij; bijzondere gelegenheden wil beschik
baar stellen voor liefdadige doeleinden
of vriendschappelijke betrekkingen zon
der daar ook maar «eenige geldelijke, be-
lccning voor te willen ontvangen. Maar
als ik baar noemde „sopraan-soliste", wil
de ik hiermede doen voelen haar- be
kwaamheid als zangeres. Als bewijs van
bekwaamheid cLiene hier dan ook ver
meld haar „DIPLOMA" zang Ned. Toon
kunstenaars ver., terwijl zij ook thans nog
studeert onder leiding van den bekenden
iecraar „AVERKAMP".
„HEUSDEN'S MANNENKOOR" zal na
tuurlijk ook zijn beste beentje voor zet
ten. Het eerste nummer van het pro
gramma is een compositie van miji zelf,
n.l.„AVE MARIA". Hiermede zal de
avond geopend worden, omdat -deze com
positie aan den heer P. KALLENBACH
opgedragen is en het voor mij! de eerste
gelegenheid is deze persoonlijk voor hem
te doen uitvoeren.
Vorige maal mochten we ook de ge
waardeerde medewerking' hebben van het
gemengd koor „CON AMORE" uit WIJK
o.u AALBURG, dat bij' die gelegenheid
o'.m. ook uitvoerde „DIEN AVOND EN
DIE ROOZE" eveneens door mij gecom
poneerd en eveneens aan den heer P.
KALLENBACH opgedragendoch daar
het programma, nu toch voldoende afwis
seling bieden zal, zal alleen nu „HEUS,-.
DEN'S MANNENKOOR" als vereniging
mede werken. „AVE MARIA" is mijn eer
ste- compositie geweest, en omdat ik voor-
mijn leermeester den heer P. KALLEN
BACH bijzonder veel sympathie heb, en
hem zeer veel dank verschuldigd ben yopr
de 'buitengewione lessen van hem geao,-
noten, of liever gezegd voor mijn muzikale
ontwikkeling; welke ik bij' hem heb mogen
genieten, heb ik gemeend dat het hem
niet. geheel onverschillig zou zijn, al had
ik reeds „DIEN AVOND EN .DIE ROOZE"
(één van de 2 eerste composities die van
mij in druk verschenen) aan hem opge
dragen, bij het in druk verschijnen van
mijn cpus I, ook deze hem nog op te
diagen.
Laat ik dan den heer P. KALLENBACH
en Mevrouw T. FOKKELMAN-KALLEN
BACH als medewerkers aan onzen „Kunst
avond" een hartelijk welkom toeroepen.
Kunstliefhebbers van HEUSDEN EN
OMGEVING, ik twijfel er niet aan, ;of gij1
allen zult naar deze veelbelovende!*
avond opkomen. Mogen gijl inzien dat
„HEUSDEN'S MANNENKOOR" ten allen
Hij; treedt binnen.
Daar iedereen hem kende, verwonderde
geen der bedienden er zich over, hem!
eerst na eenige dagen afwezigheid terug
te zien.
Integendeel groetten allen hem eerbie
dig.
Men wist immers, dat hij de vertrouwde
van Bertignclles was.
Inplaats van de woning binnen te tre
den, steekt hij! de binnenplaats over en.
begeeft zich vandaar naar 't vertrek, dat
't zijne is en waarvan hij den sleutel
nog' bezit.
Aldus is hij! nogmaals, zonder dat Bjer-
tignolles 't vermoedt, in diens woning
en in de nabijheid van haai-, die hij
zóó lief heeft.
Onder zijn voeten hoort hij de dansmu
ziek en de rhytmische beweging der dan
senden.
Hij! meent Jenny aan. den arm van
Laurens te zien, een marteling, die hij! op(
't gemaskerde bal reeds doorstaan heefti
oipi -t bal, waar hij' noch zijn toorn, noch
zijn haat heeft kunnen bedwingen.
Hij: verlaat zijn kamer en begeeft zich
naar beneden, zonder dat hij dit zelf Ver
moedt.
De trap die hij- afgaat is geheel in t
duister gehuld.
Niemand is er bovendien te zien. En
dan nog, waarvoor zou hij vreezen? Een
ontmoeting met Bertignolles? Maar wat'
zoiu die tegen hem kunnen doen
Tcch aarzelt hij' een oogenblik vóór dat
hijl een voet zet op de trap, die naar
de vertrekken van Jenny en haar vader
leidt.
(Wordt vervolgd,)
mmmmm
Nieuwsblad
ct. Bij Apoth. en Drogisten j
