Ho. 5674 Vrijdag 4 Sept.
Nieuwe Tijden eisclien Nieuwe Maatregelen!
BOUWEN
DA'S SjEHKEItll
TWEEDE BLAD
Het NIEUWSBLAD
van Heusden
f 33.50, f 45.00, f 55.00.
Een eigen gerold sigaretje VAN RAVENSWAAY'S GOLDEN SHAG.
ECHTE PURE GOUDGELE VIRGINIA!
voor het Land
ran Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
HET BLAD
ijzerhandel - GORINCHEM.
FEUILLETON.
DE HEKS.
BEHOORENDE BIJ HET
is voor het Land van Heusden en
Altena en zijn omgeving
Het heeft in de dorpen Doeveren,
Heesbeen, Aalburg. Wijk, Veen,
Andel, Giessen, Rijswijk, Uitwijk,
Waardhuizen, de Werken en Sleeu-
wijk, Werkendam, Nieuwendijk, Alm-
kerk, Dussen, Meeuwen, Eethen,
Genderen, Drongelen, Babyloniën-
broek, Sprang-Capelle, Aalst en Poe-
deroijen zijn eigen agenten en
bezorgers
In geen blad vindt men zulke
uitvoerige berichten en verslagen
uit genoemde plaatsen. Om deze te
kunnen geven, worden kosten noch
moeiten gespaard Dat de bewoners
dit waardeeren, blijkt uit het groot
aantal abonné's in iedere plaats
Een aantal, dat ondanks de slechte
tijdsomstandigheden nog geregeld
«tijgt I
De nieuwe abonné's
ontvangen de tot 1 OCT
a s. verschijnende nummers
Gr&ATIS.
Vervolg raadsverslag
DE WERKEN EN SEEEUWIJK.
Voorstel van B. en! W. tot v-oor-
loopige vaststelling der gemeentereke
ning over 1935.
De heer Sigmond brengt namens deze
commissie rapport uit en deelt mede,
dat de heer Ippel niet bij het onderzoek
is tegenwoordig geweest, zoodat het
slechts verricht is door den heer v.
Burgel en spr.. Dei rekening* is van a
tot z nagegaan en de verschillende
cijfers zijn vergeleken. De commissie
kan niet anders doen dan voorstellen,
de rekening voorloopig vast te stellen,
zooals ze door B. en W. is aangebdioen.
Alleen wil de commissie opmerken, dat
het kohier voor de hondenbelasting
blijkbaar zeer nonchalant is vastgesteld.
Er zijn tal van personen die niet op
dit kohier voorkomen. Namens de com
missie zou spr. willen voorstellen, een
en ander eens goed te controleeren en
er streng de hand aan te houden.
De heer Koppens heeft de rekening,
die ter visie heeft gelegen, ook inge
zien en toe zijn genoegen gezien, d^t
van de telefoon f 12 is binnen gekomen,
hoewel er niets voor op de begrooting
was uitgetrokken. Spr. vindt dit wel
wat eigenaardig.
Verder heeft spr. gezien, dat de post
ondersteunnig aan behoeftigen met
1122.is overschreden. Spr. begrijpt
dit niet, het Burgerl. Armbestuur is
toch belast met het bedeelen der ar
men en uit deze rekening blijkt, dat de
Burgemeester en zelfs de wethouders
ondersteuning geven. Het bevreemdt
spr., dat de commissie van onderzoek
hierop geen aanmerking heeft gemaakt.
