De Grootmoeder.
Und van altena
Uitgave FIRMA L. J. VEERMAN - HEUSDEN.
FEUILLETON.
No. 5549 Woensdag 26 Juni
1935.
Dit Miner Bestaat uit 2 Bladen
Buiteniandsch weekoverzicht.
RiHiieviland.
Dit blad ▼erschfjnt WOENSDAGMORGEN en
VRI] DAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.10,
franco per post beschikt f 1.25. Bij onze Agenten lOcent
per week. Afzonderlijke nnmmers 5 cent.
Int. Telefoon no. 19.
Postrekening no. 61525.
Advertentiên van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiên worden tot Dinsdagmiddag 1 uur'en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
Het vlootpact van Londen
prikkelt Frankrijk en Italië.
Mussolini slaat er politieke munt
uit. Al weer een stap nader
tot den Italiaansch-Abessiinschen
oorlog. Engeland en de toe
stand in het Verre Oosten.
Italië en veel meer nog Frank
rijk zijn over hun compagnon van
Stresa, Engeland, weinig te spreken.
Dat vindt zijn oorzaak in het vloot
pact, dat tusschen Engeland en
Duitschland te Londen is afgesloten.
Minister Laval ziet in deze overeen
komst een verlaten van de politiek,
die men te Stresa zoo moeizaam had
geconstrueerd en in de Fransche pers
zijn uitlatingen als Engeland is uit
het gemeenschappelijk front der mo
gendheden gedeserteerd" en Enge
land heeft de ondeelbaarheid van het
vredesprogramma, zooals dit bii het
communiqué van Londen was opge
steld, prijs gegeven" nog wel de
meest milde formuleeringen. Al moge
deze houding dan misschien begrij
pelijk zijn, weinig reëel en iet of
wat onverstandig is zii zeker. Be
grijpelijk, omdat Engeland van den
tot nog toe gebruikelijken weg om
in id er gelijke aangelegenheden eerst
ruggespraak met Frankrijk en Italië
te houden, voor de eerste keer is
afgeweken en een dergelijke handels
wijze dus een zekere geprikkeldhheid
bii de bondgenooten moest te voor
schijn roepen. Weinig reëel en on
verstandig, omdat toch in de eerste
plaats met het vlootpact iets wezen
lijks voor den vrede is bereikt, wijl
hierdoor aan een eventueelen vloot-
bouwwedstrijd tusschen Engeland en
Duitschland, zooals deze zich vóór
1914 heeft afgespeeld, een halt is ge
boden en in de tweecWN plaats, om
dat Frankrijk door deze houding aan
te nemen voor langen tijd weer de
kans verspeeld heeft met Duitsch
land rechtstreeks te onderhandelen
en dusdoende, evenals Engeland nu,
materieel gewin te behalen. Want
dat dit laatste mogelijk is, heeft
juist dit vlootpact zonneklaar bewe-
•zen. Dat Duitschland genoegen heeft
genomen met slechts 35 pCt. van
het Engelsche tonnage en dan nog
wel voor iedere categorie afzonder
lijk is voor een groot deel te danken
aan het feit, dat de Duitschers zoo
zeer verblijd waren eindelijk weer
eens met de in stilte zoo bewon
derde Engelschen op voet van ge
lijkheid te hebben kunnen onderhan
delen. Men voelt te Berlijn, dat men
door Engeland voor „vol" wordt aan
gezien en daar heeft men wat voor
over. Ook in Frankrijk kijkt men zeer
175. j
Geneviève was vreeselijk zenuwach
tig; was die ongelukkige werkelijk de
dochter der markiezin de Saulien? Zij
geloofde het, ja, was er haast van
overtuigd; maar zij kon zich vergissen.
En wat kon zij ook doen? Niets voor
het oogenblik.
Een rijtuig hield voor het huis stil;
prins Melikoff en de graaf de Maurien-
ne stapten uit.
La Palotte stond op, greep Genevie
ve's hand en zeide angstig:
Gij wordt gehaald, maar gij komt
toch terug, niet waar?
Ja, ik kom terug, antwoordde
het jonge meisje, om de ongelukkige
tevreden te stellen.
