Derde Blad
So. 5076 Vrijdag 28 Noïember
Het geheim van Seaton-fiall.
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
D AMRCB RÏËKT
i
Hf
üi
m
JU
m
i
ÜP
m
3
Hf
gp
s
S
»j
ÜÉÊI
m
i
ÜP
ÉËI
ÉI
§1
Rechtzaken.
FEUILLETON
Vulpenhouders
Vulpotlooden
Firma L. J. Veerman
RiiHlernibriek.
Firma L. J. Veerman
Plaatselijk Nieuws.
IZakportefeuilles
Sigarenkokers
Portemonnaies
Firma L. J. Veerman
BEHOORENDE BIJ HET
Redakteur:
M. J. L. BÉNEKER,
Kerkstraat 105 WOUDRICHEM.
Men word verzocht alle korrespondentie,
deze rubriek betreffende, aan bovenstaand
adres te richten.
Onder „Kijkjes in Damclubs" in de
October afl van „Het Damspel" vinden
we onderstaande stukjes.
Deze stand deed zich voor in een par-
tijtje dat op een Zaterdagmiddag in het
American Hotel te A'dam werd gespeeld
tusschen Mr. S. de Jong en G. L. Gort
mans (Zw.) Twee oude tegenstanders I
Wit speelde 2923 met de bedoeling
na 20X29 door 23X12 een schijf te
winnen, of op 48X29, 3227 te laten
volgen. Met een geestig zetje echter be
sliste zwart de partij. Hoe, vindt je
hieronder
II.
Stand in cijfers: Wit: 40, 34, 35
en 42.
Zwart: 42, 49, 24, 22, 25, 34
en 32.
Wit speelde 405. Zwart dacht zich
nu door 3238 te kunnen redden maar
verloor op verrassende wijze. Hoe
Oplossing no. I: 29—23? 20X291
23—48 43-49
33X43 22—27
34—37, 44—20 en
40X37!
No. 11 40-5 32—38
5X333X40
35X44 wint op tempo 1
POLITIERECHTER TIEL.
Uitspraken van 19 Nov.
D. v. D„ oud 29 jaar, wonende te
Brake], had op 25 September met de
Naar het Engelsch
door Mrs. L. B. WALFORD.
6.)
Zij hadden samen meer dan ééne
vroolijke ontmoeting gehad; toevallig
natuurlijk, want hoe kon zij denken,
dat de mededeelzame Flora en de voor
zichtige Blanche, ieder afzonderlijk, er
toe gebracht werden om bijzonderheden
omtrent het doen en laten hunner nicht
mede te deelen! Maar Madelaine
was toen nog zoo onschuldig als het
zonlicht, en was vaak teruggekomen
met het mandje vol schelpen, die Cum
berland haar had helpen verzamelen,
of met de mossen, die Cumberland
haar had helpen zoeken. En zij was
in zijn denken, in zijn spreken, reeds
lang d.v zijne geweest, langen tijd vóór
zij zelve het gewaar werd. En toen
had hij haar opgeschrikt, of liever, was
zij zelve opgeschrikt.
Het was nu uit met hunne eenzame
wandelingen, landelijke tochtjes of toe
vallige ontmoetingen in de schemerende
slotpoort alles was plotseling uit.
Hij zocht haar shier, hij zocht haar
daar, dbch steeds tevergeefs. Hij] had
gedwaald langs haar geliefde paadjes,
had haar trachten op! te wachten, had
nu eens in de vroegte, dan weer in
den avond het kasteel bezocht, maar
alles was steeds tevergeefs geweest.
kermis aldaar den veldwachter A. L.
op het hoofd geslagen.
Verd. beriep zich op dronkenschap,
iets wat hem niet veel baat, want er
wera en straf van f40.boete of 20
dagen hechtenis tegen hem geeischt,
terwijl de uitspraak luidde f 25.boe
te of 10 dagen hechtenis.
