Tweede Blad
Ho. M Vrijdag 16 Oct.
tvips&eid/
OSTER'
Zielesmarf.
voor het Land
van Heusden en Altsna,
de Langsiraat
en de Bommelerwaard.
Ais een roosje
Rugpijn Nieren Pillen
fcimtemibriek.
FEUILLETON
Plaatselijk \ienws.
BEHOORENDE BIJ HET
De vrouw werd zoo verstandig, dat zij
haar kwalen en pijnen niet alleen aan
haar seske meer wijtzij werd er zich
van bewust, dat de nieren de oorzaak j
kunnen zijn.
In normalen staat kunnen deze teere
organen den bloedstroom zuiver houden, j
maar op sommige tijden en bij het keeren
der jaren kan hun taak te zwaar worden, i
Alleen gezonde nieren kunnen deze
volbrengen bij tragere werking blijven
urinezuur en andere schadelijke onzuiver- J
heden achter en raakt het gestel in de
war.
Daarom kan iedere vrouw de hulp van
Foster's Rugpijn Nieren Pillen noodig
hebben om de verzwakte nieren te ver-j
sterken en weer gezond te worden. Dit
speciaal niermiddel wordt aanbevolen tegen
rugpijn, urine- en blaaskwalen, rheuma-
tische pijnen, waterzuchtige zwellingen,
hoofdpijn, duizeligheid, een vermoeid, ze
nuwachtig en afgemat gevoel en andere
verschijnselen van nierzwakte.
Bij alle drogisten enz. fl.75 p. flacon.
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen der vorige raadsels
zijn:
1. Autoped.
2. Balk, kalk, tjalk, talk, valk.
3. Kozijn-konijn.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Mijn geheel bestaat uit 10 letters
en noemt een klein dier, dat we
wel in een aquarium aantreffen.
5 261 is een groote rivier in Ne
derland; 8 43 vindt men steeds
bij een berg; 10 2 8 is een deel
van een wagen; 1 36 is een groen
te; 5 991 is een vogel; 5 42 7
is een hemellichaam.
2. Neem een mand, doe daarbij een
klinker, voeg daarbij een rivier,
dan krijg je een vrucht. Ra, ra,
wat is dat?
3. Wie kan van de volgende letters
'n werktuig maken? EEHLOUW.
OOM KAREL'.
HET GEHEIM VAN DE
VERLATEN MIJN.
II.
Oom Bill reed de auto tot aan het
begin van een kronkelpaadje, dat naar
het huis voerde en riep: „ziezoo jon
gens, we zijn thuis Nauwelijks had
hij deze woorden gesproken of de deur
van het huis ging open en tante Emma,
met een groot wit schort voor, ver
scheen vroolijk lachend en wuivend in
de deuropening. Tegelijkertijd kwam er
als een pijl uit den boog een bruin ha
rig iets onder luid gekef op hen toege-
stormd. Dat was stumps, het kleine
bruine hondje van tante Emma, dat bui
ten zich zelf van vreugde was, dat er
2 kinderen kwamen om mee te ravot-
ten en daardoor van pleizier wel 3
voet hoog sprong om te probeeren de
kinderen een lik te geven van pure
blijdschap. Uit de verte riep tante Em
ma hen al toe: „Lieve deugd, kinderen,
wat zijn jullie groot geworden En
wat ben ik blij, dat jullie hier zijn.
Kom maar gauw binnen. Oom Bill zal
jullie koffers wel brengen, maar pas
op, dat je niet over stumps valt, want
die is zóó dol uitgelaten, omdat er
kinderen zijn, dat hij overal tegelijk wil
wezen." Tante Emma bracht de kin
deren in een groote kamer, waarin, in
een hoek van het vertrek, een groote
open haard was, waarin een vroolijk
houtvuur van boomstammen brandde.
Want in den avond kon het in de ber
gen nog wel eens koel zijn. Stumps
vloog dadelijk naar den divan en pakte
een kussen in zijn bek en rende daarna
weer weg om het kussen voor Marga
ret neer te leggen. Daarna rende hij
weer heen om een kussen voor Tom
te halen. De kinderen schaterden van
de pret.
