Tweede Blad
No. 5304 Vrijdag 10 Febr.
Ziehsmarf.
BEZOEKT
WILLEM DE BRUIN
voor hst Land
van Keusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
Ijzerhandel Gorinehem.
HEUSDEN SCHE
MAANDMARKT
Donderdag 16 Febr.
De nieuwe WASCHCOMPRESSORS
van zwaar roodkoper vervaardigd.
Prijs f 2.90.
Idem veerend f 8.75.
Kinderrubriek
FEUILLETON.
Binnenland.
BEHOORENDE BIJ HET
Neemt U in aeht!
Hoe komt het, dat vrouwen zoo
vaak lijden aan rugpijn, rheumatische
pijn, waterzuchtige zwellingen, dui
zeligheid, zwakte, uitputting, zenuw
achtigheid en urinestoornissen Haar
lichaamsgesteldheid, de verschillende
perioden en het leven der vrouw,
de geboorte van kinderen, vormen
vaak de oorzaak van verzwakking der
organen in den rug. Deze organen
beginnen traag en slecht te werken,
waardoor urinezuur en andere onzui
verheden zich opnoopen en de kwaal
zich door het lichaam kan versprei
den.
Voor vrouwen zijn Foster's Rug
pijn Pillen dan ook een uitkomst in
dergelijke kritische tijden. De ver
sterkende werking van dit speciale
middel op de betreffende organen
maakt spoedig een einde aan de hin
derlijke verschijnselen en baat tegen
rheumatiek, ischias, spit en water
zucht.
Bii alle drogisten enz. k f i
fi.75 en f3.per doos.
Beste jongens en meisjes.
De antwoorden op de raadsels van
verleden week zijn
1Het oog van den meester
maakt het paard vet.
2. De muis van de hand, muisjes
op beschuiten, muizen (aard
appelen).
3. Zoethout.
Nieuwe raadsels:
1. Wie weet welke rozen in geen
enkele tuin op hun plaats ziin
en meestal op zee worden
aangetroffen
2. I'k ken een kaas, die erg lek
ker is en toch niet van melk
wordt gemaakt.
Ra, ra, wat is dat
3. Neem een hooge noot. doe
daarbii de helft van je ou
ders, dan krijg je een dier!
Hoe kan dat
OOM KAREL.
HET DAPPERE
KLEERMAKERTJE.
V.
Ieder ander dan het kleermakertie
zou zeker onmiddellijk op de vlucht
geslagen zijn. Maar hii niet, hoor!
In de nabijheid stond een heel klein
huisje, dat alleen maar tijdens de
jacht gebruikt werd. Het had maar
één deur en één venster. Het kleer
makertje rende het huisje binnen, op
den voet gevolgd door het schuim
Naar het Fransch.
nr-
2>
144.
Ja, van haar, die je aldus noemt,
maar die dien naam niet verdiend en
die de liefde niet waardig is, die je
haar toedraagt.
Zij snelde op Marie toe en wilde
haar om den hals vallen.
Maar Marie opende haar armen niet,
Marie zag inoch hoorde iets.
Met bloedig idoorloopen oogen van
toorn en Jiaat, vervolgde Collivet:
Die vrouw is een onwaardig
schepsel, voor wiens tegenwoordigheid
je reeds moest blozen. Na mijn
vrouw te zijn geweest, na de plaats
te hebben ingenomen die je moeder
eenmaal bij je innam, na de wet te
hulp geroepen ,te hebben om mij te
ontvluchten, heeft <zij een schandelijk,
liederlijk leven geleid.
Wist je wel, dat
Ontsteld antwoordde .het kind:
Ik wil het niet weten Moe
dertje! Moedertje! Waarom blijft U
zwijgen? Waarom jbelet ge hem niet
te spreken?
Omdat zij geen antwoord zou kun
nen vinden. Ik zal je zeggen, wat er
van haar geworden is.
bekkende, woedende, wilde zwijn.
Doch doordat het kleermakertje zoo
vlug en lenig was, kostte het hem
vrijwel geen moeite om met één
sprong weer uit het venster te sprin
gen. Meteen rende hii achter het huis
je om en wierp de deur in het slot.