Deze drukte de hand van hare nieu
we vriendin, prevelde eenige dankwoor
den en verdween.
De prins en mijnheer de Maurienne
traden het huis binnen.
Toen Geneviève in het rijtuig stapte,
zag zij Palotte achter eenig struikge
was verborgen staan. Hare oogen vali
den zcih met tranen en zij zuchtte:
Arme vrouw! het doet haar zoo'n
verdriet, dat ik wegga, en mij bedroeft
het ook heel erg. Ik ben zoo ongerust,
zeker niet op den Duitscher neer, men
vreest hem en zulks zeer ten on
rechte zelfs. Frankrijk moest eens
weten, wat het met rechtstreeks han
delen te Berlijn zou kunnen bereiken.
Het zou dan „heel andere wegen in
slaan, dan ze tot dusverre volgde.
Eden is nog naar Parijs gegaan,
om dit den Franschen aan het ver
stand te brengen en daarna naar Ro
me doorgereisd. Dat hij daarbii veel
succes heeft gehad, gelooven wii niet.
Slechts heeft hij Frankrijk de ver
zekering gegeven, dat mocht Parijs
er toe besluiten nu ook zijn vloot
die nog altijd 15 pCt. grooter is
dan de Duitsche, indien deze voor
de volle 35 pCt. zal zijn gebouwd
te gaan uitbreiden, zulks voor Enge
land nog niet direct aanleiding zou
zijn, dezelfde maatregel te gaan ne
men. Dit heeft intusschen Frankrijk's
geprikkelheid niet kunnen wegnemen
en als weerwraak tracht het nu En
geland te ergeren, door tegenover
het Italiaansch-Abessijnsche conflict
een andere dan de Engelsche hou
ding aan te nemen, en Mussolini
maar ziin gang te laten gaan.
Ook deze laatste toonde zich door
Engelsche houding, bii het vloot
pact op de teenen getrapt, maar hii
zorgde er wel voor daar onmiddellijk
politieke munt voor zich uit te slaan.
Vindt Engeland het niet noodig in
dergelijke kwesties met de Volken-
bondsmogendheden ruggespraak te
houden, dan doe ik dit voor wat
het Abessijnsche geschil betreft ook
niet meer, verklaarde de Duce. niet
zonder leedvermaak. Daar Mussolini
in zijn hart tegen het Engelsch
Duitsche vlootpact is, bovendien zich
daardoor van den Volkenbond voor
wat de kwestie met Abessinië betreft
heeft kunnen losmaken en Frankrijk
ten aanzien daarvan een welwillende
houding heeft aangenomen, zal de
Duce in stilte wel in zijn vuistje la
chen.
In Abessinië staat men nu zoo lang
zamerhand voor de beslissing. Het
uitbreken van het gewapende con
flict tusschen Italië en het land van
den Negers is thans nog slechts een
kwestie van weken. Reeds verlaten
de Italianen, die in Estopië overnach-
tig zijn, op aandringen van Rome het
land. Zal op het oogenblik, dat de
Italiaansche colonnes zich in bewe
ging zetten, de Volkenbond ingrijpen,
en den oorlog verhinderen? Men kan
reeds nu voorspellen, dat hii dit niet
zal doen, want zelfs de geringste po
ging in die richting, zou Italië er
toe doen besluiten Genève te ver
laten. En wat zou er dan nog van
den Volkenbond overblijven? En zoo
wel Baldwin als Eden nog deze week
verklaard, dat zii den Volkenbond
tot eiken prijs in stand willen houden
en versterken. Anderzijds kaai En
geland in verband met ziin belangen
in Afrika maar niet eenvoudig ja
en amen zeggen op de Italiaansche
plannen. In ieder geval ziet Enge-
/and hier problemen opduiken, die
zijn volle opmerkzaamheid opeischen!
En datzelfde geldt voor de dingen
in China. Dat het doel van Japan het
instellen van de autonomie voor de
Noord-Chineesche provinciën is, heb
ben de gebeurtenissen van de afge-
loopen week opnieuw bewezen.
