Derde Blad No. 5072 Vrijdag 14 November Het geheim van Seaton-Hall. bij Kinkhoest! Abdijsiroop voor het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommeierwaard. Helpt Uw kinderen FEUILLETON AKBEID". Zilveren ambtsj ubileum van Burgemeester Dekkers te Waspik. BEHOORENDE BIJ HET Het lot van een nierlijder is vaak el lendig dikwijls is hij niet in staat om zijn werk te doen. Bij elke beweging schieten scherpe, stekende pijnen door zijn lendenen. Nare urinekwalen, water zuchtige zwellingen, hoofdpijn en duize ligheid kunnen zijn leven nog onaange namer maken. En den volgenden dag is het weder hetzelfde nieraandoenin gen worden niet van zelf beter. Gebruik onmiddellijk Fosters Rugpijn Nieren Pillen. Uitstel kan leiden tot rheumatiek, spit, ischias, blaasontsteking, nierwaterzucht, nierzand en -gruis enz. Foster's Pillen geven aan de nieren juist de hulp, die zij noodig hebben, en wekken ze op tot hernieuwde werkzaamheid. Zij werken uitsluitend op de nieren en blaas, en kunnen vol vertrouwen en veilig gebruikt^ worden, Bij alle drogisten enz. f 1.75 per flacon. (Nadruk verboden.) «De poort van de fabriek staat nu wijd open en één voor ééntreden zij uit het licht, De grove trekken op hun aangezicht zijn vastberaden, en met zweet doorlcopen; «Zwart zijn hun koppen-en hun zware handen nemen den hamer ophet hout omkneld, en slag voor slag, beuken zij met geweld het ruwe staal - waarop de vonken branden. 'k Hoor ze kloppen, terwijl hun spieren spannen en zij vergeten al hun smart en leed en uit nun poriën perst het klamme zweet, de traagheid willen ze uit hun hersens bannen. «Vooruit dan mannen, één voor één geklonken den keten van uw arbeid moet gestaald, en als de schemering dan langzaam nederdaalt, hoor 'k nog de rad'ren der machine ronken. «De poort van de fabriek staat nu weer open en één voor één; keeren zij weer naar huis; Nu hoor 'k boven het zachte windgeruisch, belofte ruischen van het lied der hope." Nov. 1930. HAROLD. Naar het Engelsch door Mrs. L. B. WALFORD. Op waardige wijze heeft de gemeente Waspik j.I. Zaterdag het feest van den EdelAchtb. Heer Burgemeester Dekkers gevierd. Donderdagavond werd in de Ned. Herv. Kerk een dankstond ge houden. Het feest werd geopend op Zaterdagmorgen, alwaar in de parochie kerk een plechtige H. Mis van dank baarheid werd opgedragen. Onmiddelijk daarna, om ongeveer half elf, nam de feestvergadering van den Gemeenteraad een aanvang. Nadat de Burgemeester met zijne echtgenoote en familieleden gezeten waren, nam de oudste wethou der de heer E. J. Rubbens, het woord. Het is mij, zoo sprak hij, een aan gename taak U mijnheer de Burge meester, namens den gemeenteraad en namens alle ingezetenen van Waspik van harte geluk te wenschen met Uw zilveren ambtsjubileum. Gedurende Uw ambtsperiode zijn vele verbeteringen tot stanci gekomen. In de vergaderingen van den raad en het college van Bur gemeester en Wethouders heeft steeds een aangename geest geheerscht. Als blijk van waardeering bied ik U na mens de gemeente Waspik dit geschenk aan (een schilderij in gouden lijst van den bekenden Brabantschen kunstschil der Frans Slager). Ten slotte geachte vergadering stel ik voor een heildronk uit te brengen op den jubilaris. Daarna nam de heer van der Rijken het woord en zegt ongeveer als volgt: Wanneer ik vandaag het woord vraag, dan is dit niet om zooals gewoonlijk over gemeentezaken te spreken, maar zal dit zijn een woord van felicitatie. Mijnheer de Burgemeester, de leden van den gemeenteraad hebben mij een opdracht verstrekt, waaraan ik gaarne voldoe. Namens alle leden van den raad fe liciteer ik U met Uw 25-jarig ambts jubileum en ik hoop, dat U nog vele jaren onder de beste omstandigheden aan het hoofd van de gemeente mag staan en dat U mevrouw, daar tot Uw allergrootste voldoening getuige van mag zijn. Zooeven heeft Wethouder Rubbens U een geschenk aangeboden namens de ingezetenen van Waspik, waaronder cok de raadsleden behooren. Echter teen wij