Het wilde zwijn, dat achter hem aan
was geloopen, zat toen meteen ge
vangen. Want het woedende beest
was veel te log en te zwaar en te
onbeholpen om door het venster te
springen. Toen wandelde het kleer
makertje op zijn dooie gemak naar
de jagers, die bii den rand van het
bosch waren blijven wachten.
„Ziezoo" riep het kleermakertje
hun toe, „ga maar mee. dan kun
nen jullie het wilde zwijn zien, dat
ik gevangen heb!".
En de jagers konden hun ooren
niet gelooven. Maar toen ze bij het
kleine huisje kwamen en door het
venster naar binnen keken, zagen ze
inderdaad, dat het woedende wilde
zwijn daar gevangen was.
DE
OP
De held begaf zich nu naar den
koning en deze, of hii wilde of Iniet.
moest nu zijn belofte wel houden
om hem zijn dochter tot vrouw te
geven en hem zijn halve koninkrijk
te schenken. Had de koning gewe
ten, dat er geen groote krijgheld.
maar een heel gewoon kleermakertie
voor hem stond, dan zou het hem
zeker nog meer gespeten hebben.
Doch eindelijk werd dan de bruiloft
gehouden met groote pracht en praal
en zoo werd het kleermakertje ten
slotte een koning! Toen ze echter
een poosje getrouwd waren, hoorde
de jonge koningin op een nacht, dat
haar man in zijn droom sprak. Ze
hoorde hem zeggen: „Jongen maak
die jas af en naai die knoopen laan
die broek, of ik zal je met/Onijn elle-
maat om je ooren slaan!" Toen be
merkte de koningsdochter, wie haar
echtgenoot feitelijk was, dat hij niets
anders was dan een gewoon kleer
makertje. Den volgenden morgen
klaagde zij haar nood bii den ouden
koning en verzocht hem, haar van
haar man te bevrijden, die immers
niets anders dan een ridder van den
naald was. De koning troostte haar
zoo goed hij kon en zei: „Laat [van
nacht je slaapkamer open, dan zul
len mijn dienaren in den gang wach
ten en als hii dan is ingeslapen, gaan
ze naar binnen en zullen hem met
touwen - vastbinden en hem naar een
schip brengen, dat heel ver weg zal
varen!".
De koningsdochter was daardoor
tevreden gesteld. Doch de schild
knaap van den jongen koning had
alles gehoord en daar hii zijn jongen
meester trouw gezworen had, vertel
de hii hem alles omtrent den aan
slag, die op hem beraamd was. De
jonge koning sprak toen: „Daar zul
len we een stokje voor steken!" Hii
ging 's avonds op den gewonen tijd
met zijn vrouw ter ruste. Toen nu
de koningsdochter dacht, dat hij in
in slaap gevallen was, stond ze op.
deed de deur van de slaapkamer
open en kroop toen vlug weer in Ibed.
Het kleermakertje deed echter net
alsof hii sliep. Hii begbn nu luid
de spreken, alsaf hij droomde: „Jon
gen, maak die jas af en zet die
Neen, neen, ik wil het niet, ik
wil niets weten!
'tMoet. Zij, .aan wie je een naam
hebt gegeven, die voor elke moeder
heilig is, werd een schepsel, waar
voor geen (mensch eerbied koestert en
die iedereen het recht heeft te ver
achten. Begrijp je nu wie je hebt
lief gehad?
Neen, zeide .het ongelukkige meis
je, ik (begrijp het niet. Want nooit heeft
iemand mij meer lief gehad dan zij
en wat .gij haar ook moogt verwijten,
ik begrijp het niet, ik weet alleen dat
ik haar ,zal blijven liefhebben, doch
Zij hield plotseling op.
De krachten begaven haar.
Zij bracht thaar zakdoek aan haar
lippen en toen zij die terugnam, was
hij met bloed bespat.
Marinette hield «haar oog nog steeds
gesloten en bemerkte het dus niet en
Collivet zag zijn dochter niet aan.
Toch, vervolgde ,zij op zeer zwak
ken toon, .hebt gij mij groot verdriet
gedaan, door dat te zeggen, gij hebt
mij een pijn veroorzaakt, die
Plotseling verbleekte zij, wankelde en
zakte ineen.
Marie snelde pp haar toe.
Collivet duwde haar ruw terzijde.
Suzanne lag roerloos op den grond,
terwijl het bloed over haar lippen
kwam.
Een oogenblik .stond Collivet ontsteld.
