Tweede Blad No. 5202 Yrijdag 19 Febr. Zislssmarf. voor het Land van Heusden en Altena, da Langstraat en de Bommelerwaard. Als een rozebiaadje Angstige Tijden Kinderrubriek FEUILLETON. DUBBELE VOORDEELEN Ingezonden. BEHOORENDE BIJ HET Zwakte van de organen in den rug bedreigt zoowel mannen als vrouwen, vooral in den middelbaren leeftijd en daarna. De verschijnselen zijn gemak kelijk te onderkennen. Als uw rug, ledematen en spieren pijn lijk zijn als gij U prikkelbaar vermoeid en zenuwachtig voeltals gij last hebt van urinestoornissen waterzuchtige zwel lingen, hoofdpijn of aanvallen van duize ligheid, gebruik dan onmiddellijk Foster's Rugpijn Pillen Want als tengevolge van verzwakking der organen in den rug urine zuur en andere schadelijke onzuiverheden zich in het bloed meer en meer ophoopen door verwaarloozing der eerste waarschu wende verschijnselen, wordt herstel moei lijker. Er bestaat gevaar voor rheuma- tiek, ischias, spit, waterzucht en blaas- zwakte. Foster's Rugpijn Pillen zijn een speciaal middel, dat rechtstreeks op de bedoelde organen werkt en geen nevenwerking heeft op de ingewanden. Bij alle drogisten f 4 75 per flacon. Beste jongens en meisjes. De oplossingen de vorige raadsels zijn: 1. Zeppelin. 2. Spar is spr plus eeuw is spreeuw. 3. Holle vaten klinken het meest. De nieuwe raadsels zijn: 1. Neem een paard. Neem dit paard nu zijn staart af.dan worden het er twee! Ra, ra, wat is dat? 3. Het heeft veel scherper tanden dan jij of ik, en toch 'bijt het nooit! 3. Hoe heet de bovenste steen van een huis? OOM KAKEL. DE GESCHIEDENIS VAN EEN OUDE KETTING. Wanneer je in het museum vat Ports mouth in Engeland komt, dan zal je zien, dat daar een heel groote ijzeren schakel bewaard wordt van een heele groote ketting. Die eene schakel is wel meer dan een meter lang en 35 c.M. breed. Je kunt dus wel nagaan, wat een reuze-ketting het moet geweest zijn, die heeft bestaan uit misschien wel meer dan honderd van die geweldige schakels. En als je dan naar Londen gaat en het United Service Museum in White Hall bezoekt, dan vind je daar wa,aratje nog zoo'n reuze schakel. Dat komt, omdat aan die schakels een hee- Naar het Fransch. 41. Ik maak u geen verwijten, Col- livet. Maar er zijn slechts enkele minuten verloopen sedert het oogen- blik, dat gij mijn vader hebt gezien en 'toogenblik dat mijn moeder binnen trad. En gedurende die enkele minu ten is de misdaad geschied. De moor denaar is gevlucht door het kantoor waar gij alleen waart waar gij zijn verwarring zijn ontsteltenis hebt moeten waarnemen. En hebt gij niets gezien? Dit alles samenvattende, mijnheer, zeide Collivet, moet gij den schuldige dus zoeken, daar gij dit wilt, tusschen ben, die met uw vader in die laatste minuten samen waren; dat is nog al gemakkelijk, gij hebt dan slechts te biezen tusschen Haudecoeur, uw moe der en mij. Gerard verbleekte. En ontsteld ant woordde hij: Collivet! Die woorden zijn mis dadig! Dat zijn ze ook, want uw goede moeder is onmogelijk tot zulk een mis daad in staat geweest. Maar wat voor uw moeder onmogelijk is, was het le geschiedenis is verbonden, die ik je menschen van Portsmouth eiken avond zal vertellen. moeten waken en dat zou niet prettig Heel lang geleden, het was in het zijn!" jaar 1522, werd er in het havenstadje Lang voordat de ketting van zijn ver- Portsmouth in Engeland een reusach- bazing was bekomen, was de visch ver- tige ketting gesmeed, met schakels van dwenen om voor zijn middagmaal te wel een meter iengte. „Ik heb net gaan zorgen. Nu, je begrijpt, dat de zoo'n idee, alsof ik iets heel bijzonders zal worden," fluisterde de ketting bij ketting heelemaal opgevrooljkt was. En gedurende vele jaren zwaaide h'j netjes Bescherm Uw keel- Verzorg haar zichzelf. En de ketting vroeg zich met in het 'water van de haven en zei be- verwondering af, wat er wel met hem leefd, maar vastbesloten, als er vreemde schepen de haven binnenkwamen: „Neemt U me niet kwalijk, schip, maar ik mag U niet binnen laten!" De ket ting voelde zich dus werkelijk een zeer belangrijk ding in Engeland. Maar ondertusschen gingen vele ja ren voorbij en de menschen werden verstandiger en ze