Derde Blad
No. 5072 Vrijdag 14 November
Het geheim van Seaton-Hall.
bij Kinkhoest!
Abdijsiroop
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommeierwaard.
Helpt Uw kinderen
FEUILLETON
AKBEID".
Zilveren ambtsj ubileum
van Burgemeester Dekkers
te Waspik.
BEHOORENDE BIJ HET
Het lot van een nierlijder is vaak el
lendig dikwijls is hij niet in staat om
zijn werk te doen. Bij elke beweging
schieten scherpe, stekende pijnen door
zijn lendenen. Nare urinekwalen, water
zuchtige zwellingen, hoofdpijn en duize
ligheid kunnen zijn leven nog onaange
namer maken. En den volgenden dag
is het weder hetzelfde nieraandoenin
gen worden niet van zelf beter.
Gebruik onmiddellijk Fosters Rugpijn
Nieren Pillen. Uitstel kan leiden tot
rheumatiek, spit, ischias, blaasontsteking,
nierwaterzucht, nierzand en -gruis enz.
Foster's Pillen geven aan de nieren juist
de hulp, die zij noodig hebben, en wekken
ze op tot hernieuwde werkzaamheid.
Zij werken uitsluitend op de nieren en
blaas, en kunnen vol vertrouwen en veilig
gebruikt^ worden,
Bij alle drogisten enz. f 1.75 per flacon.
(Nadruk verboden.)
«De poort van de fabriek staat nu wijd open
en één voor ééntreden zij uit het licht,
De grove trekken op hun aangezicht
zijn vastberaden, en met zweet doorlcopen;
«Zwart zijn hun koppen-en hun zware handen
nemen den hamer ophet hout omkneld,
en slag voor slag, beuken zij met geweld
het ruwe staal - waarop de vonken branden.
'k Hoor ze kloppen, terwijl hun spieren spannen
en zij vergeten al hun smart en leed
en uit nun poriën perst het klamme zweet,
de traagheid willen ze uit hun hersens bannen.
«Vooruit dan mannen, één voor één geklonken
den keten van uw arbeid moet gestaald,
en als de schemering dan langzaam nederdaalt,
hoor 'k nog de rad'ren der machine ronken.
«De poort van de fabriek staat nu weer open
en één voor één; keeren zij weer naar huis;
Nu hoor 'k boven het zachte windgeruisch,
belofte ruischen van het lied der hope."
Nov. 1930. HAROLD.
Naar het Engelsch
door Mrs. L. B. WALFORD.
Op waardige wijze heeft de gemeente
Waspik j.I. Zaterdag het feest van den
EdelAchtb. Heer Burgemeester Dekkers
gevierd. Donderdagavond werd in de
Ned. Herv. Kerk een dankstond ge
houden. Het feest werd geopend op
Zaterdagmorgen, alwaar in de parochie
kerk een plechtige H. Mis van dank
baarheid werd opgedragen. Onmiddelijk
daarna, om ongeveer half elf, nam de
feestvergadering van den Gemeenteraad
een aanvang. Nadat de Burgemeester
met zijne echtgenoote en familieleden
gezeten waren, nam de oudste wethou
der de heer E. J. Rubbens, het woord.
Het is mij, zoo sprak hij, een aan
gename taak U mijnheer de Burge
meester, namens den gemeenteraad en
namens alle ingezetenen van Waspik
van harte geluk te wenschen met Uw
zilveren ambtsjubileum. Gedurende Uw
ambtsperiode zijn vele verbeteringen tot
stanci gekomen. In de vergaderingen
van den raad en het college van Bur
gemeester en Wethouders heeft steeds
een aangename geest geheerscht. Als
blijk van waardeering bied ik U na
mens de gemeente Waspik dit geschenk
aan (een schilderij in gouden lijst van
den bekenden Brabantschen kunstschil
der Frans Slager). Ten slotte geachte
vergadering stel ik voor een heildronk
uit te brengen op den jubilaris.