Zijn toorn .tegenover Marie was ver
dwenen. Hij .koestert slechts één vrees
en dat is, dat hij zijn dochter gedood
knoopen aan die broek, of ik zal je
met mijn ellemaat om de ooren slaan
Ik heb er zeven in één klap versla
gen; twee reuzen gedood, een neus
hoorn gevangen en een wild zwijn,
en zou ik dan nu bang zijn voor die
hazenharten, die buiten in den gang
voor mijn kamerdeur staan
Toen de knechten van den koning
het kleermakertje nu zóó hoorden
spreken, sloeg hun de schrik om het
hart en eensklaps zetten ze het op
een loopen en renden heen, alsof de
duivel hen op de hielen zat. En nie
mand durfde het kleermakertje ook
maar verder een stroobreed in den
weg te leggen. Zoo was en bleef
het kleermakertje voor altijd koning!
EINDE.
MISLUKKING VAN HET PLAN
MET DE SPEENVARKENS.
Van de heele speenvarkensdistributie
komt vermoedelijk maar heel weinig te
recht, omdat een boer een gezonde big
van 5 kilo niet voor f 2 kwijt wil en bij de
tegenwoordige biggen prijzen er met voor
deel f 5 voor betaald kan worden voor
het aan te brengen merk, meent een me
dewerker van het „Alg. Ned. Landbouw
blad". Het op zichzelf mooie denkbeeld
de dieren niet te vernietigen, maar in de
consumptie te brengen, haalt min of
meer een streep door dit doel, dat de
Ned. Varkenscentrale zich stelde, de be
perking der teelt. Om beide gedachten
tot uitvoering te brengen, zal vermoe
delijk een middel zijn het eene te doen
en het andere niet na te laten, n.l. de
biggen alle te ontvangen, die geen tee
kenen vertoonen, dat ze toch dood zul
len gaan, de beesten daaruit te distri-
bueeren en de slechte naar den destruc
tor te verwijzen. De teeltbeperking gaat
niet vlug genoeg en elk middel, dat in
dezen bevorderlijk kan zijn, dient te wor
den aangegrepen.
En dan is er nog iets, dat de aandacht
verdient. Aanvankelijk heerschte de mee
ning, door de Varkenscentrale bevestigd,
dat alle biggen van elk gewicht en eiken
leeftijd konden worden afgenomen.
Toen de boeren kwamen leveren, wer
den velen weer naar huis gestuurd met
de opmerking dat de biggen te jong, te
licht of om andere reden niet konden
worden ontvangen. Alleen aan de Kring-
zaakvoeders werden instructies gegeven,
en menigeen is zoo boos weer ver
trokken dat men van hen geen biggen
meer behoeft te verwachten.
Had men deze instructies ook gepu
bliceerd en niet alleen aan de Kringzaak
voerders (te laat) kennis gegeven dat was
veel onaangenaams voorkomen.
O
DE WERELD WIL BEDROGEN
WORDEN...
Geruischloos stoof de luxe auto
over het gladde asphalt van de Laan
van Meerdervoort te 's-Gravenhage.
De wagen stopte bii de Reinken-
straat, het portier klapte open. de
passagiers stapten uit... zes bedelaars.
Een luxe, zij het dan ook ietwat
versleten auto, bemand met bedelaars
komt zelfs in dezen tijd niet zoo
vaak voor. De „heeren" hadden ove
rigens erg veel haast. Elk met een
stapeltje papier in de handen, po
steerden zii zich op verschillende
punten, in de nabijheid van hun
hoofdkwartier, de auto. en toen be
gon de arbeid. Die bestond hierin,
dat de bedelaars-automobilisten bii
voorkeur alleen-loopende dames aan
klampten en deze een versje aanbo
den, natuurlijk tegen betaling. „Prijs
naar goeddunken". Behalve met het
koninklijk wapen, prijkte het papier
heeft; hij .roept haar bij haar naam en
tracht haar tot bewustzijn te brengen.
Marie staat aan het einde van het
vertrek en ziet somber en dreigend het
schouwspel toe. Daar het kind roer
loos blijft liggen, schelt zij de dienst
bode.
Een dokter! zegt ze.
Na een vragenden blik op Marie ge
worpen te hebben, verlaat zij het ver
trek.