40.000 man Japansche troepen zijn
daarbii de door de Chineezen ont
ruimde zones binnengedrongen. Dat
Engeland, hetwelk evenals Amerika
in China groote economische belan
gen te verdedigen heeft, dezen gang
van zaken met onrust volgt, bleek
deze week nog uit de verklaring van
Sir Samuel Hoare in het Lagerhuis.
Bovendien heeft hii Sir Frederic
Leith-Ross als zijn financieelen en
economischen vertrouwensman naar
Jiet Verre Oosten gestuurd, om de
Chineesche regeering te Nanking met
zijn „raad" bij te staan. Dat wijst er
op, dat Engeland er niet aan denkt,
zich in China te laten uitschakelen.
Desondanks blijft de houding van
China tegenover Japan opvallend te
gemoetkomend, al heeft het dan ook
een dag £>f wat geleden een stap
bij de mogendheden ondernomen.
(Nadruk Verboden.')
waarover weet ik zelf niet. Misschien
had ik haar niet moeten beloven, te
rug te komen, want zij zal op mij wach
ten. Waarom heb ik haar voorgelogen?
O! die arme vrouw! die arme vrouw!
Geneviève wist, dat zij la Palotte
niet weer zou zien, daar de volgende
dag de laatste zou zijn, dien zij op
het kasteel Noirans zou doorbrengen.
Den volgenden morgen, nadat zij
hare lessen had gegeven, ging zij naar
haar kamer, om aan de markiezin over
haar zonderlinge ontmoeting te schrij
ven. Maar zij bedacht, dat zij, hoe
uitvoerig zij haar brief ook maakte,
toch niet den geheelen indruk zou kun
nen meedeelen, en wilde dus liever
mondeling alles met de markiezin be
praten. Zij besloot dus, slechts aan den
ouden kruier de volgende regels te
schrijven:
„Beste vader Anselme!
Wij vertrekken morgen (Donderdag)
van Noirans en komen vrijdag namid
dag te Parijs aan. Ik heb u veel te
vertellen en zou u dus gaarne bij mijn
komst zien; kom dus Zaterdagochtend
om tien uur; ik zal dan wel verlof
hebben, u te spreken.
Ik zal zóo blij zijn u weer te zien.
Gij moet dan ook bepaald komen; gij
zult mij ook goeden raad moeten geven.
Uw dankbare en liefhebbende
Geneviève.
Hotel 'van Prins Melikoff,
72 Rue de Goureelles".
Jaj, zeide het jonge meisje tct
ALGEMEENE VERGADERING
„GRONINGEN".
Zaterdag 22 Juni werd in het Hote
des Bays Bas te Utrecht de jaarlijksche
Algemeene Vergadering gehouden van
„Groningen", Alg. Onderl. Maatschappi
tot verzekering van paarden en rundvee
in 1903 opgericht te Groningen, van
Mei 4921 af gevestigd te Utrecht.
De directeur, de heer B. L. Leopold
brengt verslag uit over het afgeloopen
jaar 1934.
Er werden 541 schaden uitbetaald, tot
een totaalbedrag van f95.150.50.
De reserve der Maatschappij bedroeg
per 31 Dec. 1934 f 165.901.11.
Blijkens het rapport van de Commissie
tot nazien der rekening en van den Ac
countant, den heer J. Groenhuyse te
Utrecht, werd de Administratie in orde
bevonden.
De aftredende Commissarissen werden
herkozen.
ZWARE STRAF."
Tegen den 44 jarigen caféhouder J. K
te Tilburg, die in Maart j.l. in zijn kelder
in het geheim distilleerde, eischte de Of
ficier van Justitie bij de Rechtbank te
Breda 12 maanden gevangenisstraf, be
nevens een boete van f 5000 subsidiair
3 maanden hechtenis.
zichzelf ik moet hem spreken. Ik
zal dan veel geruster zijn.
Zij zuchtte en wischte haar tranen
af.
Helaas! ging zij voort nu
kan ik nog slechts met hem alleen
spreken, hem alleen kan ik al mijn ge
dachten meedeelen, voor hem alleen
kan ik mijn hart openen.
