Belastingen J. ËLMAK, Jan Gfeertzen, 's-BOSCH, DE RECLAME Het Blci@ineiiiiuis Cadeaux Cadeaax Firma TH, V. WIJCK, echt Japansch porcelein J. J. MEIJER VULPENHOUDERS Eind 30 GORKUM Telef. 266. Dag- en Avondlicht. Lijsten in alle maten Gedurende deze RECLAME-DAGEN stellen wij een groote partij beschikbaar. Sis spl Goud en Zilverwerken Horloges en Gerozilver P1101 ST. HICOLAASKORTING. L. J. VEERMAN te HEUSDEN Vergrootingen naar elke FOTO. van ouds bekend Hotel Café Billard Restaurant Uitspanning Ruime Autogarages. WINSTGEVEND Telef. 564. 's*Herfogenbosch. BLOEM W ERKEN, Sierlijk, Solied en toch Goedkoop. Tel. 132 bij de Markt Wij geven tot en met 8 Dec. onze bekende verkrijgbaar bij de firma dat Geunteren en zijn dochter aan dezelfde tafel waren geplaatst als zijn vader en hij. En zóó kon hii haar dagelijks gadeslaan, zonder dat hii haar nabijheid opzettelijk had te zoeken. Zóó kon hij haar manieren waarnemen, haar gesprekken hooren, en zoo werd hii langzaam maar ze ker verliefd op haar. Zij van haar kant, zag hem niet ongaarne. Vond hem een heer, opgewekt maar toch ernstig. Een heel andere figuur dan zijn vader, die knorrig en venijnig was, grof en lomp, al kende hii geen manieren. Weldra, men was de haven van Sabang nog niet uit, zagen de an dere passagiers hun dagelijks aan groeiende intimiteit. Vooral de da mes hadden al spoedig opgemerkt, dat zij geregeld wandelingen op het dek deden, uren lang gesprekken voerden, naast elkaar uitgestrekt op de dekstoelen, terwijl in den avond zii op het sloependek waren te vin den, kijkende naar de sterren. De animositeit van beide vaders was ook wel eens het onderwerp van hun gesprekken geweest, maar, zoo hadden zij wederzijds verzekerd kon de genegenheid voor elkaar niet ver minderen. Gerhard Haffmans had Loes Geunteren zijn liefde verklaard, haar verzekerende dat het geen zout waterliefde was, opgewekt door den invloed van de zee, die droomen doet en de lieden die haar bevaren in een verliefde stemming brengt. Ook op het land zoo had hii verzekerd zou zijn liefde niet verdwijnen. En ter wijl zij de zeven sterren van Iden Grooten Boer telde, had hii haar ge kust en zij had zich niet verweerd. Gerhard nam zich voor met papa Geunteren te spreken bii de eerste de beste gelegenheid welke zich voor deed. Even voor men aan tafel zou gaan voor het diner, was gefluisterd dat een letter uit den naam „Prinses Ju liana" was verdwenen, dat er niet meer dan dertien letters inplaats van veertien lagen. Wie had de banket letter weggenomen Was het een der scheepsjongens geweest of een pas sagier iMen kon zich niet voorstel len dat een van de passagiers de brutaliteit had gehad zich een letter toe te eigenen, bestemd om met de andere onder de passagiers te wor den verdeeld. jMen kon niemand be schuldigen, al werd, in stilte, nage gaan wie het kon zijn geweest. Men dacht aan een van de zwarte bende, maar de beschuldiging uitspreken, in het openbaar, durfde men toch niet. Men ging aan tafel, een beetje on der den indruk van het verminken van den scheepsnaam en het verdwij nen van de letter. De dertien letters werden gesneden en na den maaltijd als een toegif de gasten aangebo den. Als gebruikelijk bood men een stukje ook majoor Haffmans aan, maar deze weigerde en zeide Geef het maar aan mijnheer Geun teren, die houdt er meer van dan ik en komt hij niks tekort nu hii met een kleiner stuk, omdat de letter is verdwenen moet genoegen nemen. De opmerking van den majoor, groen van nijd, verwekte eenige sen satie, wat ook zijn bedoeling was ge weest. De aandacht werd hierdoor op, Geunteren gevestigd en men bleef even stilstaan bii de gedachte, dat o.ok hii wel eens de letter kon hebben ingepikt. Hii stond als een lekkerbek en een zoetekauw bekend. Geunteren reageerde niet op de op