Belastingen
J. ËLMAK,
Jan Gfeertzen,
's-BOSCH,
DE RECLAME
Het Blci@ineiiiiuis
Cadeaux
Cadeaax
Firma TH, V. WIJCK,
echt Japansch porcelein
J. J. MEIJER
VULPENHOUDERS
Eind 30 GORKUM Telef. 266.
Dag- en Avondlicht.
Lijsten in alle maten
Gedurende deze RECLAME-DAGEN
stellen wij een groote partij
beschikbaar.
Sis
spl
Goud en Zilverwerken
Horloges en
Gerozilver
P1101 ST. HICOLAASKORTING.
L. J. VEERMAN te HEUSDEN
Vergrootingen naar elke FOTO.
van ouds bekend
Hotel Café Billard
Restaurant Uitspanning
Ruime Autogarages.
WINSTGEVEND
Telef. 564. 's*Herfogenbosch.
BLOEM W ERKEN,
Sierlijk, Solied en toch Goedkoop.
Tel. 132 bij de Markt
Wij geven tot en met 8 Dec.
onze bekende
verkrijgbaar bij de firma
dat Geunteren en zijn dochter aan
dezelfde tafel waren geplaatst als
zijn vader en hij. En zóó kon hii
haar dagelijks gadeslaan, zonder dat
hii haar nabijheid opzettelijk had te
zoeken. Zóó kon hij haar manieren
waarnemen, haar gesprekken hooren,
en zoo werd hii langzaam maar ze
ker verliefd op haar. Zij van haar
kant, zag hem niet ongaarne. Vond
hem een heer, opgewekt maar toch
ernstig. Een heel andere figuur dan
zijn vader, die knorrig en venijnig
was, grof en lomp, al kende hii geen
manieren.
Weldra, men was de haven van
Sabang nog niet uit, zagen de an
dere passagiers hun dagelijks aan
groeiende intimiteit. Vooral de da
mes hadden al spoedig opgemerkt,
dat zij geregeld wandelingen op het
dek deden, uren lang gesprekken
voerden, naast elkaar uitgestrekt op
de dekstoelen, terwijl in den avond
zii op het sloependek waren te vin
den, kijkende naar de sterren.
De animositeit van beide vaders
was ook wel eens het onderwerp van
hun gesprekken geweest, maar, zoo
hadden zij wederzijds verzekerd kon
de genegenheid voor elkaar niet ver
minderen. Gerhard Haffmans had
Loes Geunteren zijn liefde verklaard,
haar verzekerende dat het geen zout
waterliefde was, opgewekt door den
invloed van de zee, die droomen doet
en de lieden die haar bevaren in een
verliefde stemming brengt. Ook op
het land zoo had hii verzekerd zou
zijn liefde niet verdwijnen. En ter
wijl zij de zeven sterren van Iden
Grooten Boer telde, had hii haar ge
kust en zij had zich niet verweerd.
Gerhard nam zich voor met papa
Geunteren te spreken bii de eerste de
beste gelegenheid welke zich voor
deed.
Even voor men aan tafel zou gaan
voor het diner, was gefluisterd dat
een letter uit den naam „Prinses Ju
liana" was verdwenen, dat er niet
meer dan dertien letters inplaats van
veertien lagen. Wie had de banket
letter weggenomen Was het een der
scheepsjongens geweest of een pas
sagier iMen kon zich niet voorstel
len dat een van de passagiers de
brutaliteit had gehad zich een letter
toe te eigenen, bestemd om met de
andere onder de passagiers te wor
den verdeeld. jMen kon niemand be
schuldigen, al werd, in stilte, nage
gaan wie het kon zijn geweest. Men
dacht aan een van de zwarte bende,
maar de beschuldiging uitspreken, in
het openbaar, durfde men toch niet.
Men ging aan tafel, een beetje on
der den indruk van het verminken
van den scheepsnaam en het verdwij
nen van de letter. De dertien letters
werden gesneden en na den maaltijd
als een toegif de gasten aangebo
den. Als gebruikelijk bood men een
stukje ook majoor Haffmans aan,
maar deze weigerde en zeide
Geef het maar aan mijnheer Geun
teren, die houdt er meer van dan ik
en komt hij niks tekort nu hii met
een kleiner stuk, omdat de letter is
verdwenen moet genoegen nemen.
De opmerking van den majoor,
groen van nijd, verwekte eenige sen
satie, wat ook zijn bedoeling was ge
weest. De aandacht werd hierdoor op,
Geunteren gevestigd en men bleef
even stilstaan bii de gedachte, dat
o.ok hii wel eens de letter kon hebben
ingepikt.
Hii stond als een lekkerbek en een
zoetekauw bekend.
