Tweede Blad
10.5026 ïriiisao 6 Juni
O
Zonnebrand
PUROL
RIJWIELEN
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
Het geheim van de Lift
de grootste sorteering
de beste kw aliteiten
de voordeeligste prijzen
Kinderrubriek.
Gasthuisstraat öorinchem.
ZIE ONZE ETALAGES!
'd ÉtlÉSi fcft
P. v- d. VELDEN
Fhtatselfjk $ie«iws
iJZ
-
fëüTllgtön
2 e Pinksterdag tot 1 uur geopend.
MM
im
BIJ -
BEHOORENDE BIJ HET
Diksie", sprak de kabouter, „want nu Vink, wat staat dat nieuwe zomerjasje ik misschien wel een goed plekje, waar
kun je meteen de taal van de dieren cn u toch goed. Heeft u al ontbeten
we een heeleboel regenwormpjes kun
vogets en planten verstaan, als je goed I „Goeie morgen, juffrouw Vinkmans, nen vinden. Er zit namelijk een man
oplet." Uw nieuw zomermanteltje staat U an- ginds bij de vaart te visschen, en die
Diksie keek verbaasd in het rond. ders ook heel lief. Of ik al ontbeten heeft een blik vol wormpjes bij zich,
Hoewel hij naast den kabouter op den heb? Om U de waarheid te zeggen, hahahal" En meteen vlogen de twee
paddestoel stond, leek het wel, of hij rammel ik van den honger. Ik heb vinkjes, poot aan poot verder,
in een groot groen bosch was, en de een paar watervliegjes gegeten, maar Eensklaps klonk een luid gebrom, als-
grassprieten leken hooge boomen. Een eerlijk gezegd vind ik ze niet zoo lek- of er een vliegmachine aankwam. Dik-
eindje verder zaten twee rietvinkjes met ker, ze zijn een beetje taai, ziet U. sie keek op,iön zag een groote hommei-
alkaar te praten. Toen Diksie goed toe- ik voor mij, heb liever een smakelijk bij aan komen zoemen, die een vroo-
.uistc-rde, verstond hij', dat ze sjilpten: regenwormpje voor ontbijt. Gaat U met lijk luiaardsliedje zong.
„Goeie morgen, mijn beste meneer me mee, juffrouw Vinkmans, dan weet I Ik ben een groote vette bij, ik vüeg
door het leven jong en blij
Ik werk niet, eet alleen maar honing,
en heb in 't bijenhuis mijn woning
Aan zwoegen heb 'k een broertje
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raad
sels zijn:
1.
gen.
2.
3.
Niet één, ze blijven allemaal lig-
Om haar middel.
De mond.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Niemand kan zonder mij, of hij
jong is of oud, Men vindt mij in iedere
spijs, op bijna iedere tafel, In brood
en vleesch, in koek, gebak en wafel,
In alles wat( ge eet, of 't warm nu is
of koud. En zocht ge sóms zoutevisch
waarin ik was vergeten, Dan zou men
u gewis, wat ik zonder u ben, heeten.
2. Met welke handen kan men geen
geld tellen.
3. Waar is de grootste zaal van het
heele land?
OOM KAREL.
DE
AVONTUREN VAN DIKSIE
IN KABOUTERLAND.
I
II.
„Het spijt me erg meneer de kabou
ter", zei Diksie, „ik wilde u heusch
geen verdriet doen. En ik zou heel
graag wat meer van de kabouters lee-
ren."
„Het is goed, jongetje" zei de kabou
ter, veegde den traan weg en lachte
weer vriendelijk, „jij kunt het ook niet
helpen. En als je wat meer van ons
wil weten, wil ik je wel wat laten zien.
Maar dan moet je >eerst net zoo klein
worden als ik."
"O", antwoordde Diksie geschrokken,
..maar dat kan ik niet. Ik weet niet hoe
ik dat doen moet."
„O, dat is niets hoor, Let maar eens
op mij. Alle kabouters kunnen tooveren,
zie je. Nu opgepast: hokus, pokus, pi-
latus, snip, snap, snor."
Toen gebeurde er iets wonderlijks.
Diksie zag, dat de grassprieten in eens
hoe langer hoe grooter werden. Maar
dat was natuurlijk verbeelding, want de
grassprietjes werden nietgrooter....
maar Diksie werd hoe langer hoe klei
ner... tot hij net zoo groot was als het
aardige kaboutertje. Alleen had Diksie
geen grijze baard natuurlijk. En hij had
zijn eigen broekje en bloesje aan, al
leen was dat ook allemaal heel erg ge
krompen. „Luister nu maar eens goed,
—o
Naar L. Grou.
