UWZE GUED&UDfE rAIBUiVElV.
"ïatronesn (in de maten 4050 a 58 ets.
plus 12 ets. verzendkosten bij vooruitbeta
ling) kunnen worden besteld per giro
(125025), per postwissel of per brief met
bijgesloten postzegels aan de Redactrice
Damesrubriek, Laan van Meerdervoort 45a,
Den Haag. Maat en nummer van het ge-
wenschte model s.v.p. duidelijk vermelden!
De gevraagde patronen worden binnen drie
a zes dagen aan de aanvraagsters toegezon
den.
DE HOED, HET BELANGRIJK
ONDERDEEL VAN ONZE KLEEDING.
Nevenstaand plaatje geeft u te zien een
thans zeer gewild model van een zomer
hoed. De zomerhoeden van dit seizoen zijn
vaak heel groot en staan over het algemeen
heel sierlijk, omdat er maar weinig dames
zijn, die een hoed met grooten rand niet
staat. Bijgaand model bezit slechts een zeer
kleinen bol, waarom geen lint, doch waar
op een bloem wordt aangebracht, natuur
lijk in de kleur van de japon of mantel,
waarbij de hoed wordt gedragen. De groo-
te hoedenranden beschermen tevens onze
huid.
De kraag, welke de dame op onze tee-
kening laat zien, verdient ook eventjes
onze aandacht. Deze kraag is gemaakt van
organdi, de ideale zomerstof.
De verschillende onder elkaar liggende
strooken maken dezen kraag tot iets sier
lijks; de afwerking geschiedt door een
groote strik, eveneens van organdi. Derge
lijke kragen kan men vervaardigen in de
kleur van den achtergrond der japonkleu-
ren.
DE BEREIDING EN HET GEBRUIK VAN
THEE.
De theeplant is een altijd groene hees
ter, welke ongeveer anderhalve meter
hoog kan worden. De stam is bedekt met
een grijsachtige schors; de bast van de tak
ken is kastanjebruin en die van de jonge
twijgjes groenachtig. De bloem van den
theeboom is wit of bleekgeel en gelijkt veel
op een wilde roos.
Deze bloem worden opgevolgd door ech
te groene peulen, waarvan elk een tot drie
zaadkorrels bevat. De planten worden uit
zaad geteeld en over het algemeen wacht
men drie jaar, voordat de bladeren wor
den afgeplukt.
De bladeren worden met zorg een voor
een afgeplukt en gewoonlijk doet men drie
of vier plukken in één jaar! de eerste pluk
in de lente is de beste. Voor groene thee
worden de geplukte bladeren een uur if
twee te drogen gelegd, vóórdat zij in hee-
te pannen, welke boven een houtvuur han
gen, worden gedaan.
Zij worden dan vlug omgeroerd, daarna
opgerold op een mat bedekte tafel en ver
volgens weer geroosterd en gerold, gedu
rende welke bewerking de kleur ontstaat.
De nabehandeling van het sorteeren en
uitlezen, kan dan geruimen tijd worden
uitgesteld. Zwarte thee verschilt hierin met
groene thee, dat de bladeren langer drogen,
voordat zij boven het vuur gaan, terwijl zij
afkoelen, worden zij omgeschud en ge
klopt en ten laatste boven een veel flau
wer vuur gedroogt. De zwarte theeën van
de tweede en de derde pluk dragen de na
men van congo, souchouchor, kompoey,
boey en caper-congo; de groene soorten
worden gerangschikt in hysant, joosjes,
uxim, tschin, tunkay en songlo.
De Chineezen drinken de thee zuiver;
gewoonlijk wordt een handvol thee in een
porceleinen bekken of een trekpotje ge
daanten er kokend water opgegoten. Deze
GEBLOEMDE JAPON MET
BIJBEHOORENDE MANTEL.
Bijgaand plaatje (No. 759) toont u een
aardige samenstelling van een gebloemde
japon met bij behoorenden mantel. De ja
pon bezit lange, naar den pols toe wijd uit-
loopende mouwen, welke aan de hand wor
den ingerimpeld en eindigen in een klein
manchetje van dezelfde stof. De halsafwer
king geschiedt door een V-vormige opening,
waaronder een groote losse strik valt. De
rok is klokkend, terwijl een ceintuurtje
van dezelfde gebloemde stof om het mid
del wordt gedragen.