merking van Haffmans en toen de hofmeester, als gebruikelijk, voor de tweede maal, bii hem kwam met den schotel met nog eenige stukjes let terbanket, weigerde hij. Die weige ring was niet onopgemerkt gebleven Voor den majoor en hii spotte: „Jon- !ge, jonge, meneer Geunteren, is je maag niet in orde of heb je genoeg van dat zoete goedje Men glimlachte aan de tafel, waar- aain de twee heeren gezeten waren en toen Geunteren de verstandigste partij kiezende, alweer niet reageer de, werd dit in zijn nadeel uitge legd. Men vroeg zich af of hii inder daad schuldig was. Aangemoedigd door het succes begon Haffmans op nieuw. „U weet toch wel dat het banket heel goed is gebakken, want Vanmiddag zag ik hoe U een stukje in den mond nam, waarschijnlijk om te proeven, want U bent een ken ner." „Heb ik geproefd vroeg Geun teren verstoord." „Ja meneer, dat heb ik gezien. Ik wil niet zeggen dat U een stukje van een der letters hebt afgepulkt, maar ik heb gezien, dat verklaar ik hier plechtig, dat U iets in den mond hebt gestopt". „Wat wou U beweren, misschien zoudt U wel willen zeggen, dat ik de letter heb weggenomen of heb op gegeten". Iedereen aan de tafel zal moeten toegeven dat ik hierover geen woord heb gerept. En ik zou niet graag willen beweren, dat U de letter naar binnen hebt gewerkt. Ik weet im mers te goed dat U niet al te veel van zoet houdt". Een daverend gelach steeg op, on danks de pogingen van de gasten om zich goed te houden. Gelukkig was de maaltijd geëindigd en verliet ie dereen den salon om zich gereed te maken voor het feest, dat spoedig zou plaats hebben. En spoedig waren de passagiers op 't promonadedek, waar de aankomst van St. Nicolaas werd verwacht, en waar de kin deren nieuwgierig in een rij stonden, want ze zouden den goeden Sint een liedje toezingen. o— Meneer Geunteren had het te kwaad met zijn zenuwen, toen hij den saion verliet om zich naar den barbier te begeven, die hem zou kappen en smin- ken. Hij voelde in de woorden van dien zuren kerel, dien roestigen ijzervreter een verkapte beschuldiging, alsof hij degene was geweest, die de Ietter had verdonkermaand. En hij begreep, dat de andere passagiers hem verdachten. Maar hij moest toch net doen alsof hij zich mets van de beschuldiging aan trok, want hij was immers onschuldig. Toen hij bij den kapper kwam, begroet te deze hem vriendelijk: „Lekker weer voor een feestje, meneer en nu zal ilc U een baard aanzetten zooals er weinig zijn te vinden. Kijk, voor we beginnen, hier is de schoone zak met strooisels. Bruidsuikers, erwten, stukjes fondant, zooals het gebruikelijk is en versch. En gaat U maar eens zitten, ja doe Uw jas uit en ook Uw boord, want het zou kunnen gebeuren dat er wat smink op kwam." „Moet dat nou, dat sminken, kapper, vroeg Geunteren. „Ja, dat hoort er zoo bij, maar met een beetje cacaoboter gaat het er weer gauw af." „Nou vooruit dan maar, ais het moet, ik ben anders niks in mijn hum, kapper, mijn zenuwen zijn wat m de war... Zeg heb je ook gehoord, dat ze een boterletter uit den eetsalon hebben gekaapt?" „Neen mijnheer, daar kijk ik van op, zei de kapper, terwijl hij het gelaat een rood kleurtje gaf om dan beter een ouderen trek op den ouden St. Nicolaas te kunnen aanbrengen. „Ja, daar is een boterletter op den kop getikt en dat is onaangenaam voor alle passagiers, want een van hen krijgt gauw de schuld. ^De kapper werkte door en zeide niets en al spoedig was Geunteren in een St. Nicolaas gemeta morfoseerd en toen hij zijn rooden tab- bert aan kreeg, keek hij met voldoening naar zijn beeld in den spiegel van den kapper, die, schijnbaar met genoegen naar zijn werk keek. „Nou, dan mot het maar gebeuren, vond Geunteren, terwijl hij zich gereed maakte om te vertrekken.... „En vergeet vooral den zak met lek kers