Eenige geautoriseerde bewerking door
J. Boonen en Cor Wouters.
3)
Als gevolg hiervan waren zij ge
brouilleerd en Tortoan had, zooals hij
met eenige air zei, de financiën opge
geven, om zich op den handel toe
te leggen; dat wil zeggen, hij was
kellner geworden. 4 v
Lucette had verklaard, dat ze man
nen, die voortdurend van beroepfcv-er-
anderen verafschuwde en verachtte;
„Twaalt ambachten, dertien ongeluk
ken."...
Op dien dag had hij onomwonden
geantwoord, dat hij deze kleingeestig
heid en overdreven voorzichtigheid
haatte, die volgens hem tot pietlut
tigheid en onnozelheid oversloegen,
Sedert deze oneenigheid hadden ze
elkaar niet meer weergezien.
Dikwijls dacht Alfred aan het dacty
tje uit de lunchroom; hij zuchtte toen
hij de herinnering aan haar heldere
stem, aan haar lieflijke gebaren, aan
haar fluweel zachte oogjesAveer voor
den geest riep...
En daar vond hij ze nu weer, en
terwijl hij tegelijkertijd haar familie
naam en haar adres vernam, wist hij
dat ze het huisgezin Gardenois verte-
dat hij opdracht had te
dat gebeurde juist op het
dan bij anderen, want bij ONS vindt U in
steeds
Doe daarom Uw voordeel en koop steeds bij de
dood,, 'k zuig veel liever honing bij
het lood
„Let maar niet op hem", sprak de
i ka,bouter tot Diksie, „hij is een luie
dikzak. Kijk liever eens ginds, daar
is de kikkerschool, juffrouw Kwaak-
graag geeft juist zangles aan de jonge
kikkertjes!"
i Ze wandelden door het dichte gras
bosch en kwamen spoedig bij een sloot
je, dat nu welepn breede rivier gelede.
Oj>e en groot blad van een waterlelie,
die in het slootje dreef, zat een groote,
dikke kikvorsch, met wel tien kleine
kikkertjes om zich heen. De groote
kikvorsch zong luidkeels een liedje voor,
terwijl ze met een stukje grasspriet
de maat sloeg. De kleine kikkertjes
i luisterden toe, ofschoon eir eentje, hee-
lemaal achteraan, een ander kikkertje
zachtjes aanstootte en gichelde: Haar
i stem is net zoo leelijk als katoen van
een cent per el!
(Wordt vervolgd).
BLOEDIGE VECHTPARTIJ.
Een der aanvallers door de menigte
gelyncht.
Een bloedige vechtpartij heeft plaats
gehad te St Ouen bij Parijs. Zonder
eenig motief verwondde de arbeider
Bonteo twee zijner kameraden, met wie
hij in gesprek was, met revolverschoten
Een der slachtoffers was er zoo ernstig
aan toe, dat hij tijdens het vervoer
naar hei ziekenhuis aan de gevolgen is
overleden. Inmiddels had zich in de
Rue Jules-Vra!les, waar dit drama zich
afspeelde,e en groote volksmenigte ver
zameld, welke tegen Bonteo een drei
gende houding begon aan te nemen.
Ten slotte gelukte het de menigte den
aanvaller in handen te krijgen. Het woe
dende volk rukte hem de kleeren van
het lijf en mishandelde hem op vreese-
lijke wijze. Met spijkers en stukken glas
werd hem de huid van het gelaat ge
scheurd, terwijl men hem met puntige
stokken op, -het lichaam sloeg. Toen
politie eindelijk den toestand meester
was, bleek Bonteo reeds aan de gevol
gen van de lynchpartij te zijn bezwe
ken. Er hebben nog eenige arrestaties
plaats gehad. Drie personen, die niets
met de vechtpartij te maken hadden,
zijn in ernstig gewonden toestand naai;
het ziekenhuis vervoerd. Het bleef nog
den geheelen nacht in de omgeving
onrustig.
vanaf I 45 met Torpedonaaf
WIJK—AALBURG.
DE NICE-EXPRESS is bij Montereau in Frankrijk gederailleerd De locomotief en een
aantal wagens werden versplinterd. Zeven personen kwamen om het leven, dertig werden
verwond. De plaats van de ramp.
oogenblik, waarop hij wanhopig zijn
zending te vervullen. Ook vroeg hij
zichzelt af, of hij zich meer als ver
liefde, dan als reporter moest verheu
gen.
Overigens had hij niet veel tijd om
zijn gevoelens in dit opzicht te ontle
den.
Lucette nam dadalijk het woord over
het onderwerp dat beiden kwelde.
Ze vroeg hem niet waarom of hoe
hij zich daar bevond, ze scheen zijn aan
wezigheid heel natuurlijk te vinden, nu
ze in het verdriet was en Tortoranliet
niet na er een weldadige aandoening
uit op tc vatten.