J. v. D., oud 37 jaar, echtgenoote
van G. v. .O. te Poederoijen, heeft
D. v. d. V. uitgescholden. Zij had daar
voor een straf van f 25.boete of
10 dagen hechtenis in ontvangst te
nemen.
in ruime keuze voorhanden bij de
Boekhandel te HEUSDEN.
Een geschenk dat altijd ten
zeerste op prijs wordt gesteld.
Beste jongens en meisjes.
Oplossingen der vorige raadsels;
1. Ijsbergen.
2. Een landtong.
3. Kast plus e(l) plus el is kasteel.
De nieuwe raadsels zijn:
1. In elk woord van een spreek
woord "heb ik alle letters door
elkaar gegooid. Wie kan ze weer
op hun plaats zetten?
DEGHMOOO MKOT ÜRVO
END ALV
2. Mijn geheel bestaat uit 6 letters
en noemt een lekkernij, die in
de Decembermaand veel gegeten
wordt.
423 vindt men in de keukenkast.
326 is niet droog.
5 1 ziet men aan het strand.
2 36 is een verkorte meisjesnaam.
3. Welke moed wordt nimmer be
loond?
OOM KAREL.
HET LEEL1JKE EENDJE.
Hel vloog op en bemerkte, dat zijn
krachtige vleugels hem met grooit ge
mak en groote snelheid door het lucht
ruim droegen. En vóórdat het leelijke
eendje het zelf wist, was het in een
heerlijke tuin aangeland, waar de ap-
pelboomen in bloei stonden en waar
het erg lekker rook naar seringen. De
prachtige seringenstruiken reikten met
hun takken tot over het water van een
meer. De lentelucht was gewoonweg
heerlijk!
Vlak vóór zich zag het leelijke eendje
drie prachtige witte zwanen, die naar
hem toe kwamen. Met zachtjes ritse
lende veeren zwommen .zij statig en
schoon over het water. Het leelijke
eendje herkende de mooie dieren en
werd erg bedroefd.
Ach, zuchtte hij eindelijk, ik zal naar
die prachtige dieren toe vliegen en
dan zullen ze me aan stukken bijten
omdat ik zoo Ieelijk ben, en het waag
in hun nabijheid te, komen. Maar ik
iaat me liever door hen dooden, dan
door de eenden gepikt en geplaagd
te worden of afgesnauwd te worden
door de kippen en komenden winter
weer zoo'n ellende te lijden.
En dus vloog het leelijke eendje over
het water, naar de statige zwanen toe.
Ze zagen hem: en kwamen hem tege
moet met klapperende vleugels.
„Wei duivelsch, zou ik mij! zóó ver
gist hebben?" vroeg de minnaar zich
af. „Neen, ik weet dat zij mij bemint.
Maar ik denk dat Flora of Blanche
haar iets verteld hebben. Zij hecht zich
tenminste aan hen alsof zij haar eenige
beschermsters zijn." En ook op dat bal
was zij niet verschenen. Doch men
had hem verzekerd dat het de schuld
was van Tom, van dien ongelukkige,
wiens bestaan zelfs te betreuren viel!
Wat had Madelaine met hém uit te
staan? Maar Flora had hem van alles
op de hoogte gebracht en zij had het
hem verteld dat het Madelaine vreese-
lijk gespeten had niet op het bal te
kunnen komen. Het was dus geble
ken dal zij niet met voorbedachten rade
was weggebleven en evenmin dat zij
zich uit eigen beweging opgeofferd had.
maar dat het gebeurd was op aandrin
gen van oom! ert tante Seaton.
En nu weten wij de reden van Cum
berland's tegenwoordigheid in het kerk
je, en wat zijne oogen zoo beteekenis-
voi deed vragen, toeni de kleine, blon
de Madelaine binnentrad, en waarom
zij geen woord verstond van de preek
en evenmin een enkelen psalm mede-
zong.
IV.
Mevrouw Seaton had nóch het ge
sloten rijtuig, nóch het tentwagentje
gebruikt om naar de kerk te gaan.
