Tweede Blad Ho. 5091 Vrijdag 23 Januari Jas op ;ter> Abdijsiroop voor het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. 1% ïiitiernilinek. let geheim van Seaton-flali. MIJNHARDT'S Stop vlug dien GRIEP-aanval FEUILLETON BEHOORENDE BIJ HET Verwaarloos nimmer rugpijn het kan een ernstige waarschuwing zijn. Rugpijn, bewolkte en pijnlijke urine, bezinksel in het water, niergruis, stijve en pijnlijke gewrichten, rheumatische pijnen, of een zenuwachtig gevoel kunnen nierzwakte aanduiden, en dienen onmiddellijk be handeld te worden. Want alleen sterke, werkzame nieren kunnen urinezuur en andere schadelijke stoffen uit het bloed filtreeren. Gij zoudt geen dag kunnen leven, als uw nieren ophielden te werken. Verlies geen kostbare tijd Begin nu met het gebruik van Foster's Rugpijn Nieren Pillen en herwin uw oude energie en kracht. Dit bekende niermiddel boekte succes na succes. RugpijnNierenPillen Bij alle drogisten enz. f 1.75 p. flacon. Beste jongens en meisjes. De antwoorden op de raadsels van verleden week luiden als volgt: 1. De zon. 2. De ie 1 leboog. 3. De steenbakker en de potten bakker. 4. De letter P. De nieuwe raadsels zijn: 1. Welk werk kan men in het don ker juist het beste zien? 2. In welke straat wordt nooit ge fietst of gewandeld, of met een paard en kar gereden,' terwijl men er ook geen asfalt noch straat- steenen vindt? 3. Welke bellen geven geen geluid en worden ook nimmer geluid? 4. Hoe wordt een neger, als hij in de Witte Zee zwemt? OOM KAREL. HET NIEUWE HUIS VAN DE FAMILIE SNUFFEL. II. In optocht gingen de tien kleine muis jes met de moeder-muis dus terug naar de oude woning, om hun kleeren te halen, omdat ze naar de prachtige nieuwe woning in de schoen zouden verhuizen. Maar wat zagen ze daar, toen ze om een hoekje kwamen en vlak bij hun olude huis? Je raadt het nooit..... DE JONGSTE STORM HEEFT RAAMSDONK GETEISTERD. Het water werd door de kracht van den wind zoodanig opgestuwd, dat een dijkdoorbraak volgde en het dorp door een vloedgolf werd overstroomd. In de dijken van de Donge werd een diep gat van ongeveer 20 meter lengte geslagen. Een zestigtal boerderijen werd geïsoleerd. Evenals in 1916 moest de noodklok worden geluid. Het herstellingswerk aan den dijk. Naar het Engelsch door Mrs. L. B. WALFORD. Daar zat Pa Snuffel met zijn langen staart in een muizenval, die daar door menschen was neergelegd. In de val had zeker een stukje kaas gezeten, want de kruimels lagen er nog! „Lieve deugd,", riep moeder Snuffel, „kijk toch eens aan, kinderen, daar zit jelui Pa in de val! Wel heb ik van mijn leven, hoe kan een oude muis nu zoo dom zijn! Als dat nu een van jelui domme kleine muisjes gebeurt, dan zeg ik, nu ja, ze weten nog niet beter. Maar dat een oude, wijze muis als Pa zooiets overkomt, is me een raadsel!" „Nou ja", zei Pa Snuffel treurig, „het stukje kaas zag er zóó lekker uit, en ik dacht, ik ontloop de knip wel! Maar het puntje van mijn staart kwam er net tusschen, en het doet erge pijn!" „Het is wat moois", bromde moeder Snuffel, „en dat terwijl we juist zou den gaan verhuizen, omdat we een prachtige nieuwe woning gevonden hebben, een huis met wel vier kamers!" „O, moeder, ik heb scherpe tanden, ik zal de ijzeren klem doorknagen, waar Pa zijn staart in gevangen zit!" riep Jantje. „Ja, ja, dat doen we", riepen alle muisjes en dansten in het rond en begonnen toen aan de ijzeren klem te knagen. Maar dat hielp natuurlijk niets. „Ach kinderen", riep moeder Snuffel, „wees toch niet zoo dom. Jelui kunt geen ijzer doorknagen. Probeer het maai niet eens, je maakt je tanden maar bot. Nee, we moeten met zijn allen den klem oplichten, tegelijk, zóóver, dat Pa zijn staart er onder uit kan trekken. En nu moeten jelui goed op letten, want als alles niet tegelijk ge beurt, valt de klem weer naar bene den, e n zitten we misschien straks met zijn twaalven er onder, en wie zal ons dan verlossen? Opgepast dus! Jelui pakken allemaal