,.Ja," lachte tante Emma, „dat is nu j
zijn manier om gasten welkom te hee-
ten. Kom mee, dan zal ik jullie je slaap-
kamers laten zien." Tante bracht de
kinderen langs een trap, die uit ruwe
houten planken bestond, naar de twee
bovenkamers. Het rook er heerlijk naar
dennenhout. En hoewel alles in het
huis van oom Bill van ruw geschaafde
planken en boomstammen gemaakt was,
was alles toch stevig en gezeilig. De
wind mocht in den winter nog zoo hard
om het huis loeien en regen en hagel
mochten nog zoo striemen, in huis was
het altijd veilig en behaaglijk, want
er was geen kiertje op spleetje open
gelaten. Van uit hun kamers konden
Tom en Margaret door het venster de
bergen zien. „Kijk eens," riep Tom, ter
wijl hij naar een donkere groene plek
onderaan een rots heel in de verte
wees: „Kun jij zien, Margaret, of dat
nu een hol is of dat er een boschje
staat
slaapt Uw baby, wanneer gij de gesmetteen
stukke plekken van zijn huidje inwrijft met
Porol en drooghoudt met Pnrolpoeder.
gens op een verborgen plek nog een aanwezigen een versnapering aangebot-
paar klompen goud verstopt zijn. Die den.
door een goudzoeker werden achter-De vergadering werd heropend met
gelaten, toen hij de streek plotseling j het zingen van de eerste twee verzen
moest verlaten en nooit meer terug j van het Bondslied, waarna overgegaan
Hip rroon \i/i7rvpt'pn rtpr» uzprH -frvf unnrlP7infr van BpI vriip Ati-
„Die gaan wij zoeken." riep
j Tom uit, „morgen gaan we meteen op
pad."
Den volgenden morgen waren de kin-
deren al heel vroeg wakker. Doch toen
zij door hun venster naar buiten ke
ken en zagen, hoe de zon heerlijk-
scheen, ontdekten ze, dat oom Bill al
werd tot voorlezing van het vrije on
derwerp der afdeeling Besoijen: „De
cpstanding na den dood.' Hierop volg
de eveneens een leerrijke en levendige
gedachtenwisseling.
De penningmeester bracht daarna ver
slag uit omtrent den finantieelen toe
stand, uit welk verslag bleek, dat zich
lang op was. Hij was bezig groote ook hier de malaise doet gevoelen,
kisten en vaten en pakken in een groo-want het batig saldo was minder dan
te vrachtauto te laden. Want oom Bill j het vorig jaar. Onder dankzegging voor
was immers, zooals reeds verteld, ei- j het keurig verzorgd verslag en het ge-
Naar het Fransch.
111
7>
Ja, ik zal het zeggen.
Ze naderde hem, met fonkelende oo-
'gen, greep hem plotseling bij de hand
en zeide, na een ijzingwekkende stilte:
Ik zou je dooden
Hij lachte spottend en antwoordde:
De schande van een bankroet ver
vangen door die van een moord, een
prachtig middel om de eer van iemand
te redden
O, George, zoudt ge niet denken,
dan iedereen met het oog op den wan-
ihopigen toestand van uw huis, uw
dood voor een zelfmoord zou houden?
Hij sidderde en verbleekte.
Ik bemerk dus, dat het niet slechts
een vluchtige bedreiging is, maar, dat
gij uw plan reeds overlegd hebt I
zeide hij.
Zij antwoordde niet, maar haaroo-
gen vervolgden hem met een onver-
dragelijken blik.
Na eenige oogenblikken hervatte hij
kalmer:
Ik beloof u, het verleden te zul
len herstellen. Is dat alles, wat gij
wenscht?
Ja, helaas Als gij uw kind
liefhadt, zou dit minder een plicht dan
een vreugde voor u zijn, een onbeschrij
felijke vreugde.
Hij boog het hoofd en verliet het ver-
Margaret keek ingespannen in de aan
gegeven richting, doch zij kon het niet
ontdekken. „Weet je wat," sprak Tom,
„we zullen morgen meteen op ontdek
king uitgaan."
Onder het middagmaal vertelde Oom
Bill allerlei aardige geschiedenissen over
het leven van de dieren in de bergen,
's Winters, als het heel koud was, was
het wel eens gebeurd, dat jonge beer
tjes, die uit hun winterslaap ontwaakt
waren, tot bij de deur van het huis
waren gekomen en blijkbaar wat eten
hadden willen vragen. Natuurlijk had
den ze dat gekregen en op het laatst
waren ze zóó tam geweest, dat ze
klontjes suiker uit de hand kwamen
snoepen en ze kwamen zelfs tot hee-
lemaal in de kamer Stumps was beste
vrienden met ze geweest, want ze had
den heerlijk kunnen stoeien.
Natuurlijk wilde Tom weten, of er
in de buurt ook goudmijnen gevonden
werden.
„Jazeker," zei oom Bill, „er werd
vroeger hier in de buurt goud gedol
ven, doch a le mijnen zijn nu verlaten.
