Tweede Blad
No. 5202 Yrijdag 19 Febr.
Zislssmarf.
voor het Land
van Heusden en Altena,
da Langstraat
en de Bommelerwaard.
Als een rozebiaadje
Angstige Tijden
Kinderrubriek
FEUILLETON.
DUBBELE VOORDEELEN
Ingezonden.
BEHOORENDE BIJ HET
Zwakte van de organen in den rug
bedreigt zoowel mannen als vrouwen,
vooral in den middelbaren leeftijd en
daarna. De verschijnselen zijn gemak
kelijk te onderkennen.
Als uw rug, ledematen en spieren pijn
lijk zijn als gij U prikkelbaar vermoeid
en zenuwachtig voeltals gij last hebt
van urinestoornissen waterzuchtige zwel
lingen, hoofdpijn of aanvallen van duize
ligheid, gebruik dan onmiddellijk Foster's
Rugpijn Pillen Want als tengevolge van
verzwakking der organen in den rug urine
zuur en andere schadelijke onzuiverheden
zich in het bloed meer en meer ophoopen
door verwaarloozing der eerste waarschu
wende verschijnselen, wordt herstel moei
lijker. Er bestaat gevaar voor rheuma-
tiek, ischias, spit, waterzucht en blaas-
zwakte.
Foster's Rugpijn Pillen zijn een speciaal
middel, dat rechtstreeks op de bedoelde
organen werkt en geen nevenwerking heeft
op de ingewanden. Bij alle drogisten
f 4 75 per flacon.
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen de vorige raadsels
zijn:
1. Zeppelin.
2. Spar is spr plus eeuw is spreeuw.
3. Holle vaten klinken het meest.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Neem een paard. Neem dit paard
nu zijn staart af.dan worden
het er twee! Ra, ra, wat is dat?
3. Het heeft veel scherper tanden
dan jij of ik, en toch 'bijt het nooit!
3. Hoe heet de bovenste steen van
een huis?
OOM KAKEL.
DE GESCHIEDENIS VAN EEN
OUDE KETTING.
Wanneer je in het museum vat Ports
mouth in Engeland komt, dan zal je
zien, dat daar een heel groote ijzeren
schakel bewaard wordt van een heele
groote ketting. Die eene schakel is wel
meer dan een meter lang en 35 c.M.
breed. Je kunt dus wel nagaan, wat een
reuze-ketting het moet geweest zijn,
die heeft bestaan uit misschien wel
meer dan honderd van die geweldige
schakels. En als je dan naar Londen
gaat en het United Service Museum in
White Hall bezoekt, dan vind je daar
wa,aratje nog zoo'n reuze schakel. Dat
komt, omdat aan die schakels een hee-
Naar het Fransch.
41.
Ik maak u geen verwijten, Col-
livet. Maar er zijn slechts enkele
minuten verloopen sedert het oogen-
blik, dat gij mijn vader hebt gezien
en 'toogenblik dat mijn moeder binnen
trad. En gedurende die enkele minu
ten is de misdaad geschied. De moor
denaar is gevlucht door het kantoor
waar gij alleen waart waar gij
zijn verwarring zijn ontsteltenis hebt
moeten waarnemen. En hebt gij
niets gezien?
Dit alles samenvattende, mijnheer,
zeide Collivet, moet gij den schuldige
dus zoeken, daar gij dit wilt, tusschen
ben, die met uw vader in die laatste
minuten samen waren; dat is nog al
gemakkelijk, gij hebt dan slechts te
biezen tusschen Haudecoeur, uw moe
der en mij.
Gerard verbleekte. En ontsteld ant
woordde hij:
Collivet! Die woorden zijn mis
dadig!