met je twee voorpoo- ten den klem vast, en als ik dan zeg: „Duw!" dan duwen jelui allemaal te gelijk, en als de klem dan een klein stukje omhoog is, en Pa zijn staart jjÉJ los, dan zeg ik weer „Los!", en ^in laten jelui allemaal tegelijk den klem los en trekt snel je pootjes weg, zoodat er niemand onder blijft zitten. Goed begrepen Jantje, Antje, Heintje, Treintje, Lot je, Dotje, Keesje, Treesje, Pietje jen rietje knikten allemaal van ja. Ze gin gen op een rijtje bij de val staan, leg den hun voorpootjes op de klem en toen alles gereed was riep moeder Snuf fel luid: „Duw!!"' De muisjes duwden en duwden uit alle macht, en ja, warempel, daar ging de klem een eindje de hoogte in. Vlug trok Pa Snuffel zijn staart er onderuit en sprong verheugd op zij. „Los!" riep moeder Snuffel, en meteen lieten de muisjes los en trokken vlug hun poot jes terug. Met een harde klap viel de klem weer terug... Pa Snuffel was gered en geen van de tien kleine muis jes was in de val blijven zitten. Van vreugde dansten toen vader en moe der Snuffel en de tien kleintjes een dansje om de leelijke val, poot aan poot. Fluks pakten ze nu hun Zondagsche muizenjurken en pakjes, en al hun hoe den en mutsjes, en in een optocht ging het nu weer terug naar de nieuwe woning! Pa Snuffel was dolblij, dat hij uit den val was geholpen en hij vond de nieuwe woning prachtig. Toen haalde hij een pakje uit zijn zak, leg de het op tafel in het nieuwe huis en zei: „Nu, dan heb ik hier iets lek- 20.) „Zoo kan hij niet sterven," riep Ma- delaine naast de legerstede nederknje- lend, „Tom, lieve Tom. ken je me niet meer? Ken je Madelaine niet meer? Ze is bij je, ze is hier, hier, naast je. Hier is mijn hand voel je hem niet?" toen de doode vingers de hare niet meer konden omvatten. „Ik ben Madelaine naar wie je ge vraagd hebt; je wildet immers dat ik bij je kwam, niet? Tom, o Tom, hoor je me niet?" Zij wachtte even, doch hij scheen haar niet te verstaan. „Hij hoort haar niet meer," fluis terde de dokter Cumberland in het oor, terwijl zij terzijde .stonden en het schouwspel-aanstaarden. „Ik twijfel er aan of hij nog e ens bij kennis zal ko men..." „St!" zeide Cumberland plechtig, laat hare stem alleen klinken. Wellicht is er toch een die luistert, al hoort hij niet meer." „Tom, Tom, lieve Tom," hernam de knielende gestalte naast het eenvou dige doodsbed, „ik vergeef je, ik zal je liefhebben, ik heb je lief! Toe, kijk me aan, je hoeft niet te spreken, kijk me slechts aan. O God, wat moet ik doen, wat moet ik doen!" Maar de engel des doods had reeds op zijn voorhoofd, op dat eens zoo gevreesd gelaat, haren stempel gedrukt, had de lippen, die zich zoo vaak ge opend hadden tot wreede spotterij en laster voor eeuwig gesloten. Zij stond op en kuste die, lang, heel lang, ter wijl de tranen op zijne marmerbleeke wangen druppelden. „Madelaine..'j Eindelijk wa's hij dus ontwaakt, ein delijk had hij, hoewel heel, heel even, nog de oogen ontsloten, en had haar i erkend. „Mijn engel!" fluisterde hij on hoorbaar, „zij is gekomen om... te ver geven Nog een schaduw, een glimp vaneen glimlach; nog een flauwe zucht, als met moeite geloosd en alles was voor bij. Cumberland droogde zich de tra nen uit de oogen en leidde eerbiedig het weenende meisje uit het doods- vertrek. XII. Een hemelsch schoone morgen, een prachtige zonsopgang en een schitte rende, kalme zee, volgde op den nacht van verwoesting en dood. Bewezen geen stomme getuigen, in den vorm van rookende puinhoopen en de bedroefde gelaatstrekken der be roofden niet het tegendeel, dan zoude al het ontzettende, weinige uren vóór 'dien vredig glimlachenden dageraad voorgevallen, slechts een benauwde droom geweest zijn. Maar daar stond nog het naakte, geblakerde geraamte van den ouden toren; nog smeulde de vormloozemas sa. Ginds in de tuinmanswoning be vonden zich de lijken der slachtoffers dat van den ongelukkige kreupele en van Donald, waarvan de laatste