Ho. 5473 Vrijdag 28 Sept.
De Grootmoeder.
Avondteekenschool Heusden.
naar eep GOED ADRES.
PASs|ROO^Bffe-^v
Zie onze speciale Etalage!
Firma L. J. VEERMAN - HEUSDEN
Ja, natuurlijk,
mijn BRIL is van
M. NORT
Gediplomeerd Opticien
TWEEDE BLAD
Boekhandel.
GOR1NCHEM, Zusterhuis 6.
maandag en dinsdag gesloten
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
Huiteiilaiid.
FEUILLETON.
TEEKEN-
I
Het Accountantsberoep
in Nederland.
BEHOORENDE BIJ HET
DE TYPHOON BOVEN JAPAN.
Volgens officieele mededeeling moet het
aantal slachtoffers van de typhoon die ver
leden week Japan heeft geteisterd, worden
vastgesteld op 2499 dooden, terwijl 8399
personen werden gewond en 568 personen
worden vermist. Het aantal vernielde of
ernstig beschadigde gebouwen bedraagt
363.336, waaronder 289 schoolgebouwen.
5000 Spoorwegwagons werden vernield en
de kosten voor het herstel der spoorwegen
worden geraamd op tien millioen yen.
DE GRAF ZEPPELIN.
Het luchtschip Graf Zeppelin is van zijn
achtste reis van dit jaar naar Zuid-Amerika
te Friedrichshafen teruggekeerd.
o
DE VERMINDERING VAN DE VER
MOGENS. i
In het blad Capital vestigt Jacques Bain-
ville er de aandacht op, dat in Frankrijk
tusschen de begrootingsjaren 1932en'33
meer dan 150 000 personen, die onder de
algemeene inkomstenbelasting vallen, be
nevens meer dan honderd houders van
inkomsten boven het millioen uitgevallen
zijn.
KAN DE MENSCH EEN LICHTBRON
ZIJN?
Dê Times" bericht, dat de bekende
uitvinder Arpad Szepessy er in geslaagd
is een electrische lamp te construeeren,
die men met behulp van de electrische
stroom in het menschelyk lichaam aan het
branden kan brengen. De lamp gaat
alleen aan, wanneer de mensch gezond is
andèrs wordt er kortsluiting veroorzaakt.
De uitvinder hoopt met zijn toestel kwalen
te kunnen localiseeren.
o
EIEREN KOKEN MET RADIOGOLVEN.
De radio schijnt voor ons menschen
steeds een grootere practische zin te kry-
gen. Het nieuwste is thans eieren koken
door middel van de radio electrische golven.
Het was prof. Jellinek te Berlyn, die het
eerst tot de ontdekking kwam, dat eieren
door middel van radiogolven kunnen wor
den gekookt. Deze geleerde nam een rauw
ei en plaatste het in het magneet van
een condensator, welke laatste in verbin
ding stond met een kortegolf-zender. Met
een energie van één K W. en een golf
lengte van 3 M. was het ei in den nor
malen tijd van 5 minuten gekookt. Toen
kon men bemerken, dat dit ei op een
andere wijze dan in kokend water was
gehouden het ei-wit was dikvloeiend als
gelatine, terwijl het ei-geel niet hard ge
worden was. Prof. Jellinek nam ook proe
ven met eieren, welke eenigen tijd in het
ijs waren gelegd. De temperatuur van
ei-wit daalde sterker dan van het ei-geel,
n 02.
Lieve Geneviève, mijn teerbemin
de, wiees bedaard, schrei niet meer,
ik bid u.
Blozende maakte zij zich uit zijn om
arming los en wischte haar oogen af.
Mijnheer Henri, zeide zij
ik weet niet, of ik goed heb gedaan
met hier te komen; misschien ben ik
wel te vrijpostig geweest; maar gij
zult mij niet euvel duiden..,..
O! juffrouw Geneviève! viel
hij haar in de rede alles wat gij
doet, vind ik goed.