De Voorzitter zegt, dat de gemeen
te Werkendam één jaar heeft gezegd,
dat zij niet in de kosten der telefoon
aansluiting van den Burgemeester wil
de betalen. Spr. heeft toen gezegd,
neem ze dan. maar weg, want ik heb
hem niet voor mijn pleizier. Later is
Werkendam op zijn besluit teruggeko
men. Wat de opmerking van den heer
Koppens over post 186 betreft onder-
1 steuning aan behoeftigen, deze post
heeft er altijd bp gestaan, hij vindt
zijn oorsprong in de armenwet, die B.
en W. bevoegdheid geeft ondersteu
ning te geven, zoowel het armbestuur
j als B. en W. kunnen het doen. Spr.
haalt een paar voorbeelden aan, wan
neer B. en W. van het hun gegeven
recht gebruik maken b.v. bij verple
ging in een ziekenhuis, om een juist
oordeel te vormen moet ieder geval
- afzonderlijk beoordeeld worden, van-
zelfsprekend zijn de raadsleden be-
voegd bezwaren naar voren te brengen
over verstrekte ondersteuning.
De heeer Koppens meent, dat de
Armenwet alleen instellingen van wel
dadigheid1 kent, waarop de Voorzitter
opmerkt, dat ook het college van B.
i en W. genoemd wordt.
De heer Koppens vindt het uitgege
ven bedrag hoog, het is f67.geweest
en nu is het f199.Er is b.v1. f8.20
uitgegeven voor een verhuizing naar
Hilversum, dat niet noodig was ge
weest.
De Voorzitter zegt, dat de raad het
bewijs daarvan dan moet leveren. B.
en W. waren van oordeel, dat het wel
noodig was.
De heer Koppens zegt, dat B. en W.
het treffen, dat hij, als rijksontvanger,
het bewijs niet mag leveren.
Sigmond. Dan, weet je het ook niet.
Voorzitter. Het is natuurlijk moge
lijk, dat B. en W. te goedertrouw dwa
len.
i Koppens. Dat neem- ik aan, i;k zou
B. en W. echter willen verzoeken hun
ondersteuning zoo laag mogelijk te
houden. Spr. heeft verdler gezien, dat
de rekening geheel bewerkt is door den
Secretaris, is dat wel juist. De ontvan
ger moet het zelf doen, als hij het niet
kan, moei men zien een ander te krij-
gen.
De Voorzitter kan hiermede volko
men instemmen. Vroeger deed de ont
vanger het zelf, hij kan het dus wel.
B. en W. zullen hem hierop wijzen.
De heeer Sigmond merkt op, dat de
heer Koppens gezegd heeft, dat h.j niet
begreep, dat de Commissie niet heeft
gezien, dat post 186 is overschreden-
De commissie heeft dit zeer goed ge
zien, heeft den Secretaris er naar ge
vraagd en van deze inlichtingen ver
kregen, die haar bevredigde, het heeft
dan geen zin, daarop in een vergade
ring nog eens terug te komen.
De heer Koppens zegt het recht te
hebben hierover inlichtingen te vra
gen.
De heer Sigmond erkent dit, men
moet dan evenwel niet spreken over
niet begrijpen, er zal wel meer zïijr,
dat de beer Koppens niet begrijpt,
wenschte hij inlichtingen, dan kon hij
die aan de commissie vragen.
De heer Dekker ontving gaarne in
lichtingen over de kapitaalrekening, die
met een nadeelig saldo van ruim f7500
sluit, terwijl ze andere jaren sloot.
Koppens. Dat moet je aan de com
missie vragen.
Sigmnod. Ik ben geen gemeente-amb
tenaar en kan daarop dus geen inlich
tingen geven.
Koppens. Je bent niet geschikt raads- j
lid te zijn.
Sigmond. Dat bent u alleen, daar
voor moet men rijksontvanger ziijin.
Koppens. Je moet parlementair blij
ven.
Sigmond. Dan moet je maar niet spre
ken van ik begrijp niet.
De Voorzitter sluit de discussie en
zet uiteen wat 't nadeelig saldo van den
kapitaaldienst beteekent. De gemeen
te beeft het recht indien het noodig
is, voor dit bedrag een leening aan
te gaan. Zoolang bet echter mogelijk
is, wordt een nadeelig saldo uit dezen
dienst, uit de gewone inkomsten be
streden.
De beer v. Rosmalen vraagt, hoe
B. en W. denben over de opmerking
van de commissie ten opzichte van
het kohier der hondenbelasting.