Dat zijn ze ook, want uw goede
moeder is onmogelijk tot zulk een mis
daad in staat geweest. Maar wat voor
uw moeder onmogelijk is, was het
le geschiedenis is verbonden, die ik je menschen van Portsmouth eiken avond
zal vertellen. moeten waken en dat zou niet prettig
Heel lang geleden, het was in het zijn!"
jaar 1522, werd er in het havenstadje Lang voordat de ketting van zijn ver-
Portsmouth in Engeland een reusach- bazing was bekomen, was de visch ver-
tige ketting gesmeed, met schakels van dwenen om voor zijn middagmaal te
wel een meter iengte. „Ik heb net gaan zorgen. Nu, je begrijpt, dat de
zoo'n idee, alsof ik iets heel bijzonders
zal worden," fluisterde de ketting bij
ketting heelemaal opgevrooljkt was. En
gedurende vele jaren zwaaide h'j netjes
Bescherm Uw keel-
Verzorg haar
zichzelf. En de ketting vroeg zich met in het 'water van de haven en zei be-
verwondering af, wat er wel met hem leefd, maar vastbesloten, als er vreemde
schepen de haven binnenkwamen:
„Neemt U me niet kwalijk, schip, maar
ik mag U niet binnen laten!" De ket
ting voelde zich dus werkelijk een zeer
belangrijk ding in Engeland.
Maar ondertusschen gingen vele ja
ren voorbij en de menschen werden
verstandiger en ze zeiden: „We zijn
nu toch eigenlijk veel te knap om dat
werk te laten doen dootr een ketting!"
En ze maakten den ketting los, zoodat
die op den bodem van de zee plofte,
waardoor alle jonge visschen uit hun
slaapje gewekt werden De ketting pro
beerde niet boos te zijn en zei: „Als
ik maar lang genoeg wacht, zullen de
mee te praten. „Ze hebben er zeker s..s
menschen mij nog wel eens noodig
zou gebeuren, als hij klaar zou zijn.
„Ik zou natuurlijk graag op een schip j
komen," dacht de ketting, „maar wie I
zal het zeggen?"
Je kunt je dus voorstellen, hoe te-
leugesteld de ketting was, toen hij een
pKX>sje later heel diep in de haven van
Portsmouth werd neergelaten, zoo diep,
dat hij alleen maar visschen had om
door het verbruik van Letters-Koffie GROEN
Bij elk half pond Letters-Koffie Groen, TWEE EXTRA CADEAUX-
BONNEN, welke U geheel apart kunt opsparen I
Vraagt er Uw Winkelier eens naar.
PEILNUMMER SERIE B. No. 1577 (W. DE JONG, Spijk (Z.-H.)
NV. v.h. M RAVENSWAAY ZONEN
GORINCHEM.
spijt van, dat ze me gemaakt hebben,"
dacht de ketting, „en nu gooien ze me
weg, ze gooien me in het water. Wat
een verkwisting!"
Gedurende een poosje voelde de ket
ting zich heel bedroefd. Maar op een
hebben!" En terwijl hij ctp den bodem
van d.e zee lag te wachten, speelden
de visschen kruip door, sluip door tus
schen zijn groote schakels. En de ket
ting zou er misschien nu nog gelegen
Buiten verantwoordelijkheid der
Redactie.
Mijnheer de Redacteur.
Beleefd verzoek ik U mij een beschei
den plaatsje te willen afstaan voor het
goeden dag zwom er daar beneden diep men°chen warfn „p-
in het water een groote visch heen R den plaatsje
en weer, die heel beleefd tegen den p H^v p geSchl^" onderstaande.
ketting zei: „O, neemt U me astublieft jjf1J,S 1 Y*99 De bezuiniging8kwestie> welke door
niet kwalijk!" 1 ke*hng, die in het jaar 15_2 gebruikt jen heer Koppers alhier onder de aan- o—»-
Wat kwalijk?" mopperde de ketting werd om de baven van Portsmouth af dacht van het publiek werd gebracht, Wetboek op de hoogte is. leest wat er
i gebracht ende gevreesde ha
telijke en onbehoorlijke bejegening mocht
neerkomen op het hoofd van mij en
anderen, die zijn geschrijf niet gaarne
voor hunne rekening zouden willen ne
men. Wel laat schrijver later een na
dere definitie volgen van hetgeen door
hem met het woordje „vreemd" bedoeld
werd, maar ook zelfs dit vermag onze
overtuiging niet te wijzigen, dat hij niet
uit het oog had mogen verliezen, dat
de doorsnee lezer niet met het Burgelijk
is thans van verschillende zijde meer staat en over het algemeen meer waarde
dan voldoende toegelicht om Uwe lezers hecht aan verklaringen volgenB eer en
het vellen van een juist en billijk oordeel geweten dan aan juridische commen-
mogelijk te maken. Dat thans door mij
hierop nog even wordt teruggekomen is
taren.