Toen stamelt Collivet:
Een dokter! Denkt gij dan, dat
het ernstig is?
Marie treedt naderbij en zegt op
vreemdsoortigen toon, waaruit men niet
het verschrikkelijke treurspel kon ver
moeden, dat er in haar ziel afgespeeld
werd:
Ernstig? Ja, want de dokter zal
te laat komen.
Te laat!? roept de ellendeling ont
zet uit.
Dat kind sterft.
Sterft!? Och kom! Waarom zou
zij sterven?
Gij hebt haar gedood!
Ik!
Hij wil bij zijn dochter neerknielen,
maar Marie legt haar hand op zijn
schouder.
Ga heen. Ik wil alleen met
haar blijven!
Werktuigelijk gehoorzaamt hij. Hij
is machteloos.
Op teederen toon, zooals zij dat ge
durende de zoele nachten te San-Remo
deed, spreekt Marie nu tot Suzanne.
met deze merkwaardige volzinnen
„Smartkreet van een werklooze. Voor
slechts éénmaal. Nog nooit zooiets
gedaan." Het liedje zelf was getiteld:
„Vergeet mii niet" en beschrijft in
roerende bewoordingen het tragisch
lot van twee geliefden, die door den
strijd om het bestaan van elkaar weg
moeten gaan. Het is echter niet zoo
wanhopig als het begin doet ver
moeden ,want in het laatste couplet
deelt de dichter mede: „Als ik terug
kom voer 'k je, blii van zin. dra als
mijn bruidje het paradijs der liefde
in".
In dat wat of is dat niets Er
waren heel wat dames, die. met tra
nen in de oogen, eenige muntstukken
deponeerden in de gretige handen
van den ongelukkigen minnaar. Er
werd „gewerkt" van 9 tot 2. Toen
verzamelden de ongelukkige min
naars zich met volle buidels weer
in hun hoofdkwartier, de auto. De
heeren vlijden zich in de mollige kus
sens, vermoeid, doch tevreden dat
hun zware dagtaak wederom ten ein
de was. De motor werd aangezet en
snel verwijderde de auto zich in de
richting van het woonwagenkamp,
waar zii thuisbehooren.
De wereld wil bedrogen worden...
o
VERDACHT VAN
VERDUISTERING.
Een arrestatie in Den Haag.
De politie heeft in de Nieuwe
Schoolstraat te 's-Gravenhage aange
houden den 33-jarigen directeur van
een plaatsingsbureau, verdacht van
verduistering. Dit plaatsingsbureau
stelde betrekkingen in uitzicht, waar
voor men een som van f 100 te
storten had. Een tweetal aangiften,
n.l. van een bewoner van den Noord-
West-Buitensingel en van de Jona
thanstraat, die ieder f 100 hadden ge
stort en nooit meer iets gehoord,
was bij de politie binnengekomen.
o
ONDER LOCOMOTIEF GERAAKT.
De lijnwerker D. Nolhoek te Spij-
kenisse is aan het tramwegstation al
daar onder een rangeerende locomotief
geraakt. Een arm werd hem verbrij
zeld. Op advies van dr. Rademacher
is de man per tram naar het ziekenhuis
te Rotterdam vervoerd.
o
BANG OM UIT TE GAAN.
Hevige aanvallen van rheumatiek.
Nu alles vergeten.
Het moet wel geruimen tijd ge
duurd hebben voordat de rheuma
tiek van dezen man zoo ernstig werd.
Daarover zegt hii niets. Maar hii
maakt het duidelijk, dat slechts vier
of vijf maanden van Kruschen Salts-
gebruik noodig waren om hem alle
geleden pijnen te doen vergeten. Dit
is wat hii zegt: „Ik heb vaak Kru-
schen advertenties in de bladen ge
zien en ik vind, dat het niet anders
dan mijn plicht is, dat ook ik een
kleine getuigenis zou geven. Voordat
ik begon Kruschen te gebruiken, had
ik heel ergen last van rheumatiek,
voornamelijk in mijn beenen. Ik had
het zoo erg, dat ik herhaaldelijk op
straat neerviel. Ik heb nu meer dan
twee jaar Kruschen Salts gebruikt.
En de laatste 18 of 20 maanden [heb
ik in 't geheel geen pijn meer gehad.