niet, meneer, zeide de kapper, ter wijl hij den goedgevulden zak, St. Ni colaas aanbood. „Die mot je maar even naar mijn hut brengen, No. 108, en tegelijk met mijn jas en boord. „Het is goed dat er geen klanten zijn, maar nu kom ik dadelijk, even mijn kastje dicht gooien, want ik ga ook, stiekum naar het feest kijken." Niet lang daarna klonk gezang op het dek, want (St. Nicolaas, gevolgd door Gijs Knobbel, als Zwarte Piet, verscheen op de trap die naar het dek voerde. Men zong: „,Zie daar ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan." En Geunteren in zijn rol, groette met de hand de lieve kinderen en met de andere hand had hij de zak met suiker goed geopend. Hij sprak de kinderen vriendelijk toe en terwijl hij sprak had hij geheel onwillekeurig een stukje sui kergoed uit den zak in zijn mond ge stopt. Het was zeker, dat van Geun teren dat geheel onbewust deed, maar majoor Haffmans die op de achterste rij van de (toeschouwers stond, maak te de opmerking: „Daar snoept hij weer, die rakker.... hij heeft nog niet genoeg gehad aan het diner." Een luid gelach steeg op en Geun teren keek nijdig, omdat hij vermoedde, dat men om hem lachte. Hij opende nu wijd den zak en begon te strooien en de kinderen grabbelden onder veel pret van de grooten. Plotseling bleef Geunteren verschrikt staan. Ten aanschouwe van de passa giers had hij een stuk boterletter uit zijn zak gehaald. Van schrik liet hij het stuk, blijkbaar een stuk van de vermiste A, op den grond vallen, leder een keek er naar.... Toen vroeg hij verstoord, verlegen: „Hoe komt die letter in mijn zak?" „Dat wou ik U juist vragen," zei majoor Haffmans terwijl hij naar voren trad. „Ge weet wel dat ik niets om boterletters geef en dat het mij niets kan schelen of een letter minder on der al de passagiers van de eerste klasse wordt verdeeld. Ja, ik herhaal de vraag „hoe komt die Ietter in Uw zak?". „Dit is niet mijn zak maar dien van den kapper." Een daverend gelacht steeg nu opnieuw op. De toestand waarin Geunteren verkeerde was. al heel pijn lijk. Dit zag ook Gerhard Haffmans, die de wijze waarop zijn vader tegen den vader van zijn geliefde optrad, ten zeerste afkeurde. Verliefd als hij was, begreep hij duidelijk, dat zijn kansen geringer werden bij Geunteren naar mate zijn vader alles deed om Geun teren een dwaas figuur te doen maken bij de overige passagiers. Ofschoon de gulzigheid van Geun teren, hem alles behalve sympathiek was, had hij de zekerheid, dat Geun teren de banketletter niet had wegge nomen, dat een ander die in den zak van St. Nicolaas had gedaan om Geun teren als St. Nicolaas onmogelijk te maken. Hij verdacht zijn vader. Plot seling viel het hem in, dat hier een gelegenheid bestond een wit voetje te halen bij Geunteren. Hij zou zichzelf beschuldigen, beweren, dat hij de let ter in den zak had gestopt om een „pretje" te hebben. Met zijn verliefd hart realiseerde hij niet, dat hij het daardoor voor goed bij Geunteren en zijn dochter zou bederven. Hoe zouden zij het hem ook kunnen vergeven,d at hij een dergelijk spel had willen spe len ten koste van Geunteren. Maar zoo redeneerde hij niet. Hij trad op zijn beurt naar voren, nadat hij eerst in het bedroefde gelaat van zijn geliefde had gekeken. „Ik zaï de vraag van mijn vader be antwoorden, zeide hij. Ik ben het ge weest die uit een soort aardigheid de letter heb weggenomen, om aan het feest een ongewoon verloop te geven. Een luia gelach werd weer gehoord. Men amuseerde zich, want het geval van de verdwenen banketletter werd hoe langer hoe ingewikkelder. Alleen de kinderen die gebrand waren op de verdere vooruitgdang van het feest be grepen er niets van. Gerhard zocht het gelaat van Loes Geunteren. Hij zag hoe zij verontwaar- waardigd en minachtend naar hem keek. Toen begreep hij dat