Openlijk zij hier hulde gebracht aan
dan ook niet om de zaak zelve, maarWethouder Van 't Sant, die voor mij
wel om de wijze waarop deze aan de en anderen erger wist te voorkomen en
markt werd gebracht. De schrijver, die den anoniemen schrijver, door een zij
tenslotte uitdrukkelijk verklaart, dat hethet scherp, maar dan toch alleszins
„er valt niets kwalijk te nemen!"
„O,"' zei de visch, die zoo'n antwoord
niet verwacht had. Hij zwom even door
en kwam dan weer terug en sprak ZOq frisch en zacht wordt Uw teint door het
bedeesd: „Ja, ziet U, mijnheel de ket- dageiyksch gebruik van ,,Zij"-Crême
ting, ik wilde alleen maar vragen, hoe
iemand, die zoo belangrijk is a!s U,
zich wel voelt?" te sluiten. Sapperloot, waar is die ket-,,.. -
„Belangrijk? Ik ben heelemaal niet ting? We moeten hem vinden»" En blJ hem alleen om het waarachtig j waardig en parlementair protest wist te
belangrijk! Ze hebben me hier wegge- zonder dat ze zich den tijd gunden om b.elan& der gemeente ging verzweeg noodzakenmet open vizier te gaan strijden,
stopt, omdat ze me kwijt wilden zijn," een hapje te eten, namen ze het beste j ^n opTele^kleine gemeenten moêielijk
zei de ketting duikerpak van een duiker en doken i personen van zaken kan scheiden en hij
„U nee, antwoordde de visch, „nu m de haven van Portsmouth. En jawel, terecht of ten onrechte, zulks ter
heeft U het heelemaal mis. Ik was daar- daar lag de ketting op den bodem beoordeeling uwer lezers een hate-
straks even aan de oppervlakte om van de zee te slapen en netjes opgerold. lijke en onbehoorlijke bejegening vreesde,
een beetje lucht te happen, toen ik Doch door het rumoer, dat de duikers Naar aanleiding hiervan zou ik hem
een visscher tegen zijn kameraad hoor- maakten, werd hij wakker en rekte m gemoede willen vragen of het eerlijk
de zeggen, dat U hier in de haven ge- zich uit en werd zoo meegenomen naar en geoorloofd is in zulk een geval de
spannen is om de schepen tegen te huis, naar de menschen van Ports- verdenking, op welke manier dan ook,
houden, die hier niet in de haven mo- mouth. En als aandenken werd er één
gen komen. En als dat geen belangrijk van de schakels afgezaagd en in het
werk is, zal ik mijn staart opeten!"
„Wel heb ik van mijn leven!" riep de
ketting uit en rammelde van plezier.
„Ja, ziet U," ging de visch voort, „als
U hier niet in de haven lag, zouden de
museum van Portsmouth gebracht en
een andere naar het museum in Londen.
Dat is de geschiedenis van de oude
ketting van Portsmouth.
niet alleen op anderen te doen vallen,
maar, zooals hij dit deed op minder
faire wijze van zichzelf af te wentelen.
De lezers toch, die nota namen van
zijne verklaring, dat de door hem in het
geding gebrachte jonge dame hem
„vreemd" was, werden door deze ver
waardoor tijdig werd voorkomen, dat
ook diens „verdediging" aan anderen
kon worden ten laste gelegd.
Mijnheer de Redacteur, ik zou hier
mede kunnen eindigen, ware het niet,
dat nog een passage in het verweer van
den heer K. in het bijzonder mij en
wellicht meerderen pijnlijk heeft getroffen.
