Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
DE LENTEFEE
OP DE GRENS.
Oudejaarsavondzang.
WËÊtm
FEUILLETON
Proeftuin Gorinchem.
UND VAN ALTENA
Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 4981. Woensdag 1 Januari 1930.
Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 91525.
JULES MARY.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en
franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nnmmers 6 cent.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
als gevolg van slechte spijs
vertering wijkt onmiddellijk bij
gebruik van Foster's Maag-
pillen, het ideale
laxeermiddel.
10.65 per
flacon.
FOSTER'S MAAGPILLEN
Weer trekt de draaikolk van den tijd
Een jaar naar 't diep der eeuwigheid,
En nauw een rimpeling laat het achter.
Geruischloos kwam het, zwijgend zweeft
Het naar het Rijk dat niets hergeeft,
En laat ons in onze onrust achter.
En uit der eeuwen dageraad,
Wiekt nader met verhuld gelaat,
Een nieuwe regelaar onzer tijden.
Stil zet hij zich en geeft geen woord,
Wat wij ook pogen onverstoord
Deelt hij ons lijden en verblijden.
Hij trekt de lijnen van ons lot,
Hem aangegeven door zijn God,
En let op zangen noch gebeden
Hij houdt zich op bij jong noch oud,
Maar gaat zijn kringloop stug en koud,
En gunt ons slechts het nuchter heden.
Zoo ebt en stijgt de levensvloed,
Tot hij ons eindelijk voorgoed
Uitstoot naar onbezeilde zeeën
Waar eeuwige vergetelheid
Opneemt de onbestendigheid.
Hier eindt de wedloop der ideeën.
O God hoe donker toch dit al,
Had in den nacht van ons verval
Uw deernis niet het Licht doen blinken,
In Jezus Christus onzen Heer.
De eerstverrezene uit de sfeer
Des doods, waar allen in verzinken.
U Eeuwige, Die boven tijd
En sterflijkheid verheven zijt,
U schut en oorsprong aller dingen.
U is gewis geen engelenstem,
Zóó lieflijk als de stem van hem
Die Uw ontferming leerde zingen,
Dies loven wij Uw wondre trouw,
Die onzen nacht van eeuwgen rouw
In eeuwge vreugde deed verkeeren.
Geprezen zij Uw wijs beleid,
Uw geest, het pand dier zaligheid,
Geprezen zij de naam des Heeren
TIJA.
DOOR
100
In verband met de plannen tot aanleg van den verkeersweg
van Bussum over Naarden naar den groote nieuwen Rijksstraat
weg AmsterdamBaarn, zullen bij aanneming dezer plannen de
Naardensche vestingwallen op enkele plaatsen worden doorge
broken, ongeveer ter hoogte van den grooten kerktoren.
OUDEJAARSAVOND.
Weer staan wij voor die wonderlijke
uren, de laatsten van het jaar, waarin
de stem der vergankelijkheid sterker
dan ooit tot ons spreektwaarin het
leven ons, meer dan ooit, tot oogen-
blikken van stilte noopt.
Zeker, de Oudejaarsavond is ook
de avond van vroolijkheid en gezel
ligheid, van warm huiselijk leven, maar
wie kan zich onttrekken aan den ster
ken indruk van dit uur, dat ons in
ons eigen hart doet keeren. ons eigen
leven en strijd leert bezien Op den
laatsten avond van het jaar is er, meer
dan ooit, bij alle gerucht en vroolijk
heid, de stilte van de zelfbeheersching
en van den weemoedde gedachte
der vergankelijkheid grijpt ons, en de
stem der wereld schijnt een oogen
blik te zwijgen.
Wachter, wat is er van den nacht
En het oog ziet naar de gebeurte
nissen in het afgeloopen jaar. In eco
nomisch opzicht is er zeker weinig
reden voor voldoeningeen heftige
crisis ging ook over ons land, en
zal ons in het nieuwe jaar dwingen
tot grootere krachtsinspanning, en tot
minder krachtverlies in onderlingen
klassenstrijd. Meer dan ooit zullen
wij bij onze staatshuishouding tot zui
nigheid en soberheid zijn genoopt,
ook ons Indië zal in de eerste jaren
heel wat minder baten afwerpen dan
het in vorige jaren deed. Een zuinig,
sober beheer zal eveneens voor onze
gemeenten geboden zijn, waar ook
zij in de inkomsten den terugslag der
conjunctuur zullen ondervinden. Maar
op Oudejaarsavond, het groote mo
ment der vergankelijkheid, beseffen
wij vooral, dat het nieuwe jaar weer
al onze energie zal vorderen de strijd
om het bestaan eischt zoo ontzaglijk
veel van 's menschen vermogen, en
wij hebben ons geheele denken en
doen noodig om staande te blijven
en voor ons en onze kinderen een
plaats in het leven te veroveren. On
gelukkig is echter de mensch, die bij
de pakken neerzit, wiens geest zich
niet vermag te verheffen boven de
zorgen van eiken dag, die in de dage-
lijksche dingen geheel verloren gaat.