zeiden: „We zijn nu toch eigenlijk veel te knap om dat werk te laten doen dootr een ketting!" En ze maakten den ketting los, zoodat die op den bodem van de zee plofte, waardoor alle jonge visschen uit hun slaapje gewekt werden De ketting pro beerde niet boos te zijn en zei: „Als ik maar lang genoeg wacht, zullen de mee te praten. „Ze hebben er zeker s..s menschen mij nog wel eens noodig zou gebeuren, als hij klaar zou zijn. „Ik zou natuurlijk graag op een schip j komen," dacht de ketting, „maar wie I zal het zeggen?" Je kunt je dus voorstellen, hoe te- leugesteld de ketting was, toen hij een pKX>sje later heel diep in de haven van Portsmouth werd neergelaten, zoo diep, dat hij alleen maar visschen had om door het verbruik van Letters-Koffie GROEN Bij elk half pond Letters-Koffie Groen, TWEE EXTRA CADEAUX- BONNEN, welke U geheel apart kunt opsparen I Vraagt er Uw Winkelier eens naar. PEILNUMMER SERIE B. No. 1577 (W. DE JONG, Spijk (Z.-H.) NV. v.h. M RAVENSWAAY ZONEN GORINCHEM. spijt van, dat ze me gemaakt hebben," dacht de ketting, „en nu gooien ze me weg, ze gooien me in het water. Wat een verkwisting!" Gedurende een poosje voelde de ket ting zich heel bedroefd. Maar op een hebben!" En terwijl hij ctp den bodem van d.e zee lag te wachten, speelden de visschen kruip door, sluip door tus schen zijn groote schakels. En de ket ting zou er misschien nu nog gelegen Buiten verantwoordelijkheid der Redactie. Mijnheer de Redacteur. Beleefd verzoek ik U mij een beschei den plaatsje te willen afstaan voor het goeden dag zwom er daar beneden diep men°chen warfn „p- in het water een groote visch heen R den plaatsje en weer, die heel beleefd tegen den p H^v p geSchl^" onderstaande. ketting zei: „O, neemt U me astublieft jjf1J,S 1 Y*99 De bezuiniging8kwestie> welke door niet kwalijk!" 1 ke*hng, die in het jaar 15_2 gebruikt jen heer Koppers alhier onder de aan- o—»- Wat kwalijk?" mopperde de ketting werd om de baven van Portsmouth af dacht van het publiek werd gebracht, Wetboek op de hoogte is. leest wat er i gebracht ende gevreesde ha telijke en onbehoorlijke bejegening mocht neerkomen op het hoofd van mij en anderen, die zijn geschrijf niet gaarne voor hunne rekening zouden willen ne men. Wel laat schrijver later een na dere definitie volgen van hetgeen door hem met het woordje „vreemd" bedoeld werd, maar ook zelfs dit vermag onze overtuiging niet te wijzigen, dat hij niet uit het oog had mogen verliezen, dat de doorsnee lezer niet met het Burgelijk is thans van verschillende zijde meer staat en over het algemeen meer waarde dan voldoende toegelicht om Uwe lezers hecht aan verklaringen volgenB eer en het vellen van een juist en billijk oordeel geweten dan aan juridische commen- mogelijk te maken. Dat thans door mij hierop nog even wordt teruggekomen is taren. Openlijk zij hier hulde gebracht aan dan ook niet om de zaak zelve, maarWethouder Van 't Sant, die voor mij wel om de wijze waarop deze aan de en anderen erger wist te voorkomen en markt werd gebracht. De schrijver, die den anoniemen schrijver, door een zij tenslotte uitdrukkelijk verklaart, dat hethet scherp, maar dan toch alleszins „er valt niets kwalijk te nemen!" „O,"' zei de visch, die zoo'n antwoord niet verwacht had. Hij zwom even door en kwam dan weer terug en sprak ZOq frisch en zacht wordt Uw teint door het bedeesd: „Ja, ziet U, mijnheel de ket- dageiyksch gebruik van ,,Zij"-Crême ting, ik wilde alleen maar vragen, hoe iemand, die zoo belangrijk is a!s U, zich wel voelt?" te sluiten. Sapperloot, waar is die ket-,,.. - „Belangrijk? Ik ben heelemaal niet ting? We moeten hem vinden»" En blJ hem alleen om het waarachtig j waardig en parlementair protest wist te belangrijk! Ze hebben me hier wegge- zonder dat ze zich den tijd gunden om b.elan& der gemeente ging verzweeg noodzakenmet open vizier te gaan strijden, stopt, omdat ze me kwijt wilden zijn," een hapje te eten, namen ze het beste j ^n opTele^kleine gemeenten moêielijk zei de ketting duikerpak van een duiker en doken i personen van zaken kan scheiden en hij „U nee, antwoordde de visch, „nu m de haven van Portsmouth. En jawel, terecht of ten