De Voorzitter zegt dat B. en W.
zoo streng mogelijk zullen optreden.
De beer v. Burgel merkt op, dat
hij aan de Kille alleen reeds 27 hon
den beeft geteld, waarvoor niet wordt
betaald.
De gemeenterekening wordt vervol
gens met algemeene stemmen, de
wethouders onthielden zich van stem
ming, voorloopig vastgesteld.
Gewone dienst met een
ontvangst van f152862.52
uitgaaf f 151031.29
Wij gaan steeds met onzen tijd mede. Daarom vindt
U bij ons geen „afgezaagde'' modellen die tegen zoo
genaamde kortingen of met cadeaux afgevloeid moeten
worden.
Wij hebben de nieuwste sh lagers voor 1936
1937, pracht modellen in keurige afwerking en onbe
rispelijke kwaliteit. Daarbij met de nieuwste constructies
binnenwerken, dus geen „Kolenvreters" maar oerzuinig
in gebruik. EN DE PRIJZEN
U VINDT DEZE NERGENS ZOO GOEDKOOP.
In de fijnste uitvoering, Zwart hoogglans Geëmailleerd
of onafbrandbaar gemoffeld,
batig saldo
Kapitaal dienst
ontvangst
uitgaaf
Nadeelig saldo
f 1831.23
f 18443.28
Vaststelling rekening Burgerlijk
Armbestuur.
De heer Sigmond brengt namens
de commissie van onderzoek rapport
uit, zegt dat de verschillende reke
ningen zijn onderzocht en in orde
bevonden. De commissie heeft ech
ter gezien, dat personen die stempe
len bedeeld worden, dit is iets wat
toch niet mag?
De Voorzitter zegt dat de Minister
voor de steuntrekkenden een regeling
beeft vastgesteld en uitzonderingsge
vallen beeft bepaald, waarbij wel on
dersteuning door het Burgerl. Arm
bestuur, aan steuntrekkenden mag
worden verleend. Spr. noemt een paar
zulke gevallen, o.a. bij een groot ge
zin en ziekte in een gezin. De reke
ningen worden vervolgens met alge
meene stemmen vastgesteld.
Reclames inzake belastingen zullen
in besloten vergadering worden be
handeld.
Rondvraag.
De heer Sigmond zegt, dat verschil--
lende vereenigimgen te Sleeuwijk ge
bruik maken van een lokaal der open
bare school, dat niet voor het on
derwijs gebruikt wordt Een comité zou
daarin een vast tooneel willen doen
maken, zonder dat er kosten voor de
gemeente uit voortvloeien. Spr. vraagt
hiertoe de vereischte vergunning, die
de raad moet verleenen.
De heer Koppens vraagt of iedere
vereeniging daarvan gebruik mag ma
ken.
De heer Sigmond antwoordt toestem
mend, althans als men er voor be
taalt.
De raad hecht er zijn goedkeuring
aan, om B. en W. te machtigen, oven]
deze verbouwing in onderhandeling te
treden.
De heer Sigmond vestigt de 'aan
dacht op den sloot langs den Nieuwen
f25948.95
f 7505.67
Uil
WANNEER U BOUWT.
DOE HET DAN ONDER DESKUNDIGE LEIDING
GRATIS
W. A. BOTTENBERG
TE WERKENDAM.
VERKRIJGBAAR! 12 ets. PER '|2 ONS PAKJE. OVERAL VERKRIJGBAAR I
OVERAL
Een verhaal uit de Pyreneeën.
18.
iNu en dan gleed een hagedisje
voorbij... alles was vreedzaam en
kalm.
Guido zat aan haar voeten en zette
haar spijzen v.oor. die hij, volgens de
gewoonte van het land, meegebracht
had in een zak, gemaakt van de huid
eener isard.