Model 761 toont u een mantel, geschikt
tot het dragen in den zomer, wanneer de
dagen koel zijn en in het najaar. De mantel
wordt gemaakt van een niet te lichte stof.
De kraag is lang, doch smal, terwijl de
revers laag komen te zitten, waarop aan
Dë'hiantei is niet moeilijk te maken. De
twee voorpanden behoeven niet over elkaar
heen te sluiten, omdat de japon zichtbaar
mag zijn. Beide voorpanden worden het
zelfde gemaakt. De achterzijde van den
mantel is eveneens gewoon recht, alleen
iets klokkend geknipt, evenals de voorpan
den, om een mooie snit te verkrijgen.
Deze mantel bezit geen mouwen, doch
groote kappen, welke klokkend zijn en van
achteren eenzelfde aanblik vertoonen als
yan voren. De mantel kan ófwel even lang
zijn als de japon óf iets korter, hetgeen
men dit jaar ook veel ziet. In ieder geval
mag deze mantel niet over de japon heen-
yallen, omdat dit de bedoeling niet is.
Mantel en japon tezamen verkrijgbaar
a 58 ets. plus 12 ets. verzendkosten.
iederen kant een knoop met loos knoops
gat wordt gezet. Voorpanden moeten flink
over elkaar heen sluiten, zoodat bij het loo-
pen of zitten de mantel niet herhaaldelijk
open valt. Twee of desgewenscht drie knoo-
pen zorgen voor de sluiting.
Op de hoogte van het middel komt aan
weerszijden een oplegsel, waarop eveneens
een knoop met loos knoopsgat wordt ge
zet. De mouw is gewoon recht tot even
over den elleboog en loopt dan naar den
pols iets nauwer toe. Als afwerking dient
het oplegsel, dat bij den elleboog iels bree
der is, en waarop weer een knoop en loos
knoopsgat wordt gezet.
In een warmen Lentenacht van het jaar
1858 reisde een jonge meubelmaker met
de Cumberland Valleytrein op de lijn van
Buffalo naar Chicago. Hij zat in zijn hoekje
en trachtte steeds weer een zoo gemakke
lijk mogelijke houding voor zijn vermoeid
lichaam te vinden. Soms lukte het hem in
te slapen, maar dan werd hij weer spoedig
door de schokken van den trein gewekt.
Hij werd heen en weer geslingerd en zijn
hoofd liep een paar builen opMorrend
stond hij op en rekte zijn geradbraakte le
dematen. Daarna ging hij weer op de har
de bank zitten, steunde zijn ellebogen op
zijn knieën, legde het hoofd in de handen
en dacht lang en rijpelijk na.... Hij be
keek zijn wagon nauwkeurig, nam, in ge
dachten, de maat van den afstand tusschen
de verschillende banken, schatte de afme
tingen zijner coupé. Daarna haalde hij een
notitieboekje uit den zak, maakte schetsen,
rekendeZóó ontstond de slaapwa
gen!.... Een jaar later slaagde de man er
in de ChicagoAlton-Spoorwegmaatschap-
pij te bewegen een paar wagons tot zijn
beschikking te stellen. Hier kon hij, volgens
zijn eigen idee's, tien slaapwagen-coupé's
inrichten. De eerste slaapwagens kwamen
in den zomer van 1859, dus thans precies
vijf en zeventig jaar geleden, in het spoor
wegverkeer.
De jonge meubelmaker heette George M.
Pullman. Hij was toen 27 jaar oud.
Hierbij liet Pullman het intusschen niet.
Hij verbeterde zijn slaaprijtuig steeds meer
en meer en in 1864 werd de eerste werke
lijk bruikbare slaapwagen gebouwd. Pull
man noemde hem den „Pionier". De „Pio
nier" kostte, voor de begrippen van dien
tijd, een vermogen, namelijk 18.000 dollars,
terwijl voor een gewonen, spoor weg-wagon
slechts ongeveer 4000 dollars werd betaald.