>e oude Iersche wagen,; goed genoeg
voor het slechte weer, al was het ook
Zendag, wachtte buiten, om het ge
zelschap na de kerk huiswaarts te bren
gen. i
De oude dame werd er door Cum
berland ingeholpen, die tevergeefs ge
tracht had zich bij de achteraankomen-
„Bijt me maar dood! Bijt me maar
dood!'" riep het leelijke eendje, en hij
boog zijn kop naar omlaag, naar het
water, en wachtte zijn dood af. Maar...
wat zag hij daar in het water, als
zijn spiegelbeeld?
Hij zag daar zijn eigen beeld weer
spiegeld in het water.... maar hij was
met meer het leelijke lompe eendje....
neen, hij was zelf een zwaan!!
Hij was wel in een eendenpias geboren,
maar hij was toch uit een zwanenei
gekropen
Nu, ik behoef jelui zeker niet te
vertellen hoe blij hij was. De groote
zwanen kwamen naar hem toe en streel
den hem met hun mooie gele zwanen-
snavels.
Er kwamen een paar kleine kindertjes
in den tuin, met zakjes met mais en
stukjes brood en die wierpen ze in het
water voor de zwanen en het kleinste
kindje riep: „Kijk, daar is een nieuwe
zwaan!" „O, jaja!", riepen de anderen
en dansten van plezier. „Er is een
nieuwe zwaan gekomen!" En vol blijd
schap renden de kinderen naar hun
vaóer en moeder om het groote nieuws
te vertellen. En de kinderen en hun ou
ders zeiden allemaal, de nieuwe zwaan
Groote sorteering
Prentenboeken
Kinderboeken
Jongens- en
Meisjes boeken
Kinder* en
Gezelschapspelen
vindt U in den Boekhandel van de
te HEUSDEN.
is de mooiste van alle vier! Hij is
jong en zoo blank! En toen bogen de
oude zwanen vol eerbied hun lange
haizen voor den nieuwen zwaan, die
vroeger het leelijke eendje was ge
weest!
Nu, het „leelijke eendje" kreeg een
kleur en verbergde zijn kop onder zijn
vleugels, want hij wist niet, wat hij
ervan moest denken. Hij was zóó blij,
maar hij was heelemaal niet trotsch,
omdat een goed ihart immers nooit
trctsch wordt. Hij moest er eensklaps
aan denken, hoe hij tot nu toe door
alle vogels geplaagd ^n achtervolgd
was, terwijl hij nu hoorde zeggen, dat
hij de mooiste vari alle mooie vogels
was. De seringen bogen hun geurende
takken naar hem toe, tot in het wa
ter en de zon was zoo heerlijk warm
en vroolijk. Toen ruischte hij met zijne
mooie, blanke veeren, terwijl hij van
blijdschap zijn vleugels eens wijdopen
cn dicht klapte, strekte zijn mooie hals
omhoog en dacht: Ik had nooit ge
weten, dat ik, het leelijke eendje, nog
eens zoo gelukkig ,zoui zijn.
EINDE.
GAMEREN.
De winter zal voor de arbeidende
klasse lang zijn. Werden ze voor en
kele weken voor 't grootste gedeelte
op de steenfabriek tot stilliggen ge
doemd, nu is 't lot beslist, bij 't af
zenden van dit bericht zaten de ui
terwaarden er totaal onder.
Handel in vette varkens lusteloos
weinig vraag en dalende prijzen, voor
.23 a 24 cent per pond koopt men op
't cogenblik een kollossaal varken.
.WASPIK.
Zaterdag en Zondag j.i. werd
door de tooneelvereen. „O.B.K.", on
deraf deeling van de R.K. Werklieden-
vereeniging „St. Josef", in het patro
de meisjes te voegen).'
„Blanche zit bij mij," regelde me
vrouw rondziende. „Kom Blanche, lie
ve.... waar is Madelaine?"
Madelaine sprak met een jongen
schaapherder met schotsche broek en
den mantei om de schouders, waaruit
hij een klein pakje haalde.
„Zeker hout voor Tom," merkte Blan
che op, in het rijtuig stijgend. „Ik
hoorde hem Madelaine verzoeken, er
voorzichtig mee te wezen."