Daarna nam de heer van der Rijken
het woord en zegt ongeveer als volgt:
Wanneer ik vandaag het woord vraag,
dan is dit niet om zooals gewoonlijk
over gemeentezaken te spreken, maar
zal dit zijn een woord van felicitatie.
Mijnheer de Burgemeester, de leden
van den gemeenteraad hebben mij een
opdracht verstrekt, waaraan ik gaarne
voldoe.
Namens alle leden van den raad fe
liciteer ik U met Uw 25-jarig ambts
jubileum en ik hoop, dat U nog vele
jaren onder de beste omstandigheden
aan het hoofd van de gemeente mag
staan en dat U mevrouw, daar tot Uw
allergrootste voldoening getuige van
mag zijn.
Zooeven heeft Wethouder Rubbens
U een geschenk aangeboden namens
de ingezetenen van Waspik, waaronder
cok de raadsleden behooren. Echter
teen wij moesten getuigen, dat U in
de zittingen van den raad altijd te
genover ons even correct zijt geweest,
dat Uw omgang met ons altijd ver
trouwelijk en vriendschappelijk is ge
weest en U steeds tegenover ons toe-
geefelijk zijt geweest, hebben wij ge
dacht U voor dat alles een stoffelijk
bewijs van onze dankbaarheid te moe
ten aanbieden.
Spreker bood vervolgens den jubilaris
een koperen bloembak aan in ketel-
vorm. Spr. stelde daarna voor, nog
maals een heildronk uit te brengen
op den jubilaris.
Ten slotte nam de heer B. van Schijn-
del, gemeentesecretaris het woord. Er
komen in dit leven momenten voor
waarbij het noodzakelijk is, dat even
wordt stilgestaan en zulk een moment
beleeft thans de gemeente Waspik en
haar Burgemeester.
Het is thans 25 jaar geleden, dat
door U het ambt van Burgemeester
dezer gemeente werd aanvaard, en het
zal wel ieders wensch zijn, dat deze dag
niet onopgemerkt voorbij gaat. 25 ja-
2.)
„Zeker mama, natuurlijk; maar.... toch
wenschte ik wel dat u en papa Tom
eens konden beduiden wat minder zelf
zuchtig te zijn. Madelaine is bijna den
geheelen dag bij hem geweest."
„Lieve Blanche, ja, dat weet ik. Zij
waardeert mijn armen jongen tenminste,
maar wat jullie aangaat, zijne eigen zus
ters, ik moet zeggen dat jullie hem
een weinig zusterlijk hart toedragen.
Madelaine is mijn grootste troost. Ik
kan er niet aan denken wat ik zonder
haar zou moeten beginnen. Hij zeide
daareven nog, dat hij haar van avond
moest hebben; moest zeide hij met
dezelfde woorden. Waarlijk, ik zou haar
benijden als ik hem niet zoo lief had,
doch als hij maar heeft wat hem het
liefste is, ben ik ook tevreden. En toch
kan ik het Madelaide misgunnen, zoo
noodzakelijk voor hem te zijn."
„Lieve mama", hernam Flora vroo
lijk, „wees daarom dankbaar voor dat
voorrecht. Tom is anders niet gewoon
u te sparen, en wat Madelaine betreft....
Maar op het oogenblik heb ik slechts
één doel, één wil, eene gedachte, na
melijk het bal en niets anders dan het
bal. Wie zal er op het bal komen?
Wie zal met mij dansen? Wie, ja wie
ren hebt gij thans het voorzitterschap
van den gemeenteraad op U genomen
en gedurende dien dag Uw beste krach
ten gewijd aan de behartiging der ge
meentebelangen. Met vreugde kunt gij
dan ook op den afgelegden weg terug
zien, omdat onze gemeente ook in die
voorspoea heeft gedeeld Op het ge
bied van electrificatie, waterleiding, on
derwijs en volksgezondheid en derge
lijke is er veel tot stand gekomen.
Moge er dan voor de gemeente en
hare inwoners reden zijn tot dankbaar-j
heid, zeer zeker is er die reden ook
voor de gemeente-ambtenaren. Het is
mij dan ook, als secretaris onzer ge
meente en tevens namens den gemeen
te-ontvanger, een behoefte, om U onze
hartelijke gelukwenschen aan te bie
den. Steeds hebben wij in U gezien
den humanen en vriendschappelijken
chef.
