ronAirc
reis door
BI] DE BALANS
Ons Landbüuwhoekje.
Burgerlijken Stand
c
RFHoiivt PM GESTREEPT
Dierenbescherming.
I.
ïNia de reisverhalen van de heer H.
Dl Lou w es over Noorwegen em Zlwte-
den, volgen mqg einigie, reiservaringen
over Finland, waarnaar een aantal
gedelegeerden van het IFAP congres
een excursie gemaakt helbbien.
We zitten op het achterdek van de
boot. W(e hebhten zojuist Stockholm
verlaten en nemen voor eeto paar da
gen afscheid' van Zweden om als
gasten van die landbouworganisaties1
eejx kort bezoek te brengen aan Fin
land en enige indrukken op te doen
over de landbouw van'dit lajnfd. Het
congres van die Internationale Fede
ratie van Agrarische Producenten
(IjF.A.P,) met al zijln btesteimimleriin-
gen is achter dte rug. Het was een
goedte tijd in Saltsjöblajden. Wel ver
moeiend, want we zijn nog niet 2iy
thuis in vreemde taliën, dat het dag
in dag uit spreken van een vreemde
taal ons geien moeite zou kosten. De
buitenlandiers schijnen een hoger idee
te hebben over de Nederlanders dan
wijzelf; zij menen, dat wij: allemaal
zonder moeite drie talen spreken, en
'daarom wordt in particuliere; gesprek
ken nog wel eens een beroep op ons
gedaan om als tolk tie fungeren.
Maakt men dleze ervaringen mee in
eigen land, dan kan men van 'tijd tot
tijd1 weer vluchten in de eigen taal.
Hier bijma niet. Ook die particuliere
gesprekken worden in vreemde talen
gevoerd En juist deze particuliere
gesprekken zijln vaak vati meer bete
kenis dian de officiële besprekingen,
omdat mien in kleiner gezelschap kan
ingaan op bijzonderheden, welke wel
vaq. belang kunnen zijti om die begrip!-
pen te verhelderen, maar welke de of
ficiële besprekingen te lang zouden
rekklen. Ze worden ook gevoerd in
een andere sfeer en dragen er daar
om toe 'bij dte overeenstemming te
vergemakkelijken.
Hét was dan ook een goede, ge-
djachte van de Nederlandse gezant te
Stockholm ,,toe'n deze ons een avond
bij! zich nodigde, dezle invitatie ook
uit te strekken tot de leiders dér an
dere delegaties. Hier was, gestimuc
liéerd door die hartelijke gastvrijheid!,
een mogelijkheid tot een ongedwon
gen ontmoeting en een, ongedwongepi
discussie tussen dezte leiders dier delle
gaties Eein, meet vertrouwelijk ge
sprek, gaf kanis bepaalde details te
bespreken, welker behandeling tiji-
dens de officiële bijleenkomsten, veel'
blezWaréin zou, kunnen opleveren en
gevoeligheden zou kunnen raken,
Daarom hebben diergelijke vriend
schappelijke besprekingen minstens
evenveel mat als die officiële zittin
gen vati de commissies en van bet
voltallige congres.
Een ander karakter had de uitnodi
ging van de Nederlandse landbouw-
attaché te Stockholm. Hier waren
we die laatste avond van het congres
hier waren we orikïer ons. Dn dit
was ook dO bedoeling. Na tien da
gen. van vergaderen, besprekingen
voeren, schrijven, heen en weier sjou
wen, was het nodig even tot rust (e
komen in een vertrouwde omgeving,
even „op eigen bodem"" te zijln, zich
eep avomld' te laten verwennen in de
sfeer van vaderlandse gastvrijheid van
een vriendelijke gast vrouwe.
