De Grootmoeder. Und van altena Uitgave FIRMA L. J. VEERMAN - HEUSDEN. FEUILLETON. No. 5549 Woensdag 26 Juni 1935. Dit Miner Bestaat uit 2 Bladen Buiteniandsch weekoverzicht. RiHiieviland. Dit blad ▼erschfjnt WOENSDAGMORGEN en VRI] DAGMIDDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.10, franco per post beschikt f 1.25. Bij onze Agenten lOcent per week. Afzonderlijke nnmmers 5 cent. Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 61525. Advertentiên van 16 regels 90 cent. Elke regel meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiên worden tot Dinsdagmiddag 1 uur'en Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht. Het vlootpact van Londen prikkelt Frankrijk en Italië. Mussolini slaat er politieke munt uit. Al weer een stap nader tot den Italiaansch-Abessiinschen oorlog. Engeland en de toe stand in het Verre Oosten. Italië en veel meer nog Frank rijk zijn over hun compagnon van Stresa, Engeland, weinig te spreken. Dat vindt zijn oorzaak in het vloot pact, dat tusschen Engeland en Duitschland te Londen is afgesloten. Minister Laval ziet in deze overeen komst een verlaten van de politiek, die men te Stresa zoo moeizaam had geconstrueerd en in de Fransche pers zijn uitlatingen als Engeland is uit het gemeenschappelijk front der mo gendheden gedeserteerd" en Enge land heeft de ondeelbaarheid van het vredesprogramma, zooals dit bii het communiqué van Londen was opge steld, prijs gegeven" nog wel de meest milde formuleeringen. Al moge deze houding dan misschien begrij pelijk zijn, weinig reëel en iet of wat onverstandig is zii zeker. Be grijpelijk, omdat Engeland van den tot nog toe gebruikelijken weg om in id er gelijke aangelegenheden eerst ruggespraak met Frankrijk en Italië te houden, voor de eerste keer is afgeweken en een dergelijke handels wijze dus een zekere geprikkeldhheid bii de bondgenooten moest te voor schijn roepen. Weinig reëel en on verstandig, omdat toch in de eerste plaats met het vlootpact iets wezen lijks voor den vrede is bereikt, wijl hierdoor aan een eventueelen vloot- bouwwedstrijd tusschen Engeland en Duitschland, zooals deze zich vóór 1914 heeft afgespeeld, een halt is ge boden en in de tweecWN plaats, om dat Frankrijk door deze houding aan te nemen voor langen tijd weer de kans verspeeld heeft met Duitsch land rechtstreeks te onderhandelen en dusdoende, evenals Engeland nu, materieel gewin te behalen. Want dat dit laatste mogelijk is, heeft juist dit vlootpact zonneklaar bewe- •zen. Dat Duitschland genoegen heeft genomen met slechts 35 pCt. van het Engelsche tonnage en dan nog wel voor iedere categorie afzonder lijk is voor een groot deel te danken aan het feit, dat de Duitschers zoo zeer verblijd waren eindelijk weer eens met de in stilte zoo bewon derde Engelschen op voet van ge lijkheid te hebben kunnen onderhan delen. Men voelt te Berlijn, dat men door Engeland voor „vol" wordt aan gezien en daar heeft men wat voor over. Ook in Frankrijk kijkt men zeer 175. j Geneviève was vreeselijk zenuwach tig; was die ongelukkige werkelijk de dochter der markiezin de Saulien? Zij geloofde het, ja, was er haast van overtuigd; maar zij kon zich vergissen. En wat kon zij ook doen? Niets voor het oogenblik. Een rijtuig hield voor het huis stil; prins Melikoff en de graaf de Maurien- ne stapten uit. La Palotte stond op, greep Genevie ve's hand en zeide angstig: Gij wordt gehaald, maar gij komt toch terug, niet waar? Ja, ik kom terug, antwoordde het jonge meisje, om de ongelukkige tevreden te stellen. Deze drukte de hand van hare nieu we vriendin, prevelde eenige dankwoor den en verdween. De prins en mijnheer de Maurienne traden het huis binnen. Toen Geneviève in het rijtuig stapte, zag zij Palotte achter eenig struikge was verborgen staan. Hare oogen vali den zcih met tranen en zij zuchtte: Arme vrouw! het doet haar zoo'n verdriet, dat ik wegga, en mij bedroeft het ook heel erg. Ik ben zoo ongerust, zeker niet op den Duitscher neer, men vreest hem en zulks zeer ten on rechte zelfs. Frankrijk moest eens weten, wat het met rechtstreeks han delen te Berlijn zou kunnen bereiken. Het zou dan „heel andere wegen in slaan, dan ze tot dusverre volgde. Eden is nog naar Parijs gegaan, om dit