moesten getuigen, dat U in de zittingen van den raad altijd te genover ons even correct zijt geweest, dat Uw omgang met ons altijd ver trouwelijk en vriendschappelijk is ge weest en U steeds tegenover ons toe- geefelijk zijt geweest, hebben wij ge dacht U voor dat alles een stoffelijk bewijs van onze dankbaarheid te moe ten aanbieden. Spreker bood vervolgens den jubilaris een koperen bloembak aan in ketel- vorm. Spr. stelde daarna voor, nog maals een heildronk uit te brengen op den jubilaris. Ten slotte nam de heer B. van Schijn- del, gemeentesecretaris het woord. Er komen in dit leven momenten voor waarbij het noodzakelijk is, dat even wordt stilgestaan en zulk een moment beleeft thans de gemeente Waspik en haar Burgemeester. Het is thans 25 jaar geleden, dat door U het ambt van Burgemeester dezer gemeente werd aanvaard, en het zal wel ieders wensch zijn, dat deze dag niet onopgemerkt voorbij gaat. 25 ja- 2.) „Zeker mama, natuurlijk; maar.... toch wenschte ik wel dat u en papa Tom eens konden beduiden wat minder zelf zuchtig te zijn. Madelaine is bijna den geheelen dag bij hem geweest." „Lieve Blanche, ja, dat weet ik. Zij waardeert mijn armen jongen tenminste, maar wat jullie aangaat, zijne eigen zus ters, ik moet zeggen dat jullie hem een weinig zusterlijk hart toedragen. Madelaine is mijn grootste troost. Ik kan er niet aan denken wat ik zonder haar zou moeten beginnen. Hij zeide daareven nog, dat hij haar van avond moest hebben; moest zeide hij met dezelfde woorden. Waarlijk, ik zou haar benijden als ik hem niet zoo lief had, doch als hij maar heeft wat hem het liefste is, ben ik ook tevreden. En toch kan ik het Madelaide misgunnen, zoo noodzakelijk voor hem te zijn." „Lieve mama", hernam Flora vroo lijk, „wees daarom dankbaar voor dat voorrecht. Tom is anders niet gewoon u te sparen, en wat Madelaine betreft.... Maar op het oogenblik heb ik slechts één doel, één wil, eene gedachte, na melijk het bal en niets anders dan het bal. Wie zal er op het bal komen? Wie zal met mij dansen? Wie, ja wie ren hebt gij thans het voorzitterschap van den gemeenteraad op U genomen en gedurende dien dag Uw beste krach ten gewijd aan de behartiging der ge meentebelangen. Met vreugde kunt gij dan ook op den afgelegden weg terug zien, omdat onze gemeente ook in die voorspoea heeft gedeeld Op het ge bied van electrificatie, waterleiding, on derwijs en volksgezondheid en derge lijke is er veel tot stand gekomen. Moge er dan voor de gemeente en hare inwoners reden zijn tot dankbaar-j heid, zeer zeker is er die reden ook voor de gemeente-ambtenaren. Het is mij dan ook, als secretaris onzer ge meente en tevens namens den gemeen te-ontvanger, een behoefte, om U onze hartelijke gelukwenschen aan te bie den. Steeds hebben wij in U gezien den humanen en vriendschappelijken chef. Als stoffelijk bewijs van onze waar deering willen wij U een geschenk aanbieden in deze Delftsche vaas. Wij hopen dat zij in Uw huis een plaatsje mege vinden en dat zij U ook in de toekomst een aangename herinnering moge blijven aan dezen dag. Ten slotte wenschen wij U toe, dat het U gegeven moge zijn nog vele jaren aan het hoofd onzer gemeente te staan en dat Uw arbeid onder Gods zegen zal mogen strekken tot heil en tot bloei van onze zoo geliefde gemeen te Waspik. Ten slotte nam de jubilaris het woord die ongeveer het volgende sprak: Het zal U allen zeer zeker niet ver wonderen, wanneer ik begin te ver klaren, dat er thans veel in mij omgaat. Vandaag is het juist 25 jaren geleden, dat ik mijn ambt als Burgemeester van Waspik heb aanvaard en in deze raads zaal plechtig werd geïnstalleerd. Zeer levendig herinner ik mij nog den dag van mijn komst onder U, den dag dat de gemeentenaren mij zoo feestelijk en bijzonder hartelijk ontvin gen, den dag, dat zij mij met zooveel eerbetoon als Uw burgemeester hebben ingehaald. Ik herinner me de woorden van Uw zijde gesproken, om mij wel kom te heeten, woorden, eenvoudig, maar die toch zoo