Einde van het vierde deel.
DEEL V.
DE KRUIER.
I.
VREUGDE EN GELUK.
De brief, dién Geneviève apn den
truier had geschreven, moest zeker op
onthoud gehad 'hebben, want de oude
man ontving hem eerst Vrijdags, een
paiar uur vóór de aankomst der familie
Melikoff te Parijs. Maar over dat op
onthoud bekommerde vader Anselme
zich niet. Hij zou zijn dochter weer-
izén en dat was hem genoeg.
Hij ging mijnheer Li on net niet van
Geneviève'c komst verwittigen. Dat wil
de hij doen, als hij haar had gesproken.
Wij behoeven niet 'te zeggen, dat de
namiddag en de nacht hem lang duur
de en dat hij met ongeduld het uur
verbeidde, waarop hij zich naar de
VERDRONKEN.
Onder Aalsmeer is de 8 jarige Andries
Maarman van de voorplecht van een zeil-
vaartuig gevallen en verdronken. Zijn
grootvader die hem nasprong, moest de
poging om het kind te redden bijna met
den dood bekoopen. Hij kon gelakkig
nog gered worden.
Te Joure is een 5 jarig zoontje der
familie Waud in een sloot verdronken.
Zondagavond is te Alphen a. d. Rijn
de 17 jarige C. W„ verpleegde der Martha-
stichting bij het zwemmen in het Aar
kanaal verdronken.
Zaterdagavond is in de Maas te Venlo
verdronken de 17 jarige chauffeur H. v.
d. Berg.
Te Oosterbeek is de 27 jarige metse
laar J. Momberg, woDende te Arnhem,
bij het baden in den Rijn, nabij de Hevea-
fabrieken verdronken.
Te Steenwijk is de 39 jarige manufac-
turier S. v. d. Horst in de Nutszwem-
inrichting verdronken. Toen de inrichting
gesloten werd bleven de kinderen van den
heer v. d. Horst op hun vader wachten.
Toen deze niet kwam giDg men zoeken
en haalde men het lijk op.
Zaterdagmiddag heeft de 20 jarige mej.
A. v. V., die met haar schoonzuster in
de Dommel te Eindhoven aan het haden
was, zich te ver in het water gewaagd
Zij werd door den sterken stroom mee
gesleurd en verdronk jammerlijk.
Het 8 jarig dochtertje van Geertse te
Steenbergon, dat met eenige speelkame
rue Courcelles kon begeven.
Hij had zïjrT mooiste kleeren aan,
die hij voor zijif reis naar Marseille
had g'ekocht.
Hij zou zijn dochter zien! Welk een
geluk! Zijh hart klopte hevig.
Hij vond, dat hij nu genoeg betaald
werd voor al hetgeen Tiij geleden had.
Hij had nu nog- een taak te vervul
len: hij moest de moeder zijner doch
ter terugvinden. God zou hem hulp
verleenen.
Hij stapte, vlug als een vogel., den
weg op naar de rue de Courcelles;
hij gevoelde zich wel twintig jaar jon
ger.
Eindelijk bereikte hij het hotel van
Prins Melikoff.
Een Russische lakei opende hem de
deur.
Ik kon juffrouw Geneviève opzoe
ken, zeide hij.
Zijt gij mijnheer Anselme.
Juffrouw Géneviève wacht u;wilt
ge maar met mij mee gaan?
Hij besteeg een prachtige, breede
trap, waarvan de treden met dikke loo
iers belegd waren, en eindelijk, nadat
lij vele rijk gemeubileerde vertrekken
ïad doo'rloopen, werd een deur voor
lem geopend en was hij in tegenwoor
digheid der gouvernante, die, toen zij
hem zag, hem met een uitroep van
blijdschap tegemoet snelde.
Geneviève was heel eenvoudig ge-
deed, maar zag er met al haar een
raadjes aan de haven vischjes aan het
vangen was, verloor daarbij haar even
wicht en kwam in de haven te vallen.
