Derde Blad
voor hst Land
ran Heusden en Aitena
de Langstraat
en de Bomrneierwaard.
Ho. 5248 Vrijdag 29 Mi
rÜjftKÏÏViIËs
Comité van Actie tegen
Wetsontwerp Terpstra
Burgelijken Stand
Parijsclie Jlodebrieven
BEHOORENDE Bli HET
s#
Buiten verantwoordelijkheid der
Redactie.
J.I. Zaterdagavond zat ik, Kees Kom
kommer, rustig in mijn kamer de vele
brieven te lezen, welke de laatste we
ken via de Redactie aan „Wim en
Kees" waren gezonden, toen op eens
mijn vriend Wim verschrikt en beven
de binnen kwam. Na 'een vluchtigen
groet was mijn eerste vraag aan hem,
of er iets bijzonders was gebeurd, om
dat hij zoo verschrikt 'en laat op den
avond kwam.
Wim: Ik begrijp niet, dat jij nog
zoo rustig thuis durft te blijven, heb
je 'dan nog niet gehoord, wat er van
de week is voorgevallen.
Kees: Ik heb zooveel gehoord, maar
misschien niet wat j ij bedoeld.
Wim: Ik zal dan eerst vertellen en
jij straks. Heel ons dorp is van 'del
week een nacht in opschudding ge
weest, doordat er met 'geweren is ge
schoten, alsof er een oefening was in
de mobelisatie. De bewoners 'hebben
in angstige spanning en in nachtgewaad
de komende dingen afgewacht, die ge
lukkig weggebleven zijn.
Kees: En wat was er dan wel te
doen?
Wim: Niets bijzonders jongen, er
was geloof ik in 'de „Alm" een „schip"
in 'nood', die „schipper" heeft bij ge
brek aan vuurpijlen zijn buks gepakt
en enkele schoten gelost.
Kees: Geen grappen Wim, zakelijk
blijven, het papier is te duur, en wij
moeten oppassen goede vrienden te
blijven met de „Redactie" anders krij
gen wij ook het „stopbord" voor ons,
net als „mijnheer den Inwoner." Je
hebt kunnen zien, dat we hulp gekre
gen hebben. A. v. d. K. deed een duit
in het zakje en een C. H.-raadslid was
ocfk al niet bang.
Wim: Dat is waar, doch ik had
liever dat die inwoner opkomt. Belof
te maakt schuld, en tot nog toe weten
we nog lekker niets. Maar nou wat an
ders. Zooals ik gehoord heb is jou reis
naar den Haag best afgeloopen. De steun
voor de boeren is al uitbetaald. Alleen
wou ik vragen of jij het voor alle
boeren gevraagd hebt.
Kees: Nee Wim, ik heb gevraagd
voor de kleine boeren, want ik dacht,
dat de groote wel zoo waren in onze
gemeente, dat ze die steun minachtend
lieten liggen. Zooiets was immers aan
een werklooze arbeider niet gegund,
of hij werd met de vinger nagewezen.
Nou weet ik trouwens niet of ze alle
maal de steun gehaald hebben.
Wim: Nou ik heb die dag de moeite
eens gedaan, om dat na te gaan en ik
kan jou vertellen, dat ik er maar een
paar gemist heb.
Kees: Ik heb nu van de week een
brief gehad waarin wij verzocht wor
den na te gaan, wie van deze soort
steuntrekkers in een café komt, feesten
bezoekt, of iets dergelijks.
Wim: Wordt dan hun steun ook
ingetrokken?
Kees: Natuurlijk jongen, alle steun-
trekkenden zijn gelijk, hier is geen
verschil in een arbeider of een boer.
Ik had dat trouwens in den Haag an
ders afgesproken. De bedoeling" ervan
was, dat wij de boeren zouden helpen,
zoodat zij weer in staat zouden zijn
met deze steun werkvolk in dienst
te nemen.
Wim: Nou, dan komt er van die
bedoeling niet veel terecht, mooi is
ze wel, doch het loopt mis. Ik Lhad
gedaan net als onze Raad deed. De
steun stop en die meende dat hij te
kort kwam naar het „Burgerlijk Arm
bestuur". Daar moesten de arbeiders
ook wel naar toe en waarom de rest
niet? Er zijn er nog die dan hun steun
konden halen per auto, ze hebben toch
al wat voor, want melden behoeven zij
zich niet te doen.