Sedert dien kon de ontwikkeling van den
slaapwagen niet meer worden tegengehou
den. Gezien de geweldige afstanden in het
Amerikaansche spoorwegnet, werd net
nieuwe geriefelijke vervoermiddel alge
meen met vreugde begroet. De onderne
ming van Pullman breidde zich voortdu
rend uit. Heden vormt het bedrijf een gan-
sche stad: de Pullman-City. De maatschap
pij bezit bijna 10.000 slaapwagens, waarin
elk jaar meer dan 20 millioen reizigers den
nacht doorbrengen.
Op het tijdstip, waarop Pullman in Ame
rika den eersten slaapwagen ontwierp, wa
ren de toestanden op het Europeesche
vasteland nog van geheel anderen aard.
Nog in 1860 werd er levendig over gedis
cussieerd, of het zin had, de Europeesche
treinen te voorzien van „coupé's voor be
paalde behoeften". De meeste Spoorweg-
Commissariaten spraken zich tegen een der
gelijke inrichting uit. Men meende, dat de
inrichting van dergelijke coupé's overbodig
was, daar onderweg het oponthoud op de
verschillende stations steeds lang genoeg
duurde en de reizigers dan volop gelegen
heid hadden „bepaalde behoeften" te
doenIn deze omstandigheden is het te
begrijpen, dat de slaapwagens het Europee
sche vasteland eerst vrij laat veroverden.
De Belgische ingenieur Georges Nagel-
mackers uit Luik bracht ze naar Europa.
De eerste door Nagelmackers in het ver
keer gebracht slaapwagen reed in 1872 tus
schen Parijs en Weenen. In 1875 werd de
eerste Europeesche maatschappij voor
slaapwagens opgericht „Mann's Spoorweg-
Slaapwagen Maatschappij". Zij was de
voorloopster van de tegenwoordige Com
pagnie Internationale des Wagons-Lits. Het
slaapwagen-verkeer ontwikkelde zich nu
in Europa met dezelfde snelheid als dit in
de Vereenigde Staten was geschied. Heden
overtreffen de gewone Europeesche slaap-
rijtuigen de gewone Amerikaansche slaap
wagens in geriefelijkheid en doelmatigheid
der inrichting. Wie heden in een modernen
rooden Mitropa-slaapwagen met zijn bree-
de, zachte bedden, zijn mooie betimmering,
zijn geraffineerde licht-, signaal- en venti-
latieinrichtingen, centrale verwarming,
stroomend koud en warm water, enz. enz.
met een snelheid van honderd kilometer
over de rails vliegt, mag er, vóór hij in
slaapt, wel aan denken, dat het thans juist
vijf en zeventig jaar geleden is, dat de eer
ste primitieve voorlooper van dit „rijden
de hotel" aan de overzijde van den Oceaan
is ontstaan....
HET KOKEN VAN GROENTEN.
Verflenste groenten zijn erg ongezond.
Daarom begint men de groenten uit te
zoeken en zorgvuldig te wasschen: men
verwijdert geel geworden blaadjes en
snijdt alles weg, wat niet eetbaar is. De
schoone groente laat men een poosje in
koud water staan, alvorens ze te koken,
maar ook weer niet te lang, omdat anders
de goede zouten door het water worden op
geslurpt. Doe in het water azijn, dan komen
kleine inseoten en rupsjes er uit. Blad
groenten moeten in kokend water met zout
worden gekookt en witte groenten in wa
ter met iets azijn of citroensap, om de kleur
mooi te houden. Hiertoe is ook noodig, dat
het emaille van de pan gaaf is. Komt het
ijzer door het emaille heen, dan wordt de
kleur van de groente leelijk. De meeste
bladgroenten moeten worden gekookt met
de deksel van de pan af. Bij kool verdient
het aanbeveling, een stuk brood in de pan
te doen, dat neemt de onaangename lucht
voor een groot deel weg. Spinazie echter
moet worden gekookt met de deksel op de
pan en met heel weinig water, daar het
blad zelf zeer vochthoudend is. Veel vrou
wen gieten nog altijd alle groenten af, al
vorens ze op te dienen. Dit is heel ver
keerd, want in het afgietwater spoelen de
beste zouten van de groenten mee door
den gootsteen. Eenige groenten, zooals boe
renkool, moeten worden afgegoten.
