Tweede Blad 10.5026 ïriiisao 6 Juni O Zonnebrand PUROL RIJWIELEN voor het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Het geheim van de Lift de grootste sorteering de beste kw aliteiten de voordeeligste prijzen Kinderrubriek. Gasthuisstraat öorinchem. ZIE ONZE ETALAGES! 'd ÉtlÉSi fcft P. v- d. VELDEN Fhtatselfjk $ie«iws iJZ - fëüTllgtön 2 e Pinksterdag tot 1 uur geopend. MM im BIJ - BEHOORENDE BIJ HET Diksie", sprak de kabouter, „want nu Vink, wat staat dat nieuwe zomerjasje ik misschien wel een goed plekje, waar kun je meteen de taal van de dieren cn u toch goed. Heeft u al ontbeten we een heeleboel regenwormpjes kun vogets en planten verstaan, als je goed I „Goeie morgen, juffrouw Vinkmans, nen vinden. Er zit namelijk een man oplet." Uw nieuw zomermanteltje staat U an- ginds bij de vaart te visschen, en die Diksie keek verbaasd in het rond. ders ook heel lief. Of ik al ontbeten heeft een blik vol wormpjes bij zich, Hoewel hij naast den kabouter op den heb? Om U de waarheid te zeggen, hahahal" En meteen vlogen de twee paddestoel stond, leek het wel, of hij rammel ik van den honger. Ik heb vinkjes, poot aan poot verder, in een groot groen bosch was, en de een paar watervliegjes gegeten, maar Eensklaps klonk een luid gebrom, als- grassprieten leken hooge boomen. Een eerlijk gezegd vind ik ze niet zoo lek- of er een vliegmachine aankwam. Dik- eindje verder zaten twee rietvinkjes met ker, ze zijn een beetje taai, ziet U. sie keek op,iön zag een groote hommei- alkaar te praten. Toen Diksie goed toe- ik voor mij, heb liever een smakelijk bij aan komen zoemen, die een vroo- .uistc-rde, verstond hij', dat ze sjilpten: regenwormpje voor ontbijt. Gaat U met lijk luiaardsliedje zong. „Goeie morgen, mijn beste meneer me mee, juffrouw Vinkmans, dan weet I Ik ben een groote vette bij, ik vüeg door het leven jong en blij Ik werk niet, eet alleen maar honing, en heb in 't bijenhuis mijn woning Aan zwoegen heb 'k een broertje Beste jongens en meisjes. De oplossingen van de vorige raad sels zijn: 1. gen. 2. 3. Niet één, ze blijven allemaal lig- Om haar middel. De mond. De nieuwe raadsels zijn: 1. Niemand kan zonder mij, of hij jong is of oud, Men vindt mij in iedere spijs, op bijna iedere tafel, In brood en vleesch, in koek, gebak en wafel, In alles wat( ge eet, of 't warm nu is of koud. En zocht ge sóms zoutevisch waarin ik was vergeten, Dan zou men u gewis, wat ik zonder u ben, heeten. 2. Met welke handen kan men geen geld tellen. 3. Waar is de grootste zaal van het heele land? OOM KAREL. DE AVONTUREN VAN DIKSIE IN KABOUTERLAND. I II. „Het spijt me erg meneer de kabou ter", zei Diksie, „ik wilde u heusch geen verdriet doen. En ik zou heel graag wat meer van de kabouters lee- ren." „Het is goed, jongetje" zei de kabou ter, veegde den traan weg en lachte weer vriendelijk, „jij kunt het ook niet helpen. En als je wat meer van ons wil weten, wil ik je wel wat laten zien. Maar dan moet je >eerst net zoo klein worden als ik." "O", antwoordde Diksie geschrokken, ..maar dat kan ik niet. Ik weet niet hoe ik dat doen moet." „O, dat is niets hoor, Let maar eens op mij. Alle kabouters kunnen tooveren, zie je. Nu opgepast: hokus, pokus, pi- latus, snip, snap, snor." Toen gebeurde er iets wonderlijks. Diksie zag, dat de grassprieten in eens hoe langer hoe grooter werden. Maar dat was natuurlijk verbeelding, want de grassprietjes werden nietgrooter.... maar Diksie werd hoe langer hoe klei ner... tot hij net zoo groot was als het aardige kaboutertje. Alleen had Diksie geen grijze baard natuurlijk. En hij had zijn eigen broekje en bloesje aan, al leen was dat ook allemaal heel erg ge krompen. „Luister nu maar eens goed, —o Naar L. Grou. Eenige geautoriseerde bewerking door J. Boonen en Cor Wouters. 3) Als gevolg hiervan waren zij ge brouilleerd en Tortoan had, zooals hij met eenige air zei, de financiën opge geven, om zich op den handel toe te leggen; dat wil zeggen, hij was kellner geworden. 