hij verkeerd had gedaan, dat hij verder dan ooit van zijn doei was verwijderd. Eensklaps veran derde het tooneel. Majoor Haffmans, die met groote verbazing het optreden van zijn zoon had ;a anschouwd, voel de de ridderlijkheid' van zijn zoon, die zich ten onrechte beschuldigde, zijn oud soldatenhart constateerde dit met ge noegen, maar hij wenschte die opof fering van zijn zoon niet. Majoor Haffmans ging midden in den kring van de passagiers staan. „Nee, nee, riep hij, niet mijn zoon, maar ik ben de schuldige." Niemand geloofde hem. Dat was te dol. Men fierde het uit van pret. ZuLk een dwaas t. Nicolaasfeest had men nog nooit meegemaakt. Gerhard keek weer naar Loes. Haar gelaat was veranderd. Ze keek glimlachend naar hem, iets ver legen, dat zij aan zijn schuld had kun nen gelooven. En ook Geunteren keek naar zijn dochter die hem al eens had gepolst over Gerhard Haffmans, dien hij niet onsympathiek was, al kon hij den va- oer niet uitstaan. Hij moest terwille van zijn lief kind, dat hij verafgoodde een verblijdend slot aan die comedie maken. Bovendien zag hij wel, dat men Haffmans niet geloofde, dat men hem nog altijd voor den schuldige hield. Hij ging naar Haffmans toe, gaf hem vriendschappelijk de hand en zeide: „Zeg majoor, hebben wij de comedie goed gespeeld öf niet? Laten de pas sagiers nu eens raden wie de letter in den zak van den kapper deed. Wij zijn het zeker niet." „Nee, dat zijn wij heusch niet, ant woordde de majoor, die wel wat verle ger. was met zijn figuur. Misschien was het wel de kapper. Maar de comedie, door ons op touw gezet, is goed ge slaagd. Toen greep hij den zak welke Geunteren op den grond had laten val len, en de taak van St. Nicolaas over nemende, strooide hij de lekkernijen uit den zak en de kinderen juichten en zingende begonnen zij te grabbelen, o— 's Avonds laat, toen in den salon het feest wera voortgezet en de passagiers nog altijd spraken over de verdwenen letter, zaten Gerhard en Loes op het sloependek. Ze hielden elkaar omstren- gela alsof er heelemaal geen onaange naam moment was geweest. „Wie zou toch de letter hebben weg genomen," vroeg zij. „Ik lieve." „Heusch, en weet je waarom ik de A wegnam?... begint „allerliefste"' en „allerbeste" niet met een A? En ben jij niet het allerliefste meisje dat ik ooit ontmoet heb?" Ze hoorden hoe anderen het sloepen dek betraden, en toen zij opkeken za gen zij onder het licht van de maan de beide vaders. „Zeg eens," vroeg majoor Haffmans aan zijii zoon, „waarom zei je, dat jij de letter had weggenomen?" „Omdat ik zeker wist dat meneer Geunteren het niet had gedaan." „Nee," zei Loes, „omdat jij mij lief- hebt." „Juist, zoo is het kind," zei Haff mans, „en ik kan mij begrijpen dat hij verliefd is." „Ik zou nog meer van den avond genieten," zei Geunteren, „als ik niet zooveel last van mijn zenuwen had." Rechtskundig Adviseur te 's-Hertogenbosch. Havenstraat 5, (nabQ het Station.) ADVIES in alle belasting aangelegenheden, INVULLEN beschrijvingsbiljetten, opma ken vanBBZWAARSCHRIF- TBN wegens te hoogen aanslag enz. Bill ij ke Conditiën. ST. JANSSTRAAT 10—12 TELEF. 1NTERC. 436. Reclamewagens speciaal tarief. IN DIT BLAD IS 11. C, VERHOEVEN Sc ZOON OPGERICHT 1857 als BOUQETTEN, CORBEILLES, GRAPKRANSSEN enz. tot in de fijnste uitvoering. BRUIDSBOUQETTEN onze specialiteit. Lid der Fleurop Europeesche Bloemen expresse. Verzendingen naar alle plaatsen des lands. voor elke leëftijd, voor elk gezin, voor elke gelegenheid. die jaren behouden blijven, een genot voor eene geheele familie. Meubelmagazijn ,,K. E. M. I 1 Grootestraat 183, Meubelfabriek en Stoffeerderij Waalwijk. TEL. 131. •>V. Mi V.;.- A A F OT O-ATELIER-COERTSE BEZOEKT v"' t vindt II te Eniili lij

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1930 | | pagina 6