Als stoffelijk bewijs van onze waar
deering willen wij U een geschenk
aanbieden in deze Delftsche vaas. Wij
hopen dat zij in Uw huis een plaatsje
mege vinden en dat zij U ook in de
toekomst een aangename herinnering
moge blijven aan dezen dag.
Ten slotte wenschen wij U toe, dat
het U gegeven moge zijn nog vele
jaren aan het hoofd onzer gemeente te
staan en dat Uw arbeid onder Gods
zegen zal mogen strekken tot heil en
tot bloei van onze zoo geliefde gemeen
te Waspik.
Ten slotte nam de jubilaris het
woord die ongeveer het volgende
sprak:
Het zal U allen zeer zeker niet ver
wonderen, wanneer ik begin te ver
klaren, dat er thans veel in mij omgaat.
Vandaag is het juist 25 jaren geleden,
dat ik mijn ambt als Burgemeester van
Waspik heb aanvaard en in deze raads
zaal plechtig werd geïnstalleerd.
Zeer levendig herinner ik mij nog
den dag van mijn komst onder U,
den dag dat de gemeentenaren mij zoo
feestelijk en bijzonder hartelijk ontvin
gen, den dag, dat zij mij met zooveel
eerbetoon als Uw burgemeester hebben
ingehaald. Ik herinner me de woorden
van Uw zijde gesproken, om mij wel
kom te heeten, woorden, eenvoudig,
maar die toch zoo hartelijk waren ge
meend, woorden, waarin den wensch
werd geuit dat het mij als burgemees
ter goed zou gaan, en dat ik voor U
zijn zou een goed burgemeester.
Daarna heb ik gesproken en heb ik
verklaard, dat ik het mij als een le
venstaak zou stellen om de belangen
der gemeente Waspik te behartigen.
Of ik hierin geslaagd ben, ik vermag
dit zelf niet te beoordeelen. Wanneer ik
mij voor den geest haal, al wat zich
in die 25 jaren heeft afgespeeld, wan
neer ik opnieuw geheel deze periode
doorleef, dan verkeer ik werkelijk in
de gelukkige omstandigheden om te
kunnen getuigen, dat dit ook is ge
weest de gelukkigste tijd van mijn le
ven. De gelukkigste tijd, omdat gij mij
hebt omringd door hartelijke vriend
schap. omdat gij onophoudelijk hebt blijk
gegeven van groote genegenheid, gij
de zorgen met mij hebt gedeeld en
gij mij hebt gesteund zoo vaak ik op
Uw steun een beroep deed.
Mijn echtgenoote en ik hebben van
de zijde der gemeentenaren steeds zoo
veel bewijzen van sympathie ontvangen,
dat Waspik ons lief geworden is; dit
alles is oorzaak geweest dat zeer zel
den mijn verlangens zijn uitgegaan naar
het burgemeesterschap in een andere
zal de Reine van het bal zijn?...."
en vloog lachend liep zij de kamer uit,
juist op het oogenblik dat haar vader
de kamer binnentrad.
Sir Thomas Seaton was een ern
stig, deftig man van ongeveer zestig
ajar, die zonder ooit zijn stem te moe
ten verheffen of zich de eerste te moe
ten toonen, gevreesd en geacht en bij
gevolg door iedereen gehoorzaamd
werd, behalve door één enkele, en di:
had we mogen het onze lezers wei
vooruit mededeelen die enkele had
zijne breede schouders gebogen en zijn
hoog voorhoofd met rimpels doorplegd.
Het zware gewicht van geheime smart
en angst, door vrouw noch dochters
gedeeld, maakte bijna een oud man van
hem, die anders in de volle kracht
zijns levens was. De angst dat zijn ge
heim geen geheim meer zou blijven,
de vrees dat het eens in het volle dag
licht zou treden voor hen, die er zelf
niet het minste vermoeden van hadden,
waren de oorzaken van dit bezorgd en
neerslachtig gelaat, dat zoo dikwerf de
vrooiijkheid doodde en het aangenaam
onderhoud .tot zwijgen bracht. En even
als nu was er het gevolg van dat een
ieder zoo spoedig mogelijk het vertrek
verliet, waarin hij den voet zette.