Inderdaad, ik heb het allemaal ver
geten. Terwijl ik toch vroeger altijd
bang was om uit te gaan. Kruschen
is goud waard". I. L.
Elke „kleine dagelijksche dosis"
Kruschen Salts is een wetenschappe
lijke combinatie van minerale zou
ten, welke al Uw afvoer-organen aan
sporen nieren en maag en
deze geregeld aan 'twerk houden,
zooals de natuur dat bedoeld heeft.
Het gevolg van deze inwendige zui
verheid is, dat verfrischt en ver
nieuwd bloed door Uw aderen
stroomt. Giftig urinezuur, dat Uw
rheumatische pijnen veroorzaakt,
wordt langs natuurlijken weg verwij
derd en de pijnen houden op. En
als U voortgaat met „de kleine da
gelijksche dosis" Kruschen Salts, zal
Uw geheele wezen lichaam en
geest van deze zuiverende ver-
frisschende werking den weldadigen
invloed ondervinden.
Kruschen Salts is uitsluitend ver
krijgbaar bii alle apothekers en dro
gisten k fo.90 en fi.60 per flacon.
Stralende gezondheid voor één cent
per dag. Adv.
o
DE OVERSTROOMINGSRAMP IN
ATJEH.
Schade een kwart millioen gulden.
Omtrent de overstroomingsramp
in Atjeh wordt nog gemeld, dat het
Men staat werkelijk verrast zóó schoon
deze wasschen
Telef. Int. 220.
-T.
En 't schijnt, dat die moederlijke tee-
derheid, tot ini de ziel doordringt, die
nog slechts aan een zijden draad hangt.
Suzanne opende haar oogen en ziet
haar aan.
Heb je pijn, lieveling?
Neen, in het geheel niet meer.
O, maar daar even heb ik verschrikke
lijke pijn gehad, zooals ik reeds zeide
O! vader, vader, wat had ik u gedaan,
om zoo door u gepijnigd te worden?
Tracht je op te richten. Wil
je?
Ja, ik wil wel, antwoordde zij,
maar zij kon het niet, en de poging
die z,ij deed, veroorzaakte haar pijn.
Marie kon haar tranen niet weer
houden.
Blijf maar liggen, kindlief, ver
moei je dan maar niet!
Op zwakken toon vroeg Suzanne:
'tis vreemd, ik kan niet goed
meer zien hebt gij de lamp omlaag
gedraaid? Waarom?
Opdat het licht je niet zou hinde
ren, kindlief!
O, dank u dank u
Eenige oogenblikken zweeg zij, toen
zeide zij:
Ik heb in het geeel geen pijn
meer. Ik kan weer veel beter adem
halen, dan ik ooit kon ik ben weer
geheel beter
Wijd opende zij haar oogen; zij
strekte haar armen uit en trok Marie
naar zich 'toe. Toen omhelsde zij haar
en zeide:
Luister ik heb er niets van
begrepen, wat vader heeft willen zeg
gen i,k heb u even lief jals vroeger
even lief i
Zij werd doodsbenauwd en had een
bloedspuwing.
Toen dit voorbij was, vervolgde zij:
Ik geloof, dat ik nu in het geheel
geen adem meer haal Hoe komt
dat?
De dokter komt voort, lieveling.
Ben ik dan ziek!
Een oogenblik zweeg zij en ver
zwakte meer en meer.
Er woonde een dokter vlak bij hen
in de straat. Wat duurde het lang,
voor dat hjij kwam! Misschien had de
dienstbode hem niet thuis getroffen
en zocht zij nu een anderen op.
Eensklaps richtte Suzanne zich op.
Vader, zeide zij ,kom hier.
Hij durfde het niet, terugdeinzend
voor den naderenden dood, waarvan
hij de schuld was.
Maar kom dan toch, vader! zoo
drong zij aan.
Hij gehoorzaamde.
Kom nog dichter b)ij mij! Om
dat ik niet meer hard kan spreken,
want het doet mij zeer En gij ook,
moedertje, kom dicht bij me, want
ik heb u beiden iets te zeggen.
En toen zij beiden hun hoofd over
haar heen bogen, vervolgde:
Ik wil, dat gjij mij beiden iets
belooft.
Spreek, mijn kind, zeide Colivet.
Wordt vervolgd).
Nieuwsblad
Wasschen met lucht.
OSft f. r