Kees: Wim jongen wat sla je weer
door, de steun voor de arbeiders is im
mers ook weer gewoon aan den gang.
Die paar weken dat de arbeiders naar
het ,.B. A." zijn geweest, hebben hun
goed gedaan. Dat is het potje waar
van de winter van geleefd kan worden.
Maar kijk eens hier, veel nieuws jongen.
Wim: Brieven zie ik, van inwoners
en wat schrijven ze wel?
Kees: De menschen zijn bang, dat
wij niet alles zien en hooren en daar
om brengen ze ons op de hoogte. No.
1 schrijft, dat hij een trouwstoet zag,
waarvan één vader present was, haas
tig van het land, versierd met hooi-
pijlen en haastige spoed. No. 2 wil ons
's nachts op pad hebben, want, schrijft
hij, er worden dan heele huisboedels
netjes onder politietoezicht verdeeld.
No. 3 schrijft, dat het geen wonder is,
dat het de menschen in onze gemeente
niet goed gaat. Want, schrijft hij. er
is hem verteld, dat er in de gemeente
maar drie goede huisvrouwen zijn.
De andere maken alles op.
Wim: En schrijft hij wie die zui
nige vrouwen zijn, en wie die praat
uitslaat.
Kees: Ja jongen, die vrouwen zijn
die van Jan, van Arie en van Huib.
De man die het vertelde is nou zoo
bang of het geen keus, dat hij zelf
ongetrouwd blijft. Hij woont ge
loof ik, door de Juinstraat, rechts.
Wim: Dat is prachtig zeg, ik wist
niet dat die andere vrouwen zulke op-
maaksters waren. Zeg Kees, jij hebt
nog al wat te zeggen in den tjiaag,
kun je die persoon niet bij „Wel ter"
bezorgen?
Kees: Nou, dat zal ik nog eens pro-
beeren. Ik heb hier nog een brief, waar
in iemand vraagt, wanneer de zender
nog eens draait. Die zeg ik nou maar,
dat hij nog een poosje geduld moet jhcb-
ben. Eerst wat langer avonden en dan
hoort hij ons wel.
Wim: Nou Kees, ik ben nu weer
aardig geruster. Ik zie dat over ons ge
waakt wordt en daarom ga ik rustig
naar bedje toe. Ik wensch je wel (te
rusten en tot ziens.
Kees: Wel te rusten Wim. De groe
ten thuis.
WIM en KEES.
Almkerk, Juli 1932.
DE WIJZIGINGEN.
Zooals de Voorzitter van ons Comi
té bij de aanbieding van de 332 moties
aan den Voorzitter van de Tweede
Kamer reeds opmerkte, acht het Comité
met de door den Minister in zijn Ont-
werp-Wet aangebrachte wijzigingen zeer
onvoldoend aan de wenschen van de
samenwerkende organisaties tegemoet
gekomen.
'tKan niet ontkend worden, in een
enkel opzicht is er aan de wenschen
van het Comité tegemoet gekomen.
Het zal niet meer kunnen gebeuren,
dat bij de noodzakelijke aanstelling van
een vakonderwijzeres voor handwerken
op een openbare éénmans-school alle
bijzondere scholen in die gemeente voor
rekening van de gemeente ook zoo'n
vakonderwijzeres benoemen.
Verder is de uniforme 45-schaal voor
het Lager Onderwijs door Minister
Terpstra losgelaten en .de kleine school
tjes zullen daarmee gebaat zijn.
Maar dat is dan ook alles wat er aan
goeds in de wijzigingen van beteekenis
is, terwijl de verkregen hulp voor het
platteland waar de kleine scholen in
het algemeen gevonden worden door
een andere wijziging weer zoo goed
als teniet gedaan. De bepaling n.l.,
dat de scholen beneden de 91 leerlin
gen in de eerste tien jaren van de uni
forme schaal niet te lijden zouden heb
ben, als ze maar niet beneden de cijfers
van de huidige kwamen en elke va
cature dus gedurende dit tijdperk op de
oude wijs zou mogen worden vervuld,
heeft de Minister uit het Ontwerp ge
licht en het z.g. afvloeiingssysteem ook
ook voor deze kleine scholen nu van
toepassing verklaard.