den Franschen aan het ver stand te brengen en daarna naar Ro me doorgereisd. Dat hij daarbii veel succes heeft gehad, gelooven wii niet. Slechts heeft hij Frankrijk de ver zekering gegeven, dat mocht Parijs er toe besluiten nu ook zijn vloot die nog altijd 15 pCt. grooter is dan de Duitsche, indien deze voor de volle 35 pCt. zal zijn gebouwd te gaan uitbreiden, zulks voor Enge land nog niet direct aanleiding zou zijn, dezelfde maatregel te gaan ne men. Dit heeft intusschen Frankrijk's geprikkelheid niet kunnen wegnemen en als weerwraak tracht het nu En geland te ergeren, door tegenover het Italiaansch-Abessijnsche conflict een andere dan de Engelsche hou ding aan te nemen, en Mussolini maar ziin gang te laten gaan. Ook deze laatste toonde zich door Engelsche houding, bii het vloot pact op de teenen getrapt, maar hii zorgde er wel voor daar onmiddellijk politieke munt voor zich uit te slaan. Vindt Engeland het niet noodig in dergelijke kwesties met de Volken- bondsmogendheden ruggespraak te houden, dan doe ik dit voor wat het Abessijnsche geschil betreft ook niet meer, verklaarde de Duce. niet zonder leedvermaak. Daar Mussolini in zijn hart tegen het Engelsch Duitsche vlootpact is, bovendien zich daardoor van den Volkenbond voor wat de kwestie met Abessinië betreft heeft kunnen losmaken en Frankrijk ten aanzien daarvan een welwillende houding heeft aangenomen, zal de Duce in stilte wel in zijn vuistje la chen. In Abessinië staat men nu zoo lang zamerhand voor de beslissing. Het uitbreken van het gewapende con flict tusschen Italië en het land van den Negers is thans nog slechts een kwestie van weken. Reeds verlaten de Italianen, die in Estopië overnach- tig zijn, op aandringen van Rome het land. Zal op het oogenblik, dat de Italiaansche colonnes zich in bewe ging zetten, de Volkenbond ingrijpen, en den oorlog verhinderen? Men kan reeds nu voorspellen, dat hii dit niet zal doen, want zelfs de geringste po ging in die richting, zou Italië er toe doen besluiten Genève te ver laten. En wat zou er dan nog van den Volkenbond overblijven? En zoo wel Baldwin als Eden nog deze week verklaard, dat zii den Volkenbond tot eiken prijs in stand willen houden en versterken. Anderzijds kaai En geland in verband met ziin belangen in Afrika maar niet eenvoudig ja en amen zeggen op de Italiaansche plannen. In ieder geval ziet Enge- /and hier problemen opduiken, die zijn volle opmerkzaamheid opeischen! En datzelfde geldt voor de dingen in China. Dat het doel van Japan het instellen van de autonomie voor de Noord-Chineesche provinciën is, heb ben de gebeurtenissen van de afge- loopen week opnieuw bewezen. 40.000 man Japansche troepen zijn daarbii de door de Chineezen ont ruimde zones binnengedrongen. Dat Engeland, hetwelk evenals Amerika in China groote economische belan gen te verdedigen heeft, dezen gang van zaken met onrust volgt, bleek deze week nog uit de verklaring van Sir Samuel Hoare in het Lagerhuis. Bovendien heeft hii Sir Frederic Leith-Ross als zijn financieelen en economischen vertrouwensman naar Jiet Verre Oosten gestuurd, om de Chineesche regeering te Nanking met zijn „raad" bij te staan. Dat wijst er op, dat Engeland er niet aan denkt, zich in China te laten uitschakelen. Desondanks blijft de houding van China tegenover Japan opvallend te gemoetkomend, al heeft het dan ook een dag £>f wat geleden een stap bij de mogendheden ondernomen. (Nadruk Verboden.') waarover weet ik zelf niet. Misschien had ik haar niet moeten beloven, te rug te komen, want zij zal op mij wach ten. Waarom heb ik haar voorgelogen? O! die arme vrouw! die arme vrouw! Geneviève wist, dat zij la Palotte niet weer zou zien, daar de volgende dag de laatste zou zijn, dien zij op het kasteel Noirans zou doorbrengen. Den volgenden morgen, nadat zij hare lessen had gegeven, ging zij naar haar kamer, om aan de markiezin over haar zonderlinge ontmoeting te schrij ven. Maar zij bedacht, dat zij, hoe uitvoerig zij haar brief ook maakte, toch niet den geheelen indruk zou kun nen meedeelen, en wilde dus liever mondeling alles met de markiezin be praten. Zij besloot dus, slechts aan den ouden kruier de volgende regels te schrijven: „Beste vader Anselme! Wij