Ziet ge, mijnheer Henri, ik was
half gek; jat, de vrees had mijn verstand
verduisterd, ik wist niet meer, wat
iik deed. Die courant, die ik had gele
zenDus zijt gij wel naar Saint-
Germain geweest, zooals Victorine had
gezegd? Maar waarom is dat artikel
dan geschreven? Dat duel, was dat
dan niet waiar?
Juffrouw Geneviève, ant
woordde de jonge man ernstig de
courant, die gij gelezen hebt, heeft u
niet bedrogen: om negen uur van mor
gen, heb ik te Vésinet een duel gehad
met een heer, dien ik eergisteren voor
het teerst heb gezien en die baron
de Septème heet.
terwyl de warmte-temperatuur van het
ei-wit tot 80 graden in kokend water
beliep, terwyl het geel even over 60
graden kwam.
o
'N NA-OORLOGSCHE TRAGEDIE.
De ellende van een Hon
gaar in Russische krijgsge
vangenschap. Zijn ont
snapping. zijn thuiskomsten
zijn ontgoocheling.
Van tijd tot tijd melden de bladen
de terugkeer van krijgsgevangenen,
die sedert de oorlogsjaren in han
den vielen van het Russisch regiem
en door list of toeval hun verban
ningsoord konden ontvluchten om
na talrijke moeilijkheden en ellende
naar het vaderland terug te keeren.
Een dergelijke tragedie speelde
zich onlangs in een klein dorp in
de Karpathen af.
Vóór 20 jaren, n.l. in Augustus '14
werd zekere Fedor Tofei, behoorend
tot het 12e Hongaarsche Honved-
regiment, hetwelk aan het Galicische
front lag, door de Russen gevangen
genomen en met het oog op zijn ver
wondingen naar een hospitaal te
Kieuw overgebracht.
Toen hij hersteld was bracht men
hem in een concentratiekamp in
Kaukasus en werd hij na den wa
penstilstand, nog steeds als krijgsge
vangene, bij een Kaukasischen boer
aan het werk gezet. Tofei zat intus-
schen niet stil; hij deed alle moeite
uit de handen van zijn vijanden te
ontkomen en naar zijn vaderland
te vluchten. Later werd hij een zwer
ver, die moest leven van de liefda
digheid der Russische boeren en in
die jaren heeft hij groote ellende en
ontberingen gekend. In het begin van
dit jaar ontmoette hij een landge
noot Andi-as genaamd, met wien hij
het plan smeedde tezamen naar hun
geboorteland te vluchten.
Wekenlang liepen beide mannen
groote afstanden per dag. tot zij ein
delijk aan den Dn jester, de Russisch
Bessarabische grens kwamen. Zij
zwommen de breede rivier over,
doch werden door de Russische pa
trouille opgemerkt. Er werd op.hen
geschoten en Andras werd zoo ern
stig gewond, dat hij eenige minuten
later dood naar de diepte zonk.
Tofei, die bemerkte, dat hij zijn
vriend niet meer kon helpen, slaagde
er in door onder water te zwemmen
verder te gaan en zoodoende aan
de machinegeweren der Russen te
ontkomen. Éindelijk bereikte hij de
Roemeensche kust en zette zijn weg
naar het vaderland voort.
Het heerlijk vooruitzicht zijn
vrouw en kinderen weer terug te
zullen zien, gaf hem steeds weer op
nieuw moed en kracht voort te gaan.
Helaas, de ontgoocheling was ont
zettend.
Zijn vrouw was in die jaren her
trouwd en zijn kinderen hadden zich
verspreid. De echtgenoote wilde haar
man niet terug kennen en klaagde
hem zelfs bij de politie aan als een
bedrieger en oplichter. De man zag
zijn huis, zijn have en goed, alles,
wat hij vóór de wreede oorlogsjaren
nog bezat, overgegaan aan den 2den
echtgenoot van zijp vrouw, die op
Een GOEDE teekening eischt GOED materiaal en
kan dan eerst GOED resultaat opleveren.