Geunteren reageerde niet op de op
merking van Haffmans en toen de
hofmeester, als gebruikelijk, voor de
tweede maal, bii hem kwam met den
schotel met nog eenige stukjes let
terbanket, weigerde hij. Die weige
ring was niet onopgemerkt gebleven
Voor den majoor en hii spotte: „Jon-
!ge, jonge, meneer Geunteren, is je
maag niet in orde of heb je genoeg
van dat zoete goedje
Men glimlachte aan de tafel, waar-
aain de twee heeren gezeten waren
en toen Geunteren de verstandigste
partij kiezende, alweer niet reageer
de, werd dit in zijn nadeel uitge
legd. Men vroeg zich af of hii inder
daad schuldig was. Aangemoedigd
door het succes begon Haffmans op
nieuw. „U weet toch wel dat het
banket heel goed is gebakken, want
Vanmiddag zag ik hoe U een stukje
in den mond nam, waarschijnlijk om
te proeven, want U bent een ken
ner."
„Heb ik geproefd vroeg Geun
teren verstoord."
„Ja meneer, dat heb ik gezien. Ik
wil niet zeggen dat U een stukje van
een der letters hebt afgepulkt, maar
ik heb gezien, dat verklaar ik hier
plechtig, dat U iets in den mond
hebt gestopt".
„Wat wou U beweren, misschien
zoudt U wel willen zeggen, dat ik
de letter heb weggenomen of heb op
gegeten".
Iedereen aan de tafel zal moeten
toegeven dat ik hierover geen woord
heb gerept. En ik zou niet graag
willen beweren, dat U de letter naar
binnen hebt gewerkt. Ik weet im
mers te goed dat U niet al te veel
van zoet houdt".
Een daverend gelach steeg op, on
danks de pogingen van de gasten om
zich goed te houden. Gelukkig was
de maaltijd geëindigd en verliet ie
dereen den salon om zich gereed te
maken voor het feest, dat spoedig
zou plaats hebben. En spoedig waren
de passagiers op 't promonadedek,
waar de aankomst van St. Nicolaas
werd verwacht, en waar de kin
deren nieuwgierig in een rij stonden,
want ze zouden den goeden Sint een
liedje toezingen.
o—
Meneer Geunteren had het te kwaad
met zijn zenuwen, toen hij den saion
verliet om zich naar den barbier te
begeven, die hem zou kappen en smin-
ken. Hij voelde in de woorden van dien
zuren kerel, dien roestigen ijzervreter
een verkapte beschuldiging, alsof hij
degene was geweest, die de Ietter had
verdonkermaand. En hij begreep, dat
de andere passagiers hem verdachten.
Maar hij moest toch net doen alsof
hij zich mets van de beschuldiging aan
trok, want hij was immers onschuldig.
Toen hij bij den kapper kwam, begroet
te deze hem vriendelijk: „Lekker weer
voor een feestje, meneer en nu zal ilc
U een baard aanzetten zooals er weinig
zijn te vinden. Kijk, voor we beginnen,
hier is de schoone zak met strooisels.
Bruidsuikers, erwten, stukjes fondant,
zooals het gebruikelijk is en versch.
En gaat U maar eens zitten, ja doe
Uw jas uit en ook Uw boord, want
het zou kunnen gebeuren dat er wat
smink op kwam."
„Moet dat nou, dat sminken, kapper,
vroeg Geunteren.
„Ja, dat hoort er zoo bij, maar met
een beetje cacaoboter gaat het er weer
gauw af." „Nou vooruit dan maar, ais
het moet, ik ben anders niks in mijn
hum, kapper, mijn zenuwen zijn wat
m de war... Zeg heb je ook gehoord,
dat ze een boterletter uit den eetsalon
hebben gekaapt?"
„Neen mijnheer, daar kijk ik van op,
zei de kapper, terwijl hij het gelaat een
rood kleurtje gaf om dan beter een
ouderen trek op den ouden St. Nicolaas
te kunnen aanbrengen.
„Ja, daar is een boterletter op den
kop getikt en dat is onaangenaam voor
alle passagiers, want een van hen krijgt
gauw de schuld. ^De kapper werkte
door en zeide niets en al spoedig was
Geunteren in een St. Nicolaas gemeta
morfoseerd en toen hij zijn rooden tab-
bert aan kreeg, keek hij met voldoening
naar zijn beeld in den spiegel van den
kapper, die, schijnbaar met genoegen
naar zijn werk keek. „Nou, dan mot
het maar gebeuren, vond Geunteren,
terwijl hij zich gereed maakte om te
vertrekken....