En nu zitten we op 'de boat naar
Finland; We varen door de eilanden
groep, welke de kust van Zweden
vormt van. Stockholm1 naar de open
zee Voor zover men tenminste van
een open zee kan Spreken hier. De
Oostzee en ook dë Botnische Golf,
die we moeten oversteken1, staan nau
welijks in verbinding met het Oceaan-
Ons Feuilleton
door W. Kerremans
69)
„Dokier, ik dank u voor uwe me-
dèdielingien. U weet iets, een heel
klein, beetje maar van hetgeen me
vrouw Vermeer en ik in deze jaren
hebben geleden, maar toch genoeg
om te begrijpen hoe bang ik mij
maak. Ik heb volledig vertrouwen
in u, maar uit hetgeen u mij hebt
gezegd begrijp ik dat heit hier een
moeilijk geval van een zenuwaan
doening, ©en psychische aandoening
is, die natuurlijk niet uw speciaal
terrein is. Zandt n er bezwaar tegen
hebben om hierover een specialist
te raadplegen?"
„Bezwaar? Ik had het zelf wel
willen voorstellen. Het is zoals n
zegt, mijn terrein niet, het is een
gecompliceerd geval, dat zeker een
psycho- therapeutische behandeling
vereist en hoe eerder dat gebeurt, hoe
beter. De beste specialiteit, die ik
op dat gebied ken is natuurlijk pro
fessor ten Cate, maar u kunt ook..."
„Neen, neen, noem geen anderen,
ik wil alleen de allerbeste."
„Dan moet u naar professor ten
watereb en vloëd kennen ze niet
of nauwelijks. Op eien dag, dat het
tamelijk hard waaide, zagen we een
golfslag, idie niet haalt bij! die van die
/Noordzee iop een kalme dag. Deze zee
maakt de indruk van een imieer. Oe
fent 'dit invloed uit op het volkska
rakter? In iedler geval is de Zweed,
die toch een kust van 'meer dan 2500
kilometer kent, veel nxindter bewogen
dan de 'bewoners van kustefi, waar
eb en 'vloed hun invloed doen gevoe
len en waar de golfslag der zeeën,
heftiger is. Opein kan men hét hier
ook niet noemen. Van Stockholm lot
Finland vaart mén vrijwel1 de gehele
tijd temidden van kleinere en gro
tere eilanden. Echt op Zee is men
hier niet
Het is een. vaart van overweldi
gende schoonheid Steeds weer wis
selt hét uitzicht, a]!s worden op de
verre, achtergrond voortduriend de cou
lissen verschoven en veranderd. Vaak
lijkt het of we vast,.ziullien varen of
er geen uitweg meer zal zijln door
de begroeide foërgiejn, waar 'de boot
heen gaat. Maak steeds weer vindt
zij. 'haar weg, Zorgvuldig! geleid van
Zweden tot Finland door tpkiens én
lichten De vaart doet ons denken
aan een tocht door de Biesbosmaar
dan ©en Biesbos gevormd door reu-
zenharid. Geen platen, maar rdlsen
geen groen van riet, maar van bossen
op de hellingen.
D© avond komt traag ein wil niet
verdwijlntende schemering van de
avond gaat ongemerkt ovier in de
morgen. We zijn nog niet in het
land1 van de midderiniach tzonde zon
gaat nog ondermaar voor het don
ker wordt, wordt heit ween; licht. Die
heldere schemering van het Westen
verlicht het pad, dat de boot over hiet
water heeft getrokken ein dat loopt
zover mem ziein kan. Die paden 'der
zee ziet men allieein op kallid water]
Drie duizend jaren geledein z!ag 'Ho
meros ze zo op de MidideMlainid'se zee
n,u nog trekken 'de schiepen deze pa
den op allé binnenzeeën:., Op yvërlkie-
lijk open zieieën zijln ze Zeldzaaméén
keer bij volkomen windstil weer
Gate in Utrecht?"
„Gaan? Kan de professor niet hier
komen?"
„Dat doet hij alleen in gevallen
dat de patiënten niet vervoerd mo
gen worden, d.at is gelukkig bij me
vrouw Vermeer helemaal niet biet
geval. Wij laten ,haar nu wat rus:t
nemen en geven haar veel frissie
lucht en geen medicijnen, ik schrijf
dan over het geval aan professor ten
Gate en dan hoort u van mij. Zo
afgesproken? Goed. Maak u nu.geen
zorgen. Er is, zover ik het op dit
ogenblik kan beoordelen geen enke
le reden daarvoor. U zult er u wel
op moeten v 00 bereiden dat het nog
al wat tijd zal vorderen voor me
vrouw Vermeer haar vroegere
veerkracht en geestkracht zal heb
ben teruggekregen."