onrechte, zulks ter heeft U het heelemaal mis. Ik was daar- daar lag de ketting op den bodem beoordeeling uwer lezers een hate- straks even aan de oppervlakte om van de zee te slapen en netjes opgerold. lijke en onbehoorlijke bejegening vreesde, een beetje lucht te happen, toen ik Doch door het rumoer, dat de duikers Naar aanleiding hiervan zou ik hem een visscher tegen zijn kameraad hoor- maakten, werd hij wakker en rekte m gemoede willen vragen of het eerlijk de zeggen, dat U hier in de haven ge- zich uit en werd zoo meegenomen naar en geoorloofd is in zulk een geval de spannen is om de schepen tegen te huis, naar de menschen van Ports- verdenking, op welke manier dan ook, houden, die hier niet in de haven mo- mouth. En als aandenken werd er één gen komen. En als dat geen belangrijk van de schakels afgezaagd en in het werk is, zal ik mijn staart opeten!" „Wel heb ik van mijn leven!" riep de ketting uit en rammelde van plezier. „Ja, ziet U," ging de visch voort, „als U hier niet in de haven lag, zouden de museum van Portsmouth gebracht en een andere naar het museum in Londen. Dat is de geschiedenis van de oude ketting van Portsmouth. niet alleen op anderen te doen vallen, maar, zooals hij dit deed op minder faire wijze van zichzelf af te wentelen. De lezers toch, die nota namen van zijne verklaring, dat de door hem in het geding gebrachte jonge dame hem „vreemd" was, werden door deze ver waardoor tijdig werd voorkomen, dat ook diens „verdediging" aan anderen kon worden ten laste gelegd. Mijnheer de Redacteur, ik zou hier mede kunnen eindigen, ware het niet, dat nog een passage in het verweer van den heer K. in het bijzonder mij en wellicht meerderen pijnlijk heeft getroffen. Waar Wethouder Van 't Sant, naar aanleiding van zijn standpunt inzake, bet plaatsen van gemeentelijke leeningen concludeerde tot schrijvers achter lijkheid wat betreft het lezen der bladen, meende deze de onjuist heid hiervan niet anders te kunnen demonstreeren, dan met de woorden „Wat mijn achterlijkheid betreft, klaring opzettelijk op een dwaalspoor daarvan heb ik tot heden aan mijn kinderen niets kunnen bemerken, dat hun vader aan die kwaal laboreert." Deze weerleggingen, hetzij met of zonder verdere bedoelingen van den schrijver, die niet het flauwste besef kan hebben van het leed, de zorgen en de buiten gewone kosten welke het bezit van achterlijke kinderen met zich brengt, is onkiesch, hard en pijnlijk. Waar onze Nederlandsche taal beschikt over een voldoend aantal woorden en uitdruk kingen, die schrijvers gedachten en be- doelingen ten opzichte van deze aange- naby Bemmel zakte een groep tegenheid stellig even juist en in elk schaatsenrijders door het ijs, waar- geval meer kiesch hadden kunnen weer- i geven, hadden we een andere woorden- bij vier personen verdronken. De keus mogen verwachten, tenzij j uist van HET VREESELIJK ONGELUK TE BEMMEL. Onder de gemeente Haalderen plaats des onheils. voor mij ook en wat mij kan veront schuldigen, dat ik den naam van uwe moeder, die ik als een heilige vereer, te midden der schuldigen noemde, is dat ik de mijne er naast plaatste!! 'tWas de eerste keer, dat de naam zijner moeder in die zaak genoemd werd. In het vervolg herinnerde Gerard zich telkens weer, hoezeer hij er zich ook tegen verzette, hoeveel afschuw die gedachte hem ook inboezemde, tel kens viel zij den jongen man weer in en dan herinnerde hij zich ook de talrijke bijzonderheden, die er op den moord gevolgd waren. Geruimen tijd ging er echter voorbij, voordat dit ver schrikkelijke vermoeden zich bij Ge rard vormde, want telkens verdreef hij het weer vol afschuw en ontzetting. Toen Collivet den jongen man ver liet, liep hij de boulevard Malesherbes door. Nu en dan bleef hij staan, alsof zijn beenen hem den dienst weigerden. Een akelige glimlach krulde zijn lippen: Hij kon niet beter gekozen heb ben! Maar hoe kan hij er toe gekomen wezen, juist mij te kiezen? Laten we dezen dag deze afschuw- wekkende persoon eens volgen. Hoewel zijn brieven naar de boulevard de Cour celles geadresseerd werden, begaf lrij zich steeds, wanneer hij te Parijs kwam, naar de rue de Verneuil. Ook heden begaf hij zich daarheen, toen hij de woning van Gerard verlaten had. Hij gebruikte er zijn eenvoudig ont bijt en bleef tot vier uur oogenschijnlijlk slapend op een stoel in zijn kamer zitten. Daarna ging hij uit en begaf zich naar de Champs-Elyssées en vandaar naar le Bois. Maar bij de Triomf zuil keerde hij om, ging de ave nue Friedland in en zette zich in den schaduw op een der banken neder. Hij had een dagblad uit zijn zak ge haald en scheen dit met de grootste aandacht te doorloopen; hij hield het hoog voor zijn gelaat, maar zag er onder door naar een klein maar net huis, dat tegenover hem stond. 