„Voor zijn zagerij zeker," legde de
liefhebbende moeder aan Cumberland
uit. „Die arme jongen! Dat is tenminste
nog een troost voor hem. Hoort juf
frouw Madelaine niet, Wilson? Mis
schien zijn er nog bijzonderheden bij
te vertellen. Houd het paard zoolang
vast, het schijnt wat ongeduldig van
daag, en u, mijnheer Cumberland
(deze was bezig met het rijkleed om
Blanche's voeten te leggen) zal wel
zoo goeu willen zijn Madelaine te hel
pen bij het instappen. Daar komt zij
ai met Donald. Wat een open, prettig
gezicht heeft die jonge man! En met
dat hout heeft hij misschien een heei
eind afgelegd! Daar moet hij wat voor
hebben; och hemel, nu heb ik mijn
portemonnaie vergeten. Kom Mad, kom
kindgauw wat."
Cumberlana hielp Madelaine met ge
paste beleefdheid, maar de aandachtige
toeschouwer zou oor en oog gescherpt
hebben, wanneer hij in Madelaine's
plaats ware geweest. Doch ditmaal wa
ren liet woorden, slechts enkele onbe
duidende woorden die hij fluisterde,
maar zij waren voldoende om een lich
ten blos op hare wangen te tooveren.
„Kom, mijnheer Cumberland rijd met
naatsgebouw een uitvoering gegeven,
waarbij werd opgevoerd het drama in
drie bedrijven „Caransa". Zooals ge
woonlijk werd er goed spel geleverd.
Maandag 1.1. werd alhier opge
richt een Chr. zangvereen. „Oefening
kweekt Kunst". Het bestuur is samen
gesteld uit de heeren: J. Dubbelman,
hoofd der Chr. bijz. school alhier, voor
zitter; J. A. Ruijtenberg, vice-voorz.;
J. v. d. Broek, secretaris; A. Kerst,
jDienningm. en A. Lankhaar, commis
saris. Tot directeur werd aangesteld
de heer L. J. van Kempen, hoofd der
Chr. bijz. school te Waalwijk.
WOUDHICHEM.
In een gehouden Bestuursverga
dering der Pachtersvereeniging werd tot
Voorzitter gekozen de heer W. G. de
Waard, 2de Voorzitter de heer J, den
Dekker, tot Secr.-penn. de heer O. Wal
raven, 2de Secr.-penn. de heer H. van
Andel.
Voorts werd besloten op Donderdag
27 Nov a.s. nm. half drie in café Dekker
te Almkerk een Bestuursvergadering te
houden, waarop spoedig een algemeene
vergadering zal volgen.
Nadat de vorige week in een le
denvergadering der Land en Tuinbouwver.
„Land van Altena" de verlagingen der
pachtprijzen over 4930 was besproken,
had Vrijdag 24 Nov. 1.1. in café Overeem
een openbare vergadering, uitgeschreven
door het Bestuur dezer Vereeniging.
De heer A. Vink Czn. voorzitter dezer
vergadering opende met een kort woord,
waarbij hij de vraag stelde of de aanwe
zigen het noodig achtten, verlaging der
pachtprijzen aan te vragen. De heer de
Waard wees er op, dat ondanks het slechte
weer de groote opkomst reeds bewees,
de noodzakelijkheid om een dergelijke
actie te voeren. Hij zou gaarne vernemen
IZijn mooie en blijvende
St. Nicolaas-Geschenken.
Verkrijgbaar in ruime keuze in
den Boekhandel van de
HEUSDEN.
welke plannen het Bestuur zich heeft
gevormd.
Ook de heer O. Walraven stelde onge
veer dezelfde vraag. De voorzitter ant
woordde, dat het Bestuur voorstelde een
comité ie vormen, waarbij personen uit
de verschillende gemeentes zitting zullen
hebben.
De heer de Lorm kon zich geheel ver
eenigen met het voorstel van het Bestuur,
ook hij achtte het noodig dat alle gemeen
tes in zoo'n Comité zouden worden ver
tegenwoordigd. De heeren De Waard en
Walraven zien de moeilijkheid in van
het werk van een Comité, wanneer
geen Vereenigingsband bestaat bij de
pachters.