Een bange en terneergedrukte Roe-
lants was het die naar Yonca's wo
ning terugkeerde. Hij deed verslag
van hetgeen dokter Ribent had ge
zegd en van de afspraak, die hij
met hem had gemaakt.
„Het arme kind wordt wel door
het noodlot vervolgd","zei mevrouw
Vermeer. „Juist nu het geluk voor
haar is gekomen en zij al die el
lende kon gaan vergeten, nu komt
dit. Ze was wakker. Ze lag te builen
toen ik bij haar kwam. Ik ben zo'n
slechte troosteres. Ga jij eens naar
baar kijken."
Enige ogenblikken later zat Ka-
rel voor het bed, waarin Yonca lag.
sfaande op de vuurtoren van "Scheve-
ningen, hebben we dlezle pajdën. dér
zee gezien op de Noordzee in de
korte tijidi, dat eb1 en vloed in elkaar
overgingen. Later nooit meer; de be
weging vian wind en water is op deZe
open zfee te sterk om deze paldien
lang te laten bestaan. 1
Is het dte: avonid- of is het de p|ch-
tendschtemiering, die d© haven iMjarie-
h;amh verlicht, als wie er 's nachts om
twaalf uur aanlegigten Hét is een ha
ven miet een geschiedenis, want holn-
derden jaren geleden woonidjen 'hier
die 'Noormannenhier verzaniieliden
zij zichvan hier voeren zij uit, als
zij, 'te vuur ten tie Zwaard 'buit gingen
halen in Wlest-Eiuiropa. INlu zijln tweie
politiemannen en een paar douane
beambten voldoende omi de toegang
tot de havten af té zletit'en ein de nako
melingen van de Noormianinlen in be
dwang te houden. We zijin hier aan
de overgang van Zweden naar het
eigenlijke Finland', waar we de vol
gende morgen in Turku aan lainld
gaan. Staatkundig zijin de Aljanlds-
eilandjen Fins, historisch niet, want
éérst in 1921 zijln zie bij' Finland ge
voegd toen men als gevolg van de
'eerste wereldoorlog in eên chaos te
recht was gekomen en de wereld uit
elkaar ging pluizen om de vrede voor
dé toekomst te bewaren..
(Wordt vervolgd).
Blijf van vogjelvleugels af.
Dierenbescherming ontving weer
berichten, dat jonge kraaien die vleu
gels worden afgeknipt, om ze dan
voor attractie als tam dier bij huis
te houden. Afgezien van die vraag
hoe. dit vaak gebeurt, 'dringt Dieren
bescherming, er nog eens op aan toe
te zien dat dit couperen niet plaats
vindt. Weliswaar wonden deze die
ren later veelal goed behandeld, maar
ze zijn zo gemakkelijk een prooi voor
katten en daarom 'adviseert Dierenbe
scherming in het algemeen: blijf van
vogclvlcugels af, die toch allieendoor
de wind mogen worden aangeraakt.
Zij slak een klamme hand naar hem
uit.
„Hoe jammer hé K ar eitje- Kerel
tje? Het was ineens zo mooi gewor
den. Ik schijn dat niet te mogen
hebben. Als het mooi wordt in mijn
leven, dan volgt er dadelijk een zwa
re slag die het mooie wegneemt en
er het lelijke voor in de plaats geeft".
„Neen Yonca, dat is gelukkig niet
zo. Nu niet meer. Het mooie wat
wij eindelijk gevonden hebben blijft
en zal prachtig worden. Ik heb dok
ter Ribent gesproken. Ik ben ei
genlijk de schuld dat jij hier ligt."
„N.een, neen, dat is zeker niet
waar. Jij hebt me nieuw leven ge
geven, al ziet het er op het ogen
blik niet naar uit", voegde' zij er
met een flauw lachje bij.
„De dokter zegt dat je met rust
gauw weer op de been zult zijn".