„Die heb ik zelf geschoten," zei
hij, trotsch. „De kop met de horens
hangt thuis. Hier is brood voor je
en een stuk worst en hier zijn eie
ren... wat wil je hebben? Je zult
wel honger hebben gekregen door
onzen langen tocht. Wil je soms eerst
drinken Ik heb ook een flesch land-
wijn meegenomen."
„Waar heb je dat alles van daan
vroeg ze, onwillekeurig,
„De waardin te .Salient heeft het
mij gegeven..."
„Gegeven
„Nu ja, voor geld."
„Ben je dan zoo rijk vroeg ze
verwonderd, bijna verdrietig, want
hoe meer hij had, des te dieper de
klove tusschen hen was.
„Toen ik van huis ging, had ik
nog wel wat... Nu is 'tbijna op,"
bekende hij, eenvoudig.
„En ik heb je nog zooveel ge
kost, en ik heb niets ...o! Guido!"
Ontzet keek ze hem aan, Je be
droefd voor tranen.
„'t Was toch misschien beter ge
weest, als je goede vrienden waart
gebleven met de Aysaguers," zei ze
onwillekeurig.
„Beter wel," stemde hij, toe, „ten
minste wat geld en vooruitzichten en
zoo betrof... maar... een man doet
niet altijd, wat 't beste is."
„Heb je spijt vroeg ze, angstig.
Hij had den moed niet om ja te
zeggen en haar geluksdroom te ver
storen.
Ze was zoo vertrouwend, zoo aan
hankelijk, die kleine Benita Dolores!
en zoo mooi.
Hij1 trok haar naar zich toe en
.fluisterde haar allerlei vleiwoordjes
in, die haar toch slechts, ten deele,
bekoorden.
Instinctmatig voelde ze toch, dat
Zijn liefde voor haar een offer voor
hem* was.
„Guido. ik wou dat ik rijk was
en een mooi huis met land er omheen
had om je aan te bieden," zei ze,
onder den invloed van haar denken.
„Ik wou 't ook," stemde hij. ge-
reede, toe. „Dat zou de zaak vrij wat
gemakkelijker maken."
Het was heel natuurlijk, dat hij dit
zei. Ze had het zelf uitgelokt en het
was de waarheid maar het griefde
haar toch. Ze had het zoo heerlijk
gevonden ,als hij haar in zijn armen
had gedrukt en haar had verzekerd,
dat zij de liefste, de allerliefste op
de heele wereld voor hem was en
dat hij haar liever had, zooals ze was,
arm en verlaten, dan het rijkste en
aanzienlijkste meisje uit het geheele
Baskenland. Dat had hij haar den
vorigen avond herhaalde keeren ver
zekerd. Toen was hij niet zoo ver
standig en zoo beredeneerd.
„Is dat nu mannenliefde vroeg
Benita zich, angstig, af.
„Houd je echt van mij, Guido
fluisterde ze.
„Zou ik anders zoo naast je zit
ten was Zijn wedervraag, op be-
leedigden toon gedaan. „Ik ben niet
als de heeren uit de groote wereld,
die meisjes naloopen en ze ongeluk
kig maken."
Dat begreep Benita niet, daar had
ze nooit van gehoord, maar ze zag
wel, dat ze Guido verdrietig jnaakte
door haar twijfel en ze wilde hem
vro olijk en opgeruimd zien.
Alles, wat ze voelde en dacht en
vreesde, kon ze toch niet onder woor
den brengen. Ze wilde ook niet tob
ben. ze was jong en ze wilde van
haar jeugd genieten. Ze schoot ook
veel beter met Guido op, als ze lachte
en gekheid maakte; misschien was
dat wel 'theel bijzondere van liefde,
dat vreemde gevoel, dat ze nog niet
heelemaal begrijpen kon. Misschien
kwam 't enkel over je, als je er luch
tig en oppervlakkig en zorgeloos en
dartel op los leefde en ging het van
je weg, als je er over nadacht en
het aan 't uitpluizen ging.
„Guido, wat is het hier mooi en
prettig!" riep ze lachend uit, de flesch
van hem overnemende en er een lan
gen teug uitdrinkende.