't Scheen wel of hij het bespiedde. Oogenschijnlijk bekommerde hij zich weinig om hetgeen er in 't dagblad stond, want de koekebakkersjongen, die hem des morgens reeds ontmoet had, ging hem voorbij, herkende hem en zeide spottende tot hem: Kijk! Daar heb je dien ouden van van morgen, die leest zijn courant on derste boven! Een rare snuiter! Collivet zag hem woedend aan, maar de jongen had gelijk. Hij keerde zijn courant om en bleef een geheel uur op de bank zitten, zon der het minste ongeduld te toonen. Eensklaps werd de koetspoort voor het huis, dat hij bespiedde, geopend en men hoorde op 't voorplein twee paarden trappelen. Een rijtuig reed met een dof geratel op de straat, keerde en verdween in de richting van de triomfzuil. Op den bok zaten in deftige livrei een koetsier en palfenier; de prachtige paarden waren sierlijk opgetuigd; het rijtuig was vol gens het laatste model vervaardigd. En in het rijtuig zat, achterover ge leund in de kussens, alleen een jonge vrouw, schoon als in een droom, zoo schoon, dat men haar voor een neven beeld zou houden. Dat was de persoon, die Collivet verwachtte, 't scheen alsof er na dit oogenblik niets anders ter wereld voor Mem bestond. Zijn courant was op den grond ge vallen en door den wind meegevoerd. Zoolang het rijtuig nog voor het huis was, bewonderde hij de vrouw, die er in zat; zijn gelaat verbleekte meer en meer, zijn vingers beefden, zijn dunne bleeke lippen mompelden nu eens be wondering, dan weer bedreigingen. De jonge vrouw reed voorbij, zonder hem te bemerken. En de koets verdween in de richting der Champs Elyssées. Collivet ontwaakte uit zijn droom. Plotseling stond hij op, wischte zijn voorhoofd af en mompelde: O! Ik wil, ik moet haar terugzien! Hij riep een huurrijtuig aan en zeide tot den koetsier: Volg dat rijtuig, waarin die dame in dat lichte kostuum zit. Kijk, dat rijtuig daar met die twee zwarte paarden, dat de avenue du Bois inrijdt, gauw, volg het en zoo dicht mogelijk. Onophoudelijk wischte hij zich het deze voor hem om bepaalde redenen een zekere bekoring uitging. Met beleefden dank voor de opname, R. VAN DE POL. Slee uw ijk, 13 Februari 1932. O— voorhoofd af en zijn vingers beefden, j Zou hij verliefd wezen? mompelde de koetsier lachend. 't Rijtuig reed weg. Gedurende twee uren volgde het de koets met de twee zwarte paarden in de avenue van het bosch van Bou logne. De jonge vrouw bemerkte die zonderlinge vervolging niet. Zij reed als een koningin door het bosch, ont ving onophoudelijk groeten en beant woordde die slechts door een geringe neiging. Toen de koets Parijs weer binnen reed, was het rijtuig van Collivet er, nog steeds achter en de koetsier keerde, zich naar Collivet om en vroeg: Moet ik met mijn paard dat rijtuig tot in den stal volgen? t Dat scheen Collivet te doen ontwa ken. Houdt stil, zeide hij. Hij stapte uit het rijtuig en betaalde. En op dezelfde bank, waar hij vóór enkele uren zijn courant gelezen had, nam hij nu weer plaats en bespiedde nauwkeurig allen, die het tegenover hem liggende huis binnentraden en zij? die het verlieten. Zóó verraste hem de avond. Hij scheen het niet te bemerken. On getwijfeld had hij geen honger. Tegen negen uur verliet een coupé het huis, 'twas reeds donker. (Wordt vervolgd.) Jücnwsblad dagelijks - Gorgel droog met 25, 45 en 65 ct« j j- hebben, als er op een goeden dag niet ia 4Vtnrta «nr» Tro^aoLl 1 I rl a oii/ia tv» nn» otoni an rr a* V» nt r» 1 rr r» tv» r» r\ r» tv»nA« ttt n n a

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1932 | | pagina 5