zijn eigen brandstapel had aangestoken. Dat van den bediende was te voor schijn gehaald uit de steenen poort, die gedeeltelijk de kracht der vlammen weerstand 'had geboden en daar nog stond, overeind, onverwrikbaar. Zij, die iets van Donalds voornemen wisten, veronderstelden dat hij den brand, en wel in Toms kamer, moest hebben aangestoken; dat hij voortsnaar alle waarschijnlijkheid de schel boven den divan had weggenomen, want allen getuigden dat er geen schel was overgegaan en de kreupele dus zijn ondergang moest hebben zien aanko men, en dat de brandstichter vervolgens getracht had. te ontvluchten. Zij, die zijn wraakgierig karakter kenden, meen den dat hij wellicht met opzet ge talmd had om zijn jongen meester te beschimpen en zijn ellende te aanschou wen en daardoor voor zich zeiven te weinig tijd over had gehouden, om voor het vuur, te sneller voortwoekerend door den brandewijn, waarmede het vloerkleed gedrenkt was, te ontvluch ten. Even als het medelijden voor den bediende zelfs van de zijde van Jane gering was, evenmin was de droefheid van Sir Thomas over zijn eenigen zoon en erfgenaam groot te noemen; want het was nu gebleken dat diens ongeneeslijke vreeselijke kwaal in den omtrek algemeen bekend was geworden, en dit, gevoegd bij de voort durende, sloopende zorg en smart voor Sir Thomas, was alzoo niet anders dan als een verlossing en weldaad te be kers, voor een feestmaaltijd in de nieu we woning! Het was een heerlijk stuk zoetemelksche kaas, dat Pa Snuffel uit de val gehaald had! Nu, dat was een feest! En de familie Snuffel leefde voortaan heel tevreden en blij in de nieuwe wo ning. EINDE. ARKER's f/ ,,Voor de Borst" ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop) schouwen. Mevrouw Seaton maakte hierop na tuurlijk en welke moeder zou dat niet? een uitzondering. Zij stortte oprechte tranen, doch daar men weet dat de zoon, zooals zij dien beweende slechts een schepping harer verbeel ding was, en de waarheid haar vroe ger of later moest ter oore gekomen zijn, moet men erkennen, dat zij terwijl iedereen hare gevoelens eerbiedigde, genadig was behandeld. Het zou toch eindelijk zóóver gekomen zijn, dat men haar niet langer had kunnen onkundig laten, terwijl zij nu nog daarentegen aan de waarde van haar verlies kon gelooven. Blanche en Flora waren niet zoo licht- geloovig geweest. Beiden, bleek het van achteren, hadden er van tijd tot tijd aan getwijfeld, doch uit eigenbelang of gemakzucht hadden zij zich opge drongen het te gelooven en waren dus ziende blind gebleven; het zou immers te lastig geweest zijn zich om de ge breken van een broeder te kwellen. Nu echter wilden zij het zich wel bekennen en, ofschoon geschokt door de vreeselijke wijze waarop hij gestor ven was, zouden zij gehuicheld heb ben, bij het betoonen van groote droef heid. Zij gingen kalm en rustig haar Weg; meer mocht men niet eischen. Sir Thomas zelf was, vreemd ge noeg, de spraakzaamste over deze ge beurtenis, en Cumberland werd in deze zijn vertrouwde. „Alles is nu voorbij," zeide hij „en daar er helaas geen kans meer bestaat om mijn armen zoon te redden, is er ook geen reden om u iets te verber gen. Ja, hij dronk, en God weet of Vragen op rechtskundig gebied (Abonné's kunnen in deze rubriek GRATIS vragen stellen.) Ik heb een dienstbode voor onbepaalden tijd voor dag en nacht gehuurd met het bescheid dat 2e om de 6 weken een dag naar huis mag gaan. Nu is de dienstbode op Woensdag 7 Januari, haar vrijen dag, naar huis gefietst. Toen zij even thuis was, deed zij terstond een boodschap voor haar moeder en kreeg daarbij een ongeval. Ik ben lid van de landbouw-onderlinge ziekte- en ongevallen-verzekering. Nu is mijn vraag, is voor dit ongeval de ver zekering aansprakelijk. Zoo neen, ben ik dat dan voor haar loon De dienstbode is in het ziekenfonds bij haar huisdokter. Nu blijft de dienstbode nog steeds thuis, terwijl ik meen, dat ze goed kan werken. Wat