„Op de been", zuchtte Yonca. „O
Karei, ik ben zo' moe. Na dien nacht:
toen ik bij je ben gekomen, ben ik
nooit meer uitgerust. Altijd ge
voelde ik me moe, vreselijk moe.
Zou ik toen te hard hebben gelopen
en nu altijd zo moeten blijven?"
„Wel neen, kleintje. De dokter
heeft mij precies uitgelegd wat je
scheelt. Je zenuwen zijn overspan
nen, die moeten tot rust kotoen en
dan word je weer de oude, lieve,
vrolijke, sterke, mooie Yonca, zo
als je waart die avond in de tram."
„Zou er voor mij dan toch nog
geluk mogelijk zijn?"
Blank 'kalfsvlees. De omstandighe
den lenen er weer boe, dat de boe
ren melk ter beschikking hebben en
dat de kalveren weer volop gemest
kunnen worden, waarbij de nood
lottige omstandigheid komt, dat ze
dan tevens in donkere zeer kleine
ruimten worden opgesloten om blank
kalfsvlees te produceren. Dierenbe
scherming streeft reeds lang naar
verbod, maar waar dit nog niet is
bereikt, richt zij zich tot de huis
vrouwen om niet,, door vraag naar
blank kalfsvlees welik Vliees boven
dien niet zo gezond1 is, als vlees, van
normaal geweide dieren dezie, voor
de diertjes zo fatale mtestmtethode,
te bevorderen.
Niet alleen schandelijk, maar dom.
Het is Dierenbescherming ter ore
gekomen, dat door fokkers van kriel-
boenders een uitho n geringssy steein
wordt toegtepast, te!n|eilhdc zlodnemdle
kleinere dieren te bekomen. De kui
kens geeft men zo weinig mogelijk
voer. Al spoedig sterven er vele dte
hongerdood. Zijn ze geminderd tot
een viertal, dan begint men eerst
goéd te voeren. Dit is niet alleen
schandelijk, maar ook dom. De over
gebleven diertjes behoeven heus niet
de sterkste te zijn, maar al waren
ze liet wel, dan nog zouden ze van
hun gezondheid een goed deel ver
loren hebben. Denk maar eens aan
de ondervoede kinderen uit. de oor
logstijd, waarvan men terecht zegt:
„Ze houden er altijd wat van over".
Dit geldt ook van dieren. Geremde
groei van het j011 ge leven wreekt
zicli ook op latere leeftijd nog. Be
gaat dus deze gruwelijke domheid
niet.
Vliegenplaag. Dierenbescherming
constateerde, dat vooral bij de boe
ren in Zeeland veel gebruik wordt
gemaakt van netten van touw. Zulk
een net hangt, vaak ook in franje
over de neusgaten, voor de borst
•en het bovendeel van de voorbenen
der paarden.
Niet naar aanblaffende honden
schoppen. Wanneer een hond blaf
fend achter een wielrijder ganholt,
kan uien veelal het dier onmiddellijk
lot bedaren brengen als men het vra
gend toespreekt. Een hond merkt
dadelijk of men bang is. Wij voor
ons hebben nimmer verder last on
dervonden van honden, wanneer wij
op bovenvermelde wijze optraden.
De stem van een mens doet heel veel.
Houders van honden on tslaat dit niet
van de taak hun dieren onder appèl
te houden en onder alle omstandig
heden er voor te zorgen, dat anderen
geen last van hun dieren ondervin
den.
D i s te 1 v er o rd en ing.
Sedert April 1950 beslaat in de
provincie Utrecht een distel verorde
ning. De districts besturen van dte St.
v. d. L. krijgen hierin een belangrij
ke laak. Het betreft hier niet alleen
het Cultuurland, doch evenzeer ber
men, fabrieksterreinen enz. enz.. Ir.
F. N. Sik lees ze t uiteen hoe de pro
cedure is bij aantreffen van distels,
de burgemeester kan bij onwilligheid
last geven tot de bestrijding en die
„Of liet mogelijk zou zijn, vraag
je. Hel is er, mijn schat. Wij zijn
gelukkig en we zullen het nog meer
worden als je 'deze narigheid over
wonnen zult hebben. Ik heb met
dokter Ribent afgesproken dat we
samen naar een professor zullengaan
tie knapste man op dit gebied en
die maakt je heel gauw weer in or
de. Woest daar gerust op. Ribent
zegt dat je stellig zult genezen en
gauw ook."