Waar Wethouder Van 't Sant, naar
aanleiding van zijn standpunt inzake,
bet plaatsen van gemeentelijke leeningen
concludeerde tot schrijvers achter
lijkheid wat betreft het lezen
der bladen, meende deze de onjuist
heid hiervan niet anders te kunnen
demonstreeren, dan met de woorden
„Wat mijn achterlijkheid betreft,
klaring opzettelijk op een dwaalspoor daarvan heb ik tot heden aan mijn
kinderen niets kunnen bemerken,
dat hun vader aan die kwaal laboreert."
Deze weerleggingen, hetzij met of zonder
verdere bedoelingen van den schrijver,
die niet het flauwste besef kan hebben
van het leed, de zorgen en de buiten
gewone kosten welke het bezit van
achterlijke kinderen met zich brengt, is
onkiesch, hard en pijnlijk. Waar onze
Nederlandsche taal beschikt over een
voldoend aantal woorden en uitdruk
kingen, die schrijvers gedachten en be-
doelingen ten opzichte van deze aange-
naby Bemmel zakte een groep tegenheid stellig even juist en in elk
schaatsenrijders door het ijs, waar- geval meer kiesch hadden kunnen weer-
i geven, hadden we een andere woorden-
bij vier personen verdronken. De keus mogen verwachten, tenzij j uist van
HET VREESELIJK ONGELUK
TE BEMMEL.
Onder de gemeente Haalderen
plaats des onheils.
voor mij ook en wat mij kan veront
schuldigen, dat ik den naam van uwe
moeder, die ik als een heilige vereer,
te midden der schuldigen noemde, is
dat ik de mijne er naast plaatste!!
'tWas de eerste keer, dat de naam
zijner moeder in die zaak genoemd
werd.
In het vervolg herinnerde Gerard
zich telkens weer, hoezeer hij er zich
ook tegen verzette, hoeveel afschuw
die gedachte hem ook inboezemde, tel
kens viel zij den jongen man weer in
en dan herinnerde hij zich ook de
talrijke bijzonderheden, die er op den
moord gevolgd waren. Geruimen tijd
ging er echter voorbij, voordat dit ver
schrikkelijke vermoeden zich bij Ge
rard vormde, want telkens verdreef hij
het weer vol afschuw en ontzetting.
Toen Collivet den jongen man ver
liet, liep hij de boulevard Malesherbes
door.
Nu en dan bleef hij staan, alsof zijn
beenen hem den dienst weigerden. Een
akelige glimlach krulde zijn lippen:
Hij kon niet beter gekozen heb
ben! Maar hoe kan hij er toe gekomen
wezen, juist mij te kiezen?
Laten we dezen dag deze afschuw-
wekkende persoon eens volgen. Hoewel
zijn brieven naar de boulevard de Cour
celles geadresseerd werden, begaf lrij
zich steeds, wanneer hij te Parijs kwam,
naar de rue de Verneuil.
Ook heden begaf hij zich daarheen,
toen hij de woning van Gerard verlaten
had.
Hij gebruikte er zijn eenvoudig ont
bijt en bleef tot vier uur oogenschijnlijlk
slapend op een stoel in zijn kamer
zitten.
Daarna ging hij uit en begaf zich
naar de Champs-Elyssées en vandaar
naar le Bois. Maar bij de Triomf
zuil keerde hij om, ging de ave
nue Friedland in en zette zich in den
schaduw op een der banken neder.
Hij had een dagblad uit zijn zak ge
haald en scheen dit met de grootste
aandacht te doorloopen; hij hield het
hoog voor zijn gelaat, maar zag er
onder door naar een klein maar net
huis, dat tegenover hem stond.
't Scheen wel of hij het bespiedde.
Oogenschijnlijk bekommerde hij zich
weinig om hetgeen er in 't dagblad
stond, want de koekebakkersjongen, die
hem des morgens reeds ontmoet had,
ging hem voorbij, herkende hem en
zeide spottende tot hem:
Kijk! Daar heb je dien ouden van
van morgen, die leest zijn courant on
derste boven! Een rare snuiter!