Hij moet er aan herinnerd worden,
dat al het heden toch verleden wordt,
en dat er hoogere dingen zijn, waaraan
het méér de moeite loont aandacht
te schenken. Zoo dringt de Oudejaars
avond ons er toe, de kleine beuzelin
gen des levens te laten voorbijgaan,
ons er boven te verheffen, en toch
met verantwoordelijkheid tegenover
het leven te staan.
Niet alleen de zakenmenschen, die
het hoofd vol zorgen hebben, maar
ook de arbeiders met hoofd of hand,
hebben het noodig dat hun gedachten
eens bij andere dingen worden be
paald. Al is het dan alleen maar op
den Oudejaarsavond. In deze laatste
uren moeten wij ons niet bekommeren
over al hetgeen ons in den loop van
het jaar geplaagd heeft moeten wij
het tijdelijk eens van ons afschudden,
om door al het tijdelijke heen te schou
wen in den tijd zelf, in de eeuwig
heid waarvan wij toch ook een deel
zijn. Een lied, dat beter de aandacht
vestigt op het onbestendige in dit
Zindelijk
Spaarzaam
Gemakkelijk
Voordeeiig
aardsche leven dan het lied van stille
berusting, dat reeds in onze jonge
jaren zoo'n diepen weemoedigen in
druk maakte op ons ontvankelijk
kinderlijk gemoed, en dat ons nog
altijd opnieuw zoo verheven en op
wekkend in de ooren klinkt:
Uren, dagen, maanden, jaren,
Vliegen als een schaduw heen.
Ach, wij vinden, waar wij staren
Niets bestendigs hier beneên.
Op den weg, dien wij betreden,
«Staat geen voetstap, die beklijft,
Al het heden wordt verleden,
Schoon 't ons toegerekend blijft.
(Wordt yerroljgd,)
MEtlWSBLAl
voor liet Land van Heusden en Altcna,deLaagstraat en de Booimelerwaard
►□c
Remain bleef Jenny onophoudelijk
glimlachend aanstaren en mompelde
In 't eerste oogenblik van zijn toorn,
zal hij' mij dooden... doch ik zal mij niet
verweren.
Hij' wachtte.
Een geluid van voetstappen werd in
den gang' vernomen, 't Jonge meisje en
Romain hadden daarin den zwaren stap
yan Bertignolles herkend.
Remain en Jenny waren buitengemeen
bleek.
Hun beider leven stond op 't oor
genblik in 't spel.
Remain had 't zijne opgeofferd.
Bertignolles trad binnen.
Heb je me geroepen, kindlief'?
Maar plotseling ziet hij, Romain Goux
ivjoor hem en ontstelt. En zijn dochter is
doodsbleek en bezwijmt bijna.
Romain. Jij bier.... Ha, ellendeling, wat
Rom je hier doen?
Plotseling veranderen zijn trekken en
gelijkt hij oip een wild dier.... zijn op-
gen zijh met bloed doorloopen.... Hij ziet
zijn, dochter niet meer.... Hij vergeet, alles.
bij 't zien van den man, die on
getwijfeld wraak' genomen hee-eft.... Want
bij1 ziet 't aan dien zegevierenden glim
lach, taan de doodelijhe bleekheid van
zijn JennyRomain heeft alles gezegd.
Hij kemt te laat.
't Jonge meisje deinst achteruit bij
't zien van dat gelaat, da,t zij nog nooit
gezien heeft, van dien verschrikkelijke»
baatvan den moordenaar, in wiens po
gen zijl zijn schuld leest, in welke oo
gen zij nog steeds een glimlach opge
merkt bad.
Vader, vader, wil ze uitroepen, ze tracht
't maar zij kan 't niet. Zij staart toe...