hartelijk waren ge meend, woorden, waarin den wensch werd geuit dat het mij als burgemees ter goed zou gaan, en dat ik voor U zijn zou een goed burgemeester. Daarna heb ik gesproken en heb ik verklaard, dat ik het mij als een le venstaak zou stellen om de belangen der gemeente Waspik te behartigen. Of ik hierin geslaagd ben, ik vermag dit zelf niet te beoordeelen. Wanneer ik mij voor den geest haal, al wat zich in die 25 jaren heeft afgespeeld, wan neer ik opnieuw geheel deze periode doorleef, dan verkeer ik werkelijk in de gelukkige omstandigheden om te kunnen getuigen, dat dit ook is ge weest de gelukkigste tijd van mijn le ven. De gelukkigste tijd, omdat gij mij hebt omringd door hartelijke vriend schap. omdat gij onophoudelijk hebt blijk gegeven van groote genegenheid, gij de zorgen met mij hebt gedeeld en gij mij hebt gesteund zoo vaak ik op Uw steun een beroep deed. Mijn echtgenoote en ik hebben van de zijde der gemeentenaren steeds zoo veel bewijzen van sympathie ontvangen, dat Waspik ons lief geworden is; dit alles is oorzaak geweest dat zeer zel den mijn verlangens zijn uitgegaan naar het burgemeesterschap in een andere zal de Reine van het bal zijn?...." en vloog lachend liep zij de kamer uit, juist op het oogenblik dat haar vader de kamer binnentrad. Sir Thomas Seaton was een ern stig, deftig man van ongeveer zestig ajar, die zonder ooit zijn stem te moe ten verheffen of zich de eerste te moe ten toonen, gevreesd en geacht en bij gevolg door iedereen gehoorzaamd werd, behalve door één enkele, en di: had we mogen het onze lezers wei vooruit mededeelen die enkele had zijne breede schouders gebogen en zijn hoog voorhoofd met rimpels doorplegd. Het zware gewicht van geheime smart en angst, door vrouw noch dochters gedeeld, maakte bijna een oud man van hem, die anders in de volle kracht zijns levens was. De angst dat zijn ge heim geen geheim meer zou blijven, de vrees dat het eens in het volle dag licht zou treden voor hen, die er zelf niet het minste vermoeden van hadden, waren de oorzaken van dit bezorgd en neerslachtig gelaat, dat zoo dikwerf de vrooiijkheid doodde en het aangenaam onderhoud .tot zwijgen bracht. En even als nu was er het gevolg van dat een ieder zoo spoedig mogelijk het vertrek verliet, waarin hij den voet zette. Nauwelijks was hij dan ook thans weer alleen of hij schelde en voor Sir Thomas verscheen de keldermees ter. Zijn heer wenkte hem naderbij te komen, en alsof de tegenwoordigheid van een derde ongewenscht was, za gen beiden even de kamer rond. Toen zeide Sir Thomas: „Kan ik op u re kenen, Marks?" „Stellig mijnheer". „Gij weet wat ik gezegd heb, niet waar? Eenmaal heb ik het door de vingers gezien, maar als het weer eens gebeurt, gaat gij. Denk er om, ik wil dan van verontschuldigingen niet we ten. Schiet ge dus in uwe plichten te kort, dan verlaat ge morgen het ka steel." Marks boog het hoofd, hij dacht er niet aan morgen het kasteel te verlaten, en daarom waren zijn eerbied, zijn ootmoed, zijn gehoorzaamheid volle ernst. In deze houding wachtte hij de verdere bevelen van zijn meester at. „Juffrouw Madelaine blijft vanavond thuis," ging Sir Thomas op gedemp- ten toon voort, „maar ik geloof niet, dat dit eenige moeilijkheid zal veroor zaken. Zij veronderstelt niet...." eens klaps hield hij op, want de deur ging open. „Juist half acht is vroeg genoeg voor het rijtuig. Het moet niet later worden," ging de spreker met luider stem voort, en het onderhoud eindigde zonder dat mevrouw Seaton in het minst kon ver moeden, dat het over iets anders had geloopen dan over het vóórkomen van het rijtuig. Zulke ontmoetingen, op dergellijke wijze geëindigd, kwamen dagelijks voor. Ondertusschen waren de zusters zich voor het bal gaan kleeden, alles on der vroolijk gesnap. „Zoo, Madelaine, ben je daar einde lijk? Ik dacht dat je nooit zoudt ko men, kind. Waar heb je al dien tijd gezeten?" riep de jongste der zusters uit. „Toch niet bij Tom? Je ziet er an ders ernstig