Maar er gaat een verhaal, dat er er-
genaar van den autobusdienst tusschen
het dorp in de bergen en het stadje.
(Wordt vervolgd)
CAl'ELLE.
J.l. Maandagavond werd in de
Ned. Herv. Kerk te Besoijen een Ring-
vergadering gehouden van den Ring
's-Grevelduin-Capelle en omstreken, van bestuur, aan wien dit was overgelaten,-
den Bond van Ned. Herv. Jongelings- besloten, dit te doen ten bate van den
houden beheer gedurende het afgeloo-
pen vereenigingsjaar, werd een en an
der goedgekeurd.
Van de afdeeling 's-Gravemoer volg
de nu een voordracht, getiteld: „Gasten
en vreemdelingen", welke aller goed
keuring kon wegdragen en dan ook
onder dankzegging aanvaard werd.
Na eenige bespreking van de vraag,
waarvoor in dit jaar in den ring gecol
lecteerd zal worden, werd door het
vereenigingen op Ger. Grondslag. De
ze vergadering, welke onder leiding
stond van den nieuwen Ringvoorzitter,
Ds. Fokkema uit Sprang, was druk
bezocht, 81 leden van aangesloten ver
eenigingen, alsmede 10 belangstellen
den, waren aanwezig.
Omstreeks half acht werd deze bij
eenkomst geopend door den Voorzitter,
Gereformeerden Zendingsbond.
Hiermede was men gekomen tot de
rondvraag, waarvan druk gebruik werd
gemaakt, waarna men overging tot vast
stelling van de werkverdeeling voor de
volgende ringvergadering, welke op 17
Dec. a.s. te Sprang zal worden gehou-,
den.
Nadat de voorzitter de aanwezige le-:
met het zingen van Ps. 119 vs. 5 en den en in het bijzonder hen, die zich
17, waarna hij voorging in gebed. Na dezen avond verdienstelijk hadden ge-
het lezen van Johannes 1 vs 129, maakt, alsmede de belangstellenden, op
sprak de voorzitter een woord van dank
voor de groote opkomst, alsmede voor
het vertrouwen, dat de vereenigingen
in hem gesteld hadden, door hem als
voorzitter te kiezen, waarna hij den
Ring gelukwenschte met zijn 6e jaar
vergadering.
Hierna volgde voorlezing van de no
tulen der vorige vergadering, welke on
hartelijke wijze had bedankt voor hun
tegenwoordigheid en hen aangespoord
had de ringvergaderingen steeds trouw
te bezoeken, werd deze bijeenkomst
omstreeks 11 uur beëindigd, met het
zingen van Ps. 97 vs. 7, waarna da
heer Drost sloot met dankgebed.
'8 GRAVENMOER.
ALS DE BIETENCAMPAGNE IN DE HAARLEMMERMEER
VOOR DE DEUR STAAT.
Een aardig snapshot bij de voorbereidende werkzaamheden
in de Haarlemmermeer, die het begin zijn van de groote
bietencampagne, welke elk najaar groote drukte met zich
brengt. De paarden laten zich de suikerbieten lekker smaken.
trek.
Margaretha zonk op een stoel neer,
ontzet en ontmoedigd door deze ge
beurtenis. Zij had niet tot zijn hart
kunnen spreken. Zijn hart klopte dus
niet meer voor haar Zij geloofde nau
welijks aan zijn laatste belofte.
In gedachten verzonken, verliepen de
minuten, zij bemerkte het nauwelijks
en zou ongetwijfeld hebben blijven pein
zen, indien niet eensklaps twee armen
om haar hals geslagen waren en haar
niet een kus op de lippen werd ge-
drukt.
I Gerard riep zij uit, terwijl
j haar oogen van teederheid schitterden.
Moeder Moeder, waaraan dacht
ge toch? Ik verbeeld mij, dat gij droe
vig waart.
Neen, neen, je vergist je.
O, nu zeker, want ge lacht weer
j tot mij, maar toen ik zooeven binnen-
kwam en ik u gelaat in dien spiegel,
die tegenover u hangt, ontwaarde, toen
scheen het mij toe, alsof ik tranen in
uwe oogen zag.
Hartstochtelijk omhelsde zij hem.
Hij zette zich naast haar neder en
vleide zijn hoofd liefkoozend tegen
haar schouders.
Hebt ge verdriet?
Neen.
Dan zoudt ge het toch zeggen,
niet waar?