4 v Lucette had verklaard, dat ze man nen, die voortdurend van beroepfcv-er- anderen verafschuwde en verachtte; „Twaalt ambachten, dertien ongeluk ken."... Op dien dag had hij onomwonden geantwoord, dat hij deze kleingeestig heid en overdreven voorzichtigheid haatte, die volgens hem tot pietlut tigheid en onnozelheid oversloegen, Sedert deze oneenigheid hadden ze elkaar niet meer weergezien. Dikwijls dacht Alfred aan het dacty tje uit de lunchroom; hij zuchtte toen hij de herinnering aan haar heldere stem, aan haar lieflijke gebaren, aan haar fluweel zachte oogjesAveer voor den geest riep... En daar vond hij ze nu weer, en terwijl hij tegelijkertijd haar familie naam en haar adres vernam, wist hij dat ze het huisgezin Gardenois verte- dat hij opdracht had te dat gebeurde juist op het dan bij anderen, want bij ONS vindt U in steeds Doe daarom Uw voordeel en koop steeds bij de dood,, 'k zuig veel liever honing bij het lood „Let maar niet op hem", sprak de i ka,bouter tot Diksie, „hij is een luie dikzak. Kijk liever eens ginds, daar is de kikkerschool, juffrouw Kwaak- graag geeft juist zangles aan de jonge kikkertjes!" i Ze wandelden door het dichte gras bosch en kwamen spoedig bij een sloot je, dat nu welepn breede rivier gelede. Oj>e en groot blad van een waterlelie, die in het slootje dreef, zat een groote, dikke kikvorsch, met wel tien kleine kikkertjes om zich heen. De groote kikvorsch zong luidkeels een liedje voor, terwijl ze met een stukje grasspriet de maat sloeg. De kleine kikkertjes i luisterden toe, ofschoon eir eentje, hee- lemaal achteraan, een ander kikkertje zachtjes aanstootte en gichelde: Haar i stem is net zoo leelijk als katoen van een cent per el! (Wordt vervolgd). BLOEDIGE VECHTPARTIJ. Een der aanvallers door de menigte gelyncht. Een bloedige vechtpartij heeft plaats gehad te St Ouen bij Parijs. Zonder eenig motief verwondde de arbeider Bonteo twee zijner kameraden, met wie hij in gesprek was, met revolverschoten Een der slachtoffers was er zoo ernstig aan toe, dat hij tijdens het vervoer naar hei ziekenhuis aan de gevolgen is overleden. Inmiddels had zich in de Rue Jules-Vra!les, waar dit drama zich afspeelde,e en groote volksmenigte ver zameld, welke tegen Bonteo een drei gende houding begon aan te nemen. Ten slotte gelukte het de menigte den aanvaller in handen te krijgen. Het woe dende volk rukte hem de kleeren van het lijf en mishandelde hem op vreese- lijke wijze. Met spijkers en stukken glas werd hem de huid van het gelaat ge scheurd, terwijl men hem met puntige stokken op, -het lichaam sloeg. Toen politie eindelijk den toestand meester was, bleek Bonteo reeds aan de gevol gen van de lynchpartij te zijn bezwe ken. Er hebben nog eenige arrestaties plaats gehad. Drie personen, die niets met de vechtpartij te maken hadden, zijn in ernstig gewonden toestand naai; het ziekenhuis vervoerd. Het bleef nog den geheelen nacht in de omgeving onrustig. vanaf I 45 met Torpedonaaf WIJK—AALBURG. DE NICE-EXPRESS is bij Montereau in Frankrijk gederailleerd De locomotief en een aantal wagens werden versplinterd. Zeven personen kwamen om het leven, dertig werden verwond. De plaats van de ramp. oogenblik, waarop hij wanhopig zijn zending te vervullen. Ook vroeg hij zichzelt af, of hij zich meer als ver liefde, dan als reporter moest verheu gen. Overigens had hij niet veel tijd om zijn gevoelens in dit opzicht te ontle den. Lucette nam dadalijk het woord over het onderwerp dat beiden kwelde. Ze vroeg hem niet waarom of hoe hij zich daar bevond, ze scheen zijn aan wezigheid heel natuurlijk te vinden, nu ze in het verdriet was en Tortoranliet niet na er een weldadige aandoening uit op tc vatten. Hij streelde zachtjes: We kunnen hier onder de inrijpoort niet blijven praten, mijn