kan ik daaraan doen X. 1 Wanneer door een erflater (waarvan geen familie overblijft) een testament na gelaten is, waarvan de uitvoering hiervan opgedragen is aan een bepaalde commissie, wie heeft nu de bevoegdheid (wanneer het eventueel niet nagekomen wordt volgens den laatsten wil van den erflater) of door wien wordt hier toezicht op gehouden. A. A. Vorige week kwam de Raad der ge meente Veen in vergadering bijeen. Het geval doet zich daar voor, dat iemand tot de raadsvergadering wordt toegelaten om een zeker adres mondeling toe te lichten. Gedurende eenige tijd nam die persoon aan de beraadslagingen deel. Acht U een en ander wettelijk geoorloofd W. Een dorpsgenoot heeft als verdacht van het plegen van een misdrijf ruim drie maanden in voorloopige hechtenis doorgebracht en werd toen vrijgesproken. Kan hij nu aanspraak maken op eene geldelijke tegemoetkoming X. Z. Een onecht niet erkent meisje van 17 jaren moet noodzakelijk trouwen. Haar voogd weigert de noodige toestemming te geven. Kan de Kantonrechter haar nu helpen A. Y. Z. Dezer dagen stierf een oom van mij. Nu ben ik een der drie erfgenamen, maar daar ik geloof dat er meer schulden dan baten zijn, heb ik bezwaar om mijn erf deel zoo maar aan te nemen. Hoe raadt U mij aan te handelen W, J. A. G; Op 1 Mei 1930 woonde ik in de gemeente C., welke ik op 1 September d.a.v. verliet om mij te vestigen in de gemeente X. Ik ben werkzaam in de gemeente H. Nu ontving ik een aanslag als forans èn van de gemeente X. èn van de gemeente H. Is dat in orde X. J. S. Neen dat is niet in orde, daar de ge meente X in het geheel geen recht heeft om U aan te slaan als forens. Mag de Raad eener gemeente bij ver ordening verbieden het visschen met den hengel op Zondag G. W. v. D. De Raad mag verordeningen maken in het belang van de huishouding der ge meente en verder mag hij niet gaan. Wat nu onder de huishouding der ge meente valt is niet aan te geven en hangt heel veel van persoonlijke meeningen hij het niet sterk deed. Ik zag het eerste begin ongeveer drie jaren gei leden toen hij voor zijne ziekte op wekkende middelen moest gebruiken. Hij ging1 daarmede echter voort, naar mijn oordeel te lang en in te groote doses, tot mij eindelijk de geheele waar heid als op het lijf werd geworpen. Ik poogde het kwaad te keeren en twijfelde er niet aan of het zou mij spoedig gelukken, want hij was toen een knaap van vijftien jaar. Maar op harde wijze werd die hoop verijdeld. Keer op keer meende ik er echter in geslaagd te zijn, maar alleen om mij opnieuw bedrogen, mijne bevelen ont doken en die lieden, op wie ik bouw de, onoprecht jegens mij te zien. Niet eerder dan toen Madelaine," Cumber land glimlachte „ach, welk een schat zult gij in dat lieve kind bezitten niet eerder dan toen zij bij ons kwam, gaf zij mij weder te hopen. Ik dacht dat Tom met haar op den besten voet stond, want zij is aardig, vroolijk, on derhoudend, juist zooals een jong- mensch wen sent. Maar ik koesterde te groote verwachtingen en ik vrees dat ik er het meisje maar al te veel aan hem opgeofferd heb, hoewel het nooit bij mij is opgekomen, dat Tom zoo onbeschaamd zou zijn de rol te spe* len, die hij gespeeld heeft. Dat mijn zoon...." hij zweeg, te zeer bewogen om voort te gaan. (Slot volgt.) ftietiwsblad Griep is een ziektetoestand, die door Abdijsiroop op een bijzondere wijze wordt bestreden. Abdijsiroop houdt de ontwikke ling en het verder razen van een griep-aanval tegen, door de taaie slijm - bezwangerd met ziektekiemen - uit te drijven. Abdijsiroop kalmeert het hoesten, verzacht de plekken, die ruw en rauw zijn in Uw keel, en Uw gestel ondervindt den gunstigen invloed. Onovertroffen bij Hoest - Griep - Bronchitis Asthma. Alom verkrijgbaar. Prijs Fl. 1.50, FI. 2.75, Fl. 4.50 Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons (60 ct.). Dan bespoedigt Ge Uw genezing.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1931 | | pagina 5