Daarom voor GOEDE TEEKENBEHOEFTEN,
W^rj houden voorhanden
(celluloid'
Haaken (met en zonderHoss^ zwaai.)
Passers.
Pennen.
Gummi (alle gewenschte merken).
Potlooden.
Papier
Voorbeelden.
Linialen.
Inkten.
Wieken, enz. enz.
God! riep zij verschrikt uit.
Zij was heel bleek geworden.
Zij greep zijn beide handen, betast
te zijn armen en zijn borst.
Henri, zeide zij bevende
zijt gij niet gekwetst?
Stel u gerust, lieve Geneviève;
ziet ge, zélfs geen schram; integen
deel, ik heb mijn tegenstander ver
wond,.
Zij keek hem met verwondering aan.
O! zeide zij met stralende
oogen gij hebt mijnheer de Sep
tème gewond, gij zijt overwinnaar ge
bleven over den man, die als een eer
ste vechter wordt voorgesteld, die
reeds vijftien of twintig duels heeft
gehad, en zelfs drie tegenstanders
heeft gedood! Gij begrijpt, mijnheer
Henri, waarom ik zoo bang was.
De jonge man greep haar hand en
die zacht drukkende, prevelde hij:
Lieve Geneviève!
Hij zag haar met een blik vol liefde
aan en ging voort:
Mijnheer de Septème is inder
daad een man van groote bekwaam
heid met den degen, en ik zag, dat
hij mij wilde dooden.
O! gij doet mij sidderen!
Wat er op eens in hem omging,
wat hem op ee'ns overkwam, weet
ik niet. Hoie het zij, toen hij op het
punt stond mij de borst te doorboren,
bleet zijn arm onbeweeglijk en mijn
degen doorstak zijn hand.
God waakte (over u, mijnheer
Henri.
God of gij, juffrouw Geneviève,
gij, die mijn goede fee zijt.
Op nieuw bloosde zij en bleef een
oogenblik met terneergeslagen oogen
staan.
Mij'nheer Henri, zeide zij ein
delijk weet ge, dat mijn vader hier
is?
Ja, dat weet ik.
Ik kan niet op mijn vader wach
ten, die hier blijft déjeuneeren; nu
ik u heb gezie'n, ga ik heen.
O!neen, doe dat niet, ga niet
heen, antwoordde hij levendig,
ik houd u hier.
Maar mij'nheer, stamelde zij.
Juffrouw Geneviève, blijf hier en
luister; ik kan die gelegenheid niet
laten voorbijgaan, om eens openhartig
met u te spreken; ik moet mij ver
klaren.
Gij hebt recht gehad, mijn gedrag
vreemd te vinden; na u de beteekenis
mijner liefde gedaan te hebben, na u
gezegd te hebben, dat ik zonder u
niet kon leven, ben ik op eens van
uws vaders ^Euis weggebleven, en hoe
wel mijjn hart in opstand kwam, heb ik
alle moeite gedaan, om u niet meer
te zien. Gij hebt kunnen gelooven, dat
mijn liefde voor u niet meer dezelfde
was, maar dan hebt gij u vergist, juf
frouw Geneviève.
Ik heb dat ook nooit geloofd,
mijnheer Henri.
O! ik dank u; gij hebt mij ten
minste niet slecht beoordeeld.
En hij ging op een toon van de
dat alles aanspraak had gemaakt en
niet van zin was, deze bezittingen
terug te geven en de vrouw te ver
laten. Opnieuw begon de oudstrijder
een zwervend leven. Hij klopte aan
bij de vroegere vrienden en kennis
sen en het gelukte hem 130 perso
nen te vinden, die hem wilden bij
staan, indien de vrouw over zou gaan
tot een gerechtelijk proces. Deze
personen hebben hem als de ware
Tofei herkend en zullen hem ook
financieel steunen zoolang hij zijn
vroegere eigendommen nog niet heeft
herwonnen. In het betrokken Ivarpa-
tisch dorp heerscht een groote ont
stemming over de onmenschelijke
houding van de vrouw van dezen
krijgsgevangene en men ziet met be
langstelling de verdere verwikkelin
gen tegemoet.