De heer J. den Dekker wees op de
verschillende catagoriën in het boeren
bedrijf. Er zijn eigenaars, grondgebrui
kers, hypotheekboeren, boeren die huizen
van familie en algemeene pachters. Voor
de laatsten is natuurlijk de strijd om het
bestaan het zwaarst. De soc. wetgeving
beschouwde hij als een te zwaren last op
de schouders der boeren.
De heer De Waard beschouwde de
Soc. wetten niet als de oorzaak van de
crisis in de landbouw, hoewel zeer ge-
ons mede en gebruik den lunch bij
ons", noodigde mevrouw uit. Die be
leefdheid was haar ingevallen toen zij
zich herinnerde geen palfrenier te heb
ben meegenomen, zoodat zij zich alleen
op den ouden Wilson kon verlaten.
En liet jonge dier stond reeds van on
geduld te trappelen en zóó heftig met
den kop te schudden, dat de oude man
groote moeite had, hem te doen staan.
Daar ging het rijtuig reeds vooruit,
en voordat Cumberland tijd had be
hoorlijk in te stijgen, bemerkte Made
laine tot haar schrik of tot haar ge
noegen? dat Cumberland naast haar
zat, achter hetzelfde kleed, zijn arm
achter haar om, zijn aangezicht tot haar
gekeeerd en op dat gelaat een glim
lach. Drie mijlen rijdens tête-a-tête over
de Reide lagen vóór hen.
„Hola! het pakje, het pakje!" schreeuw
de een stem achteraan, en Donald, de
schaapherder, liep zoo hard hij kon
het rijtuig na met het hout in zijn
hand, dat hij, voor het vasthouden van
het paard, aan den kant van den weg
gelegd had.
„Hola, het pakje, het pakje!"
En het vurige dier moest weer tot
groot ongerief van den ouden Wilson
tot staan gebracht worden. „Waarom
kan je daar niet vroeger aan denken,
man?" mompelde hij in zijne veront
waardiging. „Jawel, schreeuw jij er er
maar op los." Maar gelukkig had Do
nald spoedig het rijtuig ingehaald, het
pakje aan Madelaine overhandigd en
voort ging het weer, door dik en dun.
De wagen vloog over den weg.
„Zijt gij bang?" fluisterde hij.
„Neen; niet heel erg tenminste."
„Nu, dat is goed ook. Ge behoeft
wenscht dat tijdelijk deze landen door
het rijk werden overgenomen. Toch had
hij weinig hoop dat deze wensch vervuld
zou worden, was er hulp noodig voor
een Stoomvaartmij. of een Bank die
dreigde te spingen, dan is Regeeringshulp
eerder te te verwachten. De heer H. van
Andel zatte nog nader het standpunt van
het Bestuur, uiteen.
De heer De Waard stelde daarna voor
een Vereeniging van pachters op te rich
ten en daarna een voorloopig bestuur te
kiezen.
Alvorens hiertoe over te gaan sprak
nog de heer C. J. de Jongh, Secr. der
Noord-Br. Mij. van Landbouw. Hij wees
op den treurigen tijd die den boerenstand
thans doormaakt. Reeds eerder, de toe
stand was toen nog niet zoo critiek als
thans, werd door het Bestuur der Maat
schappij het lot der pachters besproken.
Om verschillende redenen kon de Maat
schappij toen niet voor de pachters op
komen, een toezegging voor de toekomst
kon hij natuurlijk niet geven.
De heer Spiering kon zich wel ver
eenigen met het voorstel De Waard, doch
had liever gezien dat deze aangelegenheid
door de Maatschappij was ter hand ge
nomen. De heer Holster kon zich de ge
dachte niet van zich afzetten dat op deze
vergadering reclame wordt gemaakt voor
de N.-Br. Mij. van Landbouw. Het is
met de pachters zoo, wanneer alles goed
gaat, huren wij tegen elkaar op, thans nu
wij in de misère zitten kunnen wij niets
anders doen dan om verlaging van pacht
te vragen.