Collivet zag hem woedend aan, maar de
jongen had gelijk.
Hij keerde zijn courant om en bleef
een geheel uur op de bank zitten, zon
der het minste ongeduld te toonen.
Eensklaps werd de koetspoort voor
het huis, dat hij bespiedde, geopend
en men hoorde op 't voorplein twee
paarden trappelen.
Een rijtuig reed met een dof geratel
op de straat, keerde en verdween in de
richting van de triomfzuil. Op den bok
zaten in deftige livrei een koetsier en
palfenier; de prachtige paarden waren
sierlijk opgetuigd; het rijtuig was vol
gens het laatste model vervaardigd.
En in het rijtuig zat, achterover ge
leund in de kussens, alleen een jonge
vrouw, schoon als in een droom, zoo
schoon, dat men haar voor een neven
beeld zou houden.
Dat was de persoon, die Collivet
verwachtte, 't scheen alsof er na dit
oogenblik niets anders ter wereld voor
Mem bestond.
Zijn courant was op den grond ge
vallen en door den wind meegevoerd.
Zoolang het rijtuig nog voor het huis
was, bewonderde hij de vrouw, die er
in zat; zijn gelaat verbleekte meer en
meer, zijn vingers beefden, zijn dunne
bleeke lippen mompelden nu eens be
wondering, dan weer bedreigingen. De
jonge vrouw reed voorbij, zonder hem
te bemerken.
En de koets verdween in de richting
der Champs Elyssées.
Collivet ontwaakte uit zijn droom.
Plotseling stond hij op, wischte zijn
voorhoofd af en mompelde:
O! Ik wil, ik moet haar terugzien!
Hij riep een huurrijtuig aan en zeide
tot den koetsier:
Volg dat rijtuig, waarin die dame
in dat lichte kostuum zit.
Kijk, dat rijtuig daar met die twee
zwarte paarden, dat de avenue du Bois
inrijdt, gauw, volg het en zoo dicht
mogelijk.
Onophoudelijk wischte hij zich het
deze voor hem om bepaalde redenen
een zekere bekoring uitging.
Met beleefden dank voor de opname,
R. VAN DE POL.
Slee uw ijk, 13 Februari 1932.
O—
voorhoofd af en zijn vingers beefden,
j Zou hij verliefd wezen? mompelde
de koetsier lachend.
't Rijtuig reed weg.
Gedurende twee uren volgde het de
koets met de twee zwarte paarden in
de avenue van het bosch van Bou
logne. De jonge vrouw bemerkte die
zonderlinge vervolging niet. Zij reed
als een koningin door het bosch, ont
ving onophoudelijk groeten en beant
woordde die slechts door een geringe
neiging.
Toen de koets Parijs weer binnen
reed, was het rijtuig van Collivet er,
nog steeds achter en de koetsier keerde,
zich naar Collivet om en vroeg:
Moet ik met mijn paard dat rijtuig
tot in den stal volgen? t
Dat scheen Collivet te doen ontwa
ken.
Houdt stil, zeide hij.
Hij stapte uit het rijtuig en betaalde.
En op dezelfde bank, waar hij vóór
enkele uren zijn courant gelezen had,
nam hij nu weer plaats en bespiedde
nauwkeurig allen, die het tegenover
hem liggende huis binnentraden en zij?
die het verlieten.
Zóó verraste hem de avond.
Hij scheen het niet te bemerken. On
getwijfeld had hij geen honger.
Tegen negen uur verliet een coupé
het huis, 'twas reeds donker.
(Wordt vervolgd.)
Jücnwsblad
dagelijks -
Gorgel droog met
25, 45 en 65 ct«
j j- hebben, als er op een goeden dag niet
ia 4Vtnrta «nr» Tro^aoLl 1 I rl a oii/ia tv» nn» otoni an rr a* V» nt r» 1 rr r» tv» r» r\ r» tv»nA« ttt n n a