„En vergeet vooral den zak met lek
kers niet, meneer, zeide de kapper, ter
wijl hij den goedgevulden zak, St. Ni
colaas aanbood.
„Die mot je maar even naar mijn hut
brengen, No. 108, en tegelijk met mijn
jas en boord.
„Het is goed dat er geen klanten
zijn, maar nu kom ik dadelijk, even
mijn kastje dicht gooien, want ik ga
ook, stiekum naar het feest kijken."
Niet lang daarna klonk gezang op
het dek, want (St. Nicolaas, gevolgd
door Gijs Knobbel, als Zwarte Piet,
verscheen op de trap die naar het dek
voerde. Men zong: „,Zie daar ginds
komt de stoomboot uit Spanje weer
aan."
En Geunteren in zijn rol, groette met
de hand de lieve kinderen en met de
andere hand had hij de zak met suiker
goed geopend. Hij sprak de kinderen
vriendelijk toe en terwijl hij sprak had
hij geheel onwillekeurig een stukje sui
kergoed uit den zak in zijn mond ge
stopt. Het was zeker, dat van Geun
teren dat geheel onbewust deed, maar
majoor Haffmans die op de achterste
rij van de (toeschouwers stond, maak
te de opmerking:
„Daar snoept hij weer, die rakker....
hij heeft nog niet genoeg gehad aan
het diner."
Een luid gelach steeg op en Geun
teren keek nijdig, omdat hij vermoedde,
dat men om hem lachte. Hij opende
nu wijd den zak en begon te strooien
en de kinderen grabbelden onder veel
pret van de grooten.
Plotseling bleef Geunteren verschrikt
staan. Ten aanschouwe van de passa
giers had hij een stuk boterletter uit
zijn zak gehaald. Van schrik liet hij
het stuk, blijkbaar een stuk van de
vermiste A, op den grond vallen, leder
een keek er naar....
Toen vroeg hij verstoord, verlegen:
„Hoe komt die letter in mijn zak?"
„Dat wou ik U juist vragen," zei
majoor Haffmans terwijl hij naar voren
trad. „Ge weet wel dat ik niets om
boterletters geef en dat het mij niets
kan schelen of een letter minder on
der al de passagiers van de eerste
klasse wordt verdeeld. Ja, ik herhaal
de vraag „hoe komt die Ietter in Uw
zak?".
„Dit is niet mijn zak maar dien van
den kapper." Een daverend gelacht steeg
nu opnieuw op. De toestand waarin
Geunteren verkeerde was. al heel pijn
lijk. Dit zag ook Gerhard Haffmans,
die de wijze waarop zijn vader tegen
den vader van zijn geliefde optrad, ten
zeerste afkeurde. Verliefd als hij was,
begreep hij duidelijk, dat zijn kansen
geringer werden bij Geunteren naar
mate zijn vader alles deed om Geun
teren een dwaas figuur te doen maken
bij de overige passagiers.
Ofschoon de gulzigheid van Geun
teren, hem alles behalve sympathiek
was, had hij de zekerheid, dat Geun
teren de banketletter niet had wegge
nomen, dat een ander die in den zak
van St. Nicolaas had gedaan om Geun
teren als St. Nicolaas onmogelijk te
maken. Hij verdacht zijn vader. Plot
seling viel het hem in, dat hier een
gelegenheid bestond een wit voetje te
halen bij Geunteren. Hij zou zichzelf
beschuldigen, beweren, dat hij de let
ter in den zak had gestopt om een
„pretje" te hebben. Met zijn verliefd
hart realiseerde hij niet, dat hij het
daardoor voor goed bij Geunteren en
zijn dochter zou bederven. Hoe zouden
zij het hem ook kunnen vergeven,d at
hij een dergelijk spel had willen spe
len ten koste van Geunteren. Maar zoo
redeneerde hij niet. Hij trad op zijn
beurt naar voren, nadat hij eerst in
het bedroefde gelaat van zijn geliefde
had gekeken.
„Ik zaï de vraag van mijn vader be
antwoorden, zeide hij. Ik ben het ge
weest die uit een soort aardigheid de
letter heb weggenomen, om aan het
feest een ongewoon verloop te geven.
Een luia gelach werd weer gehoord.
Men amuseerde zich, want het geval
van de verdwenen banketletter werd
hoe langer hoe ingewikkelder. Alleen
de kinderen die gebrand waren op de
verdere vooruitgdang van het feest be
grepen er niets van.
Gerhard zocht het gelaat van Loes
Geunteren. Hij zag hoe zij verontwaar-
waardigd en minachtend naar hem keek.