Hij wil echter de menschen wel op het
hart drukken de nieuwe organisatie trouw
te blijven. Als voorzitter van de Melkvee
houders Ver., waar voorhij deze herfst met
succes zooveel werk verrichtte, werden
ook de belangen door de leden vertrapt.
De heer de Jongh antwoordde hierop
in 't kort, wanneer er sprake mag zijn
van reclame maken, hij dit ter goeder
trouw heeft gedaan voor de Maatschappij.
De heer Holster maakte door zijn werk
tersprake te brengen, reclame voor zich
zelf. Ik neem hem dat niet kwalijk maar
ik voel mij verplicht hem hierop te wij
zen, 't gaat hier zooals het spreekwoord
van den splinter en den balk.
De Voorzitter sloot hiermede de discu-
sie's en ging men over tot het noteeren
der namen der leden voor de Pachters-
vereen. voor het Land van Heusden en
Altena.
Staande de vergadering traden ruim
60 leden toe. Bij acclamatie werden tot
leden van het voorloopig besuur gekozen
de heeren W. G. de Waard, H. C. Cle-
rum, O, Walraven, O. van Vugt, A. Vink
Czn., J. D. Ouwerkerk, P. van Dijk Jzn,
en H. v. Andel.
Onder dank voor de trouwe opkomst
sloot de Voorzitter daarop de vergadering.
Gedurende het tijdvak 44 tot en
met 20 November j 1. werd aan de visch-
markt alhier geen enkele zalm aangevoerd.
Besteed werd voor snoek 20 tot 25 cent
brasem 33 tot 40 centbaars 4 8 tot 20
cent en voorn 9 tot 44 cent; alles per
pond.
Het kantoor van den Rijksontvanger
alhier wordt met ingang van 8 December
a.s. verplaatst van het Gemeentehuis naar
Hoogstraat 300 (voormalige hoofdwacht.)
ZALTBOMMEL.
Het leveren en plaatsen van den
ijzeren bovenbouw voor de brug voor
gewoon verkeer aan de Waal te Zalt-
bommei, i s onderhands opgedragen aan
de N.V. Pletterij" v.h. L. J. Enthovem
te Delft, voor f 1,088,900.
o—
u niet ongerust te maken, en toch ge-
ïool ik dat het niet kwaad was, als ik
u vasthield; als het u tenminste niet
hindert."
„Neen."
„Houd de leuning met de andere
hand vast, ,en geef mij deze. O, het
pakje! Laat dat maar los."
„Neen, dat kan niet. Ik kan het wel
vast houden."
„Goeo, houd het dan in de andere
hand, en geef mij deze. Zoo, nu zitten
wij veilig. Spring er niet uit, wat er ook
gebeure. Straks zal het wel beter gaan."
Met dien sterken arm om haar heen
en die diepe, teedere stem in haar oor,
lette zij misschien minder op het geu
vaar dan het verdiende, hoewel zij al
de opbeuring niet poodig had, die aan
haar ten koste werden gelegd; want
zij zat volmaakt stil, terwijl Blanche,
die geen aanmoediging noch ondersteu
ning ontving, ongedurig en angstig
heen en weer schoof. Zelfs] hare ma
ma, met haar onverstoorbare kalmte,
hield zich beter dan Blanchje,
„Ik zie waarlijk niet in, waarom wij
niet veilig thuis zouden komen," merk
te zij op. „De weg is bijzonder vlak
en...."
„Waren wij de tolbrug maar voorbij,
mompelde de oude koetsier.
„Alles gaat toch goed, hé?" vroeg
Cumberland aan Wilson, om te weten
wat die er van dachit.
„Bestig meneer; hij zal het zoo niet
lang meer volhouden," was het op
beurende antwoord. „Gij behoeft niet
bang te zij zijn dames, alleen," ver
volgde hij zachter, als tot zichzelf, „al
leen die verduivelde tol; als die maar
open is." (Wordt vervolgd.)
Nieuwsblad
w
vm