Plotseling bemerkt Bertignolles den
dolk.
Zijn oogen kunnen er zich niet va,n
ontdoen.
Hij: tukt, grijpt 't, wapen en snelt op
Remain toe, die zich niet verroert, maar
met een blik op Jenny afwacht, alsof
hij zeggen wilde
Zier ge. Heb, ik u bedrogen.
Hij1 denkt er niet aan de dolkstoot-
af te weren. De dolk wordt opgeheven,
schiet als de bliksem voorbij zijn oo
gen en doorboort zijn hart, waarin bij
steken blijft.
Een oogenblik staat Romain nog recht
op zonder te wankelen, zijn oogen wor
den vochtig.
Jenny, vergeef 't mij, stamelt hij nog
daarna zinkt hij op den grond neer,
terwijl 't bloed uit zijn mond gudst.
Hij is dood.
Bij' 't zien van 't lijk herkrijgt Bertig
nolles zijn bewustzijn.
Wat gebeurt er toch? vraagt Hij' zich
zelf af.
't' Schijnt hem, alsof bij uit een nacht-
meriie ontwaakt, en hij ziet Jenny met
groote, krankzinnige oogen hem aansta
ren.
Jenny, Jenny... Wat heb ik gedaan?
Hij deinst achteruit, toit aan de ge-
T
opende deurontsnapt..... en vlucht naar
j zijn kamer, waar hij zich opsluitHij
zinkt op den grond neer, terwijl hij on-
verstaanbare kreten uit.
Jenny, Jenny, roept hij telkens' ver
staanbaar uit.
't Uur nadert. Men begeeft zich naar
Jenny.
I Zij heeft zich niet va.n de plaats be
wegen, waar ze teruggedeinsd was. Zij
I kon haar oog niet van dat verschrikke
lijk schouwspel afhouden. B.omain, dood,
met'doorboord hart.
Men. treedt op haar toe en wil Romain
te hulp snellen.
Allen in huis worden gewaarschuwd
en snellen naar de kamer va.n Jenny.
En als Laurens komt en op Jenny toe
snelt, stoot zij hem met afschuw van
zich af.
Reen, neen, raak mij niet aan.
Be binnenkomst van Laurens had haar
uit haar verdooving doen ontwaken.
Zijl richt zich op en werpt zich aan
de voeten van Rodman neer.
Ztiji richt zijn hoofd op en staart, 't droe
vig! aan.
Die had mij liefHij had mij lief
en nu is hij' dood, mompelt ze.
EINDE VAN 'T VIERDE DEEL.
E B I L O O G.
I.
Van alle zijden snellen de gasten toe.
Iedereen gaf bevelen, doch' niemand volg
de ze op1.
Jenny was door ijlende koortsen aan
getast.
Laurens liet haar naar bed brengen
en begaf zich naar zijn moeder.
Door 't heen-en-weerloopsn, door de
kreten en uitroepen die zij hoorde, had
de blinde reeds iets ernstigs vermoed
en was zij' de gang ingeloopen.
Zij herkende den stap van haar zoon
en vroeg hem, voordat hij n;g aan spre
ken gedacht had.
Wat is er Laurens? Wat gebeurt etr?
Laurens was ten zeerste ontroerd door
die tragische ontknooping.
Hij: had er zich nog niet .van hersteld.
Den dood van Romain G:ux kon hij
zich maar niet verklaren.
Was 't een moord?
jWas 't een zelfmoord?
Wie had dien dolk in zijn hart ge
stoken
En dat smartelijk verwijt van Jenny.
„Hij: had mij lief.... En nu is hij dood."
Wat beteekende dat.
Eén enkele zaak stond in die warre
ling dan gedachten duidelijk voor zijn
geest. Dat zijn huwelijk verhinderd, be
lemmerd was. Ach,waarom was Gaume
er niet. Met zijn gewone schranderheid
zou hij deze gebeurtenis ongetwijfeld ver
klaren.
Wel, mijn zoon? vroeg de blinde.
Moeder toen wij1 zooeven de kamer van
Jenny binnentreden hebben we daar 't
lijk van een man gevonden.
Mijn hemel. Wat zeg je daar?
't Lijk van Romain Goux, den moor-
naar van Jactel.
Romain Goux. En die was gearres
teerd
Ja. En daarom begrijp ik er niets
van moeder. Vraag mij maar niets.
En Jenny? Jenny?