„Jok je niet te veel 0111 mij op te
beuren?"
Zij streek hem over zijn haren en
Karei verborg zijn gelaat tegen haar
aan.
„Huil jij, mijn grote, sterke man?"
„Van geluk Yonca, van geluk dat
ik zo bij je mag zijn en je mag hel
pen en troosten. Nu en straks en
mijn gehele leven. O Yonca, mijn
Yonca, je kunt je niet voorstellen,
hoe gelukkig ik ben, zelfs met de
ze lijdelijke schaduw over ons heen,
kan ik toch niet die grote, hemelse
vreugde uit mijn hart verdrijven."
„ik behoef het mij niet voor te
stellen, Kareitje, want bij mij is het
immers ook zo. Alleen ben ik bang
{lat ik niet zoveel geluk mag heb
ben, <lat ik misschien wel levens
lang zal moeten liggen en rusten
en niet jetvrouw zal worden."
Plotseling schoot Karei de waar
schuwing van de dokter te binnen
0111 elke opwinding te vermijden. Hij
stond op en boog zich over haar
kosten op de nalatigen verhalen. (Zal
in de praktijk een boer er wei toe
overgaan zijn buurman aan te kla
gen? Is dit wel het geval dan wil ons
dit een systeem schijnen dat zeker
niét tot enkele provincies beperkt
moet blijven. Zien andere provinciale
St. v. d. L.-besturen geen aanleiding
om iets dergelijks in hun provincie
na te streven.
Gezien enkele distelverbouwers
ik zou ze met name kunnen noemen
lijkt het mij niet moeilijk hierop
een /a-antwoord te geven.
Ik kan niet nalaten hiet boven
staande sommige boeren in hiet Land
van Heusden en Altena onder pgen
te brengen (waarvan er enkele in de
Langstraat wonen; ik weet niet of
ze dit wel onder de ogen krijgen.
Misschien leunt u geachte lezer als
buurman hem het stukje onder ogen
brengen, daar ge met een aanlandige
wind heel wat van hem hebt geërfd).
De Bonimelerwaard is er evenmin
vrij van. Op mijn tocht naar Her
wijnen over de Andelse Sluis, via
Brake! zag ik nog al heel wat. onge
recht iglieden? Te druk? Wellicht te
veel land? Denk dan eens aan die
tientallen flinke jonge boerenzoons
die met zo'n stukje verwaarloost land
in bun nopjes zouden zijn, en zullen
tonen dat het andiers kan en meer
winst in het laad je van de boer
brengt.
Wat de bermen betreft, kunnen de
polderbesturen toch eens geen bepa
lingen maken dat die „rijke" planten-
flora langs de wiegen worden kort
gehouden. Men behoeft slechts van
Andel naar Eethen te fietsen. Wat
een verschil als raSïl de bermen ziet
langs de wegen in de N.O.-polder en
die langs de nieuwe weg naar 'Bra-
kel. Mijn medereizigers naar de N.Ö.
Polder van dit jaar zullen dit moeten
bevestigen. Wat zou er ons polder
landschap mooier uitzien als alle boe
ren ook daaraan eens de hand hiel
den. De belendende percelen waren
er mee gebaat. Want al uw onkruid-
bestrijding helpt u niet als daar en
kele meters vandaan een „bosrand"
slaat van distels, brandnetels enz.
B. v. HOVEN. Andel.
POEDEROIJEN
Over de maand Juli.
Geboren: Arie, z. van W. Veniooij
en M. v. Geffen; Gijsbertje Cathari
ne, d. van D. Biesheuvel en A. den
Otter; Johanna, d. van A. Hasselman
en. Z. Vermeulen.
Ondertrouwd: J. v. Woudenberg,
24 j., en G. A. v. d. Velden, 25 j.
WIJK EN AALBURG
Over de maand Juli.