Haar jeugdige makkertjes konden geen
hulp bieden en liepen toen het meisje niet
meer boven kwam luid schreiend weg, om
aan eenige passeerenden het gebeurde te
vertellen. Onmiddellijk werd politie en
dokter gewaarschuwd, terwijl onverwijld
naar het meisje werd gezocht. Spoedig
haalde men het kind boven doch de levens
geesten bleken ondanks langdurige medi
sche hulp, geweken. Als tragische bij
zonderheid is te vermelden, dat van dit
gezin eenige jaren geleden ook een kind
op dezelfde wijze om het leven kwam.
o
VERKEERSONGELUKKEN.
Zondagavond omstreeks 7 uur reden te
Amsterdam in de Plantage Middenlaan
twee trams achter elkaar. Voorop reed
een tram van lijn 9, bestaande uit een
motorwagen met een kleinen open bij
wagen. Deze stopte aan de Badlaan. De
bestuurder van lijn 14, die er achter reed,
kon niet spoedig genoeg stoppen. Zijn
wagens slipten door en met een hevigen
slag botste hij op den open wagen van
lijn 9. Glasgerinkel en hevig gegil volg
den op den slag. De kleine open wagen
bleek vernield te zijn en door den hevigen
schok werden de passagiers als kegels
door elkaar geworpen. Velen van hen
hadden door glasscherven bloedende won
den opgeloopen, terwijl anderen over pijn
in verschillende lichaamsdeelen klaagden.
Op het rangeeremplacement te Blerik
bij Venlo is de 45-jarige stationsbeambte
te L., H. Faessen te Blerik door een
trein overreden en zwaar gewond. De
man, die vader is van 12 kinderen over
leed korten tijd later in het ziekenhuis
te Venlo.
De 4 3-jarige A. P. Heres te Bols ward
wilde op de in beweging zijnde tram
springen. Hij sprong mis met het nood
lottig gevolg, dat hij werd overreden.
Met een gebroken dijbeen en ernstige
hoofdwonden werd de knaap naar de
ouderlijke woning vervoerd. Kort na aan
komst aldaar is hij overleden.
De 73-jarige heer B. en zijn 78-jarige
echtgenoote zijn op den Raaks te Haarlem
door een vrachtauto aangereden, vermoe
delijk doordat zij den rijweg overstaken,
zonder voldoende op het verkeer te letten.
Beiden werden tegen den grond geworpen.
De heer B. kreeg een schedelbasisfractuur
en brak een rib. Zijn vrouw liep een
zware hersenschudding op. De beide
oudjes zijn opgenomen in het Diaconessen-
huis.
Op den Boschdyk te Eindhoven heeft
zich een doodelijk verkeersongeval voor-
voud, toch heel "elegant uit.
Zij naderde den kruier, glimlachte en
stak hem beide handen toe, die hij!
vatte en drukte. De ontroering belette
hem te spreken.
Geneviève liet hem plaats nemen en
zeide:
Beste vader Anselme, ik was bang,
dat gij mijn brief niet zoudt ontvangen
hebben; maar nu zijt gij toch hier. Ik
wachtte u met ongeduld. Als gij eens
wist, hoe blij ik ben, u weer te zien!
O! en ik ook, juffrouw.
Gij zijt mijn beste vriend, mis«
sctiien nu wel mijn eenige vriend.
Dat is waar, juffrouw Geneviève,
ik ben uw beste vriend; maar denk
niet ,dat vader Anselme uw eenilge
vriend is. Gij moet uw pleegvader,
mijnheer Lionnet ,niet vergeten, die
u altijd nog even lief heeft; en dan
mijnheer Albert Lionnet, die u nog
steeds als een zuster bemint, en dan1
nog alle werklieden van de fabriek.
En dan is er nog die goede jongen,
die meer dan een vriend voor u is,
O!, spreek mij niet van hem!
viel Geneviève hem in de rede.
Jaj, juffrouw, op mijnheer Hen«
ri Merson kunt gij altijd rekenen. En
ikik zou mijn leven geven om u
een verdriet te besparen!
Goede vader Anselme! O! ja, gijl
houdt wel veel van mij!
(Wordt vervolgd).
NIEUWSBLAD
voor het Land van Neusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard
-Ja-