Ach, moeder, Ik ben bezorgd voor haar.
Welk een verwijt voor mijn geheele le
ven.
En voor 't mijne ook, mijn kind,, als
Door G. Koolstra,
Voorzitter der Proef tuinvereeniging.
Waai ons hoe langer hoe meer blijkt,-
dat het publiek in liet algemeen geno
men als regel een te hoog© verwachting
koestert van een nieuw aangelegden proef
tuin, met uitsluitend demonstratief be
drijf, dus als leerschool, als een in
richting, waar de aankomende en zeker
ook vele reeds gevestigde tuinders de
praktijk van het vak naar de meest
modernste eischen van den tijd kunnen
leeren, daar achter we cms verplicht- thans
een en ander in de gegeven omstandighe
den nader te belichten. De zuivere con
currentie, welke het buitenland, niet heb
minst Italië, den Hollandschen tuinder®1
aandoet, de hooge eischen, welke de we
reldmarkten aan de aangeboden groen
ten en fruit stellen, dwingen ens, willen,
we onze goede reputatie op dit. gebied
tot ver over de grenzen niet alleen liand-
haven, maar zoo mogelijk versterken, bij1
voortduring sterke aandacht te schenken
aan het tuindersbedrijf in .den ruimste»
zin van het woord. Het zijn vooral de
glascultures, waarop de jonge tuinder??'
zich met kracht dienen toe te leggen.."
Gaat aan het kweeken van groenten on
der glas geen minstens' driejarige prak'—
tisehen en theoretische grondige- oplei
ding vooraf, dan is het gewoonlijk beter,-,
met dit lang niet' gemakkelijk uit te oefe-
(neu vak niet te beginnen. De arbeid
zou toch niet voldoende loon-end zijn. Eeh
sch-oolsche opleiding van tuinders' eischt,-'
naast een driejarige cursus, een proef
tuin, waarop groenten gekweekt- worden
met bypassing van de jongste vindingen'
-op dat gebied. Het zijn juist de proef
tuinen, die de laatste tien a vijftien
jaar in geen geringe maten meegewerkt
hebben aan de sterke uitbreiding van
de groententeelt in het Westla'nd, en d®
Zeeuwsche eilanden welke streek, z-oioals'
men weet, in welvarenden toestand ver
keert. Maar zij die meenen, dat een voor
beeld-bedrijf in een jaar tot stand te
brengen is, en helaas worden er in deze
environs maar al te veel belangstellenden)
in ca,su aangetroffen, die een dergelijk®
verwachting koesterden, geven daardoor!
slechts blijk op dit terrein geen inge
wijde te zijn. Een proeftuin met een goed
demonstratief bedrijf eischt' minstens vier
haar een ongeluk overkomt. -
Zijl is bewusteloos. En ik kwam u vra
gen, bij haar te blijven.
Haar vader dan?
Mijnheer Bertignolles heeft men ge
waarschuwd
Bi*eng mij bij haar, mijn zoon. Ik zal'
haar niet verlaten. Welk een ongeluk.
Arme kind. 1 -
Aan den arm van Laurens begaf zij!
zich naar de kamer van Jenny. Deze
veria erde zich niet, en lier kreeg haar
bewustzijn niet. Zij zag er doodsbleek!
uit. Haar halfgeopende lippen vertoon
den haar tanden. Haar oogen waren ge
sloten men zou gezworen hebben, dat'
zij' dood was.
Binnentredende stiet Laurens met zijn
voet tegen 't lijk van Romain Goux.
Welk een contrast, dat, lijk in die -onage-
ng
Laurens sidderde't Was alsof' zijn
hart uit 't, lichaam genikt werd, toen
hij: dat onschuldige kind daar zag lig
gen, 't- slachtoffer
Naast 't lijk hingen alle sieraden-, die
Jenny v-oor haar feest getooid z-oudeW
hebben
Over de leuning van een fauteuil hing
haar lange witte bruidsluier.
De kleine, lieve wit-satijhen schoentje®
stonden er naast.
Nooit kou die sluier Jenny omhullen1
en nooit dat costuum 't hart, van Jen
ny meer voelen kloppen.
Die mirten zouden nimmer in 't weelde
rige haar van 't lieve kind bevestigd wor
den.
Plotseling sidderde La-urens hevig.
Uit 't ontzielde lichaam van Bomadh
Goux was een bloedstraal gedropen.