Dit groote nadeel weegt in geen en
kel opzicht op tegen het guntige van
slechts een verhooging van de grensge-
tallen van 33 tot 35 en 73 tot 76 voor
2 en 3 leerkrachten.
En dan die 4de leerkracht!
Die kan dan pas met 55 kinderen
méér in de school verschrijnen, wat
nog ongunstiger is dan met de uniforme
van 45.
En verder telt het uniform met 50 op.
Arme groote scholen nu: een vreese-
lijke ontreddering op deze. Van 286
335 leerlingen, 7 leerkrachtenge
middelde klassen van 41 tot 48 leerlin
gen geven aan tal van scholen, zoo goed
als zonder uitzondering in de praktijk
klassen van 5055.
En zoo is het er eer nog erger op
geworden dan beter. Het Comité heeft
het wel bij het juiste eind gehad, toen
het in zijn actie tegen het ontwerp op
zoo goed als alle plm. 350 vergaderin
gen duidelijk deed uitkomen, dat het
Wetsontwerp niet aan de huidige schaal
had moeten raken, laat staan er aan
tornen, zooals het deed, en nu na de
Wijzigingen, zij het dan op andere wij
ze, opnieuw doet.
Wat de nu voorgestelde regeling,
wordt ze Wet, aan de gemeenten, die
er prijs op stellen hun onderwijs op
peil te houden, zal kosten,', is niet bij
benadering te bepalen.
Aan de cijfers voor het U.L.O. heeft
de Minister niets gewijzigd en tal van
scholen voor U.L.O. zoo noodig in
ons land zullen niet kunnen blijven
bestaan.
Ons verbet tegen de vaststelling bij
de Wet van deze gewijzigde bepalingen
mag daarom niet minder krachtig we
zen dan het was tegen het voorgestelde
Ontwerp.
En verdere wijzigingen?
Op bijna elke vergadering van ons
Comité is het in art. 37 voorgestelde
strafsysteem voor de onderwijzers, op
gronden hoofdzakelijk ontleend aan de
groote beteekenis die de onderwijzer(es)
van onze jeugd als opvoeder(ster) moet
hebben een beteekenis en een waar
de, die nooit kan behouden of verlo
ren worden door het opleggen van in
opvolging een 6- of 7tal van de ambte
naarswereld afgeziene straffen zoo
sterk mogelijk als ondeugdelijk en voor
toepassing hoogst verwerpelijk bestre
den.
Er mocht door de algemeenheid de
zer bestrijding voldoende reden voor
den Minister zijn geweest, op dit punt
zijn onopvoedkundig voorstel terug te
nemen, en we hadden dit dan ook stel
lig verwacht, 't Is anders uitgekomen...
alleen de „overplaatsing" is vervallen
en schriftelijke „berisping" is veran
derd in een schriftelijke „waarschu
wing." Ziedaar alles op dit in e;en
O n d e r w ij swet zoo hoogst moeilijk
te betreden terrein.
Niet de minste wijziging heeft de
Minister gebracht in wat in heel de
opzet van het Ontwerp verscholen ligt,
n.l. het vergemakkelijken van de op
richting van nog meer bijzondere scho
len, dat in den strijd van het Comité
tegen de voorgestelde wetgeving zoo
duidelijk en afdoend aangetoond is, als
te zijn tegen het belang van het on
derwijs, tegen dat van de Rijks- en
gemeente-financiën. En in het licht
daarvan is het eigenaardig, om geen
ander woord te gebruiken, dat één der
wijzigingen inhoudt, dat voortaan ook
Oudercommissies en Ouderraden zich
tot het gemeentebestuur kunnen wen
den respectievelijk met betrekkingen tot
de belangen van de openbare school
en tot gemeenschappelijke belangen der
openbare lagere scholen in de gemeen
te. Moet dit tot een verleiding voor de
Oudercommissies en Ouderraden zijn
om „schoolbestuurtje" te gaan spelen,
en opdat de overgang tot het stichten
van een bijzondere school bij niet-vol-
doen aan de wenschen van de vragen
de Oudercommissies en -raden te ge
makkelijker zal worden gemaakt? Het
is ietwat raadselachtig, al juichen wij
de voorgestelde wijziging op zich zelf
toe. Wij vertrouwen, dat onze Ouder
commissies en -raden voor deze ver
leiding onvatbaar zijn.