Toen begreep hij dat hij verkeerd had
gedaan, dat hij verder dan ooit van zijn
doei was verwijderd. Eensklaps veran
derde het tooneel. Majoor Haffmans,
die met groote verbazing het optreden
van zijn zoon had ;a anschouwd, voel
de de ridderlijkheid' van zijn zoon, die
zich ten onrechte beschuldigde, zijn oud
soldatenhart constateerde dit met ge
noegen, maar hij wenschte die opof
fering van zijn zoon niet.
Majoor Haffmans ging midden in den
kring van de passagiers staan.
„Nee, nee, riep hij, niet mijn zoon,
maar ik ben de schuldige." Niemand
geloofde hem. Dat was te dol. Men
fierde het uit van pret. ZuLk een dwaas
t. Nicolaasfeest had men nog nooit
meegemaakt. Gerhard keek weer naar
Loes. Haar gelaat was veranderd. Ze
keek glimlachend naar hem, iets ver
legen, dat zij aan zijn schuld had kun
nen gelooven.
En ook Geunteren keek naar zijn
dochter die hem al eens had gepolst
over Gerhard Haffmans, dien hij niet
onsympathiek was, al kon hij den va-
oer niet uitstaan. Hij moest terwille
van zijn lief kind, dat hij verafgoodde
een verblijdend slot aan die comedie
maken. Bovendien zag hij wel, dat men
Haffmans niet geloofde, dat men hem
nog altijd voor den schuldige hield.
Hij ging naar Haffmans toe, gaf hem
vriendschappelijk de hand en zeide:
„Zeg majoor, hebben wij de comedie
goed gespeeld öf niet? Laten de pas
sagiers nu eens raden wie de letter
in den zak van den kapper deed. Wij
zijn het zeker niet."
„Nee, dat zijn wij heusch niet, ant
woordde de majoor, die wel wat verle
ger. was met zijn figuur. Misschien was
het wel de kapper. Maar de comedie,
door ons op touw gezet, is goed ge
slaagd. Toen greep hij den zak welke
Geunteren op den grond had laten val
len, en de taak van St. Nicolaas over
nemende, strooide hij de lekkernijen
uit den zak en de kinderen juichten
en zingende begonnen zij te grabbelen,
o—
's Avonds laat, toen in den salon het
feest wera voortgezet en de passagiers
nog altijd spraken over de verdwenen
letter, zaten Gerhard en Loes op het
sloependek. Ze hielden elkaar omstren-
gela alsof er heelemaal geen onaange
naam moment was geweest.
„Wie zou toch de letter hebben weg
genomen," vroeg zij.
„Ik lieve."
„Heusch, en weet je waarom ik de
A wegnam?... begint „allerliefste"' en
„allerbeste" niet met een A? En ben
jij niet het allerliefste meisje dat ik
ooit ontmoet heb?"
Ze hoorden hoe anderen het sloepen
dek betraden, en toen zij opkeken za
gen zij onder het licht van de maan
de beide vaders.
„Zeg eens," vroeg majoor Haffmans
aan zijii zoon, „waarom zei je, dat
jij de letter had weggenomen?"
„Omdat ik zeker wist dat meneer
Geunteren het niet had gedaan."
„Nee," zei Loes, „omdat jij mij lief-
hebt."
„Juist, zoo is het kind," zei Haff
mans, „en ik kan mij begrijpen dat
hij verliefd is."
„Ik zou nog meer van den avond
genieten," zei Geunteren, „als ik niet
zooveel last van mijn zenuwen had."
Rechtskundig Adviseur
te 's-Hertogenbosch.
Havenstraat 5, (nabQ het Station.)
ADVIES in alle belasting
aangelegenheden, INVULLEN
beschrijvingsbiljetten, opma
ken vanBBZWAARSCHRIF-
TBN wegens te hoogen aanslag
enz.
Bill ij ke Conditiën.
ST. JANSSTRAAT 10—12
TELEF. 1NTERC. 436.
Reclamewagens
speciaal tarief.
IN DIT BLAD IS
11. C, VERHOEVEN Sc ZOON
OPGERICHT 1857
als BOUQETTEN, CORBEILLES, GRAPKRANSSEN enz.
tot in de fijnste uitvoering.
BRUIDSBOUQETTEN onze specialiteit.
Lid der Fleurop Europeesche Bloemen expresse.
Verzendingen naar alle plaatsen des lands.
voor elke leëftijd, voor elk
gezin, voor elke gelegenheid.
die jaren behouden blijven, een
genot voor eene geheele familie.
Meubelmagazijn ,,K. E. M. I 1 Grootestraat 183,
Meubelfabriek en Stoffeerderij Waalwijk.
TEL. 131.
•>V. Mi V.;.- A A
F OT O-ATELIER-COERTSE
BEZOEKT
v"' t
vindt II te Eniili lij