Hij streelde zachtjes:
We kunnen hier onder de inrijpoort
niet blijven praten, mijn lieve Lucette.
Ze stemde met een gebaar toe en
richtte zich naar den trap, dien ze stil
zwijgend besteeg. Hij volgde haar...
Op de vierde verdieping duwde ze
een deur open en trad een voorvertrek
binnen, die plots door een electrische
peer verlicht werd. Tortoran kwam na
haar in het vertrek. Zijn hart klopte
hevig. Hij verwachtte aan de moeder
van Lucette voorgesteld te worden en
hij wist niet precies wat hij haar vra
gen zou: de hand van haar dochter of
een interview over de verdwijning van
haar man....
Hij volgde het dactylotje tot in een
eetkamer, gemeubileerd met een een
voud die de geriefelijkheid niet uitsloot
en blinkend zan zindelijkheid.
Het jonge meisje zette zich als 't
ware verpletterd, op een stoel neer,
sloeg de oogen waarin tranen bengel
den naar hem op en hernam:
Wat ben ik toch ongelukkig...
Maar zij brak den draad harer rede
af om op een anderen toon te zeggen:
Ben ik inbezonnen, ik was naar be
neden gegaan am melk te koopen en
in mijn verwarring ben ik teruggekeerd
zonder mijn boodschap gedaan te heb—
Wanneer het hoofd verzaakt, moet men
toch zijn beenen bijhouden...
Tortoran beet zich op de lippen om
dit volksgezegde, dat hij reeds wist
tot het repertoire van het lief dactylot
je te behooren, met een glimlach te be
antwoorden.
Maar deze glimlach verdween toen
ze zei:
Ik ben zoo droevig, zoo droevig, dat
ik alles vergeet, wat niet mijn smart
is
Lieve Lucette antwoordde hij, kan ik
u niet van dienst zijn. U hebt zeker
geraden, dat ik u genegen ben... maar
moet uwe familie me niet zeer onbe
scheiden vinden te...,
Mijn familie? brak ze verwonderd af.
Wist u dan niet, dat die enkel bestond
uit mijn armen papa, en dat ik nu al
leen overblijf....
Toen ze deze woorden had gesproken
werd ze hevig rood en Totoran voelde
dat ook hij bloosde. Deze twee groote
kinderen, die elkaar begonnen te bemin-
nen zonder er zich rekenschap van te
geven, bemerkten nu eerst dat ze zich
onder vier oogen bevonden en een na-1
ive beroering trof hen plotseling.
Op dat oogenblik nochthans waren
hun gevoelens overmeesterd. Wat Lu
cette betrof, door een zwaar verdrieten
wat Albert betrof, door een teeder en
diep medelijden.
Óp cat oogenblik nochtans waren
gedachten te verjagen, die hij ongele
gen achtte en slechts aan het geheim
zinnige drama te denken, dat hem naar
deze woning had gevoerd.
Juist begon Lucette weer over haar
vader te spreken:
Door de commissaris van politie is
het, dat ik de onrustwekkende verdwij
ning van papa vernam...
Het verwonderde haar niet, dat Tor
toran van deze verdwijning afwist. Het
scheen haar heel gewaan, dat deze
vreemdeling op de hoogte was van haar
kwellingen en zeer logisch dat hij ge
komen was om haar met zijn aanwezig
heid op te beuren en met zijn raadge
vingen bij te staan. De liefde die zich
zelf niet kent, begaat zoo'n heerlijke
dwaasheden.
Ze ging voort:
Hij komt over 't algemeen rond half
zeven, uiterlijk zeven uur naar huis. Ter
wijl ik op hem wacht dek ik de tal el en
bereid het avondmaal. Gisteren was hij
jarig. Ik had eenige bloemen gekocht,
een koek en eertfleschi wijn.
Bij de herinnering aan deze onnoodig
gebleven voorbereidselen, werd ze aan
gedaan en tranen vloeiden overvloadig
uit haar mooie oogen.
Tortoran die niet ver van haarplaats
had genomen, greep een wit en fijr
handje vast, dat men niet terugtrok er
drukte het zachtjes.
I Met vastere stem hernam Lucette:
I Het slaat zeve.. dan half acht., ein
delijk acht uur... Niemand.. Waanzinnig
van onrust, stond ik op het punt naar
beneden te gaan om me naar het kan
toor van papa te begeven, toen op de
deur geklopt werd. Papa klopt nooit
natuurlijk; hij heeft zijn sleutel. Toen
had ik het voorgevoel van een onge-
AALST.
Tegen den autobestuurder D. B.
alhier, maakte de politie te Gorinchem
proces-verbaal op wegens het vervoeren
van een 14-tal personen in een vracht
auto die niet voor personenvervoer
goedgekeurd was.
DRUNEN.