'Getrouwd: Hendrik Vervoorn, 26
j. en Maaike Nieuwkoop 25 jNelis
van Ballegooijen, 24 j. en Cornelia
v. d. Maadien, 25 j.; Laurens Ver
steeg, 19 j. en Geertruida Elizabeth
Sonne veld, 21 jCornelis Lage waard
26 j. en Anna v. d. Vliet, 22 j.
Overleden: Roelof Kerkwijk, 84 j.,
echtgenoot van F. C. v. Heidien; Bas-
tiaan v. Helden, 40 j„ z. van \V. van
Helden en A. M. Dekker; Janineke v.
Wijk, 89 j., wied. van Anionic Mans;
levenloos aangegeven: 1.
heen.
„Je moet rustig blijven, liefste. Je
mag je niet opwinden, maar vooral
rustig blijven. Denk niet meer aan
zulke dingen, waarvoor geen enkele
reden bestaat. Je zult genezen, die
dokter verzekert "het."
„Ook dat ,het gauw zal gebeuren?"
„Ja, heel gauw. Nu ga ik weg,
want je moet rusten, veel rusten."
Roelants zelf rustte niet. Hij be
sprak met Yonca's moeder wat ge
daan moest worden. Zodra zij be
richt zou ontvangen van. de dokter
over het consult niet {ie professor
wilde hij Yonca in een auto naar
Utrecht brengen en vr.oeg of zij dan
ook wilde meereizen of dat zij lie
ver alleen met Jo' er heen wilde gaan.
Mevrouw was van mening dat het
wel wat opvallend zou zjjn als Jo
met twee begeleiders bij die profes
sor zou komen en voor Jo zou het
de indruk maken, alsof zij zo ernstig
was dat één ihulp niet' voldoende
was. Zij vond het beter dat Roelants
alleen ging met Jo omdat zij wiel
dacht dat hij gemakkelijker en meer
to the point met de professor zou
kunnen spreken dan zij.
Enige dagen later deelde dokter
Ribent na ^ijn bezoek aan Jo mede,
dat professor ten Cate haar twee
dagen later wildie ontvangen.
(Wordt vervolgd).
Heerlijk vinden wy net om diverse vat.
die echte zomerse jurken te hebben! We
voelen er ons in thuis, vooral als we het
model eenvoudig by ons type passend
houden. Een lapje is gauw genoeg ge
kocht, enhet is niet eens zo heel
erg duur meer. Vooral als we het toiletje
zelf maken en waarom zouden we dat
niet doen. met behulp van een goed pa
troon? zullen we met betrekkelijk
weinig kosten er weer wat nieuws bij
hebben.
De mode maakt het ons dit jaar niet erg
moeilijk, want er zijn evenveel effen als
bedrukte stoffen te koop in allerlei kleu
ren. Elk wat wils dus!
De afgebeelde modellen zijn geschikt al.<-
zulke vlotte en prettig draagbare zomer
toiletjes.
K 4004/11. Heel aardig staan de kanten
stroken bij dit japonnetje. Ze worden bij
voor- en rugpand tussen de midden- en
zijpanden gestikt De rok is vierbaans en
wat klokkend geknipt. Benodigd voor 98
cm. bovenwijdte ca. 4 m. stof van 90 cm.
breedte.
K 4005/11 Dit practische zomerjaponnetje is vah gebloemde stof vei
vaardigd. Het witte piqué vormt een frisse garnering. Erg handig zyn
de knoopsluiting over de gehele lengte van de japon en de opgestikt*
zakken. Benodigd voor 104 cm. bovenwijdte ca. 3.50 m. stof en 50 cm
garneerstof, beide van 90 cm. breedte.
De knippatronen van deze modellen zjjn f 0.95 (uitsluitend per post
wissell) te bestellen bü „Bella" Patronen Service. Kromme,Nieuwe
Gracht 86, Utrecht.
K 4004/11 is verkrjjgtfear voor 92. 98 en 104 cm. bovenwijdte, terwyi
K 4005/11 verkrijgbaar is voor de bovenwijdten 96, 104 en 110 cm.
De modellen zijn overgenomen uit „Bella". Het Nieuwe Modeblad.
it f