'N ZOMERMANTEL VOOR KOELERE
DAGEN.
EEN SMAAKVOLLE WANDELJAPON.
Hierbij een voorbeeld van een smaak
volle wandeljapon. Deze japon (760) is
apart van snit, en tóch sierlijk. Als stof
kan worden gekozen dunne wollen stof of
wel een samenstelling van wollen stof en
zijde. De zijde zou men dan kunnen bezi
gen voor den rok, die, omdat zij soepel
moet hangen en klokkend is, geen wollen
stof zou kunnen velen. Doch de eenigszins
wijduitloopende mouwen moeten evenwel
weer van een stijvere kwaliteit zijn, om tot
haar recht te komen. Aan de schouders
worden eenige schoudersnaadjes aange
bracht, om de wijdte, voor de mouwen be-
noodigd, op de schouders weg te werken.
Vlak onder het lijfje komt een puntig in-
zetsel, welk inzetsel lijfje en rok bij elkaar
houdt. De mouwen, die tot op den elleboog
reiken, worden sluitend gemaakt met een
klein strak boordje, waaraan een strikje
•komt.
VIJFENZEVENTIG JAAR SLAAPWAGEN!
bewerking wordt drie oi meermalen r,er-
haald, tot alle kracht er uit is. Soms doen
zij er ook wel zout, gember of suiker bij.
De thee werd vroeger ter verzending <?an
de plantages naar de zeekust door koelies
vervoerd, die de kisten over de bergen
droegen, totdat zij aan een bevaarbare
rivier of kanaal kwamen, waarlangs de
thee dan verder verzonden kon worden.
De thee bevat veel looistof en tannine, is
tengevolge daarvan minder nadeelig voor
de maag en ingewanden dan de koffie.
Behalve de genoemde soorten van thee
zijn er ook nog slechtere soorten, welke
niet in den handel komen. Van deze bla
deren worden koeken bereid, welke hoofd
zakelijk in het Noorden van China, in de
binnenlanden van Azië en vooral door de
zwervende stammen in de woestijn Gobi
worden gebruikt. Om die thee te gebrui
ken, worden de koeken in stukken gesne
den, tot poeder gestooten en met water
melk, meel of vet gekookt. In Japan wordt
de theebouw hoofdzakelijk door vrouwen
en kinderen verzorgd. Men plant de strui
ken in lange rijen of ook wel in boschjes.
De tusschenruimten worden met koren
en veldvruchten gevuld. In het landschap
Oedsie wordt de dag, waarop de eerste
blaadjes worden geplukt, feestelijk door
gebracht. In Japan brengt men de taikoen
jaarlijks een geschenk van thee. Deze thee
bevindt zich in een ruwe houten kist, wel
ke op een draagbaar staat en overdekt is;
het deksel draagt het kleine keizerlijke
wapen. Gedurende den geheelen weg mag
de draagbaar niet worden neergezet; de
dragers leggen haar op de schouders van
anderen, die hen aflossen. In elk dorp,,
waar men komt, verkondigt een omroeper,
dat de kist nadert, waarop alle inwoners
eerbiedig neerknielen.
Deze Japansche Keizers-thee, waaraan
men bij de bereiding er van alle mogelijke
zorgen heeft besteed, overtreft de fijnste
Chineesche soorten verre in smaak en kwa
liteit. De Japansche grootheden, hebben
als zij zich op reis bevinden, altijd een kist
thee bij zich. Bij de mindere standen hangt
den geheelen dag een ijzeren pot thee bo
ven het vuur, waaruit een ieder zich kan
bedienen. De verouderde thee wordt afge
trokken om zijden stoffen lichtbruin te ma
ken.
HOLLYWOOD, DE STAD, WAAR DE
SCHOONHEID WORDT GESCHAPEN!