Zeker
Luister eens moeder, ik ben geen
kind meer, ik ben ouder geworden;
spreek dus niet meer tegen mij als tot
een kind. Ik zou u wel iets willen vra
gen, moeder
Een vraag, mijn kind, en wat dan?
'tls omdat ik meen opgemerkt te
hebben, dat men mij overal zoo vreemd
aanziet. Ik verbeeld mij, dat men' mij
beklaagt. En toch ben ik gelukkig. Wat
denkt u ervan, moedertje.-'
ik begrijp werkelijk niet, wat giij
bedoelt, mijn kind.
Dan zal ik het u nader verklaren.
Gisteren was ik bij toeval op het kan
toor en toen hoorde ik hoe een der
bedienden mompelde, toen hij mij be
merkte: ,,'tarme kind is te beklagen."
Waarom moeder?
Dat zal je verkeerd verstaan heb
ben
Neen, wantik kan den naam van
dien bediende noemen: hij heet Col-
livet.
Dan sprak hij niet over jou.
Gerard scheen niet overtuigd te we
zen.
Dat i9 niet alles moederEn
ditmaal geloof ik beter gezien te heb
benHij boog het hoofd en ver
volgde bedeesd:
Weet ge wel, dat ik reeds eenige
j weken mijn vader niet gezien heb? En
toch is hij niet op reis; ik heb er naar
geïnformeerd; in geen veertien dagen
heeft men hem hier gezien en toch
is hij in ParijsWaar is hij dan
moeder? Is dat misschien de oorzaak
waarom ik zooeven tranen in uw oogen
bemerkte?
Zij legde hem plotseling de hand
op zijn mond.
Zwijg riep zij verschrikt uit
zwijg
Onbewust beschuldigde het kind zijn
vader Dat wilde zij niet. Al was de
i vader schuldig tegenover haar, tegen
over allen, het zij zoo Dat was
haar zaakDaar had zij alleen me-
der dankzegging aan den secretaris voor Weleerw. heer cand. P. Bouw,,
de correcte vertolking werden goed- hulppred. te Utrecht, heeft voor het
gekeurd en vastgesteld waarna over- ber'0» naar de Ned Hery Kerk al,
gegaan werd tot behandeling van hethier kedankt
onderwerp, naar aanleiding van Joh. Maandagavond hielden de Meis-:
A A u L" van dit gedeel-jesvereen. van hier, Vrijhoeve-Capelle,
te der H. Schrift, werd verzorgd doorpaamsdonksveer en Dreumelen, haar,
den heer Drost voor de afd. Sprang kringvergadering in de Geref. Kerk al
en werd door de aanwezigen met be
langstelling gevolgd.
De Voorzitten dankte den inleider
voor zijn keurige uiteenzetting en stel
de de leden in de gelegenheid tot het
stellen van vragen, naar aanleiding de
zer inleiding. Zeer velen maakten hier
van gebruik, zoodat over de inleiding
hier.
GAMEREN.
De heer Numans te Dreumel,
volontair ter secretarie te Zoelen, is in
de plaats van C. van der' Meijden te
Aalst, benoemd tot ambtenaar ter secres
een aangename en leerzame bespreking tarie alhier.
volgde. Voor de landbouwers blijft het.
Door den secretaris werd vervolgens maar misère. Handel in aardappelen niet
een keurig samengesteld verslag uitge-noemenswaard, prijzen varieeren van
bracht, omtrent den toestand en de f2.75 tot f3.50. Hooi totaal geen vraag...
werkzaamheden van den Ring gedu- j Ook voor het werkvolk hetzelfde liedje,
rende het afgeloopen vereenigingsjaar,misère. Naajr wij vernemen wordt in
in welk verslag warmen dank gebracht de anders nog bedrijvigste zaken steeds
werd aan den oud-voorzitter, Ds. A.
v. Willigen, die zeer veel in het belang
maar ontslag aangezegd.
Volgens sommige bladen zou ds.
van den Ring gedaan heeft, alsmede j Goverts beroepen zijn te Hi legersberg,
voor de prettige samenwerking en werd doch dit moet zijn Bergschenhoek en
tevens de hoop uitgesproken, dat dit j te Schalkwijk,
onder leiding van den nieuwen voor-
zitter eveneens zoo zal mogen zijn.
Vervolgens werd de uitslag van de
in de afdeeling gehouden verkiezing
GELDERMALSEN.