„Jammer, dat de kersen nog niet
rijp zijn," zeide hij. „Bij ons staan
verscheiden kerseboomen in den tuin.
Ze zullen nu wel spoedig bloeien,
er is niets mooier dan een kerse
boom in bloei... en de vruchten zijn
zoo lekker en sappig. Wat zou dat
aardig Zijn, als ik er in Zat en jij
stond beneden aan den voet en je
ving de kersen op, die ik je zou toe-
gooien... met je mooie, roode lip
pen... die net als kersen zijn..."
„Ik durf niet met je mee naar
huis gaan, Guido," zei ze treurig.
„Wat zou je tamilie wel zeggen?"
„Ik ga ook niet naar huis," merkte
hij somber op. Na eenig zwijgen ver
volgde hij: „Ik zal nooit meer de
met bloesems beladen kerseboomen
zien en ik zal de vruchten niet pluk
ken en het koren niet zaaien en den
oogst niet meer binnen halen... en
den rook van den schoorsteen niet
meer in de lucht zien opstijgen om
mij te verwelkomen, alsi ik huis
waarts keer na een langen tocht."
Hij! had droomerig... op rhythmi-
schen toon, alsof hij een verhaal deed.
gesproken... ook hij lachte niet meer
en op Benita's! lippen verstomde de
lach.
In die uren, daar in de vellei van
Marcadou, in de vrije natuur door
gebracht, openbaarde zich de ernst vani
het leven aan die twee natuurkinderen
en gevoelden zij instictmatig, dat zij
het leven voortaan als groote menschen
door zouden gaan met de zorgen en
verantwoordelijkheid aan het bestaan,
van volwassenen verbonden. Alles, wat
hen aan hun jeugd herinnerde, vervloog
als een vaag visioen, om plaats te
maken voor hun toekomst-visioen dat
nog vager was dat nog verborgen
lag achter een gordijn van mist en ne
velen, zwarter en dichter dan hetgeen
vaak de bergen aan hun oog onttrok.
Beiden kregen ze de overtuiging, dat
ze op een keerpunt van hun leven ston
den en dat ze, voor elkander, alles
moesten opgeven, wat tot nu toe hun
deel was geweest, en voor Benita,
die zoo heel weinig het hare had kun
nen noemen, was het offer veel minden
groot dan: voor Guido, wiens bestaan!
zoo rijk aan zegeningen was.
Ze waren n|U beide arme zwervers,
zonder haard 'of stee, zonder dak or
bed, zonder familie of verwanten, maan
Benita was altijd 'min of meer zwerf
ster geweest en, wat haar geschonken!
was ,had gelijk gestaan met een aal
moes.
Daarom aanvaardde zij het vrije leven
moedig en flink, terwijl Guido schoor
voetend 'd!en weg betrad, die hem ven
wegvoerde van de effen baan, welke hij
tot toe had betreden.
IX
Links is de hoeve van mijn vader^
de grond mijner voorouders," zei Gui
do, treurig. „Wij 'moeten dus rechts
aanhouden."
,,En dan?" vroeg Benita angstijg.
,,Dan zullen wd'j de richting van het
meer van Gaube inslaan; aan den oe
ver zijn een paar kleine gebouwen;
in den zomer, a?s het volle badseizoen'
in Cauterets aan den gang is, dient
een er van als restaurant, waar de bad
gasten forellen uit het meer komeiï
eten. Nu is alles nog dicht, maar wij
zullen misschien wel een deur kun
nen forceeren en den nacht binnens
huis kunnen doorbrengen. Ik heb nog
wat brood en worst en nog wat wijn
voor onzen avondmaaltijd".
(Wordt vervolgd).
Nieuwsblad
Willem de Bruin
WORDEN SCHETSONTWERP EN KOSTBEREKEN I N G
VAN ALLE VOORKOMEND WERK GEMAAKT DOOR
GEDIPL, BOUWKUNDIGE
OVERAL TE ONTBIEDEN.
v