uit, arm kind! Als er ooit een gevoeld heeft wat de booze zus ters jegens de lieve, mishandelde Asse- poetster gevoelden, dan ben ik het, gemeente. Ik wil van deze gelegen heid dan ook gebruik maken om de gemeentenaren mede namens mijn echt genoote hartelijk dank te zeggen voor alle bewijzen van sympathie en gene genheid welke wij van hen steeds heb ben mogen ondervinden. Dames en Heeren, Ik ben diep getroffen door de be wijzen van belangstelling, welke ik op dezen dag heb mogen ondervinden. U mijnheer Rubbens, die reeds ge durende 12 jaren in het dagelijksch bestuur dezer gemeente zitting hebt, zeg ik hartelijk dank voor Uwe geluk- „Voor de Borst" ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop) AKKER's wenschen die U namens den gemeente raad tot mij hebt gericht. Het prachtige geschenk, dat U mij namens de gemeente hebt aangeboden, wordt door mij en mijn vrouw met zeer groote voldoening aanvaard, en zal steeds een eereplaats in mijn huis innemen. Geachte heer van der Rijken. Bui tengewoon sympathiek waren mij de woorden, waarmede gij het geschenk van tje leden van den gemeenteraad hebt aangeboden. Ik stel dit op zeer hoogen prijs omdat ik hierin de uit drukking zie van de goede verstand houding tusschen den ra^ad en zijn bur gemeester. Geachte heer van Schijndel. Het is ongeveer 20 jaren geleden, dat U werd benoemd tot secretaris dezer gemeente. Gedurende al die jaren heb ik met U in de beste verstandhouding samen gewerkt. Het is dan ook geen wonder, dat er na zooveel jaren van prettig sa- Flora Seaton, en wel dezen avond. Och lieve, verbeeld je eens dat je een echte prinses werdt en dansen kon naar hartelust! Maar in ernst: Tom is een onmensch, omdat hij je niet wil laten gaan, en jij bent een engel omdat je hem zoo gehoorzaamt. Ziezoo, nu ben ik klaar; kap mij nu eens heel hoog, Mad, en maak het goed vast hoor! Verbeeld je dat het eens los ging! Stel je voor wat een vertooning het geven zou, als die toren op den schou der van mijnheer Cumberland neer kwam. Wat? Wat zeg je, Mad?" Madelaine had niets gezegd. Daar werd aan de deur geklopt. „Jut- frouw Madelaine," klonk het van bui ten, „komt u?" „Arm kind, om zoo van den een naar den arfder te moeten gaan, ieder een heeft je noodig, iedereen vertrouwt je, en nu wil Tom je weer hebben. Daar, voort is zij alweer, en nu, Blan che, laat zij mij zóó zitten? Als ik er van avond niet op zijn voordeeligst uitzie, spring ik in zee; wanhoop...." „Wees toch in 's hemelsnaam een oogenblik stil, Flora." „Zie ik ter goed uit?" „Ja, ja, je zag er nog nooit zoo goed uit. Maar wees nu toch een oogenblikje stil." „Dat is goed, en daarom Blanche wil ik je oojk eens wat goeds vertellen, want jij bent ook vol wanhoop, BUan- che. al wil je het niet weten. Maar stel jc gerust hoor, want toen jelui beiden daar zoo stonden en iemand had gevraagd wie nu de mooie juf frouw Seaton was, dan zou mijn ant woord' je hart van vreugde hebben doen kloppem, want ik moet zeggen, dat onze menwerken een band van vriendschap is ontstaan. Bijzonder heeft het mij getroffen, dat U in vereeniging met onzen gemeen te-ontvanger, den heer B. de Winter, die zeer zeker ook aller sympathie ver dient en ongetwijfeld ook mijne sym- pathier heeft, dit stoffelijk bewijs van belangstelling in het jubileum, dat ik heden vier, hebt willen geven. Ik dank U daarvoor hartelijk. Ik hoop, dat ik met U en den heer de Winter nog vele jaren zal moge samen werken ter be hartiging der belangen dezer gemeente. Na vervolgens een woord van dank te hebben gericht tot het eerecomité en uitvoerend comité voor de moeite wel ke gegeven is om dezen dag tot een onvergetelijken te maken, werd deze plechtige zitting van den gemeenteraad gesloten. Daarna werd ten gemeentehuize een zeer druk bezochte receptie gehouden, waaraan vele gemeentenaren deelna men, verschillende onder aanbieding van prachtige bloemstukken. Om half drie werd voor het woon huis van den jubilaris de zanghulde der schoolkinderen