Dat de veiling in groei en bloei
toeneemt en van zelf ook met haar
tijd mede gaat blijkt, dat het bestuur
besloten heeft een electrisch afmijntoe-
stel met 96 zetplaatsen te doen daar
stellen.
De directeur der veiling, de heer L'.
Pijnenborg, welke voornemens was te
solliciteeren als directeur van de vei
ling 'te Nijmegen ien daar ook nummer
1 op de voordracht stond, heeft na
overleg met het bestuur, besloten, zijn
sollicitatie in te trekken, omdat hij be
kend blijft voor deze veiling, welke
hij tot grooten bloei heeft gebracht,
iets wat zoowel aanvoerders als koo-
pers met genoegen hebben vernomen.
Dat de heer Pijnenborg .nog steeds
voortgaat de veiling grooter te maken,
blijkt uit de verschillende dorpen welke
hij bezoekt, o.a. Woensdagavond te Ba-
bilohiënbroek, om de teelers het nut
een er veiling uiteen te zetten.
HEDEIi
Ds. mr. J. F. Dijkstra alhier,
heeft ontslag genomen als predikant
der Ned. Herv. Kerk.
NIEUWENDIJK.
De arbeider H. van der Pijl, 86
aar en zijn echtgenoote, 83 jaar oud
zijnde, ziet men nog dagelijks in het
veld arbeiden. Voorwaar een paar kras
se oudjes.
De knecht van den rijwielhande
laar B., kreeg van de ventelateur van
een auto zoo'n danige klap, dat hij
zich onder behandeling moest stellen
van dr. De Boer te Dus sen. j
Door de coöp. zuivelfabriek "Al
tena"., zijn als premiedekstieren aan
gewezen voor 1930, de dekstieren van
tie eigenaars M. Verschoor te Alm kerk,
J. Snoek te Nieuwendijk, J. C. Scherf
te Waardhuizen, Gebr. van Wijgerden
te Andel en C. M. Schaap te Woudri-
chem.
Met Pinkster-Maandag hoopt de
muziekvereen. en het mannenkoor deel
te nemen aan het concours te Papen-
drecht. Wij wenschen beide vereen, dien
dag veel succes.
SLEEUWIJK.
Tot Hoofd der Openb. Lagere
School te De Werken, is benoemd, dej
heer H. Pauw te Egmond aan Zeel.
UITWIJK EN WAARDHUIZEN.
TL Zaterdagavond werd door het
het muziekgezelschap „Juliana", bijge
staan door „Kunst na Strijd-'' te Ouden
dijk, een concert gegeven, bij welka
gelegenheid de kiosk in gebruik werd!
genomen. Begunstigd door het prach
tige weer had het heel wat nieuws-
luk... Ik werd naar het bureau van den
commissaris geroepen. Buiten mezelf
ben ik er heen geloopen, en daar heeft
men me de zonderlinge geschiedenis
medegedeeld: papa die in de lift stapt
en verdwijnt.. En dan., het ergste.. Pa
pa had., naar het schijnt... een akfen-
tasch... met waarden... voor meer dan
een millioen.... Dan beschuldigt men
hem, ja hij wordt beschuldigd. Mijn
goeie papa, die zoo eerlijk is.
Ze begon te snikken en wrong haai;
handen van wanhoop.
Tortoran stond op en verklaarde met
van ontroering bevende, stem:
Mijn lieve, kleine Lucette, huil niet
meer. Ik zal mijn leven opofferen om
uw vader op te zoeken, om de waarheid
te ontdekken, en vooral om hem tegen
die domme beschuldiging te verdedi-
■n.
Hij wist heelemaal niet, die goeie
Tortoran, wie Célestin Gardenois was
en waarin het onzinnige van de tegen
hem ingebrachte beschuldigingen
schuilde. Maar hij was overtuigd dat de
vader van Lucette geen schurk kon zijn.
Deze vier woorden „de vader van Lu
cette" waren in zijn oogen van verlief
de, voldoende omi dit te bewijzen.
Hij werd voor dit onschuldig vertrou
wen door den zachtsten en dankbaar-
sten blik beloond. Zijn innige overtui
ging scheen wat kalmte te schenken
aan het jonge meisje, dat haar verhaal
met vastere stent/hernam:, y -
Deze akelige commissaris heelt me
bijna een uur bestookt, zooals zij dat
in hun brabbelstaal noemen. Hij heeft
me onzinnige vragen gesteld... afgrij
selijkheden....
1 (Wordt vervolgd), jj
Jfieuwjblad
Stukloopen van Huid en Voeten
en Doorzitten bij Wielrijden
verzacht en geneest
30. Tube 80 ct. Bi} Apoth. 6 Drogisten
Heel iets anders
Mantels-Japonnen
FiJ.H. Athmer-MarteD s
r.flgfijPSt!