lieve Lucette. Ze stemde met een gebaar toe en richtte zich naar den trap, dien ze stil zwijgend besteeg. Hij volgde haar... Op de vierde verdieping duwde ze een deur open en trad een voorvertrek binnen, die plots door een electrische peer verlicht werd. Tortoran kwam na haar in het vertrek. Zijn hart klopte hevig. Hij verwachtte aan de moeder van Lucette voorgesteld te worden en hij wist niet precies wat hij haar vra gen zou: de hand van haar dochter of een interview over de verdwijning van haar man.... Hij volgde het dactylotje tot in een eetkamer, gemeubileerd met een een voud die de geriefelijkheid niet uitsloot en blinkend zan zindelijkheid. Het jonge meisje zette zich als 't ware verpletterd, op een stoel neer, sloeg de oogen waarin tranen bengel den naar hem op en hernam: Wat ben ik toch ongelukkig... Maar zij brak den draad harer rede af om op een anderen toon te zeggen: Ben ik inbezonnen, ik was naar be neden gegaan am melk te koopen en in mijn verwarring ben ik teruggekeerd zonder mijn boodschap gedaan te heb— Wanneer het hoofd verzaakt, moet men toch zijn beenen bijhouden... Tortoran beet zich op de lippen om dit volksgezegde, dat hij reeds wist tot het repertoire van het lief dactylot je te behooren, met een glimlach te be antwoorden. Maar deze glimlach verdween toen ze zei: Ik ben zoo droevig, zoo droevig, dat ik alles vergeet, wat niet mijn smart is Lieve Lucette antwoordde hij, kan ik u niet van dienst zijn. U hebt zeker geraden, dat ik u genegen ben... maar moet uwe familie me niet zeer onbe scheiden vinden te..., Mijn familie? brak ze verwonderd af. Wist u dan niet, dat die enkel bestond uit mijn armen papa, en dat ik nu al leen overblijf.... Toen ze deze woorden had gesproken werd ze hevig rood en Totoran voelde dat ook hij bloosde. Deze twee groote kinderen, die elkaar begonnen te bemin- nen zonder er zich rekenschap van te geven, bemerkten nu eerst dat ze zich onder vier oogen bevonden en een na-1 ive beroering trof hen plotseling. Op dat oogenblik nochthans waren hun gevoelens overmeesterd. Wat Lu cette betrof, door een zwaar verdrieten wat Albert betrof, door een teeder en diep medelijden. Óp cat oogenblik nochtans waren gedachten te verjagen, die hij ongele gen achtte en slechts aan het geheim zinnige drama te denken, dat hem naar deze woning had gevoerd. Juist begon Lucette weer over haar vader te spreken: Door de commissaris van politie is het, dat ik de onrustwekkende verdwij ning van papa vernam... Het verwonderde haar niet, dat Tor toran van deze verdwijning afwist. Het scheen haar heel gewaan, dat deze vreemdeling op de hoogte was van haar kwellingen en zeer logisch dat hij ge komen was om haar met zijn aanwezig heid op te beuren en met zijn raadge vingen bij te staan. De liefde die zich zelf niet kent, begaat zoo'n heerlijke dwaasheden. Ze ging voort: Hij komt over 't algemeen rond half zeven, uiterlijk zeven uur naar huis. Ter wijl ik op hem wacht dek ik de tal el en bereid het avondmaal. Gisteren was hij jarig. Ik had eenige bloemen gekocht, een koek en eertfleschi wijn. Bij de herinnering aan deze onnoodig gebleven voorbereidselen, werd ze aan gedaan en tranen vloeiden overvloadig uit haar mooie oogen. Tortoran die niet ver van haarplaats had genomen, greep een wit en fijr handje vast, dat men niet terugtrok er drukte het zachtjes. I Met vastere stem hernam Lucette: I Het slaat zeve.. dan half acht., ein delijk acht uur... Niemand.. Waanzinnig van onrust, stond ik op het punt naar beneden te gaan om me naar het kan toor van papa te begeven, toen op de deur geklopt werd. Papa klopt nooit natuurlijk; hij heeft zijn sleutel. Toen had ik het voorgevoel van een onge- AALST. Tegen den autobestuurder D. B. alhier, maakte de politie te Gorinchem proces-verbaal op wegens het vervoeren van een 14-tal personen in een vracht auto die niet voor