J.l. Maandag werd nu in 8 da-
- u K gen tijds het tweede schip geladen met
voor de leden van het Ringbestuur vast-1 |arda^peleil> z.g, Dikke Muizen,, met
gesteld, waaibij bleek, dat in de af-bestemming voor Frankrijk. Met elk
deeling Loonschendijk herkozen was, d f ongeveer 1000 H.L. mede
de heer W Haverhals, m de afd. Sprang i aan d(fn prijs%an ongeveer f3.50 a
de heer J Janson, in de afd. 's-Grave- 3 75 per fc.L ln de andere soorten is
moer c.e heer Begeer, terwijl vooide-jnog weinig omzet. Bravo's en Wetters
ze afdeeling in de plaats van den heer f3ë75 k f|m De uitkomst is bevre-
van Montfoort gekozen was de heer
C. Hartman. De afdeeling 's-Grevel-
duin-Capelle was met de verkiezing nog
niet gereed, doch zou den secretaris
met den uitslag zoo spoedig mogelijk
in kennis stellen.
digend.
LAND VAN ALTENA.
De herfstmaagdeperen, die ans
dere jaren voor den export goede prijs
Hierna werd gepauzeerd. Tijdens de-zen opbrachten, zijn dit jaar zoo goed
ze pauze werd door enkele dames den als onverkoopbaar. De verschillende tee-;
de te maken Maar wat zij tot iederen
prijs beletten wilde, dat was, dat die
jeugdige kinderziel zijn vader verdacht...
Opdat zijn leven gelukkig zou zijn en
nimmer door een sluier beneveld zou
worden, mocht hij de schande van
zijn vader nimmer vernemen
Jean Demarr zou immers trachten
die schande te voorkomen, de fami
lie van de schande te redden Daarom
mocht het kind haar smartelijke strijd
niet vermoeden Nooit had Gerard uit
haar mond een verwijt tegen zijn vader
gehoord. Z ij n vader! Zij wilde, dat
die naam heilig in de oogen van haar
kind bleef. En zij was er in geslaagd
Had zij nog zooeven niet tot dien
onwaardigen, schandelijken, verloren va
der gezegd, dat zij hem dooden zou,
om zijn eer te redden, dat zij hem
dooden zoo, om de eer van haar kind
te redden
Neen, neen, tot aan het uiterste oo-
igenblik moest Gerard niets van het
lijden, van zwakheid, van schande, van
alles vermoeden
En teeder omhelsde zij hem.
Hoe durf je te denken, dat je
vader mij verlaten zou? Helaas mijn
kind, de mannen zijn niet vrij. Zij
moeten het grootste deel van den ar
beid verrichten. Zij zijn 't die voor het
welzijn van het huis moeten zorg dra
gen, die aan de toekomst moeten den
ken en daardoor hebben zij zoo ont
zaglijk veel te doen. Op het oogenbük,
mijn kind, ben je nog te jong om de
zware verantwoordelijkheid te kunnen
begrijpen van een handelshuis als dat,
hetwelk de naam van je vader draagt.
Binnen enkele jaren zal je daar echter
toe in staat zijn. Beschuldig dus nie
mand. Al ziet gij uw vader niet, al zie
ik hem zelfs niet, dan is dit, omdat
zijn tegenwoordigheid ergens anders,
vereischt wordt. Maar ik weet even-:
eens, dat hij spoedig zal terugkeeren,
dat hij als voorheen zijn leven in on
ze nabijheid zal doorbrengen.
En Gerard zweeg, maar zag zijn moe-:
der met zulke onrustige oogen aan,
dat Margaretha vreesde, dat er nog
een vermoeden de jeugdige ziel binnen-:
geslopen was.
Zij drukte hem hartstochtelijk aan
haar hart.
Men moet steeds zijn vader eer
biedigen en liefhebben, mijn kind Hij
moet heilig voor je wezen LIr* je
genegenheid voor hem moet ook dank-:
baarheid schuilenwant het is voor,
jou vooral, om jouw toekomst te ver
zekeren, dat hij zoo aanhoudend werkt
en dat hij zijn leven slijt te midden
zijner zorgenVergeet dat niet i Ges
rard, vergeet dat niet i
Ik zal het niet vergeten moeder-
En hij omhelsde de jeugdige vrouw.
Die hartelijke woorden hadden iederen
nevel verjaagd.
De twijfel was verwijderd, 't Kind
stelde opnieuw, dank zij de moeder,
vertrouwen in zijn vader.
III.
Toen George Mevrouw de Beau-:
préault verlaten had, begaf hij zichnaaC
zijn kantoor. Nu hij er zeker van was,
aan het dreigend gevaar te ontsnappen
als het gevaar zich vertoonde
vreesde hij niet meer op het kantoor
te verschijnen.
(Wordt vervolgd).
Jüenwsbtad