En verder geen wijziging van eenige
beteekenis.
Wij wachten af en zijn paraat.
Het Comité van Actie
tegen het wetsontwerp Terpstra.
HEUSDEN.
Geboren: Nolbertus Petrus Maria,
z. van P. W. Boeren en W. v. d Wiel.
Ondertrouwd: P. H. G, Kuijpers,
29 j., en Fr. Joh. Toethuis, 25 j.G.
J. van Diessen, 49 j en M. A. Cath.
Clerks, 35 j.A. J. Dankers, 51 j. en
M. G. van Diessen, 37 j.Tj. Tj. Jonker,
27 j., en II. J. de Groot, 27 j.
o—
„GEKLEEDE" TOILETTEN
EN ELEGANTE HOEDEN.
De keuze van kousen en schoenen.
Een goed ding van onze tegenwoordige
mode is, dat ze zoo duidelijk onderscheid
maakt tusschen daagsche japonnen en
gekleede toiletten. Ook vroeger bestond
dat verschil en een Parisienne zou zich
niet licht in de keuze van haar kleeding
vergissen. Maarwe zijn nu eenmaal niet
allen Parisiennes. En een vrouw, die niet
zoo heel goed op de hoogte van de mode
was, stond dan wel eens voor een moeilijk
vraagstuk.
Wat w a s nu een gekleede japon
Kon de Zondagsche daarvoor dienen
Was het model van haar daagsche
jurk voldoende wanneer ze het maar van
fijnere stof nam of meer gegarneerd
Tegenwoordig is het verschil zoo groot,
dat niemand zich meer vergissen kan en
we heusch met een kortgerokt toiletje
op een partijtje zullen verschijnen. En
zooals het met de japonnen is, gaat het
ook met de hoeden.
Vroeger kon het wel eens gebeuren,
dat we in Holland b v. met een avend-
hoed op de fiets zaten. De winkeljuffrouw
had ons plechtig verzekerd dat het de
„allerlaatste mode was", maar er niet bij
verteld, dat men met een dergelijken
hoed in Parijs 's avonds naar een chic
restaurant sopeeren ging. Tegenwoordig
twijfelt niemand meer. De aardige mutsjes,
baretjes en kapjes dragen we 's morgens,
of ook 's middags, wanneer we gaan bood
schappen doen, fietsen of wandelen. En
het hoogelegante, scheeve hoedje met den
rand van rozen op het haar alleen als we
keurig gekleed de stad ingaan, een be
zoek moeten afteggen of ergens gaan thee
drinken.
Pittig zijn onze zomersche hoofddeksels
en soms van een eigenaardige chic die
lang niet iedereen staat. Kijkt u maar
eens naar het eerste dopje van ons plaatje,
op het oogenblik weer zwarte en zelfs
donkerblauwe en donkergroene kousen in
de mode zijn, al worden ze dan ook meestal
van zoo'n ragfijn weefsel genomen, dat de
donkere tint niet opvalt. Heel fijn is het,
om handschoenen, taschje, ceintuur, hoed
en zelfs de parasolknop tezamen in har
monie te brengen. Maar ook dit is, juist
als het hierbovenstaande, een luxe, die
niet ieder zich permitteeren kan.
waar twee pieken door den rand gesto
ken zijn, die tot op den schouder vallen.
Of naar het andere hoedje van ge
vlochten stroo in twee tinten met een
trosje kersen boven op den bol. Ze zijn
snoezig, maar wee degene, die er niet
het type voor heeft
Een andere goede inval van de Mode
betreft ons schoeisel. Wat zijn ze heerlijk
luchtig voor den zomer, die opengewerkte
schoentjes, die bijna den geheelen voet
vrij laten. En bovendien zeer hygiënisch,
want we weten toch allen, hoe ongezond
het i3 den voet in den zomer geheel met
leer dat geen uitwaseming toelaat
te omkleeden. Jammer, dat wel eens
een fout in de constructie wordt gemaakt
om een schijnbare elegantie te bereiken.
We zagen zoojuist een dame voorbij
strompelen in een paar sandaaltjes, waar
aan het bovenstuk geheel ontbrak.