personenvervoer goedgekeurd was. DRUNEN. Dat de veiling in groei en bloei toeneemt en van zelf ook met haar tijd mede gaat blijkt, dat het bestuur besloten heeft een electrisch afmijntoe- stel met 96 zetplaatsen te doen daar stellen. De directeur der veiling, de heer L'. Pijnenborg, welke voornemens was te solliciteeren als directeur van de vei ling 'te Nijmegen ien daar ook nummer 1 op de voordracht stond, heeft na overleg met het bestuur, besloten, zijn sollicitatie in te trekken, omdat hij be kend blijft voor deze veiling, welke hij tot grooten bloei heeft gebracht, iets wat zoowel aanvoerders als koo- pers met genoegen hebben vernomen. Dat de heer Pijnenborg .nog steeds voortgaat de veiling grooter te maken, blijkt uit de verschillende dorpen welke hij bezoekt, o.a. Woensdagavond te Ba- bilohiënbroek, om de teelers het nut een er veiling uiteen te zetten. HEDEIi Ds. mr. J. F. Dijkstra alhier, heeft ontslag genomen als predikant der Ned. Herv. Kerk. NIEUWENDIJK. De arbeider H. van der Pijl, 86 aar en zijn echtgenoote, 83 jaar oud zijnde, ziet men nog dagelijks in het veld arbeiden. Voorwaar een paar kras se oudjes. De knecht van den rijwielhande laar B., kreeg van de ventelateur van een auto zoo'n danige klap, dat hij zich onder behandeling moest stellen van dr. De Boer te Dus sen. j Door de coöp. zuivelfabriek "Al tena"., zijn als premiedekstieren aan gewezen voor 1930, de dekstieren van tie eigenaars M. Verschoor te Alm kerk, J. Snoek te Nieuwendijk, J. C. Scherf te Waardhuizen, Gebr. van Wijgerden te Andel en C. M. Schaap te Woudri- chem. Met Pinkster-Maandag hoopt de muziekvereen. en het mannenkoor deel te nemen aan het concours te Papen- drecht. Wij wenschen beide vereen, dien dag veel succes. SLEEUWIJK. Tot Hoofd der Openb. Lagere School te De Werken, is benoemd, dej heer H. Pauw te Egmond aan Zeel. UITWIJK EN WAARDHUIZEN. TL Zaterdagavond werd door het het muziekgezelschap „Juliana", bijge staan door „Kunst na Strijd-'' te Ouden dijk, een concert gegeven, bij welka gelegenheid de kiosk in gebruik werd! genomen. Begunstigd door het prach tige weer had het heel wat nieuws- luk... Ik werd naar het bureau van den commissaris geroepen. Buiten mezelf ben ik er heen geloopen, en daar heeft men me de zonderlinge geschiedenis medegedeeld: papa die in de lift stapt en verdwijnt.. En dan., het ergste.. Pa pa had., naar het schijnt... een akfen- tasch... met waarden... voor meer dan een millioen.... Dan beschuldigt men hem, ja hij wordt beschuldigd. Mijn goeie papa, die zoo eerlijk is. Ze begon te snikken en wrong haai; handen van wanhoop. Tortoran stond op en verklaarde met van ontroering bevende, stem: Mijn lieve, kleine Lucette, huil niet meer. Ik zal mijn leven opofferen om uw vader op te zoeken, om de waarheid te ontdekken, en vooral om hem tegen die domme beschuldiging te verdedi- ■n. Hij wist heelemaal niet, die goeie Tortoran, wie Célestin Gardenois was en waarin het onzinnige van de tegen hem ingebrachte beschuldigingen schuilde. Maar hij was overtuigd dat de vader van Lucette geen schurk kon zijn. Deze vier woorden „de vader van Lu cette" waren in zijn oogen van verlief de, voldoende omi dit te bewijzen. Hij werd voor dit onschuldig vertrou wen door den zachtsten en dankbaar- sten blik beloond. Zijn innige overtui ging scheen wat kalmte te schenken aan het jonge meisje, dat haar verhaal met vastere stent/hernam:, y - Deze akelige commissaris heelt me bijna een uur bestookt, zooals zij dat in hun brabbelstaal noemen. Hij heeft me onzinnige vragen gesteld... afgrij selijkheden.... 1 (Wordt vervolgd), jj Jfieuwjblad Stukloopen van Huid en Voeten en Doorzitten bij Wielrijden verzacht en geneest 30. Tube 80 ct. Bi} Apoth. 6 Drogisten Heel iets anders Mantels-Japonnen FiJ.H. Athmer-MarteD s r.flgfijPSt!

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1930 | | pagina 5