vertrekken morgen (Donderdag) van Noirans en komen vrijdag namid dag te Parijs aan. Ik heb u veel te vertellen en zou u dus gaarne bij mijn komst zien; kom dus Zaterdagochtend om tien uur; ik zal dan wel verlof hebben, u te spreken. Ik zal zóo blij zijn u weer te zien. Gij moet dan ook bepaald komen; gij zult mij ook goeden raad moeten geven. Uw dankbare en liefhebbende Geneviève. Hotel 'van Prins Melikoff, 72 Rue de Goureelles". Jaj, zeide het jonge meisje tct ALGEMEENE VERGADERING „GRONINGEN". Zaterdag 22 Juni werd in het Hote des Bays Bas te Utrecht de jaarlijksche Algemeene Vergadering gehouden van „Groningen", Alg. Onderl. Maatschappi tot verzekering van paarden en rundvee in 1903 opgericht te Groningen, van Mei 4921 af gevestigd te Utrecht. De directeur, de heer B. L. Leopold brengt verslag uit over het afgeloopen jaar 1934. Er werden 541 schaden uitbetaald, tot een totaalbedrag van f95.150.50. De reserve der Maatschappij bedroeg per 31 Dec. 1934 f 165.901.11. Blijkens het rapport van de Commissie tot nazien der rekening en van den Ac countant, den heer J. Groenhuyse te Utrecht, werd de Administratie in orde bevonden. De aftredende Commissarissen werden herkozen. ZWARE STRAF." Tegen den 44 jarigen caféhouder J. K te Tilburg, die in Maart j.l. in zijn kelder in het geheim distilleerde, eischte de Of ficier van Justitie bij de Rechtbank te Breda 12 maanden gevangenisstraf, be nevens een boete van f 5000 subsidiair 3 maanden hechtenis. zichzelf ik moet hem spreken. Ik zal dan veel geruster zijn. Zij zuchtte en wischte haar tranen af. Helaas! ging zij voort nu kan ik nog slechts met hem alleen spreken, hem alleen kan ik al mijn ge dachten meedeelen, voor hem alleen kan ik mijn hart openen. Einde van het vierde deel. DEEL V. DE KRUIER. I. VREUGDE EN GELUK. De brief, dién Geneviève apn den truier had geschreven, moest zeker op onthoud gehad 'hebben, want de oude man ontving hem eerst Vrijdags, een paiar uur vóór de aankomst der familie Melikoff te Parijs. Maar over dat op onthoud bekommerde vader Anselme zich niet. Hij zou zijn dochter weer- izén en dat was hem genoeg. Hij ging mijnheer Li on net niet van Geneviève'c komst verwittigen. Dat wil de hij doen, als hij haar had gesproken. Wij behoeven niet 'te zeggen, dat de namiddag en de nacht hem lang duur de en dat hij met ongeduld het uur verbeidde, waarop hij zich naar de VERDRONKEN. Onder Aalsmeer is de 8 jarige Andries Maarman van de voorplecht van een zeil- vaartuig gevallen en verdronken. Zijn grootvader die hem nasprong, moest de poging om het kind te redden bijna met den dood bekoopen. Hij kon gelakkig nog gered worden. Te Joure is een 5 jarig zoontje der familie Waud in een sloot verdronken. Zondagavond is te Alphen a. d. Rijn de 17 jarige C. W„ verpleegde der Martha- stichting bij het zwemmen in het Aar kanaal verdronken. Zaterdagavond is in de Maas te Venlo verdronken de 17 jarige chauffeur H. v. d. Berg. Te Oosterbeek is de 27 jarige metse laar J. Momberg, woDende te Arnhem, bij het baden in den Rijn, nabij de Hevea- fabrieken verdronken. Te Steenwijk is de 39 jarige manufac- turier S. v. d. Horst in de Nutszwem- inrichting verdronken. Toen de inrichting gesloten werd bleven de kinderen van den heer v. d. Horst op hun vader wachten. Toen deze niet kwam giDg men zoeken en haalde men het lijk op. Zaterdagmiddag heeft de 20 jarige mej. A. v. V., die met haar schoonzuster in de Dommel te Eindhoven aan het haden was, zich te ver in het water gewaagd Zij werd door den sterken stroom mee gesleurd en verdronk jammerlijk. Het 8 jarig dochtertje van Geertse te Steenbergon, dat met eenige speelkame rue Courcelles kon begeven. Hij had zïjrT mooiste kleeren aan, die hij voor zijif reis naar Marseille had g'ekocht. Hij zou zijn dochter zien! Welk een geluk! Zijh hart klopte hevig. Hij vond, dat hij nu genoeg betaald werd voor al hetgeen Tiij geleden had. Hij had nu nog- een taak te vervul len: hij moest de moeder zijner doch ter terugvinden. God zou hem hulp verleenen. Hij stapte, vlug als een vogel., den weg op naar de rue de Courcelles; hij gevoelde zich wel twintig jaar jon ger. Eindelijk bereikte hij het hotel van Prins Melikoff. Een Russische lakei opende hem de