O—
DE SNELSTE STER IN HET
«WERELDRUIM.
Een reis om de wereld in
twee minuten.
Onder de sterren is er een, die in
de astronomische catalogus als „1830
Groombridge'' aangeduid wordt. Zij
overtreft alle andere snelheid.
Astronomische metingen hebben
aangetoond, dat zij ongeveer 40 bil
joen mijl van de aarde verwijderd
is, dus 2 millioen maal zoo ver als
de zon. De ster Groombridge stuift
met de ongelooflijke snelheid van
50 mijl per séconde door de ruimte.
Men bedenke dat de snelheid van
een kogel uit een infanteriegeweer
ongeveer 1/12 mijl per seconde be
draagt. Met deze snelheid zou zij in
2 minuten rondom onze aarde draai
en. Zij zou de reis van de aardenaar
de zon een afstand van 20 milli
oen mijl in 5 dagen kunnen af
leggen. Maar zou deze vlugge ster
thans in het middelpunt van ons
geheele sterrenstelsel staan, dan zou
zij toch eerst in een millioen jaren
naar de grens daarvan kunnen rei
zen. Rij zulk een snelheid is er geen
kracht in de natuur, welke deze ster
in haar loop zou kunnen stuiten,
ook niet de aantrekkingskracht der
grootste zonnen, welker banen zij
kruist.
Wanneer men met aandacht de ver
slagen der diverse groote, toonaange
vende dagbladen hier ten lande van
de 25ste acoountantsdag, gehouden
Zaterdag j.l. te Amsterdam, leest en
bestudeert en o.m. het artikel van een
dier dagbladen is getooid met het
grootste teederheid voort:
Geneviève, geliefde Geneviève, ik
heb nooit opgehouden aan u te den
ken en u met al de macht die in mij
was, te beminnen; gij zijt mijn leven.,
want het leven is niet schoon zonder
u; a'l mijn hoop is op u gevestigd,
gij zijt mijn geleidster, mijn lichtende
ster.
Zij luisterde ,en zag hem in de oogen,
en het haastig op en neer gaan van
haar borst verried haar hevige ont
roering.
Hoe dikwijls, ging hij voort
heb 'ik den weg naar den faubourg
Saint-Antoine ingeslagen, maar, mij.de
belofte, aan mijn moeder gedaan, her
innerde, ging ik langzaam terug, mijn
hoofd op de borst gebogen. O! gij zult
nooit weten, wat ik heb geleden en
steeds dacht ik er aan, dat gij mij
kondet beschuldigen, aan mij twijfelen.
Ik heb mijn moeder lief, ik eerbiedig
haar, zooals een goed zoon een goede
moeder moet eerbiedigen en ik stel in
haar een vertrouwen, even groot, als in
u. Gij weet, wat zij voor mij heeft ge
daan, gij kent de teederheid voor haar
zoon, haar toewijding; indien ik vergat,
hetgeen dk haar verschuldigd was, zou
ik een ondankbaar monster zijn, en zou
mijn Geneviève mij niet meer kunnen
achten.
Welnu, mijn moeder heeft mij ge
smeekt, mij van u te verwijderen, niet
meer aan u te denken, op te houden
u lief te hebben'.
,,Het is een ongeluk," heeft zij mij
opschrift „Ook bij de accountants
tiert de splijtzwam" (Tel.), zullen bui
tenstaanders, niet-ingewijden in het
accountantsvak. zich onwillekeurig af
vragen op welke wijze het toch mo
gelijk kan zijn, dat bii de accoun
tants, personen geacht te zijn van
hoogste orde en regelmaat, een toe
stand van desorganisatie heerscht, ja
sterker nog, blijkbaar velen zijn, die
zich ten onrechte accountant noemen
of laten noemen.