Nauwelijks was hij dan ook thans
weer alleen of hij schelde en voor
Sir Thomas verscheen de keldermees
ter. Zijn heer wenkte hem naderbij te
komen, en alsof de tegenwoordigheid
van een derde ongewenscht was, za
gen beiden even de kamer rond. Toen
zeide Sir Thomas: „Kan ik op u re
kenen, Marks?"
„Stellig mijnheer".
„Gij weet wat ik gezegd heb, niet
waar? Eenmaal heb ik het door de
vingers gezien, maar als het weer eens
gebeurt, gaat gij. Denk er om, ik wil
dan van verontschuldigingen niet we
ten. Schiet ge dus in uwe plichten te
kort, dan verlaat ge morgen het ka
steel."
Marks boog het hoofd, hij dacht er
niet aan morgen het kasteel te verlaten,
en daarom waren zijn eerbied, zijn
ootmoed, zijn gehoorzaamheid volle
ernst. In deze houding wachtte hij de
verdere bevelen van zijn meester at.
„Juffrouw Madelaine blijft vanavond
thuis," ging Sir Thomas op gedemp-
ten toon voort, „maar ik geloof niet,
dat dit eenige moeilijkheid zal veroor
zaken. Zij veronderstelt niet...." eens
klaps hield hij op, want de deur ging
open.
„Juist half acht is vroeg genoeg voor
het rijtuig. Het moet niet later worden,"
ging de spreker met luider stem voort,
en het onderhoud eindigde zonder dat
mevrouw Seaton in het minst kon ver
moeden, dat het over iets anders had
geloopen dan over het vóórkomen van
het rijtuig.
Zulke ontmoetingen, op dergellijke
wijze geëindigd, kwamen dagelijks voor.
Ondertusschen waren de zusters zich
voor het bal gaan kleeden, alles on
der vroolijk gesnap.
„Zoo, Madelaine, ben je daar einde
lijk? Ik dacht dat je nooit zoudt ko
men, kind. Waar heb je al dien tijd
gezeten?" riep de jongste der zusters
uit. „Toch niet bij Tom? Je ziet er an
ders ernstig uit, arm kind! Als er ooit
een gevoeld heeft wat de booze zus
ters jegens de lieve, mishandelde Asse-
poetster gevoelden, dan ben ik het,
gemeente. Ik wil van deze gelegen
heid dan ook gebruik maken om de
gemeentenaren mede namens mijn echt
genoote hartelijk dank te zeggen voor
alle bewijzen van sympathie en gene
genheid welke wij van hen steeds heb
ben mogen ondervinden.
Dames en Heeren,
Ik ben diep getroffen door de be
wijzen van belangstelling, welke ik op
dezen dag heb mogen ondervinden.
U mijnheer Rubbens, die reeds ge
durende 12 jaren in het dagelijksch
bestuur dezer gemeente zitting hebt,
zeg ik hartelijk dank voor Uwe geluk-
„Voor de Borst"
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop)
AKKER's
wenschen die U namens den gemeente
raad tot mij hebt gericht.
Het prachtige geschenk, dat U mij
namens de gemeente hebt aangeboden,
wordt door mij en mijn vrouw met
zeer groote voldoening aanvaard, en
zal steeds een eereplaats in mijn huis
innemen.
Geachte heer van der Rijken. Bui
tengewoon sympathiek waren mij de
woorden, waarmede gij het geschenk
van tje leden van den gemeenteraad
hebt aangeboden. Ik stel dit op zeer
hoogen prijs omdat ik hierin de uit
drukking zie van de goede verstand
houding tusschen den ra^ad en zijn bur
gemeester.
Geachte heer van Schijndel. Het is
ongeveer 20 jaren geleden, dat U werd
benoemd tot secretaris dezer gemeente.