deur. Ik kon juffrouw Geneviève opzoe ken, zeide hij. Zijt gij mijnheer Anselme. Juffrouw Géneviève wacht u;wilt ge maar met mij mee gaan? Hij besteeg een prachtige, breede trap, waarvan de treden met dikke loo iers belegd waren, en eindelijk, nadat lij vele rijk gemeubileerde vertrekken ïad doo'rloopen, werd een deur voor lem geopend en was hij in tegenwoor digheid der gouvernante, die, toen zij hem zag, hem met een uitroep van blijdschap tegemoet snelde. Geneviève was heel eenvoudig ge- deed, maar zag er met al haar een raadjes aan de haven vischjes aan het vangen was, verloor daarbij haar even wicht en kwam in de haven te vallen. Haar jeugdige makkertjes konden geen hulp bieden en liepen toen het meisje niet meer boven kwam luid schreiend weg, om aan eenige passeerenden het gebeurde te vertellen. Onmiddellijk werd politie en dokter gewaarschuwd, terwijl onverwijld naar het meisje werd gezocht. Spoedig haalde men het kind boven doch de levens geesten bleken ondanks langdurige medi sche hulp, geweken. Als tragische bij zonderheid is te vermelden, dat van dit gezin eenige jaren geleden ook een kind op dezelfde wijze om het leven kwam. o VERKEERSONGELUKKEN. Zondagavond omstreeks 7 uur reden te Amsterdam in de Plantage Middenlaan twee trams achter elkaar. Voorop reed een tram van lijn 9, bestaande uit een motorwagen met een kleinen open bij wagen. Deze stopte aan de Badlaan. De bestuurder van lijn 14, die er achter reed, kon niet spoedig genoeg stoppen. Zijn wagens slipten door en met een hevigen slag botste hij op den open wagen van lijn 9. Glasgerinkel en hevig gegil volg den op den slag. De kleine open wagen bleek vernield te zijn en door den hevigen schok werden de passagiers als kegels door elkaar geworpen. Velen van hen hadden door glasscherven bloedende won den opgeloopen, terwijl anderen over pijn in verschillende lichaamsdeelen klaagden. Op het rangeeremplacement te Blerik bij Venlo is de 45-jarige stationsbeambte te L., H. Faessen te Blerik door een trein overreden en zwaar gewond. De man, die vader is van 12 kinderen over leed korten tijd later in het ziekenhuis te Venlo. De 4 3-jarige A. P. Heres te Bols ward wilde op de in beweging zijnde tram springen. Hij sprong mis met het nood lottig gevolg, dat hij werd overreden. Met een gebroken dijbeen en ernstige hoofdwonden werd de knaap naar de ouderlijke woning vervoerd. Kort na aan komst aldaar is hij overleden. De 73-jarige heer B. en zijn 78-jarige echtgenoote zijn op den Raaks te Haarlem door een vrachtauto aangereden, vermoe delijk doordat zij den rijweg overstaken, zonder voldoende op het verkeer te letten. Beiden werden tegen den grond geworpen. De heer B. kreeg een schedelbasisfractuur en brak een rib. Zijn vrouw liep een zware hersenschudding op. De beide oudjes zijn opgenomen in het Diaconessen- huis. Op den Boschdyk te Eindhoven heeft zich een doodelijk verkeersongeval voor- voud, toch heel "elegant uit. Zij naderde den kruier, glimlachte en stak hem beide handen toe, die hij! vatte en drukte. De ontroering belette hem te spreken. Geneviève liet hem plaats nemen en zeide: Beste vader Anselme, ik was bang, dat gij mijn brief niet zoudt ontvangen hebben; maar nu zijt gij toch hier. Ik wachtte u met ongeduld. Als gij eens wist, hoe blij ik ben, u weer te zien! O! en ik ook, juffrouw. Gij zijt mijn beste vriend, mis« sctiien nu wel mijn eenige vriend. Dat is waar, juffrouw Geneviève, ik ben uw beste vriend; maar denk niet ,dat vader Anselme uw eenilge vriend is. Gij moet uw pleegvader, mijnheer Lionnet ,niet vergeten, die u altijd nog even lief heeft; en dan mijnheer Albert Lionnet, die u nog steeds als een zuster bemint, en dan1 nog alle werklieden van de fabriek. En dan is er nog die goede jongen, die meer dan een vriend voor u is, O!, spreek mij niet van hem! viel Geneviève hem in de rede. Jaj, juffrouw, op mijnheer Hen« ri Merson kunt gij altijd rekenen. En ikik zou mijn leven geven om u een verdriet te besparen! Goede vader Anselme! O! ja, gijl houdt wel veel van mij! (Wordt vervolgd). NIEUWSBLAD voor het Land van Neusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard -Ja-

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1935 | | pagina 1