Het is in een beknopt artikel als dit
niet mogelijk uitvoerig in te gaan
op de oorzaken, welke geleid hebben
tot deze desorganisatie. Schrijver de
zes wil er slechts op wijzen, dat naast
een 5-tal toonaangevende vereenigin-
gen, welken een" zekeren waarborg
geven tegenover de cliënten van hun
leden betr. richtige uitvoering van
hun arbeid e.d., nog een 1 o-tal orga
nisaties zijn, zoodat het voor buiten
staanders wel eens moeilijk wordt hier
uit wijs te worden.
Het feit, dat er vereenigingen zijn
met hoogstens een 1 o-tal leden, ge
tuigt van een streven, om bij het
publiek den indruk te doen vestigen,
dat men te doen heeft met een „su
per "-a ccoun tan t
Hoewel reeds vele pogingen zijn
aangewend de tusschenkomst van de
Regeering te verkrijgen, ten einde
langs deze wegen te doen uitmaken,
wie en wat accountants zijn en hier
mede een einde te maken aan het
bestaan van alle vereenigingen, zelfs
in 1918 en 1928 staatscommissies
aan het werk zijn getogen, om na
veel geconfereer en geschrijf met den
gebruikelijken „dank voor de bewe
zen diensten" af te treden, zonder iets
bereikt te hebben, is men met deze;
zaak nog niet veel verder gekomen.
In 1928 heeft een oudere vereenigingi
kans gezien een gedeeltelijk fusie tot'
stand te brengen en dus eenige ver
eenigingen van het tooneel doen ver
dwijnen; verwacht wordt, dat op dezen»
weg zal voortgegaan worden en in
lengte van dagen het aantal organi
saties zal gaan afnemen. Bii zulk een
fusie moeten alle leden aan een on
derzoek betr. hun capaciteiten, goe
den naam, e.d. zich onderwerpen, zoo
dat men gaandeweg de „vakmen-
schen" zal overhouden.
■Door het ontbreken van een wet
telijke regeling blijft het dus nog
steeds mogelijk, dat iemand met ee-
nigszins durf resp. brutaliteit zich
plotseling ontpopt als een accoun
tant^) Het ontbreken van vakkennis,
ja, zelfs van begrip van de meest ele
mentaire zaken op administratief ge
bied, heeft menige plotseling verrezen
accountant doen sneuvelen, of tot een
cenigszins zielig figuur doen afdalen.
Als typisch staaltje van recenten da
tum memoreert schrijver de aanwezig
heid van een „accountant" in een dei)
stand van dé j.l. gehouden Jaar-beurs,
die zich aldaar voorstelde als verte
genwoordiger van een fabriekje, doch
gezegd, „een heel groot ongeluk, dat
je juffrouw Lionnet bemint, want je
kunt er niet aan denken haar te huwen,
dat geluk is je ontzegd' en het is even
zeer in het belang van juffrouw Gene
viève als in je eigen belang, dat je
je liefde moet verdrijven. Tusschen
juffrouw Lionnet en jou bestaat een
hinderpaal, die door niemand uit den
weg geruimd kan worden."
Ik wilde weten, waarin die hinder
paal bestond; maar mijn moeder wilde
mij niets zeggen. Ik heb begrepen, dat
zij een geheim had, dat zij wilde be
waren. O! dat geheim moet wel ver
schrikkelijk zijn, daar mijn moeder het
mij niet heeft willen meedeelen.
En nu, Geneviève, heb ik u mijn ge
drag duidelijk gemaakt. Ik werd niet
alleen bedreigd, ook uw toekomst en
uw geluk stonden op het spel; ik be
greep, dat ik mijn moeder moest ge-,
hoorzamen.
Henri, antwoordde het jonge
meisje treurig en met verstikte stem
ik heb nooit aan uw hart getwijfeld;
ik wist waarom gij van mij wegbleeft,,
want mevrouw Merson heeft mij onge
veer hetzelfde gezegd, als u.
Wat ,gij wist?
Ja, Henri.
Hij bleet een oogenblik zwijgen en
hernam daarna:
(Wordt vervolgd).
Nieuwsblad