Gedurende al die jaren heb ik met U
in de beste verstandhouding samen
gewerkt. Het is dan ook geen wonder,
dat er na zooveel jaren van prettig sa-
Flora Seaton, en wel dezen avond.
Och lieve, verbeeld je eens dat je een
echte prinses werdt en dansen kon naar
hartelust! Maar in ernst: Tom is een
onmensch, omdat hij je niet wil laten
gaan, en jij bent een engel omdat je
hem zoo gehoorzaamt. Ziezoo, nu ben
ik klaar; kap mij nu eens heel hoog,
Mad, en maak het goed vast hoor!
Verbeeld je dat het eens los ging!
Stel je voor wat een vertooning het
geven zou, als die toren op den schou
der van mijnheer Cumberland neer
kwam. Wat? Wat zeg je, Mad?"
Madelaine had niets gezegd.
Daar werd aan de deur geklopt. „Jut-
frouw Madelaine," klonk het van bui
ten, „komt u?"
„Arm kind, om zoo van den een
naar den arfder te moeten gaan, ieder
een heeft je noodig, iedereen vertrouwt
je, en nu wil Tom je weer hebben.
Daar, voort is zij alweer, en nu, Blan
che, laat zij mij zóó zitten? Als ik
er van avond niet op zijn voordeeligst
uitzie, spring ik in zee; wanhoop...."
„Wees toch in 's hemelsnaam een
oogenblik stil, Flora."
„Zie ik ter goed uit?"
„Ja, ja, je zag er nog nooit zoo goed
uit. Maar wees nu toch een oogenblikje
stil."
„Dat is goed, en daarom Blanche wil
ik je oojk eens wat goeds vertellen,
want jij bent ook vol wanhoop, BUan-
che. al wil je het niet weten. Maar
stel jc gerust hoor, want toen jelui
beiden daar zoo stonden en iemand
had gevraagd wie nu de mooie juf
frouw Seaton was, dan zou mijn ant
woord' je hart van vreugde hebben doen
kloppem, want ik moet zeggen, dat onze
menwerken een band van vriendschap
is ontstaan.
Bijzonder heeft het mij getroffen, dat
U in vereeniging met onzen gemeen
te-ontvanger, den heer B. de Winter,
die zeer zeker ook aller sympathie ver
dient en ongetwijfeld ook mijne sym-
pathier heeft, dit stoffelijk bewijs van
belangstelling in het jubileum, dat ik
heden vier, hebt willen geven. Ik dank
U daarvoor hartelijk. Ik hoop, dat ik
met U en den heer de Winter nog vele
jaren zal moge samen werken ter be
hartiging der belangen dezer gemeente.
Na vervolgens een woord van dank te
hebben gericht tot het eerecomité en
uitvoerend comité voor de moeite wel
ke gegeven is om dezen dag tot een
onvergetelijken te maken, werd deze
plechtige zitting van den gemeenteraad
gesloten.
Daarna werd ten gemeentehuize een
zeer druk bezochte receptie gehouden,
waaraan vele gemeentenaren deelna
men, verschillende onder aanbieding
van prachtige bloemstukken.
Om half drie werd voor het woon
huis van den jubilaris de zanghulde der
schoolkinderen gebracht, waarbij het
woord werd gevoerd door de jonge
juffrouw Mia Wijffels, die mede na
mens hare medeleerlingen een prachtig
bloemstuk aanbood.
Om drie uur bracht de Harmonie
„Volksvlijt en Volksvermaak" en om
half vier het R.K. zangkoor de jubi
laris een serenade.
Tot slot der feestelijkheden werd in
de concertzaal van den heer H. van
Iersel een groot concert gegeven, waar
bij' het zeer vroolijk toeging en de feest
stemming haar hoogtepunt bereikte toen
de jubilaris met zijn echtgenoote en
familieleden het concert kwam bijwo
nen.
Tot laat in den avond heerschte er
een gezellige drukte en het feest werd
door geen enkelen wanklank verstoord.