gebracht, waarbij het woord werd gevoerd door de jonge juffrouw Mia Wijffels, die mede na mens hare medeleerlingen een prachtig bloemstuk aanbood. Om drie uur bracht de Harmonie „Volksvlijt en Volksvermaak" en om half vier het R.K. zangkoor de jubi laris een serenade. Tot slot der feestelijkheden werd in de concertzaal van den heer H. van Iersel een groot concert gegeven, waar bij' het zeer vroolijk toeging en de feest stemming haar hoogtepunt bereikte toen de jubilaris met zijn echtgenoote en familieleden het concert kwam bijwo nen. Tot laat in den avond heerschte er een gezellige drukte en het feest werd door geen enkelen wanklank verstoord. Het woonhuis van den Burgemeester was verlicht door honderden gekleur de electrische lampjes, hetgeen een mooi 'effect was. .WERKENDAM. Zaterdag j.I. vergaderde dc Chr. H. W. Bond in lokaal Andrëas. De Voorzitter sprak de vergadering hartelijk een welkom toe, aanwezig waren 36 leden. Aan de orde was Verslag oommissie van toezicht van de kas der penningmeester den 6de Nov. j.I. en verklaarde dat de Boe ken in orde waren bevonden, tjen andere bespreking werkelooze hoe pelmakers en grienthouthakkers voor stel van bestuur om de g'emeente Werkendam en Sleeuwijk van ge meentewegge het bedrijf uit te laten oefenen, hetwelk door de leden werd ondersteund en buiten bedrijfsteun- regeling te treffen, ten derde dat dc jaarvergadering in Januari 1931 zou g'ehouden worden, ten slotte rond vraag en sluiting. Ds. Baas hoopt voor de Chr. Geref. gemeente Woensdags om de 14 dagen Bijbellezing te houden. Aan vang des avonds 7 uur, begin 19 Nov. .aanstaande. Ds. Overduin van Sliedrecht hoopt voor de Geref. Gemeente (H.V.)Dinsdags om de 14 dagen Bij bellezing te houden. Aanvang des mejt 2 cent verlaagd en gebracht van avonds 7 uur in de H.U.L1. O. school. De bakkers hebben het brood 32 op 30 cent. lieve Mad met haar bleek gelaat en die betraande oogen toen alles behalve schoon was." II. Tom, de eenige en lamme zoon van Sir Thomas had zijne nicht laten roe pen; doch al had zij gedeeltelijk aan die roepstem gehoor gegeven en de meisjes verlaten, daarom was zij nog niet terstond naar beneden, maar eerst naar haar kamer gegaan. Daar geko men, had zij de deur gesloten, om ein delijk haar arm hart, vol van gewaar wordingen als het ware, lucht te kun nen geven. Neen, 't was geen verbeelding van Flora dat zij bleek zag. Niet voor niet waren haar blauwe oogen vochtig en kondtr hare lange wimpers nauwelijks verbergen, wat er reeds in de eenzaam heid had plaats gehad. Madellaine kon zoo blijde en opgewekt zijn als ie mand ter wereld, en dezen avond? Eerst sedert een paar uren wist zij, welke hartstochtelijke wenschen onder drukt, met alle kracht bestreden moes ten worden. Hoe had zij in den beginne geglimlachte n in stilte gedweept! Zij had schuchter genoten, denkend aaii het lieflijk beeld, dat de vreugde van den avond zou verhoogd hebben, en hoop, liefde, verrukking, alles vereenig- de zich om dat beeld der toekomst, en één oog, één tred, een stem zou haar zoeken en vinden; één arm zou haar geleiden uit gedrang en gewoe' naar een rustig, eenzaam plekje.... Zij was nog zoo jong en teeder, die ge voelige plant. Ze wist niet hóe de aan snorrende pijl te ontwijken noch haar kwetsbaar hartje te beschermen. (Wordt vervolgd). c jiiiwsiity Het middel dat U zoekt is Abdijsiroop. Het geeft den kleinen een grooten steun om de hoestaanvallen te overmeesteren. De slijmoplossende werking kan de hoest buien doen bedaren en de ademhaling weer diep en vrij maken. Dan ziet Ge de gezichtjes zich weer ontspannen. Waarom zoudt Gij de kinderen niet helpen als het middel zoo eenvoudig te verkrijgen is. Draal niet. Geef vandaag nog voor dien akeligen kinkhoest de uitkomst brengende Alom verkrijgbaar. Prijs Fl. 1.50. Fl. 2.75, Fl. 4.50 Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons (60 ct.Dan bespoedigt Ge Uw genezing.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1930 | | pagina 9