Hollywood! Menig jong meisje slaakt een-
zucht, wanneer zij den naam uitspreekt
van deze filmstad. En zij slaakt eveneens
een zucht, als zij een der talrijke Holly-
woodsche schoonen op het witte doek aan
schouwt, sierlijk voortschuifelend op den
spiegelgladden dansvloer of flaneerend in
een avondjapon van de laatste modeschep
ping. Menigeen denkt, dat die charme, die
liefelijkheid van een filmactrice een aange
boren gave is, en slechts weinigen weten,
dat zulk een filmactrice, wanneer men
haar op straat zou ontmoeten, even onop
vallend zou zijn als ieder doodgewoon win
kel- of dienstmeisje.... Wanneer een as
pirant-filmster wordt gekozen, of, zooals
men in filmkringen zich wel uitdrukt „ont
dekt", gaat de gelukkige naar een school,
waar schoonheid en gratie kunnen worden
aangeleerd. Ettelijke schoonheidsdeskundi
gen nemen de toekomstige ster onder han
den en het meisje wordt van alle kanten
bestudeerd. Wanneer haar tanden mooier
konden zijn, dan zij tot nog toe waren,
zendt men haar naar den tandarts, die met
haar gebit doet wat noodig is.
Haar haren worden onder kappershanden
steeds weer opnieuw gekapt en weer door
elkaar gehaald. Vaak gebeurt het ook, dat
het kapsel in eenige weken tijds vier ver
schillende kleuren aanneemt. Staat haar het
donkerbruine haar niet dan wordt 't blond
gemaakt; kleurt goudblond haar beter dan
aschblond, dan krijgt zij dat!
Dan komt het gelaat aan de beurt. Ver
scheidene soorten en verscheidene kleuren
rood worden op haar lippen gelegd en er
weer afgehaald. Talrijke poederkleuren
en -soorten warden gebruikt, totdat men
eindelijk de gewenschte kleur heeft gevon
den. Dan komt nog het voornaamstede-
kleeren. Het meisje neemt haar toevlucht
tot een der beste coupeuses, die op haar
beurt een mode-ontwerper raadpleegt en
den volgenden dag brengt de jongedame
haar tijd zoek met passen en spelden, aan-
en uitkleeden
Wanneer men potseling Greta Garbo op
straat zou tegenkomen, zal men niet uit
roepen: „Wat een bekoorlijke vrouw gaat
daar!" O neen, Greta Garbo is heel geen
opvallend mooie verschijning in het dage-
lijksch leven. Men ziet dan een jongedame
loopen, tamelijk lang, met vrij groote han
den en voeten, een naar beneden getrok
ken mond en halfgeloken oogen. Heur haar
bezit een wondermooie kleur.... en nog
wel een natuurlijke kleur! Maar welk een
verschil, wanneer de geliefde Greta is op
gemaakt, klaar om te spelen! Heur haren
zijn gekruld en gegolfd door de beroemd
ste tooneelkappers, haar groote weemoedige
oogen lijken nog grooter door de donkere
kunstig aangebrachte waas, welke om de
oogen ligt. Haar wimpers zijn naar omhoog
gekruld en gelijken hierdoor langer en
sprekender. Donkere, sierlijk gevormde
wenkbrauwen zijn boven de oogen aange
plakt en de nek, die, wanneer men haar
vóór de opname had ontmoet, ietwat te
dun geleek, wordt gemaskeerd door een
grooten, rijken kraag van kostbare kant of
bont. Eenzelfde behandeling, welke Garbo
vóór iedere opname ondergaat, moet iedere
filmactrice ondergaan. De beeldschoone,
elegante figuren, welke ons door het witte
doek zoo vaak bekoren, zijn feitelijk geheel
en al de schepping van eenige schoonheids
deskundigen, die er dag en nacht op uit
zijn om hunne klanten nog schooner en
schitterender te maken. En de grootste
kracht en het meeste succes hebben deze
schoonheidskunstenaars gevonden in het
feit, dat zij die goede eigenschappen, welke
de actrices werkelijk aangeboren zijn, naai
voren te brengen, waardoor de mindei
goede op den achtergrond worden gedron
gen. Inderdaad mag dit een kunst op zich
zelf worden genoemd!