Het woonhuis van den Burgemeester
was verlicht door honderden gekleur
de electrische lampjes, hetgeen een
mooi 'effect was.
.WERKENDAM.
Zaterdag j.I. vergaderde dc
Chr. H. W. Bond in lokaal Andrëas.
De Voorzitter sprak de vergadering
hartelijk een welkom toe, aanwezig
waren 36 leden. Aan de orde was
Verslag oommissie van toezicht van
de kas der penningmeester den 6de
Nov. j.I. en verklaarde dat de Boe
ken in orde waren bevonden, tjen
andere bespreking werkelooze hoe
pelmakers en grienthouthakkers voor
stel van bestuur om de g'emeente
Werkendam en Sleeuwijk van ge
meentewegge het bedrijf uit te laten
oefenen, hetwelk door de leden werd
ondersteund en buiten bedrijfsteun-
regeling te treffen, ten derde dat dc
jaarvergadering in Januari 1931 zou
g'ehouden worden, ten slotte rond
vraag en sluiting.
Ds. Baas hoopt voor de Chr.
Geref. gemeente Woensdags om de
14 dagen Bijbellezing te houden. Aan
vang des avonds 7 uur, begin 19
Nov. .aanstaande.
Ds. Overduin van Sliedrecht
hoopt voor de Geref. Gemeente
(H.V.)Dinsdags om de 14 dagen Bij
bellezing te houden. Aanvang des
mejt 2 cent verlaagd en gebracht van
avonds 7 uur in de H.U.L1. O. school.
De bakkers hebben het brood
32 op 30 cent.
lieve Mad met haar bleek gelaat en
die betraande oogen toen alles behalve
schoon was."
II.
Tom, de eenige en lamme zoon van
Sir Thomas had zijne nicht laten roe
pen; doch al had zij gedeeltelijk aan
die roepstem gehoor gegeven en de
meisjes verlaten, daarom was zij nog
niet terstond naar beneden, maar eerst
naar haar kamer gegaan. Daar geko
men, had zij de deur gesloten, om ein
delijk haar arm hart, vol van gewaar
wordingen als het ware, lucht te kun
nen geven.
Neen, 't was geen verbeelding van
Flora dat zij bleek zag. Niet voor niet
waren haar blauwe oogen vochtig en
kondtr hare lange wimpers nauwelijks
verbergen, wat er reeds in de eenzaam
heid had plaats gehad. Madellaine kon
zoo blijde en opgewekt zijn als ie
mand ter wereld, en dezen avond?
Eerst sedert een paar uren wist zij,
welke hartstochtelijke wenschen onder
drukt, met alle kracht bestreden moes
ten worden. Hoe had zij in den beginne
geglimlachte n in stilte gedweept! Zij
had schuchter genoten, denkend aaii
het lieflijk beeld, dat de vreugde van
den avond zou verhoogd hebben, en
hoop, liefde, verrukking, alles vereenig-
de zich om dat beeld der toekomst,
en één oog, één tred, een stem zou
haar zoeken en vinden; één arm zou
haar geleiden uit gedrang en gewoe'
naar een rustig, eenzaam plekje.... Zij
was nog zoo jong en teeder, die ge
voelige plant. Ze wist niet hóe de aan
snorrende pijl te ontwijken noch
haar kwetsbaar hartje te beschermen.
(Wordt vervolgd).
c
jiiiwsiity
Het middel dat U zoekt is Abdijsiroop.
Het geeft den kleinen een grooten steun
om de hoestaanvallen te overmeesteren.
De slijmoplossende werking kan de hoest
buien doen bedaren en de ademhaling
weer diep en vrij maken. Dan ziet Ge de
gezichtjes zich weer ontspannen. Waarom
zoudt Gij de kinderen niet helpen als het
middel zoo eenvoudig te verkrijgen is.
Draal niet. Geef vandaag nog voor dien
akeligen kinkhoest de uitkomst brengende
Alom verkrijgbaar. Prijs Fl. 1.50. Fl. 2.75, Fl. 4.50
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
(60 ct.Dan bespoedigt Ge Uw genezing.