Daar het schoentje op een heel hooge
hak gebouwd was, had de voet natuur
lijk een sterke neiging naar voren te
glijden en werd daarin alleen verhinderd
door twee riempjes, hetgeen absoluut on
voldoende is. Vandaar dan ook de min
der fraaie gang dezer dame en de bijna
absolute onmogelijkheid eenigzins vlug te
loopen.
Zeer elegant is 't op het oogenblik kousen
en schoenen in precies dezelfde kleur van de
japon te dragen. Het is een verfijnde
elegantie, die echter, wegens de hooge
kosten, velen onder ons zich zullen moeten
ontzeggen. Gelukkig zijn er de tallooze
beige en bruine tinten en de vele wit-
zwarte schoentjes, die bij elk toilet pas
sen. Maar het is wel eigenaardig, dat
WILHELMINE.
Onze lezeressen, die uitvoerig wen
schen ingelicht te worden over de
laatste mode, zoowel voor dames als
kinderen, raden wii dringend aan een
abonnement te nemen op „Het Nieu
we Modeblad".
Dit uiterst practische Nederland-
sche modetijdschrift, hetwelk ook een
schat van gegevens biedt voor hand
werken in alle genres, is bii de uitge
vers dezer courant tegen sterk gere-
duceerden prijs verkrijgbaar.
De abonnementsprijs van het Nieu
we Modeblad 2 maal per maand ver
schijnende in 20 bladzijden met tel
kenmale 2 gratis knippatronenbladen,
bedraagt slechts f1,20 per kwartaal,
franco per post f1,50.
Vergadering van de Ziekenkas
«Hulpbetoon® te Gorinchem.
Deze Vereeniging is aangesloten by het
Ned. Verb, van Ziekenkassen.
Waardoor het lidmaatschap van hare
leden nimmermeer verloren gaat waar
men ook gaat wonen.
Kosteloos uitzending naar Herstellings
oord ook al is men van anderen afgewezen.
Gratis advies als men meent tekort
gedaan te zijn van de Ongevallen-, Inva-
liditeits-, of Ziektewet.
De Heer Sas opent deze vergadering,
en het verheugd hem dat zoovele leden
aanwezig zijn, en deeld mede dat de
vereeniging er zeer goed voorstaat. De
Secr. leest de Notulen welke onveranderd
goedgekeurd. Uit het verslag van de
Penningm. blijkt dat vereen, er nog nim
mer zoo goed heeft voorgestaan. De
Voorz. zegt beide heeren dank voor hun
arbeid.
Besloten word om even als vorig jaar
zoo mogelijk weer een bloempjesdag voor
het Sanatoriumfonds van het N.V Z.
De Voorz. wekt alle leden op om pro
paganda te maken voor de Vereen, want
het is voor iedere arbeider noodzakelijk
om lid te zijn van een plaatselijke kas
aangesloten bij. het Ned. Verb, van Zieken
kassen. Daar er niets meer aan de orde
is sluit de Voorz. de vergadering.
WIJK EN AALBURG.
Het verslag over den voetbal
wedstrijd „B.V.V. I" te 's Bosch en
„Unitas I" te Gorinchem verdient
verbetering. „Unitas" won niet met
3 i, doch met 52.
Door het hoofd der openbare
lagere school te Aalburg, de heer
G. Zoon, is als zoodanig aan den
raad dezer gemeente eervol ontslag
aangevraagd.
De heer Zoon gaat met pensioen
en zal in deze gemeente blijven wo
nen. Vele jaren heeft hii hier als
hoofd gestaan. Hij was steeds een
zeer goed, accuraat en plichtsge
trouw schoolhoofd, die zich nooit
op den voorgrond schoof. Llii ken
de zijn leerlingen en de leerlingen
kenden hem. Dat hij nog vele ja
ren in gezondheiid van zijn pensi
oen moge genieten, is de wensch van
zeer velen.
's Zondagsmiddags ziet men
hier tegenwoordig op de rivier de
Maas vele mooie witte zeilbootjes en
kano's, die dan zoowat in de omge
ving van deze gemeente blijven rond
zeilen en spelevaren. Verschillende
dezer bootjes zijn uit deze plaats af
komstig. Het aantal neemt gei-egeld
toe.
De prijs der aardappelen is
alhier 2 cent per K.G. Dit kan een
bedroefd beetje worden genoemd. Ve
len zullen zich den tijd niet herin
neren dat de vroege aardappelen de
ze prijs deden.
